και όχι ….Γουάντα

Ο θεοποιημένος «Μωυσής» της Ακκαδικής Αυτοκρατορίας την Εποχή της μετaΛεμουρίας και ο μύθος του

Ο Sargon of Akkad αναγνωρίζεται ως το πρώτο πρόσωπο στην καταγεγραμμένη ιστορία που κυβέρνησε μια αυτοκρατορία .Ήταν ο ιδρυτής της δυναστείας των «Σαργονικών» ή «Παλαιών Ακκαδικών», η οποία κυβέρνησε για περίπου έναν αιώνα μετά το θάνατό του μέχρι την κατάκτηση του Σούμερ.

Η αυτοκρατορία του πιστεύεται ότι περιλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της Μεσοποταμίας , τμήματα του Λεβάντε , εκτός από τις επιδρομές στην επικράτεια των Χουριών και των Ελαμιτών , που κυβερνούσε από την (αρχαιολογικά άγνωστη ακόμη) πρωτεύουσά του, την Ακκάδ .

Ο Σαργών εμφανίζεται ως θρυλική προσωπικότητα στη νεοασσυριακή λογοτεχνία του 8ου με 7ου αιώνα π.Χ. Στη Βιβλιοθήκη του Ασουρμπανιπάλ βρέθηκαν ταμπλέτες με θραύσματα ενός Θρύλου Γέννησης Σαργκόν

Μια πιθανή ερμηνεία του ονόματός του είναι «αυτός [ο θεός] έχει καθιερώσει τον βασιλιά». « Ο βασιλιάς είναι εγκατεστημένος νόμιμος»,

Οι πρωτογενείς πηγές που σχετίζονται με το Sargon είναι αραιές.

Κατάκτηση των Σουμερίων
Στην επιγραφή, ο Σαργκόν αυτοπροσδιορίζεται ως «Σαργόν, βασιλιάς του Ακκάτ, επίσκοπος ( μασκίμ ) της Ινάννα, βασιλιάς του Κις, χρισμένος ( γκούντα ) του Ανού, βασιλιάς της χώρας [Μεσοποταμίας], κυβερνήτης ( ενσί ) του Ενλίλ». Γιορτάζει την κατάκτηση του Ουρούκ και την ήττα του Λουγκαλζάγκεσι , τον οποίο ο Σαργκόν έφερε «στην πύλη του Ενλίλ»:

Σαργκόν, βασιλιάς του Ακκάδ , επίσκοπος της Ινάννα , βασιλιάς του Κις , χρισμένος του Ανού, βασιλιάς της γης, κυβερνήτης του Ενλίλ : νίκησε την πόλη Ουρούκ και γκρέμισε τα τείχη της, στη μάχη της Ουρούκ κέρδισε, πήρε τον Λουγκαλζαγέζι βασιλιά του Ουρούκ κατά τη διάρκεια της μάχης, και τον οδήγησε με ένα κολάρο σχοινί στο λαιμό στην πύλη του Ενλίλ .

—  Επιγραφή του Sargon (παλαιοβαβυλωνιακό αντίγραφο από το Nippur ).
Στη συνέχεια ο Σαργκόν κατέκτησε την Ουρ και την Ε-Νινμάρ και «ερημοποίησε» την επικράτεια από το Λαγκάς μέχρι τη θάλασσα και από εκεί συνέχισε να κατακτήσει και να καταστρέψει την Ούμα :

Ο Σαργών, ο βασιλιάς της Ακκαδίας, νίκησε την Ουρ στη μάχη, κατέκτησε την πόλη και κατέστρεψε το τείχος της. Κατέκτησε το Ενινμάρ, κατέστρεψε τα τείχη του και κατέκτησε την περιοχή του και το Λαγκάς μέχρι τη θάλασσα. Έπλυνε τα όπλα του στη θάλασσα. Κέρδισε την Ούμα στη μάχη, [κατέκτησε την πόλη και κατέστρεψε τα τείχη της]. [Στον Sargon], ο θεός Enlil [δεν έδωσε] ri-val. Ο θεός Ενλίλ του έδωσε [την Άνω Θάλασσα και] την Κάτω.

