5.Και το τελευταίο, λάθη χαρακτήρα, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου αποτελείται από κληρονομικά και από επίκτητα χαρακτηριστικά τα οποία παλεύονται και δουλεύονται μέσα από τη γνώση και την αυτογνωσία με πολύ κόπο αλλά, αποτελεσματικά.
Τι είναι χαρακτήρας ( Τα Ομηρικά Έπη μας λένε πολλά για όλους τους χαρακτήρες της ανθρώπινης ζωής που συναντούμε καθημερινά )
« Οι σκέψεις γίνονται λέξεις, οι λέξεις μετατρέπονται σε πράξεις, οι πράξεις καθορίζουν τον χαρακτήρα σου, ο χαρακτήρας σου γίνεται το πεπρωμένο σου».
Κληρονομικά χαρακτηριστικά είναι η διαδρομή των προγόνων, τα λάθη τους και τα σωστά.
Γονείς παπούδες γιαγιάδες φυλή έχουν μια διαδρομή που εγγράφεται σε κυτταρική μνήμη γενετική στα αρχεία του σύμπαντος.
Η οριζόντια και κάθετη προσωπική ανακεφαλαίωση, αλλά και η εθνική ανακεφαλαίωση θα σε βοηθήσουν να τα δεις από τη σωστή τους πλευρά και με την σωστή ματιά.
Μερικά από αυτά, μπορεί να τα διορθώσεις κιόλας και διορθώνοντας και βελτιώνοντας τον εαυτό σου και το χαρακτήρα σου.
Για αυτή την ανακεφαλαίωση θα χρειαστείς γνώση και γνώσεις πολλές , ιστορίας μυθολογίας γεωλογίας βιολογίας γεωγραφίας βασικές αρχές μαθηματικών και φιλοσοφίας για να μπορείς να κάνεις μία λογική πρόταση και να συνδέσεις τα γνωστικά πεδία σε μία συμπερασματική ευθεία.
Αυτή η γνώση δεν αρκεί, αν δεν διαθέτεις αυτογνωσία αλλά, η αυτογνωσία δεν μπορεί να αποκτηθεί σε ζωή μοναχική, αφιερωμένη στο θεό, γιατί προϋποθέτει μία συμμετοχή στην κοινωνία.
Δεν μπορείς δηλαδή μόνος σου να αποσυρθείς από τη ζωή ή να αφιερωθείς στο Θεό και να αποκτήσεις αυτογνωσία, για αυτό και η μοναχική ζωή καθόλου σε αυτό δεν ωφελεί. Ούτε θα σε βοηθήσει πολύ η ατέρμονη ομφαλοσκόπηση στον καναπέ ενός ψυχαναλυτή που θα σου λέει πόσο καλός είσαι και πόσο σε αδίκησε η ζωή, αυτό δηλ που θέλεις να ακούσεις.
Είναι απαραίτητη η συμμετοχή στην ανθρώπινη κοινωνία γιατί είναι σχέση αλληλεπίδρασης διαλεκτική.
Μαθαίνεις τον εαυτό σου μέσα από τους άλλους, μόνο έτσι μπορείς να τον μάθεις και μέσα από αυτή την τριβή εξελίσσεσαι και εσύ, εξελίσσονται και οι άλλοι και, έτσι η ιστορία προχωρεί.
Στόχος είναι η Αρετή και του Οδυσσέα και του Ηρακλή στην Υ επιλογή. Η ατομική άσκηση στην Αρετή επιβάλλεται και σε συλλογικές διαδικασίες γιατί είμαστε ταυτοχρόνως με κάποιους άλλους σε σχέση αλληλεπίδρασης διαλεκτική όπως φαίνεται και από την εξέταση του Οδυσσέα στο νησί των Φαιάκων για την αρετή του από την Αλκίνοη Αρετή. Όταν ήταν ολομόναχος στην άγρια θάλασσα, η αρετή δεν είχε κανένα σπουδαίο νόημα. Όταν βρέθηκε με ανθρώπους ήταν το ζητούμενον. Τα ψάρια και οι καρχαρίες ελάχιστα θα ενδιαφερόταν για την αρετή του Οδυσσέα και η αυτογνωσία του θα ήταν άχρηστη με την συντροφιά τους.
Η αυτογνωσία απαιτεί δύο παράγοντες, παρατήρηση και παρατηρητή.
Ορίζεις τον Παρατηρητή που θα παρατηρεί τον εαυτό του σε αυτοπαρατήρηση και τους άλλους μαζί.
