«Έχουμε εξορίσει την ομορφιά. Οι Έλληνες είχαν πάρει τα όπλα γι’ αυτήν» Α. Καμύ
Τα διάσημα Μήλα της ιστορικής μυθολογίας είναι πολλά και ενδιαφέροντα:
1.To μήλο της Εύας.
2. Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων.
3. Τα μήλα της Αταλάντης.
4. To μήλο της Έριδας.
5. Η Αφροδίτη της Μήλου.
6. Το μήλο που δεν πήρε η Κασσιανή.
7. Το μήλο του Γουλιέλμου Τέλλου.
8. Το μήλο του Νεύτωνα.
9. Το «Μεγάλο Μήλο», η Νέα Υόρκη.
10. Το μήλο της Χιονάτης.
11. Το μήλο του Alain Turing.
12. Το μισό «πράσινο μήλο» των Beatles.
14. Το μήλο της Apple.
16. Τα μήλα της Trinity Mathematical Society.
17. To μήλο της Mercedes AMG.
18. Τα μήλα της Idun.
19. Τα μήλα της Pomona.
20. Ένα μήλο την ημέρα..
22. To «μήλο» του Κώδικα Ντα Βίντσι.
23. «Μήλο μου κόκκινο»
24. Το «μήλο» του Αδάμ κλπ
Ένα από αυτά, το μήλο της Έριδος στάθηκε η αφορμή  για τον Τρωικό Πόλεμο, η αφορμή και όχι αιτία, γιατί η αιτία, οι αιτίες είναι πάντα πολύ βαθύτερες.
Η επιλογή του Πάρη να δώσει το μήλο στην Μορφώ Αφροδίτη και να πάρει την Ωραία Ελένη, ξεσήκωσε την οργή των Αχαιών που διεκδίκησαν πίσω τη γνώση και την ομορφιά, δηλ τη γνώση δηλαδή να φτιάξουν τη ζωή τους καλύτερη και ομορφότερη και πιο μορφωμένοι.
Ο Τρωικός πόλεμος αρχίζει από την ένωση, του έρωτα ενός σπερματοζωαρίου με το ωάριο στη σύντηξης της ενέργειας και τη μετατροπή της σε ύλη και, συνεχίζει με την κατάκτηση της ύλης εν τω υλικώ τρωικώ πεδίω.
Αυτοί που έχουν τη γνώση, έχουν  και τα λεφτά και, με τη γνώση και τα λεφτά χτίζουν τα τείχη τα ψηλά με τη βοήθεια πάντα ενός θεού και του ιερατείου φυσικά.
Η Τροία κτίζεται και ξανά καταστρέφεται και χτίζεται ξανά με διάφορες μορφές και διάφορα συστήματα χρηματοπιστωτικά.
Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή έχουμε τόση εξαθλίωση των ανθρώπων και των μαζών, τόσο ψηλά τείχη χρηματοπιστωτικών οργανισμών, δείχνει ότι το τέλος αυτής της Νέας Τροίας είναι πολύ κοντά. Όλα έχουν το όριό τους και τα όριά τους

Σε γραπτή δήλωση, ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας, Αλί Ερμπάς, κατηγορεί τον Αρχιεπίσκοπο ότι συκοφαντεί και στοχεύει το Ισλάμ.
«Καταδικάζω έντονα τις αβάσιμες δηλώσεις του Έλληνα Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου σε πρόσφατη συνέντευξή του, οι οποίες είναι γεμάτες συκοφαντίες και στοχεύουν την πανέμορφη θρησκεία μας το Ισλάμ και τους Μουσουλμάνους», αναφέρει σε γραπτή δήλωσή του ο Αλί Ερμπάς, ο οποίος πραγματοποίησε και την πρώτη προσευχή στην Αγία Σοφία (στην Ανατολική Τροία της Ανατολικής Ρώμης ) τον περασμένο Ιούλιο μετά τη μετατροπή του Μουσείου της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.
Παραπονέθηκε, ο εκπρόσωπος του μουσουλμανικού Θεού για τις δηλώσεις του εκπροσώπου  του χριστιανικού Θεού.
Δύο σύγχρονοι  (μεσάζοντες) εκπρόσωποι του θεού μαλώνουν μέσα από τα τείχη της Τροίας για το τι θα κάνουν ή όχι, οι σύγχρονοι Αχαιοί…
Σαφώς το Ισλάμ είναι νεότερη θρησκεία και ως νεότερη, έχει την πολεμικότητα και την οργή της νιότης χορεύοντας τα άγρια μπλουζ, που χόρεψε και ο χριστιανισμός, άγριος παράνομος αθέμιστος, βάρβαρος και, αγρίως.
Αλλά, ο χριστιανισμός χρόνια στην εξουσία, είναι πιο χορτάτος και έχει βάλει αρκετό νερό στο κρασί του.   Έχει παχύνει. Τόσα χρόνια τρώει και πίνει εις βάρος των Ελλήνων Αχαιών και λογαριασμό δεν δίνει, πρωτοκαθήμενος, πρώτο τραπέζι πίστα μιας αντίνοης εξουσίας, ανεβάζει κατεβάζει κυβερνήσεις και τα κόμματα των ζηλωτών πιστών του προωθεί με μακιαβελική πολιτική, αγοράζοντας και πουλώντας  τον θεό με το κουταλάκι της αμβροσίας Καλυψούς στο Όμηρο Ελληνισμό.
1823 – Το Ναύπλιο ορίζεται ως έδρα της ελληνικής κυβέρνησης.
Ο Οδυσσέας Ελληνισμός μισοπνιγμένος και μισοπεθαμένος φθάνει στο νησί των Φαιάκων πρώην γειτόνων των αθέμιστων Κυκλώπων και συναντά τη Ναυσικά, τον κοινοβουλευτισμό με  λευκά της Λευκοθέης,  τα συνταγματικά χαρτιά.

