Τα σκουπίδια του διαδικτύου, άδεια κελύφη στην κοσμική θάλασσα της αντίληψης να θειαφίσουμε

τὴν δ᾿ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς:
«πῦρ νῦν μοι πρώτιστον ἐνὶ μεγάροισι γενέσθω.»
ὣς ἔφατ᾿, οὐδ᾿ ἀπίθησε φίλη τροφὸς Εὐρύκλεια,
ἤνεικεν δ᾿ ἄρα πῦρ καὶ θήϊον: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
εὖ διεθείωσεν μέγαρον καὶ δῶμα καὶ αὐλήν. χ Οδυσσείας 490

Τότε ο Οδυσσέας ο πολυμήτις προσέφη κι απάντησε:
«Πυρ πιο πρώτα να μου ανάψουνε στο μέγαρο θέλω!»
Είπε, κι η φίλη τροφός Ευρύκλεια σύγκλινε στου αφέντη της το λόγο’
φωτιά και θειάφι αμέσως έφερε, και θειάφιζε ο Οδυσσέας,
το μέγαρο πρώτα κι έπειτα κι αυλή και τ᾿ άλλο σπίτι.

Το θείο είναι το χημικό στοιχείο με χημικό σύμβολο S και ατομικό αριθμό 16. Είναι άφθονο πολυσθενές αμέταλλο. Χημικά, το θείο αντιδρά και ως οξειδωτικό και ως αναγωγικό μέσο. Οξειδώνει τα περισσότερα μέταλλα και αρκετά από τα αμέταλλα, όπως τον άνθρακα, γεγονός που δείχνει αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο στο θείο, στις περισσότερες οργανοθειικές ενώσεις, αλλά επίσης ανάγει αρκετά ισχυρά οξειδωτικά, όπως το οξυγόνο και το φθόριο.Το στοιχειακό θείο συλλέγεται από συλλέκτες ορυκτών, εξαιτίας των έντονα χρωματισμένων πολυεδρικών κρυστάλλων που σχηματίζει

Το διαδίκτυο είναι ένα δώρο για τον σύγχρονο άνθρωπο, το δώρο των Φαιάκων στον Οδυσσέα που έκρυψε στο άντρο των νυμφών, με τα e-mail απήδαλα πλοία του και τις e-σελίδες.
Υπάρχουν τρεις τρόποι να μπεις και να βγεις από αυτό για να μην καταλήξεις σκουπίδι και άδειο κέλυφος ( κενός τενεκές ηχορύπανσης ) στην χωματερή του διαδικτύου και μπαταρία του ΜΑΤΡΙΧ.
1. Μπαίνεις σαν τον Θησέα στο Λαβύρινθο και κρατάς γερά τον Μίτο της Αριάδνης καθαρότητος και αγνότητος συνδέοντας πρόσωπα πράγματα έννοιες δωμάτια και διαδρόμους της ιστορίας. Δεν την παρατάς ποτέ στην Νάξο όταν βγαίνεις, αλλιώς θα γκρεμοτσακιστείς στα βράχια της φαυλότητος από τον Λυκομήδη και θα περιφέρεσαι σε Ακαδημίες με πολλά βραβεία γεροντικής άνοιας.
2.Μπαίνεις σαν τον Οδυσσέα με ένα αβύθιστο σκάφος του Νου γερό, περνάς από όλους τους Σταθμούς και δεν ξεμένεις ούτε στους Λωτοφάγους με ξαπλώστρες και συνταγές μαγειρικής, ούτε στις Κίρκες με τσόντες και πορνό σελίδες μέχρι να φτάσεις στο νησί του ενάρετου Αλκίνοου βασιλιά.
Εκεί μένεις για λίγο και διηγείσαι την ιστορία σου στο διηνεκές του απείρου.
Φεύγεις με το πρώτο αερόπλοιο σκάφος πρωτόπλου πλοίο…. στο γυρισμό για την πατρίδα, νόστιμο ήμαρ.
3.Μπαίνεις σαν τον Τηλέμαχο, τον γιο του Οδυσσέα. Κρατάς δόρυ ασπίδα τόξο και περικεφαλαία. Μάχεσαι ηρωικά με τόξα και βέλη  μαζί με την Αθηνά σε καινούργια Έπη, Λογικά και Σοφά.
Βγαίνεις σαν τον ΝΙΟ, τον νέο καινούργιο άνθρωπο Αλκίνοων Εθνών και Εύνομης Ηθικής Πολιτείας.
Threads: Ο επικεφαλής του Instagram ζητά συγγνώμη για τα “σκουπίδια“ της πλατφόρμας…….

