από το δράκο του Πεκίνου στο δράκο του Λονδίνου

Αν δεν σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν τη Βρετανική Αυτοκρατορία, θα καταντήσουμε σαν τη Βρετανική Αυτοκρατορία. Pat Buchanan, Αμερικανός πολιτικός
Τα αίτια και οι αφορμές της ανόδου και της πτώσης της
Η Βρετανική αυτοκρατορία ξεκινάει την ιστορία από τον τέκνο της τον Τρώα Βρούτο που μεταβαίνει στα Βρετανικάς Υπερβορείους νήσους και έχει την τρωαδίτικη νοοτροπία κυριαρχία να ελέγχει και να κυριαρχεί στον κόσμο.
Αφήνοντας τον Ρωμαϊκό αετό υιοθετεί τον Βρετανικό δράκο σύμβολο της και εθνόσημο..
Από κει θα ξεκινήσει και ο Δράκος Μέγας Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος για να ιδρύσει την Β΄ Ρώμη στην Παλαιά Τροία.
Ποιες είναι οι αιτίες για την άνοδο της Βρετανικής αυτοκρατορίας;
Φυσικά είναι οι θρησκείες και οι μεγάλες απληστίες αποικιοκρατίες. Πατήσανε δηλαδή επί πτωμάτων βασιλείς και αυτοκράτορες σε ελέω Θεού ηγεμονίες και με τις μεθόδους της Ρωμαϊκής Συγκλήτου διαιρούσανε βασίλευαν και ληστεύανε στο κόσμο.
Οι αιτίες της πτώσης της είναι οι αιτίες της πτώσης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που έχει αναλύσει διεξοδικά ο βαθυστόχαστος μεγάλος φιλόσοφος Μοντεσκιέ: αμετροέπεια απληστία κατάχρηση εξουσίας και εκφυλισμός της Μεγάλης Στοάς Μασονίας.
Στο τέλος στο τελευταίο James Bond η προσωποποίηση της Μεγάλης Βρετανίας με την τρίαινα βυθίζεται στον πάτο της θάλασσα της ποσειδωνίας.
Η Βρετανική Αυτοκρατορία British Empire αποτελείτο από τις κτήσεις, τις αποικίες, τα προτεκτοράτα, τις εντολές και άλλα εδάφη που κυβερνήθηκαν ή διοικήθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο και τα οποία προήλθαν από υπερπόντιες αποικίες και εμπορικούς σταθμούς ιδρυμένους από την Αγγλία στον ύστερο 16ο και πρώιμο 17ο αιώνα
Κατά την ακμή της ήταν η μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην ιστορία και για πάνω από ένα αιώνα αποτέλεσε τη μεγαλύτερη παγκόσμια δύναμη. Το 1922 η Βρετανική Αυτοκρατορία διοικούσε έναν πληθυσμό περίπου 458 εκατομμυρίων ανθρώπων, το ένα τέταρτο του τότε παγκόσμιου πληθυσμού και κάλυπτε περισσότερο από 33.670.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, το ένα τέταρτο περίπου της συνολικής έκτασης της ξηράς της Γης.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την έντονη πολιτική, γλωσσική και πολιτισμική της επίδραση παγκοσμίως. Στο ύψιστο σημείο της δύναμής της, συχνά λεγόταν ότι «ο ήλιος δεν δύει ποτέ στην Βρετανική Αυτοκρατορία», επειδή η εξάπλωσή της σε όλα σχεδόν τα γεωγραφικά μήκη του κόσμου σήμαινε ότι ο ήλιος πάντα έλαμπε σε τουλάχιστον ένα από τα πολυάριθμα εδάφη της ανά την γη.
