Από το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού
2002 – Στην ετήσια προεδρική ομιλία, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζωρτζ Μπους περιγράφει «καθεστώτα που στηρίζουν τον τρόμο» ως «Άξονα του Κακού».ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
Ως κυρίαρχη εξουσία η ποσειδώνια αυτοκρατορία Νέα Ατλαντίδα δεν θα έλεγε κανείς ότι είναι η καλή και για τον Μπους με την δυναστεία bush ότι ανήκουν στο δέντρο του καλού, μια οικογένεια αγία.
Πριν από 6.000 χρόνια σύμφωνα με τους υπολογισμούς ευσεβούς επισκόπου, ο θεός ως απόλυτη εξουσία, ολοκληρωτικό καθεστώς, όλες οι εξουσίες σε ένα φορέα, δημιουργεί τον παράδεισο την Εδέμ στην Ανατολία με το πρωτόπλαστο ζεύγος και φυτεύει δένδρα δεξιά και αριστερά, κηπουρός και αγγειοπλάστης κεραμοποιός πηλοποιός.

Τι είναι καλό, τι είναι κακό, πως το διακρίνομε και το ξεχωρίζουμε;
Η ερώτηση στερείται νοήματος και λογικής απάντησης, αν δεν ορίσουμε δύο συγκεκριμένους παραμέτρους:
Για ποιον είναι καλό, για ποιον είναι το κακό, ποιος το ορίζει και γιατί.
Παραδείγματος χάριν, το Πάσχα δεν είναι καθόλου καλή περίοδος για τα αρνάκια και τα κατσικάκια, για τους χριστιανούς όμως, είναι η μέρα λαμπρή. Αυτό που είναι καλό για ένα χριστιανό ευσεβή, δεν είναι καλό για ένα αρνάκι άσπρο αθώο και καλό.
Αν θα ψήφισαν 4 πρόβατα και ένας λύκος σε μια δημοκρατία, η δημοκρατία αυτή θα ήταν διαφορετική από το αν, ψήφιζαν ένα πρόβατο και τέσσερις λύκοι, ορίζοντας το καλό και το κακό τους.
Ο θεός ,ως απόλυτη εξουσία στον παράδεισο που δημιούργησε, όρισε ότι είναι καλό να μη φάει το πρωτόπλαστο ζεύγος από το δέντρο της γνώσης. Και ως κακό θα ήταν, αν θα το έτρωγε γιατί θα γνώριζε τι τι είναι το καλό και το κακό., ….»σεβόμενος» την ελεύθερη βούληση του.
Ελεύθερη βούληση, έχει ένας άνθρωπος που γνωρίζει τι είναι το καλό και το κακό για αυτόν και επιλέγει ελεύθερα. Αν δεν γνωρίζει, δεν έχει ελεύθερη βούληση. Έχει άνοια και άγνοια. Είναι απλό και κυρίως λογικό.
Το απλό συμπέρασμα είναι ότι κάθε εξουσία συμπεριφέρεται σαν »θεός» και δεν αφήνει τους ανθρώπους να γνωρίζουν το καλό και το κακό για να επιλέξουν ελεύθερα το καλό τους. Συνήθως το καλό της εξουσίας δεν είναι το καλό του ανθρώπου. Όσο » καλός ποιμένας » και να είναι κάποιος, φροντίζει το κοπάδι για το δικό του καλό  και για να τροφοδοτείται από αυτό. Του χρησιμεύει, είναι χρήσιμο για την συντήρηση του.
Γι αυτό βλέπουμε τις ειδήσεις που θέλει η εξουσία να βλέπουμε και να ακούμε αυτά που θέλει ο » θεός» να ακούμε από τα ΜΜΕ….όπως τα θέλει. Γι αυτό υπάρχουν και οι ποιμένες με το κοπάδι τους που το βγάζουν και το βγάζουν από την σπηλιά τους.
Σκέψου όμως, πως ξέρεις κάποια πράγματα, από ποιον θεό και εξουσία τα γνωρίζεις, γιατί φοβάται η εξουσία για αυτά που ξέρεις και, τι η εξουσία, δεν θέλει να ξέρεις ….. Σκέψου πως βγαίνεις από μία σπηλιά, ένα σπήλαιο, βάναυσης απόλυτης εξουσίας….
Θέλει κόπο αλλά, θέλει και τρόπο…..

