Η δυστυχία του να είσαι καπιταλιστής κομμουνιστής χριστιανός και μασόνος και άνθρωπος ασυνεπής

Ανακεφαλαιώνοντας τις παρατηρήσεις στην καταγραφή κοινωνικών φαινομένων και ιδεολογιών, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πώς οι τέσσερις αυτές ιδεολογίες, ευθύνονται πρωτίστως για όλα τα δεινά της σημερινής ανθρώπινης κοινωνίας, ως συστήματα κυβέρνησης και εξουσίας.
Οι καπιταλιστές βλέπουνε το δέντρο και δεν βλέπουν το δάσος, οι κομμουνιστές βλέπουνε το δάσος και βλέπουν το δέντρο, οι χριστιανοί δεν βλέπουν ούτε το δέντρο ούτε το δάσος, κάτι άλλο βλέπουν κάπου αλλού και οι Μασόνοι βλέπουν συνεχώς τα “Μάτια Ερμητικά Κλειστά” ως αγαπημένη τους ταινία. Οι υπόλοιποι άνθρωποι τη βλέπουν με τα μάτια ανοιχτά και καταλαβαίνουν πολλά.
Τα τέσσερα αυτά συστήματα κυρίαρχα στο τέλος της Εποχής των Ιχθύων, οδεύουν και τα ίδια στο τέλος τους, εκφυλισμένα εντελώς όχι μόνο από τον θερμοδυναμικό νόμο της εντροπίας αλλά, και από την ίδια την ευθύνη που έχουν μαζί με τα μέλη τους και τους οπαδούς τους, κυρίως για την ασυνέπεια τους.
Πρώτα για την ασυνέπεια της ΙΣΟΤΗΤΟΣ . Όλο για ισότητα μιλούν και “ισότητα” κάνει δεν βλέπει σε αυτούς Έχουν καταντήσει την ΛΕΞΗ «σφουγγαρόπανο» και σφουγγαρίζουν τις βρωμιές και τις αδικίες τους, που δεν καθαρίζουν.
Υπάρχει ισότητα στον καπιταλισμό, τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος φτωχός;
Υπάρχει ισότητα στον κομμουνισμό με τον γενικό γραμματέα υπέρτατο αρχηγό;
Υπάρχει ισότητα στο χριστιανισμό με ένα Θεό Πατριάρχη και Πάπα αλάθητο, που κάνει ότι θέλει όταν το θέλει και όπως το θέλει;
Υπάρχει ισότητα στους αδελφούς Μασόνους, με το ύπατο και ενδοξότατο στην κορυφή της πυραμίδας και οι υπόλοιποι στον πάτο;
Όχι βέβαια. Δεν υπάρχει καμία ανισότητα σε αυτά τα συστήματα, όπως δεν υπάρχει και αδελφοσύνη, όπως δεν υπάρχει και ελευθερία.
Υπάρχει μόνο το δίπολο του αφέντη και του δούλου που το καλλιεργούν σκοπίμως παγιδευμένοι και οι ίδιοι μέσα στο σαδομαζοχιστικό σχήμα αυτό.
Καλλιεργούν τη δουλειά την εθελοδουλία τα προσκυνήματα την ιεραρχία χωρίς καμία αξιοκρατία. Είναι πάντα δούλοι σε κάποιον ανώτερο και αφέντες σε κάποιον κατώτερο.
Και φυσικά υπήρχε υπάρχει και τίθεται μέγιστο το πρόβλημα της αξιοκρατίας. Αυτές οι κλίκες πάντα προωθούν τους δικούς τους, τους κολλητούς τους με αποτέλεσμα να αυξάνουν την εντροπία του συστήματος γιατί οι περισσότεροι δεν αξίζουν. Και φυσικά προωθούν τους χειρότερους για να μπορούν να τους ελέγχουν και να είναι πιόνια τους. Για αυτό βλέπουμε αυτές τις γλάστρες και τα φυτά να κυκλοφορούν με Like πολλά στην άνοδο της ασημαντότητος.
Και το κυριότερο δεν είναι ευτυχισμένοι, όχι μόνο κάνουν και τους άλλους δυστυχισμένους αλλά και οι ίδιοι είναι αφάνταστα δυστυχείς άνθρωποι έως αξιολύπητοι.
Έχετε δει κανέναν πλούσιο ευτυχισμένο; Τρέχει από πάρτι σε πάρτι, από το ένα εξοχικό στο άλλο, βγάζει φωτό με τα πλούσια γιοτ, μεσα στα ναρκωτικά και στο χόρτο. Φοβάται για τη ζωή του κυκλοφορεί με μπράβους και δεν ξέρει αυτός που τον πλησιάζει αν έρχεται για αυτόν ή για τα λεφτά του και συνήθως έρχεται για το τελευταίο, ψάχνοντας για λίγα ψίχουλα αληθινής αγάπης.
