Αποσύρεται το ασυνείδητο καλλιτεχνικό  στερέωμα ως  πλήρως καταστροφικό
Από τις περιπέτειες της τέχνης…..

Κανείς δεν κάνει τίποτε αν μπορεί να βρει κάποιον άλλον να το κάνει. Τζον Ντάβισον Ροκφέλερ
Κάντο μόνος σου
Οι Ροκφέλερ, μόνοι τους, απέσυραν ταπετσαρία με την «Γκέρνικα» από τον ΟΗΕ.
Δέσποζε για πάνω από τρεις δεκαετίες στον τοίχο του διαδρόμου που οδηγεί στην είσοδο της αίθουσας όπου συνεδριάζει το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Η Γκερνίκα (Guernica ένα από τα διασημότερα ίσως έργα του Πάμπλο Πικάσο.
Ο Πικάσο εμπνεύστηκε το έργο όταν, στις 26 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, στα πλαίσια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, Γερμανοί πιλότοι της αεροπορίας των εθνικιστών βομβάρδισαν την κωμόπολη Γκερνίκα της Χώρας των Βάσκων.
Προσωπικά δεν μου αρέσει αυτό το έργο, ούτε ιδιαίτερα ο Πικάσο, πλην ελαχίστων έργων του, είναι πολύ βάναυσος για μένα και έχει υπερεκτιμηθεί στα πλαίσια της θεοσοφικής αγιογραφικής προπαγάνδας του 20ου αιώνα. Και αν κρίνω από τη φράση του
«Δεν ζωγραφίζω αυτό που βλέπω, ζωγραφίζω αυτό που σκέφτομαι».
Αυτό που σκέφτεται και ζωγραφίζει έχει κατακερματισμένη ποσειδώνια νοσηρή προοπτική. Όλοι οι καλλιτέχνες έχουν ένα ασυμμάζευτο Ποσειδώνα. Λίγοι τον μετουσιώνουν σε ομορφιά, μορφή και αισθητική. Αυτό που βγάζουν είναι άναρθρες κραυγές ενός βεβαρυμένου ασυνείδητου έρμαια του συλλογικού. Οι περισσότεροι χάνονται στη αγριεμένη θάλασσα του τρικυμισμένου θυμικού.
«Οι κακοί καλλιτέχνες αντιγράφουν. Οι καλοί καλλιτέχνες κλέβουν». Έχει πει ο Πικασό.
Προτιμώ όμως τους καλλιτέχνες που θεραπεύουν το συλλογικό και το προσωπικό ποσειδώνιο ωκεανό με τέχνη θεραπευτική και δεν ανοίγουν τις πύλες του 12ου σε όντα σκοτεινά και χαμερπή. Έχει δίκιο ο Χέγκελ για την αναγκαιότητα της τέχνης σε καθαρή μορφή, μια επιστροφή με την Ελευθερία του Πνεύματος την πανηγυρική.
Γιατί άραγε οι Ροκφέλερ αποσύρουν τη Γκερνίκα από τον ΟΗΕ;
Μα, γιατί κατάλαβαν πώς τα πρότυπα που έχουν υψώσει στον ΟΗΕ είναι λάθος και έχουν μία βάση σαθρή.
Σύντομα αποσύρουν και τον Άτλαντα από την πλατεία οικονομική συμμορία της Νέας Υόρκης με Ελεύθερο τον Ηρακλή.

Η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας βοηθάει να ανακαλύψουμε την αλήθεια. Πικάσο
Ή να την καλύψουμε….. ακόμη και με μια γατούλα Καλυψώ προεδρική.
Αστραία

