Φιλελληνισμός, επικουρισμός, πολύ φαγητό, πολλές συνταγές μαγειρικής, άφθονο σεξ αγαπησιάρικο, όλοι με όλους και με όλα, να περνάμε καλά να περνάμε καλά….αγάπη μόνο.
Μετά τους Κίκονες, τον άγριο λαό με τις πέτρες, της δυναστείας των Αιμιλίων Πωλ, τον Αιμίλιο Παύλο και τον Σαούλ Παύλο, ο Οδυσσέας Ελληνισμός φθάνει στο νησί των Λωτοφάγων -Δυναστεία Νέρβα Αντωνίνων κρουαζιέρα στη Μεσόγειο, δεμένη με ρωμαϊκά σχοινιά στην άκρη της κουπαστής ενός ονείρου, δεμένος και γειωμένος στο κατάρτι της αβύθιστης Νηός Ελληνογείου

Ο Graeculus Πόπλιος Αίλιος Τραϊανός Αδριανός (Publius Aelius Traianus Hadrianus, 24 Ιανουαρίου 76 – 10 Ιουλίου 138) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά τα έτη 117–138, καθώς επίσης στωικός και επικούρειος φιλόσοφος. Αποτελεί τον τρίτο από τους λεγόμενους «Πέντε Καλούς Αυτοκράτορες». Η βασιλεία του είχε ένα διστακτικό ξεκίνημα, μια ένδοξη περίοδο ακμής και ένα τραγικό επίλογο
Ο Τρίτος Ρωμαιο-Ιουδαϊκός πόλεμος
Το 130, ο Αδριανός επισκέφθηκε τα ερείπια της Ιερουσαλήμ, τα οποία άφησε πίσω του ο Πρώτος Ρωμαιο–Ιουδαϊκός πόλεμος του 66 – 73. Υποσχέθηκε να ανοικοδομήσει την πόλη, αλλά σχεδίαζε να την κάνει μια ρωμαϊκή μητρόπολη, την οποία θα ονόμαζε Αιλία Καπιτωλίνα. Ένας νέος παγανιστικός ναός πάνω στα ερείπια του Δεύτερου Ναού της Ιερουσαλήμ επρόκειτο να αφιερωθεί στον Γιούπιτερ. Επιπροσθέτως, απαγόρευσε την περιτομή, την οποία έβλεπε ως ένθερμος φιλέλληνας που ήταν, ως ακρωτηριασμό. Ένα ρωμαϊκό νόμισμα με την επιγραφή Αιλία Καπιτωλίνα (Aelia Capitolina) κόπηκε το 132.

Η στάση αυτή του Αδριανού πυροδότησε μια νέα μεγάλη επανάσταση
Ο Αδριανός έγραψε ποίηση τόσο στα λατινικά όσο και στα ελληνικά. Θεωρείται ότι συνέθεσε τρία ή τέσσερα επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας. Σώζεται το ποίημα που έγραψε στα λατινικά την ώρα του θανάτου του. Επίσης συνέγραψε την αυτοβιογραφία του, μια εργασία όχι και τόσο μεγάλη σε έκταση ή αποκαλυπτικότητα, αλλά με στόχο να ξεκαθαρίσει διάφορες φήμες και να εξηγήσει διάφορες πράξεις του. Το έργο αυτό δεν έχει διασωθεί αλλά από ό,τι φαίνεται χρησιμοποιήθηκε από ένα συγγραφέα – είτε τον Μάριο Μάξιμο είτε κάποιον άλλο – ως βάση για τον βίο του Αδριανού στο έργο Historia Augusta.

Μια άλλη προσφορά του Αδριανού στην τέχνη ήταν η γενειάδα. Τα πορτραίτα των αυτοκρατόρων μέχρι τότε τους παρουσίαζαν ξυρισμένους, ιδεατές απεικονίσεις Ελλήνων αθλητών. Ο Αδριανός είχε γενειάδα όπως δείχνουν όλα του τα πορτρέτα. Οι διάδοχοί του αυτοκράτορες θα απεικονίζονταν με γενειάδες για πάνω από ενάμιση αιώνα.

