οι μετακινήσεις του σημείου συναρμολόγησης της Αντίληψης της Γαίας
Πότε ο Υπερίων Ήλιος Φαέθων γίνεται Απόλλων;
Πριν από 12.000 χρόνια με τη βύθιση του τελευταίου κομματιού της Ατλαντίδος και τον πρώτο Άθλο του Ηρακλή το Λιοντάρι της Νεμέας την Εποχή του Λέοντα.
Το σημείο αντίληψης της Γαίας θα κάνει ένα μεγάλο ταξίδι από το Θιβέτ την Ινδία Βαβυλωνία Μεσοποταμία Αίγυπτος Ελλάδα Αρκαδία την Τροία την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέχρι την Νέα Ατλαντίδα ΗΠΑ.
Ο Απόλλων θα εκδιώξει τον Δράκο Πύθωνα , παλαιό αυτόχθον Ον της Λεμουρίας από την Πυθώ και για τον λόγο αυτό θα τιμωρηθεί με δουλεία. Θα γίνει δούλος στον Λαομέδοντα κτίζοντας τα τείχη της Τροίας μαζί με τον Ποσειδώνα φυσικά και, τα ιερατεία τα μετaτλαντικά θα κάνουν δούλους τους ανθρώπους μέσω της θρησκείας για να θησαυρίζουν ληστρικά.
Η Τροία πέφτει την Εποχή του Κριού ( ….οι Τροίες πέφτουν πάντα ) και την Εποχή των Ιχθύων αρχίζει η Οδύσσεια του Ελληνισμού και η επιστροφή του Φωτός στη χώρα που γεννήθηκε την Χώρα των Λεόντων με την λεοντόκαρδη καρδιά την Υδροχόο Ελλάδα, την Εποχή του Υδροχόου και την Κερυνίτιδα Έλαφο από τους Άθλους του Ηρακλή

Α. Κάτω από τον αστερισμό του Απόλλωνος

Η Οδύσσεια μας επαναλαμβάνει ότι κατοικούμε στο βασίλειο του Απόλλωνα όπου το τόξο και η λύρα είναι το ίδιο όργανο. Το τόξο που πληγώνει χτυπάει το λαιμό στις ρώγες του στήθους σφάζει και σκοτώνει φέρνει στον κόσμο την ίδια μουσική αρμονία με την λύρα όταν την πιάνουν στα χέρια ο Απόλλωνας ο Δημόδοκος και η Φήμιος. Τώρα γνωρίζουμε το πρώτο πρόσωπο του τόξου
Το φονικό.
Μόλις ο Οδυσσέας εγκαινιάσει την μακρά ευτυχή βασιλεία του θα γνωρίσουμε το δεύτερο
Την τάξη και την ευτυχία της δημιουργίας.
Το όνομα του τόξου είναι βίος και βίος σημαίνει ζωή
έργο του είναι ο θάνατος… έλεγε ο Ηράκλειτος. Όταν η Ευρύκλεια μπαίνει στην καταματωμένη αίθουσα και βλέπει τον Οδυσσέα βουτηγμένο στο αίμα και τους μνηστήρες σωριασμένους κάτω θέλει να φωνάξει από χαρά
αλλά ο Οδυσσέας τη συγκρατεί.
Κράτησε την χαρά σου μέσα φυλάξου από τις κραυγές δεν είναι κιόλας σωστό μπροστά στους σκοτωμένους να καυχιέσαι.
Λέει και εκείνος δεν χαίρεται δεν κομπάζει ούτε το όνομα του φωνάζει αλλά σέβεται με ευγνώμονα ψυχή το πεπρωμένο που τον συνέτρεξε.