στη μάχη του διαδικτύου

Δεν μπορείς ποτέ να φέρεις την ελευθερία με έναν στρατό εισβολής. Ροβεσπιέρος

Μεγάλη συζήτηση και αντιπαράθεση έγινε στη Βουλή μεταξύ του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αντιπολίτευσης για το ρόλο των τρολ του διαδικτύου.
Το διαδίκτυο είναι ένα μεγάλο δώρο για τους ερευνητές και εξερευνητές της γνώσης, αλλά φυσικά απαιτεί κρίση διάκριση και φιλτράρισμα και επιβεβαίωση όλων των πολλαπλών πληροφοριών.
Μία από τις μεγάλες πληγές του διαδικτύου είναι οι ανώνυμοι υβριστές. Κρυμμένοι πίσω από μία ανωνυμία, που στην ουσία δεν υπάρχει, γιατί είναι εύκολο να εντοπιστούν, απουσία πάντα επιχειρημάτων δεοντολογίας αισθητικής αποτελούν πραγματικά τον υπόκοσμο του διαδικτύου καταφεύγοντας στο τελευταίο επιχείρημα του schopenhauer σύμφωνα με το καταπληκτικό βιβλίο του «Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο».
Ποτέ δεν είναι μεμονωμένοι ή απομονωμένοι, απαντώνται σε αγέλες με πολυάριθμους ακολούθους φαβ και retweet, όλοι τους ανώνυμοι.
Η ανωνυμία από σεμνότητα είναι σπάνια περίπτωση, οι επώνυμοι είναι  «επώνυμοι» με μεγάλο ναρκισσισμό και  ματαιοδοξία.
Η ανωνυμία από χαμερπή σκοπιμότητα,  είναι η συνηθισμένη περίπτωση και αποτελούν τον κομματικό στρατό του κράτους και του παρακράτους και τον θρησκευτικό, γιατί όπου εξουσία και χαρά, η εκκλησία είναι πρώτη και καλύτερη, θλιμμένη και μαυροφορεμένη, μη χάσει την περιουσία και τα λεφτά. Εξαιρούνται οι ανώνυμοι που φοβούνται την γυναίκα τους και  θέλουν να φλερτάρουν ελεύθερα και οι κακοποιοί.
Αναγνωρίζονται εύκολα τα τρολ, με μία πρώτη ματιά, έχουν πολλούς ακόλουθους και ακολουθούν πολλούς λογαριασμούς, κάνουν συνέχεια retweet και, αν έχουν σχόλια,  είναι ως επί το πλείστον είναι ανώνυμα, από ανώνυμους  δικούς τους λογαριασμούς. Δεν έχουν μία σελίδα ή blog αναφοράς και  κανένα δικό τους έργο να παρουσιάσουν. Ζουν στο λυκόφως της σκιάς και της παρασκιάς.
Κάνουν συνέχεια μια φθηνή αντιπολίτευση, φθηνό κουτσομπολιό και προωθούν ηλίθιες ετικέτες σε χαμερπές σχολιασμό.
Ακόμη και επώνυμοι λογαριασμοί με πολλούς ακόλουθους, πραγματικοί ζήτημα να είναι οι μισοί από αυτούς. Είναι εικονικοί, όταν δεν είναι αγορασμένοι.
Επειδή όλα αυτά είναι τοις πάσι γνωστά, είναι ανόητο να νομίζει κανείς ότι μπορεί ναι επηρεάσει πολιτικές καταστάσεις και εξελίξεις με στοιχεία ψεύτικα και εικονικά και να έχει ουσιαστική παρέμβαση στον δημόσιο λόγο. Στερείται κύρους και αξιοπιστίας.
Απόδειξη είναι ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τραμπ, με 90 εκατομμύρια ακόλουθους στο Twitter, κανείς δεν τον λογάριασε πραγματικά.
Δεν είμαι άνθρωπος της εξουσίας, δεν θα τη συμπαθώ πραγματικά, κομματική και θρησκευτική, γιατί είναι εκτός ουσίας, όμως απεχθάνομαι και τους υβριστές και τους διαλόγους χαμηλού επιπέδου, Θερσίτες και Ίρους, χωρίς επιχειρήματα και με τη δέουσα δεοντολογία. Μου αρέσει η ελευθερία σκέψης για αυτό δεν έχω ενταχθεί πουθενά. Σε ό,τι συμφωνώ ή διαφωνώ, το λέω θαρρετά, χωρίς να φοβάμαι μη χάσω τους  ψηφοφόρους μου και ακολούθους.
Διαφωνείς ή συμφωνείς με κάποιον με κάτι, διαφώνησε ή συμφώνησε για την σωστή αιτία με τον ορθό τρόπο.
Διαφωνώ σε πολλά με την παρούσα κυβέρνηση και ειδικά στο χειρισμό του μεταναστευτικού προβλήματος πλήρως. Θεωρώ απαράδεκτο το χειρισμό και την γενοκτονία της Ελλάδος που συντελείται μέσα από αυτό το ύπουλο σχέδιο του εποικισμού, πλην όμως δεν μπορώ να εμπιστευτώ και τους πατριδοκάπηλους που το χρησιμοποιούν ως μέσον προπαγάνδας και έχουν αποδείξει πόσο αναξιόπιστοι είναι και κολοτούμπες. Λόγια χωρίς έργα, άνθρωποι πίσω από το πληκτρολόγιο,  τόσο πεινασμένοι για εξουσία σεξ και λεφτά.
Το ερώτημα παραμένει μετέωρο αιωρούμενο:
Πόσο διατεθειμένοι είμαστε να αντικαταστήσουμε μια κυβέρνηση από νέους Ροβεσπιέρους, ανθρώπους, που αν
κατείχαν κάποιες θέσεις εξουσίας θα έκαναν πολύ χειρότερα πράγματα εκτός φαιάς ουσίας.

