σε Δύση και Ανατολή
Το δαχτυλίδι της φωτιάς με γεωπολιτικές εξελίξεις στη Γαία ΦΩΤΙΑ και ΑΕΡΑ (Κριός -Ζυγός)
Νέα Σελήνη, ευθυγράμμιση Ήλιου Σελήνης και Γης, 22 μοίρες στον Ζυγό στην Σπίκα και τον Βοώτη
Το Σάββατο 14 Οκτωβρίου πολλές περιοχές της Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής θα βιώσουν το εντυπωσιακό φαινόμενο του δαχτυλιδιού της φωτιάς (Ring of Fire). Πρόκειται για μια δακτυλιοειδή ηλιακή έκλειψη όπου η Σελήνη βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο σημείο της τροχιάς της από τη Γη, οπότε δεν μπορούν να κρύψει εντελώς τον ηλιακό δίσκο και δημιουργείται έτσι ένα εντυπωσιακό φωτοστέφανο, το δαχτυλίδι της φωτιάς.
Οι προφητείες του Κ. Χάντιγκτον
Ο Χάντινγκτον έγραψε το 1996, «Στον αναδυόμενο κόσμο των εθνοτικών συγκρούσεων και των πολιτισμικών συγκρούσεων, η δυτική πίστη στην οικουμενικότητα του δυτικού πολιτισμού αντιμετωπίζει τρία προβλήματα: είναι ψευδής, είναι ανήθικη και είναι επικίνδυνη».
Ο Χάντινγκτον πιστεύει λοιπόν ότι η άνοδος της Κίνας αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα και την πιο ισχυρή μακροπρόθεσμη απειλή για τη Δύση, καθώς η κινεζική πολιτιστική διεκδίκηση έρχεται σε σύγκρουση με την αμερικανική επιθυμία για έλλειψη περιφερειακής ηγεμονίας στην Ανατολική Ασία.
Ο Huntington υποστηρίζει ότι ο ισλαμικός πολιτισμός έχει βιώσει μια τεράστια πληθυσμιακή έκρηξη που τροφοδοτεί την αστάθεια τόσο στα σύνορα του Ισλάμ όσο και στο εσωτερικό του, όπου τα φονταμενταλιστικά κινήματα γίνονται όλο και πιο δημοφιλή. Οι εκδηλώσεις αυτού που αποκαλεί « Ισλαμική Αναγέννηση » περιλαμβάνουν την ιρανική επανάσταση του 1979 και τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου . Ίσως η πιο αμφιλεγόμενη δήλωση που έκανε ο Χάντινγκτον στο άρθρο του Foreign Affairs ήταν ότι «το Ισλάμ έχει ματωμένα σύνορα». Ο Χάντινγκτον πιστεύει ότι αυτό είναι μια πραγματική συνέπεια πολλών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένης της προαναφερθείσας διόγκωσης της μουσουλμανικής νεολαίαςκαι αύξηση του πληθυσμού και ισλαμική εγγύτητα με πολλούς πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένων των Σινικών, Ορθοδόξων, Δυτικών και Αφρικανικών.
Ο Χάντινγκτον βλέπει τον ισλαμικό πολιτισμό ως πιθανό σύμμαχο της Κίνας, έχοντας περισσότερους ρεβιζιονιστικούς στόχους και μοιράζονται κοινές συγκρούσεις με άλλους πολιτισμούς, ειδικά με τη Δύση. Συγκεκριμένα, εντοπίζει κοινά κινεζικά και ισλαμικά συμφέροντα στους τομείς της διάδοσης των όπλων, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας που έρχονται σε σύγκρουση με εκείνες της Δύσης, και πιστεύει ότι αυτοί είναι τομείς στους οποίους οι δύο πολιτισμοί θα συνεργαστούν.
Ο Χάντινγκτον πιστεύει επίσης ότι ορισμένοι από τους παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτή τη σύγκρουση είναι ότι τόσο ο Χριστιανισμός (στον οποίο βασίζεται ο δυτικός πολιτισμός) όσο και το Ισλάμ είναι:
Ιεραποστολικές θρησκείες, που επιδιώκουν τη μεταστροφή των άλλων.
Οικουμενικές, «όλα ή τίποτα» θρησκείες, με την έννοια ότι πιστεύεται και από τις δύο πλευρές ότι μόνο η πίστη τους είναι η σωστή και Τελολογικές θρησκείες,
Η σύγκρουση των πολιτισμών είναι μια θεωρία σύμφωνα με την οποία η πολιτισμική και θρησκευτική ταυτότητα των ανθρώπων θα είναι η κύρια πηγή σύγκρουσης στον κόσμο μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Πατέρας της θεωρίας είναι ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Σάμιουελ Χάντιγκτον ο οποίος υποστήριξε ότι οι μελλοντικοί πόλεμοι θα διεξάγονταν όχι μεταξύ κρατών, αλλά μεταξύ πολιτισμών.
Επιπλέον, η σύγκρουση των πολιτισμών, για τον Χάντινγκτον, αντιπροσωπεύει μια εξέλιξη της ιστορίας. Στο παρελθόν, η παγκόσμια ιστορία αφορούσε κυρίως τους αγώνες μεταξύ μοναρχών, εθνών και ιδεολογιών, όπως αυτός που παρατηρήθηκε μέσα στον δυτικό πολιτισμό. Ωστόσο, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η παγκόσμια πολιτική πέρασε σε μια νέα φάση, στην οποία οι μη δυτικοί πολιτισμοί δεν είναι πλέον οι εκμεταλλευμένοι αποδέκτες του δυτικού πολιτισμού, αλλά έχουν γίνει πρόσθετοι σημαντικοί παράγοντες που ενώνονται με τη Δύση για να διαμορφώσουν και να κινήσουν την παγκόσμια ιστορία.
Οι άνθρωποι αυτοπροσδιορίζονται με όρους καταγωγής, θρησκείας, γλώσσας, ιστορίας, αξιών, εθίμων και θεσμών. Ταυτίζονται με πολιτιστικές ομάδες: φυλές, εθνοτικές ομάδες, θρησκευτικές κοινότητες, έθνη και, στο ευρύτερο επίπεδο, πολιτισμούς. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την πολιτική όχι μόνο για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους αλλά και για να καθορίσουν την ταυτότητά τους. Ξέρουμε ποιοι είμαστε μόνο όταν ξέρουμε ποιοι δεν είμαστε και συχνά μόνο όταν ξέρουμε σε ποιον είμαστε εναντίον.
Σε δακτυλίδια της φωτιάς και της εξουσίας
Αστραία