Πέραν τούτου δεν υπάρχουνε πραγματικά πλούσιοι. Αυτοί οι πλούσιοι άνθρωποι που κυκλοφορούν στο διεθνές στερέωμα , είναι άνθρωποι «βιτρίνα» που μπαίνουν μπροστά και τρώνε όλη την κατακραυγή, πιόνια και μαριονέτες μιας κλίκας πίσω από αυτούς που προωθεί τα συμφέροντα τους .
Τα αρπακτικά δεν θα άφηναν έναν άνθρωπο να κυκλοφορεί με τόσα λεφτά, είναι μία εικονική πραγματικότητα όλα αυτά. Όχι μόνο δεν έχουν τα λεφτά, και τους τα παίρνουν, τους αναγκάζουν να κάνουν φιλανθρωπίες αναγκαστικά και τους έχουν σαν σκυλάκια, σήκω πάνω κάτσε κάτω.
Έχετε δει κανέναν κομμουνιστή ευτυχισμένο στο καπιταλιστικό σύστημα μέσα στο οποίο ζει σε απόλυτη σχιζοφρένεια με τα ιδεώδη και τα πιστεύω του;
Ούτε με 100 ακίνητα δεν είναι ευτυχισμένος και θέλει να τα κάνει 170. Αριστεροί πρωθυπουργοί τρέχουν στα κότερα με πούρα πολυτελή, βγάζουν φωτογραφίες με σκυλάκια σαν Μπριζίτ Μπαρντό , χορεύουν καρσιλαμά με γερμανικά νταούλια και βιολιά .
Έχετε δει κανένα χριστιανό ευτυχισμένο; Να αφήσουμε τους άγαμους πατριάρχες και Πάπες που είναι μέσα στη Μαύρη Κατάθλιψη με τα μαύρα ράσα και να δούμε τους άλλους χριστιανούς πόσο ευτυχισμένοι είναι, πιστεύοντας στην Παναγία και στο Χριστό, πέρα από τις χριστοπαναγίες που κατεβάζουνε σωρηδόν, τρέχουν και στο ψυχολόγο σε συνεδρίες με το σωρό
Έχετε δει κανέναν Μασόνο ευτυχισμένο;
Αυτοί με το πομπώδες ύφος των 40 Καρδιναλίων, που πρέπει να βγάζουν βαρετούς λόγους, να ακούνε ανούσιες ομιλίες “αδελφών”, και να χειροκροτούν ανάμεσα από χασμουρητά, να κάνουν σεμινάρια αρχαιοελληνικά κυνηγώντας το μεροκάματο, να δέχονται τα μαχαιρώματα των αδελφών μασόνων στη στοά, να είναι αναγκασμένοι να φοράνε αυτά τα περίεργα ρούχα με όλα τα κουδούνια τις ποδιές και τα χρυσαφικά.
Στερούν από τους άλλους ανθρώπους τα βασικά αγαθά, τα οποία δεν τα απολαμβάνουν κιόλας, δεν τα χαίρονται βυθίζουν μία ολόκληρη κοινωνία στη δυστυχία και στην ανισότητα και την αδικία.
Τι τα θέλουν όλα αυτά; Τα χρειάζονται πραγματικά τι τα κάνουν; Πόσο θα φάνε πια; Έχει πρηστεί το συκώτι τους από το πολύ φαΐ σε δείπνα πολυτελή που ανεβάζουν στο ΦΒ.
Θα μπορούσαν να ζήσουν πολύ πιο ωραία, πολύ πιο απλά μαζί με τους άλλους συνανθρώπους γύρω τους ουσιαστικά και αληθινά, χωρίς αυτό το σιδερένιο προσωπείο που κουβαλούν και τη ΠΕΡΣΟΝΑ, την μάσκα του φαφλατά.
Χρειάζονται πραγματικά τόσα λεφτά, τόσα εξοχικά ,τόσα γιοτ τόσα φαγητά, τόσα τραπέζια, τόσα χρυσαφικά τόσα γιοτ, τόσες κορώνες, τόσους τίτλους απομονωμένοι στα χιονισμένα της εξουσίας κρύα και παγωμένα βουνά
Τα χρειάζονται όλα αυτά; Απορώ πραγματικά. Ποιος ΝΟΗΜΩΝ άνθρωπος τα χρειάζεται πραγματικά;;;;
«Στέγνωσε την ψυχή μου για να κυβερνήσω αυτό το τόπο», είχε αναφωνήσει ο μασόνος Καραμανλής κάποτε εν βρασμώ ψυχής, ειλικρινά.
Επίσης, είχε πει και το απόφθεγμα της άδειας δυστυχισμένης ζωής του, πεθαίνοντας μόνος σε ένα σπίτι κρύο ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ χωρίς ένα παιδικό γέλιο να τον ταρακουνά.
«Η Ελλάς, είναι ένα απέραντο φρενοκομείο » μέσα στο οποίο, αυτός είχε βάλει το χεράκι του και είχε την κυρία ευθύνη ως διατελέσας κυβερνήτης.
Συμπερασματικά, θα έλεγα πως είναι καιρός, όλοι εμείς οι υπόλοιποι απλοί άνθρωποι, να δούμε ταυτόχρονα το δάσος και το δέντρο μαζί και τα προβλήματά του, από ψηλά και μία άποψη πανοραμική, σαν αετοί για να τα λύσουμε με αποφασιστική πυγμή.