Ο οίκτος είναι προδοσία. Ροβασπιέρος
Κανένα οίκτος για τα τρολ του διαδικτύου. Ο κόσμος θα είναι καλύτερους χωρίς αυτούς πραγματικά.
Αστραία

για ιδεολόγους πατριώτες και μη

Ο μεν δειλός της πατρίδος, ο δε φιλόδοξος της πατρώας ουσίας εστί προδότης.
Σωκράτης

Ιδεολόγοι επαναστάτες και οσφυοκάμπτες αυλικοί

Η χήρα του Μάο μπροστά στο θάνατο
Στη «Δίκη των Τεσσάρων», η Τσιανγκ ήταν η μόνη που δεν θέλησε δικηγόρο και υπερασπίστηκε μέχρι τέλους τον εαυτό της.
Στο τέλος της ακροαματικής διαδικασίας, έσπευσε να σημειώσει: «Είναι πιο ένδοξο να μου κόψετε το κεφάλι παρά να προσκυνήσω τους κατήγορους. Σας προκαλώ να με καταδικάσετε σε θάνατο μπροστά σε ένα εκατομμύριο ανθρώπους στην πλατεία Τιενανμέν!». Όταν την καταδίκασαν τελικά σε θάνατο, την ώρα που την απομάκρυναν από την αίθουσα εκείνη ούρλιαζε: «Είμαι έτοιμη να πεθάνω!».
Η ποινή της ήταν μάλιστα μετατρέψιμη σε ισόβια δεσμά αν παραδεχόταν το φταίξιμό της. Δεν το παραδέχτηκε ποτέ, αν και η νέα διάδοχη κατάσταση δεν ήθελε να την κάνει μάρτυρα, γι’ αυτό και άλλαξε τελικά το καθεστώς της θανατικής ποινής σε ισόβια κάθειρξη, με την υποσημείωση πως «της δίνουμε χρόνο να μετανοήσει».
Όντας στο κελί, διαγνώστηκε κάποια στιγμή με καρκίνο του φάρυγγα, αν και αρνήθηκε να υποβληθεί σε θεραπεία. Στις αρχές του 1991 τη μετέφεραν με ψευδώνυμο σε νοσοκομειακή πτέρυγα. Ήταν πια 77 ετών και δεν θύμιζε σε τίποτα την παλιά σιδηρά κυρία της Κίνας.
Εκεί θα δώσει τέλος στη ζωή της στις 14 Μαΐου 1991 απαγχονιζόμενη στο λουτρό του νοσοκομείου. Λέγεται πως πριν φύγει από τον κόσμο απόλαυσε στα κρυφά ένα τελευταίο επεισόδιο της αγαπημένης της σειράς «Όσα παίρνει ο άνεμος»…
Όσο και να διαφωνεί κανείς με τους μαοϊστές και τον κινέζικο κομμουνισμό δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει στην χήρα πολλά guts πολλών ανδρών.

