Tag Archives: Τιτανομαχία

Νίκη και Νείκος

Posted on by

Φιλονικίες και Θεομαχίες

Έξω από τα τείχη της Τροίας πολεμούν οι Έλληνες για την αξιοπρέπεια μιας χαμένης φυτοζωής χωρίς ομορφιά και ουσία. Μέσα στην αυλή της Ιθάκης , αλληλοσφάζονται οι Μνηστήρες για την καρέκλα και την εξουσία να συνεχίσουν την λεηλασία


Η λέξη ΝΙΚΗ απαντάται συχνά στα Έπη τα Ομηρικά και ειδικά στην πολεμική Ιλιάδα αφού είναι κόρη του Άρη, του Θεού του Πολέμου.
Όλοι μαλώνουν με όλους, θεούς και ανθρώπους, πάνω και κάτω και, όπως είναι τα πάνω, έτσι είναι τα κάτω και, όπως είναι τα κάτω είναι και τα πάνω και, γινόμαστε όλοι άνω-κάτω.
Η Νίκη, είναι θεά την παρουσιάζει ο Ησίοδος και την συνιστά ως κόρη της Στυγός και του Παλλάδος, Τιτάνες οι δυο τους, σκοτεινοί θεοί όταν είχαν την κυριαρχία στη γη την εποχή των Τιτάνων μαζί με όλα τα σαυροειδή πριν 75 εκατομμύρια χρόνια αντιστοίχως σε γεωλογικούς αιώνες
Μετά την λήξη της Τιτανομαχίας, έχουμε και τη Νίκη του Διός να την κρατά στα χέρια του στο περίφημο άγαλμα του Φειδία ,αλλά και η κόρη του η Αθήνα πάλλεται με αυτή αγκαλιά.
Γιατί Νίκη σημαίνει και ΝΟΥΣ και δεν μπορεί η Σοφία να μην την κατακτά. Και επειδή είναι ΓΥΝΑΙΚΑ μονάχα τους Πολεμιστές αγαπά και προτιμά.
Είναι το ΝΙΚΗ από το ΝΕΙΚΟΣ ετυμολογικά;
Έχει άμεση σύνδεση στην αναφορά, αφού φιλονικία σημαίνει διαμάχη, και ο Σουίδας το λέει καθαρά στο λεξικό του.
Η λέξη Νίκη και τα παράγωγά του απαντώνται συχνά στα χρόνια τα παλιά τα πολεμικά επειδή δεν υπάρχει Νίκη, χωρίς ένας πόλεμος να έχει προηγηθεί.
Είναι το αποτέλεσμα ενός πολέμου δηλαδή.
Ο Τρωικός πόλεμος έληξε με τη νίκη των Ελλήνων Αχαιών. Αν δεν είχε γίνει πόλεμος δεν θα είχαν και οι Έλληνες αυτή τη Νίκη.
Επομένως όσοι μιλάνε για Νίκη, μιλάνε και για έναν Πόλεμο. Και τα ελάχιστα λόγια προδίδουν τους ευσεβείς πόθους της καρδιάς.
Και όσοι είναι ειρηνιστές πασιφιστές, εκ γενετής και από ιδεολογία, δεν δικαιούνται να μιλάνε για καμία Νίκη, ούτε να διεκδικούν καμία ΝΙΚΗ.
Η εκδίκηση των ονομάτων στέλνει σε αυτούς ένα μήνυμα ΗΤΤΑΣ σαφές με δύο ΤΑΥ και ένα ΗΤΑ. Η συνέπεια λόγων και πράξεων είναι η πρώτη αρχή της κάθε πίστης ιδεολογίας και θρησκείας.
Όταν μαλώνουν οι θεοί την πληρώνουν οι άνθρωποι κάτω στη γη.
Οι θεοί με τους θεούς και οι άνθρωποι με τους ανθρώπους
Κυρίως τους λογικούς τους έμφρονους και τους σοφούς
Έτσι όπως ξεκίνησαν πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια με τον με τον όρθιο homosapiens που νίκησε τα προσκυνημένα ανθρωποειδή της Λεμουρίας.
Μία είναι η Νίκη, και είναι του Διός
Άμα την παρουσία του Διός, σηκώνονται όλοι εμπρός του όρθιοι, όχι για να τον προσκυνήσουν, αλλά για να ανεβεί η ενέργεια στη κεφαλή και να τον κατανοήσουν.
Αυτός είναι ο αυτοσύστατος νου του ανθρώπου στην αλληγορία του μύθου και όχι στην κυριολεξία του με ανθρωπομορφικα χαρακτηριστικά . Γεννά όμορφα και καταπληκτικά παιδιά και ΝΟΗΜΟΝΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ με όρθια ανθρωπιά.
Στην καινούργια Τιτανομαχία η ΝΙΚΗ του ανήκει δικαιωματικά