Ο Πόλεμος στην Ιλιάδα δεν είναι τίποτα άλλο από μια αναγκαιότητα μια σιδερένια αδήριτη αναγκαιότητα. Ο άνθρωποι πιάνουν το σπαθί το ακόντιο τις πέτρες και πολεμούν. Δεν υπάρχει τίποτα μέσα τους μόνο ο ορμητικός αυτοματισμός του πεπρωμένου. Πόλεμος μόνο πόλεμος η σκοτεινιά η πυρκαγιά ο πάταγος του σίδερου το αδυσώπητο ου ουρανού και του πεπρωμένου.
Ο πόλεμος δεν γνωρίζει όρια ούτε σταματημούς ούτε φρένο ούτε αντιπάλους.
Όταν οι Έλληνες και οι Τρώες έρχονται αντιμέτωποι η κραυγή τους κατανικά
το βουητό της θάλασσας και υψώνεται στο ακρογιάλι. Ο πόλεμος νικάει τα φυσικά φαινόμενα αλλά στην φύση υπάρχει η ίδια καταστροφική δύναμη η ίδια αναγκαιότητα που μανιάζει στην πεδιάδα της Τροίας.
Η παπαρούνα σκύβει το κεφάλι καθώς το βαραίνει η ανοιξιάτικη δροσιά.
Η λευκά με τα πυκνά κλαριά της πέφτει καταγής μέσα στην σκόνη και ξεραίνεται κοντά του στου ποταμού την όχθη. Η ελιά φορτωμένη άσπρά ανθάκια ξεριζώνεται από τον ξαφνικό ανεμοστρόβιλο.
Οι νέοι πολεμιστές που πέφτουν μπροστά στην θάλασσα είναι και αυτοί παπαρούνες
και λεύκες ξεριζωμένες από τον αέρα. Οι προηγούμενες ζωές τους οι γονιοί η γυναίκα τα παιδιά όλα σβήνονται.
Έτσι λοιπόν δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στην φύση και στον άνθρωπο και οι δυο εύθραυστοι και μπορούν να πληγωθούν και να χαθούν από τον πόλεμο και από την βία των πραγμάτων. Δεν μένει παρά να τους θρηνήσουμε.
Ο Όμηρος τους θρηνεί, η μοίρα των θυμάτων αποστάζει μια απαλή τρυφερότητα που γλυκαίνει την παγκόσμια αναγκαιότητα. Καμία φορά η φύση μένει ανέγγιχτη κανένα σπαθί κανένα ακόντιο πολεμιστή κανένας αέρας καμία φωτιά δεν την βιάζουν. Οι άνεμοι γαληνεμένοι το χειμωνιάτικο χιόνι πέφτει ασταμάτητα τα αστέρια διακρίνονται τριγύρω από το λαμπρό φεγγάρι καθώς βασιλεύει άπνοια και διαγράφονται τα φαράγγια οι κορφές των λόφων οι κοιλάδες και ένας απέραντος χώρος ανοίγεται κάτω από τον ουράνιο θόλο.
Συχνά ο Όμηρος εισάγει μια αντιθετική εικόνα κομμάτι και αυτή του εαυτού του
αντίθετη στο κομμάτι που έχει εγκλωβιστεί η μάχη,
την εικόνα του βοσκού.Ο βοσκός είναι ολότελα ξένος προς τον πόλεμο δεν τον βλέπει δεν τον γνωρίζει
Στην Ιλιάδα ποτέ δεν λείπει τούτη η φωνή ή το μακρινό βλέμμα που υπάρχει στο βάθος των άλλων φωνών και έτσι η Ιλιάδα ανοίγει ην δυτική φιλολογία κάτω από τον αστερισμό της πιο απόλυτης δικαιοσύνης.
Νικητές και νικημένοι είναι εξίσου κοντά στην ψυχή μας όλοι τους είναι εικόνες της αναγκαιότητας που τους κλαίμε με τρυφερότητα και τους βλέπουμε με το μάτι του βοσκού.
Η Οδύσσεια δεν έχει αυτή την αμεροληψία και κάνει διάκριση μεταξύ καλών και κακών φίλων και εχθρών.
Το κλάμα που ανέβρυζε στην Ιλιάδα για τις λεύκες τις ελιές ή τις παπαρούνες θύματα της φύσης δεν αναβρύζει πια και ούτε ένα δάκρυ δεν σταλάζει πάνω στους μνηστήρες και στους συντρόφους του Οδυσσέα.
Ούτε για μια στιγμή δεν πρέπει να λησμονήσουμε ότι η Οδύσσεια γράφτηκες εν ονόματι
αλλά, και από την πλευρά του πεπρωμένου, για τα θύματα του πεπρωμένου δεν υπάρχει παρά μια περαστική στιγμή και σωριάζεται κατευθείαν όταν ο Οδυσσέας κλαίει για την μοίρα της Τρωαδίτισσας δούλας και για την δική του μοίρα στο παλάτι του Αλκίνοου.
Το βλέμμα του βοσκού χάνεται από την σκηνή.
Εκείνο το μακρινό μάτι, το ξένο σε κάθε μοίρα, σε κάθε νίκη ή ήττα το οποίο κοιτάζει τη σελήνη και τις καταιγίδες δεν διεισδύει ποτέ μέσα στα τόσα βλέμματα στην Οδύσσεια.
Έτσι καμιά φορά το ποίημα του Οδυσσέα μας μοιάζει ανυπόφορα απάνθρωπο
όπως κάθε κείμενο που το έχει υπαγορεύσει το πεπρωμένο.
Ελεύθερη απόδοση από τον βιβλίο του Πιέτρο Τσιτάτι
Η πολύχρωμη σκέψη του Οδυσσέα.