Η ανάπτυξη της Γερμανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής περιόρισε την οικονομική κυριαρχία της Βρετανίας στο τέλος του 19ου αιώνα. Οι επακόλουθες στρατιωτικές και οικονομικές εντάσεις ανάμεσα στη Βρετανία και τη Γερμανία ήταν τα κύρια αίτια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τη διάρκεια του οποίου η Βρετανία στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στην αυτοκρατορία της.
Ο πόλεμος επέφερε τεράστια οικονομική επιβάρυνση στη Βρετανία και παρόλο που η αυτοκρατορία πέτυχε τη μεγαλύτερη εδαφική επέκταση της αμέσως μετά τον πόλεμο, δεν ήταν πια μια απαράμιλλη βιομηχανική ή στρατιωτική δύναμη. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι βρετανικές αποικίες της Νοτιοανατολικής Ασίας κατελήφθησαν από την Ιαπωνία, γεγονός που έπληξε το γόητρό της και επιτάχυνε την παρακμή της αυτοκρατορίας παρά τη νίκη της στον πόλεμο. Δυο χρόνια μετά τον πόλεμο η Βρετανία παραχώρησε ανεξαρτησία στην Ινδία, την πολυπληθέστερη και πολυτιμότερη αποικία της.
Κατά το υπόλοιπο του 20ου αιώνα, στα πλαίσια του κινήματος της αποαποικιοποίησης, οι περισσότερες περιοχές της αυτοκρατορίας απέκτησαν ανεξαρτησία, με κατάληξη την επιστροφή του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα το 1997. Δεκατέσσερα εδάφη παρέμειναν κάτω από βρετανική κυριαρχία, τα Βρετανικά Υπερπόντια Εδάφη. Μετά την ανεξαρτητοποίησή τους πολλές πρώην αποικίες εντάχθηκαν στην Κοινοπολιτεία των Εθνών, μια ελεύθερη ένωση ανεξάρτητων κρατών. Δεκαέξι κοινοπολιτειακά κράτη έχουν κοινό αρχηγό κράτους τον εκάστοτε μονάρχη του Ηνωμένου Βασειλείου.
Κατά το διάστημα 1815–1914, μια περίοδο που αναφέρεται από κάποιους ιστορικούς ως «ο αυτοκρατορικός αιώνας της Βρετανίας»,26.000.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και 400 εκατομμύρια κάτοικοι προστέθηκαν στη βρετανική αυτοκρατορία.
Το κύριο μέλημα της βρετανικής πολιτικής στην Ασία το 19ο αιώνα ήταν η προστασία και επέκταση της κυριαρχίας της στην Ινδία, που θεωρούνταν η πιο σημαντική αποικία και κλειδί για την υπόλοιπη Ασία. Η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών οδήγησε την επέκταση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στην Ασία. Ο στρατός της Εταιρείας ένωσε τις δυνάμεις του με το βασιλικό ναυτικό για πρώτη φορά στον Επταετή Πόλεμο, και συνέχισαν να συνεργάζονται σε χώρους εκτός της Ινδίας: στην έξωση του Ναπολέοντα από την Αίγυπτο το 1799, στην κατάληψη της Ιάβας από την Ολλανδία το 1811, στην απόκτηση της Σιγκαπούρης το 1819 και της Μαλάκα το 1824 και στη νίκη επί της Βιρμανίας το 1826.