Χωρίς αυτή τη σχέση και τον ορισμό, δεν υπάρχει καμία αυτογνωσία και χωρίς αυτογνωσία, η γνώση δεν έχει μεγάλη σημασία γιατί δεν υπάρχει η γερή βάση να την στηρίξει και την υποστηρίξει αποτελεσματικά. Μελέτησε όλους τους χαρακτήρες των Ομηρικών Επών και θα μάθεις πολλά, αλλά στην τελική επιλογή δες ποιο χάπι σου ταιριάξει και σου αρκεί, το μπλε ή το κόκκινο. Από αυτό θα εξαρτηθεί η επόμενη διαδρομή και είναι του Ηρακλή.

Μη βρίσκεις λάθη να βρίσκεις λύσεις

Αστραία

Το Είναι και το Είσαι
….σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη
Η λέξη αυτογνωσία, περιέχουσα ως δεύτερο συστατικό τη γνώση είναι ένα είδος γνώσης πολύ σημαντικό που ξεκινάει με τη γνώση και την πτώση του πνεύματος στην ύλη, δηλαδή με έναν Τρωικό Πόλεμο, μία Οδύσσεια και μια επιστροφή.
Η γνώση, η χρήση της η καλή και η κακή και η αυτογνωσία αφορούν έναν ενήλικα άνθρωπο εφόσον έχει ενηλικιωθεί και μετά την ηλικία των 20 ετών θα απολογηθεί στην συνείδηση του, που τον ερωτά τι έχει κάνει για αυτά τα θέματα τα γνωστικά και αυτογνωστικά.
Και η γνώση και αυτογνωσία δεν είναι μία στατική κατάσταση αλλά, μία δυναμική ροή διαλεκτική διαλλακτική και εξελικτική κατάσταση της συνείδησης πού γίνεται αυτοσυνείδηση μέσω της αυτοπαρατήρησης της ανακεφαλαίωσης και της σύνδεσης όλων των δωματίων της γνώσης στον λαβύρινθο της.
Οι πολλές γνώσεις δεν οδηγούν απαραίτητα και στην αυτογνωσία που είναι μία ψυχική και συναισθηματική και σωματική ισορροπία, αρμονία. Αντιθέτως πάρα πολλοί άνθρωποι με πάρα πολλές γνώσεις δεν διαθέτουν παρά μόνο ψήγματα αυτογνωσίας γιατί οι πάρα πολλές γνώσεις όταν δεν συνδεθούν σωστά με ένα νήμα και με ένα σκοινί καταστρέφουν τον άνθρωπο και το σώμα,  αρχίζει να διαγράφεται φανερά το σώμα του Μινώταυρου, ένα σώμα με ένα πολύ μεγάλο υπερτροφικό κεφάλι. Την ψυχή δε, την αποξηραίνουν γιατί την κάνουν φτωχή, ιδίως αν συνοδεύεται με σπουδαιοφάνεια πολύ και αρχίζει και αραδιάζει βιογραφικά πληθώρα από διδακτορικά με σπουδή.
Φυσικά ούτε η αγνωσία, βοηθάει στην αυτογνωσία. Η αγνωσία είναι μία κατάσταση μακαριότητας, ίσως και ευτυχίας στον παράδεισο του ναγουάλ, στην οποία βρίσκονται τα μωρά όταν μπουσουλάνε ακόμη, τα νήπια και, τα τετράποδα ζώα. Τα ζώα θα παραμείνουν ζώα και οι αγελάδες θα βόσκουν στα λιβάδια εν τη μακαριότητι της άγνοιας τους αλλά, τα μωρά μετά την ηλικία των δύο με τεσσάρων ετών, όταν θα αρχίσουν να στέκονται στα πόδια τους και να περπατούν και αρχίσει να αναπτύσσεται ο Ερμής, ο λόγος και η σκέψη, θα ξεκινήσουν το μακρύ ταξίδι της γνώσης και της αυτογνωσίας με τις Τροίες τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες να καραδοκούν.
Συνεπώς αυτογνωσία δεν είναι να ξέρεις τα πάντα, ή να ξέρεις πολλά, αλλά να ξέρεις τι ξέρεις, γιατί θέλεις να ξέρεις και τι θέλεις να ξέρεις, τι σε ενδιαφέρει να μάθεις και γιατί.
