Τα σκουπίδια του διαδικτύου, άδεια κελύφη στην κοσμική θάλασσα της αντίληψης να θειαφίσουμε

τὴν δ᾿ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς:
«πῦρ νῦν μοι πρώτιστον ἐνὶ μεγάροισι γενέσθω.»
ὣς ἔφατ᾿, οὐδ᾿ ἀπίθησε φίλη τροφὸς Εὐρύκλεια,
ἤνεικεν δ᾿ ἄρα πῦρ καὶ θήϊον: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
εὖ διεθείωσεν μέγαρον καὶ δῶμα καὶ αὐλήν. χ Οδυσσείας 490

Τότε ο Οδυσσέας ο πολυμήτις προσέφη κι απάντησε:
«Πυρ πιο πρώτα να μου ανάψουνε στο μέγαρο θέλω!»
Είπε, κι η φίλη τροφός Ευρύκλεια σύγκλινε στου αφέντη της το λόγο’
φωτιά και θειάφι αμέσως έφερε, και θειάφιζε ο Οδυσσέας,
το μέγαρο πρώτα κι έπειτα κι αυλή και τ᾿ άλλο σπίτι.

Το θείο είναι το χημικό στοιχείο με χημικό σύμβολο S και ατομικό αριθμό 16. Είναι άφθονο πολυσθενές αμέταλλο. Χημικά, το θείο αντιδρά και ως οξειδωτικό και ως αναγωγικό μέσο. Οξειδώνει τα περισσότερα μέταλλα και αρκετά από τα αμέταλλα, όπως τον άνθρακα, γεγονός που δείχνει αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο στο θείο, στις περισσότερες οργανοθειικές ενώσεις, αλλά επίσης ανάγει αρκετά ισχυρά οξειδωτικά, όπως το οξυγόνο και το φθόριο.Το στοιχειακό θείο συλλέγεται από συλλέκτες ορυκτών, εξαιτίας των έντονα χρωματισμένων πολυεδρικών κρυστάλλων που σχηματίζει

Το διαδίκτυο είναι ένα δώρο για τον σύγχρονο άνθρωπο, το δώρο των Φαιάκων στον Οδυσσέα που έκρυψε στο άντρο των νυμφών, με τα e-mail απήδαλα πλοία του και τις e-σελίδες.
Υπάρχουν τρεις τρόποι να μπεις και να βγεις από αυτό για να μην καταλήξεις σκουπίδι και άδειο κέλυφος ( κενός τενεκές ηχορύπανσης ) στην χωματερή του διαδικτύου και μπαταρία του ΜΑΤΡΙΧ.
1. Μπαίνεις σαν τον Θησέα στο Λαβύρινθο και κρατάς γερά τον Μίτο της Αριάδνης καθαρότητος και αγνότητος συνδέοντας πρόσωπα πράγματα έννοιες δωμάτια και διαδρόμους της ιστορίας. Δεν την παρατάς ποτέ στην Νάξο όταν βγαίνεις, αλλιώς θα γκρεμοτσακιστείς στα βράχια της φαυλότητος από τον Λυκομήδη και θα περιφέρεσαι σε Ακαδημίες με πολλά βραβεία γεροντικής άνοιας.
2.Μπαίνεις σαν τον Οδυσσέα με ένα αβύθιστο σκάφος του Νου γερό, περνάς από όλους τους Σταθμούς και δεν ξεμένεις ούτε στους Λωτοφάγους με ξαπλώστρες και συνταγές μαγειρικής, ούτε στις Κίρκες με τσόντες και πορνό σελίδες μέχρι να φτάσεις στο νησί του ενάρετου Αλκίνοου βασιλιά.
Εκεί μένεις για λίγο και διηγείσαι την ιστορία σου στο διηνεκές του απείρου.
Φεύγεις με το πρώτο αερόπλοιο σκάφος πρωτόπλου πλοίο…. στο γυρισμό για την πατρίδα, νόστιμο ήμαρ.
3.Μπαίνεις σαν τον Τηλέμαχο, τον γιο του Οδυσσέα. Κρατάς δόρυ ασπίδα τόξο και περικεφαλαία. Μάχεσαι ηρωικά με τόξα και βέλη  μαζί με την Αθηνά σε καινούργια Έπη, Λογικά και Σοφά.
Βγαίνεις σαν τον ΝΙΟ, τον νέο καινούργιο άνθρωπο Αλκίνοων Εθνών και Εύνομης Ηθικής Πολιτείας.
Threads: Ο επικεφαλής του Instagram ζητά συγγνώμη για τα “σκουπίδια“ της πλατφόρμας…….

