και πως σε χρησιμοποιεί, ως άνδρα ως γυναίκα και ως παιδί

«Αν γνώριζα κάτι που θα μπορούσε να με ωφελήσει, αλλά που θα έβλαπτε την οικογένεια μου, θα το απέρριπτα.Αν γνώριζα κάτι που θα ωφελούσε την οικογένεια μου, αλλά όχι την πατρίδα μου, θα προσπαθούσα να το ξεχάσω.
Αν γνώριζα κάτι που θα ωφελούσε την πατρίδα μου, αλλά θα έβλαπτε την ανθρωπότητα, θα το θεωρούσα έγκλημα» C.-L. Montesquieu

Γιατί το κοντόφθαλμο συμφέρον είναι βραχύβιο και το κοιτάζουν μόνο κουτοί μικρονοϊκοί άνθρωποι που δεν μπορούν να δουν πιο μακριά με το όραμα μιας καλύτερης και δικαιότερης πολιτείας σε ένα δάσος με όμορφα δένδρα γερά.
Τρεις είναι οι μορφές εξουσίας σύμφωνα με τον Μοντεσκιέ, μέγα φιλόσοφο διαφωτιστή δικαστή και με το Σύνταγμα της Ελλάδος, νομοθετική εκτελεστική και δικαστική.
Στην πράξη όμως, μία είναι και είναι χρηματική η οικονομική, δηλαδή αυτός που έχει το χρήμα κάνει και το παιγνίδι και στήνει την μπάνκα. Αυτός που έχει τα λεφτά θα έχει και την εξουσία, έμμεσα ή άμεσα ή την διορίζει και την καθορίζει.
Τι είναι όμως χρήμα πώς αποκτάται και πώς χρησιμοποιείται
Το χρήμα είναι μία μορφή ενέργειας και συνδέεται με την εξουσία σε ένα φαύλο κύκλο με αγαστή συνεργασία.
Η ενέργεια παράγει τη δύναμη, η δύναμη την εξουσία, η εξουσία την κατάχρηση της εξουσίας το χρήμα .Το χρήμα παράγει την εξουσία και ούτω καθεξής
Τι είναι όμως δύναμη
Η Δύναμη πέρα από τον τρίτο εχθρό ενός ανθρώπου της γνώσης που θα αναμετρηθεί με αυτή, κάποια στιγμή μαζί της, είναι δύο ειδών:
Η μυϊκή δύναμη και η δύναμη του μυαλού
Το ανθρώπινο είδος στην πορεία της εξέλιξης του, κατώτερο ως προς την μυική δύναμη ανάμεσα στο ζωικό βασίλειο που υπερτερεί σε αυτό, ανέπτυξε, ευτυχώς και τον μυαλό για να ανταπεξέλθει στην πρόκληση να επιβιώσει, να μη φαγωθεί από αρκούδες καρχαρίες και Κύκλωπες.
Στο ζωικό βασίλειο επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας και η δύναμή του ισχυρότερου.
Τα ισχυρότερα ζώα και συνήθως τα αρσενικά γίνονται αρχηγοί της αγέλης.
Στις πρώτες μορφές της ανθρώπινης κοινωνίας, το αρσενικό, ο άντρας είχε και την ευθύνη του πολέμου του κυνηγιού και της τροφοδοσίας, επειδή είχε και την έχει ακόμη, την μυική υπεροχή . Η γυναίκα , το θηλυκό είχε άλλους σκοπούς και λειτουργίες αλλά, δύσκολα μία γυναίκα έγκυος, μπορεί να τρέξει πολύ, να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο ή να πολεμήσει με ακόντιο βαρύ.
Οι έξυπνοι άντρες το γνωρίζουν αυτό και προστάτευαν , προστατεύουν τις γυναίκες και τα παιδιά, τα γυναικόπαιδα, την πηγή της ζωής, της χαράς και της συντροφικότητας.
Η εξουσία είναι συνήθως αρσενική, γιατί σπάνια μία γυναίκα για αυτή να ενδιαφερθεί, έχει άλλα θέματα να ασχοληθεί.
Αλλά η εξουσία, το πρώτο πράγμα που κάνει ,μόλις καταλάβει την καρέκλα και τον θρόνο είναι να αρχίσει να εξοντώνει τα καλύτερα αρσενικά που φοβάται ότι θα της πάρει την μπανάνα από το στόμα και να διώχνει τα παιδιά, όταν δεν θα θυσιάζει στους βωμούς των συμφερόντων της. Αυτό μας διδάσκουν όλες οι μυθολογίες και θρησκειολογίες ελληνικές εβραϊκές αιγυπτιακές κλπ
Τη γυναίκα δεν τη φοβάται, την περιθωριοποιεί, χρησιμοποιώντας τη, ως δοχείο αναπαραγωγής για την τεκνοποίηση ή ως σκεύος ηδονής για να κάνει τα γούστα και τα χατίρια ,να περνάει καλά . Πράγμα που φαίνεται και στις δυτικές και στις ανατολικές κοινωνίες από τα χαρέμια της ανατολής των σουλτάνων αλλά, και από τις ερωμένες παλλακίδες της Δύσης, παράλληλα με την νόμιμη σύζυγο σε εικονικούς γάμους βιτρίνας.
Τον να θεωρεί ένας άνδρας, κατώτερη γυναίκα, είναι σαν να θεωρεί τον εαυτό του κατώτερο και δεν το ξέρει.. Γιατί έχει γεννηθεί από μία κατώτερη γυναίκα, έχει μια κατώτερη γυναίκα αδελφή και μπορεί να κάνει μία κατώτερη κόρη .
Πέραν τούτου ένας πραγματικός άντρας, δεν βασίζει την υπεροχή του, μόνο στην μυική δύναμη και ποτέ δεν θα καταδεχτεί να χρησιμοποιήσει αυτή, για να κακοποιήσει ένα παιδί, να βιάσει μία γυναίκα και να χτυπήσει ένα γέρο άνθρωπο.
Ο αντίπαλος που ορίζεις σε καθορίζει. Καθορίζει το επίπεδο της υπεροχής σου και της πραγματικής δύναμης σου.
Ο Αχιλλέας είχε αντίπαλο τον Έκτορα. Ποτέ δεν θα χτυπούσε έναν γέρο και αδύναμο Πρίαμο.
Ακόμη και οι Τρώες ποτέ, δεν χτυπήσανε την Ελένη και σίγουρα δεν την θεωρήσανε κατώτερη ως γυναίκα. Ίσα ίσα , ρίσκαραν τα πάντα για χάρη της . Ρίσκαραν αλλά ,χάσανε γιατί, την κλέψανε.

