Το Ιράν , η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, ανεπίσημα Περσία, είναι χώρα της Μέσης Ανατολής στη Νοτιοδυτική Ασία. Ενώ τοπικά η χώρα ήταν γνωστή ως Ιράν από την αρχαιότητα, έως το 1935 η επικρατούσα ονομασία παγκοσμίως ήταν Περσία. Μετά το 1935 χρησιμοποιούνταν διεθνώς και οι δύο ονομασίες, ο όρος Ιράν όμως καθιερώθηκε έκτοτε ως επίσημη ονομασία της χώρας.

Περσία είναι η ιστορική ονομασία του Ιράν. Η ονομασία αυτή επικράτησε στη Δύση λόγω των Ελλήνων, οι οποίοι γενίκευσαν την ονομασία της περιοχής Παρς (Παρσίς, μετεξέλιξη σε Περσίς), Φαρς σήμερα, στο νότιο Ιράν, η οποία ήταν και το κέντρο της Περσικής Αυτοκρατορίας. Σημειωτέον ότι η Περσική γλώσσα λέγεται Φαρσί. Η Περσία ονομάστηκε επισήμως Ιράν από τις 21 Μαρτίου 1935, όταν ο σάχης Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί ζήτησε επίσημα από τη διεθνή κοινότητα να αποκαλεί τη χώρα του με την εθνική της ονομασία «Ιράν» που σημαίνει «η χώρα των Αρίων».

Η ιστορία
Η πρώτη αναφορά στους Πέρσες προέρχεται από ασσυριακή επιγραφή του 800 π.Χ. η οποία τους αναφέρει ως «Παρσού», γείτονες ενός άλλου Αρίου έθνους τους Μήδους. Για τους δύο επόμενους αιώνες οι Πέρσες και οι Μήδοι ήταν υποτελείς των Ασσυρίων, Βαβυλωνίων και Σκυθών (επίσης Άριοι).

Η δυναστεία των Αχαιμενιδών (648-330 π.Χ)
Η δυναστεία των Αχαιμενιδών ήταν η πρώτη σειρά Περσών ηγεμόνων. Ιδρύθηκε από τον Αχαιμένα, έναν Πέρση ηγέτη του 700 π.Χ

Έχει έκταση 1.650.000 τ.χλμ. και πληθυσμό 84 εκατ.κατά προσέγγιση. Πρωτεύουσα είναι η Τεχεράνη με 12 εκατ πληθυσμό (μεγαλύτερο από της Ελλάδος.). Το 1906 συστάθηκε το πρώτο κοινοβούλιο της χώρας, ενώ από την 1η Απριλίου 1979, έγινε ισλαμική δημοκρατία.

Το Ιράν είναι μια πολυπολιτισμική χώρα με πολλές εθνοτικές και γλωσσικές ομάδες. Οι μεγαλύτεροι είναι οι Πέρσες (61%), οι Αζέροι (16%), οι Κούρδοι (10%) και οι Λουρ (6%).

Ονομασίες Ιράν-Περσία
Οι τοπικοί πληθυσμοί ονόμαζαν τους εαυτούς τους Αρυανάμ κατά την αρχαία εποχή καθώς και Ιράν/Ερανσάρ την περίοδο των Σασσανιδών. Η λέξη «Αρυανάμ» είναι η αρχαία εκδοχή του Ιράν, και αρχαία γενική πληθυντικού που σημαίνει (γη) των Αρίων. Ο όρος Περσία είναι το όνομα που χρησιμοποιείτο από τις ευρωπαϊκές χώρες, από την εποχή της Περσικής Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών κατά τον 6ο αι. π.Χ. Η ονομασία αυτή επικράτησε στη Δύση μέσω των Ελλήνων, οι οποίοι γενίκευσαν την ονομασία της περιοχής Παρς (Παρσίς), Φαρς σήμερα, στο νότιο Ιράν, η οποία ήταν και το κέντρο της Περσικής Αυτοκρατορίας. Σημειωτέον ότι η Περσική γλώσσα λέγεται Φαρσί. Η Περσία ονομάστηκε επισήμως Ιράν από τις 21 Μαρτίου 1935, όταν ο σάχης Ρεζά Παχλαβί ζήτησε επίσημα από τη διεθνή κοινότητα να αποκαλεί τη χώρα του με την εθνική της ονομασία Ιράν.