Οι πολεμιστές της Λάϊον
διαβάζουν κείμενα του πεπρωμένου
κάτω από τα αστέρια και τον αστερισμό του Λέοντα
και την 21η ραψωδία την Ομηρική.
Υδροχόος Λέων
Άρτεμις Απόλλων
Ελλάς Υδροχόος το κέντρο ισορροπίας της Γαίας
το νησί των Φαιάκων Αλκίνοες Πολιτείες

Αστραία

εν Δήλω

ζ Οδυσσείας

οὐ γάρ πω τοιοῦτον ἴδον βροτὸν ὀφθαλμοῖσιν, 160
οὔτ’ ἄνδρ’ οὔτε γυναῖκα· σέβας μ’ ἔχει εἰσορόωντα.
Δήλῳ δή ποτε τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ βωμῷ
φοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον ἐνόησα·

Ο Οδυσσέας φθάνει στο νησί των Φαιάκων, στην ακτή των Αλκίνοων ανθρώπων ναυαγισμένος μετά από πολύμερη πάλη με τα άγρια κύματα του Ποσειδώνος. Ως λέων ορεσίτροφος, συναντά την Ναυσικά που εμφανίζεται ομοία με την Άρτεμη και της μιλά με λόγια μειλίχια για το πιο όμορφο δένδρο τον Φοίνικα που είδε στην Δήλο στον βωμό του Απόλλωνος στα ταξίδια του τα αστρικά στον οίνοπα πόντο της κοσμικής θάλασσας της Αντίληψης.

Η εικόνα που εξόργισε τον Νορβηγό πρέσβη δεν είναι εντελώς συμπτωματική και προσωρινή – Διηγήσεις επισκεπτών αναφέρουν ότι η Δήλος απογοητεύει σταθερά τους επισκέπτες με την ανεπάρκεια στοιχειωδών υποδομών
Αίσθηση προκάλεσε η ανάρτηση του Νορβηγού πρέσβη στην Ελλάδα, Frode Overland Andersen, στο Τwitter σχετικά με το οικτρό θέαμα που αντίκρισε ο ίδιος στο λιμάνι της Δήλου.
Η «πανίερη» Δήλος, το νησί του Απόλλωνα, ένας χώρος που κατοικείται μόνο από αγάλματα και ιστορία, υποδέχεται τους επισκέπτες του σε ένα λιμάνι-σκουπιδότοπο.

Αυτή είναι η κατάσταση της συνείδησης,  απούσα και ανύπαρκτη με μία ολόκληρη χώρα ατέλειωτο  σκουπιδότοπο.
Τις πταίει που η Λητώ δεν βρίσκει στεριά να γεννήσει τα δύο θεϊκά παιδιά; Τον Απόλλωνα την συνείδηση και την Άρτεμη την  καλή  καθαρή είδηση;
Κανείς δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη των λόγων του, των πράξεων του ,των αποφάσεων του, ειδικά οι κυβερνώντες θρησκευτικοί και κομματικοί αρχηγοί και κανείς ποτέ δεν έχει παραιτηθεί, ούτε πρωθυπουργός ούτε υπουργός ούτε βουλευτής ούτε αρχιεπίσκοπος και μητροπολίτης για αυτό το  χάλι , ασυνείδητοι όντες και μικρονοϊκοί, αρπαγμένοι από μία καρέκλα του θρόνου  χωρίς ίχνος αιδούς σε χρεοκοπία ηθική.

Ο πολιτισμός μας περνάει σήμερα κρίση. Κρίση φαινομενικά οικονομική, αλλά πρωτίστως κρίση πνευματική, κρίση πολιτισμού. Δεν έχω να προτείνω άλλη θεραπεία από την επιστροφή στην αρχαία Ελλάδα και την Ελληνική φιλοσοφία με νέα αισθητική και δεοντολογία σε  καθαρή Εστία. 

