και τα δικαιώματα των human beings της θρησκευτικής βαβυλωνιακής ανατολίτικης αυτοκρατορίας

Ο Χαμουραμπί Ιλί ( σημαίνει ο θεός μου )είναι γνωστός για την έκδοση του Κώδικα του Χαμουραμπί , τον οποίο ισχυρίστηκε ότι έλαβε από τον Σαμάς , τον Βαβυλωνιακό θεό της δικαιοσύνης. Ο Κώδικας του Χαμουραμπί και ο Νόμος του Μωυσή περιέχουν πολλές ομοιότητες.

Ο Χαμουραμπί θεωρήθηκε από πολλούς ως θεός κατά τη διάρκεια της ζωής του. Μετά το θάνατό του, ο Χαμουραμπί έγινε σεβαστός ως ένας μεγάλος κατακτητής που διέδωσε τον «πολιτισμό», ( ήθη και έθιμα θα το λέγαμε σήμερα…) και ανάγκασε όλους τους λαούς να προσκυνήσουν τον Μαρντούκ , με συνοδό τον δράκο, τον εθνικό θεό των Βαβυλωνίων. ( ….απαραίτητο συστατικό των θεοκρατικών αυτοκρατοριών )

Αργότερα, τα στρατιωτικά του επιτεύγματα αποτονίστηκαν και ο ρόλος του ως ο ιδανικός νομοθέτης έγινε η κύρια πτυχή της κληρονομιάς του. Για τους μετέπειτα Μεσοποτάμιους, η βασιλεία του Χαμουραμπί έγινε το πλαίσιο αναφοράς για όλα τα γεγονότα που συνέβησαν στο μακρινό παρελθόν. Ακόμη και μετά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας που έχτισε, εξακολουθούσε να τιμάται ως πρότυπο ηγεμόνα και πολλοί βασιλιάδες στην Εγγύς Ανατολή τον διεκδίκησαν ως πρόγονο.
Ο Χαμουραμπί ήταν Ακκάδιος βασιλιάς της Βαβυλώνας από το 1792 μέχρι το 1750 π.Χ.. Ήταν ο μεγάλος γιος του Σιν Μουβαλίτ, (Όχι τον Σίνη του Πιτυοκάμπτη )τον οποίο και διαδέχθηκε. . Κατά την βασιλεία του, η Βαβυλώνα ήταν το κύριο θρησκευτικό κέντρο της Μεσοποταμίας.
Μεταξύ των ετών περίπου 1760-1755 π.Χ., πολέμησε ενάντια στην Ασσυρία και την έκανε υποτελή.

Ο Χαμουραμπί πήρε τον τίτλο «βασιλιάς Σουμερίων και Ακκάδων , βασιλιάς των τεσσάρων τετάρτων του κόσμου». ( Μόνο αυτό τον απλό και λιτό τίτλο…. σε αντίθεση με άλλους σύγχρονους πατριάρχες αυτοκράτορες και βασιλείς, παραμένων σεμνός και ταπεινός )

Η αυτοκρατορία του Χαμουραμπί απλωνόταν από τον Περσικό Κόλπο έως Βόρεια από τη Νινευή και από τα όρη του Ελάμ μέχρι τα υψώματα της Συρίας. Στη διάρκεια της βασιλείας του, συντάχθηκε ο πρώτος νομοθετικός κώδικας της ιστορίας, που έμεινε γνωστός σαν Κώδικας του Χαμουραμπί.

Ένας μεταγενέστερος ύμνος που γράφτηκε επίσης με τη φωνή του Χαμουραμπί τον εξυμνεί ως ισχυρή, υπερφυσική δύναμη για τον Μαρντούκ:

Είμαι ο βασιλιάς, το στήριγμα που συλλαμβάνει τους αδικημένους, που κάνει τους ανθρώπους με το ίδιο πνεύμα,
είμαι ο μεγάλος δράκος ανάμεσα στους βασιλιάδες, που ρίχνει τις συμβουλές τους σε αταξία,
είμαι το δίχτυ που απλώνεται πάνω από τον εχθρό,
είμαι ο φοβερός , που όταν σηκώνει τα αγριεμένα μάτια του δίνει στον ανυπάκουο τη θανατική ποινή,
είμαι το μεγάλο δίχτυ που σκεπάζει την κακή πρόθεση,
είμαι το νεαρό λιοντάρι, που σπάει δίχτυα και σκήπτρα,
είμαι το δίχτυ μάχης που πιάνει αυτόν που με προσβάλλει.

