στα «Βραβεία Θεοφανώ » Καρολίγγειας Δυναστείας

Η Στέψη
To 799 ο Πάπας Λέων Γ΄ είχε κακοποιηθεί από τους Ρωμαίους, που προσπάθησαν να του βγάλουν τα μάτια και να του ξεριζώσουν τη γλώσσα. Ο Λέων δραπέτευσε και κατέφυγε στον Καρλομάγνο στο Παντερμπόρν, ζητώντας του να επέμβει στη Ρώμη και να τον αποκαταστήσει. Ο Καρλομάγνος, αφού συμβουλεύτηκε τον λόγιο Αλκουίνο της Υόρκης, συμφώνησε να ταξιδέψει στη Ρώμη, όπως και έκανε τον Νοέμβριο του 800 και συγκάλεσε ένα συμβούλιο την 1η Δεκεμβρίου. Στις 23 Δεκεμβρίου ο Λέων έδωσε έναν όρκο αθωότητας. Στη Λειτουργία των Χριστουγέννων (25 Δεκεμβρίου), όταν ο Καρλομάγνος γονάτισε στην αγία τράπεζα να προσευχηθεί, ο Πάπας τον έστεψε Imperator Romanorum («Αυτοκράτορα των Ρωμαίων») στην τότε Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Με την πράξη του αυτή ο Πάπας ουσιαστικά ακύρωνε τη νομιμότητα της Αυτοκράτειρας Ειρήνης της Κωνσταντινούπολης:

«Όταν ο Οδόακρος εξανάγκασε σε παραίτηση τον Ρωμύλο Αυγουστύλο, δεν κατάργησε τη Δυτική Αυτοκρατορία ως ξεχωριστή εξουσία, αλλά επέφερε τη συνένωση ή ενσωμάτωσή της στην Ανατολική, έτσι από τη στιγμή εκείνη υπήρχε μια ενιαία αδιαίρετη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία … [Ο Πάπας Λέων Γ΄ και ο Καρλομάγνος], όπως οι προκάτοχοί τους, θεωρούσαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μια και αδιαίρετη και με τη στέψη [του Καρλομάγνου] δεν επεδίωξαν να διακηρύξουν ένα διαχωρισμό Ανατολής και Δύσης … δεν επαναστατούσαν εναντίον ενός κυρίαρχου βασιλεύοντος, αλλά κάλυπταν νομίμως την κενή θέση του καθαιρεθέντος Κωνσταντίνου ΣΤ΄ … [ο Καρλομάγνος] θεωρείτο ο νόμιμος διάδοχος όχι του Ρωμύλου Αυγουστύλου αλλά του Κωνσταντίνου ΣΤ΄ … » (Τζέιμς Μπράις, Άγγλος ιστορικός στο έργο του Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία΄΄ (1864)).

Η στέψη του Καρλομάγνου ως Αυτοκράτορα, αν και είχε σκοπό να αναδείξει τη συνέχιση της αδιάσπαστης γραμμής Αυτοκρατόρων από τον Αύγουστο μέχρι τον Κωνσταντίνο ΣΤ΄, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία δύο ξεχωριστών (και συχνά αντιτιθέμενων) Αυτοκρατοριών και δύο χωριστών αξιώσεων αυτοκρατορικής εξουσίας. Επί αιώνες στο μέλλον οι Αυτοκράτορες τόσο της Δύσης όσο και της Ανατολής, θα ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για κυριαρχία επί του συνόλου.

Δεύτερη σύζυγός του ήταν η Χίλντεγκαρντ του Φίντσγκαου 10 ή 12 χρονών

Ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας

Ο Καρλομάγνος, ο παρ΄ ολίγον σύζυγος της εικονόφιλης Ειρήνης, μέγας χορηγός του παπισμού, με πρώτο πάπα τον Πέτρο, μαθητή του Ιησού.

Είχε σημαντικό ρόλο στον καθορισμό του άμεσου οικονομικού μέλλοντος της Ευρώπης. Ακολουθώντας τις μεταρρυθμίσεις του πατέρα του, ο Καρλομάγνος κατάργησε το νομισματικό σύστημα που βασιζόταν στο χρυσό σόλιδο υιοθέτησαν το σύστημα που είχε εφαρμόσει και, τόσο αυτός όσο και ο Αγγλοσάξονας Βασιλιάς Όφα της Μερκίας υιοθέτησε το σύστημα που είχε υιοθετηθεί από τον Πεπίνο. Υπήρχαν πραγματικά ισχυροί λόγοι για την εγκατάλειψη αυτής της σύνδεσης με το χρυσό, κυρίως η ίδια η έλλειψη χρυσού.