Ιστορία
Η περιοχή του σημερινού Ιράν κατά την πρώτη χιλιετία π.Χ. κατοικούνταν από Πέρσες και Μήδους. Οι πρώτοι επικράτησαν και με επικεφαλής τη δυναστεία των Αχαιμενιδών δημιούργησαν μια αχανή αυτοκρατορία που έφτασε στα όρια της ακμής της τον 6ο και 5ο π.Χ. αιώνα, και εκτεινόταν από τη Μικρά Ασία έως τον ποταμό Ινδό. Την περίοδο 499-449 π.Χ. οι Πέρσες συγκρούστηκαν με τους Έλληνες στην ευρύτερη περιοχή της Μικράς Ασίας και του Αιγαίου Πελάγους

Το διάστημα 356-323 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος, επικεφαλής των συνασπισμένων Ελλήνων, κατάφερε να επιβληθεί του Πέρση Μεγάλου Βασιλέα Δαρείου Γ’ και να κατακτήσει τα εδάφη της αυτοκρατορίας του. Η κυριαρχία των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου υπήρξε πρόσκαιρη και μέσα σε λιγότερο από έναν αιώνα, η περσική δυναστεία των Πάρθων επικράτησε σε ολόκληρη την περιοχή. Από τον 4ο αιώνα μ.Χ., τη δυναστεία των Πάρθων τη διαδέχτηκε αυτή των Σασσανιδών. Οι μουσουλμάνοι Άραβες κατέλυσαν το περσικό βασίλειο τον 7ο αιώνα και από τότε σταδιακά ξεκίνησε ο εξισλαμισμός της περιοχής. Η περιοχή καταλήφθηκε δύο φορές πρόσκαιρα από τους Μογγόλους, το 13ο και το 14ο αιώνα

Μετά την εξάπλωση του ισλαμισμού στην Περσία, οι περισσότερες πόλεις της αυτοκρατορίας των Σασσανιδών, εκτός από τις επαρχίες της Κασπίας Θάλασσας και την Υπερωξιανή, προσχώρησαν στο νέο καθεστώς. Αρκετές επαρχίες στο Ιράν αρχικά αντιστάθηκαν στους Άραβες κατακτητές, αν και καμία δεν κατάφερε τελικά να τους απωθήσει. Όταν όμως η επικράτηση των Αράβων ήταν οριστική, αρκετές πόλεις στασίασαν, σκοτώνοντας τους κυβερνήτες, για να επανέλθει η τάξη με την αποστολή ενισχύσεων. Η μετάβαση του Ιράν στον Ισλαμισμό ήταν γενικά μία σύνθετη διαδικασία και θεωρείται ότι έγινε σταδιακά, χωρίς ιδιαίτερη χρήση βίας. Βέβαια, καταγράφονται περιστασιακές καταστροφές μνημείων του ζωροαστρισμού και εκτελέσεις ιερέων.

Μέχρι τον 9ο αιώνα, το Ισλάμ ήταν πλέον η επικρατούσα θρησκεία στην Περσία και οι αλλαγές που επέφερε στον πολιτισμό και τη ζωή των Ιρανών ήταν σημαντικές. Σε ορισμένες περιοχές, όπως στη Φαρς, ο ζωροαστρισμός παρέμενε ακόμα ισχυρός κατά τον 9ο αιώνα, ενώ μαζικές προσχωρήσεις στον ισλαμισμό καταγράφονται ακόμα και τον 10ο αιώνα.

Οι Αρσακίδες. Ιδρυτής της δυναστείας των Αρσακιδών ήταν ο Αρσάκης Α’ αρχηγός της ιρανικής φυλής των Παρνί, ο οποίος ισχυριζόταν ότι είναι απόγονος του βασιλιά της Περσίας Αρταξέρξη Β’ από την αρχαία μεγάλη Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών. Ο Ανδραγόρας, κυβερνήτης της επαρχίας της Παρθίας την εποχή των Σελευκιδών, είχε ανεξαρτητοποιηθεί από τους Έλληνες το 250 π.Χ. Ο Αρσάκης ως το 246 π.Χ. είχε κυριεύσει ολόκληρη την Παρθία από τον Ανδραγόρα.