Αφού εξύμνησε τα στρατιωτικά επιτεύγματα του Χαμουραμπί, ο ύμνος τελικά δηλώνει: «Είμαι ο Χαμουραμπί, ο βασιλιάς της δικαιοσύνης».
Ο Κώδικας του Χαμουραμπί ήταν μια συλλογή από 282 νόμους που ασχολούνταν με ένα ευρύ φάσμα θεμάτων.
Ο Κώδικας του Χαμουραμπί γράφτηκε σε μια στήλη και τοποθετήθηκε σε δημόσιο χώρο για να τον δουν όλοι, αν και πιστεύεται ότι λίγοι ήταν εγγράμματοι. Η στήλη λεηλατήθηκε αργότερα από τους Ελαμίτες και μεταφέρθηκε στην πρωτεύουσά τους, τα Σούσα . ανακαλύφθηκε εκ νέου εκεί το 1901 στο Ιράν και τώρα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι .
Γραμμένο στα ακκαδικά , την καθημερινή γλώσσα της Βαβυλώνας, και επομένως μπορούσε να διαβαστεί από κάθε εγγράμματο άτομο στην πόλη. Αυτή τη στιγμή, η Ακκαδική αντικατέστησε την Σουμεριακή, και ο Χαμουραμπί ξεκίνησε γλωσσικές μεταρρυθμίσεις που θα έκαναν τα ακκαδικά την πιο κοινή γλώσσα αυτή την εποχή. Ένα σκάλισμα στην κορυφή της στήλης απεικονίζει τον Χαμουραμπί να λαμβάνει τους νόμους από τον Σαμάς , τον Βαβυλωνιακό θεό της δικαιοσύνης, και ο πρόλογος αναφέρει ότι ο Χαμουραμπί επιλέχθηκε από τον Σαμάς για να φέρει τους νόμους στους ανθρώπους.

Λόγω της φήμης του Χαμουραμπί ως νομοθέτη, η απεικόνισή του μπορεί να βρεθεί σε νομικά κτίρια σε όλο τον κόσμο. Ο Χαμουραμπί είναι ένας από τους 23 νομοθέτες που απεικονίζονται σε μαρμάρινα ανάγλυφα στην αίθουσα της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ στο Καπιτώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών . Μια ζωφόρος του Adolph Weinman που απεικονίζει τους «μεγάλους νομοθέτες της ιστορίας», συμπεριλαμβανομένου του Hammurabi, βρίσκεται στον νότιο τοίχο του κτιρίου του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ.

Ο Κώδικας του Χαμμουραμπί αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα κείμενα νόμων, το οποίο χρονολογείται γύρω στο 1754 π.Χ., δημιουργία του βασιλιά της Βαβυλώνας Χαμουραμπί. Είναι ένα άριστα διατηρημένο εύρημα της αρχαίας Μεσοποταμίας.

Το περιεχόμενο του Κώδικα
Ο κώδικας περιγράφει νόμους και τιμωρίες, στην περίπτωση παράβασης των κανόνων. Κάποια από τα κυρίως θέματά του είναι: η κλοπή, η γεωργία, η καταστροφή περιουσίας, ο γάμος και τα δικαιώματα μέσα σε αυτόν, τα δικαιώματα των γυναικών, τα δικαιώματα των παιδιών, τα δικαιώματα των δούλων, η δολοφονία, ο τραυματισμός κι ο θάνατος. Οι τιμωρίες ποικίλουν ανάλογα με την τάξη των θυτών και των θυμάτων.