Όταν η εξουσία σε κλέβει, το πρόβλημα είναι και γίνεται βαθύτερο.
Και σε κλέβει με πολλούς τρόπους, το να σου κλέψει τα λεφτά είναι το τελευταίο.
Σε κλέβει μέσω της προσοχής και σε χειραγωγεί μέσω των συναισθημάτων σου.
Ο Αριστοτέλης λέει, στα ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ!
«Η ζωή είναι πρωτίστως ενέργεια, και κατόπιν υλική δημιουργία». Και έτσι είναι….
Συνεπώς έχει σημασία που στρέφεται η προσοχή και που καταναλώνεται και πώς η ενεργεία του ανθρώπου, με τι ασχολείται, σε τι είδους σκέψεις και σε ποιες ασχολίες.

Η εξουσία πάντα σε κλέβει γιατί ανήκει στην κατηγορία των μικρών και μεγάλων τυράννων και χρησιμοποιεί την βία τον φόβο την ανησυχία τον οίκτο και τον αυτοοίκτο για να σε παγιδεύει και να σε χρησιμοποιεί.
Αντιμετωπίζεται μόνο με τη μέθοδο του πολεμιστή:
Έλεγχος υπομονή αυτοπειθαρχία παρατήρηση και στρατηγική
Η εξουσία είναι δειλή, σαν τον Ευρυσθέα που αναγκάζει τον Ηρακλή τους Άθλους να ποιεί και αθέμιστη σαν τον Κύκλωπα όταν σε καταβροχθίζει σε σπηλιά σκοτεινή.
Οι Μνηστήρες είναι μία άλλη μορφή εξουσίας που βασίζονται στην απάθεια ενός ποδηγετούμενου πλήθους και στην απουσία της νοημοσύνης, του Νου.
Ο Οδυσσέας μετά την Μνηστηροφονία και τόση διαδρομή, όταν κατέβηκε κάτω η Πηνελόπη και είδε την κουζίνα το αίθριο, σε αυτή την κατάσταση ρωτώντας αυστηρά: Τι συμβαίνει εδώ, λαμπόγυαλο τα κάνατε;;;;
Χαμήλωσε το βλέμμα του, ποτιδέγμενος. Ποτιδέγμενος, λέει ο Όμηρος, δηλαδή κοιτώντας στις άκρες των ποδιών του, και ενώ ο Τηλέμαχος διαμαρτυρόταν ,δικαιολόγησε την Πηνελόπη σκεφτικός.
Όταν ανέβηκε το βράδυ ,τη σκάλα του παλατιού στα ανώτερα δωμάτια του νου και του παλατιού, η Πηνελόπη τον πέταξε έξω, έξω φρενών, σε μία παραλλαγή του πολέμου του Ρόουζ, με την κουβέρτα του υπό μάλης. Είσαι ψεύτης και απατεώνας, του λέει, η άπιστη Πηνελόπη, δεν σε πιστεύω.
Ούτε τη χτύπησε, ούτε την βίασε, ούτε διεκδίκησε το συζυγικό καθήκον αλλά, από το διάδρομο ( πιο έξυπνος από τον Μάικλ Ντάγκλας στην αντίστοιχη σκηνή της ταινίας ) της εξήγησε αρκετά ήρεμα , (έβραζε από μέσα του, καπνούς έβγαζε…αλλά, μπροστά στην Πηνελόπη τσιμουδιά ) για το ποιος ήταν και, έτσι τον δέχτηκε και έτσι, βρέθηκε στην αγκαλιά του.
Και έτσι, περάσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα , αγαπητό μου ημερολόγιο και αγαπητά μου αρσενικά.
Μη βροντοχτυπάτε τις χάντρες. Η δουλειά κάνει τους άντρες, και όχι τα διαβατήρια τα πλαστά. Να έχετε τα στοιχεία τα αποδεικτικά.
Διαφορετικά, στο διάδρομο θα παραμείνετε οριστικά. Στον Διάδρομο τον φωριαμό, της Ιστορίας γιατί δεν διαβήκανε τις Λεωφόρους της.