Αστραία

Οι απάνθρωποι αυτοκράτορες της Λεμουρίας

Posted on by

η πανίδα, τα βασιλικά ήθη και έθιμα των θεϊκών αυτοκρατόρων
Η Τιτανομαχία θα έληγε με τη νίκη του Διός πριν 2 εκατομμύρια χρόνια και του homo sapiens την αρχηγία.
Οι Τιτάνες παλέψανε σκληρά καθ΄όλη τη διάρκεια της Λεμουρίας των 75 εκατομμυρίων χρονών να εμποδίσουν την εξέλιξη του homo sapiens και της νοημοσύνης μακαρίζοντας από τότε την πτωχεία του πνεύματος, γιατί γνώριζαν ότι αυτό είναι το τέλος τους, το τέλος της εξουσίας τους
Ο ίδιος ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του φοβούμενος μην του πάρουν την εξουσία όπως κάνουν μέχρι σήμερα όλοι οι εξουσιαστές . Όχι μόνο τα τρώνε όλα, αλλά και τα διώχνουν και τα εξορίζουν όπως ο Λάιος .
Η περίοδος της Τιτανομαχίας με την αρχή της Λεμουρίας ήταν μία παράξενη εποχή στην οποία συνυπήρχαν παράξενα όντα μεγάλα κήτη Λεβιάθαν , μαμούθ, αμφίβια σαρανταποδαρούσες με πολλά πόδια, χερσαία με πολλά χέρια εκατό, με φιδάκια στο κεφάλι όπως η μέδουσα, γίγαντες τρικέφαλοι όπως ο Γηρυόνης οι Κύκλωπες ο μονόφθαλμος που ήθελε να φάει τον Οδυσσέα, με τον έναν οφθαλμό, χαρακτηριστικό γνώρισμα θρησκευτικών ιερατείων και στοών και πολλά άλλα, στα οποία αναφέρεται ευκρινώς η αξεπέραστη Ελληνική μυθολογία αλληγορικώς .
Το πέρασμα στην καινούργια εποχή, την Ατλαντική δεν ήτανε χωρίς την απουσία του Ποσειδώνος δηλαδή της θρησκευτικής ιερωσύνης και θεοκρατίας πάνω στην οποία βασίστηκαν και τα ατλαντικά ιερατεία τα οποία ενσωμάτωσαν τις παλιές πρακτικές των παλαιών Λεμουρίων με τις φυλές των Ατλαντίνων. Και έτσι έχουμε τους αυτοκράτορες της Αιγύπτου με κεφάλια ζώου, αγίους της χριστιανοσύνης με κεφάλι λύκου, τη Θεά Κάλι με 100 χέρια, με το γαλάζιο χρώμα του Ποσειδώνα, τους καθιστούς Βούδες χωρίς πόδια αλλά με πολλά χέρια, τα δικέφαλα πουλιά, μέχρι να φθάσουμε στον ταύρο και την ιερή αγελάδα των νεότερων ινδικών και μινωικών χρόνων, την Εποχή του Ταύρου.
Φυσικά η παρουσία του μεγάλου Δράκου και Κροκοδείλου που συνεχώς τις εντολές λαλεί, ήταν παντού και πανταχού παρούα και καταλυτική στα οικόσημα των περισσότερων αυτοκρατορικών δυναστειών σε ανάμνηση των δεινοσαύρων που είχαν πλέον εξαφανιστεί αλλά, παρέμεινε ο φόβος και ο τρόμος και η εξουσιαστική της χειραγώγησης, τακτική.
Οι πρώτοι σκυφτοί ανθρωπίδες έβλεπαν βεβαίως αυτά τα όντα με δέος και τα θεωρούσαν θεϊκά αυτοκρατορικά και βασιλικά. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύτηκαν οι επιτήδειοι, όπως πάντοτε αυτό κάνουν και έτσι δημιούργησαν τις θρησκείες και τα ιερατεία, την πρώτη τάξη των δούλων με τον έναν και μοναδικό αφέντη Θεό στην απόλυτη θεοκρατία που άνθισε ειδικά στα οροπέδια και τις στέπες της ανατολής με τον Κινέζο Αυτοκράτορα Δράκο φαντασμαγορικό.
Κατόπιν μοιράστηκαν τον τίτλο και με τον αυτοκράτορα διορισμένο από το Θεό, που κυβερνούσε ελέω Θεού τους υπήκοους του πράγμα που εξακολούθησε και μέχρι τους νεότερους αιώνες δυστυχώς.
Έτσι αρχίζει η εκμετάλλευση ανθρώπου προς άνθρωπο με τον έναν μοναδικό Θεό ή με τους πολλούς θεούς στους οποίους διασπάστηκαν αργότερα αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο.