ΕΜΕΙΣ….. ζητούμε λίγο θειάφι να θειαφίσουμε, αγαπητό μου ημερολόγιο και αγαπητέ μου αναγνώστη και, γύρω από μια φωτιά να καθίσουμε ωραίες ομηρικές ιστορίες για να εξιστορήσουμε

Αστραία

την Εποχή του Ταύρου

Τι ήταν η Ατλαντίδα
Τι ήταν η Κρήτη η Μινωική Αυτοκρατορία

Η Ατλαντίδα ήταν είναι πρωτίστως γεωλογική εποχή 2 εκατομμυρίων ετών σε πολλές περιοχές της Γαίας που περιλαμβάνουν στεριές νησιά εκτός και εντός της Μεσογείου, την Κρήτη τη Σαμοθράκη την Σαντορίνη την Αρκαδία την Σικελία και νησιά του Ατλαντικού Ωκεανού που έχουν εξαφανιστεί.
Η Κρήτη ήταν το πέρασμα και το χωνευτήρι της Λεμουρίας και της Ατλαντίδας.
Η Λεμουρία ήταν γεωλογική εποχή 75 εκατομμυρίων χρόνων περίπου υπό την εξουσία του Κρόνου και της Χρυσής Εποχής των πνευμάτων του. Του Κρόνου πού βασίλευε σε όλη τη Γη μέχρι την Τιτανομαχία και του Διός, Homo sapiens την αρχηγία.
Υπολείμματα της Λεμουρίας βρίσκουμε και στην ελλαδική γη, μαζί με γεωλογικά απολιθώματα και μύθους για δράκους φίδια Κέκροπες βασιλείς και Κενταύρους .
Την Εποχή της Ατλαντίδας κυβερνούσε ο Ποσειδώνας ως εκπρόσωπος της θεοκρατίας, ο Ζευς ως εκπρόσωπος της νοοκρατίας και ο Πλούτωνας ως εκπρόσωπος των ιερατείων και μυστηρίων.
Η βύθιση του τελευταίου υπολείμματος της ατλαντίδος νήσου, έτσι όπως αναφέρεται και περιγράφεται στον Τίμαιο του Πλάτωνα από τους Αιγύπτιους ιερείς συνέβη πριν από 12.000 περίπου χρόνια την εποχή του Λέοντος.
Τα ιερατεία διασκορπίστηκαν σε όλα τα σημεία της γης και αναμείχθηκαν με τους ανθρωπίδες και τους ανθρώπους που επιβίωσαν δημιουργώντας ιερατικές κάστες με προφορική παράδοση.
Κάποια από αυτά ήταν κλειστές κάστες και απομονώθηκαν σε σπηλιές τάφους και πυραμίδες,
Ένα από αυτό ήταν το Αιγυπτιακό Ιερατείο που δημιούργησε και διαμόρφωσε τις σύγχρονες μονοθεϊστικές θρησκείες τις μεγάλες θεοσοφικές στοές και τις ατλαντικές μασονίες.
Το κρητικό ιερατείο ενσωμάτωσε τις επιρροές της Δύσης και της Ανατολής της Ατλαντίδας και της Λεμουρίας και έγινε πρωταγωνιστής την Εποχή του Ταύρου πριν από 6.000 χρόνια περίπου με τον Μίνωα κυρίαρχο στην Μεσόγειο.
