οι γάμοι και τα παιδιά της εξουσίας
Χρόνος παις εστι παίζων πεττεύων. Παιδός η βασιλεία.
– Ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει πεσσούς. Το βασίλειο ανήκει σ’ αυτό το παιδί.
Ηράκλειτος
Η συνουσία έχει δύο έννοιες και σημειολογίες όπως μας λέει η επίσκεψη στον αφηρημένο πυρήνα της λέξης. Είναι ένωση δύο ουσιών. Η ένωση μπορεί να είναι πνευματικής μορφής, έχουμε τον πλατωνικό έρωτα σε πνευματικό πεδίο και μπορεί να είναι σαρκικής σε φυσικό επίπεδο όπως τον σεξουαλικό έρωτα.
Η ουράνιος και η πάνδημος Αφροδίτη και ο Έρωτας είναι παιδί της Πενίας και του Πλούτου όπως μας λέει ο φιλόσοφος Πλάτων.
Στην πρώτη περίπτωση τα πράγματα είναι απλά. Ο άνθρωπος ως μέλος μέσον και προϊόν αλληλεπίδρασης σε ένα σύμπαν που συνεχώς εξελίσσεται και γερνά, είναι συνεχώς συνέπεια μιας συνουσίας, είναι παιδί της, με την έννοια ότι όλες οι παραστάσεις και τα μέσα της κοινωνικής διαμόρφωσης επιδρούν στο χαρακτήρα του στις πεποιθήσεις του και στις πράξεις του στις δράσεις και στις αντιδράσεις του. Με επίκτητα και κληρονομικά χαρακτηριστικά.
Με άλλα λόγια συνεχώς σε ένα πνευματικό αιθερικό επίπεδο λαμβάνει χώρα μια συνουσία, συνουσιαζόμαστε συνεχώς, για αυτό πρέπει να προσέχουμε πολύ τι ερεθίσματα παίρνουμε τι πληροφορίες και αν έχουμε ισχυρά φίλτρα για την παραπληροφόρηση και ικανότητα κριτικής σκέψης.
Σε πνευματικό επίπεδο για να γεννηθεί ένα όμορφο και γερό παιδί, θα πρέπει να ενωθεί ένας καθαρός νους με μία νέα παρθένα ιδέα. Αν ο νους δεν είναι καθαρός και διαυγής και αν η ιδέα δεν είναι ωραία και παρθένα δεν έχουμε ωραία παιδιά, έχουμε τερατογενέσεις και αυτό συμβαίνει συχνά.
Σε φυσικό επίπεδο η συνουσία για να λειτουργήσει σωστά και να έχουμε απογόνους και γερά παιδιά θα πρέπει οι ουσίες να είναι διαφορετικές και διαφορετικού φύλου και όχι ίδιες ουσίες και ίδια φύλα. Θα πρέπει να είναι και ίσες γιατί η ένωση με μία κατώτερη γυναίκα δεν θα γεννήσει ένα ανώτερο παιδί ούτε η ένωση με έναν κατώτερο άντρα. Ας το έχουν αυτό υπ όψιν τους και οι φαλλοκράτες μισογύνηδες αλλά και οι υπερβολικές φεμινίστριες.
Η ισότητα η διαφορετικότητα και η αλληλοεκτίμηση και ο αλληλοσεβασμός των δύο ανθρώπων και των δύο διαφορετικών φύλων πού έρχονται σε σαρκική επαφή λειτουργεί αποτελεί εγγύηση και για ένα όμορφο και γερό παιδί αλλά και για μία καλή σχέση και δημιουργική. Κατά συνέπεια όλη η κοινωνία ανθεί.
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις έχουμε προβλήματα γονιμότητας που σταδιακά αυξάνονται γεωμετρικά και προβλήματα στα παιδιά που γεννιούνται πολλά.
Επειδή η εξουσία δεν διακρίνεται για τη σοφία της αλλά για την αμετροέπεια και την απληστία της και είναι εκτός ουσίας κάθε φορά, τα προβλήματα που δημιουργούνται σε μία κοινωνία είναι πάρα πολλά.