Στην Ατλαντίδα μετριάστηκε κάπως αυτή η απολυταρχία λόγω της νοητικής εξέλιξης των ανθρωπίδων και κάποιοι βασιλείς αποδείχθηκαν πιο δίκαιοι πιο σωστοί και πιο σοφοί….πιο sapiens.
Ειδικά με την ανάπτυξη της Ελληνικής Φιλοσοφίας και του Ελληνικού Θαύματος που συντέλεσε τα μάλα στον ορθολογισμό και τη λογική των όρθιων ανθρωπίδων και την έννοια του πολίτη.
Στην Ελλάδα δεν αναπτύχθηκαν πότε αυτοκρατορίες, όχι μόνο λόγω του εδάφους και των γεωμορφολογικών συνθηκών αλλά και εξαιτίας ακριβώς αυτής της διαφοροποίησης και της ανάπτυξης της σκέψης της ευφυίας και της λογικής των Ελλήνων, πράγμα που τρέμουν όλες οι δικτάτορες και οι δικτατορίες. Γιατί κακά τα ψέματα, ας είμαστε ειλικρινείς, οι αυτοκρατορίες οι θεοκρατίες και οι βασιλείες είναι καθεστώτα δικτατορικά, είναι καθεστώτα ολοκληρωτικά. Ό,τι και να λένε, όσο ωραία και να πλασάρουν το αφήγημα για τον καλό Θεό τον καλό αυτοκράτορα τον αλάνθαστο του βασιλιά, είναι σχέση δούλου και αφέντη τελικά που επικρατεί στα συστήματα αυτά.
Την εποχή των Ιχθύων μαζί με τον Ποσειδώνα επέστρεψαν και οι νοσταλγοί της Λεμουρίας και έτσι είδαμε την άνοδο των αυτοκρατοριών με την εξουσία των μονοθεϊστικών θρησκειών ξεκινώντας από την ρωμαϊκή και τον πρώτο αυτοκράτορα τον Οκταβιανό τον Αύγουστο που αυτοαναγορεύτηκε αυτοκράτορας θεοποιώντας των εαυτό του. Το παράδειγμά του ακολούθησαν και οι υπόλοιποι θεοί αυτοκράτορες και οι θεϊκοί εκπρόσωποι Πάπες και Πατριάρχες.
Τα ήθη και έθιμα της αυτοκρατορικής Λεμουρίας οι συνήθειες της φοβερής αυτής εποχής για την ανθρωπότητα της, ξαναβγήκαν στην επιφάνεια και τα γνωστά και χαρακτηριστικά.
Θεοκρατία πρωτίστως και δογματικά, θεοσοφία δευτερευόντως και κουτοπόνηρα, μεγάλη οικονομική ανισότητα, επίδειξη χλιδής συσσώρευση χρυσού, χρυσοί θρόνοι και στέμματα , παπικές και πατριαρχικές μίτρες, πυραμοειδής τίτλοι, Drag Queen φορεσιές και ενδυμασίες με πούπουλα και φτερά, δουλεία και προσκυνήματα που τα μεταφράζουν σε σκυφτή ευσέβεια. Φαραωνική λειψανολατρεία, απαγόρευση της κριτικής στο Θεό στους βασιλείς και τους αυτοκράτορες, εμετική διγλωσσία. Γραφειοκρατικό σύστημα μανδαρίνων και αυλοκολάκων που υπηρετούν την αυτοκρατορικά αυλή, οι περισσότεροι είναι ευνούχοι ή αγνώστου φύλου, μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Ιμπεριαλισμός, επεκτατική πολιτική, κτιστομανία, χτίζουν συνεχώς ανάκτορα εκκλησιές συναγωγές. Δειλία, ελάχιστοι από αυτούς πολέμησαν και πολεμούν στην πρώτη γραμμή. Οι πάπες και οι πατριάρχες ποτέ, αλλά και αρκετοί αυτοκράτορες , είναι σαν τον Πέρση βασιλιά των βασιλέων, Ξέρξη και Δαρείο, παρακολουθούν την μάχη από την σκηνή.
Αυτά είναι τα ήθη και έθιμα οι τακτικές και οι νοοτροπίες της αυτοκρατορίας που ξεκίνησε από την Παλαιά Λεμουρία με την Παλαιά Διαθήκη του Μεγάλου Δράκου Πατέρα και συνεχίστηκε με όλα τα θεοκρατικά βασιλικά και αυτοκρατορικά συστήματα του Μικρού Δράκου του Υιού με την Καινή Διαθήκη. Και είναι όλα δικτατορικά και θεοκρατικά καθεστώτα .Και είναι όλοι οι δούλοι, ίσοι μεταξύ τους, με ένα αφέντη και Κύριο που είναι ο Θεός τους και είναι θεός δούλων και το χειρότερο, εθελόδουλα τους αρέσει.