Ο ταύρος ήταν το ζώο τοτέμ της Ατλαντίδας και η αγελάδα το ιερό ζώο τοτέμ της Λεμουρίας.
Η σανσκριτική αιθερική γραφή, τα ιερογλυφικά η ιερή γραφή και η εξέλιξή τους με την γραμμική Α, Β και τη φοινικική ήτανε λεμουριακά και αλφάβητα οιονεί, γιατί αλφάβητο χωρίς φωνήεντα είναι γρυλίσματα και μουγκρίσματα, χαρακτηριστικό των γλωσσών με πολλά σύμφωνα, που σου δένεται η γλώσσα φιόγκος για να τα προφέρεις όλα μαζί 5-6 σύμφωνα.
Την εποχή του Θησέα που μπαίνει στο λαβύρινθο και βγαίνει νικητής το Ελληνικό αλφάβητο γίνεται ο μεγάλος πρωταγωνιστής των εξελίξεων της ανθρώπινης νοητικής βγαίνοντας από την άφωνη νοηματική στην έμφωνη των φωνηέντων ηχητική ομιλία. Η Ελληνική Γλώσσα γίνεται διεθνής η γλώσσα του Homo Sapiemns.
Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό ο Θησέας και ο Μίνωας Β΄, γιατί Μίνωας είναι τίτλος, υπήρχαν πολλοί Μίνωες, έζησαν πριν 3300 χρόνια και πριν 3.200 έγινε η τρωική εκστρατεία
Άρα ο Θησέας είναι προγενέστερος του Οδυσσέα.
Οι Έλληνες ήταν πριν ή μετά τους Άτλαντες;
Η Ελληνική Μυθολογία είναι σαφής.
Ο Άτλας προηγείται του Έλληνος και είναι Τιτάνας.
Συνεπώς οι Έλληνες είναι Ατλαντικό φύλο, όπως και οι Τρώες, φύλα της Ατλαντικής Εποχής, νεότερο αλλά το σπουδαιότερο.
Υπήρξε κάποια διαμάχη Ελλήνων και Ατλάντων; Υπήρξε πόλεμος μεταξύ των ατλαντικών φύλων, όπως ο Τρωικός.
Υπήρξε και ο μύθος της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα για την Κεκροπία και περιγράφει και καταγράφει την αιτία την αφορμή και την κατάληξη της.
Οι Αθηναίοι προτιμούν την ελιά και την Αθηνά που αναλαμβάνει τη νοητική εξέλιξη των Ελλήνων
διαχωρίζοντας τους Έλληνες από τα άλλα ατλαντικά φύλα και βάζοντας τα θεμέλια του Ελληνικού Πολιτισμού της Ελληνικής Σκέψης και Φιλοσοφίας.
Το γεγονός ότι η Κρήτη παίρνει μέρος στον Τρωικό Πόλεμο αποδεικνύει ότι οι Κρήτες συμφωνούν με αυτήν επιλογή των Αθηναίων και ανήκουν πλέον στους Έλληνες στην Ελλάδα πού ανατέλλει
την εποχή του Κριού με τον Αχιλλέα Οδυσσέα καστροκαταλυτή της Τροίας και τον Μίνωα επίτιμο του Άδη κριτή και εντολοδόχο του Διός Νοός.