Αστραία

«Διότι οι άνθρωποι δεν συγχωρούν όσους από έρωτα εκπέσανε»…. σφάζοντας όλα τα Βόδια στο Νησί του Ήλιου, νήπιοι και μωροί

Έλληνες θα ειπεί δύο και δύο τέσσερα στη γη. Όχι δύο και δύο είκοσι δύο στον ουρανό.
Έλληνες θα ειπεί να τελείς στους νεκρούς τις χοές της Ηλέκτρας. Όχι κεριά στους νεκρόλακκους, και δηνάρια στο σακούλι του τουρκόπαπα.
Έλληνες θα ειπεί να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς το «γνώθι σαντόν». Όχι να κάνεις την εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες.
Έλληνες θα ειπεί να σταθείς μπροστά στη στήλη του Κεραμεικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο: «στάθί και οϊκτιρον». Σταμάτα, και δάκρυσε· γιατί δε ζω πιά. Κι όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήματα: προσδοκώ ανάσταση νεκρών.
Έλληνες θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα. Κι όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπος στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κώχη του φόβου σου, και να ολολύζεις σα βερέμης.
Ακόμη κι ο Ελύτης, καθώς εγέρασε, τό ‘ριξε στους αγγέλους και στα σουδάρια. Τι απογοήτεψη… Λιαντίνης

Ας περιμένουν οι πετσέτες, αγαπητό μου ημερολόγιο, αλλά όχι οι γυναίκες.
Σαν το ελληνικό χιούμορ δεν έχει και, το ελληνικό φιλότιμο είναι μοναδική λέξη στον κόσμο συνθήκη αναγκαία και αρκετή για να περιγράψει το ταμπεραμέντο και την ιδιόρρυθμη ελληνική ιδιοσυγκρασία. αλλά και το απρόβλεπτο του ελληνικού ΝΟΥ εγκεφάλου και της Ελληνικής Σκέψης.
Αυτό, που πριν 4000 χρόνια γκρέμισε τα ΤΕΙΧΗ μιας άδικης άρπαγης άπληστης Βαβυλωνιακής Τροίας, που έφτιαξε Παρθενώνες που στάθηκε αγέρωχο στις Πύλες της Φωτιάς και δεν προσκύνησε αυτοκρατορίες ανατολίτικης λαίλαπας, που μίλησε σε Πνύκες Δημοκρατίας υψώνοντας την συνείδηση του Homo Sapiens με Λόγο ιθυφαλλικό ευθύ και ορθό.
Αυτό, που επεβίωσε στα άγρια κύματα του Ποσειδώνα παλεύοντας με Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, που είπε τα μεγάλα Ναι και τα Μεγάλα ΟΧΙ σε τυράννους και κατακτητές
Αυτό που επιστρέφει σήμερα με το πλοίο ΝΟΗΜΩΝ του Τηλέμαχου από την Σπάρτη και Λακεδαιμονία περνώντας δύο φορές την Πύλη του Νέστωρα με την αειθαλή ΝΕΟΤΗΤΑ των Ελλήνων και την σύζυγο ΗΒΗ του Ηρακλή.
Αυτό, που περιμένει υπομονετικά υφαίνοντας συνδέοντας τα ιστορικά και μυθολογικά γεγονότα σε μια ανέμη τυλιγμένα με μια κόκκινη κλωστή, αυτόν που φορά της αγάπης την αρματωσιά την γερή για την μεγάλη των Ελλήνων γιορτή και ένα ταγκό στον Παρθενώνα σε μια παράσταση μοναδικά ομηρική.

Όχι, δεν θα περιμένουν άλλο οι γυναίκες …….τους άνδρες που εκπίπτουν ανόητοι και μωροί. Οφείλουν να είναι αυτοί που πρέπει να ΕΙΝΑΙ, στης Εστίας, το Ιστίον, κατάρτι και Εστί.
Αστραία

Ομηρικά Παιγνίδια

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΑΙ ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΣΑΝ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ

Ο ένας θέλει τον κόσμο, το φτερό της αυγής
χτυπάει το πρόσωπό του: Περισσότερα! Περισσότερο!
Η άλλη ποτέ δεν σαλεύει από τον αργαλειό.
Ένα αρχαίο ρυθμό επαναλαμβάνει:
«Λιγότερο-λιγότερο
το πραγματικό ταξίδι είναι προς τα μέσα. «
Ο ένας αγαπά τις καταιγίδες και τα σύννεφα,
λέει ο θάνατος είναι μια χώρα χωρίς ουρανό.
Η άλλη προτιμά τα δέντρα,
λέει ο θάνατος είναι ένα σύννεφο φύλλων
όπου επιτέλους καταλαβαίνουμε
τα λόγια του ανέμου. Ionna-Veronika Warwick

Οδυσσέας και Πηνελόπη
ως Homo Sitizen
Εύνομης Ομηρικής Πολιτείας

Οδυσσέας και Πηνελόπη
Με τα φτερά του έρωτα
Ο άνδρας είναι το Βέλος
και η γυναίκα είναι το Τόξο
Η Σκέψη λυγίζει σε Λόγο Ευθύ

Παιγνίδια ομηριστών σε θεωρίες πολεμιστών

Το πρόβλημα της θεωρίας των παιγνίων στην μεγάλη σκακιέρα του κόσμου είναι ο άνθρωπος και το πρόβλημα μεθοδολογίας του.

«Ο άνθρωπος είναι ο μεγάλος συμπαίκτης του παιχνιδιού του κόσμου, αλλά ο άνθρωπος δεν είναι μόνο παίκτης, είναι επίσης ο «εμπαιζόμενος», το άθυρμα». Κ. Αξελός

Αστραία

κάθε νησί λιμάνι και ένα καημός…..

Η Οδύσσεια είναι μία συνεχής πάλη του Οδυσσέα με τον άρχοντα των υδάτων τον Ποσειδώνα, ανελέητο Θεό και κυνηγό του.
Κάθε νησί και μία παγίδα, κάθε παγίδα και ένα σταθμός, κάθε σταθμός, χωρίς λιμάνι χωρίς παρηγοριά χωρίς φως, ταξιδεύοντας στο άγνωστο και στην ομίχλη συνεχώς με βάρκα μια αυτοσχέδια σχεδία. Εκεί που συναντιέται ο χώρος ο χρόνος η σκέψη και η ερμηνεία.