Σε κάποιους άλλους όμως, … όχι. Και είναι αυτό το ΟΧΙ που υψώνεται πάντα και ανυψώνεται μαζί με την όρθια ανθρωπιά που αντιστέκεται σε κάθε είδους σκλαβιά.

Αστραία

Ο Βασιλιάς Καρνάβαλος της Α Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας

Posted on by
Σατουρνάλια Κρόνια-Χάλκινο αντίγραφο του Ernesto Biondi.

Οι Κρόνοι Χρόνοι Όνοι
από τα Σατουρνάλια ….στις περιοδείες αρχηγών κομμάτων και λοιπών θρησκευτικών ηγετών
Κάθε τέσσερα με πέντε χρόνια (καλώς εχόντων των πραγμάτων) η δημοκρατία αλλάζει ρούχα και βασιλιά, πρωθυπουργό και πρόεδρο με απόφαση της πλειοψηφίας.
Tο να εμπιστευτεί κάνεις απόλυτα την πλειοψηφία συμπεριλαμβάνει και ένα ρίσκο όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση του Γαλιλαίου, που η πλειοψηφία ήταν συντριπτικά εναντίον του, ενώ είχε δίκιο και ……όμως (η Γη) κινείται.
Η Γη κινείται και όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν…..
Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος ο Σηθ Παλπατιν ελέγχει και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση και τα υπόλοιπα κόμματα μικρά ή μεγάλα, τα οποία σπρώχνει να μπαίνουν στην αρένα της πολιτικής ζωής (και τις περισσότερες φορές τα χρηματοδοτεί όλα, ειδικά τότε που είχε τα λεφτά, τώρα είναι λιγοστά), με θεατή τον λαό, ο οποίος έχει την ψευδαίσθηση ότι εκλέγει αρχηγό. Βρέξει χιονίσει, όποιος και να βγει, η Ρωμαϊκή Σύγκλητος έχει κερδίσει και ο ΣΗΘ Πάλπατιν βγαίνει πάντα κερδισμένος, γι αυτό διόλου δεν ανησυχεί, καθόλου για το ποιος «βασιλιάς πιόνι» θα βγει. Αυτός κάνει κουμάντο.
Μόλις βγει ο βασιλιάς πιόνι, αρχίζει τις βόλτες, τα πάρτα σούρτα φέρτα, ταξίδια και τις φωτογραφίες. Φωτογραφίζεται αυτός, η γυναίκα του, ( με 12πόντα ψηλοτάκουνα κατά προτίμηση, επειδή ο ΣΗΘ Πάλπατιν είναι σεξομανής και φετιχιστής) τα παιδάκια του, τα σκυλάκια του, τα γατάκια του, και στο βάθος του κάδρου η ερωμένη, οι ερωμένοι του, ότι έχει τέλος πάντων και …..πάει λέγοντας.
