Μία ανεξάρτητος Ελλάς είναι πράγμα αδιανόητον. Η Ελλάς είτε θα είναι ρωσική είτε θα είναι αγγλική. Και επειδή δεν πρέπει να είναι ρωσική, πρέπει να είναι αγγλική.
Edmund Lyons, ο πρώτος Βρετανός πρέσβης στην Ελλάδα (1790-1858)

Τα αίτια του ραγιαδισμού σκοταδισμού:
Η θρησκεία των δούλων του δουλέμπορα θεού, τα (αυλο) κόμματα , οι αυλοκόλακες , μαγαζάτορες και τα μαγαζάκια τους, η έλλειψη κριτικής σκέψης, ουσιαστικής παιδείας, γνώσης και αυτογνωσίας και, η κακή κατάσταση του νησιού (του τονάλ) της ύλης, της εθνικής υγείας, σκουπίδια, ιοί και σκουπιδαριό παντού

O Ρωσσαγγλογάλλος

Το κείμενο του Ρωσσαγγλογάλλου είναι ανώνυμη σάτιρα με κοινωνικές και ηθικές προεκτάσεις, η οποία χρονολογείται γύρω στα 1812. Έχει διαλογική μορφή και απεικονίζει τη θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στη σκλαβωμένη Ελλάδα. Σε αυτό ο πλασματικός Ρωσσαγγλογάλλος, ένα μείγμα δηλαδή τριών ξένων περιηγητών, συνομιλεί υποκριτικά με ένα πρόσωπο που ονομάζεται Φιλέλληνας, από τον οποίο ζητά να μάθει την αιτία για την άθλια κατάσταση της πατρίδας του.

Ειπέ μας, ω φιλέλληνα, πώς φέρτε* την σκλαβίαν
και την απαρηγόρητον των Τούρκων τυραννίαν;
Πώς τες ξυλιές και υβρισμούς και σιδηροδεσμίαν, παίδων, παρθένων, γυναικών ανήκουστον φθορίαν;
Πώς δε τον καθημερινόν των συγγενών σας φόνον,
τον άδικον, αναίτιον και χωρίς τινα πόνον;
Δεν είσθ’ εσείς απόγονοι εκείνων των Ελλήνων,
των ελευθέρων, των σοφών και των φιλοπατρίδων;
Και πώς εκείνοι απέθνησκον διά την ελευθερίαν,
και τώρα εσείς υπόκεισθε εις τέτοιαν τυραννίαν;
Και ποίον γένος, ως εσείς, εστάθη φωτισμένον
εις την σοφίαν, δύναμιν, κι εις όλα ξακουσμένον;
Πώς νυν εκαταστήσατε την λάμπουσαν Ελλάδα!
Βαβαί! ως ένα σκέλεθρον, ως σκοτεινήν παστάδα!
Oμίλει, φίλτατε Γραικέ, ειπέ μας την αιτίαν·
μη κρύψης τίποτες ημών, λύε την απορίαν.

O ΦΙΛΕΛΛΗΝ

Ρωσσαγγλογάλλοι,
Ελλάς, και όχι άλλη,
ήτον, ως λέτε, τόσον μεγάλη.

Νυν δε αθλία
και αναξία,
επειδή άρχει η αμαθία.

Όσ’ ημπορούσι
να την ξυπνούσι,
τούτ’ εις το χείρον* την οδηγούσι.

Αυτή στενάζει,
τα τέκνα κράζει,
στο να προκόπτουν όλα προστάζει.

Και τότ’ ελπίζει
ότι κερδίζει·
εκείν’ οπού ‘χει νυν την φλογίζει.

Μα τις τολμήσει
μ’ αληθή κλίσι*
σ’ ελευθερίαν να την κινήση;

Όστις τολμήση
να την ξυπνήση
πάγει στον Άδη* χωρίς τινα κρίσιν*.

Ο Ρωσσαγγλογάλλος είναι έμμετρη σάτιρα του 1812 με πολιτικές, κοινωνικές και ηθικές επισημάνσεις της περιόδου που οδήγησε στην ελληνική επανάσταση του 1821. Η έμμετρη σάτιρα εξελίσσεται σε διάλογο μεταξύ δύο φανταστικών χαρακτήρων, του Φιλέλληνα και του Ρωσσαγγλογάλλου ως εκπροσώπου των Μεγάλων Δυνάμεων. Ο Τάσος Βουρνάς θεωρεί το κείμενο αποτέλεσμα πολιτικής ζύμωσης που κτυπά με αποφασιστικότητα τους εκμεταλλευτές των σκλαβωμένων Ελλήνων και ανάλογο της πολιτικής σάτιρας που διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό την εριστική πολιτική φιλολογία, μετά την γαλλική επανάσταση.

Στην εξέλιξη του κειμένου ο Ρωσσαγγλογάλλος αντιπαραθέτει σκωπτικά το ένδοξο παρελθόν των Ελλήνων με το οδυνηρό παρόν προκειμένου να τους υποβαθμίσει σε βαθμό γελοιοποίησης, αμφισβητώντας επί της ουσίας τη σχέση των υποτελών ραγιάδων με τους ένδοξους προγόνους τους.

Ο Φιλέλληνας απαντά πως η Ελλάδα πράγματι υπήρξε μεγάλη στο παρελθόν, αλλά σήμερα είναι άθλια και ανάξια εξαιτίας της αμάθειας, προβάλλοντας επί της ουσίας το κεντρικό πρόταγμα του νεοελληνικού διαφωτισμού για εκπαίδευση των νεοελλήνων προκειμένου να γνωρίσουν την παράδοσή τους. Επίσης, αναφέρεται σε όλους αυτούς που έχουν μεν τη δυνατότητα να βοηθήσουν, αλλά τελικά την καταβαραθρώνουν, όπως και κάθε έννοια ελευθερίας, ώστε να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα, υπονοώντας τις μεγάλες δυνάμεις.

Το έργο φαίνεται να αντανακλά τη μεταστροφή της συμπεριφοράς των Ελλήνων, που εγκαταλείποντας τις προσδοκίες τους για μια έξωθεν παρέμβαση, στρέφονται στην προοπτική μιας αυτοδύναμης εξέγερσης για την εθνική ανεξαρτησία. Επίσης, το γενικότερο περιεχόμενο των διαλόγων μεταξύ του Φιλέλληνα και του Ρωσσοαγγλογάλλου υποδεικνύει γνώση της διπλωματικής και της πολεμικής σκηνής στο ευρύτερο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι της περιόδου.

Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.Ιωάννης Καποδίστριας
Έλληνας ηγέτης (1776-1831) (σε συνομιλία με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, λίγο μετά τον ερχομό του στην Ελλάδα)

Έτσι λέει ο Αλκίνους κυβερνήτης της Ελλάδος και έχει δίκαιον νουν…

Αστραία

«Διαφωτισμός κατά τον Εμμάνουελ Καντ είναι η έξοδος του ανθρώπου από την ανωριμότητά του για την οποία ο ίδιος είναι υπεύθυνος. Ανωριμότητα είναι η αδυναμία να μεταχειρίζεσαι το νου σου χωρίς την καθοδήγηση ενός άλλου. Είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτή την ανωριμότητα, όταν η αιτία της βρίσκεται όχι στην ανεπάρκεια του νου, αλλά στην έλλειψη αποφασιστικότητας και θάρρους να τον μεταχειριζόμαστε χωρίς την καθοδήγηση ενός άλλου. Sapere aude Έχε θάρρος να μεταχειρίζεσαι το δικό σου νου· τούτο είναι το έμβλημα του Διαφωτισμού.»

Ο Λόγιος Ερμής γύρω στο 1700-1800 πριν 200 χρόνια και ένα αιώνα, παραδίδει ένα ραβασάκι στη Ατλαντίδα Νύμφη Εκκλησία Καλυψώ που κρατά «όμηρο» τον Οδυσσέα σε κελί μοναχικό.
Εντολή του Διός και τα σκυλιά δεμένα!
-Άφησε τον Οδυσσέα ελεύθερο για να μη βρεθείς στης Τηθύος θάλασσας, τον πυθμένα, λέει ο Λόγιος με λόγια πτερόεντα σε ελεύθερη απόδοση ομηριστί, χωρίς να δεχθεί δεύτερη κουβέντα.
Ανάγκες και οι θεοί και οι νύμφες ….πείθονται και, ο Οδυσσέας με μία αυτοσχέδια σχεδία ταξιδεύει για την Φαιακία.
Έτσι αρχίζει νεοελληνικός Διαφωτισμός πού θα οδηγήσει στην επανάσταση του 21 με Αλκίνοη Φαιά Ουσία.
Παίρνουν μέρος πολλοί λόγιοι φιλόσοσφοι συγγραφείς αγωνιστές πολεμιστές, ακόμη και ο ανοιχτόμυαλος κλήρος, ω ναι, ακόμη και αυτός και… μπράβο του. Μερικές φορές μας εκπλήσει ευχάριστα…..χωρίς να το περιμένουμε.