Η θέση του αυλικού Νοταρά μπροστά στον Μωάμεθ τον κατακτητή

Προκαλεί επίσης εντύπωση , ότι ενώ αμέσως μετά την άλωση, άρχισαν οι λεηλασίες και οι σφαγές ο Νοταράς όταν έφτασε σπίτι του , αυτό ήταν ήδη φρουρούμενο από την αστυνομία (τσαούσηδες) του Σουλτάνου…
“ Ο δε μέγας δουξ ευρών τας θυγατέρας αυτού και τους υιούς και την γυναίκα ην γαρ ασθενούσα, εν τω πύργω κεκλεισμένους και κωλύοντας τοις Τούρκοις την είσοδον, αυτός μεν συνελήφθη συν τοις υπακολουθούσιν αυτώ, ο δε τύραννος πέμψας τινάς εφύλαττον και αυτόν και πάντα τον οίκον αυτού. Τους δε καταλαβόντας και περικυκλώσαντας τον οίκον αυτού Τούρκους , έδωκεν ικανά αργύρια, ώστε δοκείν εξαγοράζειν αυτούς δια τον όρκον, εφυλάττετο ουν πανοικί “. (Δούκας –Ιστορία). Είναι εντυπωσιακό ότι οι Οθωμανοί γνώριζαν που βρίσκεται η οικία του Άρχοντα και πριν προλάβουν να εισέλθουν τα αλαλάζοντα στίφη , αυτή ήδη προστατευόταν…
Ενώ οι αψιμαχίες συνεχίζονταν στην Κωνσταντινούπολη ο Νοταράς εμφανίστηκε να συνοδεύει το Μωάμεθ στην περιήγηση του στο κέντρο της πόλης και ιδιαίτερα στην περιοχή της Αγίας Σοφίας όπου του ανακοινώθηκε ο διορισμός του Διοικητή της πόλης με αυξημένες αρμοδιότητες και μάλιστα διέταξε να δοθούν 100 άσπρα σε κάθε μέλος της οικογένειάς του.
Την επομένη ο Νοταράς δέχτηκε την τιμητική επίσκεψη του σουλτάνου στην οικία του, όπου έγινε αποδέκτης των τυπικών βασιλικών τιμών εκ μέρους της οικογένειας καθ’ οδόν προς τα αυτοκρατορικά ανάκτορα για τον εορτασμό των επινίκιων. Το ίδιο απόγευμα όμως ο Νοταράς αποκεφαλίστηκε μαζί με το γαμπρό του και το μικρότερο γιό του. Kατά την επικρατέστερη άποψη αρνήθηκε να παραχωρήσει οικειοθελώς τον τρίτο και νεώτερο γιο του ηλικίας 14 ετών στο σουλτανικό χαρέμι κατόπιν υπερβολικής οινοποσίας κατά τη διάρκεια της γιορτής. Όλοι οι ευγενείς οι αναφερόμενοι στον κατάλογο που συντάχθηκε κατόπιν αναφοράς του Νοταρά στον Μωάμεθ συνελήφθησαν ή εξαγοράστηκαν από τους δεσμώτες τους αντί χιλίων άσπρων και καρατομήθηκαν τα δε παιδιά τους μοιράστηκαν την τραγική τύχη των γιων του Νοταρά.
Αναφέρει ο Φραντζής ότι ο Νοταράς ως διαχειριστής του αυτοκρατορικού ταμείου φρόντισε να αποκρύψει από τον Παλαιολόγο ένα σημαντικό ποσό χρημάτων με το οποίο προσπάθησε στη συνέχεια να εξαγοράσει την ευμένεια του Μωάμεθ παραδίδοντάς το στον σουλτάνο με την κατάληψη της πόλης. Η ενέργειά του δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα αφού ο σουλτάνος θεώρησε την πράξη ως προδοσία προς τον αυθέντη του δεδομένου ότι τα αποκρυβέντα χρήματα που κανονικά θα διατίθονταν για την άμυνα της πόλης περιόρισαν σημαντικά τα ήδη πενιχρά μέσα άμυνάς της.

Όσο και να θέλει να αναγνωρίσει κάποιος στο διπλωμάτη Νοταρά ελαφρυντικά δεν μπορεί να τα βρει. Η διπλωματία δεν είναι πάντα αρετή.