Η δυναστεία των Αρσακιδών ανατράπηκε ύστερα από 400 χρόνια βασιλείας στην Παρθία. Νέος βασιλιάς θα ορκιστεί ο επαναστάτης Αρδασίρ, ιδρυτής της δυναστείας των Σασσανιδών, η οποία θα βασιλεύσει για άλλα 400 χρόνια επαναφέροντας την Περσία στο αρχαίο της μεγαλείο.

Γενικά οι Αρσακίδες υπήρξαν ικανοί ηγεμόνες συνδυάζοντας πολλά στοιχεία περσικά και ελληνικά από τους Σελευκίδες της Συρίας. Βοήθησαν στην ανάπτυξη ελληνιστικών πόλεων, ενώ διατήρησαν την οργάνωση της χώρας τους σε Σατραπείες. Ενίσχυσαν το εμπόριο και ανέπτυξαν ισχυρό στόλο. Συνέπεια αυτών ήταν η μεγάλη οικονομική αλλά και οικοδομική ανάπτυξη όλης της χώρας τους. Κέντρο της χώρας τους ήταν η Μηδία και πρωτεύουσα το μεν καλοκαίρι είχαν τα Εκβάτανα, τον δε χειμώνα την Κτησιφώντα.

Κλάδος της δυναστείας αυτής βασίλευσε και στην Αρμενία μέχρι τον Αρδάση ή Αρδασίρ Δ΄, επί της βασιλείας του οποίου και η Αρμενία προσαρτήθηκε στην Περσία από τους Σασσανίδες

Η Αυτοκρατορία των Σασσανιδών, γνωστή ως Ερανσάρ και Εράν στα περσικά των Μέσων Χρόνων, Ιρανσάρ και Ιράν στα νέα περσικά, ήταν η τελευταία προϊσλαμική ιρανική αυτοκρατορία, η οποία κυβερνήθηκε από τη δυναστεία των Σασσανιδών από το 224 μ.Χ. έως το 651. Η Αυτοκρατορία των Σασσανιδών, η οποία διαδέχθηκε την Παρθική Αυτοκρατορία, υπήρξε από τις μεγαλύτερες δυνάμεις στη Δυτική και Κεντρική Ασία, μαζί με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και μετέπειτα τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για μια περίοδο μεγαλύτερη των 400 ετών.

Η Αυτοκρατορία των Σασσανιδών ιδρύθηκε από τον Αρδασίρ Α’, μετά την πτώση της Αυτοκρατορίας των Αρσακιδών και την ανατροπή του τελευταίου Πάρθου βασιλιά Αρτάβανου E’. Στα χρόνια τους, οι Σασσανίδες διαφέντευαν την έκταση που περιλαμβάνει ολόκληρο το σημερινό Ιράν, Ιράκ, Αφγανιστάν, ανατολική Συρία, τον Καύκασο (Αρμενία, Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν, Νταγκεστάν), νοτιοδυτική Κεντρική Ασία, μέρος της Τουρκίας, παράκτιες περιοχές της Αραβικής Χερσονήσου, την περιοχή του Περσικού Κόλπου και περιοχές του Πακιστάν. Το όνομα της αυτοκρατορίας στα Περσικά του Μεσαίωνα (γλώσσα Παχλαβί ή Παχλεβί) είναι Εράν Σαρ, που σημαίνει Αυτοκρατορία των Αρίων. Έχει υποτεθεί ότι η μετάβαση στην Αυτοκρατορία των Σασσανιδών αντανακλά το τέλος της διαμάχης των εθνικιστών πρωτο-Περσών με τους στενούς εθνικούς συγγενείς τους, τους Πάρθους, των οποίων η κοιτίδα ήταν στην Κεντρική Ασία, προτού μεταναστεύσουν δυτικότερα.