Όσο πιο λίγα πράγματα ξέρεις, τόσο πιο πολύ ευτυχισμένος είσαι στον παράδεισο της άγνοιας.
Όσο πιο λίγα πράγματα ξέρει και όσο πιο αμόρφωτος είναι ο λαός, τόσο πιο μεγαλύτερη είναι η εξουσία και ο θεός. Ο,τι ξέρεις ….ξέρεις, σκέψου μόνο τι κάνεις με αυτά που ξέρεις, γιατί με αυτά που δεν ξέρεις,…. δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Θα κοιτάζεις απλώς τα δένδρα…..και τα τρένα και θα σε κοιτάζουν και αυτά με απορία για την τόση σου, ολιγωρία.

Αστραία

Ό,τι φοβάται και ό,τι δεν καταλαβαίνει ο άνθρωπος το ονομάζει «Θεό» μέχρι να το καταλάβει και να το ονομάσει κάτι άλλο. Πατώντας σε αυτό το φόβο και την άγνοια, τα ιερατεία οργανώνουν τη δική τους εξουσία.
Δώσε σε έναν άνθρωπο ή σε ένα Θεό, την εξουσία και θα καταλάβεις τον χαρακτήρα του.
Το έχουμε διαπιστώσει στην ροή της ιστορίας.
Στην προσπάθεια του ο άνθρωπος να καταλάβει τον κόσμο, πλάθει Θεούς και Θρησκείες, κατ΄εικόνα και καθ ομοίωση του.Έτσι αποδίδονται στο Θεό, φύλο, φυλή ,χρώμα, συναισθήματα αγάπης μίσους τιμωρίας ανταμοιβής με όλα τα ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά και τις ανθρώπινες ανάγκες γιατί δεν μπορεί να αποδεχτεί το απρόσωπο του σύμπαντος και να ενηλικιωθεί. Παραμένει νήπιο μωρό παιδί.
Ο καθένας φαντάζεται ότι βρήκε τον αληθινό Θεό και ότι πιστεύει στον αληθινό Θεό και έχουμε διάφορα σύνδρομα θρησκεία θρησκοληψίας και δεισιδαιμονίας . Όταν αυτά οργανώνονται σε οργανωμένα συστήματα εξουσίας έχουμε τις επίσημες θρησκείες.
Οι επίσημες θρησκείες για να διατηρηθούν στην εξουσία παίζουν το παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου, το καρότο και το μαστίγιο του καλού και του κακού θεού, του Χριστού και του Αντιχρίστου, έτσι όλα τα άτακτα παιδιά τρώνε το φαγητό τους σαν μωρά.
Θα ήταν άδικο να ισχυριστεί κανείς ότι οι θρησκείες δεν λένε και κάποια πράγματα σωστά. Και λένε και ξέρουνε πολλά. Έχουνε μία γνώση βαθιά την οποία επικρατούν για τους μυημένους και δίνουν στο λαό σανό με το κιλό πουλώντας Θεό και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς Ινδιάνους. Και αυτό είναι το μεμπτό.
Το μεμπτό με τη θρησκείες και τους θρησκευτές δεν είναι ότι δεν ξέρουν, ξέρουν, έχουνε τη γνώση. Η ετυμηγορία είναι ότι τη χρησιμοποιούν για κερδοσκοπικό σκοπό. Έτσι από άνθρωποι της γνώσης, γίνονται μαστροποί της γνώσης, ιδιοτελείς . Τι κερδίζουν μέσα από αυτό; Εξουσία λεφτά τίτλους από εγωισμό και αλαζονεία.
Τα ιερατεία όλων των εποχών κατέχουν μία γνώση βαθιά που την φυλάσσουν σε κιβωτούς και κιβώτια παλιά, τούμπες με τρούλους, για αυτό και έχουμε πολλές Τούμπες Θήβες που φτάνουν μέχρι το Θιβέτ…στην πηγή του Δράκου.
Αν κάποιος ισχυριστεί ότι πιστεύει και βρήκε τον αληθινό Θεό, ρωτήστε τον κερδίζει από αυτό;
Αν είναι αθώος θα απαντήσει ότι κερδίζω την ηρεμία, τη σωτηρία της ψυχής μου, πράγμα που είναι σεβαστό και αποδεκτό.
Αν δεν είναι αθώος, θα προσπαθήσει να πουλήσει «θεό «, σε επιθετική κατήχηση και ιησουίτικο προσηλυτισμό γιατί έχει ιδιοτελές συμφέρον από αυτό. Δεν είναι αποδεκτό, ούτε μπορεί να γίνει σεβαστό. Από τη στιγμή που η πίστη μετατρέπεται σε εξαγώγιμο προϊόν, γίνεται για το εμπορικό κέρδος και για κανέναν απολύτως αληθινό θεό, γιατί απλούστατα κανείς «Θεός» δεν το χρειάζεται αυτό.Το εμπόριο του Θεού δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ούτε σεβαστό,… από τους εμπόρους του Θεού..