Ο Αδριανός ήταν ουμανιστής και βαθύτατα φιλέλληνας σε όλα του τα γούστα. Αγαπούσε τις διδαχές των φιλοσόφων Επικτήτου, Ηλιοδώρου και Φαβωρίνου και γενικά θεωρείται επικούρειος, όπως και ορισμένοι από τους φίλους του. Φρόντισε για τις κοινωνικές ανάγκες του ρωμαϊκού λαού. Μείωσε αν και δεν κατάργησε τη δουλεία, εξανθρώπισε τον νομικό κώδικα και απαγόρευσε τα βασανιστήρια. Έκτισε βιβλιοθήκες, υδραγωγεία, λουτρά και θέατρα. Ο Αδριανός θεωρείται από πολλούς ιστορικούς σοφός και δίκαιος: ο Σίλλερ τον αποκαλεί «πρώτο υπηρέτη της Αυτοκρατορίας», ενώ ο Έντουαρντ Γκίμπον θαύμαζε την «ευρεία και ενεργή του ευφυΐα», καθώς και τη «δικαιοσύνη και μετριοπάθεια» που τον χαρακτήριζαν.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ελλάδα το 125, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα είδος περιφερειακής βουλής για να ενώσει όλες τις ημιαυτόνομες πρώην πόλεις–κράτη σε όλη την Ελλάδα και την Ιωνία. Η βουλή αυτή, γνωστή ως Πανελλήνιον, απέτυχε παρά τις έντονες προσπάθειες να υπάρξει συνεργασία ανάμεσα στους Έλληνες. Ο Αδριανός ανέπτυξε μια πολυσυζητημένη ερωτική σχέση με έναν νέο Έλληνα που ονομαζόταν Αντίνοoς. Ενώ ο αυτοκράτορας περιόδευε στην Αίγυπτο, ο Αντίνοος πνίγηκε μυστηριωδώς στον Νείλο το 130. Βαθύτατα λυπημένος, ο Αδριανός ίδρυσε στην Αίγυπτο μια πόλη με το όνομα Αντινοόπολις. Ο Αδριανός ζήτησε τη συμμετοχή όλης της Αυτοκρατορίας στο πένθος του, ανακηρύσσοντας τον νέο νέα θεότητα.
Όταν ο Αδριανός αφίχθη στον Ευφράτη, έλυσε το πρόβλημα μέσω διακανονισμού με τον βασιλιά των Πάρθων, Χοσρόη Α’. Κατόπιν έσπευσε να ελέγξει τη ρωμαϊκή άμυνα προτού αναχωρήσει για τη Δύση κατά μήκος της ακτής του Ευξείνου Πόντου. Ο Αδριανός θεωρείται επίσης ιδρυτής της Αδριανούπολης. Πιθανώς πέρασε το χειμώνα στη Νικομήδεια, την πρωτεύουσα της Βιθυνίας. Καθώς η Νικομήδεια είχε χτυπηθεί από σεισμό μόλις λίγο καιρό πριν την επίσκεψή του, ο Αδριανός στάθηκε γενναιόδωρος παρέχοντας ποσά για έργα ανοικοδόμησης. Είναι κάτι παραπάνω από πιθανό ο Αδριανός να επισκέφτηκε την Κλαυδιούπολη, όπου και γνώρισε τον όμορφο Αντίνοο, ένα νεαρό αγόρι που έμελλε να γίνει εραστής του. Οι πηγές δεν αναφέρουν τίποτα για τον χρόνο της συνάντησής τους, αλλά υπάρχουν απεικονίσεις του Αντινόου που τον παρουσιάζουν ως νέο άνδρα περίπου είκοσι ετών. Καθώς αυτές χρονολογούνται λίγο καιρό πριν τον θάνατο του Αντίνοου από πνιγμό το 130, είναι πιθανότερο να ήταν τότε 13 ή 14 ετών Είναι επίσης πιθανό ο Αντίνοος να εστάλη στη Ρώμη για να εκπαιδευτεί ως ακόλουθος του αυτοκράτορα και σταδιακά να έγινε ο ευνοούμενός του.

Μετά τη γνωριμία του με τον Αντίνοο, ο Αδριανός ταξίδεψε κατά μήκος της Ανατολίας.
Ελλάδα. Ο Ναός του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, τον οποίο ολοκλήρωσε ο Αδριανός σκοπεύοντας να τον κάνει έδρα του Πανελληνίου.
Το απόγειο της περιοδείας αυτής ήταν ο προορισμός που ο φιλέλληνας Αδριανός πρέπει να είχε από την αρχή στο μυαλό του, η Ελλάδα. Έφτασε το φθινόπωρο του 124 εγκαίρως για τη συμμετοχή του στα Ελευσίνια Μυστήρια. Κατά παράδοση, σε κάποιο στάδιο της τελετής οι νεοφώτιστοι έπρεπε να φέρουν όπλα, αλλά αυτό αποφεύχθηκε, για την ασφάλεια του αυτοκράτορα που βρισκόταν ανάμεσά τους. Μετά από αίτηση των Αθηναίων πραγματοποίησε αναθεώρηση του συντάγματός τους. Επιπροσθέτως, δημιουργήθηκε μια νέα φυλή που έλαβε το όνομά του.

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα περιόδευσε στην Πελοπόννησο. Η ακριβής διαδρομή παραμένει ασαφής, ωστόσο ο Παυσανίας αναφέρει διάφορα σημάδια, όπως οι ναοί που έχτισε ο αυτοκράτορας και το άγαλμά του που κατασκεύασαν οι ευγνώμονες κάτοικοι της Επιδαύρου ευχαριστώντας τον για ευεργεσίες. Ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρος με τη Μαντίνεια, γεγονός που ενισχύει την άποψη πως ο Αντίνοος ήταν ήδη εραστής του Αδριανού, καθώς υπήρχε ισχυρός δεσμός ανάμεσα στη Μαντίνεια και την πατρίδα του Αντινόου, τη Βιθυνία.