—  Επιγραφή Σαργών. E2.1.1.1 [27]

Κατάκτηση της Άνω Μεσοποταμίας, μέχρι τη Μεσόγειο Θάλασσα
Υποτάσσοντας τον εαυτό του στον (Λεβαντινό θεό) Ντάγκαν , ο Σαργκόν κατέκτησε εδάφη της Άνω Μεσοποταμίας και του Λεβάντε , συμπεριλαμβανομένων των Mari , Yarmuti ( Jarmuth ?) και Ibla «μέχρι το Δάσος των Κέδρων (το Amanus ) και μέχρι το Ασημένιο Βουνό ( Aladagh 😉 », που κυβερνά από την «άνω θάλασσα» (Μεσόγειος) μέχρι την «κάτω θάλασσα» (Περσικός Κόλπος). ]

Ο Σαργκόν ο Βασιλιάς υποκλίθηκε στον Ντάγκον στο Τουτούλ . Αυτός (ο Ντάγκον) έδωσε σε αυτόν (Σαργκόν) την Άνω Γη: Μαρί, Ιαρμούτι και Έμπλα , μέχρι το Δάσος των Κέδρων και τα Ασημένια Όρη
Κατακτήσεις του Ελάμ και του Μαρχάσι
Ο Σαργκόν ισχυρίζεται επίσης στις επιγραφές του ότι είναι «Ο Σαργκόν, ο βασιλιάς του κόσμου, ο κατακτητής του Ελάμ και του Παραχσούμ », των δύο μεγάλων πολιτειών στα ανατολικά του Σουμέρ.

Ο Sargon θριάμβευσε πάνω από 34 πόλεις συνολικά. Πλοία από το Meluhha , το Magan και το Dilmun , αγκυροβόλησαν στην πρωτεύουσά του, το Akkad. Φιλοξενούσε μια αυλή ή μόνιμη στρατιά 5.400 ανδρών που «έτρωγαν ψωμί καθημερινά μπροστά του»

Θρύλος γέννησης
Ένα νεοασσυριακό κείμενο από τον 7ο αιώνα π.Χ. που υποτίθεται ότι είναι η αυτοβιογραφία του Σαργκόν βεβαιώνει ότι ο μεγάλος βασιλιάς ήταν νόθος γιος ιέρειας. Είναι γνωστή μόνο η αρχή του κειμένου (οι δύο πρώτες στήλες), από τα θραύσματα τριών χειρογράφων. Τα πρώτα θραύσματα ανακαλύφθηκαν ήδη από το 1850. ] Η γέννηση του Sargon και η πρώιμη παιδική του ηλικία περιγράφονται ως εξής:

Η μητέρα μου ήταν αρχιέρεια, τον πατέρα μου δεν τον ήξερα. Τα αδέρφια του πατέρα μου αγαπούσαν τους λόφους. Η πόλη μου είναι το Azupiranu , το οποίο βρίσκεται στις όχθες του Ευφράτη. Με συνέλαβε η αρχιέρεια μητέρα μου, κρυφά με γέννησε. Με έβαλε σε ένα καλάθι με βιασύνη, με άσφαλτο σφράγισε το καπάκι μου. Με πέταξε στο ποτάμι που ανέβαινε από πάνω μου. Το ποτάμι με τράβηξε και με πήγε στο Άκκι, το συρτάρι του νερού. Ο Άκκι, ο συρτάρι του νερού, με πήρε για γιο του και με μεγάλωσε. Ο Άκκι, ο συρτάρι του νερού, με διόρισε κηπουρό του. Όσο ήμουν κηπουρός, η Ishtar μου χάρισε την αγάπη της και για τέσσερα και … χρόνια άσκησα βασιλεία.

Ομοιότητες μεταξύ του μύθου της γέννησης του Sargon και άλλων εκθέσεων γέννησης βρεφών στην αρχαία λογοτεχνία, συμπεριλαμβανομένων των Μωυσή , Κάρνα και Οιδίποδα , σημειώθηκαν από τον ψυχαναλυτή Otto Rank στο βιβλίο του 1909 The Myth of the Birth of the Hero . Ο θρύλος μελετήθηκε επίσης λεπτομερώς από τον Brian Lewis και συγκρίθηκε με πολλά διαφορετικά παραδείγματα του μοτίβου έκθεσης στη γέννηση των βρεφών που βρέθηκαν στα ευρασιατικά παραμύθια. Συζητά μια πιθανή μορφή αρχέτυπου, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στον θρύλο του Σαργών και στην αφήγηση της γέννησης του Μωυσή . Ο Τζόζεφ Κάμπελ έκανε επίσης τέτοιες συγκρίσεις.

