και ….. 2000 χρόνια
Το ομηρικό διαλέγεσθαι
πρώτη ύλη της διαλεκτικής.
Λόγος του Όντος
Αναμφίβολα η Εποχή των Ιχθύων εδώ και 2.000 χρόνια ήταν η εποχή του θεϊκού λόγου και των άφωνων ιχθύων στη σιωπή των αμνών πιστών.
Ο αυταρχικός και ζηλότυπος θεός της Παλαιάς Διαθήκης μαζί με τον άχαρο και άγονο γόνο θεό της Καινής Διαθήκης λαλούν συνέχεια διατάζουν βασιλεύουν κυβερνούν διορίζουν βασιλείς αυτοκράτορες επισκόπους πατριάρχες πάπες πολεμούν και καταστρέφουν τον κόσμο με τους μισθοφόρους σταυροφόρους του κτίζουν μανιωδώς πολυτελείς ναούς και χλιδάτες εκκλησιές να δοξάσουν το άγιο όνομά τους ανάμεσα σε πτωχούς και δυστυχισμένους δούλους και ταλαιπωρημένους πιστούς.
Όλα τα σκιάζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά και του Θεού η στριγκή λαλιά….τα έρημα αυτά χρόνια.
Ο λόγος ήταν του Θεού και παρά τω Θεώ και εν τω Θεώ και λοιπά και λοιπά κατά τα θεολογικά….
Όμως που ήταν που είναι ο λόγος του ανθρώπου; Πουθενά.
Ο άνθρωπος μιλούσε, τι έλεγε τι σκεφτόταν;
Όχι, ήταν μόνο ο αυτάρεσκος εγωμανής και εγωπαθής μονόλογος του θεού.
Όμως λόγος σημαίνει και διάλογος και διάλογος σημαίνει ανταλλαγή λόγου συνδιαλλαγή και όχι υπακοή και μονόλογος.
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά της Παλαιάς και Καινής διαθήκης από τα Ομηρικά Έπη, κυρία μεγάλη και σημαντική.
Στα Ομηρικά Έπη μιλάει και ο θεός, αλλά, μιλάει και ο άνθρωπος σκέφτεται συνδιαλέγεται μαζί του σε ισηγορία. Δεν κάνει ο θεός ό,τι θέλει. Δεν θα τολμούσε η Αθηνά να ζητήσει από τον Οδυσσέα να θυσιάσει τον Τηλέμαχο για να «δοκιμάσει την πίστη του» και δεν θα το δεχόταν αυτό ο Οδυσσέας.
Η μεγαλειώδης σκηνή στα Ομηρικά Έπη είναι όταν η Αθηνά συναντά τον Οδυσσέα, άρτι αφιχθέντα στην Ιθάκη και τον ρωτά τι κάνει εκεί. Ο Οδυσσέας ως μεγάλος παραμυθάς της αραδιάζει ένα σωρό ψέματα και η θεά της Σοφίας, η Αθηνά, γελά και τον αγκαλιάζει στοργικά, όπως ο Ζευς τον μικρό Λόγιο Ερμή που μόλις είχε αρχίσει να περπατά.
Αυτή είναι μεγαλύτερη διαφορά των Ομηρικών Επών με τα Βιβλικά Έπη.
Οι θεοί μπορούν να γελούν και χαμογελούν και με τον άνθρωπο να συνομιλούν. Αυτή είναι διαφορά και αυτή η διαλεκτική έλλογη και έννοη σχέση ανθρώπου με θεό, δημιούργησε το Θαύμα του Ελληνικού Πολιτισμού που όμοιος του δεν υπάρχει στη Γη.
Όλη η πορεία του Οδυσσέα μέσα από τα Ομηρικά Έπη είναι μία διαλεκτική σχέση με το σύμπαν την πόλη την πολιτεία τον πόλεμο την ειρήνη και τον θεό. Συνδιαλέγεται ο Οδυσσέας με ανθρώπους τέρατα Κύκλωπες και θεούς ως μέρος της αλληλεπίδρασης της ιστορίας της συμπαντικής και δεν είναι παρά …..ένας απλός θνητός. Αυτό είναι και το μεγαλείο του.
Τα Ομηρικά Έπη είναι ένα βιβλίο σταθμός στην ιστορία του ανθρώπου αλλά είναι και ένα μεταίχμιο στην εξέλιξη της συνείδησης του όρθιου νοήμονος ανθρώπου. Είναι η διαλεκτική σχέση της ιστορίας με τον άνθρωπο δημιουργό στον ρου του μύθου.
Το ερμηνεύειν εστί διαλεκτική
Διαλεκτική σημαίνει αλληλεπίδραση, αλληλεπίδραση σημαίνει δράση αντίδραση, 3ος νόμος του Νεύτωνα, δράση αντίδραση σημαίνει χορός κβαντικών φαινομένων, χορός κβαντικών φαινομένων σημαίνει ένωση, το ζευγάρι της ύλης και την ενέργειας, ένωση σημαίνει κατανόηση μέσω συμβόλων, μετάφραση στην ύλη της ενέργειας, ένωση σημαίνει ερμηνεία, ερμηνεία είναι ΟΡΑΣΗ
Η διαλεκτική επι σκέφθηκε πρώτη την Ελληνική διάνοια, ήρθε στην ανθρώπινη νόηση
με την Ελληνική γλώσσα και την σκέψη της γλώσσας με τον Πλάτωνα. Έτσι προφέρεται σε παγκόσμια πρώτη, αυτό που δεν θα ειπωθεί ποτέ παρά μόνο στα Ελληνικά και κατά την Ελληνική εκφορά σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Όχι το ουσιαστικό «διαλεκτική» αλλά το επίθετο διαλεκτικός». Το διαλέγεσθαι μας παραπέμπει στον Όμηρο. Και ο λόγος πρωτίστως στον Ηράκλειτο. Η διαλεκτική ανάγεται μέσω ουσιαστικοποιημένου επιθέτου δια λεκτός από το ρηματικό επίθετο λεκτός. Στο δια λέγομαι και μέσω αυτού στο λέγω από όπου απορρέουν ο λόγος και ο διάλογος. Το διαλέγομαι απαντά στον Όμηρο στην αρχαιότερη μαρτυρία της ελληνικής γραμματείας και του Ελληνικού λόγου σε πέντε χωρία της Ιλιάδος
Το πρώτο έχει ως ακολούθως:
Λ Ιλιάδος 407….
Αστραία