Το Τέλος της αυτοκρατορίας
Η χορήγηση ανεξαρτησίας στη Ροδεσία (ως Ζιμπάμπουε), στις Νέες Εβρίδες (ως Βανουάτου) το 1980, και στην Μπελίζ το 1981 σήμαινε ότι, εκτός από διάσπαρτα νησιά και φυλάκια (και την εξαγορά το 1955 ενός ακατοίκητου βράχου στον Ατλαντικό Ωκεανό, του Ρόκολ), η διαδικασία αποαποικιοποίησης που είχε αρχίσει μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε σε μεγάλο βαθμό ολοκληρωθεί.
Το 1982, η απόφαση της Βρετανίας να υπερασπιστεί τα υπόλοιπα υπερπόντια εδάφη της δοκιμάστηκε όταν η Αργεντινή εισέβαλε στα Φώκλαντ, διεκδικώντας μακροχρόνιες απαιτήσεις που χρονολογούνταν από τον καιρό της Ισπανικής Αυτοκρατορίας.
Η τελικά επιτυχημένη στρατιωτική αντίδραση της Βρετανίας για να ξαναπάρει τα νησιά κατά τη διάρκεια του επακόλουθου Πολέμου των Φώκλαντ θεωρήθηκε από πολλούς ότι έχει συμβάλει στην αναστροφή της φθίνουσας τάσης της θέσης του Ηνωμένου Βασιλείου ως παγκόσμιας δύναμης.
Το ίδιο έτος, η καναδική κυβέρνηση απέκοψε τον τελευταίο νομικό δεσμό της με τη Βρετανία καταργώντας την εξάρτηση του καναδικού Συντάγματος από βρετανικούς νόμους με την Πράξη του Καναδά (Canada Act). Παρόμοιες ρυθμίσεις έγιναν για την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία το 1986.
Στο Πεκίνο
Τον Σεπτέμβριο του 1982, η πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ μετέβη στο Πεκίνο για να διαπραγματευτεί με την κινεζική κυβέρνηση σχετικά με το μέλλον του τελευταίου μεγάλου και πιο πυκνοκατοικημένου υπερπόντιου έδαφους της Βρετανίας, του Χονγκ Κονγκ. Σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης της Νανκίνγκ του 1842, το καθαυτό Χονγκ Κονγκ, το νησί δηλαδή, είχε παραχωρηθεί στη Βρετανία «στο διηνεκές», αλλά το μεγαλύτερο μέρος της αποικίας αποτελούνταν από τις Νέες Χώρες, οι οποίες είχαν αποκτηθεί με μίσθωση 99 χρόνων το 1898, που έληγε το 1997.
Η Θάτσερ, βλέποντας παραλληλισμούς με τις Νήσους Φώκλαντ, αρχικά ήθελε να κρατήσει το Χονγκ Κονγκ και πρότεινε βρετανική διοίκηση υπό κινεζική κυριαρχία, αν και αυτό απορρίφθηκε από την Κίνα.
Τελικά, μία συμφωνία επιτεύχθηκε το 1984, που έμεινε γνωστή ως Σινοβρετανική Κοινή Διακήρυξη. Σύμφωνα με αυτήν, το Χονγκ Κονγκ θα γινόταν μια ειδική διοικητική περιοχή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, διατηρώντας τον τρόπο ζωής του για τουλάχιστον 50 χρόνια.
Η τελετή παράδοσης-παραλαβής το 1997 χαρακτηρίζεται από πολλούς, συμπεριλαμβανομένου του Καρόλου, πρίγκιπα της Ουαλίας, που ήταν παρών, «το τέλος της αυτοκρατορίας».