Αστραία

ένα κέντρο ισορροπίας περιμένουν σε ένα παράλογο κόσμο

και μια  επιστροφή της λογικής στο κέντρο της
Κάθε σώμα κάθε υλικό αντικείμενο έχει ένα κέντρο βάρους, που είναι το κέντρο ισορροπίας του και εκεί ισορροπεί, όποια κίνηση και αν κάνει. Κάθε σπίτι κάθε οίκος χαράσσει τα όρια της ιδιοκτησίας και της οικίας του που είναι ιερή. Κάθε κάθε χώρα έχει την πρωτεύουσα της και το κυβερνείο της που την κυβερνά και από εκεί, διοικεί.
Κάθε πόλη παλαιότερα είχε μία κεντρική φλόγα στο κέντρο της πλατείας της, αφιερωμένη στη θεά Εστία που την κρατούσε ασβέστη. Ακόμη και όταν έφευγαν οι άποικοι, παίρναν μαζί τους αυτή τη φλόγα και την εγκαθιστούσαν στην καινούργια πόλη που φτιάχνανε, κουβαλώντας την, πρωτίστως στην καρδιά τους συμβολικά. Ήταν αυτή η φλόγα η ιερή, το αείζωον πυρ στα σκοτάδια της νύχτας τα βαθιά και τους οδηγεί σαν φάρος σε νερά ασφαλή.
Δεν ξέρουμε αν οι πρώτοι όρθιοι άνθρωποι στη γη, ήταν άποικοι από άλλους πλανήτες και δεν ξέρουμε τι βρήκαν και συνάντησαν εδώ όταν αποβιβάστηκαν, εκείνο που ξέρουμε σίγουρα είναι, ότι κάποιοι άνθρωποι ζήσανε περιπλανώμενοι πλανήτες( όχι τουρίστες ) αναγκαστικά νομάδες και κυνηγοί χωρίς βάση σταθερή, μέχρι που συνάντησαν τα πρώτα σπήλαια. Μπήκαν μέσα για να ζεσταθούν και να φάνε λίγο τυρί. Ήταν και ο Κύκλωπας εκεί μαζί; Πολύ πιθανόν, όπως η Οδύσσεια για την κατάσταση στην όψιμη Λεμουρία, μας  την εξιστορεί.
Εκείνο που γνωρίζουμε επίσης είναι,  ότι απουσιάζει το όνομα της Εστίας από τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος και στη θέση που θα έπρεπε να βρίσκεται κάποιος πλανήτης υπάρχουν μόνο κομματιασμένοι αστεροειδείς. Έχει κατακερματιστεί θα έλεγε κανείς.
Επίσης απουσιάζει η αναφορά της Θεάς και της Εστίας από τα Ομηρικά Έπη και είναι ένα ερώτημα μεγάλο και βαθύ.
Η Ιθάκη είναι το νησί του Οδυσσέα είναι η Εστία του, είναι ιερή του γη. Πού βρίσκεται και γιατί ο Όμηρος  αυτή τη λέξη δεν χρησιμοποιεί. Την αγνοεί;
Οι γεωλογικές μεταβολές και γεωπολιτικές αλλαγές για την κυριαρχία και την εξουσία, δεν έχουν αφήσει κανέναν άνθρωπο να στεριώσει στο δικό του νησί, γη. Ξεριζώνοντας όλους τους ανθρώπους, τους μεταφέρουν από δω και από κει για δική τους χρήση  σκοπιμότητα και βολή. Οι μεγάλοι πόλεμοι των ειρηνιστών, κυρίως θρησκευτικοί, με το πρόσχημα του Θεού, έχουν καταστρέψει κυριολεκτικά την Γη, την τελευταία των Ιχθύων Εποχή και, συνεχίζουν. Ο θεοσοφιστής πασισφιστής ΟΗΕ αφού έχει βολευτεί πίσω από αναπαυτικά καθίσματα και παχυλούς μισθούς, εκφωνεί πού και πού, κανένα λόγο για την ειρήνη που εύχεται να επικρατήσει με διπρόσωπες ευχολογίες τρίτου τύπου.
Ο Οδυσσέας φεύγει για τον μεγάλο πόλεμο και οι υπόλοιποι αρχηγοί, φεύγουν όλοι. Οι Τρώες έχουν κλέψει την Ελένη. Το κέντρο ισορροπίας της Ελλάδος παραπαίει. Οι γυναίκες και τα παιδιά μένουν για να κρατήσουν τις εύθραυστες ισορροπίες και τους περιμένουν.
Αν φύγουν όλοι και δεν υπάρχει κανείς να σε περιμένει, δεν υπάρχει και κανένας λόγος να επιστρέψει κάποιος. Ούτως ή άλλως δεν θα έχει πού να επιστρέψει, αν τίποτα δεν απομένει.
Αυτός είναι ο σπουδαίος ρόλος της ρίζας, της καταγωγής, της φυσικής της χώρας της πατρίδας της Εστίας και φυσικά μιλούμε για μία πολιτισμική κοινωνία και όχι για την επιστροφή στη σπηλαιώδη Λεμουρία.