Η έλλειψη χρυσού ήταν άμεση συνέπεια της σύναψης ειρήνης με το Βυζάντιο, που είχε ως αποτέλεσμα την παραχώρηση της Βενετίας και της Σικελίας στην Αναστολή και την απώλεια των εμπορικών τους δρόμων προς την Αφρική. Η τυποποίηση που προέκυψε εναρμόνισε οικονομικά και ενοποίησε το περίπλοκο σύνολο νομισμάτων που ήταν σε χρήση στην αρχή της βασιλείας του, απλοποιώντας έτσι τις συναλλαγές και το εμπόριο.

Ο Καρλομάγνος καθιέρωσε μια νέα μονάδα, τη livre carolinienne (από τη Λατινική libra, τη σύγχρονη λίρα), που βασιζόταν σε μια λίβρα-λίρα αργύρου – μονάδα τόσο χρήματος όσο και βάρους – που άξιζε 20 sou (από το λατινικό σόλοδο [που ήταν κυρίως λογιστική μονάδα και ποτέ δεν κόπηκε ως νόμισμα] το σημερινό σελίνι) ή 240 deniers (από το Λατινικό δηνάριο, τη σημερινή πένα). Την περίοδο αυτή η livre και το sou ήταν μονάδες μέτρησης, μόνο το denier ήταν νόμισμα του βασιλείου.

Ο Καρλομάγνος καθιέρωσε αρχές για τη λογιστική πρακτική μέσω των Capitulare de villis του 802, που θέσπισαν αυστηρούς κανόνες για τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να καταγράφονται έσοδα και έξοδα.

Στις αρχές της κυβέρνησης του Καρλομάγνου σιωπηρά επέτρεπε στους Εβραίους να μονοπωλούν το δανεισμό χρημάτων. Στη συνέχεια ο δανεισμός με σκοπό το κέρδος απαγορεύθηκε το 814, όντας αντίθετος με τον εκκλησιαστικό νόμο της εποχής. Ο Καρλομάγνος εισήγαγε τον Εβραϊκό Θεσμό, μία απαγόρευση για τους Εβραίους να ασχολούνται με δανεισμό χρημάτων, λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεων της πλειοψηφίας των υπηκόων του, απαγορεύοντάς τον στην ουσία σε όλα τα επίπεδα, σε μια αντιστροφή της προηγούμενης καταγεγραμμένης γενικής πολιτικής του. Εκτός από αυτή την προσανατολισμένη στα μακροοικονομικά μεταρρύθμιση, ο Καρλομάγνος υλοποίησε σημαντικό αριθμό μικροοιοκονομικών μεταρρυθμίσεων, όπως ο άμεσος έλεγχος των τιμών και των εισφορών για ορισμένα αγαθά και εμπορεύματα.

Ο Εβραϊκός Θεσμός του πάντως δεν ήταν αντιπροσωπευτικός της συνολικής οικονομικής σχέσης ή στάσης τους προς τους Φράγκους Εβραίους και οπωσδήποτε όχι η προγενέστερη σχέση του με αυτούς, όπως είχε εξελιχθεί κατά τη διάρκεια της ζωής του. Για παράδειγμα ο επ’ αμοιβή προσωπικός γιατρός του ήταν Εβραίος, απασχολούσε τουλάχιστον ένα τουλάχιστον Εβραίο για τις διπλωματικές του αποστολές, ο Ισαάκ ήταν ο προσωπικός του απεσταλμένος στο Μουσουλμανικό χαλιφάτο της Βαγδάτης. Του έχουν αποδοθεί επιστολές, που προσκαλούν Εβραίους να εγκατασταθούν στο βασίλειό του, για οικονομικούς λόγους, καλωσορίζοντάς τους γενικά με τις συνολικά προοδευτικές πολιτικές του.

Ο Καρλομάγνος εφάρμοσε το σύστημα αυτό στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρωπαϊκής ηπείρου και η μονάδα του Οφα υιοθετήθηκε εθελοντικά από το μεγαλύτερο μέρος της Αγγλίας. Μετά το θάνατο του Καρλομάγνου το νόμισμα της Ευρωπαϊκής ηπείρου υποβαθμίστηκε και το μεγαλύτερο μέρος της κατέφυγε στη χρήση του διαρκώς υψηλής ποιότητας Αγγλικού νομίσματος μέχρι περίπου το 1100.

Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία περιελάμβανε εδάφη της Κεντρικής Ευρώπης κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα υπό την εξουσία ενός Αυτοκράτορα, που είχε την ευλογία της Ρώμης. Η σύνθετη ονομασία αυτή προέκυψε, επειδή οι μεσαιωνικοί αυτοκράτορες ήθελαν να εμφανίζονται συνεχιστές της ένδοξης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, σε αντίθεση με την Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία η οποία είχε την έδρα της στην Κωνσταντινούπολη. Θεωρούσαν ακόμα ότι η ουράνια βασιλεία σύμφωνα με την χριστιανική πίστη πρέπει να εφαρμόζεται και στην Γη, υπό την εποπτεία τους.

Αρχικά η έκταση περιελάμβανε και περιοχές της Ιταλίας (και τη Ρώμη), αλλά αργότερα περιορίστηκε στην κεντρική Ευρώπη. Η επίσημη ονομασία, που άλλαξε αρκετές φορές, από τα τέλη του 15ου αιώνα ήταν Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους.

Καρολίγγειο Α’ Ράιχ

Βραβεία Καρλομάγνος

Για την ‘ειρήνη‘ βεβαίως, των πολυεθνικών αγορών….

To διεθνές Βραβείο Καρλομάγνος (Karlspreis, επίσημα Διεθνές Βραβείο Καρλομάγνου της Πόλης Άαχεν, από το 1988 Διεθνές Βραβείο Καρλομάγνου Άαχεν ) απονέμεται κάθε χρόνο από την πόλη Άαχεν της Γερμανίας σε άτομα για τη συνεισφορά τους στην ιδέα της Ευρώπης και στην ειρήνη στην περιοχή.

Συγκεκριμένα, απονέμονται ένα δίπλωμα, ένα συμβολικό ποσό 5.000 ευρώ και ένα μετάλλιο που έχει στην εμπρόσθια πλευρά του τον Καρλομάγνο, αντίγραφο της σφραγίδας της πόλης του 12ου αιώνα. Η τελετή λήγει με την ομιλία του βραβευθέντα.

Το βραβείο απονεμήθηκε για πρώτη φορά το 1950 έπειτα από πρωτοβουλία πολιτών του Άαχεν με πρωτεργάτη τον Κουρτ Πφάιφερ.

Οι βραβευθέντες

1950 Ρίχαρντ Νικολάους Γκραφ Κουντενχόβε- Καλλέργης

Όλοι οι παπάδες  αυτοκράτορες  γραμματείς μανδαρίνοι Πατριάρχες και …..οι Πάπες νοσταλγοί των Α΄Β΄Γ κλπ Ράιχ Αυτοκρατοριών, ευλογούν πρώτα και μετά τα γένια τους και μετά αλληλοβραβεύονται