«Μη γλύφεις εκεί που έφτυνες» . Δεν καλό στην υστεροφημία σου και η εξουσία δεν σε εμπιστεύεται και δεν σε συμπαθεί. Σε καρατομεί.
Αυτό αποδεικνύει η σύγχρονη ιστορική διαδρομή για επαναστάτες, ιδεολόγους τρομοκράτες και απεργούς πείνας σε δημοκρατική φυλακή.
Αστραία

Από το αρχαιότερο καθεστώς του κόσμου στο σύγχρονο καθολικό επάγγελμα

Λέμε ότι η δουλεία δεν υπάρχει πια στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Η δουλεία υπάρχει ακόμα, αλλά τώρα ονομάζεται πορνεία. Βίκτωρ Ουγκώ

Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες που απαγόρευσε στη νεότερη ιστορία τη δουλεία, αμέσως μετά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821. Το σύνταγμα του 1822, του 1823 όπως και του 1844 όριζαν ότι «εις την ελληνική επικράτειαν ούτε πωλείται ούτε αγοράζεται άνθρωπος. Αργυρώνητος δε παντός γένους και πάσης θρησκείας, άμα πατήσας το Ελληνικό έδαφος, είναι ελεύθερος και από τον δεσπότην αυτού ακαταζήτητος».
Η δουλειά έχει σήμερα επίσημα καταργηθεί στο περισσότερο μέρος του σύγχρονου κόσμου αλλά η πορνεία όχι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ειδικά των δημοσιογράφων, όπως έχει ομολογήσει διάσημος εκπρόσωπό τους.
Στέλεχος των NEY YORK TIMES: Οι δημοσιογράφοι, είμαστε διανοούμενες πόρνες
Σοκ προκάλεσε με την ομολογία του για την… ανεξαρτησία του Τύπου ο αρχισυντάκτης των New York Times, Τζον Σουίντον, κατά τη διάρκεια της αποχαιρετιστήριας δεξίωσης που έγινε προς τιμήν του.
Η διαφορά ανάμεσα στους σκλάβους, της Ρωμαϊκής και της Οθωμανικής εποχής, και τους υπαλλήλους της σημερινής εποχής είναι ότι οι σκλάβοι δεν χρειαζόταν να κολακεύουν το αφεντικό τους. Nassim Nicholas Taleb
Μεγάλη διαφορά ομολογουμένως….
Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί.
Μένανδρος
Τα δάνεια συνεχίζονται και το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδος έχει ξεπεράσει Το 200% του ΑΕΠ.
Να δούμε πως θα γιορτάσουμε την Ελευθερία με τις καινούργιες μας γυαλιστερές αλυσίδες.
Οι σύγχρονοι σκλάβοι δεν γιορτάζουν ποτέ.

Βαρθολομαίος: Μείνετε άνθρωποι, κοντά εις τους ανθρώπους, διάκονοι του Θεού.
Κυβερνήστε τους δούλους του Θεού. Συμφέρει στους μεσάζοντες του Θεού και στους εμπόρους των εθνών και του θεού, που τον αγοράζουν και τον πωλούν κερδοφόρα.

Λιλή Ζωγράφου: Η Ελλάδα εκδίδεται, συνειδητά και ασύνειδα. Κι ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας.
Επάγγελμα πόρνη
Όλοι του ιδίου επαγγέλματος ;;; Μάλλον, και θα το πληρώσουμε  οπωσδήποτε όλοι.
Αστραία

Αλέξανδρος Υψηλάντης

Τζορτζ Κάμπελ: «Ήρωας είναι κάποιος που δίνει τη ζωή του σε κάτι που είναι μεγαλύτερο από τον ίδιο».