Μέχρι τον Μάρτιο του 125, ο Αδριανός είχε φθάσει στην Αθήνα όπου και πρωτοστάτησε στα Διονύσια. Τα οικοδομικά έργα του Αδριανού στην Αθήνα ήταν αξιοσημείωτα. Φρόντισε για την αποπεράτωση του Ναού του Ολυμπίου Διός, που κτιζόταν επί πέντε αιώνες και ξεκίνησε την ανοικοδόμηση πολλών δημόσιων κτιρίων, ανάμεσα στα οποία και ένα υδραγωγείο. Η Πύλη του Αδριανού και η Βιβλιοθήκη του Αδριανού σώζονται ακόμη σήμερα.
Ελλάδα και
Τον Σεπτέμβριο του 128 ο Αδριανός παρέστη και πάλι στα Ελευσίνια Μυστήρια. Αυτήν τη φορά η περιοδεία του στην Ελλάδα πρέπει να επικεντρώθηκε στην Αθήνα και την Σπάρτη. Ό Αδριανός είχε στον νου του μία ελληνική αναβίωση μέσω Δελφικής Αμφικτυονίας, αλλά αποφάσισε πλέον κάτι πολύ πιο μεγαλεπήβολο. Το νέο του Πανελλήνιον επρόκειτο να είναι ένα συμβούλιο που θα έφερνε κοντά τις ελληνικές πόλεις όπου και να βρίσκονταν γεωγραφικά. Το μέρος συνάντησης θα ήταν ο νέος ναός του Διός στην Αθήνα. Έχοντας θέσει σε κίνηση τις προετοιμασίες – το να αποφασιστεί ποιας πόλης το αίτημα να αναγνωριστεί ως ελληνική θα έπαιρνε από μόνο του πολύ χρόνο – αναχώρησε για την πόλη της Εφέσου.

Τον Οκτώβριο του 130, και ενώ ο Αδριανός και ο περίγυρός του έπλεαν στο Νείλο, ο Αντίνοος πνίγηκε για άγνωστους λόγους, αν και προτάθηκαν όλες οι εκδοχές: ατύχημα, αυτοκτονία, φόνος ή θρησκευτική θυσία. Ο αυτοκράτορας πόνεσε βαθύτατα. Διέταξε να θεοποιηθεί ο Αντίνοος, έδωσε σε πόλεις το όνομά του, έκοψε μετάλλια με τη μορφή του και αγάλματά του κατασκευάστηκαν σε όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας. Προς τιμήν του ανεγέρθηκαν ναοί στη Βιθυνία, τη Μαντίνεια στην Αρκαδία, και στην Αθήνα, ενώ οργανώθηκαν και εορτές για να τον τιμήσουν. Η πόλη της Αντινοοπόλεως ή Αντινόη ιδρύθηκε στα ερείπια της Μπέσα, όπου και πέθανε.
Το τέλος του
Ο Αδριανός άφησε την τελευταία του πνοή τη δέκατη μέρα του Ιουλίου, στη ρωμαϊκή του βίλα στις Βαΐες σε ηλικία 62 ετών. Εντούτοις, ο άνθρωπος που πέρασε τόσο μεγάλο μέρος της ζωής του ταξιδεύοντας δεν είχε φθάσει ακόμη στο τέλος του ταξιδιού του. Κηδεύτηκε αρχικά στους Πουτέολι (σημ. Pozzuoli), κοντά στις Βαΐες, σε ένα κτήμα που κάποτε ανήκε στον Κικέρωνα. Λίγο αργότερα, τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στη Ρώμη και θάφτηκαν στους Κήπους της Δομιτίας, κοντά στο ημιτελές μαυσωλείο του. Μετά από την ολοκλήρωση του Μαυσωλείου του Αδριανού (το σημερινό Καστέλ Σαντ’Άντζελο) στη Ρώμη το 139 από τον διάδοχό του, Αντωνίνο Πίο, το σώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του τοποθετήθηκαν εκεί μαζί με της συζύγου του, της Βιβία Σαβίνα και του πρώτου από τους υιοθετημένους γιους του, Λεύκιου Αίλιου. Ο Αντωνίνος τον θεοποίησε το 139 και του αφιέρωσε ένα ναό στο Πεδίο του Άρεως. Αλίμονο….

Ο Οδυσσέας παίρνει τους συντρόφους από εκεί σέρνοντας τους από το αυτί, και επιβιβάζονται στο πλοίο με προορισμό την Ιθάκη σε ένα ταξίδι ιστορίας και μυθιστορίας συνεχή….