Γενικά με τον όρο ανθρωπομορφισμός στην σημερινή, καθημερινή μας ζωή νοείται η προσπάθεια του ανθρώπου να αποδώσει σε μη ανθρώπινα όντα, αντικείμενα, φυσικά ή υπερφυσικά φαινόμενα, ανθρώπινες ιδιότητες ή μορφή

Ο ανθρωπομορφισμός ήταν ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των Θεών στην αρχαία ελληνική θρησκεία και μυθολογία.

Γενικότερο χαρακτηριστικό των ελληνικών θεοτήτων είναι ακριβώς αυτός ο ανθρωπομορφισμός τους, η τάση δηλαδή να αποδίδονται στους θεούς ανθρώπινα χαρακτηριστικά, τόσο αδυναμίες όσο και αρετές. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σε όλες τις αναπαραστάσεις των ελληνικών θεοτήτων, αυτές εμφανίζονται με ανθρώπινη μορφή.

Ότι ισχύει για την αναπαράσταση της εξωτερικής εμφανίσεως των θεοτήτων, ισχύει και για το χαρακτήρα τους. Οι Ολύμπιοι θεοί αν κι έχουν κι αυτοί πολλές αδυναμίες αν κι αυτοί ζητούν μερικές φορές θυσίες, είναι πραγματικά σε πολύ μεγάλο βαθμό προσιτοί στους ανθρώπους, συχνά κατεβαίνουν ανάμεσα στους θνητούς για να τους βοηθήσουν ή να τιμωρήσουν ή και να συμμετάσχουν στις γιορτές τους. Οι μυθικοί ήρωες έχουν θεούς που τους προστατεύουν αλλά όχι μόνο οι ήρωες ακόμα κι οι απλοί άνθρωποι έχουν «δικούς» τους θεούς.

Κατά τον Καντ αιτία του ανθρωπομορφισμού είναι η αδυναμία του ανθρώπου να φαντασθεί λογικό Ον (δύναμη) χωρίς να έχει την εικόνα του ανθρώπου, την εικόνα και την ομοίωσή του. Έτσι όλες οι παλαιότερες θρησκείες αλλά και οι θεωρίες περί της Φύσεως ήταν περίπου ανθρωπόμορφες (Αιγύπτου, Περσίας κ.λπ) έως πλήρη ανθρωπόμορφες (Ελληνική μυθολογία). Αλλά ακόμη και σήμερα όλες οι Θρησκείες έχουν το στοιχείο του ανθρωπομορφισμού του «Θεού» είναι δηλαδή ανθρωπόμορφες. Τούτο το γεγονός ήταν που έκανε τον Γάλλο φιλόσοφο Μέγερσον να ομολογήσει ότι ο όρος αυτός είναι αναπόφευκτος γιατί διαφορετικά είναι αδύνατη η αντίληψη του «Θείου» αλλά και πολλά συμβαίνοντα στη φύση.