Γόνος Φαναριωτών ποντιακής καταγωγής, ο μονόχειρας επαναστάτης πρίγκιπας (είχε χάσει το δεξί του χέρι στους ναπολεόντειους πολέμους στη μάχη της Δρέσδης το 1813) γίνεται αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας, δημιουργός του Ιερού λόχου και ηγείται της Επανάστασης ξεκινώντας από την Μολδοβλαχία στη μάχη του Δραγατσανίου.
Από τις μεγάλες μορφές και στιγμές της νεότερης ιστορίας του παλαιού Ελληνικού έθνους.
Ο Ουρανός Άρτεμις ανακαλύπτεται στον ουρανό από τον Χέρσελ και αποκαλύπτεται στο συλλογικό υποσυνείδητο μέσα από τις συνειδητές επαναστάσεις την Γαλλική την Αμερικανική και την Ελληνική. Ο Οδυσσέας Ελληνισμός αγωνίζεται να φθάσει στις ακτές μιας Φαιακίας καταδιωκόμενος από τον ανελέητο Θεό της ποσειδώνιας αναλγησίας.
Ρομαντικός ιδεολόγος ηρωικός άπειρος νεαρός, τόσο αθώος ο πρίγκιπας της καρδιάς μας αγωνίζεται για τα πανανθρώπινα ιδανικά μας και θυσιάζεται, προδίδεται και εκ των έσω και των έξω.
Η οργάνωση της Φιλικής Εταιρείας υπήρξε η συνέχεια του διαφωτισμού και της μασονίας, αναπόφευκτη. Όσο και αν ο χριστιανισμός πνέει τα μένεα εναντίον της ως κατεξοχήν εξουσία και μεγάλη στοά στην Ποσειδώνια Ιχθυολογία, πλησιάζοντας στο τέλος του, παίρνει μια μικρή παράταση με την ανακάλυψη του Ποσειδώνα το 1846 και την ανάδυση της διεθνιστικής θεοσοφίας.
Το ότι το μεγαλύτερο μέρος του ανώτερου χριστιανικού κλήρου δεν ήθελε να χαλάσει την αγαστή συνεργασία με την οθωμανική αυτοκρατορία είναι Ηλίου φαεινότερο. Γιατί άλλωστε, περνούσαν καλά και είχαν όλα τα προνόμια, ούτως ή άλλως αδέρφια είναι σε αδελφές θρησκείες.
Το ότι ένα μέρος του χριστιανικού κλήρου, κυρίως οι πτωχοί χριστιανοί πήραν μέρος στην επανάσταση και βοήθησαν είναι επίσης γεγονός. Γιατί δεν περνούσαν καλά με τους πλούσιους ανώτερους χριστιανούς αδελφούς.
Το γεγονός ότι ο χριστιανισμός και η εκκλησία είναι χαμαιλέων και εκμεταλλεύεται και καπηλεύεται κάθε πατρίδα και κάθε Νίκη και ποιώντας τη νήσσα σε κάθε ήττα, είναι επίσης μία ιστορική αλήθεια.
Ποια είναι τα λάθη που έγιναν σε αυτή την ήττα και προδοσία, τον χαμό αυτών των ηρωικών παιδιών;
1. Η ατυχής επιλογή των συμβόλων τόσο πολύ ενεργοβόρων. Το μαύρο είναι κακή επιλογή χρώματος, η νεκροκεφαλή χειρίστη, η τριχρωμία μαύρο άσπρο και κόκκινο δυσαρμονική, το πουλί που αναγεννάται από την τέφρα του δεν φτιάχνει φωλιά στην Ελλάδα. Απουσιάζει το άγαλμα της νίκης με τα φτερά της ελευθερίας και η Σοφία Αθήνα να τους οδηγεί σωστά και νικηφόρα.
2. Η άρνηση του ηγέτη των Βλάχων Θεόδωρου Βλαδιμιρέσκου να τον συνδράμει οικονομικά και στρατιωτικά
και η συγκατάθεση της Ρωσίας για την είσοδος των Οθωμανικών στρατευμάτων στη Μολδοβλαχία. Οι ανύπαρκτοι  «φίλοι» μας του ξανθού και μελαχρινού γένου και τότε και τώρα ίδιοι. Δεν υπάρχουν φιλίες ηγεμόνων, μόνο συμφέροντα.
3. Ο προδοτικός ρόλος της εκκλησίας και η υπερβολική εμπιστοσύνη στον θεό που δεν τους βοήθησε και τους πρόδωσε. Τους θυσίασε, όπως κάνει συνήθως από την εποχή της  θρησκευτικής  δικτατορίας του.
Ας διδαχθούμε από αυτά τα λάθη κατανοώντας τα βαθιά και με ανοικτά έννοα μυαλά.