Ο Νεοελληνικός Διαφωτισμός είναι ιδεολογικό, φιλολογικό, γλωσσικό και φιλοσοφικό ρεύμα που, στον χώρο που ζούσαν άνθρωποι ελληνικής εθνικής συνειδήσεως στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Κατά τον Κωνσταντίνο Δημαρά, ο οποίος εισήγαγε και τον όρο «Ν. Διαφωτισμός», αυτός αποτελεί γηγενές και ενδογενές φαινόμενο του ελληνισμού που συναντιέται με τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό και επηρεάζεται από αυτόν χωρίς όμως η αρχική του δυναμική να πάψει να είναι εγχώρια.Κατ’ άλλη άποψη ο ελληνικός διαφωτισμός έχει τις ρίζες του στον 15ο αιώνα και υπό την επιρροή του ευρωπαϊκού πνεύματος συστηματοποιεί έως τις αρχές του 19ου αιώνα την ιδέα της εθνικής ταυτότητας για τους πληθυσμούς των πάλαι ποτέ αρχαίων ελληνικών επικρατειών.Κατά τον Απ. Διαμαντή ο νεοελληνικός διαφωτισμός ήταν ένα πνευματικό κίνημα με αίτημα την παιδεία των Ελλήνων.

Με τον όρο διαφωτισμός εννοείται η πνευματική κίνηση που σημειώθηκε στη Δυτική Ευρώπη από τα τέλη του 17ου, και σε όλο τον 18ο αιώνα με κύριους στόχους τη λύτρωση του ανθρώπινου πνεύματος από τις προλήψεις, τις δεισιδαιμονίες, την αυθεντία του κράτους και της εκκλησίας και την επικράτηση του ορθού λόγου, της πνευματικής ελευθερίας, της ανεξιθρησκίας και του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, χωρίς όμως και να λειτουργήσει ως φιλοσοφικό κίνημα. Οι ιδέες του διαφωτισμού, δηλαδή του ορθολογικού ανθρώπου που θέτει ως σκοπούς τη γνώση την ελευθερία και την ευτυχία, διαχύθηκαν στον ελλαδικό χώρο, όταν διαμορφώθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες στις αρχές του 18ου. Επί τη βάσει των αρχών του διαφωτισμού διεκδικήθηκε, μεταγενέστερα κυρίως, η νομιμότητα του αιτήματος αναδημιουργίας του εθνικού κράτους. Ο αγώνας των Ελλήνων για απελευθέρωση θα μπορούσε να γίνει η συνέχεια του αγώνα ενάντια στην ‘ασιατική βαρβαρότητα’.

Ως χρονικά όρια αυτού του ρεύματος προσδιορίζονται μεταξύ του 1700 και 1821, δηλαδή από εποχής Βολταίρου καλούμενη «προδρομική περίοδος», με την ανάθεση της εξουσίας των παραδουνάβιων ηγεμονιών σε Έλληνες ηγεμόνες, και αργότερα με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, το 1774, που αρχίζει η λεγόμενη «περίοδος ανακαίνισης» όπου και η μεγαλύτερη ακμή του, θα οδηγήσει στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Βασικά στηρίγματα αυτού του ρεύματος ήταν αφενός η οικονομική ανάπτυξη που εμφάνισαν κάποιες περιοχές και αφετέρου η ανακάλυψη της τυπογραφίας και η διάδοση του γραπτού λόγου.

Η σημασία του νεοελληνικού διαφωτισμού υπήρξε ο βασικότερος παράγοντας στην ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης των νεοελλήνων.

Κύριοι φορείς του νεοελληνικού διαφωτισμού είναι οι Έλληνες που ζουν στην δύση. Αυτοί παρακολουθούν από κοντά όλες τις αλλαγές που γίνονται στην σκέψη, παρακολουθούν τις ανακαλύψεις πάνω στις νέες τεχνικές, ανακαλύπτουν τις ιδεολογικές αρχές πάνω στις οποίες πραγματοποιείται η γαλλική επανάσταση. Αυτό το κοινωνικό και πολιτικό γεγονός δανείζει τις αρχές στον νεοελληνικό διαφωτισμό.

Εκείνη την εποχή η Ευρώπη ανακαλύπτει τον φιλελευθερισμό και την ανάγκη της αυτοδιάθεσης των λαών. Οι Έλληνες της Δύσης αντιλαμβάνονται πως μόνο με την πνευματική αναγέννηση των υποδούλων θα μπορέσει να ωριμάσει η ιδέα της επανάστασης. Μέσα σε αυτά τα δεδομένα πολλοί μορφωμένοι Έλληνες συμμετείχαν στην διάδοση των ιδεών του διαφωτισμού, που προσαρμόστηκαν στις ανάγκες του υπόδουλου γένους.

Οι ρίζες
Η αγγλική βιομηχανική επανάσταση διαδόθηκε στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες, οδηγώντας την αστική τάξη σε ανοδική πορεία. Ωστόσο, στην κεντρική, τη νότια και την ανατολική Ευρώπη εξουσίαζε στη συγκεκριμένη περίοδο η αριστοκρατία. Οι λαϊκές τάξεις, αγροτικές ως επί το πλείστον, υπέφεραν εξαιτίας της οικονομικής αστάθειας και της επακόλουθης αύξησης των τιμών. Το αποτέλεσμα ήταν η διαφοροποίηση της βορειοδυτικής Ευρώπης, που άρχισε να εκσυγχρονίζεται και της υπόλοιπης ηπείρου που έμεινε στο περιθώριο. Η αγγλική αστική επανάσταση του 17ου αι., η Γαλλική του 18ου και ο πόλεμος ανεξαρτησίας των Η.Π.Α. στράφηκαν ένάντια σε ένα παρηκμασμένο πλέον φεουδαρχικό σύστημα, που αποτελούσε εμπόδιο στην αστική ανάπτυξη.

Η βιομηχανική επανάσταση άλλαξε ριζικά την παραγωγική ικανότητα σε πολλά πεδία και τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, αλλάζοντας ριζικά τη μορφή των παραδοσιακών κοινωνιών και των οικονομιών του ευρωπαϊκού κόσμου. Κατόπιν η Γαλλική Επανάσταση προσέφερε το ιδεολογικό υπόβαθρο μιας διαφορετικής πολιτικής και κοινωνικής άποψης και έγινε η έμπνευση για έναν οικουμενικό, σχεδόν, ξεσηκωμό, με στόχο τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό. Ο όρος οικουμενικός δικαιολογείται, αν ανατρέξει κανείς σε παγκόσμιους ιστορικούς χάρτες2 και δει πόσα απελευθερωτικά κινήματα διαδραματίστηκαν ανάμεσα στο 1811 και το 1840, παράλληλα με την παγκόσμια βρετανική οικονομική διείσδυση –διείσδυση που άντλησε τη δύναμή της από τη βιομηχανική επανάσταση.

Ως ιδεολογία του διαφωτισμού θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι ιδέες και οι αξίες που διαμορφώθηκαν από την παιδεία της βορειοδυτικής Ευρώπης κατά τον 18ο αιώνα, πριν από τη Γαλλική Επανάσταση. Η αφετηρία αυτής της νέας ιδεολογίας βρίσκεται στον αρχαιοελληνικό στοχασμό, τον οποίο οι εκπρόσωποί της μελέτησαν σε βάθος, αλλά στηρίχθηκε κυρίως στις σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις, με χαρακτηριστικούς εκπρόσωπους τον Γαλιλαίο και τον Νεύτωνα. Επιδίωξη των ευρωπαίων Διαφωτιστών ήταν η υπερίσχυση του σύγχρονου πνεύματος εις βάρος των κατεστημένων ιδεών της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, του δογματισμού, της άγνοιας και της προκατάληψης. Η ριζική αμφισβήτηση των καθιερωμένων αυθεντιών, ο προβληματισμός γύρω από τη φύση, τις πηγές και τα όρια της γνώσης, η πίστη στην ανθρώπινη δυνατότητα παραγωγής γνώσης, ο ορθός λόγος και ο ελεύθερος στοχασμός είναι τα κύρια στοιχεία που διαμόρφωσαν το ιδεολογικό πλαίσιο του κινήματος του Διαφωτισμού.