Η Τροία είναι στεριά, με τείχη ψηλά αλλά για αυτό το θέμα ,θα μιλήσουμε άλλη φορά.
Επιγραμματικά μόνο θα πούμε ότι οι Αχαιοί πήγαν εκεί μέσα από τη θάλασσα με ΝΗΕΣ κυρτές και κοίλες..
Το πιο διάσημο νησί, θεϊκό όμως είναι η Δήλος, το νησί που γεννιέται ο Απόλλων με την αδερφή του την Αρτέμιδα.
Ο Οδυσσέας μιλάει για αυτό αιγαιοπελαγίτικο το νησί και τη γέννηση του θεού, με θαυμασμό, στη Ναυσικά σε ένα ανθρώπινο όμως νησί , το νησί των Φαιάκων και είναι η πρώτη φορά, που άνθρωπο και πολιτισμό, συναντά.
Τι συναντούσε μέχρι τότε, βάρβαρους λαούς, τέρατα νύμφες και θεούς.
Κίκονες Λωτοφάγοι Αίολος Κύκλωπας Λαιστρυγόνες Κίρκης Αιαία Σειρήνες Ωγυγία Καλυψώ…. νησί που κανείς άνθρωπος δεν φθάνει και δεν φεύγει χωρίς την έγκριση της Ατλαντίδας νύμφης και την εντολή του Διός.
Σε κάθε νησί που έφτανε ο Οδυσσέας, σε κάθε στεριά ερχόταν αντιμέτωπος με τονάλ νησιά παλαιά και με τις παραδόσεις τους και τα ήθη και έθιμα που είχαν αυτά.
Μάθαινε από αυτά για αυτό και είναι γνώστης πολλών άστεων, όπως ο Ποιητής εξυμνεί με τη βοήθεια μιας καμπύλης θηλυκής Μούσας, φυσικά.
Ο Οδυσσέας τον περισσότερο καιρό είναι στη θάλασσα και κολυμπά στο Άγνωστο Ωκεανό. Στην αρχή με πλοία και συντρόφους και μετά, ούτε καν με αυτά. Από το Ατλαντικό νησί της Καλυψούς στη Φαιακία φθάνει γυμνός και μισοπεθαμένος, και τον κεφαλόδεσμο που του είχε δώσει η Λευκοθέα για να τον βοηθά, στη θάλασσα τον πετά. Ο Ποσειδώνα το παίρνει και αυτό μανιασμένος που ο Οδυσσέας τον αψηφά.
Χωρίς τίποτα γυμνός και μόνος.
Σε αντίθεση με τον αθέμιστο Λεμούριο Κύκλωπα που κάνεις νόμος δεν υπάρχει στο νησί του, οι Φαίακες είναι ένας λαός πολιτισμένος . Όχι μόνο τον φιλοξενούν, αλλά του προσφέρουν και ιθαγένεια και υπηκοότητα και διανομή και, καλό γάμο παντρειά με την κόρη του βασιλιά.
Υπάρχει κανείς λογικός άνθρωπος που θα έλεγε όχι σε όλα αυτά;
Να συνεχίσει και να πάει πού; Σε ένα νησί που δεν ξέρει καν τι και ποιον θα βρει;
Το μεγαλύτερο δίλημμα που βρέθηκε ποτέ ο Οδυσσέας και μπορεί ένας άνθρωπος να βρεθεί.
Παρ’ όλα αυτά για τον Οδυσσέα δεν υπήρξε και δίλημμα καν, δεν δίστασε ούτε μια στιγμή.
Η απόφασή του είχε ήδη παρθεί και ήταν αμετάκλητη:
Στην Ιθάκη Επιστροφή,… εν τρόπω παντί.
Οι αποφάσεις όταν παίρνονται για τον πολεμιστή, είναι μία αναιρέσιμες.
Και αποφάσεις παίρνοντας στο ναγουάλ, στο τονάλ είναι απλή συναίνεση.
Έτσι φτάνει στην Ιθάκη ένα πρωί και τη βρίσκει τυλιγμένη στην ομίχλη. Δεν την αναγνωρίζει καν και στην Αθήνα Θεά, αραδιάζει ένα σωρό ψέματα στη σειρά, μέχρι να καταλάβει σε ποια γη και στεριά πατά.