Αστραία

κακομαθημένε Ευρωπαίε
λέει ο αυλικός της πρώην αυτοκράτειρας Merkel
Από την χιλιόχρονη Δυναστεία του Α΄ Β΄ και Γ΄ Ράιχ των Αψβούργων και των Καρλομάγνων (μαζί με την αυτοκράτειρα του πιρουνιού, Θεοφανώ ) φτάσαμε στην 16 χρόνη δυναστεία της Μερκελιανής αυτοκρατορίας του Δ΄ Ράιχ,
με τη Μέρκελ , φίλη κολλητή του Τσάρου Πούτιν Α΄ της Γ Ρώμης απόγονο εξ αγχιστείας των Ρομανώφ.
την αγαπημένη Σουλτάνα, του σουλτάνου Ερντογάν
να ηγείται της ανάπηρης Ευρωπαϊκής Ευρώπης και να στρώνει το χαλί
για να παρελάσουν όλα τα Ευρωασιατικά στίφη
με τις χρυσές ασημένιες χάλκινες και σιδερένιες ορδές
των απογόνων του Δράκου……
Τι παράπονο έχεις κακομαθημένε Ευρωπαίε;
Τις βόλτες σου τις έκανες έκανες ξέγνοιαστος τουρίστας από εδώ και εκεί με όλες τις ΜΚΟ της της γλυκερής σου κάλπικης πονοψυχίας,
φωτό έβγαλες σε άπειρα συνέδρια πολλές
τα ενεργειακά αποθέματα κατασπατάλησες με κότερα γιοτ και αεροπλάνα,
τα πλαστικά καλαμάκια μόνο πρόσεχες
την υπόλοιπη οικολογική καταστροφή ούτε που την καταλάβαινες.
Διυλίζουμε τον κώνωπα και αφήνουμε τον ελέφαντα να περνάει ολόκληρος…ε;
Τις Ευρωπαϊκές αξίες του ευρωχριστιανικού “πολιτισμού” σου δεν πωλούσες φθηνά στη λαϊκή
μαζί με τις «θρησκευτικές σου ελευθερίες » σε γιασεμιά της μιας δραχμής;
Τα λάβαρα της υποκριτικής φιλανθρωπίας σου δεν ανέμιζες σε γκαλά γαλαζοαίματων μιας ζωής ανιαρής;
Τι παράπονο έχεις κακομαθημένε Ευρωπαίε από την άμοιρη άδεια σκόρπια ζωή σου που χαράμισες στου κόσμου την πολύβουη συναναστροφή;
Βγάλε μία ακόμη selfie στα social media
και κράτα ένα πουλόβερ μαζί σου καλού κακού
για τον Χειμώνα που έρχεται και ….. ένα κερί

Αστραία

Ο Γκομπινώ για την Ελλάδα την Ρωσία τις ΗΠΑ την Γερμανία την Κίνα, την Δύση και την Ανατολή

…..με την τρίαινα του Ποσειδώνα. Ιωσήφ Αρθούρος και ντε ρατσιστής, αριοθεοσοφιστής οριενταλιστής αρριβιστής , αλλά σε κάποια θέματα αρκετά οξυδερκής

Και ο Γερμανικός Λαός, επιδεικνύοντας τα ξανθά μαλλιά των προγόνων του, εμφανίστηκε για να κυριαρχήσει σε κάθε γωνιά του κόσμου. Ο Ποσειδώνας και η τρίαινά του υπηρετούν τους Αγγλοσάξονες, τον τελευταίο τους απόγονο, και οι λαϊκοί έρημοι της νεαρής Αμερικής γνωρίζουν τη δύναμη αυτού του ηρωικού λαού. Αλλά ως προς τους Ρωμαίους, τους Γερμανούς, τους Γαλάτες, […] για να το θέσω εν συντομία, αυτοί που δεν είναι Γερμανοί έχουν δημιουργηθεί για να υπηρετούν. Γκομπινώ