Ένα νησί αρχίζει να αχνοφαίνεται μέσα από τα άγρια κύματα του Ποσειδώνα, σε καπνούς ανωθρώσκοντας, αυτό της Ιθάκης. Δεν είναι πια μακριά.
Δύο τραγούδια και δύο αιώνες δρόμος…..
Όλα είναι δρόμος αρκεί, ο δρόμος να έχει καρδιά
Αυτή του Τηλέμαχου…. σε Έπη Τηλεμαχικά Διαδικτυακά

© Αστραία

Με τα δύο πρόσωπα του Ιανού

Χρόνος ο πάντων πρόγονος.
Πίνδαρος
1η Ιανουαρίου σήμερα με τον δίμορφο Ιανό Ρωμαίο Θεό, τον αιωνιάριο πατέρα των αιώνων, να κοιτάζει τον χρόνο όπως έρχεται και καθώς φεύγει στο αυλάκι της ροής του.
Μεγάλες αλλαγές επαναστατικές ανατρεπτικές γεωλογικές γεωτεκτονικές χρηματιστηριακές πληθυσμιακές έρχονται στον πλανήτη Γαία βάζοντας μία τελεία στην Εποχή των Ιχθύων που αποχωρεί και εγκαινιάζοντας την καινούργια αντίληψη την Υδροχοϊκή.
1 Ιανουαρίου του 379 σε ηλικία 49 ετών, πεθαίνει ο Άγιος Βασίλειος, φιλάνθρωπος άτεκνος ανύμφευτος ασκητής της Καππαδοκίας. Ο θάνατός του βυθίζει στο πένθος όχι μόνο το ποίμνιό του αλλά και όλο το χριστιανικό κόσμο της Ανατολής. Στην κηδεία του συμμετέχουν Ιουδαίοι, πιστοί της εθνικής θρησκείας και ένα πλήθος ανομοιογενούς θρησκευτικής και εθνικής απόχρωσης στο πλαίσιο της τότε ρωμαϊκής πολυπολιτισμικότητος.
Ως γνωστόν, ο χριστιανισμός  επειδή έχει ξεμείνει  στην Κίρκη και στον Άδη, γιορτάζει  κυρίως μόνο  θανάτους και έχει μία εμμονή με το θέμα αυτό, ψυχολογικά και ιστορικά ερμηνεύσιμη κουβαλώντας ένα σταυρό και μία  σισύφεια πέτρα συνεχώς.
Ενώ από το 1081 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης Ιωάννης Μαυρόπους θέσπισε έναν κοινό εορτασμό των Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Ιωάννη Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του Θεολόγου, σε υπερβολή χριστιανική βεβαίως.
«Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ θεωροῦμε ἐντελῶς ἀσήμαντο πρᾶγμα τὴν ἐδῶ κάτω ἀνθρώπινη ζωή.» λέει ο άγιος….
Διάβασα προσεκτικά πολύ την επιστολή του, προς τους νέους, και μου έκανε εντύπωση, η καλή του πρόθεση αναμφιβόλως αλλά και η μεγάλη του αντίφαση, η νοητική.
Ο ίδιος δεν έκανε ποτέ παιδί, δεν το θέλησε, προτίμησε την ασκητική ζωή. Δεν κράτησε στην αγκαλιά του ένα παιδί, δεν το μεγάλωσε, δεν ανησύχησε για αυτό, δεν ξενύχτησε για αυτό. Πως μπορεί να ξέρει τι σημαίνει να έχεις ένα παιδί;
Και ενώ αναφέρει και υπογραμμίζει τον Ησίοδο τον Όμηρο τον Οδυσσέα τον Περικλή τον Διογένη τον φιλόσοφο Βία τον Αλέξανδρο καταλήγει στη σοφία και στην υπεροχή του Μωυσή με ποσειδώνια επιρροή, μισώντας και περιφρονώντας το σώμα και τη ζωή.