Αστραία

Βία άφθονο σεξ διαφθορά και ανομία....ρέει στην Δυναστεία
Από έναν σεξουαλικά απελευθερωμένο «θεό » αυτοκράτορα με απόλυτη εξουσία που του επιτρεπόταν όλα και δεν σεβόταν κανέναν ανθρώπινο δικαίωμα στους υπήκοους δούλους της εκφυλισμένης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας

Η δυναστεία των Σεβήρων, μερικές φορές αποκαλούμενη δυναστεία των Σεπτιμίων , ήταν μια αρχαία ρωμαϊκή αυτοκρατορική δυναστεία που κυβέρνησε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μεταξύ 193 και 235, κατά τη ρωμαϊκή αυτοκρατορική περίοδο . Η δυναστεία ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Σεπτίμιο Σεβήρο ( σ.  193–211 ), ο οποίος ανήλθε στην εξουσία μετά το Έτος των Πέντε Αυτοκρατόρων ως νικητής του εμφυλίου πολέμου του 193–197, και τη σύζυγό του, Τζούλια Δόμνα .
Μετά τη σύντομη βασιλεία και τις δολοφονίες των δύο γιων τους, Καρακάλλα και Γέτα , που διαδέχθηκαν τον πατέρα τους στην κυβέρνηση της αυτοκρατορίας, οι ίδιοι οι συγγενείς της Τζούλια Δόμνα ανέλαβαν την εξουσία ανατρέφοντας τον Ηλιογάβαλο και στη συνέχεια ο Σεβήρος Αλέξανδρος ) στο αυτοκρατορικό αξίωμα.
Ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος Αύγουστος (Marcus Aurelius Antoninus, 203 – 11 Μαρτίου 222), γνωστός κοινώς ως Ηλιογάβαλος ή Ελαγάβαλος (Heliogabalus ή Elagabalus), ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 218 έως το 222. Ήταν μέλος της δυναστείας των Σεβήρων, Σύριος, και γιος του Σέξτου Βάριου Μάρκελλου και της Ιουλίας Σοαιμάδας , κόρης του Ιουλίου Αβίτου Αλεξιανού υπάτου το 200. Στα νεανικά του χρόνια υπηρέτησε ως ιερέας του θεού Ηλιογάβαλου στην Έμεσα, πατρίδα της οικογένειας της μητέρας του.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Βάριος Άβιτος Βασσιανός, ενώ το Ηλιογάβαλος (από ορισμένους Έλληνες συγγραφείς αναφέρεται και ως Ελαγάβαλος) προήλθε από το ιερατικό του λειτούργημα. Έμεινε στην ιστορία για την εκκεντρική και προκλητική συμπεριφορά του καθώς και για την επιβολή στον ρωμαϊκό κόσμο της λατρείας του Θεού Βαλ.
Η μητέρα του, Ιουλία Σοαιμιάς, ήταν κόρη της Ιουλίας Μαίσας η οποία ήταν κουνιάδα του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου. Από την οικογένεια της μητέρας του προέρχονταν κληρονομικά οι ύπατοι-ιερείς του Θεού Ήλιου στην Έμεσα. Το όνομα του Θεού της θρησκείας αυτής ήταν Ελα-Γάβαλ (Elah-Gabal), εξ ου και το όνομα του αυτοκράτορα (Ελαγάβαλος).
Η πρώτη ενέργεια του Ηλιογάβαλου ήταν να επιβάλλει τη λατρεία του Θεού Βάαλ, ενώ δολοφόνησε αρκετούς υψηλόβαθμους, αλλά διαφωνούντες, στρατηγούς του. Ευνόησε την άνοδο σε καίρια αξιώματα σε ανθρώπους που ξεχώριζαν για την ομορφιά και την ταπεινή καταγωγή τους. Η εν γένει εκκεντρική συμπεριφορά του και πολύ περισσότερο τα ομοφυλοφιλικά όργια, στα οποία συμμετείχε, προκάλεσαν τη συντηρητική κοινωνία της Ρώμης. Ως εκ τούτου, αλλά και λόγω του νεαρού της ηλικίας του, η γιαγιά του Ιουλία Μαίσα είχε αρκετή εξουσία και δύναμη, ώστε να τον πείσει να ορίσει ως διάδοχό του, τον εξάδελφό του Αλέξανδρο Σεβήρο.
Η Τζούλια Δόμνα (περ.  160 – 217 μ.Χ.) ήταν Ρωμαϊκή αυτοκράτειρα από το 193 έως το 211 ως σύζυγος του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου . Ήταν η πρώτη αυτοκράτειρα της δυναστείας των Σεβήρων . Η Δόμνα γεννήθηκε στην Έμεσα (σημερινή Χομς ) της Ρωμαϊκής Συρίας από μια αραβική οικογένεια ιερέων της θεότητας Elagabalus . Το 187, παντρεύτηκε τον Σεβήρο, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν κυβερνήτης της ρωμαϊκής επαρχίας Gallia Lugdunensis . Απέκτησαν δύο γιους, τον Καρακάλλα και τον Γέτα . Ένας εμφύλιος πόλεμος για τον ρωμαϊκό θρόνο ξέσπασε το 193 και λίγο αργότερα ο Σεβήρος αυτοανακηρύχτηκε αυτοκράτορας. Ο πόλεμος έληξε το 197 με την ήττα του τελευταίου από τους αντιπάλους του Σεβήρου.