Όπως είναι ίσως φυσικό ο νεοελληνικός διαφωτισμός εκκινήθηκε σε περιοχές στις οποίες ήκμαζε το ελληνικό στοιχείο σε διάφορους τομείς δραστηριότητας. Τα υπάρχοντα μέσα εκπαίδευσης, δηλαδή οι σχολές, οι ακαδημίες και τα ελληνικά τυπογραφεία, βοήθησαν τις διαδικασίες της αφομοίωσης και ενδεχομένως της μετάλλαξης των ιδεών. Στις ίδιες περιοχές υπήρχε οικονομική ανάπτυξη, με αποτέλεσμα να γνωρίσει ιδιαίτερη άνθηση η παιδεία. Οι Έλληνες έμποροι και λόγιοι ήλθαν σε επαφή με το ευρωπαϊκό πνεύμα και μεταφράστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα στην Ελληνική τα έργα του Λοκ, του Καρτέσιου, του Ρουσό, του Λάιμπνιτς και του Βολταίρου.

Ο Νεοελληνικός Διαφωτισμός, όπως και ο δυτικοευρωπαϊκός, εναντιώνεται στο πολιτικό, κοινωνικό και θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής του. Ζητά παιδεία για όλους και απαλλαγή του ανθρώπου από την πρόληψη και τη δεισιδαιμονία. Παρουσιάζει ωστόσο όμως δυο σημαντικές διαφορές. Ως ιδεολογικό ρεύμα απευθύνθηκε σε υπόδουλους και συνεπώς το κύριο αίτημά του υπήρξε η απελευθέρωση του Έθνους. Στην παιδεία αλλά και στους ένοπλους αγώνες εναπόθεσαν οι Έλληνες –ιδιαίτερα ο Κοραής- ένα μεγάλο μέρος των ελπίδων τους για απελευθέρωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κοραής, από τις 53 σελίδες του «Υπομνήματος περί της παρούσης καταστάσεως του πολιτισμού εν Ελλάδι», – ένα από τα σημαντικότερα προεπαναστατικά κείμενα – αφιερώνει τις 12 στην ανάπτυξη του ναυτικού στην Ύδρα, τις 7 στους Σουλιώτες κλπ.

Στον Νεοελληνικό Διαφωτισμό πρωτοστάτησαν ιερωμένοι, από το βαθμό του επισκόπου μέχρι του απλού μοναχού. Τα περισσότερα βιβλία και οι εκδόσεις προέρχονται από το χώρο του κλήρου. Για την απαλλαγή από το παραδοσιακό θρησκευτικό πνεύμα της εκπαίδευσης και της στροφής σε πιο εκκοσμικευμένα προγράμματα διδασκαλίας με την εισαγωγή της αρχαίας ελληνικής παιδείας έγιναν προσπάθειες και από τον χώρο της Εκκλησίας. Ο πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρης (στις αρχές του 17ου αιώνα οργάνωσε την εκπαίδευση σε νέες βάσεις. Η ανασυγκρότηση της Πατριαρχικής Σχολής της Κωνσταντινούπολης, με την εισαγωγή της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας στα προγράμματα σπουδών, η ίδρυση τυπογραφείου, η μετάφραση της Καινής Διαθήκης σε απλούστερη γλώσσα για να γίνεται κατανοητή απ’ όλους και οι συνεχείς εγκύκλιοί του ήταν ορισμένες από τις εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες του.

Αποτέλεσμα της ως άνω ενεργοποίησης ήταν η ποσοτική και ποιοτική αύξηση των ελληνικών σχολείων. Πολλοί δάσκαλοι εισήγαγαν νέες μεθόδους διδασκαλίας και δίδαξαν τις νέες ανακαλύψεις της επιστήμης, ενώ άλλοι μετέφρασαν βιβλία στην Ελληνική με παρόμοιο περιεχόμενο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Κωνσταντίνου Κούμα, ο οποίος μετέφρασε γαλλικά βιβλία μαθηματικών και φυσικής. Την περίοδο 1809 – 1812 δίδαξε στο φημισμένο στην εποχή του Φιλολογικό γυμνάσιο Σμύρνης, όπου παρέδιδε δημόσια μαθήματα φυσικής και χημείας με πειράματα σε πλήθος κόσμου.

Μεθόδιος Ανθρακίτης 1660-1736 εφημέριος στο ναό του Αγίου Γεωργίου της Βενετίας και διορθωτής κειμένων αρχικά στον εκδοτικό οίκο στη Βενετία των Γλυκήδων από τα Ιωάννινα και από το 1710-1722 Διευθυντής στη Σχολή Κυρίτζη στην Καστοριά και στη συνέχεια στη Σιάτιστα και στη Μπαλάνειο Σχολή των Ιωαννίνων.
Ευγένιος Βούλγαρης 1716-1806
Είναι ένας σημαντικός εκπρόσωπος του νεοελληνικού διαφωτισμού. Υπήρξε θαυμαστής του Βολτέρου και ο πιο θερμός υποστηρικτής του. Έγραψε πολλά επιστημονικά, φιλοσοφικά και θεολογικά συγγράμματα.

Ιώσηπος Μοισιόδαξ 1730-1800
Ασχολήθηκε με τα παιδαγωγικά και τις φυσικές επιστήμες. Στο γλωσσικό πρόβλημα, σε ποια γλώσσα θα φωτιζόταν το έθνος, τάχθηκε υπέρ της Κοινής.

Δημήτρης Καταρτζής-Φωτιάδης 1730-1800
Προοδευτική προσωπικότητα που επηρεάστηκε από το γαλλικό διαφωτισμό. Οι φιλοσοφικές του αντιλήψεις βρίσκονται μέσα στο δοκίμιό του Γνώθι σαυτόν.

Αδαμάντιος Κοραής 1748-1833
Η προσωπικότητα του Κοραή σημάδεψε την Ελλάδα και από μορφωτική και από πολιτική άποψη. Οι γνώσεις του και η παρουσία του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό τον κατατάσσουν ανάμεσα στους κορυφαίους φιλόλογους στον ευρωπαϊκό χώρο.

Ρήγας Βελεστινλής 1757-1798
Γεννήθηκε στο Βελεστίνο της Θεσσαλίας το 1757. Σπούδασε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό όπου και αρχίζει την πολιτική του προσπάθεια. Τα έργα του Ρήγα έχουν πολιτικό, ιδεολογικό και επαναστατικό περιεχόμενο και είναι επηρεασμένος από το γαλλικό πνεύμα. Πέρα από το συγγραφικό του έργο και την πολιτική του δράση ενδιαφέρθηκε για την εκπαίδευση των Ελλήνων, γνώριζε πως μέσα από την αναγέννηση της παιδείας θα έρθει και η αναγέννηση του έθνους. Το όραμα του, είναι η απελευθέρωση των λαών της Βαλκανικής και η δημιουργία μιας ενιαίας πολιτικής ενότητας.

Ο Νεόφυτος Δούκας, ο Άνθιμος Γαζής, ο Κωνσταντίνος Κούμας, ο Δανιήλ Φιλιππίδης, ο Κωνσταντίνος Οικονόμος, ο Κωνσταντίνος Βαρδαλάχος, ο Θεόφιλος Καΐρης και άλλοι ένθερμοι διαφωτιστές

Πέρα από την αναφορά στους πρωταγωνιστές του νεοελληνικού διαφωτισμού πρέπει να αναφερθούμε και σε μερικά κείμενα της εποχής. Η Ελληνική Νομαρχία, ο Ανώνυμος του 1789 και ο Ρωσαγγλογάλλος. Αυτά τα κείμενα έχουν πολιτικό περιεχόμενο, ασκούν κριτική στους φορείς συντηρητικών ιδεών και σε όσους αδιαφορούν για την ελευθερία του γένους και αναφέρονται στη θεωρία και τη σκέψη που πρέπει να έχουν οι Έλληνες για να οργανώσουν τον ένοπλο αγώνα τους. Εκφραστές των ιδεών του Διαφωτισμού ήταν και διάφορα περιοδικά της εποχής, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει ο Ερμής ο Λόγιος και η Φιλολογική Εταιρεία Βουκουρεστίου με την υποστήριξη της οποίας εκδόθηκε.