Όλες οι χώρες, όλες οι πατρίδες και όλες οι πνευματικές ιδεολογίες δεν μπορούν να υπάρξουν, αν δεν έχουν ένα υλικό στήριγμα μία έκταση μία περιοχή, μία στεριά ένα τονάλ, ένα νησί ύλης. Αυτοί που ισχυρίζονται πως η πατρίδα του ανθρώπου είναι ο παράδεισος με τον Θεό και το πνεύμα εκεί να κατοικεί και την νοσταλγούν πολύ, (χωρίς να βιάζονται ιδιαίτερα και να το συναντήσουν ) μπορούν και το ισχυρίζονται γιατί πατούν πόδια τους σε μια υλική γη, ομιλούν για τον θεό που τους βολεύει, σε μία χώρα που τους επιτρέπει να θεολογούν υποκριτικά και ακόμη χειρότερο να θησαυρίζουν επί της γης, εκμεταλλευόμενοι όλους τους φυσικούς πόρους, μιλώντας για τον παράδεισο εκτός αυτής.
Έτσι λοιπόν η πατρίδα του ανθρώπου, έχει μία υπόσταση ύλη περιοχή, σύνορα, είναι ένα νησί. Το πρώτο νησί που αναδύεται με μεγάλη δυσκολία από την θάλασσα την κοσμική της αντίληψης του ανελέητου Ποσειδώνα είναι η Δήλος, για να γεννηθεί εκεί ο Απόλλων ο θεός του φωτός μαζί με την σύγχρονη σχετικά συνείδηση, του homo sapiens των 2 εκατομμυρίων ετών.
Το δεύτερο νησί περιμένει έναν Οδυσσέα ταξιδευτή και πολεμιστή να επιστρέψει στην ιερή γη και είναι η Ιθάκη. Η Πηνελόπη είναι πάντα εκεί, γιατί ποτέ δεν έφυγε και είναι ο φάρος που τον Οδυσσέα να επιστρέψει πίσω ασφαλής, οδηγεί.
Δύο είναι τα αρχετυπικά σύμβολα αυτής της μεγάλης περιπέτειας και επιστροφής. Το ένα είναι το ιστίον, το κατάρτι στο πλοίο που ο Οδυσσέας δένεται για να μείνει σταθερός σε αγριεμένη θάλασσα Σειρήνων, στα βράχια να μη τσακιστεί και, το δεύτερο είναι ο κίων, που η Πηνελόπη πάντα στέκεται και ακουμπά όταν τη σκάλα του παλατιού κατεβαίνει.
Με βάση αυτούς τους κίονες της επαγωγική σκέψης και τα ιστία της αναγωγικής σκέψης, αναζητούμε την σύγχρονη Εστία, της πολιτείας, το κέντρο βάρους της και το κέντρο ισορροπίας της. Πού είναι; Ποιος το κρατά και ποιος μένει. Ποιος περιμένει;
Το σπίτι, η οικογένεια, η Εστία στη σύγχρονη Ελλάδα είναι μία κατάσταση ρημαγμένη. Δεν είναι μόνο ότι οι άντρες έχουν βγει για το μεροκάματο και να κατακτήσουν τα τείχη της Τροίας που τους περιμένει, αλλά η σύγχρονη μορφή εργασιακής δουλείας, καμία γυναίκα στο σπίτι δεν έχει αφήσει να περιμένει και να το προστατεύει. Η οικία έχει καταντήσει ένα ξέφραγο αμπέλι. Ο άντρας μία δουλειά ζητιανεύει, η γυναίκα βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο σκληραίνει, οι γιαγιάδες και οι παππούδες δεν χωράνε σε ένα σπίτι κλουβί με την μεσοτοιχία θα παρεμβαίνει. Τα παιδιά είναι μόνα τους και με πλαστικά παιχνίδια και βίντεο clip κρατούν την τηλεόραση συνεχώς αναμμένη. Έτσι δεν υπάρχει τίποτα και κάνεις. Ούτε σπίτι ούτε οικογένεια ούτε παιδιά ούτε γονείς. Όλοι το έλεος της αλητείας της χρηματοπιστωτικής.
Οι πόλεις δεν έχουν στο κέντρο τους, ούτε ισορροπία, ούτε ένα δημαρχείο της προκοπής. Οι δρόμοι κλείνουν σε περίπτωση κυκλοφοριακής αιχμής και το κυκλοφοριακό και το κυκλοφορικό δημιουργούν νοσήματα ασθένειες φύσεως πανδημικής.
Πού είναι η πρωτεύουσα της χώρας, σε τι κατάσταση είναι; Πού είναι η φλόγα στο κέντρο της χώρας και της πρωτεύουσας μία φλόγα η δυνατή, την Ελλάδα να φωτίζει Πρυτανίς Ιερή;
Χωρίς κέντρο ισορροπίας, χωρίς κέντρο βάρους και αρμονίας χωρίς φλόγα λαμπερή, όχι ξένη και δανεική, φερμένη από άλλες θρησκευτικές  χώρες, ( η Ελλάδα έχει δική  της φλόγα πρωτογενή ), χωρίς Εστία Ιερή, χωρίς τη γυναίκα σε θέση σωστή, χωρίς τα παιδιά να μεγαλώνουν και να παίζουν και να ακούν ιστορίες γύρω από ένα τζάκι που καίγονται τα κούτσουρα της Αιγηίδας σε φωτιά σιγανή, χωρίς αυτούς που περιμένουν δεν υπάρχει καμία επιστροφή.
Ας φτιάξουμε την Ελλάδα και το νησί της ύλης με επαναδιάταξη της ενέργειας εργονομική και όλα και όλοι θα επιστρέψουν στη θέση τους σε μια μεγάλη γιορτή.