Ο Λαβύρινθος είναι ένα χώρος Γνώσης και Μύησης και ένα χορός ένωσης των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου. Της αγνής Αρίας Αριάδνης και του Μαθητεύοντος Θησέως στη θητεία του και την πορεία του Χρόνου και των Εποχών. Δημιουργήθηκε όχι για πρώτη φορά, γιατί η κάθε Εποχή έχει τον Λαβύρινθο της, την Εποχή του Μίνωα, του Μικρού Νου και της Μεγάλης Πασιφάης Σελήνης από τον ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ και διακοσμητή Δαίδαλο. Η ένωση της Λεμουρίας φυλής με την Ατλάντεια είχε ως αποτέλεσμα τον Μινώταυρο, ένα ΤΕΡΑΣ με μυαλό ανθρώπου και σώμα ζώου. Η ένωση του Μίνωα με την Πασιφάη είχε ως απογόνους το ΑΛΦΑΒΗΤΟ και την Αριάδνη.
Τι είναι ο Λαβύρινθος;

΄Ερχομαι από την Κρήτη λέει ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη (….και πιάνει τον Ταύρο από τα κέρατα ) , το όνομα μου είναι Αίθων

Κάπου υπάρχει η Κρήτη, νησί στη μέση ενός πελάγου

βαμμένου στο μαβί, πλούσιο κι εύφορο, θαλασσοφίλητο·

το κατοικούν πολλοί, άνθρωποι αναρίθμητοι, σε πόλεις ενενήντα.

Μεικτή η γλώσσα τους κι ανάκατη, ανάλογα με τη φυλή·

άλλοι Αχαιοί, άλλοι οι βέροι Κρητικοί γενναίοι,

εκεί κι οι Δωριείς στα τρία χωρισμένοι, κι ακόμη

οι Κύδωνες κι οι θείοι Πελασγοί.

Ανάμεσά τους η Κνωσός, μεγάλη πόλη, όπου βασίλευε άλλοτε ο Μίνως,

στα εννιά του χρόνια του μεγάλου Δία αγαπημένος,

πατέρας του πατέρα μου, του αντρείου Δευκαλίωνα –

ο Δευκαλίων μ᾽ έσπειρε, μαζί και τον Ιδομενέα βασιλιά.

(Ομήρου Οδύσσεια τ 172-181, μετ. Δ.Ν. Μαρωνίτης)

Αστραία

Από τη Ρωμαϊκή σύγκλητο στην Ελληνική Σύγκλητο με την μαύρη τήβεννο
και τα μαύρα πανιά του πλοίου της Αθηναϊκής Παιδείας

“Η Ακαδημία των σημαντικών επιστημόνων και διανοουμένων –και έχει πολλούς στις τάξεις της– εξαντλείται σε μικροπολιτικές και προσωπικές έριδες. Οι πανεπιστημιακοί μας ταγοί δεν έχουν συχνά τίποτα να ζηλέψουν από πολιτευτές Γ΄ κατηγορίας. Είναι βασικά συνδικαλιστές και πολιτευτές μαζί και τίποτα παραπάνω”. Α. Παπαχελάς

Οι συμβιβασμένοι διανοητές της μεγάλης αποστασίας και των πνευματικώς αγνοουμένων
με τον ΘΗΣΕΑ, μεγάλο ήρωα να εξέρχεται από τον Λαβύρινθο της Γνώσης και να ανεβαίνει στην κορυφή με κόπο πολύ και στην Ακαδημία Αθηνών δυο δυο τα σκαλιά. Μεταπτυχιακά περγαμηνές ντοκτορά …. πολλές φορές χωρίς φαιά ουσία ουσιαστική καταντά επίδειξη κενοφανώς αλαζονική. Το πανεπιστημιακό κατεστημένο παντρεύεται την καρέκλα της εξουσίας της Ιππολύτης Αμαζόνας και στον βράχο που τον ανεβάζει ο Λυκομήδης τον σπρώχνει για να γκρεμοτσακιστεί. Στο Λαβύρινθο της Γνώσης το νοσηρό σύστημα παιδείας και το απάνθρωπο εκτελεστικό απόσπασμα των πανελληνίων εξετάσεων μαζί την μινωταυρική παραπαιδεία καταβροχθίζουν τα καλύτερα μυαλά των παιδιών και νεαρών μα-θησέων μαθητών που ελάχιστα θα εξέλθουν σώα από αυτό το δαιδαλικό κατασκεύασμα της α-παιδείας. Ο ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ, ο γιος του, αυτοκτονεί γιατί αυτό το σύστημα παιδείας βαρέως νοσεί και ο ΘΗΣΕΑΣ από καθ΄έδρας δεν τον ακούει και εθελοτυφλεί. Ξέρει πως γερασμένος κάπου έχει συμβιβαστεί και ίσως κάτι από την ζωή του έχει χαθεί που ποτέ δεν θα το ξαναβρεί.