» στὰ συγγράμματα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων δὲν ἀναζητοῦν μονάχα τὴ γλύκα καὶ τὴ χάρη τοῦ λόγου, μποροῦν ν᾿ ἀποκομίσουν καὶ κάποια ὠφέλεια γιὰ τὴν ψυχή»
Επιλεκτικά δηλ. να πάρουμε από συγγράμματα των Ελλήνων κάποια πράγματα με « Ὁδηγός μας στὴν ἐδῶ κάτω ζωὴ εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή», και να τα βάλουμε στο προκρούστρειο κρεβάτι της χριστιανικής κοπτοραπτικής.
‘Μιά, λοιπόν, ποὺ ἡ περίσσια φροντίδα γιὰ τὸ σῶμα εἶναι καὶ στὸ ἴδιο ἄχρηστη καὶ στὴν ψυχὴ ἐμπόδιο, εἶναι σωστὴ ἀφροσύνη τὸ νὰ ἐξαρτᾶμε ὅλα ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ νὰ εἴμαστε σκλάβοι του.’
«Κανένα ἄλλο ἀνθρώπινο πρᾶγμα δὲν ἀξίζει τόσο θαυμασμὸ ὅσο ἡ ἄσκηση στὴν περιφρόνηση τοῦ σώματος.»
Είναι να απορεί κανείς πως παγιδεύτηκαν τέτοιοι σημαντικοί άνδρες στα δίχτυα των ιουδαίων ψαράδων και αρνήθηκαν  «λιποτάκτες»  της ζωής,  τα παιδιά τον έρωτα τη χαρά,  για να κερδίσουν μιαν άλλη  στο πουθενά.. Και το κυριότερο είναι όταν μας μιλούν για μια ζωή που δεν έζησαν ποτέ, δεν γνωρίσανε ποτέ και την κοιτούσανε από μακριά μοναχικά.
Αλληγορικά, τον Άγιο Βασίλειο θα τον τοποθετούσα  στους πρώτους  σταθμούς  της επιστροφής του Οδυσσέα και στους σημαντικούς συντρόφους που έχασε στο νησί του Αιόλου, επειδή ήταν στοχαστής λόγιος διανοούμενος πολύ και  χάθηκε στους Βόρειους  και Νότιους ανέμους  της Ανατολής με ανοικτό το ασκί. Κοίταξε τις απόρροιες του Αετού και κάηκε. Ήταν μόνος και  ανυπεράσπιστος, όπως και οι περισσότεροι ασκητές μοναχοί. Έλκονται από  αυτό που δεν μπορεί να γίνει γνωστό με την ανθρώπινη μορφή.
Βασιλόπιτα σήμερα με το φλουρί. Στην αρχαιότητα υπήρχε το έθιμο του εορταστικού άρτου, τον οποίο σε μεγάλες αγροτικές γιορτές οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στις θεούς.
Το 1931 η γνωστή αμερικάνικη εταιρεία αναψυκτικών Coca-Cola παρουσίασε τον Άι-Βασίλη με πρωτοχρονιάτικα δώρα τα προϊόντα της εταιρείας στα χρώματα βεβαίως εκείνης.
Η σημερινή μορφή του Άι Βασίλη έγινε δημοφιλής με το ποίημα «A Visit from St. Nicholas» (Μια επίσκεψη από τον Άγιο Νικόλαο) που δημοσιεύτηκε το 1823.
Η Ατλαντίδα με την Λεμουρία μαζί σε κοινή χρηματοπιστωτική πολιτική κλοπή.
Καλός ο θεός και ο άγιος, αλλά να βγάζουμε και κανένα χρυσό φλουρί.

Πως μπορούμε να κοιτάξουμε τον χρόνο αντίστροφα δηλ. να απομακρύνεται;
Με την ανακεφαλαίωση σε βάση συλλογική ιστορική και προσωπική. Σαν, ένα που παίζει, παιδί.
Χρόνος παις εστι παίζων πεττεύων. Παιδός η βασιλεία.
Ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει πεσσούς. Το βασίλειο ανήκει σ’ αυτό το παιδί.
Ηράκλειτος

© Αστραία