Τοποθετώντας τη φλόγα στο κέντρο της ισορροπίας της και δύο κίονες δίπλα της, ΧΧ Πηνελόπη και  Οδυσσέας ΧΥ, νους και ψυχή ενωμένοι μαζί και ένα χαρούμενο παιδί, τον Τηλέμαχο με την καρδιά του ζωντανή.

Αστραία

σε σπήλαια ανθρώπινου νου, Δήλος
Ήταν Έλλην ένας από τους ανώνυμους της γλυκύτατη ανθολογίας που είπε αυτόν τον λόγο τόσο απλό και συγχρόνως τόσο βαθύ:
«Αν ήμουν θεός δεν θα ζητούσα από τους λατρευτές μου να με παρακαλούν, ούτε να με αγαπούν, θα τους ζητούσα να προσπαθήσουν να με καταλάβουν» σελ 19
Ζαν Ρισπέν Ελληνική Μυθολογία τόμος Α΄ Οι Θεοί

Τι πιο παρήγορο από ένα λογικό θεό!
25 Δεκεμβρίου σήμερα του 2020, Παρασκευή  σύμφωνα με την ρωμαϊκή ονοματολογία των μηνών και την εβραϊκή αρίθμηση των ημερών.
Η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει. Το φως που ξανά γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου και στο χειμερινό ηλιοστάσιο ξαναρχίζει το ταξίδι του στον αέναο κύκλο του.
Ο Απόλλων, ο θεός του φωτός στις διαδοχικές μεταμορφώσεις του, των γεωλογικών εποχών της Γαίας γεννιέται στην Δήλο την Ατλαντική Εποχή μαζί με την νέα εξέλιξη της συνείδησης και την αδερφή του την Άρτεμη στις διαδοχικές μεταβολές του φωτός.
Της ημέρας και της νύχτας. Τόσο λογικό και αληθοφανές.
Γιατί ο Απόλλων;
Γιατί  ο Απόλλων είναι φως και φως σημαίνει συνείδηση. Είναι το ταξίδι, το μεγάλο ταξίδι της συνείδησης και της περιπέτειας της στον κόσμο της ύλης σε όλες της εποχές.
1,5 δις χριστιανοί, ανάμεσα στους οποίους ένα μικρό ποσοστό 200 εκατομμύρια είναι κατ΄ επίφαση ορθόδοξοι, γιορτάζουν τη γέννηση του ιδρυτού του κατακερματισμένου χριστιανισμού. Τα υπόλοιπα 6, 5 δις των κατοίκων της Γαίας δεν το πιστεύουν καθόλου αυτό. Η πλειοψηφία δεν είναι με το μέρος του χριστιανισμού σύμφωνα με την αρχή της δημοκρατίας αλλά, θεωρώ ούτε και η λογική.
Πιστεύουν δηλ. πώς κάποιος αυταρχικός Θεός της Παλαιάς Διαθήκης αφού δημιούργησε τον κόσμο πριν 7000 χρόνια ( είναι να απορείς με αυτό το σκεπτικό…) και τον μοιράστηκε με τον κακό Θεό, τον σατανά ( έχουμε τουλάχιστον 2 θεούς εξ αρχής, ένα καλό και ένα κακό ), αφού έπνιξε τους πρώτους ανθρώπους που ο ίδιος έφτιαξε αποτυχημένα στον πρώτο κατακλυσμό, αποφάσισε να σώσει τους υπόλοιπους μετά από καιρό αφήνοντας έγκυο μία απλοϊκή εβραιοπούλα. Με ή χωρίς την συγκατάθεση της, τη συναίνεση της, (αν μπορούσε ας  έκανε και αλλιώς), δεν την ρώτησε δηλ. στον όνομα της ελευθερίας της βούλησης, αν ήθελε.