Το πρώτο πράγμα που θες να μάθεις είναι για τον εαυτό σου ποιος είσαι, τι είσαι, γιατί είσαι αυτό που είσαι. Εύκολο θα πει κανείς, τα στοιχεία ταυτότητος το ξεκαθαρίζουν, όνομα επίθετο καταγωγή ύψος βάρος χρώμα ματιών, επάγγελμα θρήσκευμα οικογενειακή κατάσταση και τα λοιπά. Όμως δεν είναι αυτό, είναι κάτι περισσότερο και παραπάνω από αυτό.
Το δεύτερο είναι να μάθεις για τον κόσμο. Τι είναι ο κόσμος, οι άνθρωποι τα ζώα τα φυτά και τα δέντρα οι πλανήτες το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον. Τι να την κάνεις στην αυτογνωσία, αν βρεθείς μόνος και έρημος στον Άρη, δεν τη χρειάζεσαι κιόλας. Η γνώση και η αυτογνωσία σε ενδιαφέρουν για να ζεις καλά με τον εαυτό σου, παρέα με άλλους ανθρώπους.  Σε ενδιαφέρει πρώτιστα το ανθρωπογενές και αλληλεπίδραση με το φυσικό, γιατί ό,τι είσαι και δεν είσαι, είναι αποτέλεσμα αυτής της εξελικτικής διαδικασίας. Όπως είσαι και εσύ και, υπόκεισαι στους περιορισμούς του χώρου του χρόνου και της εποχής που έχεις γεννηθεί και ζεις. Η αυτογνωσία είναι πάντα σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους Τι είσαι εσύ και τι είναι οι άλλοι άνθρωποι και πως εξελίσσονται όλοι μαζί. Συνεπώς η αυτογνωσία είναι μία κατάσταση ταυτόχρονα ατομική και συλλογική σε ένα περιβάλλον ανθρωπογενές και ειδικά σε μία πολιτεία πολιτισμική. Δεν είναι μία κατάσταση εγωιστική και εγωκεντρική, να πάρεις τα όρη και τα βουνά και τα μοναστήρια για να βρεις τον εαυτό σου μακριά από τους ανθρώπους. Ή θα την βρεις με τους ανθρώπους ή θα χάσεις και θα χαθεί χωρίς αυτούς. Οι διάφοροι θρησκευτικοί μοναχοί ασκητές απαρνητές της κοσμικής ζωής, μπορεί να μιλούν όσο θέλουν για το Θεό, αλλά τον εαυτό τους και τον άνθρωπο και τους ανθρώπους γνωρίζουν ελάχιστα ως δειλοί φυγομάχοι της ζωής και των προκλήσεων της, του έρωτα της αγάπης της ειρήνης και του πολέμου. Αν ο άνθρωπος χρειάζεται τον θεό και ο Θεός χρειάζεται τον άνθρωπο διαφορετικά δεν θα τον είχε φτιάξει. Αν τον έχει γεννήσει, ακόμα καλύτερα. Η σχέση του ανθρώπου με το Θεό είναι μία σχέση αμοιβαίας κατανόησης και αλληλοεκτίμησης και όχι υποτέλειας και δουλείας και σίγουρα είναι πάντα μέσα τους ανθρώπους και τη ζωή και, για τους ανθρώπους.
Η ζωή είναι η μεγάλη πρόκληση και το μεγάλο αλώνι των μεγάλων μονομάχων. Τίποτα έξω από αυτή. Εδώ η κόλαση εδώ και ο παράδεισος και η μεγάλη αναμέτρηση των δίφυλων διγενών, αρσενικών ΧΥ και θηλυκών ΧΧ.