Σε πολλούς δε λαούς προηγμένους (από τη παρατήρηση) πνευματικά, όπως οι αρχαίοι Έλληνες, ο ανθρωπομορφισμός υπήρξε βολικότερος στις θεϊκές παραστάσεις ή και σε αυτές τις εκ παρατηρήσεως παραστάσεις του, που τις αναβίβαζε σε θεότητες. Αλλά και η Ιουδαϊκή θρησκεία και η Μουσουλμανική καίτοι απαγορεύουν την απεικόνιση του «Θείου» τουλάχιστον με ανθρωπομορφισμό τον εννοούν (να ομιλεί, να σκέπτεται και να αποφασίζει). Μάλιστα κατά τους πρώτους χρόνους του Χριστιανισμού δημιουργήθηκε και αίρεση των «Ανθρωπομορφισμών» που υποστήριζαν ότι αφού ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσην άρα ο Θεός έχει μορφή ανθρώπου.

Από την αρχαιότητα όμως φαίνεται πως η φιλοσοφία πολέμησε τον όρο αυτόν, έστω και αν δεν κατάφερε τίποτα. Πρώτος που φέρεται να κατακρίνει τον ανθρωπομορφισμό ήταν ο Ξενοφάνης ο Ελεάτης ο οποίος υποστήριζε «εν τάχει» ότι: όπως ο άνθρωπος έτσι και τα ζώα βόες και ελέφαντες θα πιστεύουν τους δικούς τους θεούς ως βόες και ελέφαντες!

Ξεκινώντας από αυτό, ο Ευήμερος διαμόρφωσε τη θεωρία που έγινε γνωστή ως Ευημερισμός, δηλαδή τη θεωρία ότι οι θεοί ήταν κάποτε άνθρωποι και στη συνέχεια θεοποιήθηκαν. Η θεωρία αυτή μεταφράστηκε από τον Κόιντο Έννιο (Quintus Ennius, 239 – περ. 169 π.Χ.) στα Λατινικά, προκάλεσε ωστόσο αντιδράσεις ιερέων και φιλοσόφων. Ο Ευήμερος δέχθηκε ιδιαίτερη κριτική, συγκεκριμένα ο Πλούταρχος στο έργο του Περί Ίσιδος και Οσίριδος τον αποκαλεί άθεο. Ο Διόδωρος Σικελιώτης (6.1) και ο Λακτάντιος διέσωσαν αποσπάσματα του έργου του.

Στη λογοτεχνία
Στη λογοτεχνία κλασσικό παράδειγμα ανθρωπομορφισμού είναι η μορφή των ζώων στους μύθους του Αισώπου αλλά και στην μετέπειτα κλασσική παγκόσμια λογοτεχνία. Όλες ανεξαίρετα οι τέχνες άντλησαν τα θέματά τους από τον ανθρωπομορφισμό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα παιδικά καρτούν τα οποία αποτέλεσαν τους πρόδρομους των σημερινών φανταστικών ηρώων των ηλεκτρονικών παιχνιδιών.

Δώσε σε ένα παιδί μία θρησκεία και θα χάσει την αθωότητά του….

Αστραία

Από τη Θεολογία των Σουμερίων Θεών Μεσοποταμίας

Αφηγείται στον Κύριό του τον κόπο που πέρασε,Ο άντρας εξηγεί τα βάσανα που υπομένει:«Κύριέ μου, αντανακλώ στα ηνία μου,στην καρδιά μου. Δεν ξέρω τι αμαρτία έχω κάνει.Έχω [φάει] ένα πολύ κακό απαγορευμένο φρούτο;

Την Εποχή των Σουμερίων

Ο Διάλογος μεταξύ ενός ανθρώπου και του Θεού Του είναι το παλαιότερο γνωστό κείμενο για την απάντηση στο ερώτημα γιατί ένας θεός επιτρέπει το κακό, ή τη θεοδικία , έναν προβληματισμό για τον ανθρώπινο πόνο. Είναι ένα κομμάτι της Λογοτεχνίας της Σοφίας που σώζεται σε μια πήλινη σφηνοειδή πλάκα γραμμένη στα ακκαδικά και αποδίδεται στον Kalbanum, στην τελευταία γραμμή, ένα άτομο κατά τα άλλα άγνωστο. Χρονολογείται στο τελευταίο μέρος της Παλαιάς Βαβυλωνιακής περιόδου , περίπου στη βασιλεία της Ammi-Ditana (βασίλευσε 1683–1640 π.Χ.) και σήμερα στεγάζεται στο Μουσείο του Λούβρου , με αριθμό πρόσβασης AO 4462. Είναι άγνωστο προέλευσης καθώς αγοράστηκε από έναν έμπορο αρχαιοτήτων από το Μουσείο το 1906. Μοιράζεται μεγάλο μέρος του ύφους του με ένα προηγούμενο έργο των Σουμερίων , «Ο Άνθρωπος και ο Θεός του», μια προσευχή μετάνοιας της περιόδου UR III (Ουρ )