Η σωτηρία του κόσμου αυτού, η οποία καθυστερεί εδώ και αρκετούς αιώνες και ταλαιπωρείται η έρημη ανθρωπότητα με ένα ακόμη αποτυχημένο σχέδιο του θεού, θα γινόταν με τη σταύρωση του γιου του. Δεν υπήρχε δηλαδή άλλη λογική λύση για έναν Θεό, από το να θυσιάσει γιο του για να σώσει τον κόσμο που ο ίδιος έφτιαξε λάθος. Προκαλώντας ταυτόχρονα ένα μεγάλο αντισημιτικό ρεύμα στον αγαπημένο του περιούσιο λαό που ήταν ο πρώτος που τον δέχτηκε, αφού όλοι οι μαθητές του Ιησού ήταν Εβραίοι. Ιησούς είναι το εξελληνισμένο όνομα του, Yeshua (αραμαϊκά) < Yehoshua (εβραϊκά) = Ο Γιαχβέ (Θεός) συντρέχει ή Ο Γιαχβέ (Θεός) είναι η σωτηρία. Χριστός είναι εβραϊκός τίτλος του Μεσσία.
Τα Χριστούγεννα είναι μία μεγάλη εμποροπανήγυρη καπιταλιστική εορτή επί των ημερών μας των φιλελεύθερων δεξιών με την αγαστή συνεργασία και συναίνεση όλων των αριστερών επαναστατών βολεμένων σε θέσεις κλειδιά και εξουσίας.
Φυσικά άργησαν να γιορταστούν, όχι μόνο γιατί δεν υπάρχει σαφής αναφορά για την γέννηση του Ιησού, οποίος αμφισβητείται και αν υπήρξε ποτέ σαν ιστορικό πρόσωπο, αλλά και γιατί τα γενέθλια σύμφωνα με την χριστιανική ιδεοληψία είναι η παγανιστική εορτή. Ο χριστιανισμός είναι κατ΄ έξοχήν θανατολάγνος, μόνο θανάτους γιορτάζει με μεγάλη επιτυχία, παίζοντας τον ρόλο του μάρτυρα και του θύματος, αλλά, όταν έγινε εξουσία και θύτης, μετά το 380 το παράβλεψε αυτό για  ευνόητους λόγους, κάνοντας μια εξαίρεση και βαφτίζοντας το ψάρι κρέας με τον γνωστό χριστιανικό τρόπο.
Οι » Έλληνες» , ονομασία δυσβάσταχτος για τους  Ρωμιούς της μεγάλης ελληνορθόδοξης Ρωμανίας με τα δικέφαλα  μεταλλαγμένα πουλιά, γιορτάζουν σήμερα στην αποικία του βασιλείου της Ιερουσαλήμ, την Ελλάδα, τη γέννηση του Θεού με μέθοδο αναπαραγωγής τον κρίνο, σε σπήλαιο βοσκών και αμνών της Βηθλεέμ, ως πραγματικό γεγονός με μεγάλη αντινόηση και πατριδοκαπηλία. Χρησιμοποιώντας  σφετεριστικά όλη την σύγχρονη τεχνογνωσία, υπολογιστές, ηλεκτρικό ρεύμα πλυντήρια αυτοκίνητα που δεν οφείλεται σε βοσκούς και σε αγίους, ούτε στη σκέψη τους ούτε στις ανακαλύψεις και τις εφευρέσεις τους.
Θα ήθελα να πιστέψω σε ένα θεό αρκεί να μπορούσα να τον εμπιστευτώ ως λογικό. Προς το παρόν είμαι στην έρευνα και ερευνώ όλας τας γραφάς με κόμμα  και χωρίς νοητικό κώμα.
Οι μύθοι στην αλληγορία τους κρύβουν αλήθειες και έχουν μία λογική. Στην κυριολεξία τους όμως, αν ληφθούν ως έτσι,  καίνε το μυαλό του ανθρώπου και το σχίζουν στα δύο, όταν δεν τον μουδιάζουν σαν την Μέδουσα.