Με τον Ομηρικό Διαφωτισμό και το πρωτόπλουν πλοίον των e-Φαιάκων φθάνει ο Οδυσσέας στην Ιθάκη Ελλάδα το 2008 και τι βλέπει;;;; Ένα νεοελληνικό σκοταδισμό…..

Αστραία

«Διότι οι άνθρωποι δεν συγχωρούν όσους από έρωτα εκπέσανε»…. σφάζοντας όλα τα Βόδια στο Νησί του Ήλιου, νήπιοι και μωροί

Έλληνες θα ειπεί δύο και δύο τέσσερα στη γη. Όχι δύο και δύο είκοσι δύο στον ουρανό.
Έλληνες θα ειπεί να τελείς στους νεκρούς τις χοές της Ηλέκτρας. Όχι κεριά στους νεκρόλακκους, και δηνάρια στο σακούλι του τουρκόπαπα.
Έλληνες θα ειπεί να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς το «γνώθι σαντόν». Όχι να κάνεις την εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες.
Έλληνες θα ειπεί να σταθείς μπροστά στη στήλη του Κεραμεικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο: «στάθί και οϊκτιρον». Σταμάτα, και δάκρυσε· γιατί δε ζω πιά. Κι όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήματα: προσδοκώ ανάσταση νεκρών.
Έλληνες θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα. Κι όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπος στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κώχη του φόβου σου, και να ολολύζεις σα βερέμης.
Ακόμη κι ο Ελύτης, καθώς εγέρασε, τό ‘ριξε στους αγγέλους και στα σουδάρια. Τι απογοήτεψη… Λιαντίνης

Ας περιμένουν οι πετσέτες, αγαπητό μου ημερολόγιο, αλλά όχι οι γυναίκες.
Σαν το ελληνικό χιούμορ δεν έχει και, το ελληνικό φιλότιμο είναι μοναδική λέξη στον κόσμο συνθήκη αναγκαία και αρκετή για να περιγράψει το ταμπεραμέντο και την ιδιόρρυθμη ελληνική ιδιοσυγκρασία. αλλά και το απρόβλεπτο του ελληνικού ΝΟΥ εγκεφάλου και της Ελληνικής Σκέψης.
Αυτό, που πριν 4000 χρόνια γκρέμισε τα ΤΕΙΧΗ μιας άδικης άρπαγης άπληστης Βαβυλωνιακής Τροίας, που έφτιαξε Παρθενώνες που στάθηκε αγέρωχο στις Πύλες της Φωτιάς και δεν προσκύνησε αυτοκρατορίες ανατολίτικης λαίλαπας, που μίλησε σε Πνύκες Δημοκρατίας υψώνοντας την συνείδηση του Homo Sapiens με Λόγο ιθυφαλλικό ευθύ και ορθό.
Αυτό, που επεβίωσε στα άγρια κύματα του Ποσειδώνα παλεύοντας με Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, που είπε τα μεγάλα Ναι και τα Μεγάλα ΟΧΙ σε τυράννους και κατακτητές
Αυτό που επιστρέφει σήμερα με το πλοίο ΝΟΗΜΩΝ του Τηλέμαχου από την Σπάρτη και Λακεδαιμονία περνώντας δύο φορές την Πύλη του Νέστωρα με την αειθαλή ΝΕΟΤΗΤΑ των Ελλήνων και την σύζυγο ΗΒΗ του Ηρακλή.
Αυτό, που περιμένει υπομονετικά υφαίνοντας συνδέοντας τα ιστορικά και μυθολογικά γεγονότα σε μια ανέμη τυλιγμένα με μια κόκκινη κλωστή, αυτόν που φορά της αγάπης την αρματωσιά την γερή για την μεγάλη των Ελλήνων γιορτή και ένα ταγκό στον Παρθενώνα σε μια παράσταση μοναδικά ομηρική.

Όχι, δεν θα περιμένουν άλλο οι γυναίκες …….τους άνδρες που εκπίπτουν ανόητοι και μωροί. Οφείλουν να είναι αυτοί που πρέπει να ΕΙΝΑΙ, στης Εστίας, το Ιστίον, κατάρτι και Εστί.
Αστραία

Πριν από 10 χρόνια σε ένα από τα ελληνοκεντρικά συνέδρια, καλεσμένη τον τοπικό σύλλογο της Καβάλας παρουσίασα την παρακάτω ομιλία και αναρωτήθηκα για πολλά.
Και μαζί μου αναρωτήθηκαν και άλλοι. Μετά την λήξη του επίσημου συνεδρίου και των επισήμων ομιλιών και ομιλητών, καθίσαμε και κουβεντιάσαμε ήσυχα και ωραία, τα θέματα που μας απασχόλησαν για να γνωριστούμε καλύτερα.
Παρόντες σχεδόν όλοι οι Έλληνες, χριστιανοί, κρυπτοχριστιανοί, 12θειστές, ελληνοκεντρικοί, πυθαγόρειοι, επικούρειοι, στωικοί με ένα κοινό ερώτημα όλους να μας απασχολεί:
Τι να κάνουμε με αυτή την κατάσταση και το χαμό που επικρατεί.
Σαφώς πατριώτες όλοι τους, με τον δικό του τρόπο ίσως ο καθένας ,με αξιόλογες και σπουδαίες γνώσεις, το ερώτημα όμως να παραμένει μετέωρο αναζητώντας λύση από έναν πελαργό.
Τι πταίει, τις πταίει και ήμαστε στο χάλι αυτό
Τι θα μπορούσε να ενώσει τους Έλληνες
Μία θρησκεία, ένας κοινός εχθρός, μία κοινή ιδεολογία και που, και πως θα μπορούσε αυτή να σταθεί και να στηριχθεί.