Το κείμενο
Με εξήντα εννέα γραμμές διατεταγμένες σε δέκα στροφές , η καθεμία χωρισμένη από μια οριζόντια γραμμή, το έργο δομείται γύρω από έναν διάλογο μεταξύ δύο ανθρώπων, ο ένας από τους οποίους έχει χάσει την εύνοια τόσο του Κύριού του όσο και του προσωπικού του θεού, με αποτέλεσμα να υποφέρει έντονα από άγνωστη ασθένεια. Το κείμενο είναι δύσκολο και αποσπασματικό, ειδικά στη μέση που οδηγεί σε συζήτηση μεταξύ μελετητών σχετικά με το νόημα και τον σκοπό του. Η αρχική γραμμή έχει αποδοθεί ως «ένας άνθρωπος κλαίει για έναν φίλο στον θεό του» ή, εναλλακτικά, «ένας νεαρός άνδρας παρακαλούσε τον θεό του για φίλο». : 77 

Διαμαρτύρεται για την αθωότητά του, «το λάθος που έκανα δεν το ξέρω!», και θεωρεί τον θεό του υπεύθυνο για την κατάστασή του. Συνεχίζει τον θρήνο του και κλαίει για λύτρωση στην προσευχή ενός πάσχοντος. Στο τέλος, το κείμενο μεταβαίνει σε έναν αφηγητή τρίτου προσώπου που αναφέρει ότι οι εκκλήσεις του άνδρα δεν πέρασαν απαρατήρητες και ότι ο θεός του ανταποκρίθηκε στις παρακλήσεις του με την απελευθέρωσή του από τα δεινά του, με την προϋπόθεση «δεν πρέπει ποτέ μέχρι το τέλος του χρόνου ξεχάστε τον θεό [σας]», μια συσκευή πλαισίωσης « αίσιο τέλος » που εμφανίζεται και σε άλλα έργα αυτού του είδους

Είμαι ο θεός σου, ο δημιουργός σου, η βοήθειά σου.
Οι φρουροί μου σε προσέχουν με δύναμη για την [προστασία] σου.
Θα σου ανοίξω ένα καταφύγιο,
αιώνια ζωή θα σου παρέχω.
Όσο για εσένα, αλείψε ασάλευτα τους ξεραμένους,
ταΐστε τον πεινασμένο, δώστε νερό στον διψασμένο να πιει.
Αλλά αυτός που έχει κάνει μάγια, [των οποίων] […] έχει […],
Είθε να κοιτάζει το φαγητό σας καθώς λιώνει, ρέει προς τα κάτω και [διαλύεται].
Για εσάς η πύλη της ευημερίας και της ζωής είναι ανοιχτή,
[…] μπας και βγείτε από αυτό και ευημερήστε».

Καλά αν  ακούς τον  Θεό να σου μιλάει,   αν αρχίσεις εσύ να μιλάς με το Θεό, αρχίζει το πρόβλημα στο μυαλό

Αστραία

γνωστής και άγνωστης θρησκείας

• Επιστολή που έστειλα τον Απρίλιο του 2014 στην Δημόσια διαβούλευση επί σχεδίου νόμου «Οργάνωση της νομικής μορφής των θρησκευτικών κοινοτήτων και των ενώσεων τους στην Ελλάδα»

Η ενηλικίωση του ανθρώπου προϋποθέτει την νηφαλιότητα της γνώσης μέσω της παιδείας, ήτοι την συνάντηση του Οδυσσέα του βασανισμένου ταλαιπωρημένου μυαλού με τον Τηλέμαχο τον γιο του που βγάζει τα γένια του.