Αστραία

Karl Marx: «Οι φιλόσοφοι έχουν απλά ερμηνεύσει τον κόσμο με διάφορους τρόπους. Το θέμα είναι να τον αλλάξουμε»
Παρατηρώντας τις μεγάλες ιδεολογίες της εξουσίας, τους πιστούς και τους οπαδούς τους, παρατηρούμε και την μεγάλη ασυνέπεια τους, αναρωτούμενοι για το «τις πταίει τι πταίει και πώς»
Ο κομμουνισμός είναι η μεγάλη ιδεολογία που κυριάρχησε τον 20ο αιώνα με την επανάσταση των μπολσεβίκων.
Γκρέμισε τα τείχη της τσαρικής Τροίας της Μεγάλης Ανατολίας με ιδρυτή τον Εβραίο οικονομολόγο και δημοσιογράφο Καρλ Μαρξ (Μορντεκάι )
Ξεκινώντας από τις ασυνέπειες του…..
Ο Καρλ Μαρξ ήτανε δημοσιογράφος με παρατσούκλι «μαύρο » για το σκούρο του δέρματος, ρομαντικός έγραφε ποιήματα, ερωτευμένος για τη σύζυγό του, πολύτεκνος και φτωχός, τον συντηρούσε ο πλούσιος και βιομήχανος φίλος του, ο Γερμανός εθνικιστής Έγκελς.
Μαζί με αυτόν, έγραψε το κεφάλαιο ο Καρλ Μαρξ , μία σπουδαία διατριβή για τις οικονομικές συνθήκες, την ιστορία του κεφαλαίου από την αρχαϊκή εποχή και τη διαμόρφωση του ανθρώπου από αυτές.
Τρία είναι τα βασικά θέματα στο Κεφάλαιο και έχει δίκιο και στα τρία.
1.Είναι οικονομική ανισότητα που γεννά την κοινωνική αδικία και διαφθορά.
2.Είναι η αποξένωση από την εργασία που οδηγεί τον άνθρωπο στην αλλοτρίωση και ο καπιταλισμός, η αγριότητα του καπιταλισμού που τον συντριβεί
3.Είναι τα εργαλεία παραγωγής πού χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους, φεουδαρχικής θρησκευτικής αυτοκρατορικής και αστικής καταγωγής, δηλαδή αυτοί που έχουν το χέρι και το μαχαίρι και κόβουν το πεπόνι ανάλογα πως τους συμφέρει.
Που έκανε το λάθος Ο Μαρξ και που είναι η ασυνέπεια του
Στην ιδεολογία του, που την ονόμασε υλιστική, παίρνοντας το μισό από την σκέψη του Χέγκελ την πρωταρχική και ολόκληρη την εναντιοδρομία του Ηράκλειτου, αδικώντας τον Επίκουρο σε μία ευδαιμονία στυγνά υλιστική.
Δεν υπάρχει ανθρώπινη ευδαιμονία μόνο σε μία κοινωνία υλιστική, χωρίς αξίες .Είναι αναγκαία συνθήκη απαραίτητη αλλά όχι αρκετή, για την ανθρώπινη ευτυχία.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να σκέφτεται να προβληματίζεται για την κοινωνία και να γράφει συγγράμματα και μελέτες που να μην είναι ιδεαλιστής. Πρωτίστως είναι ιδεαλιστής, για να χάνει το χρόνο του και την ενέργειά του να ασχολείται με ……..“ιδέες “ .
Έτσι λοιπόν ο Μαρξ, ως άνθρωπος δεν ήταν καθόλου υλιστής, αλλά ιδεολόγος πνευματιστής.
Πέραν τούτου, οι φιλίες και οι χορηγίες και οι επιχορηγήσεις από έναν πλούσιο βιομήχανο Γερμανό εθνικιστή φίλο του, δείχνουν και τις καλύτερες σχέσεις με το «Κεφάλαιο» της εποχής του.
Προέβλεψε σωστά την άνοδο του κομμουνισμού και έκανε λάθος για την περιοχή της εφαρμογής του. Νόμιζε πως θα ξεκινήσει από την Αγγλία, αλλά ξεκίνησε από την Μαμά Ρωσία όπως θα έπρεπε, γιατί ο κομμουνισμός είναι μία ανατολίτικη ιδεολογία αρχαϊκή , με ρίζες στην Παλαιά Λεμουρία. Για αυτό και έχει πολλά κοινά με τον πρωτόγονο χριστιανισμό και αρκετοί κομμουνιστές φλερτάρουν ανοιχτά πλέον με αυτόν.
Ο κομμουνισμός βλέπει το δάσος και χάνει τα δέντρα και το δέντρο, γιατί η ατομικότητα του ανθρώπου συντρίβεται, συνθλίβεται κάτω από το ολοκληρωτικό αυτό καθεστώς του ΔΑΣΟΥΣ, που όπως έχει αποδειχθεί και ιστορικά.
Η ασυνέπεια των κομμουνιστών έγκειται στην προδοσία της ταξικής τους συνείδησης.
Ενώ ξεκίνησαν επαναστάτες για τη σωστή αιτία και με σύνθημα «Δικαιοσύνη Παιδεία και Ελευθερία, κατέληξαν, φίλαυτοι φαύλοι μικροαστοί, που σου προκαλούν αηδία.
Αγιοποίησαν, ένα προλεταριάτο για να το καρπώνονται, αντί να το μορφώσουν, το εξαφάνισαν και φέρνουν, το νέο μουσουλμανικό να τους κάνει τις χαμαλοδουλειές και να μαζέψει τις φράουλες. Κανείς κομμουνιστής πια δεν είναι εργάτης και δεν μαζεύει τις άγριες φράουλες.
Μαζεύει «τις ήρεμες» και όλοι οι κομμουνιστές βολεύτηκαν με την αστική Δημοκρατία την οποία μέμφονται τάχαμ πως. Αγκαλιάζονται με τους καπιταλιστές και όλους τους παπάδες αρχιεπισκόπους και ανεβάζουν ποιηματάκια και στιχάκια να πλημμυρίζουν τα σαλόνια του Facebook, σαν τον ποιητή φανφάρα κρατώντας ασφυκτικά ένα γελοίο μικροαστισμό, βολεμένοι όλοι τους ,από ένα σύστημα καπιταλιστικό, που τους έχει αγιοποιήσει, όπως και τους άλλους μάρτυρες του χριστιανισμού. Μαζί τρέχουν στα Μαυσωλεία και προσκυνούν και τον Λένιν και τον Χριστό.