Ο Joseph Arthur de Gobineau ( 14 Ιουλίου 1816 – 13 Οκτωβρίου 1882) ήταν Γάλλος αριστοκράτης που είναι περισσότερο γνωστός για τη νομιμοποίηση του ρατσισμού με τη χρήση της επιστημονικής ρατσιστικής θεωρίας και της «φυλετικής δημογραφίας» και για την ανάπτυξη της θεωρίας της Άριας φυλής. Το 1846, παρ όλα αυτά ο Gobineau παντρεύτηκε την κρεολή Clémence Gabrielle Monnerot .
Ως νέος, ο Gobineau ήταν γοητευμένος με την Ανατολή, όπως ήταν γνωστή η Μέση Ανατολή στην Ευρώπη τον 19ο αιώνα. Ενώ σπούδαζε στο Collège de Bironne στην Ελβετία , ένας συμφοιτητής του θυμήθηκε: «Όλες του οι φιλοδοξίες ήταν προς την Ανατολή. Ονειρευόταν μόνο τζαμιά και μιναρέδες · αποκαλούσε τον εαυτό του Μουσουλμάνο , έτοιμο να κάνει το προσκύνημα στη Μέκκα ». Ο Gobineau λάτρευε τις ανατολίτικες ιστορίες του Γάλλου μεταφραστή Antoine Galland , λέγοντας συχνά ότι ήθελε να γίνει ανατολίτης . Διάβασε αραβικές, τουρκικές και περσικές ιστορίες σε μετάφραση, και έγινε αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν «un orientaliste de pacotille » («σκουπίδι ανατολίτης»). Το 1835, ο Gobineau απέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις στη στρατιωτική σχολή St. Cyr.
Η Περσία της Αρίας φυλής
Ο Gobineau έβλεπε την Περσία ως μια γη χωρίς μέλλον που προοριζόταν να κατακτηθεί από τη Δύση αργά ή γρήγορα. Για αυτόν αυτό ήταν μια τραγωδία για τη Δύση. Πίστευε ότι οι άντρες της Δύσης θα παρασυρθούν πολύ εύκολα από τις όμορφες Περσίδες, προκαλώντας περισσότερη παρεξήγηση για να «διαφθείρουν» περαιτέρω τη Δύση. Ωστόσο, είχε εμμονή με την αρχαία Περσία, βλέποντας στην Αχαιμενιδική Περσία έναν μεγάλο και ένδοξο Άριο πολιτισμό, που δυστυχώς έχει φύγει. Αυτό έμελλε να τον απασχολήσει για το υπόλοιπο της ζωής του. Ο Gobineau λάτρευε να επισκέπτεται τα ερείπια της περιόδου των Αχαιμενιδών καθώς το μυαλό του ήταν θεμελιωδώς οπισθοδρομικό, προτιμώντας να συλλογίζεται περασμένες δόξες παρά αυτό που έβλεπε ως ένα θλιβερό παρόν και ακόμη πιο ζοφερό μέλλον.
Υπουργός στην Ελλάδα
Το 1864, ο Gobineau έγινε Γάλλος υπουργός στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα , που με την Τεχεράνη ήταν οι μόνες πόλεις στις οποίες βρισκόταν και που του άρεσε, πέρασε το χρόνο του γράφοντας ποίηση και μαθαίνοντας για τη γλυπτική, όταν δεν ταξίδευε με τον Ερνέστο Ρενάν στην ελληνική ύπαιθρο αναζητώντας ερείπια
Το 1841, ο Gobineau σημείωσε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία όταν ένα άρθρο που υπέβαλε στη Revue des deux Mondes δημοσιεύτηκε στις 15 Απριλίου 1841. Το άρθρο του Gobineau αφορούσε τον Έλληνα πολιτικό Κόμη Ιωάννη Καποδίστρια
Το 1832, αν και ονομαστικά ανεξάρτητη, η Ελλάδα ήταν ένα κοινό αγγλο-γαλλο-ρωσικό προτεκτοράτο. Ως εκ τούτου, οι Βρετανοί, Γάλλοι και Ρώσοι υπουργοί στην Αθήνα είχαν τη θεωρητική δύναμη να αντικρούσουν οποιαδήποτε απόφαση του ελληνικού υπουργικού συμβουλίου. Ο Gobineau συμβούλευσε επανειλημμένα να μην ασκήσει αυτή τη δύναμη η Γαλλία, γράφοντας ότι η Ελλάδα ήταν «η θλιβερή και ζωντανή απόδειξη της ευρωπαϊκής ανικανότητας και αλαζονείας». Επιτέθηκε στη βρετανική απόπειρα να φέρει τη δημοκρατία τύπου Westminster στην Ελλάδα ως επιφέρει «την πλήρη αποσύνθεση μιας βάρβαρης γης» ενώ κατηγόρησε τους Γάλλους ότι είναι ένοχοι ότι εισήγαγαν τους Έλληνες στον «πιο ανίκανο Βολταιρισμό ». Σχετικά με το « Ανατολικό Ζήτημα »,Η αλυτρωτική Ελληνική Μεγάλη Ιδέα , γράφοντας ότι οι Έλληνες δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, και αν η Οθωμανική Αυτοκρατορία αντικατασταθεί με μια μεγάλη Ελλάδα, μόνο η Ρωσία θα ωφεληθεί.

Ο Gobineau συμβούλεψε το Παρίσι:
Οι Έλληνες δεν θα ελέγχουν την Ανατολή, ούτε οι Αρμένιοι, ούτε οι Σλάβοι ούτε οποιοσδήποτε χριστιανικός πληθυσμός, και, ταυτόχρονα, αν έρχονταν άλλοι -ακόμα και οι Ρώσοι, οι πιο ανατολίτες απ’ όλους- δεν θα μπορούσαν παρά να υποταχθούν στους βλαβερές επιρροές αυτής της άναρχης κατάστασης. […] Για μένα […] δεν υπάρχει Ανατολικό Ζήτημα και, αν είχα την τιμή να είμαι μια μεγάλη κυβέρνηση, θα έπρεπε να μην ασχολούμαι πλέον με τις εξελίξεις σε αυτούς τους τομείς»