Τα κυριότερα είναι τα εξής.
Οι άνθρωποι της εξουσίας και της καριέρας αποφεύγουν να κάνουν παιδιά, χρησιμοποιούν το σεξ μόνο για ηδονή, αρπακτικά και τελείως καταχρηστικά. Όταν κάποια στιγμή θελήσουν να κάνουν παιδιά τότε αποδεικνύεται ότι είναι αργά πλέον για αυτούς. Εστιάζονται στα λεφτά στην καριέρα και στην εξουσία φυσικά. Εκτός από τους καθιερωμένους Ιεράρχες πού είναι άνθρωποι της εξουσίας κυριολεκτικά αλλά και αρχηγέτες απέφυγαν να δεσμευτούν σε ένα γάμο και να κάνουν παιδιά όπως ο Χίτλερ παραδειγματικά.
Όταν η εξουσία παντρεύεται, παντρεύεται καθαρά για λόγους συμφέροντος και έτσι βλέπουμε γάμους που δυστυχούν κυριολεκτικά και τα παιδιά που γεννιούνται έχουν επίσης προβλήματα πάρα πολλά.
Συνήθως η εξουσία, όπως μας διδάσκει και η ελληνική μυθολογία, φοβάται τα παιδιά που θα γεννηθούν και έτσι τα περισσότερα τα σκοτώνει ή εξορίζει, αλληγορικά και κυριολεκτικά. Ο μύθος ο του Ουρανού του Κρόνου αλλά και του Οιδίποδα μας λέει για το θέμα αυτό πολλά.
Η εξουσία πάντα φοβάται, ότι κάποιος πιο έξυπνος, πιο καλύτερος ,πιο δίκαιος, πιο σωστός πιο ομορφότερος θα της κλέψει τη θέση για αυτό κοιτάζεται στον καθρέφτη κάθε μέρα σαν την κακιά μητριά και τον ρωτάει ποια είναι η ομορφότερη στη Χώρα, ενώ η Χιονάτη μένει κάπου κρυμμένη και κρυφά.
Το αποτέλεσμα αυτό είναι συνεχώς να πέφτει η ενέργεια, αυξάνεται η εντροπία, ολόκληρη η κοινωνία νοσεί βαριά και φυσικά η εξουσία πέφτει και πεθαίνει και αυτή με ένα θάνατο που της πάει πολύ. Πολλές εξουσίες, αυτοκρατορίες, βασιλείες, έχουν πέσει εκκωφαντικά. Βασικά, όλες. Και μένει μια υστεροφημία κακή και ντροπιαστική.
Δηλαδή με απλά λόγια καμία εξουσία δεν γλυτώνει από την πτώση της και την παρακμή της. Πρόνοια και Νέμεσις μαζί.
Το πρόβλημα αυτό της πτώσης, λύνεται με έναν τρόπο απλό, του Διός.
Γιατί ο Δίας καταπίνει τη Μήτιδα τη Σκέψη και τη Σοφία και και γεννά την Αθήνα;
Γιατί η εξουσία για να μείνει ακόμη και ως καλή υστεροφημία πρέπει να γίνει σοφή δίκαιη
και το λαό που κυβερνά να αγαπά.
Αυτό σημαίνει ότι η εξουσία μοιράζεται με το λαό, χαρές λύπες προβλήματα αγαθά λεφτά δίκαια και σωστά.
Αυτό σημαίνει ότι η εξουσία γίνεται ηγεσία δίκαιη σοφή.
Για γίνει μία άγονη εξουσία, γόνιμη ηγεσία, θα πρέπει να ενώνεται με όμορφες ιδέες να γεννά όμορφα παιδιά και να δώσει χώρο σε αυτά τα παιδιά. Να τα φροντίζει και να τα αγαπά.
Το επίπεδο μιας κοινωνίας το βλέπουμε από τους γάμους της ηγεσίας και από τα παιδιά που γεννά και τι κάνει γι αυτά.
Κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί από Παιδιά και από τον Χρόνο Δικαστή και Θεριστή που μαζί τους παίζει και κυλά.
Αστραία