Αυτό θα είναι και το αυριανό άρθρο
Αυτή είναι η ομιλία που είχε παρουσιασθεί

Αναζητώντας τον Ελληνισμό

Συνέδριο Καβάλα

ΘΕΜΑ : ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ

“Αυτός που είναι καλός στην τακτική ξέρει τι πρέπει να κάνει όταν υπάρχει κάτι να κάνει. Αυτός που είναι καλός στη στρατηγική, ξέρει τι πρέπει να κάνει όταν δεν υπάρχει τίποτα να κάνει.”Abrahams~ (Άγγλος σκακιστής)
Καλούμαστε να απαντήσουμε σε δύσκολα ερωτήματα ως Ελληνίδες και Έλληνες της σύγχρονης εποχής, κύριες και κύριοι ΕΜΕΙΣ οι κάτοχοι μιας ενοχής. Χαιρετώ σας αγαπητές μου φίλες και φίλοι αισθανόμενη μεγάλη χαρά που σας ξαναβλέπω ύστερα από δυο χρόνια ξανά.
Ποιοι είμαστε, τι δεν είμαστε, τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε. Τι δεν είμαστε ;Δεν είμαστε απλά Αντίνοες, γιατί δεν έχουμε αντίθεση του νου με κανένα, έχουμε απλά θέση του Νου πράγμα που σημαίνει ότι έχουμε καλύτερες προτάσεις αξιόλογες θέσεις και δεν καταναλωνόμαστε σε χρονοβόρες διαφωνίες, ούτε επιβεβαιωνόμαστε από ατέρμονες αντιπαραθέσεις.Ο λόγος είναι μεγάλος δυνάστης κατανοεί ο Γοργίας και σε κάθε λόγο υπάρχει Αντίλογος. Το σημαντικό όμως είναι να έχουμε τον ΛΟΓΟ, όχι ον Αντίλογο και ο πραγματικός Λόγος ανήκει στο θεό του Λόγου τον Ερμή μαζί με το κηρύκειο το ραβδί.
Πολλά είναι τα Δελφικά ρητά , 3 είναι τα βασικά , οι νόμοι το δίκαιον του Φοίβου με την χορδή του Τόξο του, Λύρα να μιλά.
ΤΟ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ, ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ, ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟ
Γιατί η πιο ανήθικη πράξη του ανθρώπου είναι η έλλειψη αυτογνωσίας.
Η στάση μας απέναντι στους μη Έλληνες θα πρέπει να είναι το σωστό παράδειγμα. Θα εκτιμούσα ένα φιλόσοφο στο μέτρο που θα έδινε το σωστό παράδειγμα τονίζει ο Νίτσε επιγραμματικά. Να είμαστε το παράδειγμα. Με τις πράξεις μας τα λόγια μας την στάση μας τις επιλογές μας και την αισθητική μας. Διαπιστώνει κανείς σήμερα πως ακόμη και μέσα στον χώρος μας υπάρχουν άνθρωποι που είναι οι χειρότεροι εκπρόσωποι του. Απέχουν δε πολύ από αυτό που θα ορίζαμε διαχρονικά Ελληνικόν Κάλλος, ομορφιά αυτή για την οποία οι Έλληνες Αχαιοί έκαναν ένα πόλεμο να την πάρουν πίσω και να δώσουν στα έμβια όντα ενδελεχή μορφή Ο χαρακτηρισμός » Έλλην» θα πρέπει να αφορά τον φωτισμένο σοφό δυνατό πολύπλευρο αυτογνωστικό δίκαιο αρμονικό ισορροπημένο καινούργιο Άνθρωπο.
Η θέση του Έλληνα στο Σύμπαν ; Κοσμοπολίτης φυσικά, διαγαλαξιακός όχι αυταρχικός κοσμοεξουσιαστής, ούτε στενόμυαλος επαρχιώτης με κοντόφθαλμα μυαλό . Είμαστε μέρος της φύσης που είναι ο μεγαλύτερος θεός και δάσκαλος από την εποχής της αρχικής δημιουργίας ατενίζοντας το πρώτο πρωινό της ανθρωπότητος. Ο άνθρωπος ό,τι δεν καταλαβαίνει το λέει θεό ή διάβολο όταν το κατανοήσει θα το πει ΦΥΣΗ ,φυσική ή μεταφυσική.
Οι άμεσοι στόχοι του Ελληνισμού για τα επόμενα 20 χρόνια ;
Άνα πάσα στιγμή οι στόχοι μας πρέπει να είναι:καρπώστε την ημέρα και αδράξτε την στιγμή.Να είμαστε ετοιμοπόλεμοι μαζί με τον Άρη και την Αθηνά.Ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων, λέει ο Ηράκλειτος και η ζωή μαζί του απόλυτα συμφωνεί αφού η πρώτη πράξη της ύπαρξης αρχίζει με μια διεκδίκηση πολεμική. Ένα αρσενικό σπερματοζωάριο, ο Άρης θα νικήσει όλα τα άλλα και θ κατακτήσει ένα θηλυκό ωάριο Αφροδιτικό. Μόνο που ο πόλεμος έχει πολλές μορφές σε πολλά επίπεδα λαμβάνει χώρα και με πολλούς τρόπους.
Χρειαζόμαστε ένα νέο θούριο, μία σωστή θεωρία, μία ορθή δράση και ένα κοινό γεωμετρικό τόπο συνάντησης , την ενότητα, όχι μόνο με τις ίδιες ανάγκες, τους ίδιους στόχους αλλά και με τις ίδιες αξίες. Να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος και να συναντηθούμε με τον ίδιο στόχο και σκοπό. Χωρίς την ένωση των υγιών δυνάμεων και φορέων θα είμαστε ανίσχυροι διαιρεμένοι και κατακερματισμένοι και με την ψυχολογία του ηττημένου.
Στοχεύοντας σε ένα σύντομο ουσιαστικό συμπυκνωμένο και λακωνικό λόγο θα τόνιζα τα εξής: Δεν είμαστε χριστιανοί δεν είμαστε κομμουνιστές δεν είμαστε αναρχικοί δεξιοί ακροδεξιοί,αριστεροί ακροαριστεροί μασόνοι θεοσοφιστές πολλά άλλα και όλα αυτά, γιατί είναι πλέον ξεπερασμένα σχήματα ιδεολογίες και αναχρονιστικές αντιλήψεις.’Οσο λιγότερο ασχολούμαστε και τα αναφέρουμε τόσο καλύτερα είναι αποφεύγοντας την αρνητική τους διαφήμιση.
Γιατί δεν είμαστε με την nea taksi; Η νέα τάξη, παγκοσμιοποίηση είναι ένας ασαφής όρος και η ερμηνεία του μερικές φορές αγγίζει τα όρια της παραμυθολογίας της εσχατολογίας και της τερατολογίας .Χρειάζεται προσοχή στην χρήση του όρου.Η νέα τάξη είναι μια δικτατορία κυρίως οικονομική και πολυεθνική.
Παγκοσμιοποίηση: Αυτοί, που είναι “από πάνω” παγκοσμοποιούν τον κομφορμισμό, τον κυνισμό, τη βλακεία, τον πόλεμο, την καταστροφή, τον θάνατο, την λήθη. Και αυτοί που είναι “από κάτω” παγκοσμοποιούν την επανάσταση, την ελπίδα, τη δημιουργικότητα, την κατανόηση, τη φαντασία, τη ζωή, τη μνήμη, το χτίσιμο ενός κόσμου που μας χωράει «όλους», ενός κόσμου με δημοκρατία, ελευθερία και δικαιοσύνη. Τονίζει ο εξεγερμένος Κομμαντάντε Μάρκος πατριώτης ζαπατίστας για την σωστή αιτία.
Μία παγκοσμιοποίηση μας ενδιαφέρει και αυτή είναι η παγκοσμιότητα του Ελληνισμού , η οποία ήδη υφίασταται.»Είμαστε όλοι Έλληνες» φωνάξανε οι λαοί όλου του κόσμου σε όλη την γη.Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΑΝΔΥΑΣ δεν είναι μια στενή επαρχιώτικη φουστανέλα που θα τυλίξουμε σε προγονική στείρα κορδέλα. Ούτε αποτελείται από παράθεση αρχαίων αποφθεγμάτων σε μια νεκρική παπαγαλία προγονολατρεία αλλά μια ζωντανή σύγχρονη καινοτομία και ο Αλέξανδρος έτσι έδρασε με αυτόν τον τρόπο με διορατική πρωτοτυπία και πολλοί Έλληνες παλιοί και σύγχρονοι.
Σε μια συνέντευξη που μεταδόθηκε από τα Ελληνικά δελτία ειδήσεων ένας καθηγητής του Χάρβαρντ χαρτογράφησε τον εγκέφαλο του Έλληνα λέγοντας ότι είναι ο μοναδικός που σπάει τους κανόνες και πρωτοπορεί. Η γη κατοικείται από εκατομμύρια ανθρώπων που λειτουργούν στα πλαίσια των κανόνων.
Υπάρχει όμως ένας τύπος εγκεφάλου που λειτουργεί με τον δικό του τρόπο.
Ο Ελληνικός!Δεν συμβιβάζεται δεν περιορίζεται σπάει τα δεσμά του οδηγείται σε νέα συμπεράσματα νέες αποκαλύψεις και κάνει το θαύμα.Αυτό κατά πάσα πιθανότητα είναι το περίφημο γονίδιο το Ελληνικό και ο φόβος για το απρόβλεπτο της Ελληνικής σκέψης.Από το βιβλίο του Χράπη Στυλιανού, ο δρόμος του ηγέτη.
Γι αυτό τον λόγο το μήνυμα μας πρέπει να είναι οικουμενικό. Ποιοι είναι οι Έλληνες;
Ζητιάνοι ρακένδυτοι στο Παλάτι τους, άθλιοι επαίτες, φολκλόρ για τους τουρίστες, εξαθλιωμένοι δούλοι, υπηρέτες των ισχυρών, χαμέρποντες δειλοί, αλαλάζοντες φανατικοί εθνικιστές, αυτοκαταστροφικά κατακερματισμένοι, στείροι προγονολάγνεις με μια τέτοια κληρονομιά, ανόητοι παγανιστές με μια τέτοια γνώση στα χέρια τους, νεόπλουτοι κοιλαδάρες καναπεδοδείχτες,κενοί ειδωλολάτρεις με τόσα θαύματα κα θαυμαστά που δημιούργησαν,αμόρφωτοι, θρησκόληπτοι θεοκράτες,ανέλπιδες γραφικοί μίμοι, απόγονοι της ανύπαρκτης ινδοευρωπαϊκής φυλής;
Ποιος είναι ο Έλληνας;
Αιώνια νέος ,έφηβος ,όπως ο Φοίβος Απόλλων στην χώρα του Φωτός και του Ήλιου, την γενέτειρά του;Ο επαναστάτης χωρίς αιτία, εγωιστής έφηβος, η τρικυμισμένη “Μαρίνα” των βράχων;Ο οργισμένος ημίθεος Αχιλλέας αδικοχαμένος με το τρωτό του σημείο;
Ο εσωστρεφής Τηλέμαχος ,το πριγκιπόπουλο της Ιθάκης;
Ο πολυμήχανος Οδυσσέας που γυρίζει τον κόσμο και τον εξερευνεί;
Η Σπαρτιάτισσα, η Ηπειρώτισσα, η Κυκλαδίτισσα, η Αθηναία,
η Μακεδονίτισσα, η Κρητικιά και η Επτανήσια γυναίκα, η Πηνελόπη και τα μυστικά της;
Ο Έλληνας είναι:
Ο Οδυσσέας,το Ελληνικό μυαλό, η Ελληνική λογική, ο πολυμήχανος νους και η πολύπλευρη αντίληψη για τα πράγματα,που θα ταξιδέψει παντού, για να γνωρίσει και να κατανοήσει τα πάντα.Θα γυρίσει τον κόσμο, θα αντιμετωπίσει θεούς και τέρατα, θαρθεί σε επαφή με όλες τις κουλτούρες και τους λαούς
και θα γυρίσει πίσω με τα δώρα της Γνώσης και συμφιλιωμένος με τον θεό των άγριων κυμάτων, των ψευδαισθήσεων και της ομίχλης. Ο Έλληνας είναι: Είναι η Πηνελόπη, η Αθάνατη Ελληνική ψυχή, το πνεύμα του, που περιμένει πιστή, υπομονετική, ανέγγιχτη, σιωπηλά ενεργητική την επιστροφή του Ανθρώπου και το ταίρι της και γνωρίζει πολλά και ποτέ δεν έφυγε από την πατρίδα που γεννήθηκε.
Είναι ο Τηλέμαχος,η καρδιά του Έλληνα,πάντα νέα, πάντα ενθουσιώδης, φωτεινά ηλιακή,
πάντα μεγαλόκαρδη και γενναία να θαυμάζει τον κόσμο σαν να τον βλέπει για πρώτη φορά και να συμμετέχει στο “γίγνεσται” της ιστορίας.
Είναι οι Έλληνες μια σπίθα, μια φωτιά ,μια φλόγα λαμπερή ,που φώτιζε
και φωτίζει, την οικουμένη, όπως και ο λαμπερός πανέμορφος και πάντα νέος θεός τους ,ο Απόλλων!
Και είναι η ιστορία του Ελληνισμού, μια Μεγάλη Οδύσσεια
μια μεγάλη ιστορία αγάπης γνώσης και σοφίας και ενός έρωτα ακαταμάχητου για δράση περιπέτεια και εμπειρία.