Για αυτή τους την ασυνέπεια οι κομμουνιστές είναι τελείως αναξιόπιστοι, και φυσικά δεν έχουν κανένα ένσημο σε εργασία καμία.
Την μόνη δουλειά που κάνουν είναι η δουλειά του Ίρου, να γυρίζουν γύρω-γύρω από το παλάτι της Ιθάκης να κουτσομπολεύουν την Πηνελόπη και να λένε τα νέα στους Μνηστήρες.
Οι κομμουνιστές είναι αυτό το είδος του ανθρώπου που απεχθάνεται και ο ποιητής Κατσαρός δικαίως. Δεν άλλαξαν τον κόσμο, γιατί δεν άλλαξαν καθόλου τον εαυτό τους, ΞΕΝΟΙ μένουν με αυτόν.
Απέκτησαν ένα μικρό σπιτάκι, μία πλαστική καρέκλα, μερικά ψίχουλα εξουσίας και λένε: Καλά είναι εδώ και εδώ μένω….
Εμείς όμως θα πάμε παρακάτω
Γιατί λέμε: Αντισταθείτε
Αντισταθείτε στον κομμουνιστή που κρατάει σφιχτά τη συνείδησή του φτωχή, χαμηλή και κενά μικροαστική

Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί – εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.….τις παρατηρήσεις μου στο χώρο, τον πολιτικό

Αστραία

Η αγιοσύνη του κομμουνισμού

Το όπλο των πολιτικών είναι η λήθη των λαών. Ι. Στάλιν
Μερικοί από τους συναδέλφους του Στάλιν τον περιέγραψαν ως «Ασιάτη», και υποτίθεται ότι κάποτε είπε σε έναν Ιάπωνα δημοσιογράφο ότι «δεν είμαι Ευρωπαίος, αλλά Ασιάτης, Ρωσοποιημένος Γεωργιανός της Οσετίας»

Παρόλες τις προβλέψεις του Μαρξ, ότι ο κομμουνισμός θα ξεκινούσε από την Αγγλία, ξεκίνησε από την Ρωσία .
Γιατί ο κομμουνισμός ως πρώιμος χριστιανισμός ανήκει στην αυτοκρατορική θεοκρατική Λεμουρία.
Από τους Πατέρες της Εκκλησίας στους Πατερούληδες της Σοβιετίας
και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θα ζήλευε το Μαυσωλείο του Λένιν με τη φαραωνική νοοτροπία στη Ρωσία.
Από τους Θεοκρατικούς Τσάρους της Ρωσίας στους Ολοκληρωτικούς Γενικούς Γραμματείς της Ευρασίας

Ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης ήταν ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης . Από το 1929 μέχρι τη διάλυση του σωματείου το 1991, ο κάτοχος του αξιώματος ήταν ο αναγνωρισμένος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης . Επισήμως, ο Γενικός Γραμματέας έλεγχε αποκλειστικά το Κομμουνιστικό Κόμμα άμεσα. Ωστόσο, δεδομένου ότι το κόμμα είχε το μονοπώλιο της πολιτικής εξουσίας , ο Γενικός Γραμματέας είχε τον εκτελεστικό έλεγχο της σοβιετικής κυβέρνησης. Λόγω της ικανότητας του γραφείου να κατευθύνει τόσο την εξωτερική όσο και την εσωτερική πολιτική του κράτους και την υπεροχή του έναντι του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος, ήταν το de facto ανώτατο αξίωμα της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο Στάλιν χρησιμοποίησε το αξίωμα του Γενικού Γραμματέα για να δημιουργήσει μια ισχυρή βάση εξουσίας για τον εαυτό του. Στο 17ο Συνέδριο του Κόμματος το 1934, ο Στάλιν δεν επανεξελέγη επίσημα ως Γενικός Γραμματέας και το αξίωμα αναφέρθηκε σπάνια μετά από αυτό αλλά ο Στάλιν διατήρησε τις θέσεις του και όλη του την εξουσία. Το αξίωμα καταργήθηκε επίσημα στο 19ο Συνέδριο του Κόμματος στις 16 Οκτωβρίου 1952, αλλά ο Στάλιν διατήρησε την τελική εξουσία και τη θέση του ως Προέδρου του Υπουργικού Συμβουλίου μέχρι το θάνατό του, στις 5 Μαρτίου 1953. Σε ηλικία 30 ετών και 7 μηνών, ο Στάλιν ήταν μακράν ο μακροβιότερος Γενικός Γραμματέας, που υπηρέτησε σχεδόν το ήμισυ της συνολικής ύπαρξης της ΕΣΣΔ.
Το όπλο των πολιτικών είναι η λήθη των λαών. Στάλιν
Το όπλο των Γενικών Γραμματέων είναι τα λάθη των λαών.
Αστραία

Σφυροδρέπανο με σταυρό και το μαυσωλείο με την μούμια του Λένιν Φαραώ Τουταγχαμών

χριστιανικός κομμουνισμός

Αριστερά της Θεοσοφίας

Έγινα κομμουνιστής επειδή ήμουν καθολικός. Δεν άλλαξα θρησκεία, αλλά παρέμεινα βαθιά καθολικός. Δεν πηγαίνω στην εκκλησία […] Έμεινα καθολικός, δηλαδή διεθνιστής οικουμενιστής. Σκέφτηκα ότι μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα υπήρχαν πιο κατάλληλα μέσα για να πραγματοποιηθεί η καθολική αδελφότητα. —  Λούις Αλτουσέρ

Ο χριστιανικός κομμουνισμός είναι μια θεολογική άποψη ότι οι διδασκαλίες του Ιησού Χριστού αναγκάζουν τους Χριστιανούς να υποστηρίξουν τον θρησκευτικό κομμουνισμό ως το ιδανικό κοινωνικό σύστημα . Αν και δεν υπάρχει καθολική συμφωνία για τις ακριβείς ημερομηνίες που ξεκίνησαν οι κομμουνιστικές ιδέες και πρακτικές στον Χριστιανισμό, πολλοί χριστιανοί κομμουνιστές ισχυρίζονται ότι στοιχεία από τη Βίβλο υποδηλώνουν ότι οι πρώτοι Χριστιανοί, συμπεριλαμβανομένων των αποστόλων , ίδρυσαν τη δική τους μικρή κομμουνιστική κοινωνία στα χρόνια που ακολούθησαν τον Ιησού θάνατος και ανάσταση. Ως εκ τούτου, πολλοί υποστηρικτές του χριστιανικού κομμουνισμού υποστηρίζουν ότι διδάχθηκε από τον Ιησού και ασκήθηκε από τους ίδιους τους αποστόλους.
Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι η πρώιμη χριστιανική Εκκλησία όπως αυτή που περιγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων ήταν μια πρώιμη μορφή κομμουνισμού και θρησκευτικού σοσιαλισμού . Η άποψη είναι ότι ο κομμουνισμός ήταν απλώς ο Χριστιανισμός στην πράξη και ο Ιησούς ήταν ο πρώτος κομμουνιστής.