Ο κώδικας περιλαμβάνει και πιο «σύγχρονες» υποθέσεις, όπως διαζύγια, περιουσιακά στοιχεία αλλά και απαγόρευση της αιμομιξίας. Η πιο αξιοσημείωτη κατηγορία όμως, είναι αυτή του κατώτατου μισθού. Για παράδειγμα, οι εργάτες και οι βοσκοί είχαν εξασφαλισμένα 8 γκούρ σιταριού το χρόνο, ενώ οι οδηγοί βοδιών και οι ναύτες, 6 γκούρ το χρόνο.

Οι νόμοι δε συγχωρούσαν δικαιολογίες για λάθη ή παρερμηνείες, καθώς ο Κώδικας ήταν εκτεθειμένος δημοσίως, ώστε να μπορούν να τον βλέπουν όλοι και να μην υπάρχει άγνοια. Ωστόσο, το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να διαβάσει. Βασική αρχή του ποινικού δικαίου στον κώδικα του Χαμουραμπί ήταν η αρχή της ανταπόδοσης των ίσων.

Αν κάποιος κατηγορούνταν για κάποια πράξη χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις, εκτελούνταν η εξής τελετή: Έριχναν τον κατηγορούμενο στο ποτάμι. Αν ο κατηγορούμενος πνιγόταν, ο κατηγορητής έπαιρνε την ιδιοκτησία του σπιτιού του. Αν, όμως, ο κατηγορούμενος επιζούσε, αυτό λαμβανόταν ως σημάδι από τους θεούς, ο κατηγορητής εκτελούνταν και ο κατηγορούμενος έπαιρνε την ιδιοκτησία του σπιτιού του.

Ο Χαμουραμπί θέλησε να γράψει τους νόμους αυτούς για να ευχαριστήσει τους θεούς του. Σε αντίθεση με προγενέστερους βασιλείς, αλλά και άρχοντες της εποχής του, δε θεωρούσε ότι καταγόταν από κάποιο θεό, αν και αποκαλείτο «ο εκλεκτός των θεών». Στο πάνω μέρος της στήλης με τους νόμους, ο Χαμουραμπί απεικονίζεται ενώπιον του θρόνου του Σαμάς, θεού του ήλιου.

Η στήλη με τον Κώδικα
Οι νόμοι είναι γραμμένοι στην ακκαδική γλώσσα σε μια στήλη από μαύρο βασάλτη. Ανακαλύφθηκε το 1901 στα Σούσα του Ελάμ, στο σημερινό Ιράν. Σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.

Κάποιοι από τους νόμους είναι οι εξής:

Αν κάποιος κατηγορήσει κάποιον άλλο, αλλά δεν μπορεί να αποδείξει τις κατηγορίες, τότε θα θανατώνεται.
Αν ένας δικαστής βγάλει μια απόφαση, η οποία αργότερα κριθεί λανθασμένη, θα πρέπει να πληρώσει δώδεκα φορές την ποινή που επιδίκασε στον κατηγορούμενο και δε θα μπορεί να ξαναδικάσει ποτέ.
Αν ένας ληστής συλληφθεί την ώρα της ληστείας, θα θανατώνεται.
Αν κάποιος έχει χρέος και δεν μπορεί να το πληρώσει, έχει τη δυνατότητα να πουλήσει τον ίδιο, τη γυναίκα του και τα παιδιά του σαν σκλάβους για εργασία και να αποκτήσουν την ελευθερία τους μετά από τρία χρόνια.
Αν κάποιος χτυπήσει κάποιον ανώτερης τάξης, τότε θα μαστιγώνεται δημοσίως εξήντα φορές με μαστίγιο από τρίχες βοδιού.
Αν ένας σκλάβος χτυπήσει κάποιον ελεύθερο άνθρωπο, θα του κόβεται το αυτί.
Αν κάποιος επιχειρήσει να ληστέψει ένα σπίτι σπάζοντας τον τοίχο του και τελικά συλληφθεί, σαν τιμωρία θα χτιστεί μες στον τοίχο για να καλύψει την τρύπα που έκανε.
Όμως, η συλλογή αυτών των νόμων χαρακτηρίζονταν κυρίως για την «δικαιοσύνη» τους. Στο κείμενο είναι ξεκάθαρη η ιδεολογία του «οφθαλμού αντί οφθαλμού». Αυτό εύκολα φαίνεται και από τους εξής νόμους:

Αν κάποιος βγάλει το δόντι κάποιου ίσης τάξης, τότε θα αφαιρείται το δόντι του.
Αν κάποιος σπάσει τα κόκαλα κάποιου ίσης τάξης, τότε θα σπάζονται τα κόκαλα του.