27/01/2013

Αναζητώντας τον Ελληνισμό….παντού

Σας ασπάζομαι Αστραία

ΙΜP(ERATORI) CAES(ARI) FL(AVIO) CONSTANTINO MAXIMO P(IO) F(ELICI) AVGUSTO S(ENATUS) P(OPULUS) Q(UE) R(OMANUS) QVOD INSTINCTV DIVINITAΤΙS MENTIS MAGNITVDINE CVM EXERCITV SVO TAM DE TYRANNO QVAM DE OMNI EIVS FACTIONE VNO TEMPORE IVSTIS REMPVBLICAM VLTVS EST ARMIS ARCVM TRIVMPHIS INSIGNEM DICAVIT Επιγραφή σε άπταιστα Λατινικά στην αψίδα του Κωνσταντίνου στη Ρώμη για τη νίκη του στην Μιλβία γέφυρα του Τίβερη εναντίον του Ρωμαίου συναυτοκράτορα και αδερφού της γυναίκας του Μαξεντίου.

Σε απλά Ελληνικά: Στον Αυτοκράτορα Καίσαρα Φλάβιο Κωνσταντίνο Μέγιστο Ευσεβή Ευτυχή Σεβαστό η Σύγκλητος και ο λαός της Ρώμης, που με έμπνευση θεία και του μυαλού του το μεγαλείο εξέβαλε από το κράτος τον τύραννο με όλους τους ακολούθους του ταυτόχρονα, με τον στρατό του και τη δίκαιη δύναμη των όπλων, αυτή την Αψίδα τη με θριάμβους διακοσμημένη αφιέρωσαν.

Oι χριστιανοί, ως μία ιουδαϊκή σέχτα Ναζωραίων Εσσαίων δεν πολεμούσαν στην αρχή, σύμφωνα με του ιδρυτού τους, την επιταγή, ο οποίος επίσης δεν πολέμησε ποτέ με το σπαθί του , για την πατρίδα του, την Ιερουσαλήμ και την άφησε έρμαιο των Ρωμαίων κατακτητών.
Απλώς σταυρώθηκε για να σώσει τον κόσμο, σύμφωνα με το θεϊκό σχέδιο που δεν πήγε και τόσο καλά , όπως αποδείχθηκε ιστορικά, γιατί όχι μόνο τον κόσμο δε έσωσε, ούτε καν δεν τον βοήθησε, αλλά τον βύθισε σε μια μεγαλύτερη διαπλοκή σκοταδισμό μεσαιωνισμό και διαφθορά.
Οι πρώτοι χριστιανοί ήταν, πολύ σωστά και συνεπείς, με τη χριστιανική διδασκαλία όπως και κάποιοι άλλοι σήμερα μάρτυρες του Λεμούριου Τιτάνος Ιαπετού Ιεχωβά της Χρυσής Εποχής του Κρόνου, όχι μόνο δεν πολεμούσαν, αλλά πήγαιναν κατευθείαν στο στόμα του λύκου και των λιονταριών, μαρτυρούσαν για τη πίστη του Ιησού την Αγία. Τόσο καλά και…… ¨λογικά». Χρειαζόταν ο θεός το αίμα των μαρτύρων για να αισθανθεί παντοδύναμος.
Το, αν πήγαιναν σε κάποιο παράδεισο, δεν το γνωρίζουμε και δεν είναι πλήρως εξακριβωμένο. Δεν επέστρεψε κανείς, να μας το επιβεβαιώσει στα σίγουρα. Εικασίες όλες ,που μετατίθενται στο μέλλον γενικό και αόριστο εδώ και 2000 χρόνια.
300 χρόνια και 3 αιώνες περίπου μετά από ο Ιησούς ,ο γιος του Θεού και της παρθένου ανήλικης Εβραιόπουλας Μύριαμ, εμφανίστηκε στον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και αποφασίζει να εισέλθει στην πολιτική και να διεκδικήσει την εξουσία του γήινου κόσμου, ενώ στον Πειρασμό της ερήμου, άλλα είχε πει , ότι δεν την διεκδικεί και η βασιλεία του είναι κάπου αλλού. Αλλά, οι πιστοί του δεν συμφωνούν μαζί του από ότι φαίνεται…..Τον θέλουν εξουσία στη Γη, με όπλα και το αίμα να χύνεται στο Τίβερη, άφθονο και πολύ.