Την άνοιξη του 1866, χριστιανοί Έλληνες επαναστάτησαν κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο νησί της Κρήτης . Τρεις απεσταλμένοι έφτασαν στην Αθήνα για να ζητήσουν από τον Gobineau γαλλική υποστήριξη για την εξέγερση, λέγοντας ότι ήταν γνωστό ότι η Γαλλία ήταν υπέρμαχος της δικαιοσύνης και των δικαιωμάτων των «μικρών εθνών». Καθώς η Γαλλία είχε εμπλακεί έντονα στον πόλεμο στο Μεξικό , ο Gobineau, μιλώντας εκ μέρους του Ναπολέοντα Γ’ , ενημέρωσε τους Κρήτες να μην περιμένουν καμία υποστήριξη από τη Γαλλία—ήταν μόνοι τους στην κατάληψη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν είχε καμία συμπάθεια με την επιθυμία των Ελλήνων να απελευθερώσουν τους συμπατριώτες τους που ζούσαν υπό Οθωμανική κυριαρχία. γράφοντας στον φίλο του Anton von Prokesch-Osten, σημείωσε: «Είναι μια φασαρία ενάντια στην άλλη».
Σχετικά με τη διεθνή πολιτική
Τα γραπτά του Gobineau για τη διεθνή πολιτική ήταν γενικά τόσο αρνητικά όσο και τα γραπτά του για τη Γαλλία. Απεικόνισε τη Βρετανία ως ένα έθνος που υποκινείται αποκλειστικά από το μίσος και την απληστία και την έκταση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας σε όλο τον κόσμο ως πηγή λύπης. Ο Gobineau επιτέθηκε συχνά στον βασιλιά Louis-Phillipe για τη φιλο-βρετανική εξωτερική πολιτική του, γράφοντας ότι είχε «ταπεινώσει» τη Γαλλία επιτρέποντας στη Βρετανική Αυτοκρατορία να γίνει η κυρίαρχη δύναμη στον κόσμο.

Σύμφωνα με τον Gobineau, η αυξανόμενη ισχύς και η επιθετικότητα της Αυτοκρατορικής Ρωσίας ήταν αιτία ανησυχίας. Θεώρησε την καταστροφική υποχώρηση από την Καμπούλ από τους Βρετανούς κατά τον Πρώτο Αγγλο-Αφγανικό Πόλεμο με το Αφγανιστάν ως ένδειξη ότι η Ρωσία θα ήταν η κυρίαρχη δύναμη στην Ασία, γράφοντας: «Η Αγγλία, ένα γερασμένο έθνος, υπερασπίζεται τα προς το ζην και την ύπαρξή του. ένα νεανικό έθνος, ακολουθεί το δρόμο του προς τη δύναμη που πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσει … Η αυτοκρατορία των Τσάρων είναι σήμερα η δύναμη που φαίνεται να έχει το μεγαλύτερο μέλλον … Ο ρωσικός λαός βαδίζει σταθερά προς έναν στόχο που είναι πράγματι γνωστό αλλά ακόμα όχι πλήρως καθορισμένο».

Ο Gobineau θεωρούσε τη Ρωσία ως ασιατική δύναμη και ένιωθε ότι ο αναπόφευκτος θρίαμβος της Ρωσίας ήταν ένας θρίαμβος της Ασίας έναντι της Ευρώπης

Ο Gobineau υποστήριξε ότι ο κινεζικός πολιτισμός είχε δημιουργηθεί από μια ομάδα Άριων κατακτητών από την Ινδία που είχαν φέρει τους ιθαγενείς Μαλαισιανούς που ζούσαν εκεί κάτω από τη φτέρνα τους. Αν και είχε διαβάσει σχεδόν τα πάντα που γράφτηκαν στα γαλλικά για την Κίνα , πίστευε ότι η προέλευση του κινεζικού πολιτισμού ήταν στη νότια Κίνα. Υπέθεσε ότι οι Άριοι από την Ινδία είχαν φτάσει αρχικά εκεί και όχι στην κοιλάδα του Κίτρινου Ποταμού , την οποία όλες οι κινεζικές πηγές θεωρούν ως το «λίκνο» του κινεζικού πολιτισμού.
Υποστήριξε ότι η κινεζική κουλτούρα ήταν «χωρίς ομορφιά και αξιοπρέπεια», οι Κινέζοι «στερούνταν σε συναισθήματα πέρα ​​από την πιο ταπεινή έννοια της φυσικής χρησιμότητας» και ο Κινεζικός Κομφουκιανισμός ήταν ένα «βιογραφικό πρακτικών και αξιωμάτων που θυμίζουν έντονα αυτό που οι ηθικολόγοι της Γενεύης και τα εκπαιδευτικά τους βιβλία προτείνουν με ευχαρίστηση ως συν . ultra («απόλυτο») του καλού: οικονομία, μέτρο, σύνεση, η τέχνη του κέρδους και ποτέ της ζημίας».