Ο Sargon είναι επίσης μια από τις πολλές προτάσεις για την ταυτότητα ή την έμπνευση για το βιβλικό Nimrod . Ο Ewing William (1910) πρότεινε τον Sargon με βάση την ενοποίηση των Βαβυλωνίων και του νεοασσυριακού μύθου γέννησης. Ο Yigal Levin (2002) πρότεινε ότι ο Nimrod ήταν μια ανάμνηση του Sargon και του εγγονού του Naram-Sin, με το όνομα «Nimrod» να προέρχεται από το τελευταίο

Ο Σαργκόν θεωρήθηκε πρότυπο από τους βασιλείς της Μεσοποταμίας για περίπου δύο χιλιετίες μετά τον θάνατό του. Οι Ασσύριοι και Βαβυλώνιοι βασιλιάδες που στήριξαν τις αυτοκρατορίες τους στη Μεσοποταμία έβλεπαν τους εαυτούς τους ως κληρονόμους της αυτοκρατορίας του Σαργόν. Ο Sargon μπορεί πράγματι να εισήγαγε την έννοια της «αυτοκρατορίας» όπως έγινε κατανοητή στην ύστερη ασσυριακή περίοδο. το Νεοασσυριακό Κείμενο Sargon , γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, προκαλεί τον Sargon να προκαλεί τους μεταγενέστερους ηγεμόνες να «κυβερνήσουν τους Σουμέριους μαυροκέφαλους» (δηλαδή τον αυτόχθονα πληθυσμό της Μεσοποταμίας) όπως έκανε. Μια σημαντική πηγή για τους «Σαργονικούς ήρωες» στην προφορική παράδοση στην ύστερη Εποχή του Χαλκού είναι μια καταγραφή των Μεσοχεττιτικών (15ος αιώνας π.Χ.) ενός τραγουδιού των Χουρο-Χετταίων, που καλεί τον Σαργόν και τους άμεσους διαδόχους του ως «θεοποιημένους βασιλιάδες».

Αυτά ,που η εξουσία των ιερατείων, δεν θέλει να ξέρεις για να σου πουλάει τους Μύθους, ως κυριολεξία θρησκεία  και θεολογία και να πλουτίζει από την αλληγορία τους. Οι ψαράδες και τα ψάρια «σαργός» στα δίχτυα τους , αλιείς της συνείδησης στην ποσειδώνια κοσμική θάλασσα της αντίληψης

Αστραία

από τα συμπόσια στην Μεσοποτομία της Ακκαδικής Αυτοκρατορίας της Παλαιάς Λεμουρίας στις εκλαϊκευμένες θρησκείες της θρησκόληπτης Ανατολίας

Η κυλινδρική σφραγίδα του Αδάμ και της Εύας , γνωστή και ως « σφραγίδα του πειρασμού », είναι ένας μικρός λίθινος κύλινδρος μετα- ακκαδικής προέλευσης, που χρονολογείται από το 2200 έως το 2100 περίπου π.Χ. Η σφραγίδα απεικονίζει δύο καθισμένες φιγούρες, ένα δέντρο και ένα φίδι, και παλαιότερα πίστευαν ότι αποδεικνύει κάποια σχέση με τον Αδάμ και την Εύα από το Βιβλίο της Γένεσης . Θεωρείται πλέον ως συμβατικό παράδειγμα ακκαδικής σκηνής συμποσίου.

Ο Ασσυριολόγος Τζορτζ Σμιθ περιέγραψε την σφραγίδα του Αδάμ και της Εύας ως με δύο φιγούρες (αρσενικό και θηλυκό) σε κάθε πλευρά ενός δέντρου, που απλώνουν τα χέρια τους στον καρπό, ενώ ανάμεσα στις πλάτες των μορφών υπάρχει ένα φίδι, το οποίο είδε ως απόδειξη ότι ο θρύλος της πτώσης του ανθρώπου ήταν γνωστός στα πρώτα χρόνια της Βαβυλωνίας.

Ό, τι πήραν από την γνώση του Δράκου και το κάνανε, το πουλήσανε στους μωρούς και νήπιους σαν  »θεό και θρησκεία» …τα ιερατεία για την εξουσία.