ΕΜΕΙΣ….. ζητούμε λίγο θειάφι να θειαφίσουμε, αγαπητό μου ημερολόγιο και αγαπητέ μου αναγνώστη και, γύρω από μια φωτιά να καθίσουμε ωραίες ομηρικές ιστορίες για να εξιστορήσουμε

Αστραία

Αν η γνώση δημιουργεί προβλήματα η άγνοια αναμφίβολα δεν μπορεί να τα λύσει

2.Λάθη άγνοιας, οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν λάθη επειδή δεν γνωρίζουν και δεν γνωρίζουν γιατί το ίδιο το σύστημα δεν τους επιτρέπει να γνωρίσουν για να τους χειραγωγεί. Τους κρατάει στην μακαριότητα της άγνοιας, την φτώχεια της, την αμάθεια, την ημιμάθεια, την δεισιδαιμονία και την θρησκοληψία, ειδικά η θρησκευτική εξουσία.

Η μακαριότητα της άγνοιας χωρίζει τους ανθρώπους σε αναζητητές της γνώσης, εξερευνητές και σε ευτυχισμένα βόδια που βόσκουν σε χλοερά λιβάδια.
Γιατί το πρόβλημα αρχίζει και είναι από το φόβο.
Οι άνθρωποι φοβούνται να ξέρουν, δεν θέλουν να ξέρουν, γιατί η γνώση ξεκινάει με την είσοδο σε ένα Λαβύρινθο και τον Μινώταυρο να καραδοκεί, κανείς δεν βγαίνει εύκολα από εκεί.
Η μόνη λύση είναι μία γυναίκα που θα σου δώσει ένα μίτο και ένα σκοινί.
Μην κρεμαστείς με αυτό και το τυλίξεις το λαιμό αλλά, σύνδεσε τα δωμάτια του λαβύρινθο τα γνωστικά πεδία προχωρώντας στους διαδρόμους συνεκτικά και συμπεριεκτικά.
Το πρόβλημά σου όταν θα βγεις θα είναι το εξής:
Θα πρέπει να επιλέξεις αν θα είσαι και θα παραμείνεις άνθρωπος της γνώσης, ή μαστροπός της γνώσης θα καταλήξεις.
Μελέτησε καλά τον μύθο του Θησέα και της Αριάδνης και χρησιμοποίησε το σκοινί προσεκτικά στη σύνδεση των γεγονότων μυθολογικά και ιστορικά. Έτσι, θα πετάς με του Αετού τα φτερά, βλέποντας τον Λαβύρινθο πανοραμικά, τις λύσεις και τα προβλήματά του.
Μη βρίσκεις λάθη να βρίσκεις λύσεις

Αστραία

Από τη Ρωμαϊκή σύγκλητο στην Ελληνική Σύγκλητο με την μαύρη τήβεννο
και τα μαύρα πανιά του πλοίου της Αθηναϊκής Παιδείας

“Η Ακαδημία των σημαντικών επιστημόνων και διανοουμένων –και έχει πολλούς στις τάξεις της– εξαντλείται σε μικροπολιτικές και προσωπικές έριδες. Οι πανεπιστημιακοί μας ταγοί δεν έχουν συχνά τίποτα να ζηλέψουν από πολιτευτές Γ΄ κατηγορίας. Είναι βασικά συνδικαλιστές και πολιτευτές μαζί και τίποτα παραπάνω”. Α. Παπαχελάς