– Υψηλάντης: «Γιατί οι Έλληνες δεν προσπαθούν να ενεργήσουν ώστε, αν δεν δύνανται να ελευθερωθούν από τον ζυγόν, τουλάχιστον να τον ελαφρώσουν;»
– Ξάνθος: «Πρίγκιψ, με ποία μέσα και με ποίους οδηγούς να ενεργήσωσιν οι δυστυχείς Έλληνες την βελτίωσιν της πολιτικής των καταστάσεως; Αυτοί έμειναν εγκαταλελειμμένοι από εκείνους, οίτινες εδύναντο να τους οδηγήσωσι, διότι όλοι οι καλοί ομογενείς καταφεύγουν εις ξένους τόπους και αφήνουν τους ομογενείς των ορφανούς. Ιδού ο Κόμης Καποδίστριας υπηρετεί τη Ρωσίαν, ο μακαρίτης πατήρ σας κατέφυγε εδώ και ο Καρατζάς εις την Ιταλίαν, υμείς ο ίδιος υπηρετούντες την Ρωσίαν εχάσατε υπέρ αυτής την δεξιάν χείρα σας, και άλλοι ίσοι καλοί καταφεύγοντες εις την χριστιανικήν Ευρώπην μένουν εκεί, χωρίς να φροντίζουν δια τους δυστυχείς αδελφούς των.»
– Υψηλάντης: «Αν εγώ εγνώριζον ότι οι ομογενείς μου είχον ανάγκην από εμέ και εστοχάζοντο, ότι εδυνάμην να συντελέσω εις την ευδαιμονίαν των, σου λέγω εντίμως, ότι ήθελον μετά προθυμίας κάμω κάθε θυσίαν, ακόμη και την κατάστασίν μου, και τον εαυτόν μου θα εθυσίαζον υπέρ αυτών».
– Ξάνθος (σηκώνεται όρθιος και συγκινημένος): «Δος μοι Πρίγκιψ, την χείρα σας εις βεβαίωσιν των όσων εκφράσθητε».
Κοιτάζοντάς τον κατάματα ο Υψηλάντης με κάποιο θαυμασμό του έδωσε το χέρι του.

Η στιγμή της συμφωνίας εκείνης είναι ίσως η μεγαλύτερη ιστορική στιγμή στην νεότερη ιστορία του ελληνικού έθνους, που αποφάσιζε πλέον την τύχη του. Ο Υψηλάντης, ενθουσιώδης μεν πατριώτης, αν και ακατατόπιστος στα τότε ελληνικά και διεθνή ζητήματα, δεν άργησε να κυριευθεί από τον δραματικό τόνο της φωνής του Ξάνθου, καθώς και από τον δικό του ενθουσιασμό και τη βαθιά πίστη του στα όνειρα του ελληνικού έθνους. Έτσι η αποστολή του ενός είχε εκπληρωθεί, ενώ οι φιλοδοξίες του άλλου, να γίνει ο ελευθερωτής του έθνους του, άρχισαν να πραγματοποιούνται.

Την επόμενη ημέρα ο Ξάνθος επισκέπτεται απ΄ ευθείας πλέον τον πρίγκιπα και του φανερώνει τα μυστικά της Φιλικής Εταιρείας και εκείνος με συγκίνηση και ενθουσιασμό δέχθηκε να υπηρετήσει τη μεγάλη υπόθεση. Στη συνέχεια, την ίδια ημέρα κατηχείται και ορκίζεται κατά το τυπικό της εταιρείας, όπου και αναγνωρίζεται Γενικός Επίτροπος της Αρχής. Του δόθηκε το ψευδώνυμο «Καλός» και τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου «α.ρ.» για να υπογράφει τις επιστολές του.

Η Φιλική Εταιρεία είχε πλέον τον Αρχηγό της (Πετρούπολη 12 Απριλίου 1820).

Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης. Ιωάννης Καποδίστριας
Φιλήκοοι ξένων και πιστοί υπήκοοι ανθέλληνος θεού είναι αναξιόπιστοι φιλέλληνες και Έλληνες παντός καιρού.
Αστραία