Ποια είναι η διαφορά της Ιθάκης με τη Δήλο, γιατί με τα άλλα νησιά είναι προφανείς οι ομοιότητες και οι διαφορές. Μόνο με τους Φαίακες έχει ομοιότητα κάποια κοινά χαρακτηριστικά η Ιθάκη, ως ανθρωπογενούς περιβάλλοντος νησί.
Οι Φαίακες είναι Ιδανική Πολιτεία Ουτοπία που ο Ποσειδώνας εξαφανίζει ξανά, όταν μαρμαρώνει το πλοίο που είχε μεταφέρει τον Οδυσσέα για να μην μεταφέρει ποτέ κανέναν άλλον άνθρωπο ξανά. Ευτυχώς που πήγε στους Αιθίοπες και είδαμε…… μία άσπρη μέρα πριν χιονίσει, με το διαδίκτυο και τα ταχύτατα e-πλοία των Φαιάκων.
Η Δήλος είναι ένα νησί, που κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να πεθάνει και να γεννηθεί, είναι μόνο για θεούς. Πολιτεία Yπερβόρεια, θα έλεγε η Μπλαβάτσκυ και η θεοσοφία, Υπερνοτία, θα έλεγε ο Ηρόδοτος με τη ρεαλιστική ιστορία, αφού βρίσκεται στο Αιγαιοπελαγίτικη κυριαρχία.
Το μόνο ανθρώπινο νησί, του νεότερου πολιτισμένου homo sapiens είναι Ιθάκη, με όλα τα προβλήματά του και ο γενάρχης του homo sapiens, ο Οδυσσέας. Γιατί λείπει απουσιάζει.
Γιατί πήγε να κατακτήσει την Ύλη και το ‘Ιλιο, στην Ανατολή πολεμώντας με τους κλέφτες του εθνικού τονάλ της Ελλάδος, τους Τρώες, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία, που μία άλλη φορά το παρόν blog θα διηγηθεί με ευθυκρισία.
Τι νησί είναι η Ιθάκη;
Προφανώς είναι στεριά, στεριά και περί βρέχεται γύρω-γύρω από θάλασσα και στη μέση ….αναζητούμε μια Εστία.
Είναι ανθρώπινη Πολιτεία. Κατοικείται από ανθρώπους και μόνο από θνητούς, με ένδοξη καταγωγή με φαιά ευφυή ουσία.
Ποια είναι η πολιούχος θεά ή πολιούχος Θεός σε αυτή την Πολιτεία;
Ο Δίας η Αφροδίτη ο Άρης;;;
Είναι ο Ερμής και Αθηνά
Στον Ερμή τον Λόγιο θεό έχουν βωμό και η Αθηνά βοηθά τον Τηλέμαχο και τον Οδυσσέα και την Πηνελόπη.
Είναι δηλαδή ο Λόγος και η Σοφία των Όμηρικών Επών η ερμηνεία και η φιλοσοφία.
Γιατί δεν έχει «τείχη » η Ιθάκη;
Η Ιθάκη δεν έχει κλέψει κάτι από κανέναν άλλο νησί ή άλλο λαό για να φτιάξει Κολοσσιαία ΤΕΙΧΗ τους κλεμμένους θησαυρούς να κρατά. Ό,τι έχει είναι δικό της, είναι αυτάρκες νησί. Δεν ήταν ποτέ αποικιοκρατική αυτοκρατορία με κλεμμένα αγάλματα, μάρμαρα και διαμαντικά ….. από την αποικία.
Κανείς δεν φτάνει στην Ιθάκη και δεν φεύγει, αν δεν έχει την πάστα, τον τονάλ του πολεμιστή.
Ο Οδυσσέας έφυγε γιατί ήταν πολεμιστής, όχι πολεμοχαρής αλλά πολεμιστής.
Είναι σημαντικό να ξέρεις πότε θα πολεμήσεις, αν θα πολεμήσεις και για πιο λόγο θα πολεμήσεις, όπως λέει μεγάλος αρχαίος πολεμιστής, ο Σουν Τσου.
Οι φιλειρηνικοί άνθρωποι, δεν είναι πάντα φιλειρηνιστές πασιφιστές, είναι απλώς βολεμένοι και δουλικοί, βαφτίζουν ειρήνη , υποταγή και γίνονται ιδιαιτέρα αδίστακτοι σαν «νονοί».

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Ιθάκης είναι η έλλειψη αλόγων, δεν εκτρέφει άλογα, αν και η πανίδα ανθεί, βόδια γουρούνια και αιγοπρόβατα. Ο Τηλέμαχος αρνείται να πάρει το δώρο του Μενέλαου ,τα άλογα και απλά ,τον ευχαριστεί.

Δεν υπάρχουν άλογα στο νησί της Ιθάκης να τρέχουν από δω και από κει, ανεξέλεγκτα σαν τα άλογα του Διομήδη και να καταβροχθίζουν το μυαλό των ανθρώπων με τα τρεχάματα τους.
Υπάρχουν όμως οι Μνηστήρες και οι αργοσχολίες, ορνιθοασχολίες τους.
Πώς και γιατί δημιουργήθηκαν οι Αγήνορες Αυλικοί, πρώτο τραπέζι πίστα στην Αυλή, σε ένα τέτοιο νησί;
Η εξήγηση είναι απλή και διαχρονική.
Όταν φεύγει κάποιος από ένα σπίτι, από μία χώρα, από μία πατρίδα, αυτό το σπίτι, αυτή η χώρα θα πολιορκηθεί από εσωτερικούς και από εξωτερικούς εχθρούς και τις περισσότερες φορές θα καταστραφεί και θα γίνει στάχτη και ρημαδιό. Όταν φεύγει ο γάτος χορεύουν τα ποντίκια οι κατσαρίδες και οι ακρίδες.
Όταν φεύγει κάποιος από ένα σπίτι για να φέρει τα αγαθά τα υλικά τα λεφτά, κάποιος πρέπει να μένει να το προσέχει να το φροντίζει και να το αγαπά.
Να υπάρχει δηλαδή μία εστία μία άσβεστος φλόγα και φωτιά, να φέγγει σε αυτό το σπίτι σε αυτή τη χώρα σε αυτή την Πολιτεία και αυτή είναι η μεγάλη θεά Εστία.
Όταν φεύγει κάποιος ως κυνηγός πρέπει κάποιος μένει στο σπίτι και να τον προστατεύει σαν φάρος και ως ονειρευτής. Ο κυνηγός προστατεύει τον ονειρευτή και ο ονειρευτής τον κυνηγό.
Δεν μπορεί να κυνηγούν και οι δύο, ούτε και οι δύο μπορεί να είναι ονειρευτές. Αυτό είναι το ζευγάρι το σωστό και είναι πάντα αρσενικό και θηλυκό. Μπορούν να εναλλάσσονται οι ρόλοι, αλλά, όχι στις βασικές αρχές και καταργώντας τις βασικές δομές του τονάλ.
Δεν μπορεί ένας άντρας να γεννήσει να θηλάσει ένα παιδί ένα παιδί. Δεν έχει την ενέργεια, δεν διαθέτει την κοιλότητα, την ενεργειακή διάταξη δομή, δεν μπορεί να του δώσει τροφή, την τροφή που χρειάζεται ένα μωρό για να αναπτυχθεί. Μπορεί όμως να του δώσει άλλα πράγματα, εξ ίσου και πολύ σημαντικά.
Η ενέργεια που δίνει μία γυναίκα σε ένα σπίτι στον άντρα και στο παιδί είναι πρωτίστως ενεργειακή και για αυτό και είναι κοίλη και καμπύλη.
Τίποτα δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σε μία ευθεία γραμμή ή σε ένα οριζόντιο επίπεδο, αν δεν καμπυλωθεί.
Οι παλιοί άντρες δεν ήταν κουτοί, που προστάτευαν ακόμη και με την ζωή τους, τις γυναίκες, τις μητέρες και τα παιδιά, παρόλο που πολλές φορές γινόταν υπερβολικά πατριαρχικοί. Προστάτευαν την ΖΩΗ.
Ήξεραν τι προστάτευαν, προστάτευαν τον εαυτό τους, το μέλλον τους, την χώρα τους και το νησί τους.
Ο Οδυσσέας έπρεπε να φύγει, αλλά κάποιος έπρεπε να μείνει για αυτό και έμεινε η Πηνελόπη στο σπίτι τον οίκο, την εστία, φάρος και οδηγός.
Έτσι λοιπόν οι Μνηστήρες αφού δεν έφυγαν, ως όφειλαν ως πολεμιστές, έμειναν και κατάντησαν παράσιτα και ακρίδες διαχρονικές να καταστρέφουν το τονάλ της Ιθάκης , και …….δεν ήταν γέροι και γυναικόπαιδα. Ήταν και είναι δειλοί, σαν χήνες και λαγοί.