Από τις στοές του Λαβύρινθου της Ατλαντικής Συμμαχίας Μασονίας στις στοές της Αθηναϊκής Λέσχης σε φαιδρές τελετές και τελετουργίες στους γάμους του Φίγκαρο και της Φαίδρας απουσία της Αριάδνης καθαρότητος και διαύγειας του πνεύματος.

Πού είναι εκείνο το λαμπερό βασιλόπουλο των Αθηνών με το εξκάλιμπερ σπαθί στο χέρι να σκοτώνει τον Μινώταυρο;
Που είναι εκείνος ο μεγάλος ήρως των Αθηνών με οδηγό την Αριάδνη την Πριγκίπισσα των Κρητικών να συνδέει όλα τα δωμάτια της Γνώσης και του Γνωστού επιστρέφοντας θριαμβευτικά με πλοίο Μάθησης;
Που είναι εκείνος ο μεγάλος εξερευνητής της γνώσης να βάζει τα θεμέλια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και Πολιτείας;
Ψάχνουμε να τον βρούμε τους γερασμένους διανοούμενους της Αθηναϊκής Ακαδημίας τσακισμένους στα βράχια της α-παιδείας από τον Λυκο-μήδη και …. δεν είναι πουθενά.
Άφωνοι άλαλοι εν τη πτωχεία του, «οι Αθάνατοι του Πνεύματος » απόντες από τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας βραβεύουν ποιηματάκια της μικροαστικής μικροψυχίας στα ξεφτισμένα σαλόνια της χρεοκοπημένης μεσοαστικής δημαγωγίας, κάνουν τα στραβά μάτια σε πολυβραβευμένους συγγραφείς παιδικής πορνογραφίας, διορίζουν επίτιμα μέλη του πανεπιστημίου παπάδες αδολέσχιας θεολογίας και συμπορεύονται στα προσκυνήματα της Αγίας Ζώνης ( μία από τις πολλές ) της φετιχιστικής θεολαγνείας.
Πού είναι εκείνο το λαμπερό βασιλόπουλο της Αθηναϊκής Πολιτείας και γιατί ξεχνάει τα μαύρα πανιά στα πλοία της παιδείας;
Γιατί ξεχνάει τη μεγάλη διαφορά:
Άλλο να είσαι άνθρωπος της γνώσης και εξερευνητής και άλλο μαστροπός και νταβατζής της.

«Οι Ακαδημίες παντού αποτελούν μια κορυφαία ενσάρκωση του κατεστημένου», από τις οποίες «είναι υπερβολή να ζητάμε πρωτοποριακά τολμήματα». Η εκτίμηση αυτή δεν ανήκει σε κάποιον προοδευτικό «φωταδιστή», στοχοποιημένο από τους ευαγγελιστές του «εθνικού χώρου». Προέρχεται από ένα κατεξοχήν συντηρητικό ακαδημαϊκό: τον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Τσάτσο. Και γράφτηκε σαν υπεράσπιση της Ακαδημίας Αθηνών, που «κατηγορείται, και δικαίως, ότι δεν εξέλεξε τον Σικελιανό και τον Καζαντζάκη» ως μέλη της («Λογοδοσία μιας ζωής», σ.385-6).