Ο Χαμουραμπί τιμήθηκε πάνω από όλους τους άλλους βασιλιάδες της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. και έλαβε τη μοναδική τιμή να ανακηρυχτεί θεός κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Το προσωπικό όνομα «Hammurabi-ili» που σημαίνει «ο Χαμουραμπί είναι ο θεός μου» έγινε κοινό κατά τη διάρκεια και μετά τη βασιλεία του. Σε κείμενα λίγο μετά το θάνατό του, ο Χαμουραμπί τιμάται κυρίως για τρία επιτεύγματα: τη νίκη στον πόλεμο, την ειρήνη ( μέσω πολέμου) και την απονομή δικαιοσύνης. Οι κατακτήσεις του Χαμουραμπί θεωρήθηκαν ως μέρος μιας ιερής αποστολής για τη διάδοση του πολιτισμού ( των human beings ) σε όλα τα έθνη;;;; ( , έθνη, χωρίς εθνική συνείδηση … και χωρίς την έννοια του πολίτη ). Υπακοή στον θεό και τον βασιλιά αυτοκράτορα.

Μια στήλη από την Ουρ τον δοξάζει με τη δική του φωνή ως ισχυρό ηγέτη που αναγκάζει το κακό σε υποταγή και αναγκάζει όλους τους λαούς να λατρεύουν τον Μαρντούκ .
Σχέση με Βιβλικά πρόσωπα και Μωσαϊκό νόμο
Στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, ο Κώδικας του Χαμουραμπί έγινε μείζον κέντρο συζήτησης στη θερμή διαμάχη Babel und Bibel («Βαβυλώνα και Βίβλος») στη Γερμανία σχετικά με τη σχέση μεταξύ της Βίβλου και των αρχαίων βαβυλωνιακών κειμένων. Τον Ιανουάριο του 1902, ο Γερμανός Ασσυριολόγος Friedrich Delitzsch έδωσε μια διάλεξη στο Sing-Akademie zu Berlin μπροστά στον Κάιζερ και τη σύζυγό του, στην οποία υποστήριξε ότι οι Μωσαϊτικοί Νόμοι της Παλαιάς Διαθήκης είχαν αντιγραφεί απευθείας από τον Κώδικα του Χαμουραμπί

Οι ελευθερίες freedom των human beings την Εποχή του Θεόσταλτου Χαμουραμπί , βασιλιά των βασιλέων βασιλιάς των τεσσάρων τετάρτων του κόσμου, όλου του κόσμου». Φυσικά απουσιάζει η έννοια του Homo Citizen, και περισσεύει η θρησκευτική ελευθερία. Είχαν όση ελευθερία ήθελαν, να λατρεύουν τον Μαρδούκ και ήταν σεβαστή από όλους .

Ξημέρωνε η Εποχή του Κριού και οι Έλληνες, το κινούμενον Ελληνικόν κατά Θουκυδίδη, θα ξεκινούσαν για την τα ψηλά τείχη της Τροίας…….. Ο Αλέξανδρος Αχιλλέας θα ξεκινήσει για το γύρο του κόσμου, θα φθάσει μέχρι τα τείχη της Βαβυλώνας και θα πεθάνει ημίθεος από ένα δειλό βαβυλώνιο κουνούπι Πάρι.