Ως αυτοκράτειρα, η Δόμνα ήταν διάσημη για την πολιτική, κοινωνική και φιλοσοφική της επιρροή. Έλαβε τίτλους όπως «Μητέρα των Ανίκητων Στρατοπέδων». Αφού ο μεγαλύτερος από τους γιους της, ο Καρακάλλα, άρχισε να κυβερνά με τον πατέρα του, ήταν για λίγο συν-αυτοκράτειρα με τη σύζυγο του Καρακάλλα, Φουλβία Πλαυτίγια , μέχρι που η τελευταία έπεσε σε ντροπή. Μετά το θάνατο του Σεβήρου το 211, η Δόμνα έγινε η πρώτη αυτοκράτειρα που έλαβε τον συνδυασμό τίτλου « Πία Φέλιξ Αουγκούστα », που μπορεί να υπονοούσε ότι της είχαν ανατεθεί μεγαλύτερες εξουσίες από ό,τι ήταν συνηθισμένο για μια Ρωμαϊκή μητέρα αυτοκράτειρα. Οι γιοι της διαδέχθηκαν τον θρόνο. Είχαν μια συγκρουσιακή σχέση και η Δόμνα ενήργησε ως μεσολαβητής τους, αλλά ο Καρακάλλας έβαλε τον αδελφό του Γέτα να δολοφονηθεί αργότερα σε εκείνο το έτος.

Η Δόμνα αυτοκτόνησε το 217 όταν άκουσε τη δολοφονία του Καρακάλλα κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του εναντίον της Παρθίας , στην οποία τον είχε συνοδεύσει στην Αντιόχεια (σημερινή Αντάκυα , Τουρκία).
Μετά το θάνατο της Δόμνας, η μεγαλύτερη αδερφή της Τζούλια Μαέσα αποκατέστησε με επιτυχία τη δυναστεία των Σεβεράν στην εξουσία το 218.
Η Τζούλια Δόμνα γεννήθηκε στην Έμεσα (σημερινή Χομς ) στη Συρία γύρω στο 160 μ.Χ. από μια αραβική οικογένεια που ήταν μέρος της δυναστείας των Εμεσενών .
Το όνομά της, Domna, είναι μια αρχαϊκή αραβική λέξη που σημαίνει «μαύρος», που αναφέρεται στη φύση του θεού του ήλιου Elagabalus που πήρε τη μορφή μιας μαύρης πέτρας. Ήταν η μικρότερη κόρη του αρχιερέα του Βάαλ , Ιούλιος Μπασιανός , και αδερφή της Ιουλίας Μαέσα .
Οι πρόγονοι της Δόμνας ήταν ιερείς βασιλιάδες του ναού του Ελαγάβαλου. Η οικογένεια είχε τεράστια περιουσία και προήχθη στη Ρωμαϊκή συγκλητική αριστοκρατία. Πριν από το γάμο της, η Δόμνα κληρονόμησε την περιουσία του πατρικού της θείου Ιούλιου Αγρίππα , πρώην κορυφαίου εκατόνταρχου .
Προώθησε το έργο του Φλάβιος Φιλόστρατος που ήταν Έλληνας σοφιστής των Ρωμαίων.

Ο Φιλόστρατος ιθανολογείται ότι γεννήθηκε στη Λήμνο , σπούδασε και δίδαξε στην Αθήνα και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Ρώμη (όπου φυσικά θα ονομαζόταν Atheniensis ) ως μέλος του λόγιου κύκλου με τον οποίο περιέβαλλε τον εαυτό της η αυτοκράτειρα Ιουλία Δόμνα . Με τις υποδείξεις της
ο Φιλόστρατος έγραψε τουλάχιστον πέντε έργα. Ένα από αυτά είναι, ο Βίος του Απολλώνιου Τυανέα (Τὰ ἐς τὸν Τυανέα Ἀπολλώνιον· Αφηγείται την ιστορία του Απολλώνιου Τυανέα (περίπου 15 – περ. 100 μ.Χ.), ενός Πυθαγόρειου φιλόσοφου και δασκάλου. Μισά αλήθεια μισά ψέμματα για να ενώσουν τις ανατολίτικες δοξασίες με τις ελληνικές μυθολογίες  υπό την ελληνορωμαϊκή σκέπη του Ρωμαϊκού Ατλαντικού Ιερατείου στην πρώτη πανθρησκεία της Δύσης.

Θα χάσουν από ανερχόμενο χριστιανισμό, ένα ποτ πουρί θρησκευτικών δοξασιών, λίγο περσικά έθιμα απο τους ζωροάστρες μαζί με τον μιθραϊστή Κωνσταντίνο, λίγο αιγυπτιακή νεκρανάσταση των Φαραώ και λίγο Διόνυσο μαζί με τον Τυανέα ,αυτοανακηρύχθηκε ως » η μόνη αληθινή θρησκεία « του ΛεμουροΒυζαντινού ιερατείου, πατώντας στο ποσειδώνιο θυμικό μιας άγριας τρικυμισμένης θάλασσας οριενταλιστικής Ανατολίας

