Σύχρονες Ομηρικές  Τηλεμαχίες

Καὶ τοῦ Τηλέμαχου λουτρὸ τοῦ δίνει ἡ Πολυκάστη,

δὲ Τηλέμαχον λοῦσεν καλὴ Πολυκάστη,
465 Νέστορος ὁπλοτάτη θυγάτηρ Νηληϊάδαο.
αὐτὰρ ἐπεὶ λοῦσέν τε καὶ ἔχρισεν λίπ᾽ ἐλαίῳ,
ἀμφὶ δέ μιν φᾶρος καλὸν βάλεν ἠδὲ χιτῶνα,
ἔκ ῥ᾽ ἀσαμίνθου βῆ δέμας ἀθανάτοισιν ὁμοῖος· γ Οδυσσείας 

Ο Τηλέμαχος είναι η μοναχική εφηβεία της Ελληνικής νεολαίας.
Ο πατέρας έχει φύγει για ένα πόλεμο και κανείς δεν ξέρει πού βρίσκεται και αν είναι πεθαμένος ζωντανός, η μητέρα είναι όμηρος σε ένα παλάτι και πολιορκείται από εκατό και πλέον άνανδρους χαμηλής  υποστάσεως  μικρούς άντρες.
Ο Τηλέμαχος δεν είναι γενιά των 700 ευρώ, είναι η γενιά των μηδενικών ευρώ και ενός ζοφερού μέλλοντος.
Ο Τηλέμαχος θα τελειώσει ένα δημόσιο Λύκειο πληρωμένο ακριβά από extra φροντιστήρια και θα δώσει ανόητες εξετάσεις για να μπει σε ένα ιησουίτικο πανεπιστήμιο από το οποίο όταν θα τελειώσει, το πτυχίο του δεν θα έχει καμία αξία και θα πρέπει να κάνει και ένα μεταπτυχιακό για να συμπληρώσει την υπεραξία και ίσως και να μη φτάσει και να κάνει και δεύτερο και μετά θα  παρακαλάει μία θέση σερβιτόρου με δύο μεταπτυχιακά και ένα διδακτορικό.
Ο Τηλέμαχος δεν έχει θέση σε αυτή τη χώρα, γιατί αν έχει κάποιο μυαλό ή ταλέντο θα πρέπει να φύγει να μεταναστεύσει στο εξωτερικό, να ξεριζωθεί δηλαδή και να υπηρετήσει σύστημα πολυεθνικό και ανθελληνικό.
Αν μείνει οι επιλογές του είναι μηδαμινές, θα επαιτεί για ένα επίδομα των 300 ευρώ στη χάση και στη βρέξη, θα  γλύφει για μία θέση ναυαγοσώστη με ξαπλώστρες σε παραλίες Μυκόνου, θα τρέχει πίσω από ένα βουλευτή που θα χειροκροτεί στο δημόσιο κάπου να βολευτεί.
Για να κάνει δική του επιχείρηση ούτε συζήτηση, δεν υπάρχουν μικρές επιχειρήσεις βιώσιμες και όλοι πρέπει να γίνουν υπάλληλοι των πολυεθνικών.
Και όσες υπάρχουν, είναι η βιτρίνα για ξέπλυμα μαύρου χρήματος όπου η μαφία πουλάει προστασία.
Ο Τηλέμαχος βλέπει τους μνηστήρες να ζουν σαν παράσιτα, να τρώνε και να πίνουν και να σπαταλούν τη δημόσια περιουσία, βλέπει τη χώρα υποθηκευμένη στα μνημόνια με ένα χρέος που δεν μπορεί ποτέ να ξεχρεωθεί και τους τόκους να ανεβαίνουν με  γοργό ρυθμό “ανάπτυξης”.