Έχει σημασία έχει σημασία, ποιοι είναι αυτοί που μένουν και αυτοί που φεύγουν
και κάποιοι …. που κουνούν μαντήλια
σε σταθμούς τρένων και λιμάνια σταθμών

Αστραία

Τι είναι το τονάλ
Το τονάλ είναι ένα νησί. Ένα νησί της ύλης, που ξεπροβάλλει μέσα από την αγριεμένη θάλασσα του ναγουάλ Ποσειδώνα με ιδιαίτερο κόπο και μεγάλη προσπάθεια γιατί δεν είναι εύκολο να στερεωθεί κάπου.
Αυτό μας διδάσκει ο μύθος με τη Λητώ και τη γέννηση του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος στο φωτεινό και φανερωμένο νησί, την Δήλο που δηλώνεται με το όνομα της, ως έτσι.
Είναι δύσκολο να φανερωθεί, γιατί η ίδια η συνείδηση ως αυτοσυνείδηση είναι μία υπόθεση δύσκολη, μία μεγάλη περιπέτεια και μία μεγάλη του φωτός διαδρομή.
Αυτή η ερμηνεία σε άλλο άρθρο ιδιαιτέρως θα αναφερθεί ,για την μέγιστη σημασία του αυτή, την σημαντική.
Εισαγωγικά θα αναφέρω πώς συνδέεται με τον Ποσειδώνα και την Εστία που πρέπει να είναι ένα καθαρό τακτοποιημένο παρθένο νησί, και αντιστοιχεί τους Ιχθείς και την Παρθένο στο ζωδιακό κύκλο.
Η μετατροπή της ενέργειας σε ύλη, προϋποθέτει την υλοποίηση της ενέργειας. Την συναντούμε στη πρώτη μορφή της ανθρώπινης ζωής, κατά την σύλληψη την σύντηξη την συνάντηση ενός ωαρίου με ένα σπερματοζωάριο. Είναι πολύ σημαντική.
Από κει και μετά, με την πρώτη αναπνοή το έμβρυο γίνεται παιδί και ξεκινά την κατάκτηση της ύλης και το μεγάλο ταξίδι για την Τροία και, αν υπάρξει επιστροφή, με την Οδύσσεια.
Το μεγάλο ταξίδι των Ομηρικών Επών, από το Γνωστό Στο Άγνωστο από το Άγνωστο στο Γνωστό σε δρόμους και διαδρόμους, γέφυρα αμφίδρομης κατανόησης.
Το Γνωστό περιλαμβάνει την δεξιά πλευρά του ανθρώπου και λογική και τον ορθολογισμό, ενώ το Άγνωστο την διαίσθηση την έμπνευση την ενόραση και τον οραματισμό.
Βασική προϋπόθεση για την ψυχική σωματική και νοητική υγεία ενός ανθρώπου είναι ένας συνδυασμός και των δύο αλλησυμπληρωματικός και αρμονικός. Χωρίς τη μεσολάβηση αυτού που δεν μπορεί να γίνει Γνωστό με την ανθρώπινη επαφή διότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος καίγεται στη στιγμή …..σαν τη Σεμέλη κοιτάζοντας τις απόρροιες του Αετού.Ένα λάθος που το κάνουν πολλοί θρησκευτές και θεοκρατιστές
Δύσκολα επιτυγχάνεται αυτή η εναρμόνιση, για αυτό βλέπουμε και τις δύο πλευρές σε ακραίες ελλείψεις και υπερβολές.
Μία από αυτές είναι η υπερβολική μανιακή χρήση του Γνωστού, η εμμονή και οι εμμονές. Κολλάει η βελόνα του σταθμού δεν μπορεί να πιάσει καμία άλλη συχνότητα.
Η χειρότερη παρενέργεια όμως της μανιακής χρήσης του Γνωστού είναι η μετατροπή αυτών των ανθρώπων που τη χρησιμοποιούν, σε μικρούς και μεγάλους τυράννους. Μετατρέπονται σε αλαζονικούς φρουρούς του τονάλ.
Αναπτύσσουν μία υπερβολική αλαζονική περσόνα και ένα σιδηρούν προσωπείο, μετατρέπονται σε δυνάστες και αφέντες με την εξουσία που συνήθως κατακτούν και πουθενά δεν σταματούν. Ειδικά όταν συμπεριλάβουν και τον Θεό που στέκει στο απυρόβλητο, το αποτέλεσμα είναι δραματικό.