«Όσοι νομίζουν ότι η θρησκεία δεν έχει σχέση με την πολιτική δεν γνωρίζουν τι είναι θρησκεία» Ο Γκάντι αναφωνεί.
Έτσι λοιπόν βλέπουμε τον Κωνσταντίνο, Αυτοκρατόρα των Ρωμαίων, να τονιστεί αυτό, με ένα ένα Χι και Ρω, το περίφημο χριστόγραμμα και να διεκδικεί τη νίκη του, στη γέφυρα της Μιλβίας εναντίον του αδελφού συγκυβερνήτη επίσης Ρωμαίου Μαξεντίου.
Είναι η πρώτη φορά που πολεμούν οι χριστιανοί με αυτή την πατέντα του,το λάβαρο του Κωνσταντίνου, ο οποίος κυκλοφορούσε και με τα λάβαρα του δράκου, ως βασιλιάς Δράκος.
Ήταν Έλληνες αυτοί οι στρατιώτες του Κωνσταντίνου που πολέμησαν για την πατρίδα Ελλάδα;;;;;

Ήταν κάθε καρυδιάς καρύδι στην πολυφυλετική Ρωμαική Αυτοκρατορία.
Εδώ η λογική αυτοκτονεί, πριν καν πιει, ένα καφέ το πρωί
Γιατί;;;;;;
Γιατί είναι σαν να λες, πως αν ο Δαρείος και ο Ξέρξης κατακτούσαν την Ελλάδα στους Ελληνοπερσικούς πολέμους και αποφάσισαν να υιοθετήσουν ως επίσημη θρησκεία του Κράτους, τον χριστιανισμό, κάνοντας όλους τους λαούς και τους Έλληνες, ΠΕΡΣΕΣ υπηκόους , οι Έλληνες, θα πολεμήσουν ως χριστιανοί για την ΕΛΛΑΔΑ της περσικής αυτοκρατορία της με επίσημη γλώσσα τα Περσικά. Λατινικά, μιλούσε ο Κωνσταντίνος και ήταν επίσημη γλώσσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας..Και θα ήταν υπερήφανοι για τον περσικοχριστιανικό «πολιτισμό» , ΠΕΡΣΕΣ » Ρωμιοί» υπήκοοι και δούλοι του Πέρση Θεού.
Και ενώ οι Έλληνες ήταν κατακτημένοι και υπήκοοι των Ρωμαίων, ακόμη και σήμερα ισχυρίζονται μερικοί ότι είναι Ρωμιοί και μιλούν για το Ρωμέικο του δούλου και του υπηκόου Ρωμιού …ανερυθριάστα.

Κι όμως υπάρχουν σήμερα Έλληνες, που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο με καμένα τα εγκεφαλικά κύτταρα. Όχι απλοί άνθρωποι αμόρφωτοι , ακόμη και μορφωμένοι με πτυχία και ξεχνούν, ότι αν υπήρχαν Έλληνες τότε στο στρατό του Κωνσταντίνου, ήταν υπήκοοι και κατακτημένοι, γιατί οι Έλληνες είχαν κατακτηθεί από τους Ρωμαίους.
Τι ήταν αυτό το περίφημο χριστόγραμμα που είδε σε όραμα ο Κωνσταντίνος που έχτισε την Αψίδα της Νίκης του στη Ρώμη, χωρίς καμιά αναφορά για τους Έλληνες ;
Στην αρχαιότητα, ο σταυρός , δηλαδή το όργανο της σταύρωσης του Χριστού ( crux , σταύρος ), θεωρούνταν σε σχήμα Τ , ενώ το σχήμα Χ (« χιαστί ») είχε διαφορετική σημασία. Υπήρξαν ακαδημαϊκές εικασίες για την ανάπτυξη του χριστιανικού σταυρού, το γράμμα Χι που χρησιμοποιήθηκε για να συντομεύσει το όνομα του Χριστού και τους διάφορους προχριστιανικούς συμβολισμούς που σχετίζονται με το ΧΙ
Στον Τίμαιο του Πλάτωνα , εξηγείται ότι οι δύο ζώνες που σχηματίζουν την «παγκόσμια ψυχή» ( anima mundi ) διασταυρώνονται όπως το γράμμα Chi, πιθανώς αναφερόμενος στην εκλειπτική που διασχίζει τον ουράνιο ισημερινό
Δηλαδή με απλά λόγια είναι ο κύκλος του πνεύματος, αρχαίο σύμβολο μετοχή στη μέση του χρόνου στη ροή του χρόνου..
Πέρα από αυτό, ας εξετάσουμε την λογική και τα έργα, αυτού του πάνσοφου Θεού » της Ειρήνης και της Αγάπης «.
Το πιο απλό θα ήταν να φανερωθεί και στον Κωνσταντίνο και στον Μαξέντιο (που αποκεφαλίστηκε άγρια) ο καημένος, με την «αγάπη » αυτού του Θεού από τον Κωνσταντίνο και να πάψουν οι άνθρωποι να πολεμούν ο ένας τον άλλον, να αλληλοσκοτώνονται και να εγκαινιάσει τη βασιλεία του όμορφα και κυρίως ….λογικά.