Αυτός ο σύνδεσμος τονίστηκε σε ένα από τα πρώτα κείμενα του Καρλ Μαρξ , το οποίο ανέφερε ότι «ο Χριστός είναι ο ενδιάμεσος στον οποίο ο άνθρωπος αποφορτίζει όλη τη θεότητά του, όλους τους θρησκευτικούς δεσμούς του, επομένως το κράτος είναι ο μεσολαβητής στον οποίο μεταφέρει όλη του την αθεΐα, όλη την ανθρώπινη ελευθερία του».

Στα πρώτα χρόνια του κινήματος των Μορμόνων, ο Τζόζεφ Σμιθ προώθησε τον νόμο της αφιέρωσης και την έννοια της Ενωμένης Τάξης . Σήμερα, ορισμένες φονταμενταλιστικές ομάδες εξακολουθούν να εφαρμόζουν αυτήν την αρχή.

Ο Pehr Götrek μετέφρασε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο στα Σουηδικά την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησε στα γερμανικά, αλλά έκανε αλλαγές σε αυτό από τη χριστιανική του επιρροή, όπως αλλαγή του διάσημου πλέον απόφθεγμα, Εργάτες του κόσμου, ενωθείτε! στο Folkets röst, guds röst! (δηλ. Vox populi, vox Dei , ή «Η φωνή του λαού είναι η φωνή του Θεού»).
Ο δημοκρατικός σοσιαλιστής [60] συνήγορος του κοινωνικού ευαγγελίου [61] Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ έκανε έναν ισχυρισμό ότι «κανένας χριστιανός δεν μπορεί να είναι κομμουνιστής». Υποστήριξε ότι «η βασική φιλοσοφία του Χριστιανισμού είναι αναλλοίωτα αντίθετη με τη βασική φιλοσοφία του κομμουνισμού», αναφέροντας αυτό που έβλεπε ως ανεξέλεγκτη κοσμικότητα και υλισμό στον κομμουνισμό ως απόδειξη ότι ο κομμουνισμός «αφήνει έξω τον Θεό». Υποστήριξε περαιτέρω ότι «για τον κομμουνιστή δεν υπάρχει θεϊκή κυβέρνηση ή απόλυτη ηθική τάξη, δεν υπάρχουν σταθερές, αμετάβλητες αρχές». Ωστόσο, ο Κινγκ αναγνώρισε ότι «αν και ο κομμουνισμός δεν μπορεί ποτέ να γίνει αποδεκτός από έναν Χριστιανό, τονίζει πολλές βασικές αλήθειες που πρέπει να μας προκαλούν για πάντα ως Χριστιανούς».

Η χριστιανική αριστερά είναι μια σειρά κεντροαριστερών και αριστερών χριστιανικών πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων που ασπάζονται σε μεγάλο βαθμό τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και υποστηρίζουν ένα κοινωνικό δόγμα ή κοινωνικό ευαγγέλιο .

Δεδομένης της εγγενούς ποικιλομορφίας στη διεθνή πολιτική σκέψη, ο όρος χριστιανική αριστερά μπορεί να έχει διαφορετικές έννοιες και εφαρμογές σε διαφορετικές χώρες. Ενώ υπάρχει μεγάλη επικάλυψη, η χριστιανική αριστερά διαφέρει από τον φιλελεύθερο χριστιανισμό , που σημαίνει ότι δεν είναι όλοι οι χριστιανοί αριστεροί φιλελεύθεροι χριστιανοί και το αντίστροφο .

Σε δημοκρατικά έθνη όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες , η χριστιανική αριστερά συνήθως ευθυγραμμίζεται με τον σύγχρονο φιλελευθερισμό και τον προοδευτισμό , χρησιμοποιώντας το κοινωνικό ευαγγέλιο για να επιτύχει καλύτερη κοινωνική και οικονομική ισότητα.

Στο πιο ακραίο άκρο, ο χριστιανικός αναρχισμός , ο χριστιανικός κομμουνισμός και ο χριστιανικός σοσιαλισμός είναι υποσύνολα της σοσιαλιστικής χριστιανικής αριστεράς. Ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς , συγγραφείς του Κομμουνιστικού Μανιφέστου , είχαν και οι δύο χριστιανική ανατροφή
Ο όρος κοινωνική δικαιοσύνη επινοήθηκε τη δεκαετία του 1840 από τον Λουίτζι Ταπαρέλι , έναν Ιταλό Καθολικό μελετητή της Εταιρείας του Ιησού , ο οποίος εμπνεύστηκε από τα γραπτά του Θωμά Ακινάτη . Η χριστιανική αριστερά υποστηρίζει ότι η κοινωνική δικαιοσύνη, η παραίτηση από τη δύναμη, η ταπεινοφροσύνη, η συγχώρεση και η ιδιωτική παρατήρηση της προσευχής (όπως στο Ματθαίος 6:5-6 ) σε αντίθεση με την προσευχή που επιβάλλεται δημόσια, επιβάλλονται από το Ευαγγέλιο . Η Αγία Γραφή περιέχει αφηγήσεις του Ιησού που επανειλημμένα συνηγορούσε υπέρ των φτωχών και των απόκληρων έναντι των πλουσίων, των ισχυρών και των θρησκευόμενων. Η χριστιανική αριστερά υποστηρίζει ότι μια τέτοια στάση είναι σχετική και σημαντική. Τηρώντας το πρότυπο του « γυρίζοντας το άλλο μάγουλο», που πιστεύουν ότι αντικαθιστά τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης του » οφθαλμού αντί οφθαλμού «, η χριστιανική αριστερά μερικές φορές ακούει τον ειρηνισμό σε αντίθεση με τις πολιτικές που προωθούν τον μιλιταρισμό .