Το λάθος τους;;;; Το ίδιο που κάνουν και τώρα. Παντρεύουν την σιωπηλή αταβιστική γνώση το Άγνωστο με το Γνωστό στο γάμο του καραγκιόζη, και αρχίζουν τις θεοποιήσεις και τις θεολογίες, αντί να εξηγήσουν με απλά λόγια στον αμόρφωτο λαό πως »ένα και ένα» στο τονάλ την ύλη,  »κάνουν δυο» και ο γάιδαρος δεν πετάει σε νησί ρεαλιστικό, Μόνο στον σουρεαλισμό. Με τους γάμους των Φίγκαρο και »τα ανθρώπινα δικαιώματα» που θυμούνται όταν και όπως τους συμφέρει και αφορούν κυρίως το απελευθερωμένο σεξ, όλοι με όλους και με όλα, »αγάπη μόνο…., » ( αλλά ποτέ οικονομική ισότητα), κτίζουν νέους θρόνους για την εξουσία με άρματα χωρίς ηνίοχο κυβερνήτη του μέτρου και της σοφίας. Οι Ανατολικοί Νεολεμούριοι με τον Ιησού, ( Ιουδαίο, Έλληνα και Άρειο ) μαζί τον Αλλάχ της μαύρης πέτρας και οι Δυτικοί νεοατλαντίνοι με τον Απόλλωνα τον Τυανέα θαυματοποιό μαζί με τον Δία επιβήτορα θεό. Ανάμεσα τους, ο έρωτας και το σεξ στην απόλυτη ενοχή και αποχή και στην απόλυτη ακολασία χωρίς καμία ντροπή συντρίβεται στις Συμπληγάδες Πέτρες μιας ανισόρροπης και διεφθαρμένης εξουσίας.

Ζητείται Ηρακλής να φέρει τον άγριο τρικέφαλος Κέρβερο στο φως, να φωτιστεί για τα σεξουαλικά θέματα ο πτωχός στην μακαριότητα του,…. λαός.

Αστραία

Απελευθερωμένοι σεξουαλικά χωρίς ταμπού, βλέπε Καλιγούλα και Νέρωνα, «θεοί και τύραννοι » δυνάστες αυτοκράτορες της Ρώμης, σφάζουν και δολοφονούν όποιον βρεθεί μπροστά τους, ακόμη και τα παιδιά τους.

Όλες οι δυναστείες έχουν τα προβλήματά τους. Το κυριότερο είναι πώς να αρπάξουν την εξουσία και να μείνουν εκεί για παντός μαζί με την ΦΑΜΙΛΙΑ ΦΑΤΡΙΑ για να ταΐζονται από τον χειραγωγούμενο πόπολο των πληβείων. Σεξουαλικά απελευθερωμένοι όλοι τους, διάσημοι έως περιβόητοι για τα πάρτι τους αναπαραγωγή από την ταινία » Μάτια ερμητικά κλειστά » και θεοποιηθέντες οι πλείστοι εξ αυτών.
Ας γνωρίσουμε μερικές από τις δυναστείες φατρίες της Ρώμης, τους Φλάβιους και τους Κλαύδιους …..των ευγενών «πατρικίων » και την καταγωγή τους, τα έργα και τις ημέρες τους

Η δυναστεία των Φλαβιανών είναι ίσως περισσότερο γνωστή για το τεράστιο κατασκευαστικό της πρόγραμμα στην πόλη της Ρώμης, με σκοπό να αποκαταστήσει την πρωτεύουσα από τις ζημιές που είχε υποστεί κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Πυρκαγιά του 64 και του εμφυλίου πολέμου του 69. Ο Βεσπασιανός πρόσθεσε τον Ναό της Ειρήνης και ο Ναός του Θεοποιημένου Κλαύδιου.

Το 75 ένα κολοσσιαίο άγαλμα του Απόλλωνα , που ξεκίνησε υπό τον Νέρωνα ως άγαλμα του εαυτού του , ολοκληρώθηκε με εντολή του Βεσπασιανού, και αφιέρωσε επίσης μια σκηνή του θεάτρου του Μάρκελλου. Η κατασκευή του Αμφιθεάτρου Φλαβιανών, που σήμερα είναι περισσότερο γνωστό ως Κολοσσαίο (πιθανώς μετά το κοντινό άγαλμα), ξεκίνησε το 70 υπό τον Βεσπασιανό και τελικά ολοκληρώθηκε το 80 υπό τον Τίτο.
Στις 9 Ιουνίου 68, εν μέσω της αυξανόμενης αντίθεσης της Γερουσίας και του στρατού, ο Νέρων αυτοκτόνησε και μαζί του η δυναστεία των Ιουλίων-Κλαυδίων έφτασε στο τέλος της . Ακολούθησε χάος, που οδήγησε σε ένα έτος βάναυσου εμφυλίου πολέμου γνωστό ως Έτος των Τεσσάρων Αυτοκρατόρων , κατά το οποίο οι τέσσερις στρατηγοί με τη μεγαλύτερη επιρροή στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία — Galba , Otho , Vitellius και Vespasian — αγωνίστηκαν διαδοχικά για την αυτοκρατορική εξουσία.
Η δυναστεία των Φλαβιανών κυβέρνησε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μεταξύ 69 και 96 μ.Χ., περιλαμβάνοντας τη βασιλεία του Βεσπασιανού (69–79) και των δύο γιων του Τίτου (79–81) και Δομιτιανού (81–96). Οι Φλάβοι ανήλθαν στην εξουσία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου του 69, γνωστό ως το έτος των τεσσάρων αυτοκρατόρων .
Η δυναστεία των Ιουλίων-Κλαυδίων περιελάμβανε τους πέντε πρώτους Ρωμαίους αυτοκράτορες : τον Αύγουστο , τον Τιβέριο , τον Καλιγούλα , τον Κλαύδιο και τον Νέρωνα .