Η ελευθερία έγκειται στο να μπορέσεις να τα κατανοήσεις όλα αυτά και να συνδεθείς με τον εαυτό σου να συναντηθείς. Η μοναξιά αρχίζει όταν αρχίζεις να συνειδητοποιείς, όσο μεγαλώνεις Από τη στιγμή που αρχίζεις να σκέφτεσαι να περπατάς όρθιος και να μιλάς, κάτι απομακρύνεται από σένα, φεύγει, γίνεται μία ανάμνηση μακρινή που σου προκαλεί θλίψη πολύ .Αυτό λέγεται αποξένωση με τον εαυτό και κοινωνική διαμόρφωση. Σε οδηγεί σε μεγάλη αλλοτρίωση και πνευματική. Νιώθεις μόνος ακόμη και όταν είσαι παρέα με πολλούς ανθρώπους, νιώθεις μεγάλη μοναξιά στο μεγάλο συνωστισμό της πολυσύχναστης πόλης, νιώθεις απελπισμένος και τρέχεις στα γήπεδα στις εκκλησιές και στις in ακρογιαλιές να ξεγελάσεις το συναίσθημα αυτό το οδυνηρό. Κρεμάς το σταυρό, κουβαλάς τη πέτρα σου σαν τον Σίσυφο για λίγα ψίχουλα αθανασίας χωρίς αγάπη,  φοράς το σιδερένιο προσωπείο της περσόνας, ντύνεσαι με γελοία ρούχα κυκλοφορείς με ακριβά αυτοκίνητα που δεν το χρειάζεσαι σε σοκάκια τους, λες ανοησίες, μιλάς συνέχεια για συνταγές φαγητών, παίρνεις μέρα μέρος σε θλιβερά ριάλιτι σόου, κάνεις διάφορα πτυχιακά και διδακτορικά που τα βαριέσαι, βγάζεις ανούσιους λόγους σε πληκτικά συνέδρια και το μόνο που μεγαλώνει, είναι αυτή η απόσταση από έναν Εαυτό, που η απουσία του σε πληγώνει.
Που είναι αυτός ο εαυτός που σε περιμένει και κάποτε ήσασταν μαζί σε ευτυχία αληθινή;
Ας δούμε το έλλειμμα γνώσης και αυτογνωσίας της θρησκευτικής και κομματικής εξουσίας σε περίσσευμα ασυνέπειας αντίφασης και αναξιοπιστίας σε  μια πολιτεία που ακροβατεί σαν πελαργός  σε  μετέωρα βήματα χωρίς παιδί.
Η εκκλησία ως ανώτατη θρησκευτική εξουσία ισχυρίζεται πώς η αυτοκτονία,  άρνηση της ζωής και η άμβλωση, φόνος εμβρύου είναι αμαρτία. Δεν είναι αμαρτία ο μοναχισμός, δεν είναι άρνηση της ζωής ; Δεν είναι φόνος τα εκατομμύρια ανθρώπων εμβρύων και μωρών ακόμη που έχουν φονευθεί στο όνομα του Θεού, στους κατά συρροή θρησκευτικούς πολέμους;
Οι  άγαμοι και άτεκνοι μοναχοί  «πατέρες» ( χωρίς  φυσικά παιδιά)  της εκκλησίας μιλούν για αγάπη και δεν μας έχουν δώσει ποτέ ένα προσωπικό παράδειγμα προσωπικής αγάπης, δεν έχουν αγαπήσει ποτέ έναν άνθρωπο, μία γυναίκα, δεν έχουν φροντίσει ποτέ ένα παιδί δικό τους, δεν έχουν ξενυχτήσει για αυτό, δεν μας έχουν δώσει ποτέ ένα προσωπικό παράδειγμα ευτυχισμένου γάμου και ανατροφής παιδιών. Πώς μπορεί να μιλούν για αυτά εκτός ζωής; Είναι πολύ εύκολο να αγαπάς όλο τον κόσμο γενικά και αόριστα και είναι πολύ δύσκολο αντέξεις και να αγαπάς έναν άνθρωπο προσωπικά.
Οι κομματικοί αρχηγοί και αρχηγίσκοι, ισχυρίζονται πώς θα φτιάξουν την οικονομία της χώρας, θα σκίσουν τα μνημόνια, θα βελτιώσουν τα εργασιακά και θα φέρουν τους τουρίστες. Οι κομματικοί αρχηγοί, οι πλείστοι, δεν έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους, δεν έχουν φτιάξει ποτέ μία υγιή επιχείρηση, δεν έχουν καλή μνήμη και μνημοσύνη και είναι τουρίστες. Τουρίστες της πολιτικής ζωής τουρίστες της γνώσης, τουρίστες της αυτογνωσίας και όχι αναζητητές. Ο τουρισμός  είναι το σπορ που τους ταιριάζει και όλη τη χώρα βουλιάζει σε μια συνείδηση που απουσιάζει.
Όταν θα φτάσεις στην Ιθάκη και η αίθουσα από τους ληστές που κλέβουν την περιουσία σου, το βιος σου, την ενέργειά σου, καθαριστεί με Θείο θειάφι, δες μία κλίμακα σκάλα στα ψηλά δωμάτια του μεγάρου που ανεβαίνει. Τόλμησε να ανέβεις εκεί, μία ερώτηση Γνώσης και Αυτογνωσίας  σε περιμένει…..

Ποιος Είσαι; Ποιος ΕΙ;

Αστραία