Αυτό το είδαμε την εποχή των Ιχθύων και του χριστιανισμού. Η μανιακή χρήση του Γνωστού, με την βοήθεια του θεού ως οξύμωρο σχήμα. Ο Θεός ανήκει σε αυτό που δεν μπορεί να γίνει Γνωστό . Δεν μπορείς και δεν επιτρέπεται να τον χρησιμοποιείς σε θέματα της ύλης και του Γνωστού, αλλά αυτό κανέναν δεν ενδιαφέρει χριστιανό για τον απλούστατο λόγο ότι έχει πάρει διαζύγιο με την λογική και τον ορθολογισμό.
Ο χριστιανισμός ως ανώτατη εξουσία την εποχή του κυρίαρχου Ποσειδώνα αναδείχθηκε μεγάλος Τύραννος χρησιμοποιώντας όλες τις μεθόδους και τις τακτικές του μεγάλων τυράννων. Βία ,φόβο, τρόμο, ανησυχία υποσχέσεις, εξαγορές, τιμωρία μαζί με το μεγάλο του χαρτί τον οίκτο και αυτοοίκτο. Ακολούθησαν και ακολουθούν και οι άλλες θρησκείες σε μικρότερο σε βαθμό.
Όχι, ότι λαοί και κοινωνίες ήτανε πριν την εποχή του, αγγελούδια. Είχανε τα προβλήματά τους, ούτε η Περσική αυτοκρατορία ήταν παιδική χαρά, ούτε και οι Έλληνες ήταν τα καλύτερα παιδιά. Υπήρχαν τα προβλήματά τους με όλα τα ελαττώματά τους.
Με μία ειδοποιό και μεγάλη διαφορά. Δεν το κάνανε για το θεό, στον όνομα του θεού. Δεν σε πολεμούσαν, δεν σε κατακτούσαν, δεν σε σκοτώνανε, δεν σε σώζανε, δεν σε αγαπούσαν δεν σε μισούσαν στο όνομα του Θεού, κάποιου θεού.
Αλλά ακόμη και οι πιο βάρβαροι λαοί , κανίβαλοι λαοί, αλλά και οι Πέρσες και οι Βαβυλώνιοι και οι λοιποί δεν κάνανε πολέμους στους άπιστους στο όνομα του Θεού και να σε σώσουν με αυτόν τον θεό.
Κάνανε επιθετικούς πολέμους, αμυντικούς πολέμους ,για να επιβιώσουν για να σε κατακτήσουν, αλλά ποτέ για να σου επιβάλλουν ένα θεό και το χειρότερο να σε σώσουν με αυτόν.
Αυτό το ιστορικό εγκληματικό γεγονός είναι αποκλειστικά “χριστιανική πατέντα” και ακολουθούν φυσικά και οι μουσουλμάνοι, γιατί οι Εβραίοι, αν και μονοθεϊστές, είναι πολύ ελιτιστές. Κρατούν τον Θεό για πάρτη τους, ούτε στον χαρίζουν, ούτε στον επιβάλλουν με το ζόρι, δεν κάνουν προσηλυτισμό.
Έτσι λοιπόν είδαμε γνωρίσαμε αυτή την φρίκη του χριστιανισμού, μια εγκληματική οργάνωση, που σε σκότωνε, σε έκαιγε, σε βασάνιζε για να “σε σώσει” και από “αγάπη”. Το έλεγε και το εξακολουθεί να το λέει, με απίστευτη θρησκευτική τρέλα και φανατισμό.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό βλέπουμε και άλλους «σωτήρες» της ανθρωπότητος να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια.
Όλοι τους έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, τον φασισμό, τον ολοκληρωτισμό.
Τι σημαίνει φασισμός, τι σημαίνει ολοκληρωτισμός
Φασισμός σημαίνει, βία και την συναντάς παντού και σε οποιαδήποτε ιδεολογία.
Ακόμη και όταν πρόκειται για την σωτηρία.
Σωτηρία με το ζόρι και με τη βία, δεν γίνεται. Αν θέλεις να σωθείς και εφόσον το επιθυμείς.
Αυτή είναι η διαφορά του φασίστα και του μη φασίστα. Ο μη φασίστας σέβεται την επιλογή σου, ο φασίστας όχι. Θα σε «σώσει» με το ζόρι.
Το είδαμε στη στη ναζιστική Γερμανία, όταν οι Γερμανοί ΝΑΖΙ αποφάσισαν να «σώσουν» την ανθρωπότητα από τους Εβραίους….. για το καλό της.
Οι κομμουνιστές αποφασίζουν να σώσουν την ανθρωπότητα, από αστούς και το κεφάλαιο…για το καλό μας.
Οι χριστιανοί φυσικά εξακολουθούν να θέλουν να σώσουν την ανθρωπότητα από τις αμαρτίες της και από τους Εβραίους και οι μουσουλμάνοι θέλουν να σώσουν τον κόσμο από τους Χριστιανούς και από τους Εβραίους και ούτω καθεξής.