Η εποχή των Σασσανιδών θεωρείται μία από τις σημαντικότερες στην ιστορία της Περσίας/Ιράν και με μεγάλη επιρροή, κατά τη διάρκεια της οποίας υπήρξε η τελευταία μεγάλη αυτοκρατορία των Ιρανών πριν την εισβολή των στρατών του Ισλάμ και την υιοθέτηση της νεόφερτης θρησκείας. Την περίοδο των Σασσανιδών έφτασε στην ακμή του ο αρχαίος περσικός πολιτισμός. Εκείνη την εποχή, η Περσία επηρέασε σε αξιοσημείωτο βαθμό και το ρωμαϊκό πολιτισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πολιτιστική επιρροή των Σασσανιδών εκτεινόταν πολύ πέρα από τα γεωγραφικά σύνορα της αυτοκρατορίας, μέχρι και τη Δυτική Ευρώπη, την Αφρική, την Κίνα και την Ινδία και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό τόσο της ασιατικής όσο και της ευρωπαϊκής πολιτιστικής παραγωγής του Μεσαίωνα.

Το 224 μ.Χ., ο Αρδασίρ στέφθηκε στην πόλη Κτησιφών ως μοναδικός ηγέτης της Περσίας, παίρνοντας τον τίτλο του Σάχη ή Βασιλιά των βασιλιάδων, γεγονός που σήμανε και τυπικά το τέλος της Παρθικής Αυτοκρατορίας, σημαίνοντας την έναρξη μιας περιόδου 400 ετών εξουσίας των Σασσανιδών.

Ο ισόβιος άρχων, Αλί Χοσεϊνί Χαμενεΐ ( είναι ο δεύτερος και σημερινός ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν από το 1989. Ήταν επίσης πρόεδρος της χώρας μεταξύ 1981 – 1989. Το πλήρες όνομά του είναι Αγιατολλάχ Σεγιέντ Αλί Χοσσαϊνί Χαμενεΐ.Είναι ανώτερος από τον Πρόεδρο του Ιράν.4 Ιουνίου 1989– σήμερα (34 έτη, 316 ημέρες)

Συμπεριλήφθη στη λίστα που εξέδωσε το περιοδικό Time για τα «Πρόσωπα με τη Μεγαλύτερη Επιρροή Παγκοσμίως» για το έτος 2012

Το 1989, μετά το θάνατο του στενού του συνεργάτη Αγιατολλάχ Χομεϊνί, έγινε θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν. Τήρησε θετική στάση απέναντι στην έλευση της τεχνολογίας στο Ιράν. Ως υποστηρικτής της επιστημονικής προόδου, τάχθηκε θετικά στην κλωνοποίηση για θεραπευτικούς σκοπούς και την έρευνα για βλαστοκύτταρα.

Από τον Βασιλιά των Βασιλέων ( μέγιστο τίτλο) των ΠερσοΑχαιμενιδών στον ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη ( ανώτατο τίτλο) των ΑριοΙρανών, μερικές αυτοκρατορίες…. δρόμο και φανατικές θρησκείες….. με το κεφάλι τους στον ώμο.

Αστραία

Η πολιτική είναι κλάδος της μετεωρολογίας. Η μετεωρολογία, ως γνωστόν, είναι η επιστήμη του από πού φυσάει ο αέρας.Édouard James Herriot

Ερώτημα: Αν δώσουμε σ’ έναν υποψιασμένο Ελληνα πολίτη να διαβάσει δύο προεκλογικά πολιτικά κείμενα, ένα γραμμένο από πολιτικό που ανήκει στο κυβερνών κόμμα κι ένα κείμενο πολιτικού τής αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα καταλάβει ο αναγνώστης ποιο κείμενο είναι από πολιτικό τού ΠαΣοΚ και ποιο από πολιτικό τής Νέας Δημοκρατίας; Η απάντηση (που βγαίνει από μια πολύ περιορισμένη δειγματοληπτική έρευνα) είναι θετική: η ρητορική τού πολιτικού λόγου των δύο κομμάτων, όπως εμφανίζεται στην προεκλογική περίοδο, είναι αναγνωρίσιμη και ταυτίσιμη.Τα παιχνίδια τού πολιτικού λόγου, Μπαμπινιώτης