Ανάμεσα από το καλό και το κακό
υπάρχει ο δρόμος της αρετής και της κακίας.
Αυτός που έχει επιλέξει ο Ηρακλής με ελεύθερη βούληση, ο ήρως της Ελληνικής Μυθολογίας σε ελεύθερη ερμηνεία

Αστραία

Από το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού
2002 – Στην ετήσια προεδρική ομιλία, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζωρτζ Μπους περιγράφει «καθεστώτα που στηρίζουν τον τρόμο» ως «Άξονα του Κακού».ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
Ως κυρίαρχη εξουσία η ποσειδώνια αυτοκρατορία Νέα Ατλαντίδα δεν θα έλεγε κανείς ότι είναι η καλή και για τον Μπους με την δυναστεία bush ότι ανήκουν στο δέντρο του καλού, μια οικογένεια αγία.
Πριν από 6.000 χρόνια σύμφωνα με τους υπολογισμούς ευσεβούς επισκόπου, ο θεός ως απόλυτη εξουσία, ολοκληρωτικό καθεστώς, όλες οι εξουσίες σε ένα φορέα, δημιουργεί τον παράδεισο την Εδέμ στην Ανατολία με το πρωτόπλαστο ζεύγος και φυτεύει δένδρα δεξιά και αριστερά, κηπουρός και αγγειοπλάστης κεραμοποιός πηλοποιός.

Τι είναι καλό, τι είναι κακό, πως το διακρίνομε και το ξεχωρίζουμε;
Η ερώτηση στερείται νοήματος και λογικής απάντησης, αν δεν ορίσουμε δύο συγκεκριμένους παραμέτρους:
Για ποιον είναι καλό, για ποιον είναι το κακό, ποιος το ορίζει και γιατί.
Παραδείγματος χάριν, το Πάσχα δεν είναι καθόλου καλή περίοδος για τα αρνάκια και τα κατσικάκια, για τους χριστιανούς όμως, είναι η μέρα λαμπρή. Αυτό που είναι καλό για ένα χριστιανό ευσεβή, δεν είναι καλό για ένα αρνάκι άσπρο αθώο και καλό.
Αν θα ψήφισαν 4 πρόβατα και ένας λύκος σε μια δημοκρατία, η δημοκρατία αυτή θα ήταν διαφορετική από το αν, ψήφιζαν ένα πρόβατο και τέσσερις λύκοι, ορίζοντας το καλό και το κακό τους.
Ο θεός ,ως απόλυτη εξουσία στον παράδεισο που δημιούργησε, όρισε ότι είναι καλό να μη φάει το πρωτόπλαστο ζεύγος από το δέντρο της γνώσης. Και ως κακό θα ήταν, αν θα το έτρωγε γιατί θα γνώριζε τι τι είναι το καλό και το κακό., ….»σεβόμενος» την ελεύθερη βούληση του.
Ελεύθερη βούληση, έχει ένας άνθρωπος που γνωρίζει τι είναι το καλό και το κακό για αυτόν και επιλέγει ελεύθερα. Αν δεν γνωρίζει, δεν έχει ελεύθερη βούληση. Έχει άνοια και άγνοια. Είναι απλό και κυρίως λογικό.
Το απλό συμπέρασμα είναι ότι κάθε εξουσία συμπεριφέρεται σαν »θεός» και δεν αφήνει τους ανθρώπους να γνωρίζουν το καλό και το κακό για να επιλέξουν ελεύθερα το καλό τους. Συνήθως το καλό της εξουσίας δεν είναι το καλό του ανθρώπου. Όσο » καλός ποιμένας » και να είναι κάποιος, φροντίζει το κοπάδι για το δικό του καλό  και για να τροφοδοτείται από αυτό. Του χρησιμεύει, είναι χρήσιμο για την συντήρηση του.
Γι αυτό βλέπουμε τις ειδήσεις που θέλει η εξουσία να βλέπουμε και να ακούμε αυτά που θέλει ο » θεός» να ακούμε από τα ΜΜΕ….όπως τα θέλει. Γι αυτό υπάρχουν και οι ποιμένες με το κοπάδι τους που το βγάζουν και το βγάζουν από την σπηλιά τους.
Σκέψου όμως, πως ξέρεις κάποια πράγματα, από ποιον θεό και εξουσία τα γνωρίζεις, γιατί φοβάται η εξουσία για αυτά που ξέρεις και, τι η εξουσία, δεν θέλει να ξέρεις ….. Σκέψου πως βγαίνεις από μία σπηλιά, ένα σπήλαιο, βάναυσης απόλυτης εξουσίας….
Θέλει κόπο αλλά, θέλει και τρόπο…..