Αστραία

Λογική και Συναίσθημα

Θησέας Οδυσσέας Αχιλλέας Αλέξανδρος

Δεν καταλαβαίνω γιατί οι θρησκείες ποτέ δεν αποδίδουν στον Θεό την κοινή λογική και τον φορτώνουν με τόσα νοσηρά και περιττά συναισθήματα, αγάπης μίσους ζηλοτυπίας κτητικότητας εξάρτησης τιμωρίας και ένθρονης χλιδάτης μισαλλοδοξίας, όλες προβολές ανθρώπινης ανοησίας.

Η κατάκτηση της λογικής της Ελληνικής Μυθιστορίας αρχίζει με τον τον Θησέα αξιόλογο και σημαντικό Homo Sapiens των ανθρωπίδων, Μέγιστο. Μπαίνει θαρραλέα στις Στοές και βγαίνει Ύπατος Ενδοξότατος Αρχηγός.
Με τη βοήθεια της Αριάδνης καθαρότητας διαύγειας, αρετής και αγνότητας ο Θησέας Μαθησέας βγαίνει από το Λαβύρινθο της Γνώσης συνδέοντας όλα τα δωμάτια και τους διαδρόμους της σε Άθλο μεγάλο και όνομα βαρύ.
Δυστυχώς όμως εγκαταλείπει αυτή την καθαρότητα Αριάδνη για χάρη της τιτλούχας εξουσίας και το τέλος του δεν είναι καλό. Βλέπε την ένδοξη Ακαδημία Αθηνών…..τα μέλη της και την κατάσταση που επικρατεί, με τα μαύρα μάτια ερμητικά κλειστά και τα μαύρα πανιά που πλοίου που κυκλοφορούν και τον Αιγέα αυτοκτονούν, εγκαταλείποντας το Αιγαίο στο όραμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο Οδυσσέας δεν την εγκαταλείπει ποτέ και στην τελευταία εξέταση από τη σύζυγό του Αλκίνοου περνάει και παίρνει άριστα στην Αρετή.
Ο Αχιλλέας παγιδεύεται στο συναίσθημα και η μήνις του Αχιλλέα αποτελεί την αιτία και την αφορμή για την ραψωδιακή συρραφή του Αχιλλειακού Έπους. Όχι ότι είχε άδικο ο Αχιλλέας στην διαμάχη του με τον Αγαμέμνονα, αλλά έπρεπε να χειριστεί διαφορετικά την αδικία που του έγινε και την προσβολή.
Η στάση του Αγαμέμνονα ήταν απαράδεκτη. Ως αρχηγός της Ελληνικής εκστρατείας όφειλε να προστατεύει το στράτευμα και τους καλύτερους πολεμιστές του και να καλλιεργεί την ενότητα και όχι τον διχασμό παραβλέποντας προσωπικές του μισαλλοδοξίες. Αλλά είχε σκοτώσει το ελάφι της Αρτέμιδος και συνέχιζε να σκοτώνει όλα τα όμορφα ελάφια γύρω του.
Ο Αλέξανδρος με δάσκαλο τον Αριστοτέλη Master της λογικής θα βρεθεί στο κέντρο της λογικής από κει θα δει το κέντρο της σιωπηλής γνώσης καθαρά και με αρετή. Αυτή ήταν και η υπεροχή του απέναντι στα ασιατικά στίφη της Λεμουρίας με το ένδυμα θρησκευτικής αυτοκρατορικής υπερβολής .