ΕΜΕΙΣ, αγαπητό μου ημερολόγιο, θα συνεχίσουμε τον γύρο του κόσμου σε 365 ημέρες ….απτόητοι Homo Citizens του καινούργιου αιώνα

Αστραία

και τα δικαιώματά τους
Freedom or liberty

«Αυτοί [που] επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν συστήματα διακυβέρνησης που βασίζονται στο σύνταγμα όλων των ανθρώπινων όντων από μια χούφτα μεμονωμένους ηγεμόνες… το αποκαλούν νέα τάξη πραγμάτων. Δεν είναι νέα και δεν είναι τάξη.» . Λέει ο προφητικός Φ. Ρούσβελτ
15 Μαρτίου 1941, Μνημείο Franklin Delano Roosevelt

Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μία μεγάλη βασανιστική πορεία του ανθρώπου για την κατάκτηση της Eλευθερίας, του freedom or liberty. Στα Ελληνικά υπάρχει μόνο μία λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, που ξεκινάει από την εποχή, σχεδόν πρόσφατα του Χαμουραμπί, για να διανύσει ολόκληρες αυτοκρατορίες βασιλείες και φεουδαρχίες κατά τις οποίες, αυτά, απουσίαζαν σχεδόν παντελώς.
Απουσίαζαν, γιατί δεν υπήρχε η έννοια του Πολίτη του Citizen, δηλαδή η οποία, επίσης απουσιάζει από τα ανθρώπινα δικαιώματα της διακήρυξης του ΟΗΕ του 1948.

H έννοια του Πολίτη αναπτύχθηκε στους ελληνιστικούς χρόνους με το πείραμα της Δημοκρατίας και σημαίνει ότι είσαι μέρος και μέλος, μιας πόλης , μιας πολιτείας με πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Οι Ρωμαίοι μιμήθηκαν την έννοια του πολίτη και ως ένα βαθμό ικανοποιητικά, μέχρι το τέλος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και την αρχή της Ρωμαϊκής θεοκρατίας με τον πρώτο θεοποιηθέντα αυτοκράτορα τον Αύγουστο Οκταβιανό για να το κάνουν ένα άδειο πουκάμισο «τίτλο» δούλων και υπηκόων. Θα ακολουθούσαν και οι υπόλοιποι αυτοκράτορες στον ίδιο θεοκρατικό μοντέλο και ρυθμό.
Ξανασυναντούμε την έννοια του Σίτιζεν στην καταπληκτική διακήρυξη της Γαλλικής Δημοκρατίας όπου τονίζεται χαρακτηριστικά .
Στον ίδιο σκοπό έχουμε και την υπέροχη διακήρυξη των Ηνωμένων Πολιτειών και την έννοια του people ως λαού, υπέροχων Ηνωμένων Λαών και Πολιτειών, Αν και είναι States και όχι cities, United cities θα πρέπει να λέγονται. ‘Αλλο είναι το Κράτος Κατάσταση, άλλη είναι Πολιτεία Πόλις. Το πρώτο μπορεί να είναι και βαρβαρότητα, το δεύτερο, όμως είναι πολιτισμός και δημοκρατία.
Οι Έλληνες ως κατεξοχήν θεματοφύλακες της Ελευθερίας της ανθρωπότητος θα διακηρύξουν περήφανα την ανεξαρτησία τους με 1821 τρόπους και ο Οδυσσέας Ελληνισμός φθάνει μισοπεθαμένος στην Φαιακία του Αλκίνοου Έθνους με τον πρόωρα και άδικα χαμένο, Αλκίνοο Καποδίστρια.