Μερικοί από τη χριστιανική αριστερά, καθώς και κάποιοι μη θρησκευόμενοι σοσιαλιστές, βρίσκουν υποστήριξη για τον αναρχισμό , τον κομμουνισμό και τον σοσιαλισμό στα Ευαγγέλια (για παράδειγμα ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ αναφέρει τον Ιησού ως «ο πρώτος σοσιαλιστής»). Η χριστιανική αριστερά είναι μια ευρεία κατηγορία που περιλαμβάνει τον χριστιανικό σοσιαλισμό , καθώς και χριστιανούς που δεν θα αυτοπροσδιορίζονταν ως σοσιαλιστές
Για μεγάλο μέρος της πρώιμης ιστορίας των αριστερών κινημάτων κατά του κατεστημένου , όπως ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός (ο οποίος ήταν άκρως αντικληρικός τον 19ο αιώνα), ορισμένες καθιερωμένες εκκλησίες διοικούνταν από κληρικούς που έβλεπαν την επανάσταση ως απειλή για το καθεστώς και την εξουσία τους. Η εκκλησία θεωρήθηκε μερικές φορές ως μέρος της εγκατάστασης. Οι επαναστάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής , τη Γαλλία και τη Ρωσία στράφηκαν εν μέρει εναντίον των καθιερωμένων εκκλησιών (ή μάλλον του ηγετικού κλήρου τους) και καθιέρωσαν έναν διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους .

Τον 19ο αιώνα, ορισμένοι συγγραφείς και ακτιβιστές ανέπτυξαν τη σχολή σκέψης του χριστιανικού σοσιαλισμού , η οποία εμφύσησε σοσιαλιστικές αρχές στη χριστιανική θεολογία και πράξη.

Οι πρώτοι σοσιαλιστές στοχαστές όπως ο Robert Owen , ο Henri de Saint-Simon στήριξαν τις θεωρίες τους για το σοσιαλισμό στις χριστιανικές αρχές. Ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς αντέδρασαν ενάντια σε αυτές τις θεωρίες διατυπώνοντας μια κοσμική θεωρία του σοσιαλισμού στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο .

Συμμαχία Αριστεράς και Χριστιανισμός
Ξεκινώντας από τα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου αιώνα, ορισμένοι άρχισαν να υιοθετούν την άποψη ότι ο γνήσιος Χριστιανισμός είχε πολλά κοινά με μια αριστερή προοπτική. Από την Πόλη του Θεού του Αγίου Αυγουστίνου του Ιπποπόταμου μέχρι την Ουτοπία του Αγίου Θωμά Μορ , μεγάλοι χριστιανοί συγγραφείς είχαν εκθέσει απόψεις που οι σοσιαλιστές βρήκαν αποδεκτές. Μείζον ενδιαφέρον είχε το εξαιρετικά ισχυρό νήμα της ισότητας στην Καινή Διαθήκη . Άλλες κοινές αριστερές ανησυχίες όπως ο ειρηνισμός , η κοινωνική δικαιοσύνη , η φυλετική ισότητα , τα ανθρώπινα δικαιώματα, και η απόρριψη του υπερβολικού πλούτου εκφράζεται επίσης έντονα στη Βίβλο . Στα τέλη του 19ου αιώνα, εμφανίστηκε το κίνημα Social Gospel (ιδιαίτερα μεταξύ ορισμένων Αγγλικανών , Λουθηρανών , Μεθοδιστών και Βαπτιστών στη Βόρεια Αμερική και τη Βρετανία ), το οποίο προσπάθησε να ενσωματώσει την προοδευτική και σοσιαλιστική σκέψη με τον Χριστιανισμό για να δημιουργήσει έναν κοινωνικό ακτιβισμό βασισμένο στην πίστη, που προωθήθηκε από κινήματα όπως ο χριστιανικός σοσιαλισμός. Στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι επισκοπικοί και οι εκκλησιαστικοί γενικά έτειναν να είναι οι πιο φιλελεύθεροι, τόσο στη θεολογική ερμηνεία όσο και στην προσήλωσή τους στο Κοινωνικό Ευαγγέλιο. Στον Καναδά, ένας συνασπισμός φιλελεύθερων εκκλησιαστικών, μεθοδιστών και πρεσβυτεριανών ίδρυσε την Ενωμένη Εκκλησία του Καναδά , ένα από τα πρώτα αληθινά χριστιανικά αριστερά δόγματα. Αργότερα στον 20ο αιώνα, η θεολογία της απελευθέρωσης υποστηρίχθηκε από συγγραφείς όπως ο Gustavo Gutierrez και ο Matthew Fox .
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα μέλη της Χριστιανικής Αριστεράς προέρχονται από ένα φάσμα δογμάτων : εκκλησίες της ειρήνης , στοιχεία των προτεσταντικών εκκλησιών , καθολικισμός και ορισμένοι ευαγγελικοί .