Ο βασιλιάς περιφέρεται από δω και από κει, πότε με ζητωκραυγές ποτέ με γιαουρτώματα μέχρι να καεί και ημερομηνία λήξης του είναι δεδομένη, πολλές φορές το ξέρει και ο ίδιος και, αναμενόμενη.
Από τον Τιβέριο τον Καλιγούλα τον Νέρωνα, τον Ανδρόνικο τον Α τον Κομνηνό, τον Λουδοβίκο μέχρι τους σύγχρονους Φαράω η διαδικασία είναι ίδια για τον Βασιλιά του Καρναβαλιού.
Τα Saturnalia ήταν μια αρχαία ρωμαϊκή γιορτή και γιορτή προς τιμή του θεού Κρόνου ,από στις 17 Δεκεμβρίου του Ιουλιανού ημερολογίου και αργότερα επεκτάθηκε με εορτασμούς έως τις 23 Δεκεμβρίου. Η γιορτή ξεκινούσε με θυσία στο Ναό του Κρόνου , στη Ρωμαϊκή Αγορά , και ένα δημόσιο συμπόσιο, ακολουθούμενο από ιδιωτικά δώρα, συνεχή πάρτι και μια ατμόσφαιρα καρναβαλιού που ανέτρεπε τα ρωμαϊκά κοινωνικά πρότυπα : ο τζόγος επιτρεπόταν και οι δάσκαλοι παρείχαν υπηρεσία τραπεζιού για τους σκλάβους τους, καθώς θεωρήθηκε ως χρόνος ελευθερίας τόσο για τους σκλάβους όσο και για τους ελεύθερους. Κοινό έθιμο ήταν η εκλογή ενός «Βασιλιά των Σατουρναλίων», ο οποίος έδινε εντολές στους ανθρώπους, οι οποίες έπρεπε να ακολουθούνται και να προεδρεύει στο γλέντι
Ένα παλιό έθιμο που επιβίωσε και στους βυζαντινούς και στους χριστιανικούς χρόνους μέχρι τον αρχηγό των ανόητων, Lord of Misrule, στην Αγγλία. Στην Αγγλία, ο Άρχοντας της κακής διακυβέρνησης – γνωστός στη Σκωτία ως Ηγούμενος της Παράνοιας και στη Γαλλία ως Πρίγκιπας των Σωτ – ήταν ένας αξιωματικός που διορίστηκε με κλήρο κατά τη διάρκεια της περιόδου των Χριστουγέννων για να προεδρεύει στη Γιορτή των Ανόητων . Ο Άρχοντας του Misrule ήταν γενικά ένας αγρότης ή υποδιάκονος που διοριζόταν για να είναι υπεύθυνος για τα χριστουγεννιάτικα γλέντια, τα οποία συχνά περιλάμβαναν μέθη και ξέφρενα πάρτι.
Τίποτα δεν έχει αλλάξει, μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν, οι ράφτες και τα ρούχα του αυτοκράτορα και ο κόσμος παραμένει ίδιος, στα ίδια χάλια.
Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος και η Ρωμαϊκή Στοά κάνει κουμάντο με τον άγονο Κρόνο βασιλιά που τρώει και θυσιάζει όλα του τα παιδιά.