Η διαφορά του σουρεαλισμού και της αλληγορίας με την κυριολεξία είναι πολύ σημαντική. Είναι διαφορά ελεγχόμενης τρέλας και μη.
Σουρεαλισμός είναι όταν ένας ηθοποιός στη σκηνή για χάρη της διδακτικότητος της ιστορίας και ενός μύθου, παντρεύεται την αδερφή του, ερωτεύεται μία όμορφη παρθένα την αφήνει έγκυο πολλές άλλες και σκοτώνει ή πνίγει χιλιάδες ανθρώπους άνομους.
Στην κυριολεξία όμως αν κάποιος άνθρωπος ακόμη και Θεός, το κάνει αυτό ως πραγματικό γεγονός
είναι έκπτωτος και ανεξέλεγκτα τρελός.
O γαλαξίας μας πιθανώς είναι γεμάτος με νεκρούς εξωγήινους πολιτισμούς, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Ας ελπίσουμε ότι υπάρχουν και ζωντανοί και ότι  θα  αποδειχθούν πιο λογικοί από εμάς.
Ο ιάπωνας Jumpei Mitsui αναδημιούργησε το «Μεγάλο Κύμα» ως γλυπτό. Υπέροχο!
Θα χρειαστούμε και το κβαντικό μεγάλο κύμα της αντίληψης επίσης.
Στη Βρετανία: Εκατοντάδες δόσεις του εμβολίου της Pfizer πετάχτηκαν λόγω προβλημάτων ψύξης.
Έχουν και τα εμβόλια και οι καταψύκτες τα προβλήματά τους …
Brexit: Ιστορική συμφωνία Βρυξελλών – Λονδίνου
Η ευρωπαϊκή δικτατορία θα έχει μείωση Εσόδων από την αποχώρηση της βρετανικής αυτοκρατορίας. Να δούμε πως θα πληρώνονται οι ευρωπαϊκοί αξιωματούχοι με τους υπερμισθούς και τις υπεραμοιβές τους.
Επίθεση στον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ: Οκτώ φοιτητές 20-26 ετών οι δράστες.
Η κατάσταση στα ανώτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας είναι θλιβερή.
Ο Ιππόλυτος ο γιος του Θησέα αυτοκτονεί και ο ίδιος γκρεμίζεται από ένα βράχο
με ενέδρα του Λυκομήδη.
Γιατί;
Γιατί οι πανεπιστημιακοί, διορισμένοι καρεκλοθεσίτες, αντί για άνθρωποι της γνώσης, έχουν γίνει μαστροποί και τσιράκια της θρησκευτικής και κομματικής φαυλοκρατίας που υπηρετούν στα βράχια της εξουσίας.

Αναρτήθηκε η συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου στον ΟΗΕ.
Ενδιαφέρον! Η Ελλάδα έχει σχέση συνεργασίας με την Αίγυπτο από την εποχή του μελαχρινού Μίνωα και του ξανθού Μενελάου.
Ατέλειωτες ουρές αυτοκινήτων έχουν κλείσει φρακάρει στην εθνική οδό στον Κηφισό.
Έχει και ο homo sapiens τα προβλήματά του όπως, το κυκλοφοριακό  παραμένει άλυτο.
Ένα πρόβλημα που έχει διατυπωθεί με σαφήνεια είναι ένα πρόβλημα λυμένο κατά το ήμισυ.

Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν μπορούν να λυθούν αν μείνουμε στο ίδιο επίπεδο σκέψης που είχαμε όταν τα δημιουργήσαμε
Να το ξαναπώ αυτό, είναι γνωμικό πολύ καλό για σκέψη και προβληματισμό.

© Αστραία