Η διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών υπογράφτηκε το 1948. Το προσχέδιο γράφτηκε από τον Τζων Πήτερς Χάμφρεϋ από τον Καναδά, με τη βοήθεια της Ελέανορ Ρούσβελτ από τις ΗΠΑ, του Ρενέ Κασίν από τη Γαλλία, του Π. Σ. Τσάνγκ από την Κίνα και άλλων. Η Ελεονώρα Ρούσβελτ σύζυγος του Φραγκλίνου Ρούσβελτ πρωτοστάτησε και αυτοδιορίστηκε, ως πρώτος εκπρόσωπος του.
Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, παρ΄όλο το φωτοστέφανο που έχει τοποθετήσει στο κεφάλι της, απουσία ΠΟΛΙΤΩΝ, η πολιτική ορθότητα με σαφή επιρροή της θεοσοφίας που ανθούσε την εποχή εκείνη στην Αμερική και είχε ιδρυθεί από την Γερμονορωσίδα Μπλαβάτσκυ του Έρεβον, με δύο βραχίονες. Ένα δεξιόστροφο, την Αλικη Μπεϊλη η οποία ενσωματώθηκε ως εκδοτικός οίκος στον ΟΗΕ και ενέπνευσε και τον Αδόλφο Χίτλερ και την Ανί Μπεζάντ, αριστερόστροφη που προώθησε τον κομμουνισμό και μπολσεβικισμό μαζί με τον Μεσσία Κρισναμούρτι.
Ο γάμος της Ελεονώρας και του Φραγκλίνου Ρούσβελτ δεν ήταν από τους πιο πετυχημένους. Ζούσαν χωριστά για μεγάλο διάστημα, ήταν ένας γάμος τυπικός «βιτρίνα «, όπως και οι περισσότεροι γάμοι των πολιτικών αρχηγών και πολιτικών παραγόντων μέχρι σήμερα.
Η διαχυτική Ελεονώρα, προτιμούσε τις ένθερμες συντροφιές γυναικών και ανδρών σε στενές επαφές τρίτου τύπου, ενώ ο Φρακλίνος που είχε και ένα πρόβλημα με τα πόδια του και ζούσε σε αναπηρικό καροτσάκι, προτιμούσε σταθερά την συντροφιά της γραμματέας του και δεν τον αδικώ διόλου.
Ο Φραγκλίνος, κυβέρνησε ως Πρόεδρος μία δύσκολη εποχή την Αμερική την εποχή του κραχτ και της ύφεσης ,έκανε όμως σπουδαίες προσπάθειες για το λαό του με New Deal, πρόγραμμα δημόσιων έργων Ήταν επιφυλακτικός για την ίδρυση του ΟΗΕ, διότι θεωρούσε ότι ο κόσμος δεν ήταν ακόμη έτοιμος για αυτό. Φοβόταν (και όχι άδικα ) ότι θα εξελισσόταν σε μια καλυμμένη δικτατορία και θα έπρεπε να αναλάβουν φανερα την πρωτοβουλία οι τέσσερις σερίφηδες πολεμιστές.
Οι « Τέσσερις Αστυνομικοί » ήταν ένα μεταπολεμικό συμβούλιο με τους Τέσσερις Μεγάλους που πρότεινε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Φράνκλιν Ρούσβελτ ως εγγυητής της παγκόσμιας ειρήνης . Τα μέλη τους ονομάζονταν Τέσσερις Δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ήταν οι τέσσερις κύριοι σύμμαχοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου : το Ηνωμένο Βασίλειο , οι Ηνωμένες Πολιτείες , η Σοβιετική Ένωση και η Κίνα . Ο Ρούσβελτ χρησιμοποίησε επανειλημμένα τον όρο «Τέσσερις αστυνομικοί» ξεκινώντας από το 1942.