Οι θρησκείες χρησιμοποιούν το παράκεντρο της σιωπηλής γνώσης για να οργανώσουν ιερατεία και οι ιεραρχίες. Πωλούν δηλαδή «τον θεό» σε υπερανεπτυγμένο θρησκευτικό συναίσθημα μαζί με την ομίχλη του Ποσειδώνα σε εμπόριο ελπίδας και ψεύτικης παρηγοριάς. Μέσα από ένα νοσηρό συναίσθημα εξάρτησης και ενοχής από τον θεό, παγιδεύουν τους πιστούς και τους αφελείς κατακρεουργώντας την λογική. Για αυτό μιλούν συνεχώς για αγάπη και φθηνά συναισθήματα και έχουν επιτυχία. Λένε αυτό που θέλει κάποιος να ακούσει αλλά όχι την αλήθεια. Ποιος την αντέχει άλλωστε; Έχοντας στα χέρια τους την παιδεία είναι πολύ εύκολο να μετατρέπουν έξυπνα παιδιά σε υπάκουους δούλους του θεού και της εξουσίας που εκπροσωπούν.
Έτσι κανένας θρησκόληπτος άνθρωπος όχι μόνο δεν έχει σχέση με τη λογική, δεν μπορεί να την κατανοήσει, αλλά δεν μπορεί και να χρησιμοποιήσει μία λογική πρόταση, αυτοαναιρείται στη στιγμή. Η θεολογία είναι μια δολοφονία της λογικής γιατί είναι μια μανιακή χρήση του συναισθήματος σε βαλτώδες νερό του θυμικού ενός παράλογου θεού.
Ο Αλέξανδρος όμως, ήτανε πολύ νέος και σαν τον Αχιλλέα κάποια στιγμή θα παρασυρθεί από το συναίσθημα και θα νικηθεί από την οργή που ένιωθε. Η μόνη ήττα που γνώρισε ο Μέγιστος Ημίθεος των Ελλήνων.
Τον ίδιο κίνδυνο διέτρεξε και ο Τηλέμαχος όταν ο αδίστακτος Αντίνοος τον προκάλεσε σε μονομαχία με το μαχαίρι κρυμμένο στον Ευρύμαχο, για να τον παγιδέψει μέσα από την προσβολή την οργή το θυμό και την αδικία.
Η παρέμβαση του Οδυσσέα σώζει την κατάσταση και τον Τηλέμαχο:
Η οργή είναι εύκολη, του λέει, αλλά δεν ήρθε ακόμα η ώρα.
Ο Οδυσσέας δεν ήταν ένας αναίσθητος άνθρωπος, παρ όλο που είναι πολύ έξυπνος λογικός ευφυής , ο ευφυέστερος των ανθρώπων, αλλά δεν θα επέτρεπε σε ανθρώπους θεούς και δαίμονες να εκμεταλλεύονται τα συναισθήματά του και να του πουλάνε φθηνά συναισθήματα και κάλπικες παρηγοριές παίζοντας με την καρδιά του. Τα συναισθήματα που ένιωθε για τη γυναίκα του το παιδί του τους φίλους του τους ανθρώπους του και την πατρίδα του ήταν αδιαπραγμάτευτα αναλλοίωτα βαθιά και δεν ήταν προς πώληση και εξαγορά.
Μόνο ένας άνθρωπος πρότυπο της λογικής μπορεί να γίνει και πρότυπο της γνώσης της σιωπηλής και να βρεθεί στο κέντρο τους φτιάχνοντας μία αμφίδρομη γέφυρα κατανόησης μεταξύ τους.
Για να συμβεί όμως αυτό ένα είναι απαραίτητο:
Το άψογο , η αψογοσύνη να είναι πάντα μαζί στο δρόμο του πολεμιστή.
Ο πολεμιστής κατακτά την λογική ακόμη και αν χρειαστεί να την σπρώξει στα όρια της, παραμένοντας πάντα στο κέντρο της, αλλά δεν έχει τα συναισθήματα που τον βολεύουν όταν τον βολεύουν. Έχει τα σωστά συναισθήματα τη σωστή στιγμή και τα γνωρίζει πολύ καλά. Είναι το καύσιμο υλικό στον πυρηνικό αντιδραστήρα της μετουσίωσης του.

Αστραία