Οι Κρόνοι Χρόνοι Όνοι
από τα Σατουρνάλια ….στις περιοδείες αρχηγών κομμάτων και λοιπών θρησκευτικών ηγετών
Κάθε τέσσερα με πέντε χρόνια (καλώς εχόντων των πραγμάτων) η δημοκρατία αλλάζει ρούχα και βασιλιά, πρωθυπουργό και πρόεδρο με απόφαση της πλειοψηφίας.
Tο να εμπιστευτεί κάνεις απόλυτα την πλειοψηφία συμπεριλαμβάνει και ένα ρίσκο όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση του Γαλιλαίου, που η πλειοψηφία ήταν συντριπτικά εναντίον του, ενώ είχε δίκιο και ……όμως (η Γη) κινείται.
Η Γη κινείται και όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν…..
Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος ο Σηθ Παλπατιν ελέγχει και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση και τα υπόλοιπα κόμματα μικρά ή μεγάλα, τα οποία σπρώχνει να μπαίνουν στην αρένα της πολιτικής ζωής (και τις περισσότερες φορές τα χρηματοδοτεί όλα, ειδικά τότε που είχε τα λεφτά, τώρα είναι λιγοστά), με θεατή τον λαό, ο οποίος έχει την ψευδαίσθηση ότι εκλέγει αρχηγό. Βρέξει χιονίσει, όποιος και να βγει, η Ρωμαϊκή Σύγκλητος έχει κερδίσει και ο ΣΗΘ Πάλπατιν βγαίνει πάντα κερδισμένος, γι αυτό διόλου δεν ανησυχεί, καθόλου για το ποιος «βασιλιάς πιόνι» θα βγει. Αυτός κάνει κουμάντο.
Μόλις βγει ο βασιλιάς πιόνι, αρχίζει τις βόλτες, τα πάρτα σούρτα φέρτα, ταξίδια και τις φωτογραφίες. Φωτογραφίζεται αυτός, η γυναίκα του, ( με 12πόντα ψηλοτάκουνα κατά προτίμηση, επειδή ο ΣΗΘ Πάλπατιν είναι σεξομανής και φετιχιστής) τα παιδάκια του, τα σκυλάκια του, τα γατάκια του, και στο βάθος του κάδρου η ερωμένη, οι ερωμένοι του, ότι έχει τέλος πάντων και …..πάει λέγοντας.
Ο βασιλιάς περιφέρεται από δω και από κει, πότε με ζητωκραυγές ποτέ με γιαουρτώματα μέχρι να καεί και ημερομηνία λήξης του είναι δεδομένη, πολλές φορές το ξέρει και ο ίδιος και, αναμενόμενη.
Από τον Τιβέριο τον Καλιγούλα τον Νέρωνα, τον Ανδρόνικο τον Α τον Κομνηνό, τον Λουδοβίκο μέχρι τους σύγχρονους Φαράω η διαδικασία είναι ίδια για τον Βασιλιά του Καρναβαλιού.
Τα Saturnalia ήταν μια αρχαία ρωμαϊκή γιορτή και γιορτή προς τιμή του θεού Κρόνου ,από στις 17 Δεκεμβρίου του Ιουλιανού ημερολογίου και αργότερα επεκτάθηκε με εορτασμούς έως τις 23 Δεκεμβρίου. Η γιορτή ξεκινούσε με θυσία στο Ναό του Κρόνου , στη Ρωμαϊκή Αγορά , και ένα δημόσιο συμπόσιο, ακολουθούμενο από ιδιωτικά δώρα, συνεχή πάρτι και μια ατμόσφαιρα καρναβαλιού που ανέτρεπε τα ρωμαϊκά κοινωνικά πρότυπα : ο τζόγος επιτρεπόταν και οι δάσκαλοι παρείχαν υπηρεσία τραπεζιού για τους σκλάβους τους, καθώς θεωρήθηκε ως χρόνος ελευθερίας τόσο για τους σκλάβους όσο και για τους ελεύθερους. Κοινό έθιμο ήταν η εκλογή ενός «Βασιλιά των Σατουρναλίων», ο οποίος έδινε εντολές στους ανθρώπους, οι οποίες έπρεπε να ακολουθούνται και να προεδρεύει στο γλέντι
Ένα παλιό έθιμο που επιβίωσε και στους βυζαντινούς και στους χριστιανικούς χρόνους μέχρι τον αρχηγό των ανόητων, Lord of Misrule, στην Αγγλία. Στην Αγγλία, ο Άρχοντας της κακής διακυβέρνησης – γνωστός στη Σκωτία ως Ηγούμενος της Παράνοιας και στη Γαλλία ως Πρίγκιπας των Σωτ – ήταν ένας αξιωματικός που διορίστηκε με κλήρο κατά τη διάρκεια της περιόδου των Χριστουγέννων για να προεδρεύει στη Γιορτή των Ανόητων . Ο Άρχοντας του Misrule ήταν γενικά ένας αγρότης ή υποδιάκονος που διοριζόταν για να είναι υπεύθυνος για τα χριστουγεννιάτικα γλέντια, τα οποία συχνά περιλάμβαναν μέθη και ξέφρενα πάρτι.
Τίποτα δεν έχει αλλάξει, μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν, οι ράφτες και τα ρούχα του αυτοκράτορα και ο κόσμος παραμένει ίδιος, στα ίδια χάλια.
Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος και η Ρωμαϊκή Στοά κάνει κουμάντο με τον άγονο Κρόνο βασιλιά που τρώει και θυσιάζει όλα του τα παιδιά.
Πάμε για Νέα Τιτανομαχία, όπως παλιά, τον παλιό καλό καιρό του Ολύμπου και τον Αυτοσύστατο Νου αδιαφιλονίκητο αρχηγό, γόνιμο και με όμορφα παιδιά.
Αστραία
Σατουρνάλια ,Saturnalia, Lord of Misrule,Βασιλιάς Καρνάβαλος, Κόμματα, Δημοκρατία, Σηθ, Πάλπατιν Κρόνος, Εκκλησία, Ρώμη, Αρένα, Κολοσσαίο, Ρωμαϊκή Σύγκλητος, Όλυμπος, Τιτανομαχία