Δεν είχε καθόλου άδικο πάνω σε αυτό, περισσότερο ειλικρινής και σίγουρα διέθετε μία αξιόλογη πολιτική οξυδέρκεια η οποία αποδείχθηκε σωστή γιατί στην ουσία , ο ΟΗΕ κατέληξε σε πέντε σερίφηδες, κράτη-μαφίες, να διοικούν την Γη και να κάνουν παιχνίδι και κουμάντο, τα 5 μόνιμα μέλη της, ΗΠΑ, Κίνα ,Αγγλία , Ρωσία κατόπιν προστέθηκε ο μπαλαντέρ Γαλλία
Τώρα φυσικά είναι διαλυμένος με τη δημιουργία των brics και την ευρασιατική συμμαχία.
Αλλά, ας δούμε όμως αναλυτικά σε τι αναφέρονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τι παραλείπεται και πως..Τι πρόστεθηκε και σε τι διαφέρει από τις προηγούμενες σπουδαίες διακηρύξεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
1.Αφαιρεί τη λέξη «σιτιζεν » την έννοια δηλαδή του Πολίτη παντελώς, ανύπαρκτος ο πολίτης
μιλάει για Freedom και όχι για liberty γενικά και αόριστα.
Το άγαλμα όμως της Ελευθερίας στο λιμάνι της Νέας Υόρκης είναι statue of liberty, πολιτικά δικαιώματα του πολίτη.
2. Και ενώ αναφέρεται στο τίτλο, στα Ηνωμένα έθνη, united nations,απουσιάζει η έννοια του έθνους ξεχωριστά .
Άλλο είναι όμως το κράτος state , άλλο είναι το έθνος, nation και άλλο είναι το City, η πόλις.
Eίναι εντελώς αντιδεοντολογικό να παραλείπεται αυτό ενώ, είναι στην επικεφαλίδα τεράστια ρεκλάμα.
Είσαι δηλαδή είσαι δηλαδή εκπρόσωπος Ενωμένων Εθνών χωρίς να υπάρχουν, χωρίς να αναφέρεσαι σε αυτά τα έθνη και στα δικαιώματά τους;;;;; Ποια είναι αυτά;;;;
Άρα μιλάς για ένα έθνος και μία φυλή και αυτή είναι, της θεοσοφίας η κοσμοθεωρία, η ομογενοποιητική.
Μιλάς για ομογενοποίηση παγκοσμιοποιητική και μετά μιλάς για ¨το δικαίωμα στην «διαφορετικότητα;;;; Ένας λαός δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων σαν τον Ελληνικό, αν τον αφήσεις στο έλεος της παγκοσμιοποίησης θα εξαφανιστεί γιατί δεν μπορεί να συναγωνιστεί τα δυόμισι δις των Κινέζων τα άλλα δυόμιση δις των Ινδών και το ένα δισεκατομμύριο των Αφρικανών, αν ομογενοποιηθεί.
Πώς προστατεύεις τα δικαιώματα αυτού του έθνους με τόσο γενικές και ασαφείς όρους περί «δικαιωμάτων» της χύτρας καταρόλας που θα βράσουν όλοι στο ζουμί της σούπας του ΟΗΕ;
3.Η διακήρυξη μιλάει για δικαιώματα των Human beings. Ποια είναι αυτά τα human και ποια είναι αυτά τα beings, ανθρωπίδες και ανθρωποειδή
Tα beings στα γνωρίζουμε από τον μεταφυσικό Χάιντεγκερ που αναρωτιέται για την ύπαρξη των όντων.
Έμβια όντα είναι τα ζώα και ο άνθρωπος που μοιράζονται το ζωικό κύτταρο, ετερότροφοι οργανισμοί και τα φυτά αυτοτροφοι οργανισμοι.
Τα human, είναι ανθρωπίδες ανθρωποειδή ξεκινάνε από τον Αυστραλοπίθηκο erectus , νεαταρντάλ και φτάνουν μέχρι τον homo sapiens ως πολίτη σοφό και έμφρονα άνθρωπο. Πουθενά δεν αναφέρονται τα δικαιώματα του, διακριτά και ξεχωριστά.