Αυτή η σειρά αυτοκρατόρων κυβέρνησε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία , από τον σχηματισμό της (υπό τον Αύγουστο, το 27 π.Χ.) μέχρι τον τελευταίο της σειράς, τον αυτοκράτορα Νέρωνα , αυτοκτόνησε (το 68 μ.Χ.).

Το όνομα Julio-Claudian είναι ένας ιστοριογραφικός όρος, που προέρχεται από τις δύο οικογένειες που συνέθεσαν την αυτοκρατορική δυναστεία: τους Julii Caesares και τους Claudii Nerones.

Το γένος Flavia ήταν μια οικογένεια πληβείων στην αρχαία Ρώμη . Τα μέλη της αναφέρονται για πρώτη φορά κατά τους τελευταίους τρεις αιώνες της Δημοκρατίας . Ο πρώτος από τους Φλάβιους που κατέκτησε εξέχουσα θέση ήταν ο Μάρκος Φλάβιος , tribune των plebs το 327 και το 323 π.Χ. Ωστόσο, κανένας Φλάβιος δεν έλαβε το προξενείο μέχρι τον Γάιο Φλάβιο Φιμβρία το 104 π.Χ. Το γένος έγινε λαμπρό κατά τον πρώτο αιώνα μ.Χ., όταν η οικογένεια των Flavii Sabini διεκδίκησε την αυτοκρατορική εξουσία.’Έτσι φθάσαμε στον Φλάβιο Κωνσταντίνο και τον Φλάβιο Θεοδόσιο, θεοποιηθέντες αμφότεροι όπως και ο Ιούλιος Καίσαρ Οκταβιανός και ο Κλαύδιος.

Από φτωχός και πληβείος της πλέμπας …..Θεός και Αυτοκράτορας της Ρώμης. Από το πτωχό προλεταριάτο της Ρώμης στα σαλόνια της….με απόλυτη εξουσία θεοκρατία.

Αστραία

Κάποτε στην Αμερική …υπήρχαν και μερικές καλές ταινίες…..
Οι δυναστείες και τα σεξουαλικά κυρίως προβλήματα τους. Ποτέ δεν ανοίγουν ένα βιβλίο να διαβάσουν, δεν προλαβαίνουν από τα ανόητα ενδιαφέροντα τους και τις ορνιθοασχολίες τους.
Ομολογώ πως χρειάστηκα μεγάλα αποθέματα αυτοπειθαρχίας, να παρακολουθήσω μερικά από τα νέα επεισόδια( δεν άντεξα περισσότερα) την σειρά Δυναστεία, remake της παλιάς σειράς, με την σεξουαλικά απελευθερωμένη κακιά Φάλον ,την σεξουαλικά απελευθερωμένη συμπονετική Κρίστιλ, ελληνιστί Κρυστάλω, τον σεξουαλικά απελευθερωμένο πάτερ Μπλέικ, τον σεξουαλικά απελευθερωμένο gay καλό γιο Στηβεν, την σεξουαλικά απελευθερωμένη αδίστακτη Αλέξις και λοιπά.
Όλοι τους σεξουαλικά απελευθερωμένοι και κατά βάθος »καλά παιδιά» που περιστρέφονται γύρω από την τον πυρήνα μιας τυπικής καπιταλιστικής οικογένειας στην σύγχρονη ΗΠΑ με αναφορά τη φαμίλια του Τραμπ αρχικά. Με ρηχούς προβληματισμούς οικολογικής ευαισθησίας σε άμετρο καταναλωτισμό και επίδειξη μισαλλοδοξίας και νηπιακούς διαλόγους, ταΐζουν με το αποτυχημένο αμερικάνικο όνειρο στο φτωχό πλήθος της ανοησίας.
Εμετικά επεισόδια στο πλαίσιο της πολιτικής ορθότητος με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την άκρατη σεξουαλική απελευθέρωση όλων, για όλους και ναι σε όλα, σε ένα χλιδάτο σπίτι από το οποίο απουσιάζει η βιβλιοθήκη και κανείς τους ποτέ δεν ανοίγει ένα βιβλίο να διαβάσει. Απασχολημένοι μονίμως με το σεξ και πόσο σέξι θα είναι και θα φαίνονται, αμόρφωτοι όλοι τους εντελώς.Το κλασικό θέμα των ατάλαντων σκηνοθετών, ταινίες με άφθονο σεξ, σουρεαλιστικό ή ρεαλιστικό γιατί πουλάει, σε σκληρές ή σοφτ τσόντες σεξουαλικών απελευθερωμένων γυναικών και ανδρών σε συνεχείς ζωώδεις επιδόσεις του βασικού ενστίκτου. 