«Οι Άγγλοι είναι ένα έθνος από μαγαζάτορες. Ναπολέων Βοναπάρτης», (το «έθνος από μαγαζάτορες» είναι όρος του Άνταμ Σμιθ)

Από τον Δράκο του Λονδίνου στον Δράκο του Πεκίνου οι γκρίζες σελίδες της ιστορίας μαζί με τον Άνταμ Σμιθ και όλους τους μαγαζάτορες αυτοκράτορες

Αστραία

 μέσω πολέμου στην Ελλάδα

Η Πλατεία Πέιτανόστερ, έδρα του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου. Η Ιερή Νέα Τροία

Από τα Α(λ)πέννινα  Αλπικής πτύχωσης στα Πέννινα Καληδονίας διάβρωσης

Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Τζέφρεϊ Μονμάουθ
αφηγείται μια βρετανική μυθιστορία με τον πρώτο Βασιλιά της Βρετανίας τον Βρούτο ο οποίος ήτανε απόγονος του Τρώα  Αινεία, την σύλληψη του Ιησού, τις εισβολές του Ιούλιου Καίσαρα αλλά και την βασιλεία του Αρθούρου.
Το έργο Historia Regum Britanniae (αποδιδόμενο ως «Η Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας») το οποίο συνέγραψε ο Τζέφρεϊ του Μονμάουθ κάπου ανάμεσα στην περίοδο 1135 – 1139 αποτελούσε ένα από τα πλέον δημοφιλή βιβλία κατά την περίοδο του Μεσαίωνα.
Η ιστορία ξεκινά με την ίδρυση της Βρετανίας από τον Βρούτο και τον Κοριναίο, τον επώνυμο ιδρυτή της Κορνουάλλης, ο οποίος εξολόθρευσε τους γίγαντες που ζούσαν εκεί. Ακολουθούν οι ιστορίες των πρώτων βασιλέων, ως την ρωμαϊκή κατάκτηση της νήσου. Περιλαμβάνει επεισόδια όπως η ίδρυση του Μπαθ από τον Bladud και η ίδρυση του Λέστερ (Leicester) από τον Ληρ (Leir ή Lear). Η ιστορία της διείσδυσης των Σαξόνων κατά την διάρκεια της βασιλείας του «άνομου σφετεριστή» Βόρτιγκερν (Vortigern), της επιτυχημένης αντίστασης κατά των Σαξόνων από τον Βόρτιμερ (Vortimer) και η αποκατάσταση της ορθής γραμμής διαδοχής ακολουθείται από τις ένδοξες θητείες του Αυρηλίου (Aurelius) και του αδελφού του Ούθερ Πέντραγκον (Uther Pendragon) και τις κατακτήσεις του Αρθούρου, που αποτελούν το αποκορύφωμα της εξιστόρησης. Στα κεφάλαια 106 ως 111 παρουσιάζεται ο γητευτής Μέρλιν, ο οποίος προφητεύει με σκοτεινό αλλά αποκαλυπτικό τρόπο την μέλλουσα πολιτική ιστορία της Βρετανίας. Τα συγκεκριμένα κεφάλαια εκδόθηκαν πρώτα, πριν το 1136 και ήταν αυτά από τα οποία πηγάζει το ύφος των πολιτικών προφητειών που αποδίδονται στον Μέρλιν.