Για να είμαστε δίκαιοι, όλα τα όντα πρέπει να έχουν δικαιώματα όχι μόνο ο homosapiens. Και τα ζώα και τα φυτά. Δεν μπορείς να καις τα δέντρα και τα δάση, ούτε ένα κακοποιείς τα ζώα, παρ΄όλο που δεν μπορούν να είναι πολίτες ενός κράτους ενός έθνους και μιας πόλης.
Η φιλοζωία δείχνει και το πολιτιστικό επίπεδο ενός έθνους μιας πολιτείας, αναγκαία συνθήκη αλλά, όχι αρκετή, γιατί, φιλοζωία είχανε και οι αρχαίοι αιγύπτιοι και νόμους αυστηρούς για τα ζώα αλλά δεν είχαν Δημοκρατία.
Μπορούσες να σκοτώσεις με κακοποιήσεις να πουλήσεις ή να αγοράσεις δούλο έναν άνθρωπο αλλά ,δεν μπορούσες να πειράξεις μία γάτα, ήταν ιερή.
Δεν αποτελεί αυτό εγγύηση για ένα πολίτευμα και τη δημοκρατία.
4.Το κυριότερο όμως, αυτό που απουσιάζει από τη διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ μιλάει με πλούσιο λεξιλόγιο για αξιοπρέπεια για δικαίωμα στην εκπαίδευση και κυρίως για θρησκευτικές ελευθερίες, είναι το δικαίωμα στην ίση οικονομική κατάσταση στην ισότητα την οικονομική.
Διότι δεν υπάρχει ελευθερία δικαιοσύνη και δημοκρατία, πραγματική ισότητα, όταν υπάρχουν τόσο λίγοι πλούσιοι άνθρωποι και πολλοί φτωχοί.
Και εδώ ο ΟΗΕ, τσιμουδιά, τη νήσσα ποιεί και έχουμε πλουραλισμό θρησκευτικών ελευθεριών με υποκρισία περισσή.
Την εποχή που υπογράφεται η διακήρυξη, δεν υπήρχαν προβλήματα θρησκευτικών ελευθεριών, είχε πλέον καταργηθεί η θεοκρατία με την κατάργηση του χριστιανισμού ως απόλυτη εξουσία. Ο καθένας πιστεύει όπου και σε ό,τι θέλει, ούτε γινόταν πια πόλεμοι και σταυροφορίες για του Χριστού την πίστη ,την αγία. Εκτός από ελάχιστους νοσταλγούς του ανατολικού μπλοκ που νοσταλγούν τον «πολιτισμό » τον ρινότμητων και τυφλών βυζαντινών αυτοκράτορων με τα ήθη και έθιμα του Ρωμέικου, τότε που οι ίδιοι οι γονείς ευνούχιζαν τα παιδιά τους για να κάνουν εκκλησιαστική καριέρα και να φάνε ένα κομμάτι ψωμι στο πλούσιο τραπέζι της Εκκλησίας.
Ο Χίτλερ χριστιανός ήτανε, τους Χριστιανούς δεν τους πολέμησε για τη θρησκευτική τους πίστη. Αγκαλιά ήταν, με τους ελεύθερους πιστούς αγιορίτες του αμαρτωλού όρους που του ευχόταν μακροημέρευση και καλή υγεία.
Ακόμη και ο Πούτιν χριστιανός ορθόδοξος είναι, δεν πολεμάει τους χριστιανούς ορθόδοξους ουκρανούς για να τους στερήσει την θρησκευτική τους ελευθερία.
Είναι αφάνταστη υποκρισία να τονίζεται στο κείμενο αυτό και να μιλάνε αυτοί οι άνθρωποι για θρησκευτικές ελευθερίες και μόνο, παραβλέποντας την ουσιαστική του ανθρώπου, Ελευθερία.
Είναι σαν να έχει πιάσει το σπίτι σου φωτιά και αντί να σε βοηθάω με λίγο νερό να τη σβήσεις, σε βοηθάω να χτίσεις ένα εκκλησάκι, σεβόμενος την θρησκευτική σου ελευθερία για να προσευχηθείς καιόμενος εκεί . στο θεό που πιστεύεις.
Αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ο πονόψυχος και φιλέυσπλαχνος ΟΗΕ πάντα μιλάει για θρησκευτικές ελευθερίες. Χτίζει εκκλησίες και τζαμιά και ποτέ δεν μιλάει για την ουσιαστική ανθρώπινη Ελευθερία
πού είναι πού αρχίζει και ξεκινά από τα οικονομικά.
«Δώσε μου εμένα το Νομισματικό Ταμείο και κάνε εσύ όσους νόμους θέλεις για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία » λέει επιγραμματικά ένας τραπεζίτης με πολλά λεφτά.
Και ο Γκάντι λέει «ότι η φτώχεια είναι η μεγαλύτερη μορφή βίας «. Καμία ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και κανένα ανθρώπινο δικαίωμα δεν μπορεί να ουσιαστικά να λειτουργεί.
ΕΜΕΙΣ, αγαπητό μου ημερολόγιο, συμφωνούμε μαζί του και διαφωνούμε με τον ΟΗΕ και τον κατηγορούμε για μεγάλη υποκρισία, κοινωνική αδικία, εθνική μειοδοσία και απουσία πολιτικής αξιοπρέπειας , ως Πολίτες (φυσική εξέλιξη των Human beings ), «Σίτιζεν » Έννοης Πολιτείας

Αστραία