Ο λόγος άμα τη δημιουργία του όρθιου ανθρώπου είναι θεός και δημιουργός.
Ο πολιτικός λόγος είναι δημιουργός του πολιτικού ανθρώπου του πολίτη, ο κομματικός λόγος είναι η καταστροφή του.
Ο πολιτικός λόγος είναι υπεράνω κόμματος και κομματικοποίησης, προσωπικής ωφέλειας και δημοφιλίας
Έχει ένα κόστος, γιατί κανείς δεν θέλει και δεν ακούσει την αλήθεια και δεν την αντέχει αλλά, έχει και μία αλήθεια και ένα θάρρος που ελάχιστοι αναλαμβάνουν μαζί με την ευθύνη των λόγων τους.
Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε πολλούς κομματικούς λόγους , πολλά κόμματα, πολλούς αρχηγούς κομμάτων και οπαδούς τους και να μην έχουμε πολιτικούς λόγους και πολιτικούς ανθρώπους, πολιτικούς άνδρες και πολιτικούς γυναίκες.

Στην πολιτική, μια οργανωμένη μειοψηφία είναι μια πολιτική πλειοψηφία.Jesse Jackson
Ο κομματικός λόγος είναι ένας λόγος κατεστημένος βαρετός κοινότυπος, κονσέρβα, χωρίς εκπλήξεις και ενδιαφέρον. Αν γνωρίζεις το κόμμα γνωρίζεις πολύ καλά και τι λόγο θα εκφωνήσει αυτό το κόμμα και τι θα πει…. οπότε αρχίζουν τα χασμουρητά εκτός, αν είσαι οπαδός αυτού του κόμματος και πιστεύεις ότι κάτι έχεις να κερδίσεις από αυτό και αρχίζεις τα χειροκροτήματα.

Τίμιος πολιτικός είναι εκείνος που όταν εξαγοραστεί παραμένει εξαγορασμένος.Simon Cameron
Ο λόγος που ο κομματικός λόγος είναι τόσο βαρετός προβλέψιμος και κοινότυπος είναι γιατί έχει εγκλωβιστεί σε μία κοντόφθαλμη λογική ενός προσωπικού και κοντοπρόθεσμου συμφέροντος.
Εκπορεύεται φυσικά από την βαθιές ρίζες της εξουσίας στο παρακράτος της και φροντίζει να τις διατηρεί καλλιεργώντας τις κομματικές φιλίες και δήθεν αντιπαλότητες στο όπου φυσάει ο άνεμος.
Έτσι βλέπουμε ανθρώπους να μεταπηδούν από το ένα ακόμα στο άλλο σε μόνιμη υπουργική και βουλευτική θέση χωρίς καμία αξιοπιστία και συνέπεια πολιτική. Παραδείγματος χάρη η Νέα Δημοκρατία αγκαλιάζει τους ακροδεξιούς απροκάλυπτα και ο ΣΥΡΙΖΑ, αριστερό ακόμα συμμάχησε τους ΑΝΕΛ. Θα μπορούσε να κάνει συνεργασία με το αριστερό ΚΚΕ, αδελφό κόμμα, αλλά δεν έκανε όμως. Ο Λόγος;;;; Ήθελε την εξουσία. Ή μάλλον…. του υποσχέθηκαν την εξουσία.

Τις αριστερές κυβερνήσεις τις χρειαζόμαστε γιατί μπορούν να περνάνε τα αντιλαϊκά μέτρα πολύ πιο εύκολα από τις δεξιές.Τζιάνι Ανιέλι, Ιταλός μεγαλοβιομήχανος
Τα κόμματα είναι σαν τις ποδοσφαιρικές ομάδες, ο ρόλος τους είναι να κρατούν απασχολημένους τους κομματικούς νομάδες. Έχουν και τη νοοτροπία των ποδοσφαιρικών ομάδων στη μεγάλη του νου, απουσία και κριτικής σκέψης. Έτσι, είτε μιλάς με έναν οπαδό ενός κόμματος, ή μιας ποδοσφαιρικής ομάδας ή με ένα πιστό μιας θρησκείας αντιμετωπίζεις το ίδιο πράγμα, την εμμονή της μισαλλοδοξίας, απουσία λογικού διαλόγου.