Συνεπώς οι διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις επίσημες ή όχι, θα πρέπει να περιοριστούν στην κατανόηση της μυθολογίας τους μέσω της παραβολής παρομοίωσης μεταφοράς και της αλληγορίας επιτελώντας το λατρευτικό τους έργο ως στοιχείο κοινωνικών εκδηλώσεων και στο βαθμό που σέβονται και αναγνωρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους δημοκρατικούς θεσμούς .

Η ιστορική διαδρομή ιδίως των θεοκρατικών θρησκειών και ο άκρατος φονταμενταλισμός όχι μόνο δεν τους δικαιώνει αλλά αποδεικνύει την έλλειψη αγάπης και σεβασμού στον άνθρωπο παρ΄ όλο που ομιλούν συνέχεια και πολύ για τον θεό, οδηγώντας ένα άρμα του Φαέθοντα καταστροφικά.

Η « βασιλεία του θεού» δεν συνάδει με την δημοκρατία του ανθρώπου ούτε με την ισότητα των φύλων η απαγόρευση της ιεροσύνης στις γυναίκες. Η πολιτική βούληση και αρχή πρέπει να διαχωρίζεται από την θρησκευτική, ιδίως σε βάση οικονομική και ο καθένας να πιστεύει όπου θέλει και τον κάνει καλύτερο άνθρωπο σε μία κοινωνία ανεξίθρησκη και ουμανιστική.

Το Υπουργείο Φιλοσοφίας της Παιδείας να είναι ανεξάρτητο από τις θρησκείες για να μη σκλαβώνει εξοντώνει και ακρωτηριάζει το μυαλό των παιδιών σε αντινοϊκές κυριολεξίες. Το Πνεύμα του Ανθρώπου ελεύθερο σαν αετός σε υψηλές κορυφές της γνώσης να πετά με της συνείδησης επίγνωσης τα φτερά. Υπάρχει τεράστια διαφορά στην πίστη από την γνώση και ο κοινός γεωμετρικός τόπος τους , ιδίως όταν πρόκειται για θέματα παιδείας, δεν μπορεί να είναι παρά μόνο η μαιευτική διαλεκτική προς αναζήτηση της αλήθειας και ποτέ οι θρησκευτικές μισαλλοδοξίες δόγματα και αυθεντίες.
Αγαπητέ μου θεέ,
Πολύς θόρυβος γίνεται εδώ κάτω στον κόσμο της ύλης για το όνομα σου την ύπαρξη σου παρ όλη την νιρβάνα κατάσταση στην κοινωνία του πνεύματος άνωθεν και αποφάσισα στο πλαίσιο της διαλεκτικής αλληλεπίδρασης να σου γράψω αυτό το γράμμα μη προσκείμενη σε καμία εξουσιοδοτημένη αρχή, οργάνωση και εκπροσώπησή σου.
Σου γράφω λοιπόν με αγωνιώδες το ερώτημα της ύπαρξης γιατί υπόκειμαι ως υποκείμενο σε ένα ΥΠΑΡΧΩ ,ενώ γνωρίζω ότι ουδέποτε σε απασχόλησε το θέμα αφού ΕΙΣΑΙ στο ΕΙΝΑΙ και πέραν οιονδήποτε συναισθήματος .
Τα 4 στοιχεία της έμβιας οντολογίας συνίστανται συμφώνως με την οργανωτική δομής της ύλης στο νερό, την γη τον αέρα και την φωτιά, ήτοι συναίσθημα, πρακτικότητα διανόηση και πνεύμα- συνείδηση.
Η παιδική ηλικία του ανθρώπου δεν μπορούσε να κατανοήσει την αλληγορία των διαφόρων μυθολογιών και την θεσμοθέτηση τους σε θρησκείες με αποτέλεσμα πολλές παρερμηνείες.
Ο « Θεός είναι» αγάπη, είναι μίσος είναι τιμωρία είναι ανταμοιβή είναι κακία είναι καλοσύνη αποδεικνύουν περίτρανα την πάλη του ανθρώπινου οδυσσειακού νου με τα ποσειδώνια κύματα του συναισθηματικού νερού.
Όμως θεέ μου, ο Τηλέμαχος Άνθρωπος ενηλικιώθηκε και είναι καιρός να εισέλθει στο παλάτι του με ένα καθαρό νου και να κατανοήσει το απρόσωπο του πνεύματος χωρίς προσωποκεντρικές δοξασίες και χωρίς αντινοϊκές θεοκρατίες με δογματικά συστήματα.
Ευελπιστώ να έχει παραλήπτη αποδέκτη το γράμμα αυτό ένα καθαρό μυαλό και επέτρεψε μου με όλο τον σεβασμό στο Πνεύμα σου να αγαπώ τον άνθρωπο περισσότερο από οποιοδήποτε θεό γιατί το χρειάζεται αφού υπάρχει και υπάρχω μαζί του και εγώ.
Σε ασπάζομαι
Με μέτρο ευσεβείας και την σωστή απόσταση από τον κάθε θεό
για μη καώ
Μπαλούμη Ευαγγελινή

