που ερωτά
Όταν τα δύο γίνονται ένα.
Μόνο ελεύθεροι άνθρωποι και θεοί μπορούν να ερωτευθούν και να αγαπήσουν πραγματικά.
Μιλούσαν για τις ανομίες της εξουσίας, για τα βάσανα των αναξιοπαθούντων, για τη φτώχεια που μάστιζε το λαό, όμως στα μάτια τους όλη την ώρα της ζωηρής κουβέντας τους πλανιόταν ασταμάτητα ένα βουβό ερώτημα: «Θα μπορούσες να μ’ αγαπήσεις να με ερωτευτείς;».
Λέων Τολστόι
Τι είναι ο έρωτας;
Ο έρωτας είναι ο αρσενικός λόγος που ερωτά, ψάχνει για απαντήσεις, είναι το ένα ημισφαίριο του ανθρωπίνου εγκεφάλου που πλαγιάζει με το άλλο, το θηλυκό και γεννά πολλά όμορφα παιδιά στον κόσμο της ενέργειας και των ιδεών, όταν είναι ΝΟΥΣ διαυγής, Ζευς, αρχηγός.
Ίσως να ήταν παρών και στην πρώτη του σύμπαντος, αναπνοή, μαζί με ένα ωόν που σπάζει το κέλυφος του, για να Φανερωθεί και σήμερα με δύο μορφές του, κυκλοφορεί.
Ο αιθερικός έρωτας, ο ουράνιος, της Ουράνιας Αφροδίτης, ο «πλατωνικός» πλούσιος και εύπορος γιος του Πόρου και ο υλικός, της γήινης Πανδημίας Αφροδίτης, ο πτωχός, γιος της Πενίας.
Στον κόσμο των Ιδεών, κανείς άνθρωπος δεν είναι πτωχός. Μπορεί να ερωτευτεί μια ωραία Ιδέα όμορφη και παρθένα, να ενωθεί μαζί της, να πλαγιάσει και να κάνει όμορφα παιδιά. Δεν χρειάζεται χρήματα και λεφτά, αρκεί την ενέργεια του σοφά να διαχειρίζεται και να κρατά.
Αν η ανθρωπότητα έχει εξελιχθεί οφείλεται σε αυτή ακριβώς την επιλογή και του έρωτος την δύναμη, την δημιουργική.
Πολλοί ιδεολόγοι άνθρωποι και ρομαντικοί ονειροπόλοι, έχουν υπέροχα πνευματικά παιδιά και καταπληκτικούς απογόνους.
Στον κόσμο της ύλης, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι φτωχοί, δεν έχουν απογόνους και ούτε καν συντρόφους. Ο σαρκικός έρωτας, ο φυσικός, εξισώνεται με την αγορά και την πώληση του ανθρωπίνου σώματος σε μια νόμιμη πορνεία και εκπόρνευση των ανδρών και των γυναικών, ακόμη και των παιδιών.
Σε ένα αδηφάγο κανιβαλιστικό χρηματοπιστωτικό σύστημα που όλα αγοράζονται και πωλούνται στο βωμό του κέρδους, παρ όλο που διαρρηγνύουν , υποκριτικά τα ιμάτια τους για δήθεν ισότητα , αντιρατσισμό και ανθρωπισμό, ο έρωτας έχει εξοριστεί και δεν μπορεί να είναι σύντροφος με την Αρετή. Έχει, από την αγαπημένη του, χωριστεί.
Ο έρωτας στα χρόνια της χρηματοπιστωτικής κρίσης
Τα Ομηρικά Έπη μας λένε πολλά για όλα τα δωμάτια του Εαυτού, τα φωτεινά και τα σκοτεινά και είναι όχι μόνο ένα παράθυρο στη γνώση αλλά, και η πύλη για την αυτογνωσία.
Ένα από τα σπουδαιότερα ψυχικά στοιχεία ενός ατόμου, ενός ανδρός, είναι η άνιμα του, η γυναίκα μέσα του, η οποία προβάλλεται στην γυναίκα με την οποία είναι ερωτευμένος ή του αρέσει. Είναι σημαντικό αυτό γιατί αποτελεί για ένα άνδρα την βάση μέσα από την οποία μπορεί να ολοκληρωθεί και την πηγή της ενέργειας του, αφού σχετίζεται με τον έρωτα στην βαθύτερη μορφή του, το πάθος το σεξ τη ζωή και τον θάνατο και τη διαιώνιση του είδους.
Με το όρο άνιμα, ( ψυχή ), θα ορίζαμε ένα αρχετυπικό σύμπλεγμα που βρίσκεται βαθιά στο υποσυνείδητο ενός ανδρός και ενεργοποιείται όταν εμφανίζεται η γυναίκα που ανταποκρίνεται περισσότερο σε αυτό. Μερικές φορές είναι και ο έρωτας με την πρώτη ματιά και ακολουθεί η δεύτερη.
Όταν η άνιμα ενός ανδρός έχει τα στοιχεία της Κίρκης, αυτός ο άνδρας έλκεται και του αρέσουν το είδος των γυναικών που είναι προκλητικές σέξυ και τις περισσότερες φορές επί χρήμασι εκδιδόμενες.
Αυτό το είδος των γυναικών καταστρέφει τον άνδρα, όπως αναφέρεται και στην Οδύσσεια, τον γουρουνοποιεί, τον κάνει χοίρο γουρούνι. Επειδή ο άνδρας είναι πολύ ευάλωτος στο θέμα του σεξ, δύσκολα μπορεί να το χειριστεί, πέφτει εύκολα στην παγίδα της Κίρκης, εκτός και αν είναι Οδυσσέας και του δώσει το μώλυ ο Ερμής.