Όλη η κινεζική λογοτεχνία ήταν «παιδική», σύμφωνα με τον Gobineau, καθώς οι Κινέζοι δεν είχαν τη δύναμη της φαντασίας που επέτρεπε στους Δυτικούς να γράψουν σπουδαία μυθιστορήματα. Θεωρούσε το κινέζικο θέατρο «επίπεδο» και την κινεζική ποίηση «γελοία». Τα «μεγάλα κινεζικά επιστημονικά έργα» ήταν «μεγάλες συλλογές» που στερούνταν αναλυτικής αυστηρότητας, την οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, μόνο οι λευκοί ήταν ικανοί να επιτύχουν.] Υποστήριξε ότι οι Κινέζοι ήταν ανίκανοι για επιστήμη επειδή «το πνεύμα της κίτρινης φυλής δεν είναι ούτε βαθύ ούτε διορατικό για να επιτύχει αυτή την ποιότητα [επιστημονική αριστεία] που προορίζεται για τη λευκή φυλή». Ο Gobineau πίστευε ότι η Κίνα ήταν μια προειδοποίηση προς τη Δύση για τους κινδύνους της «δημοκρατίας» – με την οποία εννοούσε την αξιοκρατία.Αυτό συνέβη επειδή το κινεζικό κράτος είχε προσπαθήσει να προωθήσει την εκπαίδευση για τις μάζες, η διακυβέρνηση των μανταρινιών ήταν αξιοκρατική και οι εξετάσεις για να γίνεις μανταρίνος ήταν ανοιχτές σε όλους τους εγγράμματους άνδρες. Για τον Gobineau αυτό αντανακλούσε τον φυλετικά «στάσιμο» χαρακτήρα των Κινέζων.
«Κίτρινος κίνδυνος»
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Gobineau κατακλύζεται από το φόβο αυτού που αργότερα έγινε γνωστό ως « Κίτρινος Κίνδυνος ». Πίστευε ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός θα καταστραφεί σύντομα από μια κινεζική εισβολή. Συνδεδεμένος με τον φόβο του για την Κίνα ήταν ο φόβος του Gobineau για τη Ρωσία. Κατά την επίσκεψή του στη Ρωσία το 1876 έγραψε σε έναν φίλο του: «Είναι αναμφισβήτητο ότι αυτή η χώρα βρίσκεται σε καλό δρόμο προς την εξουσία και την εξύψωση» και το 1879 έγραψε ότι η Ρωσία επρόκειτο να παρουσιάσει «το θέαμα της δημιουργίας της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας που το Σύμπαν θα έχει δει ποτέ».

Είδε την ανάπτυξη της ρωσικής ισχύος ως άνοιγμα της πόρτας για μια κινεζική εισβολή στην Ευρώπη, γράφοντας στον Πέτρο Β’ το 1879:
Αυτό που θα έχουν κάνει οι Ρώσοι μέσα σε δέκα χρόνια θα είναι να έχουν ανοίξει προς τη Δύση τις πύλες των πλημμυρών προς την τεράστια ανθρώπινη ορδή που βρίσκουμε τόσο χαλαρά στην Κίνα. και είναι μια χιονοστιβάδα Κινέζων και Σλάβων, σπαρμένη με Τάρταρους και Γερμανούς της Βαλτικής, που θα βάλει τέλος στις βλακείες και μάλιστα στον πολιτισμό της Ευρώπης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που φοβούνται μια κίτρινη εισβολή από την κατεύθυνση της Καλιφόρνια, ελάχιστα θα κερδίσουν από όλα αυτά. Η Ευρώπη θα χάσει τα πάντα!
Το 1881, ο Gobineau δημοσίευσε ένα άρθρο στην εφημερίδα του Richard Wagner Bayreuther Blätter με τίτλο « Ein Urteil über die jetzige Weltage » («Μια κρίση για τον παρόντα κόσμο»), το οποίο μεταφράστηκε στα γερμανικά από την Cosima Wagner. Με έναν πρόλογο από τον ίδιο τον Βάγκνερ, ο Gobineau εδώ προειδοποίησε ότι οι Κινέζοι σύντομα θα συντρίψουν και θα καταστρέψουν τον δυτικό πολιτισμό. Ο Gobineau αποκάλεσε επίσης το δοκίμιό του Ce qui se fait en Asie («Τι συμβαίνει στην Ασία») «η συνέχεια και η παρούσα κατάσταση του Essai «.