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ ήταν Αμερικανός βαπτιστής υπουργός και ακτιβιστής που έγινε ο πιο ορατός εκπρόσωπος και ηγέτης στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα από το 1955 μέχρι τη δολοφονία του το 1968. Εμπνευσμένος από τις χριστιανικές του πεποιθήσεις και τον μη βίαιο ακτιβισμό του Μαχάτμα Γκάντι , ηγήθηκε μη βίαιη αντίσταση κατά των νόμων του Jim Crow και άλλων μορφών διακρίσεων. Το 1957, ο King και άλλοι ακτιβιστές πολιτικών δικαιωμάτων ίδρυσαν τη Διάσκεψη της Νότιας Χριστιανικής Ηγεσίας (SCLC). Η ομάδα δημιουργήθηκε για να αξιοποιήσει την ηθική εξουσία και την οργάνωση της δύναμης των μαύρων εκκλησιών να διεξάγουν μη βίαιες διαδηλώσεις στην υπηρεσία της μεταρρύθμισης των πολιτικών δικαιωμάτων. Η ομάδα εμπνεύστηκε από τις σταυροφορίες του ευαγγελιστή Billy Graham , ο οποίος έγινε φίλος του King, καθώς και από την εθνική οργάνωση της ομάδας In Friendship, που ιδρύθηκε από τους συμμάχους του King Stanley Levison και Ella Baker . Ο Κινγκ ηγήθηκε του SCLC μέχρι το θάνατό του.

Ως χριστιανός διάκονος, η κύρια επιρροή του Βασιλιά ήταν ο Ιησούς Χριστός και τα χριστιανικά ευαγγέλια, τα οποία σχεδόν πάντα παρέθετε στις θρησκευτικές του συναθροίσεις, στις ομιλίες του στην εκκλησία και στις δημόσιες ομιλίες.
Από νεαρή ηλικία, ο 39ος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ έδειξε βαθιά δέσμευση στον Χριστιανισμό . Το 1942, ο Κάρτερ έγινε διάκονος και διδάσκει κυριακάτικο σχολείο στην εκκλησία βαπτιστών Maranatha στο Plains της Τζόρτζια. Σε μια ιδιωτική λατρευτική τελετή εγκαινίων, ο κήρυκας ήταν ο Νέλσον Πράις, ο πάστορας της βαπτιστικής εκκλησίας της οδού Roswell της Μαριέττα της Τζόρτζια. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του ως κυβερνήτη στη Γεωργία το 1966 και το 1970 , καθώς και την προεδρική του εκστρατεία το 1976, ο Κάρτερ απηύθυνε έκκληση σε μεγάλο βαθμό στους συντηρητικούς χριστιανούς και ψηφοφόρους της υπαίθρου. Ως πρόεδρος, ο Κάρτερ προσευχόταν πολλές φορές την ημέρα και ομολογούσε ότι ο Ιησούς ήταν η κινητήρια δύναμη στη ζωή του. Ο Κάρτερ είχε επηρεαστεί πολύ από ένα κήρυγμα που είχε ακούσει ως νεαρός άνδρας. Ρωτούσε: «Αν σε συλλάμβαναν επειδή είσαι Χριστιανός, θα υπήρχαν αρκετά στοιχεία για να σε καταδικάσουν;» Το 2000, ο Κάρτερ διέκοψε τη συμμετοχή του στη Συνέλευση των Νότιων Βαπτιστών, λέγοντας ότι τα δόγματα της ομάδας δεν ευθυγραμμίζονται με τις χριστιανικές του πεποιθήσεις, ενώ ήταν ακόμη μέλος της Συνεταιριστικής Βαπτιστικής Συντροφιάς . Το 2007, μαζί με τον πρώην πρόεδρο Κλίντον, ίδρυσε την οργάνωση New Baptist Covenant για την κοινωνική δικαιοσύνη ……

Και περάσανε αυτοί καλά και εμείς χειρότερα

Αστραία