Τι πιο βολικό για έναν παντοδύναμο Θεό, αφού μπορεί και φανερώνεται τη μία πλευρά, γιατί να μη φανερώνεται και στην άλλη, να τα βρούμε όλοι μαζί αγκαλιασμένοι και αδελφικά . Αυτές οι επιλεκτικές φανερώσεις του Θεού δεν είναι λογικές και σαφώς δεν είναι αναξιόπιστες.
Επιτρέπει στον Κωνσταντίνο να χύσει αδελφικό αίμα και να γιορτάσει αυτήν την αιματηρη νίκη του στη Ρώμη ως αδελφοκτόνος.
Αυτό το άθλιο γεγονός, θεού και ανθρώπου, οι ευσεβείς χριστιανοί γιορτάζουν ως «νίκη » του καλού Θεού (έχοντας ανακηρύξει τον Κωνσταντίνο Άγιο ) το γιορτάζουν στην Ελλάδα. Γιορτάζουν τη νίκη στην Ελλάδα του Ρωμαίου αυτοκράτορα που τους είχε κατακτήσει.
Αυτή είναι η απούσα «λογική » των χριστιανών.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε ιστορικά. Όχι μόνο την «Ειρήνη και την Αγάπη» που δεν υπάρχει πουθενά καθόλου τη διάρκεια Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας της Α και Β Ρώμης και συνέχεια της Γ και λοιπά
αλλά, βλέπουμε και μία τρομερή αντίφαση των χριστιανών, να πολεμούν με όπλα στο χέρι αντί να κρατούν το σταυρό, να αγαπούν τον εχθρό, και να στρέφουν το άλλο μάγουλο τους σε αυτόν.
Αυτό συνεχίστηκε καθ΄όλη τη διάρκεια της βυζαντινής αυτοκρατορίας με την άγρια καταδίωξη της Ελληνικής φιλοσοφίας και της θρησκείας φυσικά . Μπορεί σήμερα να ωρύονται οι χριστιανοί για την θρησκεία τους και τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, αλλά τα ίδια έκαναν και αυτοί. Κατέστρεψαν τη θρησκεία των Ελλήνων γκρέμισαν τους θεούς και μετέτρεψαν πολλούς ναούς σε χριστιανικές εκκλησίες.
Τέλος πάντων αυτά είναι γνωστά και αποδεκτά από αυτούς που έχουν κάνει από αυτούς που έχουν ανοιχτά μυαλά
Το ερώτημα παραμένει πότε πολέμησαν οι χριστιανοί για την Ελλάδα και πώς
Την πρώτη φορά που πολέμησαν πραγματικά οι χριστιανοί για την Ελλάδα ήταν το 1821, με την ανακήρυξη με την απελευθέρωση των Ελλήνων από την χριστιανοθωμανική αυτοκρατορία που συμβίωναν, οι άρχοντες φαναριώτες οι στρομπουλοί παπάδες και οι οθωμανοί σε συνεργασία. αγαστή
Οι Έλληνες, αυτοί που καβάλα πήγαιναν στην εκκλησιά ,καβάλα προσκυνάνε ήταν σαφώς χριστιανοί αναγκαστικά, αλλά, με μία άλλη ματιά. Ήταν σαφής και κυρίαρχη η επιρροή του διαφωτισμού και η αναζήτηση των Ελληνικών ριζών και της Ελληνικής ταυτότητας, όπως μας λέει και ο Θεοδωράκης ο Κολοκοτρώνης.
Η Εκκλησία αντέδρασε σε αυτό, είναι γνωστό το διαζύγιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την Εκκλησία της Ελλάδας για αρκετά χρόνια μέχρι να αναγνωριστεί ως αυτοκέφαλη και να καταλήξει σε σύμφωνο συμβίωσης..
Πολεμούσαν οι χριστιανοί οι μοναχοί για την Ελλάδα καθόλη τη διάρκεια Βυζαντινορωμαϊκής αυτοκρατορίας;
Πότε πολεμούσαν με τον ένα κατακτητή, ποτέ με τον άλλον, ανάλογα με το ποιον τους συνέφερε πιο πολύ και πότε πολεμούσαν μεταξύ τους, για του Χριστού την Πίστη την αγία. Στις δύσκολες ώρες όμως δεν ήταν εκεί, για αυτό και οι βυζαντινοί αυτοκράτορες ήταν αναγκασμένοι να παίρνουν και να πληρώνουν μισθοφόρους. Τα αδέλφια του τραγικού Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου πολεμούσαν μαζί τους Τούρκους εναντίον του.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια για την χριστιανική ηθική του πολέμου.
Μην ξεχνάμε όμως, ότι αυτοί που πολέμησαν για την Ελλάδα, κράτησαν τις Θερμοπύλες και διέδωσαν το Ελληνικό φως στα πέρατα του κόσμου, δεν ήταν καθόλου χριστιανοί, όπως ο Λεωνίδας ο Μιλτιάδης ο Θεμιστοκλής και ο Αλέξανδρος και δεν θα γινόταν ποτέ χριστιανοί, γιατί δεν ταίριαζε με την νοοτροπία τους,αυτή η δουλική χριστιανική οσφυοκαμψία, ούτε η αισθητική.
Ήταν πολεμιστές μεγάλοι και ήξεραν ποτέ να κρατούν το σπαθί και πότε την πένα. Έτσι δημιούργησαν μία μεγάλη ελληνική γραμματεία σκέψη και φιλοσοφία.
Πέρα από τον σκοταδισμό και την αμάθεια που καλλιεργεί η χριστιανική Εκκλησία για να χειραγωγεί και να ποδηγετεί το χριστεπώνυμο πλήθος, υπάρχει και μία άλλη ανασφάλεια, κρυφός φόβος, για αυτή την εκδοχή του «ελληνικοχριστιανισμού «.
Φοβούνται δηλαδή κάποιοι Έλληνες χριστιανοί πατριώτες, πως αν διαχωριστεί ο χριστιανισμός από τον ελληνισμό, δεν θα υπάρχει μία φυσική συνέχεια στο Έθνος των Ελλήνων. Φοβούνται τον Φαλμεραύερ.
Η πρόθεση τους δηλαδή, δεν είναι κακή. Είναι απλώς είναι η αγωνία ,για την Ελλάδα και η αγάπη τους για την Ελλάδα, για αυτό υιοθετούν την ελληνοχριστιανική εκδοχή.
Αυτό όμως, αν το σκεφτούν πιο καλά δεν είναι η σωστή τακτική και το σωστό επιχείρημα.
Δεν χρειάζεται η Ελλάδα, το δεκανίκι του χριστιανισμού για να είναι ισχυρή και να ισχυριστεί ότι είναι συνέχεια του Ελληνικού έθνους, όπως δεν το χρειάζεται και κάνει άλλος. Μη πέφτουν σε αυτή την παγίδα και αποδυναμώνουν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Κανείς δεν αμφισβητεί το κινεζικό έθνος, το αιγυπτιακό έθνος, το τουρκικό το αμερικάνικο με όλη την ανάμειξη των φύλων και φυλών.
Αποδυναμωνεται η θέση της Ελλάδος για δύο λόγους:
Πρώτον, αν δεχθούμε πως υπήρξε ο ελληνοχριστιανισμός πολιτισμός, σαν συνέχεια της κατάκτησης των Ρωμαίων, θα πρέπει να δεχθούμε ότι υπάρχει και ο ελληνοχριστιανοθωμανικός πολιτισμός σαν συνέπεια της κατάκτησης των Οθωμανών.
Αυτό ισχυρίστηκε και ο ίδιος ο Μωάμεθ στη συνέχεια επικαλέστηκε και διεκδίκησε και τον τίτλο του Ρωμαίου αυτοκράτορα συνεχιστή της Α΄Ρώμης.
Δευτέρον, με πρότυπα έναν γιο του Θεού που δεν πολεμάει, δεν έχει ένσημα εργασίας, άγονα ανύμφευτος, που δεν κράτησε όπλο στα χέρια του, δεν μπορείς να στέλνεις στρατιώτες στον πόλεμο. Είναι σαν να στέλνεις πρόβατα στη σφαγή.
Οι χριστιανοί στρατιώτες που πολεμούν με πραγματικό όπλο στο χέρι αυτοαναιρούνται, οι υπόλοιποι χριστιανοί συντρίβονται.
Το μέγα ερώτημα που αναδύεται είναι πως οι χριστιανοί πέτυχαν τόσες νίκες
Με τη βοήθεια του θεού;;;;
Νίκη μπορεί να πετύχει ο καθένας, ακόμη και αν δεν είναι Χριστιανός,ανεξάρτητα από το Θεό που πιστεύει. Σπουδαίες νίκες είχες και ο Τζένγκις Χαν και οι μουσουλμάνοι και οι Κινέζοι αυτοκράτορες..πολλοί μη χριστιανοί.
Άρα, η Νίκη δεν ανήκει σε κανέναν σε κάποιο θεό συγκεκριμένα, γιατί έχουμε διάφορες νίκες κατά καιρούς από διάφορους Θεός.
Αυτό λέει η λογική.
Ούτως ή άλλως είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ,ότι η εξουσία που αποκτιέται με τα όπλα για να συντηρηθεί και να διατηρηθεί χρειάζεται τα όπλα και το αίμα.
Πέρα από αυτό ας εξετάζουμε τι έκανε ο χριστιανικός Θεός για την Ελλάδα που την αγαπάει τόσο πολύ και τι θα μπορούσε να είχε κάνει, αν την αγαπούσε.

Θα την απελευθέρωνε αμέσως και πολύ απλά.
Θα γινόταν αμέσως μια ανεξάρτητη χώρα και ωραία Πολιτεία.
Θα εμφανιζόταν ο Χριστός με κάποιο Όραμα στον αυτοκράτορα. Οι καλοί χριστιανοί δεν θα πολεμούσαν μεταξυ τους, δεν θα χυνόταν αίμα αδελφικό, θα έχτιζαν δίπλα τις εκκλησιές τους και με μέτρο όχι με τόση άμετρη κτιστομανία, με την υπέροχη αρχιτεκτονική και γλυπτική με υπέροχα αγάλματα του Χριστού και της Παναγίας , θα ανακαίνιζαν την Ακαδημία του Πλάτωνα αντί να την κλείσουν ( λεφτά υπήρχαν, αντί να χτίζουμε την Αγία Σοφία ,θα προωθούσαν την ελληνική γραμματεία σε μία υπέροχη Αθηναϊκή βιβλιοθήκη.
Θα έκαναν την Αθήνα, το κέντρο της ελληνοχριστιανικής Σοφίας, την Σπάρτη το κέντρο σπαρτιατικής αγωγής, την Πύλο, κέντρο της ελληνοχριστιανικής επιστήμης ,τη Θεσσαλονίκη το κέντρο της ελληνοχριστιανικής στρατηγικής, αντί να ερημώσουν στην Ελληνική ύπαιθρο και να καταστρέψουν τις να ερημώσουν τις εΈλληνικές πόλεις μαζί με όλους τους θησαυρούς .
Αυτά και πολλά άλλα θα μπορούσε να είχε κάνει ο χριστιανισμός για να δικαιούται να ομιλεί για «ελληνικοχριστιανικό» πολιτισμό.
Δεν τα έκανε όμως ,όπως αποδεικνύεται ιστορικά, όταν είχε όλο τον χρόνο και την απόλυτη εξουσία απόλυτη θεοκρατία.
Πέρα από αυτά αποδεικνύεται ότι ιστορικά, ούτε το χριστιανικό Βυζαντινό βοήθησε και τους ευσεβείς ακάθιστους πιστούς , αφού χάρισε την νίκη στον καθιστό καβαλάρη Μωάμεθ.
«Δεν μπορείς να επικαλείσαι το Θεό στις νίκες σου, όταν δεν ευθύνεται και για τις ήττες σου»
Συνεπώς δεν δικαιούται να ομιλεί και να καταργεί, να «βιάζει » έτσι την απλή λογική, με θεοσοφίες και θεολογίες μιλώντας μωρός, σαν σε μωρό παιδί, γιατί η ανθρωπότητα έχει ενηλικιωθεί.
Αυτό που πρέπει να κάνει ο χριστιανισμός είναι να περιοριστεί στην άκρη του, γιατί η εξουσία του έχει τελειώσει, έχει τελειώσει και η εποχή του και ενέργεια που τον έθρεψε και πάμε για άλλα….. Νέα Ελληνικά Έπη Καινοφανή και Ωραία

Αστραία