Και εδώ τίθεται ένα μεγάλο φιλοσοφικό ερώτημα δεοντολογίας
Που τελειώνει η ελευθερία σου και πού αρχίζει του άλλου, μαζί την σωστηρία του.
Πόσο δικαιούσαι και με ποιο δικαίωμα επιβάλεις μία σωτηρία άνωθεν κάτωθεν κλπ σε έναν ενήλικο άνθρωπο;
Πόση η αλαζονεία και εγωισμό κουβαλάς, για να επιβάλεις θείες και άλλες σωτήριες, με το ζόρι με τη βία, μη αναγνωρίζοντας το δικαίωμα της επιλογής σε έναν άνθρωπο να μη θέλει να σωθεί.
Αν θέλει να σωθεί, αν δεν θέλει ,είναι δική του υπόθεση και επιλογή και δεν σου πέφτει λόγος.
Με αυτό το φαινόμενο της Σωτηρίας ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια επίδοξοι Σωτήρες της Μωρίας χρησιμοποιώντας καταχρηστικά ονόματα ιδέες σύμβολα και άλλες ιδεολογίες.
Κατά την προσπάθειά τους αυτή συναντούμε φαινόμενα τραγελαφικά.
Βλέπουμε χριστιανούς να ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς ήταν Έλληνας ή άρειος, γιος της Ελληνίδας Μαρίας και του Ρωμαίου Πανδήρα και μετά παραπονιούνται ,γιατί τα Σκόπια λένε ότι ο Αλέξανδρος είναι Σλάβος Θέλουν να σε σώσουν με αυτόν τον Έλληνα Ιησού και οι άλλοι να σωθούν με τον Σλάβο Αλέξανδρο.
Βλέπουμε ελληναράδες να δηλώνουν με υπερβάλοντα ζήλο, ότι οι Έλληνες ήταν αυτοκράτορες σε όλη την γη, την εποχή που ο δράκοντας κυριαρχεί με την λεμουριανή αιθερική φωνή, και μετά παραπονιούνται για την μαύρη Αφροδίτη.
Και βλέπουμε και σήμερα κόμματα και κομματίδια να κατεβαίνουν στις εκλογές με «σημαία» την σωτηρία του Έθνους της Ορθοδοξίας των Ρωμιών και των Ελλήνων, δεν το έχουν ξεκαθαρίσει πλήρως αυτό, την στιγμή που τον ίδιο τους τον εαυτό, δεν έχουν σώσει από την ανοησία που τους δέρνει.
Και επανερχόμαστε στο ερώτημα
Είναι σε θέση ένας ενήλικας άνθρωπος να σωθεί, πως και γιατί, με το ζόρι αρκεί;
Ένας ενήλικος άνθρωπος είναι σε θέση να αποφασίσει, αν θέλει να σωθεί με ποιον και πρέπει αυτή η απόφασή του να γίνεται σεβαστή.
Έτσι λοιπόν οι ενήλικες Έλληνες και Ελληνίδες είναι σε θέση να αποφασίσουν αν θέλουν να σωθούν, από ποιον και γιατί.

Θα μπορούσε ο Οδυσσέας να σώσει την Ιθάκη με το ζόρι, είχε αυτό το δικαίωμα, αν δεν το ήθελε κανείς άλλος, ούτε ο Εύμαιος ο Φιλοίτιος, η Ευρύκλεια ο Τηλέμαχος η Πηνελόπη
Και τι θα έκανε αν δεν το θέλανε; Θα τους έσωζε με το ζόρι ή θα τους τιμωρούσε που δεν το θέλανε.
Ο Οδυσσέας δεν θα το καταδεχόταν αυτό. Το ίδιο βράδυ θα έφευγε με το τελευταίο πλοίο το βραδινό.
Άλλωστε ο λόγος που παρουσιάστηκε σαν ζητιάνος την Πηνελόπη , ήταν γιατί ήθελε να διαπιστώσει, αν πραγματικά τον ήθελε, τον αγαπούσε και τον περίμενε και όχι να την επιβληθεί με τα συζυγικά του δικαιώματα που θα μπορούσε άνετα να χρησιμοποιήσει.
Ο Οδυσσέας δεν είναι, ο Αγαμέμνων που εμφανίστηκε στην Κλυταιμήστρα με την παλλακίδα του και είπε «δοξάστε με» αδιαφορώντας για τα αισθήματα και τα συναισθήματα της γυναίκας του.
Ο Οδυσσέας ήθελε να μάθει την πραγματική επιθυμία και θέληση της Πηνελόπης, την πραγματική της επιθυμία και όχι να την αναγκάσει από υποχρέωση, να τον δεχθεί τυπικά και αναγκαστικά.
Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται και από το βράδυ που ανέβηκε τις σκάλες του παλατιού για να κοιμηθεί μαζί της και η Πηνελόπη τον πέταξε έξω. Ακόμη και τότε , σεβάστηκε τους όρους της και την επιθυμία της και δεν την υποχρέωσε σε αναγκαστικό συζυγικό σεξ.

Αυτή είναι η πραγματική απόδειξη της αγάπης, η ελευθερία. Να είναι κάποιος ελεύθερος κοντά σου, να μείνει, να φύγει, να σε θέλει, να μη σε θέλει, να σωθεί ή να χαθεί με σένα ή χωρίς εσένα.

Μη μετατρέπεσαι σε δεσμώτη, ένας φασίστας φρουρός του τονάλ στο νησί της Ιθάκης, να παραμένεις φύλακας και προστάτης.

Ούτε η εξουσία έχει καμία αξία, όταν την παίρνεις με το ζόρι, δεν μπορείς να την κρατήσεις άλλωστε, ούτε ο έρωτας, ούτε καμία άλλη σωτηρία .

Αστραία