Το περνάνε για »πρωτοπορία τέχνης» ενώ ο Ποντίφικας Πάπας τους ξεπερνάει σκηνοθετικά. Ήδη από το 1600 μοιράζει κάστανα σε πόρνες της Ρώμης με τα μάτια ερμητικά κλειστά σε νύχτες οργίων.
Αυτή είναι η κατάντια της σημερινής Αμερικής των ΗΠΑ που είχαν την τύχη να έχουν κάποιους πολύ μορφωμένους εθνοπατέρες για να καταλήξουν στα αμόρφωτα χαζοαμερικανάκια που απελευθερώνονται σεξουαλικώς και συνεχώς. Από τα παιδιά των λουλουδιών και τα κοινόβια των σεξουαλικών φόνων και διαστροφών μέχρι τον Όσσο και τα άσραμ της Ινδίας που τρέχουν..Μπερδεύουν τον έρωτα, με το σεξ στα χοιροστάσια της Κίρκης και νομίζουν πως η Μαντόνα είναι η ποπ σεξουαλική απελευθερωμένη τραγουδίστρια που έκανε πορτραίτο ο Ντα Βίτσι….. Σε αυτό το χάλι αμορφωσιάς είναι οι σεξουαλικά απελευθερωμένοι Αμερικάνοι με πολλά πτυχία και μεταπτυχιακά σε σκάνδαλα κολεγίων.
Να μη απορούν, γιατί ο μεγαλόσωμος fitness boy Αμερικάνος τρώει το ξύλο της χρονιάς του, στην υπέροχη ταινία ip man, από τον μικρόσωμο Κινέζο και ο σουρεαλιστικός Τίγρης και ο Δράκος έχει θέση υπεροχής νοήματος σε σχέση με αυτές τις αμερικάνικες αηδίες.
Κάποτε στο….. hollywood είναι μία παρόμοια σειρά του 2020, όχι του Σέρτζιο Λεόνε, δείχνεις επίσης της σεξουαλική απελευθέρωση της Νέας Ατλαντίδος που απελευθερώνεται συνεχώς εξευτελίζοντας την ανθρώπινη πράξη από την οποία πηγάζει η ζωή.
Όχι τόσο σουρεαλιστική, όπως τα τελευταία δείγματα της κινηματογραφικής τέχνης των ελλήνων σκηνοθετών που τρέχουν να γλείψουν ένα κοκαλάκι από τα περιττώματα του hollywood σε ένα πλέον εντελώς ξεπερασμένο θεσμό κενών Όσκαρ.
Κάποτε στην Αμερική υπήρχαν ωραίες ταινίες γινόταν και ωραίες ταινίες και εκεί είναι που την πάτησα. Ήταν με τον Ιρλανδό του Μαρτίν Σκορσέζε.
Βέβαιη, πως κάτι θα δω, στη χειρότερη περίπτωση μια καλή ταινία και στην καλύτερη ένα έργο καταπληκτικό, από ένα σκηνοθέτη που έχει σκηνοθετήσει τον Ταξιτζή, Τις συμμορίες της Νέας Υόρκης, το Χρώμα του χρήματος, τον Λύκο της wall street, βλέπω μία βλακεία και μισή, πιέζοντας τον εαυτό μου να την δει. Πάνω στα 20 λεπτά πατάω διαγραφή. Κάκιστη σκηνοθεσία, κανένας διάλογος, κανένα νόημα, ανούσια και βαρετή με έναν robert de niro να κάνει τον νεαρό με περούκα και βαρύ μακιγιάζ σε μέγα σκηνοθετικό λάθος.
Δεν πίστευα ότι μπορούσε ο Σκορσέζε να κάνει μία τέτοια ταινία και όμως, ποτέ μη λες ποτέ. Μαθαίνω ότι θα σκηνοθετήσει τώρα και τον Ιησού σε νέο θρησκευτικό προτεσταντισμό , από το κακό στο χειρότερο.
Από τις ταινίες μιας χώρας προβλέπεις και το μέλλον μιας χώρας. Τι μέλλον μπορεί να έχει η Αμερική με τέτοιες ταινίες;;;; Για αυτό και αυτή τη στιγμή είναι σε δίλημμα ανάμεσα από την Σκύλλα και τη Χάρυβδη.Δεν μπορεί να βγάλει ένα πρόεδρο σωστό και πρέπει να διαλέξει ανάμεσα από έναν σεξουαλικά απελευθερωμένο πάτερ φαμίλια »επιχειρηματία» donald trump και σε ένα φυτοΜπάιντεν με γεροντική άνοια από τις αμερικάνικες Δυναστείες.

Όλες οι Δυναστείες έχουν τα προβλήματά τους…..το κυριότερο είναι η αβάσταχτη ελαφρότητά τους και η απελπιστική αμορφωσιά τους μαζί με την απουσία του Εαυτού.

Αστραία