Η θρησκεία είναι το αφροδίσιο νόσημα της ανθρωπότητας. Η πολιτική είναι ο καρκίνος της.
Henry de Montherlant, Γάλλος συγγραφέας

Παρά πολλοί άνθρωποι είναι βαθιά απογοητευμένοι από αυτή την κομματική και θρησκευτική εμμονή και μανία, για αυτό και η αποχή βγαίνει πρώτο κόμμα με τον ΚΑΝΕΝΑ. ΚΑΝΕΙΣ δεν πληρεί τις προδιαγραφές μιας υγιούς πολιτικής γιατί δεν υπάρχει η πολιτική ΣΚΕΨΗ και το Όραμα αυτής, αλλά, το κυριότερο δεν υπάρχει η ακεραιότητα χαρακτήρος να το στηρίξει. Και ο λόγος είναι το ΠΑΙΔΙ της σκέψης μας.

Οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από καλούς ψηφοφόρους που δεν πάνε να ψηφίσουν.
Ντουάιτ Αϊζενχάουερ,Αμερικανός στρατηγός & πρόεδρος
Αν δεν απαλλαγούμε από την κομματική κοντόφθαλμη νοοτροπία και την θρησκοληψία με την οποία μας χειρίζεται μία μακιαβελική εξουσία δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δημιουργήσουμε μια πραγματική πολιτεία με Νοήμονες Πολίτες και θα έχουμε φεουδαρχίες, καμουφλαρισμένες «δημοκρατίες». Human Beings. Το κυριότερο πρέπει να αναζητούμε την αλήθεια, η οποία δεν είναι καθόλου δημοφιλής και να την αντέχουμε. Με δημοφιλή ψέμματα καταλήγουμε σε μια ανάπηρη κοινωνία που σαν στρουθοκάμηλος πουλί, εθελοτυφλεί.

Αυτό που παρατηρείται στον πολιτικό μας λόγο και που μειώνει τη σημασία του είναι ένας φαύλος κύκλος: οι πολιτικοί μάς λένε ό,τι θέλουμε να ακούσουμε, γιατί οι ίδιοι οι πολίτες τους αναγκάζουμε να λένε ό,τι θέλουμε να ακούσουμε. Οι πολιτικοί δεν τολμούν να πουν ενοχλητικές αλήθειες ή να πράξουν ­ όταν είναι στην εξουσία ­ ό,τι θα ενοχλήσει τους πολίτες-ψηφοφόρους, έστω κι αν είναι το σωστό. Οι πολίτες δεν αντέχουμε να ακούσουμε δυσάρεστες ή ενοχλητικές αλήθειες. Πρόκειται για το περίφημο πολιτικό κόστος που αποτελεί φραγμό στον πολιτικό μας λόγο και στην πολιτική πράξη γενικότερα. Πόσοι πολίτες θα ακούσουμε ευχάριστα μορφές πολιτικού λόγου που θα υποστηρίξουν αύξηση των φορολογικών μας επιβαρύνσεων (έστω και με δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών) ή αύξηση τού χρόνου εργασίας μας ή πιο αυστηρή παιδεία σε όλα τα επίπεδα τής Εκπαίδευσης ή αποκρατικοποιήσεις ζημιογόνων ΔΕΚΟ ή ό,τι τελοσπάντων θα έθιγε τα ατομικά μας συμφέροντα; Ολα αυτά καταλήγουν σ’ ένα ζητούμενο που είναι η επίτευξη μεγαλύτερης ωριμότητας δημιουργών και αποδεκτών τού πολιτικού μας λόγου, ωριμότητα πολιτικών και πολιτών. Τα παιχνίδια τού πολιτικού λόγου, Μπαμπινιώτης

Τα λόγια ενός πολιτικού δεν φανερώνουν την ιδέα που έχει για το θέμα του, αλλά την ιδέα που έχει για το ακροατήριο του.George Will

Άκου τους λόγους των κομματικών αρχηγών και θα καταλάβεις τι γνώμη έχουν για τον ψηφοφόρο τους, τον απλό, Πιθανό να είσαι ένας από αυτούς….. νήπιο και μωρό.