Όσο πιο λίγα πράγματα ξέρεις, τόσο πιο πολύ ευτυχισμένος είσαι στον παράδεισο της άγνοιας.
Όσο πιο λίγα πράγματα ξέρει και όσο πιο αμόρφωτος είναι ο λαός, τόσο πιο μεγαλύτερη είναι η εξουσία και ο θεός. Ο,τι ξέρεις ….ξέρεις, σκέψου μόνο τι κάνεις με αυτά που ξέρεις, γιατί με αυτά που δεν ξέρεις,…. δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Θα κοιτάζεις απλώς τα δένδρα…..και τα τρένα και θα σε κοιτάζουν και αυτά με απορία για την τόση σου, ολιγωρία.

Αστραία

Σκόρπια ζωή και χάρτινα είδωλα

Ο έξυπνος άνθρωπος μαθαίνει από τα λάθη του, ο σοφός από τα λάθη των άλλων. Οι βιογραφίες ιστορικών και άλλων προσώπων, μας βοηθούνε πολύ να κατανοήσουμε την ανθρώπινη φύση, τα λάθη και τα σωστά και να κάνουμε την συμπεριεκτική καταγραφή
Ο Roy Halston Frowick , ο Halston, Αμερικανός σχεδιαστής μόδας, ομοφυλόφιλος, μόνος έρημος στον κόσμο της μόδας, προδομένος από τους ερωτικούς συντρόφους του στο ευτελές των ερωτικών του συναλλαγών.
Yves Saint Laurent Γάλλος σχεδιαστής μόδας ομοφυλόφιλος στην ερημιά της πασαρέλας, γιουσουφάκι του βιομήχανου Pierre Bergé ,παλεύοντας με την τρέλα, ναρκωτικά και ηλεκτροσόκ.
Rita Hayworth, Αμερικανίδα ηθοποιός και χορεύτρια. Η γοητευτική Τζίλντα του Χόλλυγουντ, θα γίνει μουσουλμάνα πριγκίπισσα, θα βρεθεί πολύ νωρίς με αλτσχάιμερ, θα πεθάνει μόνη και αλκοολική.
Τζάκι Κένεντι, έξυπνη και δυναμική, μορφωμένη για την κλάση της, ο πάτερ φαμίλιας Κένεντι με μεγάλη χορηγία θα αγοράσει την αμερικάνικη προεδρεία. Δεν θα σταθεί τυχερή, δολοφονείται ο Κένεντι και τρέχει να γλιτώσει. Αποθανατίστηκε σε μια φωτογραφία οικτρή. Κυνηγημένη θα παντρευτεί τον πατριάρχη Ωνάση ως τρόπαιο του.
Ζητά συγγνώμη από την βασίλισσα Ελισάβετ για τα περίσκεπτα λόγια υπό την επιρροή βιταμινών και άλλων ουσιών που παίρνουν όλοι αυτοί για να μπορέσουν να αντέξουν τα φώτα της δημοσιότητας. Η δυναστεία Κένεντι θα χαθεί.
Μαρία Κάλλας έρημη και δυστυχισμένη, κακή σχέση με τη μητέρα, κάκιστη με την αδερφή, παντρεμένη με ένα sponsora. Παιγνίδι Toy στην συλλογή γυναικών του Ωνάση, τρέχανε στα πορνεία κλαμπ του Παρισιού να γεμίσουν το κενό της σχέσης.
Χριστίνα Ωνάση μόνη και έρημη παρέα με την κόκα κόλα και μερικούς ζιγκολό.
Diana spencer ,όμορφη και αμόρφωτη παντελώς ,το τρίτο πρόσωπο στη σχέση του Κάρολου με την Καμίλα, αρπάζει τον Κάρολο από την αδερφή της , παριστάνει το θύμα, νάρκισσος βουλιμική, ψυχικά ασταθής, πολύεξοδη και κακή μητέρα. Έπαιζε, ανώριμη, ακόμη με τα τρενάκια ενώ, τα παιδιά δεν ήταν πια μωρά, χωρίς να τους πει μια κουβέντα με νόημα ουσία και πραγματική ανθρωπιά. Ποτέ δεν έβγαλε φωτογραφία με τη μάνα της και την αδερφή της αγκαλιά.
Προωθήθηκε από το αντίπαλο δέος της βασιλικής οικογένειας σαν πιόνι πόνυ και έτρεχε στο Πακιστάν να πάρει την ευχή από την πεθερά για να παντρευτεί τον γιατρό της καρδιάς της, όταν δεν έτρεχε από κότερο σε κότερο να ξεχάσει τον πόνο της, πουλώντας φιλανθρωπία με πανάκριβα ρούχα σε γκαλά.
Πριγκίπισσα, Μαργαρίτα αδερφή της Ελισάβετ, από νησί σε νησί και από φωτογράφο σε φωτογράφο αγοράζοντας εσώρουχα σε πάρτι ακριβά, απόπειρα αυτοκτονίας, θλιβερή άδεια ζωή.
Ρόμυ Σνάιντερ, πανέμορφη ταλαντούχα και κουκλάρα και,…. καλό παιδί. Ο Ντελόν θα την παρατήσει για μία κομμώτρια. Δυστυχισμένη ζωή.
Οι παλαιές θεοκρατίες φτιάχνανε θεούς, θεοποιούσαν τους αυτοκράτορες και δημιουργούσαν πλαστούς αγίους. Οι νέες καπιταλιστικές θεοσοφίες, δημιουργούν χάρτινα είδωλα, εικονικές πραγματικότητες και δυστυχισμένους ανθρώπους με θλιβερές ζωές σε κάλπικες λίρες του ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ και όχι του ΕΙΝΑΙ στο κυνήγι της δόξας του ΤΙΠΟΤΑ.