Πάμε για Νέα Τιτανομαχία, όπως παλιά, τον παλιό καλό καιρό του Ολύμπου και τον Αυτοσύστατο Νου αδιαφιλονίκητο αρχηγό, γόνιμο και με όμορφα παιδιά.

Αστραία

Σατουρνάλια ,Saturnalia, Lord of Misrule,Βασιλιάς Καρνάβαλος, Κόμματα, Δημοκρατία, Σηθ, Πάλπατιν Κρόνος, Εκκλησία, Ρώμη, Αρένα, Κολοσσαίο, Ρωμαϊκή Σύγκλητος, Όλυμπος, Τιτανομαχία

Η καινούργια Τιτανομαχία

Posted on by

Βροντάει ο Όλυμπος και σείεται η Θεσσαλία

δηρὸν γὰρ μάρναντο πόνον θυμαλγέ᾽ ἔχοντες
631 ἀντίον ἀλλήλοισι διὰ κρατερὰς ὑσμίνας
630 Τιτῆνές τε θεοὶ καὶ ὅσοι Κρόνου ἐξεγένοντο,
632 οἱ μὲν ἀφ᾽ ὑψηλῆς Ὄθρυος Τιτῆνες ἀγαυοί,
οἱ δ᾽ ἄρ᾽ ἀπ᾽ Οὐλύμποιο θεοὶ δωτῆρες ἐάων
οὓς τέκεν ἠύκομος Ῥείη Κρόνῳ εὐνηθεῖσα.
635 οἵ ῥα τότ᾽ ἀλλήλοισι μάχην θυμαλγέ᾽ ἔχοντες
συνεχέως ἐμάχοντο δέκα πλείους ἐνιαυτούς·.
οὐδέ τις ἦν ἔριδος χαλεπῆς λύσις οὐδὲ τελευτὴ

Ησίοδος: Από το  αρχαίο βιβλίο της  γεωλογικής ζωής της Γαίας

Η Τιτανομαχία ήταν ο πόλεμος μεταξύ των Τιτάνων (οι οποίοι μάχονταν από το βουνό Όθρυς) και των Ολύμπιων θεών. Είναι γνωστή και ως η Μάχη των Τιτάνων ή Πόλεμος των Τιτάνων, εδώ στο μέσον της Γης της πανάρχαιας Πανγαίας Ηπείρου.
Ο πόλεμος είχε προλεχθεί στον Κρόνο από τη Γαία και τον Ουρανό, επειδή ο Κρόνος είχε αρνηθεί να αποκαταστήσει δικαιοσύνη μετά την εκθρόνιση του πατέρα του.
Η Παλαιά Τιτανομαχία συνέβη και κατά το μειόκαινο πριν από 20 με πέντε εκατομμύρια χρόνια πριν. Βρισκόμαστε στην  Λεμουριακή εποχή και αρχίζει να ανατέλλει αποφασιστικά η Ατλαντική . Παρόντες όλοι, οι καινούργιοι θεοί Ζευς, Ποσειδών Πλούτωνας απουσία ανθρώπων και, του Ηρακλή, παρουσία πολλών ανθρωποειδών Γιγάντων Κυκλώπων και άλλων όντων Λεμουριακών με πολλά χέρια και κεφάλια δικέφαλα και τρικέφαλα.