Αστραία

μη χτίζεις πόλεις και πολυκατοικίες στην άμμο…τον Καιρό του Τόξου

Το Ελληνικό τόξο είναι μια από τις πιο ενεργές σεισμικές ζώνες στη δυτική Ευρασία. Ήταν τακτικά η πηγή σεισμών μεγέθους 7 τα τελευταία εκατό χρόνια της οργανοληπτικής καταγραφής και η τοποθεσία όπου έλαβαν χώρα τουλάχιστον δύο ιστορικά γεγονότα που ήταν πιθανώς περίπου μεγέθους 8 ή περισσότερο, ο σεισμός της Κρήτης του 365, ο σεισμός της Κρήτης το 1303 και ο σεισμός στη Ρόδο το 1856.
Όταν θα αρχίσουν να ζωντανεύουν οι λέξεις και να ενεργοποιούνται τα τόξα, θα χορεύομε όλοι τον χορό της Γαίας και κανείς δεν θα μπορεί να κρυφτεί κάπου, είτε είναι χορευτής καλός είτε δεν ξέρει καθόλου χορό,
Ως κατεξοχήν ηφαιστειογενής, χώρα του Ήφαιστου και σεισμογενής χώρα, η Ελλάδα, είναι όχι μόνο Heartland αλλά και limland μπροστά στο Eλληνικό Tόξο του Aιγαίου. Απαιτεί πολύ προσεκτική αρχιτεκτονική κτιρίων, σχεδιασμό πόλεων, αυστηρή πολεοδομία και ρυμοτομία αρμονική, πράγμα που απουσιάζει παντελώς από τα τελευταία χρόνια με την ολέθρια των κυβερνήσεων της, τακτική.
Ο εθνικός μας τσιμενάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής με ανύπαρκτη οικολογική συνείδηση, τσιμέντωσε την Ελλάδα βγάζοντας την από τον γύψο, δημιουργώντας αυτά τα εκτρώματα κτίρια ντροπής και πλουτίζοντας οι εργολάβοι των κηδειών, φίλοι του. Ο επαρχιώτης Σερραίος που προσκυνούν σήμερα στον τάφο του οι αρχιτέκτονες της διαπλοκής, μετέφερε » το χωριό» που κουβαλούσε στην πόλη, αντί να μεταφέρει την πόλη και την πολιτική συνείδηση στο χωριό και να το φτιάξει όμορφο με όμορφους πολίτες.
Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό, ερήμωσε την ύπαιθρο, τα χωριά και έφτιαξε τις πόλεις ΤΕΡΑΤΑ με μια Λερναία Ύδρα υδροκεφαλισμό.
Ο μποεμ ζεν πρεμιέ, Παπανδρέου συνέχισε στον ίδιο σκοπό χορεύοντας μποέμικα σε γλυκειά ντόλτσε βίτα: ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ και εμείς σήμερα χορεύουμε στα δάνεια και στα μνημόνια καρσιλαμά χρεωμένοι μέχρι το λαιμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ένας αδύναμος κρίκος, άχαρος, άτολμος και αυτός συνέχισε στον ίδιο ρυθμό χωρίς καμία τόλμη για κάτι πιο ριζοσπαστικό.
Αυτοί ήταν οι κυβερνήτες και οι κυβερνήσεις που μας κυβέρνησαν τον καιρό των παχέων αγελάδων και φάγανε όλες τις αγελάδες και τα βόδια μέχρι τον ισχνό καιρό της ερημοποίησης των μνημονίων.
Αυτό που επείγει τώρα να γίνει άμεσα είναι: Αποκέντρωση, αποαστικοποίηση, μείωση της γραφειοκρατίας του υδροκεφαλισμού και αναζωογόνηση της υπαίθρου, επιστροφή των πολιτών στη φύση και δημιουργία όμορφων μικρών πόλεων και κατοικιών από την αρχή, ανθεκτικών στο σεισμό.
Αυτό πρέπει να κάνει μία σωστή κυβέρνηση, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της και οι ψηφοφόροι να αναλάβουν τις δικές τους, επιβιώνοντας στο survivor.gr για να μην διαιωνίζουν αυτό τον κακοφορμισμό και να μην στρουθοκαμηλίζουν στην έρημο ανόητων ριάλιτι στην άνοδο της ανευθυνότητος.Η μελέτη της Ιστορίας μας διδάσκει πολλά, αλλά η σπουδή της Γεωλογίας μας μαθαίνει να επιβιώνουμε με τη φύση αρμονικά.

Καλού κακού…. ας μάθουμε να χορεύουμε και κανένα ταγκό….γιατί η Γη είναι πολύ χορευταρού και η Φύση αδυσώπητη για ανόητους ανθρωπίδες του θολού νερού.

Αστραία