ΒΙΒΛΙΟ Ι.
Κεφάλαιο I.— Η αφιέρωση της επιστολής στον Robert Earl του Γκλούτσεστερ. 
Ενώ ασχολήθηκα με πολλές και διάφορες μελέτες, έτυχα να φωτίσω την Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας και αναρωτήθηκα ότι στο λογαριασμό που τους έδωσαν οι Gildas και Bede, οι κομψές πραγματείες τους, δεν βρήκα τίποτα για εκείνους τους βασιλιάδες που έζησαν Εδώ πριν από την ενσάρκωση του Χριστού, ούτε του Άρθουρ, και πολλών άλλων που πέτυχαν μετά την ενσάρκωση. αν και οι πράξεις τους άξιζαν αθάνατη φήμη, και γιορτάστηκαν επίσης από πολλούς ανθρώπους με ευχάριστο τρόπο και από καρδιά, σαν να είχαν γραφτεί. Ενώ ήμουν πρόθυμος σε αυτές και σε τέτοιες σκέψεις, Walter, αρχιερέα της Οξφόρδης, ένας άντρας με μεγάλη ευγλωττία, και έμαθε σε ξένες ιστορίες, μου πρόσφερε ένα πολύ αρχαίο βιβλίο στη βρετανική γλώσσα, το οποίο, σε συνεχή τακτική ιστορία και κομψό στιλ, αφορούσε τις ενέργειες όλων αυτών, από τον Βρούτο τον πρώτο βασιλιά των Βρετανών, στον Cadwallader, γιο του Cadwallo.
Κεφάλαιο 3
Επιτέλους, μετά τη λήξη δεκαπέντε ετών, ο νεαρός συνόδευσε τον πατέρα του στο κυνήγι, και τον σκότωσε ανεπιθύμητα από ένα βέλος. Διότι, καθώς οι υπηρέτες τους ανέβαιναν τους πύργους, ο Βρούτος, πυροβολώντας τους, χτύπησε τον πατέρα του κάτω από το στήθος. Με το θάνατό του, εκδιώχθηκε από την Ιταλία, με τους συγγενείς του να εξοργίζονται γι ‘αυτόν για τόσο φρικτή πράξη. Εξαφανίστηκε έτσι πήγε στην Ελλάδα, όπου βρήκε τον Έλενο, γιο του Πριάμου, φυλακισμένος από τον Πάνδρασο, βασιλιά των Ελλήνων. Γιατί, μετά την καταστροφή της Τροίας, ο Πύρρος, ο γιος του Αχιλλέα είχε φέρει εδώ με αλυσίδες τον Έλενο και πολλές άλλους για να τους εκδικηθεί για τον θάνατος του πατέρα του, είχε δώσει εντολή να κρατηθούν σε αιχμαλωσία. Ο Βρούτος, που διαπίστωσε ότι κατάγονταν οι παλιοί συμπατριώτες του, πήρε την θέση του ανάμεσά τους, και άρχισε να ξεχωρίζει από τη συμπεριφορά του και την ανδρεία του στον πόλεμο, ώστε να κερδίσει την αγάπη των βασιλέων και των διοικητών, και πάνω απ ‘όλα τους νεαρούς άνδρες της Χώρας. Διότι εκτιμήθηκε ως άτομο μεγάλης ικανότητας τόσο στο συμβούλιο όσο και στον πόλεμο, και σήμαινε τη γενναιοδωρία του στους στρατιώτες του, δίνοντάς τους όλα τα χρήματα και τα λάφυρα που είχε. Η φήμη του, λοιπόν, εξαπλώθηκε σε όλες τις χώρες, οι Τρώες από όλα τα μέρη άρχισαν να συρρέουν σε αυτόν, Επιθυμώντας υπό την εντολή του να απελευθερωθεί από την υποταγή στους Έλληνες · που του διαβεβαίωσαν ότι θα μπορούσε εύκολα να γίνει, λαμβάνοντας υπόψη πόσο αυξάνεται τώρα ο αριθμός τους στη χώρα, που ήταν επτά χιλιάδες ισχυροί, εκτός από γυναίκες και παιδιά. Υπήρχε επίσης στην Ελλάδα μια ευγενής νεολαία που ονομάζεται Ασσάρακος, που ευνοεί τον σκοπό τους. Διότι καταγόταν από την πλευρά της μητέρας του από τους Τρώες, και τους έδινε μεγάλη εμπιστοσύνη, ότι μπορεί να είναι σε θέση με τη βοήθειά τους να αντιταχθούν στα σχέδια των Ελλήνων.
Κεφάλαιο. XVI – Η  Albion χωρίζεται μεταξύ Brutus και Corineus.