Ο Gobineau επαίνεσε τους ρατσιστικούς νόμους που αποσκοπούσαν στον περιορισμό της κινεζικής μετανάστευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία, τη Χαβάη και την Αυστραλία ως ένα καλό πρώτο βήμα, αλλά προειδοποίησε ότι ο «ευρωπαϊκός πολιτισμός» ήταν τόσο σάπιος από την παρανομία που ήταν θέμα χρόνου οι Κινέζοι να καταστρέψουν τη Δύση.
Το 1884, οι γαλλικές προσπάθειες να κατακτήσουν το Βιετνάμ οδήγησαν σε ξέσπασμα πολέμου μεταξύ Γαλλίας και Κίνας. Ο Σινο-Γαλλικός Πόλεμος οδήγησε σε άμεση αναβίωση του ενδιαφέροντος για τα αντιασιατικά γραπτά του Gobineau στη Γαλλία. Αρκετές γαλλικές εφημερίδες ανατύπωσαν το γαλλικό πρωτότυπο του άρθρου του Gobineau του 1881 στο Bayreuther Blätter προειδοποιώντας για την επικείμενη κινεζική απειλή για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Σχετικά με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Gobineau έγραψε: «Το μόνο μεγαλείο είναι αυτό του πλούτου, και καθώς ο καθένας μπορεί να το αποκτήσει, η ιδιοκτησία του είναι ανεξάρτητη από οποιαδήποτε από τις ιδιότητες που επιφυλάσσονται στις ανώτερες φύσεις». Ο Gobineau έγραψε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν μια αριστοκρατία, χωρίς την αίσθηση του noblesse oblige («η ευγένεια υποχρεώνει») όπως υπήρχε στην Ευρώπη. Οι Αμερικανοί φτωχοί υπέφεραν χειρότερα από τους φτωχούς της Ευρώπης, με αποτέλεσμα οι Ηνωμένες Πολιτείες να είναι μια βίαιη κοινωνία, όπου η απληστία και ο υλισμός ήταν οι μόνες αξίες που μετρούσαν. Γενικά ο Gobineau ήταν εχθρικός απέναντι στους ανθρώπους στην Αμερική, γράφοντας ότι ποιος στον Παλαιό Κόσμο δεν ξέρει «ότι ο Νέος Κόσμοςδεν γνωρίζει τίποτα για βασιλιάδες, πρίγκιπες και ευγενείς;-ότι σε εκείνες τις ημιπαρθένες χώρες, στις ανθρώπινες κοινωνίες που γεννήθηκαν χθες και που μόλις ακόμη εδραιώθηκαν, κανείς δεν έχει το δικαίωμα ή τη δύναμη να αυτοαποκαλείται μεγαλύτερος από τον ελάχιστο των πολιτών του;
Αν και σε καμία περίπτωση δεν ενστερνίζεται τις πεποιθήσεις του, η Μπαχάι πίστη αναγνωρίζει τον Gobineau ως το άτομο που απέκτησε το μόνο πλήρες χειρόγραφο της πρώιμης ιστορίας του θρησκευτικού κινήματος των Μπάμπι της Περσίας , γραμμένο από τον Χατζί Μιρζά Γιαν του Κασάν , ο οποίος θανατώθηκε από τους Πέρσες αρχές στο γ.  1852 .

Τι κάνει η τρίαινα του Ποσειδώνα; Θολώνει τα νερά και ανακατεύει τα χαρτιά της γεωπολιτικής τράπουλας. Άλλους τους βγάζει στων Φαιάκων την στεριά και, άλλους τους πνίγει στα βαθιά νερά του Ατλαντικού και Ειρηνικού Ωκεανού.

Αστραία