Γράμμα σε ένα ΝΟΗΜΟΝΑ θεό
Δεν θα υπερασπισθώ κανένα θεό, θεωρώντας πως δεν το χρειάζεται μέσα στην αυτοδυναμία παντοδυναμία του και αυτάρκεια του ΕΙΝΑΙ του. Θα υπερασπισθώ όμως τον ΆΝΘΡΩΠΟ και το δικαίωμα του να λέγεται έτσι, γιατί το έχει ανάγκη στην βασανιστική του ΎΠΑΡΞΗ και πορεία να ερμηνεύσει να κατανοήσει τον κόσμο και τον εαυτό του σε ευφυή με τα άλλα έμβια Όντα συνεργασία. Ας επιλέγει όποια θρησκεία βούλεται γνωστή ή άγνωστη αρκεί να μη παραβαίνει την απολλώνια νομοθεσία.
ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ, ΜΕΤΡΟΝ ΆΡΙΣΤΟΝ, ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟ
Οι θεοί με τους θεούς σε ολυμπιακή ευωχία και οι άνθρωποι με τους ανθρώπους σε αρμονική επικοινωνία.

από την Δημόσια διαβούλευση επί σχεδίου νόμου «Οργάνωση της νομικής μορφής των θρησκευτικών

κοινοτήτων και των ενώσεων τους στην Ελλάδα» εδώ

Οι αλιείς των συνειδήσεων
Η σχέση του ανθρώπου με το Θείο ονομάζεται θρησκεία. Είτε δεχθούμε τη λατινική ετυμολόγηση της λέξης, (religare/relegere=συνδέομαι εννώνομαι), είε την ελληνική(θρώσκω =αναβαίνω).σε κάθε περίπτωση υποδηλώνεται ΄΄ο σχεσιακός χαρακτήρας της θρησκείας: ανάμεσα σε θείο και ανθρώπινο, υπερφυσικό-φυσικό, υπερβατικού-ενδοσκομικού, πνευματικού-υλικού, ψυχικού-φυσικού, ατομικού-κοινωνικού. Για την ύπαρξη της θρησκείας απαιτούνται δύο όροι: το θείο και το ανθρώπινο. Η σχέση της θρησκείας και του ανθρώπου είναι αμφίδρομη και αμφίπλευρη, χωρίς να γίνεται μονόπλευρη και μονοσήμαντη.
Τα τρία συστατικά της θρησκείας είναι η πίστη, η λατρεία και το ήθος.
Το ταξίδι της θρησκείας
Το πρόβλημα της θρησκείας είναι πάντοτε ένα πρόβλημα εμμονής ,απουσίας του ΝΟΥ σε θέση μεγάλης ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΟΗΣΙΑΣ. Εκτός από την πίστη, οι πιστοί μαζί τους θρησκευτές τους ,ας αναζητήσουν και το ΗΘΟΣ που συνήθως ελλείπει παντελώς. Καμία δημοκρατία δεν μπορεί να θεμελιωθεί όταν απουσιάζει η ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΑΡΕΤΗ. Σχολεία και διδασκαλεία που δεν προάγουν την κριτική σκέψη, την νοημοσύνη , την κατανόηση ,το ήθος και την αρετή είναι άχρηστα σε ιστορική ομοιοκαταληξία.