Το νησί ονομάστηκε τότε Albion, [και κατοικήθηκε από κανέναν εκτός από λίγους γίγαντες. Παρ ‘όλα αυτά, η ευχάριστη κατάσταση των τόπων, τα πολλά ποτάμια που αφθονούν με ψάρια και η ελκυστική προοπτική του δάσους του, έκαναν τον Βρούτο και την παρέα του πολύ επιθυμητό να διορθώσουν την κατοικία τους σε αυτό. Επομένως, πέρασαν από όλες τις επαρχίες, ανάγκασαν τους γίγαντες να πετάξουν στις σπηλιές των βουνών και διαίρεσαν τη χώρα ανάμεσά τους σύμφωνα με τις οδηγίες της διοίκησης. Μετά από αυτό άρχισαν να καλλιεργούν και να χτίζουν σπίτια, έτσι ώστε σε λίγο χρόνο η χώρα έμοιαζε με ένα μέρος που είχε κατοικηθεί εδώ και πολύ καιρό. Επιτέλους ο Βρούτος ονόμασε το νησί με το δικό του όνομα Βρετανία, και τους συντρόφους του Βρετανούς. γιατί με αυτά τα μέσα ήθελε να διαιωνίσει τη μνήμη του ονόματός του.
From whence afterwards the language of the nation, which at first bore the name of Trojan, or rough Greek, was called British.
Κεφάλαιο. XVII – Η οικοδόμηση της νέας Τροίας από τον Βρούτο, στον ποταμό Τάμεση.
Ο Βρούτος , έχοντας έτσι επιτέλους μάτια στο βασίλειό του, διαμόρφωσε ένα σχέδιο οικοδόμησης μιας πόλης και, με αυτή την άποψη, ταξίδεψε στη γη για να βρει μια βολική κατάσταση, και φτάνοντας στον ποταμό Τάμεση, περπατούσε κατά μήκος της ακτής, και επιτέλους έφτασε σε ένα μέρος πολύ κατάλληλο για το σκοπό του. Εδώ, λοιπόν, έχτισε μια πόλη, την οποία ονόμασε Νέα Τροία. με το όνομα που συνέχισε για πολύ καιρό μετά, μέχρι επιτέλους, από τη διαφθορά της αρχικής λέξης, ήρθε να ονομάζεται Trinovantum.
Η παλαιότερη πραγματική ειδοποίηση του Albion εμφανίζεται σε ένα έργο που αποδίδεται στον Αριστοτέλη [De Mundo, sec. 3], ο οποίος έγραψε, πριν από τον Χριστό του 340, «Πέρα από τους στυλοβάτες του Ηρακλή είναι ο ωκεανός που ρέει γύρω από τη γη. Σε αυτό υπάρχουν δύο πολύ γοητευτικά νησιά, που ονομάζονται Βρετανικοί, αυτοί είναι οι  Άλμπιον και η Ιέρνη,».
 Εδώ Λονδίνο. Η προέλευση της λέξης παραμένει άγνωστη. Η αρχαιότερη ετυμολογική εξήγηση μπορεί να αποδοθεί στον Τζέφρεϊ του Μονμάουθ στο έργο Historia Regum Britanniae. Το όνομα, σύμφωνα με την περιγραφή, προέρχεται από το βασιλιά Λαντ (Lud), ο οποίος φέρεται να είχε καταλάβει την πόλη και να την είχε ονομάσει Kaerlud. Η λέξη αυτή έγινε Kaerludein και τελικά London.
Το τετραγωνικό Μίλι της Νέας Τροίας
Το Σίτι του Λονδίνου (αγγλικά: City of London) είναι περιοχή του κεντρικού Λονδίνου, πρωτεύουσας του Ηνωμένου Βασιλείου. Μολονότι στο Μεσαίωνα συνιστούσε ολόκληρο σχεδόν το Λονδίνο, στις μέρες μας αποτελεί μέρος μόνον της μητρόπολης. Τα σύνορά του έχουν διατηρηθεί αμετάβλητα σχεδόν από συστάσεώς του. Αποτελεί σημαντικό κομμάτι του κεντρικού Λονδίνου, απολαμβάνοντας καθεαυτό καθεστώς πόλης και αποτελώντας ανεξάρτητη ληξιαρχική κομητεία.
Το Σίτι αποτελεί μείζον επιχειρηματικό και χρηματοοικονομικό κέντρο, καταλαμβάνοντας μαζί με τη Νέα Υόρκη την πρώτη θέση σε αυτούς τους τομείς σε όλο τον κόσμο.
Η ιστορία της βρετανικής Βασιλείας μας μιλάει για τις περιπέτειες του Ρωμαίου Τρώα Βρούτου, ιδρυτού της Βρετανικής Αυτοκρατορίας που φτάνει στο νησί  δίνοντας το όνομά του αφού  προηγουμένως είχε περάσει από την Ελλάδα και πολέμησε  με τους Έλληνες.
Από την Άλμπα Λόγγα της Ρώμη στο Λονδίνο της γηραιάς Αλβιώνος με  ιστορικές πένες πενιές.

Και εσύ τέκνο Βρούτε…Τρώας……

Αστραία