Το υφαντό…των πολεμιστών!

Αν κάποιος κοιτάξει την ζωή που ζουν σήμερα ο μέσος άντρας και γυναίκα θα μείνει αποσβολωμένος από τι πόσο τυραννικά πληκτική και μονότονη έχει γίνει η ύπαρξη του.
Ο μέσος άνθρωπος γεννιέται πηγαίνει στο σχολείο, ίσως και στο πανεπιστήμιο,
βρίσκει μια δουλειά, μια σύζυγο, κάνει οικογένεια.
Αποταμιεύει χρήματα για να αγοράσει αυτοκίνητο, σπίτι έπιπλα,
πηγαίνει διακοπές γερνάει και πεθαίνει.
Τουλάχιστον μερικοί άνθρωποι κάποια στιγμή στην ζωή του θέτουν το ερώτημα;

’Όλη και όλη αυτή είναι… η ζωή;
Όμως σπάνια βρίσκουν την απάντηση σε αυτό το δίλημμα.
Αποθαρρυμένοι και ανίκανοι να βρουν μια λογική και πρακτική λύση
αισθάνονται αναγκασμένοι να παραδοθούν στην τύχη τους.
Για τον μέσο άνθρωπο η ζωή είναι μια μουντή μονότονη υπόθεση που ο άνθρωπος περιπλανιέται νωθρά από την μία δραστηριότητα σε μια άλλη μόνο και μόνο για να διαπιστώσει ότι η ευτυχία που ψάχνει ξεγλιστράει σταθερά και ανακαλύπτει μία ματαιότητα στην καρδιά του.
Διαπιστώνει ότι η ζωή γλίστρησε μέσα από τα χέρια του και την ξόδεψε σε ανούσιες κοινοτυπίες και ανθρώπινες μικροπρέπειες.
Μέσα στην ανοησία μας υπερηφανευόμαστε ότι είμαστε άνθρωποι απαιτούμε προνόμια και δικαιώματα.
Αλλά ας κοιτάξουμε από κοντά τον άνθρωπο.
Ας δούμε τι έχει κάνει στον πλανήτη και σε όλα τα υπόλοιπα πλάσματα που μοιράζονται ναζί του.

Σπουδαίοι άνθρωποι αλλά, η μοναξιά τους πληγώνει. Πηγαίνοντας τα πάρτι στο σινεμά, φοράνε ρούχα ακριβά για να μη νιώθουνε μόνοι. Σπουδαίοι άνθρωποι αλλά, παραμένουνε με τον εαυτό τους ΞΕΝΟΙ. Φιλαυτία λαιμαργία οκνηρία φιλαργυρία λαγνεία κενοδοξία κατάχρηση σε εξουσία και έχουν καταντήσει και τον πλανήτη αφιλόξενο στην εντατική ….σε βαριά νοσηλεία.

Αστραία