Αστραία

Οι σπηλιές και τα τείχη των Κυκλώπων

Το διάσημο κτίριο στο Πεκίνο είναι η Απαγορευμένη Πόλη και το τείχος της με εννέα δράκους, ( τις κινέζικες εννεάδες ).
Σύμφωνα με τον μύθο, ένας τεράστιος δράκος επεσήμανε τη θέση και την κατεύθυνση της κατασκευής του Σινικού τείχους στους εργάτες. Περπάτησε κατά μήκος των συνόρων της χώρας, και οι εργάτες έστησαν ένα τείχος στη θέση των διαδρομών του. Μερικοί υποστηρίζουν ότι ακόμη και το ίδιο το σχήμα που σχηματίστηκε από τον τοίχο μοιάζει με ιπτάμενο δράκο.

Κύκλωπες με κυκλώπεια νοοτροπία εξουσίας, είναι οι ασιατικές κυρίως αυτοκρατορίες που φημίζονται για τα τείχη τους που κτίζουν με τη βοήθεια των Τεκτόνων Κυκλώπων της Λεμουρίας και πάντα τα φυλάει ένας δράκος που απαιτεί θυσίες, κυρίως παιδιά, γιούς και κόρες.
Έχουμε διάσημα τείχη, εκτός από τον μεγάλο Σινικό Τείχος, το μεγάλο Δρακόντειο, τα τείχη της Βαβυλώνας, τα τείχη της Τροίας, τα τείχη της Α΄ Ρώμης, τα τείχη της Β΄ Ρώμης, τα τείχη της απαγορευμένης πόλης στο Πεκίνο μαζί με όλη την ολοκληρωτική νοοτροπία της θεοκρατίας και της απόλυτης εξουσίας. Τείχη χωρίς θεό …δεν κτίζονται ούτε και αυτοκρατορίες.
Οι Κύκλωπες πάντα κτίζουν τα Κυκλώπεια Τείχη και κλείνουν στους ανθρώπους στη σπηλιά τους με τον Κυκλώπειο Λίθο και κλείνονται και αυτοί χωρίς να ακούσουν τον ήχο των τειχών…. βαρύκοες και τυφλοί
Οι Κύκλωπες είναι ένας παλαιός αρχέγονος λαός βουκολικός, είναι βοσκοί. Ζουν με τα κοπάδια τους που φροντίζουν και αγαπούν τα κριάρια τους. Έχουν το τυρί το γάλα , αλλά μηδαμινή τεχνολογία, ένα μεγάλο μάτι που βλέπουν με παλιά αταβιστική θεολογία. Είναι πολύ ψηλοί και πάρα πολύ δυνατοί, ζούσαν σε απόλυτη κυριαρχία και ακμή την πρώιμη Ατλαντίδα στον απόηχο της παλιάς Λεμονιάς….πολύ τρομακτικοί.
Με τη βοήθεια λοιπόν αυτών των τρομακτικών αθέμιστων παιδιών του Ποσειδώνα, χτίστηκαν όχι μόνο ψηλά τείχη αλλά και ολόκληρες αυτοκρατορίες και τα καινούργια χρηματοπιστωτικά συστήματα με τις τράπεζες και τα χρηματιστήρια.
Τι κάνουν δηλαδή οι Κύκλωπες και τότε και τώρα; Αυτό που λέει και η Οδύσσεια και η Ιλιάδα. Κλείνονται στα Τείχη τους, στην Τροία και κλείνουν τους ανθρώπους στην σπηλιά τους και τους τρώνε,. Δεν τους αφήνουν να φύγουν.
Έρχονται σε αυτούς οι λιλιπούτειοι ανθρωπίδες ,ναυαγοί και ταλαιπωρημένοι ζητώντας ένα δάνειο, λίγο γάλα, λίγο τυρί και βρίσκουν τον μπελά τους. Δεν βγαίνουν ζωντανοί, εκτός να αναπτύξουν την σκέψη την ορθολογιστική.

Σε αυτός συνετέλεσε πολύ ο Οδυσσέας και τα Ομηρικά Έπη συμβάλουν τα μάλα σε πορεία διαχρονική. Τυφλώνουν τον Κύκλωπα με μέθοδο, κλώνου μοχλού αγριελιάς, αιχμηρή και γκρεμίζουν τα Τείχη μιας Ιερής Αυτοκρατορίας με βάση ολοκληρωτική.

Αστραία