Οι συμβιβασμένοι διανοητές της μεγάλης αποστασίας και των πνευματικώς αγνοουμένων
με τον ΘΗΣΕΑ, μεγάλο ήρωα να εξέρχεται από τον Λαβύρινθο της Γνώσης και να ανεβαίνει στην κορυφή με κόπο πολύ και στην Ακαδημία Αθηνών δυο δυο τα σκαλιά. Μεταπτυχιακά περγαμηνές ντοκτορά …. πολλές φορές χωρίς φαιά ουσία ουσιαστική καταντά επίδειξη κενοφανώς αλαζονική. Το πανεπιστημιακό κατεστημένο παντρεύεται την καρέκλα της εξουσίας της Ιππολύτης Αμαζόνας και στον βράχο που τον ανεβάζει ο Λυκομήδης τον σπρώχνει για να γκρεμοτσακιστεί. Στο Λαβύρινθο της Γνώσης το νοσηρό σύστημα παιδείας και το απάνθρωπο εκτελεστικό απόσπασμα των πανελληνίων εξετάσεων μαζί την μινωταυρική παραπαιδεία καταβροχθίζουν τα καλύτερα μυαλά των παιδιών και νεαρών μα-θησέων μαθητών που ελάχιστα θα εξέλθουν σώα από αυτό το δαιδαλικό κατασκεύασμα της α-παιδείας. Ο ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ, ο γιος του, αυτοκτονεί γιατί αυτό το σύστημα παιδείας βαρέως νοσεί και ο ΘΗΣΕΑΣ από καθ΄έδρας δεν τον ακούει και εθελοτυφλεί. Ξέρει πως γερασμένος κάπου έχει συμβιβαστεί και ίσως κάτι από την ζωή του έχει χαθεί που ποτέ δεν θα το ξαναβρεί.

Από τις στοές του Λαβύρινθου της Ατλαντικής Συμμαχίας Μασονίας στις στοές της Αθηναϊκής Λέσχης σε φαιδρές τελετές και τελετουργίες στους γάμους του Φίγκαρο και της Φαίδρας απουσία της Αριάδνης καθαρότητος και διαύγειας του πνεύματος.

Πού είναι εκείνο το λαμπερό βασιλόπουλο των Αθηνών με το εξκάλιμπερ σπαθί στο χέρι να σκοτώνει τον Μινώταυρο;
Που είναι εκείνος ο μεγάλος ήρως των Αθηνών με οδηγό την Αριάδνη την Πριγκίπισσα των Κρητικών να συνδέει όλα τα δωμάτια της Γνώσης και του Γνωστού επιστρέφοντας θριαμβευτικά με πλοίο Μάθησης;
Που είναι εκείνος ο μεγάλος εξερευνητής της γνώσης να βάζει τα θεμέλια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και Πολιτείας;
Ψάχνουμε να τον βρούμε τους γερασμένους διανοούμενους της Αθηναϊκής Ακαδημίας τσακισμένους στα βράχια της α-παιδείας από τον Λυκο-μήδη και …. δεν είναι πουθενά.
Άφωνοι άλαλοι εν τη πτωχεία του, «οι Αθάνατοι του Πνεύματος » απόντες από τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας βραβεύουν ποιηματάκια της μικροαστικής μικροψυχίας στα ξεφτισμένα σαλόνια της χρεοκοπημένης μεσοαστικής δημαγωγίας, κάνουν τα στραβά μάτια σε πολυβραβευμένους συγγραφείς παιδικής πορνογραφίας, διορίζουν επίτιμα μέλη του πανεπιστημίου παπάδες αδολέσχιας θεολογίας και συμπορεύονται στα προσκυνήματα της Αγίας Ζώνης ( μία από τις πολλές ) της φετιχιστικής θεολαγνείας.
Πού είναι εκείνο το λαμπερό βασιλόπουλο της Αθηναϊκής Πολιτείας και γιατί ξεχνάει τα μαύρα πανιά στα πλοία της παιδείας;
Γιατί ξεχνάει τη μεγάλη διαφορά:
Άλλο να είσαι άνθρωπος της γνώσης και εξερευνητής και άλλο μαστροπός και νταβατζής της.

«Οι Ακαδημίες παντού αποτελούν μια κορυφαία ενσάρκωση του κατεστημένου», από τις οποίες «είναι υπερβολή να ζητάμε πρωτοποριακά τολμήματα». Η εκτίμηση αυτή δεν ανήκει σε κάποιον προοδευτικό «φωταδιστή», στοχοποιημένο από τους ευαγγελιστές του «εθνικού χώρου». Προέρχεται από ένα κατεξοχήν συντηρητικό ακαδημαϊκό: τον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Τσάτσο. Και γράφτηκε σαν υπεράσπιση της Ακαδημίας Αθηνών, που «κατηγορείται, και δικαίως, ότι δεν εξέλεξε τον Σικελιανό και τον Καζαντζάκη» ως μέλη της («Λογοδοσία μιας ζωής», σ.385-6).

Αστραία