Νικώντας μετά από δεκάχρονο πόλεμο ( των εκατομμυρίων ετών γεωλογικών αιώνων ), οι Ολύμπιοι μοίρασαν μεταξύ τους τα λάφυρα, δίνοντας στον Δία την εξουσία στον αέρα και τον ουρανό, στη θάλασσα και όλα τα υδάτινα σώματα στον Ποσειδώνα, και στον Κάτω Κόσμο στον Άδη. Η γη αφέθηκε ως κυριαρχία κοινή όλων των θεών. Έπειτα έκλεισαν τους Τιτάνες στα Τάρταρα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Ωκεανός και οι Τιτανίδες (Θεία, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Φοίβη και Τηθύς) παρέμειναν ουδέτεροι, και γι’ αυτό δεν τιμωρήθηκαν από τον Δία. Οι Εκατόγχειρες παρέμειναν φύλακές τους, μέχρι τη στιγμή που ο Δίας τους απελευθέρωσε όλους, εκτός από τον Άτλαντα.
Ήπιο κλίμα – Ορογένεση στο βόρειο ημισφαίριο – σύγχρονα θηλαστικά και αναγνωρίσιμες οικογένειες πτηνών. Ιππάρια και ποικιλίες μαστόδοντων. Εμφανίζονται τα πρώτα ανθρωποειδή στο Μειόκαινο, η πρώτη γεωλογική εποχή της Νεογενούς Περιόδου που εκτείνεται από 23 εκατομμύρια μέχρι 5,332 εκατομμύρια χρόνια πριν. Βρίσκεται ανάμεσα στο Ολιγόκαινο και στο Πλειόκαινο. Το όνομά του προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις «μείων» (λιγότερο) και «καινός» (νέος), που σημαίνει λιγότερο πρόσφατος. Το κλίμα της γης άρχισε σταδιακά να ψυχραίνει από το Ολιγόκαινο προς το Πλειόκαινο, οδηγώντας σταδιακά στις εποχές των παγετώνων με μεγάλη κλιματική αλλαγή.
Η ενηλικίωση της Γης περνάει στην επόμενη φάση της μεγάλης γεωτεκτονικής και χρηματοπιστωτικής αλλαγής. Ουρανός πλανήτης Άρτεμις στον Ταύρο Δήμητρα Γαία το 2021.  Συγκρούονται λιθοσφαιρικές πλάκες της γης, οι χρηματοπιστωτικοί Τιτάνες της εξουσίας της τραπεζικής με τους  θεούς μιας Ολυμπίας ηγεσίας σοφής και ανθρωπιστικής. Έχουν καταπατήσει το δίκαιο της Γης σε κατάχρηση εξουσίας υπερβολικής.
Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε  όλοι από την κορυφή της google  παρακολουθώντας την μάχη από τα παράθυρα του διαδικτύου τα πλατιά σε παράπλευρες απώλειες καθημερινά.
Σεισμοί λιμοί λοιμοί και καταποντισμοί σε όλη τη Γη αναζητούν μια λύση δίκαια και ισορροπιστική και τη δημιουργία εύνομης Πολιτείας στον Όλυμπο  του έμφρονος ανθρώπου με πρωτεύουσα την Ελλάδα  την καινούργια εποχή.
Η ζωή βρίσκεται στην αρμονική συνύπαρξη των αντιθέτων. Το τέλος έρχεται όταν αυτά συγκρούονται.
Τζελαλαντίν Αλ Ρουμί
Το τέλος είναι σημαντικό για όλα τα πράγματα Τιτάνες Θεούς και ανθρώπους μαζί.
Αστραία