Ο έρωτας στα χρόνια της ομηρογνωσίας
Η μικρή γοργόνα είναι ένα μελαγχολικό παραμύθι που μιλάει για τον έρωτα ενός υδάτινου πλάσματος για ένα ανθρώπινο ον.
Δεν γνωρίζουμε αν ο συγγραφέας του παραμυθιου Χ. Κ. Άντερσον, είχε υπ όψιν του, την άποψη του Θαλή για την αρχή της ζωής μέσα από το νερό ή την ομηρική ρήση για τον ωκεανό,
Ξ 246
Ὠκεανοῦ, ὅς περ γένεσις πάντεσσι τέτυκται·
Ο έρωτας στα χρόνια του χριστιανισμού
Ο χριστιανισμός που άνθισε την εποχή των ιχθύων και των υδάτινων πλασμάτων των γοργόνων έχει χωρίσει και έχει εξορίσει τον έρωτα στο πυρ το εξώτερο μιλώντας συνεχώς για την αγάπη του Θεού, δημιουργώντας έναν συνεχή πόλεμο ανάμεσα στους ανθρώπους και διαχωρίζοντας τους σε πιστούς και σε άπιστους.
Ενοχοποιώντας τους ανθρώπους για την ίδια την ύπαρξή τους και ενοχοποιώντας και τον έρωτα ως αιτία δημιουργίας τους, όχι μόνο τους χειραγωγεί συναισθηματικά και αδίστακτα αλλά και τροφοδοτεί και πολλά απωθημένα και τα ταπεινά ένστικτα δημιουργώντας μία τεράστια σκιά στο προσωπικό υποσυνείδητο και ασυνείδητο του ανθρώπου, αλλά και στο συλλογικό της της ανθρωπότητος. Για αυτό βλέπουμε τα τεράστια σεξουαλικά σκάνδαλα που ταλανίζουν αυτό το χώρο από την αρχή της δημιουργίας του.
Στην Παλιά Διαθήκη βλέπουμε τη δημιουργία του ανθρώπου, όχι ευλογημένο από τον έρωτα δύο θεϊκών όντων αλλά από μία μηχανική κατασκευαστική κίνηση ενός αρσενικού Θεού που πλάθει μία κούκλα πήλινη ανδρική χωρίς ομφαλό και από την πλευρά του φτιάχνει την ένοχη γυνή. Δεν υπάρχει ο έρωτας εδώ παρών, ο θεός δεν είναι ερωτευμένος, δεν ενώνεται με κάποιον ομοούσιον του, για να δημιουργήσει το ελάχιστον. Είναι μηχανικός μηχανή.
Αλλά και ο Υιός που στέλνετε για τη σωτηρία των ανθρώπων για να σταυρωθεί, δεν είναι ερωτευμένος με κάποια ομοούσια του γυναίκα, δεν μπορεί να ερωτευτεί, απαγορεύεται από τον Πατέρα. Αναρωτιέται κανείς, ένας άνθρωπος ή Θεός που δεν μπορεί να ερωτευτεί αν μπορεί να αγαπήσει ποιον και κάτι και τι.
Αυτό που θα ακολουθήσει είναι μία μεγάλη ανδρική αρσενική μοναξιά που παλεύει στα άγρια κύματα ενός Ποσειδώνιου ωκεανού, πνίγεται και βυθίζεται στα βαθιά και στα ρηχά νερά. Η γυναίκα θα καταδικαστεί για την απώλεια ενός παραδείσου στο χριστιανικό μισογυνισμό και θα απομείνει μόνη της για το λόγο αυτό ,όργανο αναπαραγωγής ή σκεύος ηδονής. Ο γάμος στο χριστιανισμό είναι μία τυπική άχαρη υπόθεση της δούλης και του δούλου του θεού, που χορεύεται με τον ανέραστο Ησαΐα για την ελάχιστη αναπαραγωγή των δούλων τέκνων. Απαγορεύεται η χαρά η ικανοποίηση και οργασμός δηλαδή η άνοδος της ενέργειας στο κεφάλι με τη βαθιά αναπνοή κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης. Τα παιδιά γεννιούνται με έλλειψη ενέργειας και έλλειμμα ευφυίας και οι ανέραστοι αντιερωτικοί πατέρες της εκκλησίας να μιλούν με λόγια πολλά και αντινοϊκά για κάτι που αγνοούν βαθιά σε ασυνέπεια παραδείγματος ζωής.
Αν για κάτι είναι κύριος ένοχος ο χριστιανισμός, είναι για αυτή ακριβώς την έλλειψη χαράς του έρωτα και της ζωής και τη δημιουργία μιας μεγάλης σκοτεινής σκιάς που κατασπαράσσει τους ανθρώπους στο πέρασμα της.
Στα χρόνια της πολυεθνικής παγκοσμιοποίησης και βάζοντας νερό στο κρασί του όπως το γάμο της Κανά, ενστερνίζεται κατά οξύμωρο σχήμα ξενέρωτες θρησκευτικές εορτές Αγίου Βαλεντίνου και του Υακίνθου που δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα και κανένα έρωτα ή ερωτευμένο άνθρωπο.
Έρως είναι ο ασπασμός των αγγέλων προς τ’ άστρα.
Βίκτωρ Ουγκώ
Ναι είναι, με τα φτερά του έρωτα στη διαλεκτική του απολογία για την ύπαρξη του
Αστραία
Σε Α΄ Ενικό 