Ο Τηλέμαχος βλέπει τους αστυνομικούς μαστροπούς, βλέπει τους ιερείς βιαστές με βιτριόλι, βλέπει τους μεγαλοδικηγόρους σε κλίκες και στοές βλέπει τους γιατρούς από φακελάκια χοντρούς, βλέπει τους καθηγητές των πανεπιστημίων να φτιάχνουν επαύλεις με ακριβά πλακάκια από κονδύλια για την παιδεία, βλέπει χρεοκοπημένα κόμματα να ισχυρίζονται ότι μπορούν να σώσουν μία χρεοκοπημένη χώρα βλέπει τα πόθεν έσχες βουλευτών υπουργών και πρωθυπουργών χωρίς το πού και το πώς.
Βλέπει τον Αντίνοο να καπελώνει τα πάντα και να ωρύεται για τα θρησκευτικά, να δοξολογεί έναν πολυεθνικό Θεό Σαβαώθ και να μην υπάρχει μία ημέρα αφιερωμένη στους Αγίους των Ελλήνων, στον Άγιο Κολοκοτρώνη στον Άγιο Νικηταρά στον Άγιο Καποδίστρια στον Άγιο Περικλή στον Άγιο Δημόκριτο στον Άγιο Θεμιστοκλή .
Βλέπει τον Ευρύμαχο από κόμμα σε κόμμα να κυκλοφορεί και να παρασιτεί με την πολιτική άποψη της ανεμοδούρας
Βλέπει τις ειδήσεις της πολιτικής μαγειρεμένες με συνταγές πολίτικης κουζίνας.
Βλέπει τις δούλες στο Facebook στο instagram στο Twitter να συναγωνίζονται ποια θα πρωτοπλαγιάσει με κάποιον ονομαστό μνηστήρα σε αδαμιαία περιβολή.
Βλέπεις τους δούλους στο Facebook στο instagram στο Twitter να τρέχουμε και να χειροκροτούν κάθε πονηρό πολιτευτή.
Και βλέπει και τους λαγόκαρδους δικαστές σε μία δικαιοσύνη αμφίνομη και πραγματικά τυφλή.
Ποια είναι η άνιμα του Τηλέμαχου;
Ο Όμηρος δεν μας λέει πολλά για αυτή, μας αφήνει να τη φανταστούμε ή μας δίνει μία ευκαιρία να την δημιουργήσουμε για ένα παιδί, που το μέλλον του αναζητεί.
Ο Τηλέμαχος φεύγει με την Αθηνά για την Πύλο και τη Σπάρτη, γίνεται φίλος με τον Πεισίστρατο. Ο Νέστορας τον αγκαλιάζει πλατιά, η κόρη του η Πολυκάστη τον βοηθά να λουστεί σε ιαματικά νερά.
Ο Μενέλαος του διηγείται ιστορίες δύναμης από τα Έπη τα Ομηρικά και η Ελένη την καρδιά του θεραπεύει με το νηπενθές θεραπευτικά.
Στο γυρισμό οι δειλοί μνηστήρες, ενέδρα του στήνουν για να τον εξοντώσουν οριστικά, η Αθηνά τον σώζει και αυτή τη φορά.
Επιστρέφει και τον Οδυσσέα συναντά, δεν τον αναγνωρίζει, του επιτίθεται με μαχαίρι εξοργισμένος απογοητευμένος απελπισμένος διπλά.
Δεν είσαι εσύ ο πατέρας μου του λέει , φύγε από μπροστά μου boomer…..
Γιατί δεν τον αναγνωρίζει;
Γιατί οι μνηστήρες έχουν φροντίσει να αποσιωπήσουν της Ελληνικής Ιστορίας τα γεγονότα τα σημαντικά πού βασίζονται σε ένα μυαλό ορθολογιστικό πού σκέπτεται και συλλογάται ελεύθερα και καλά. Πώς να θα τον αναγνωρίσει όταν η προπαγάνδα των μνηστήρων έχει αλώσει και τα καλύτερα μυαλά;
Ο Οδυσσέας τον κοιτά και ανοίγει μία μεγάλη αγκαλιά :
Εγώ είμαι ,του λέει ο πατέρας σου. Εγώ σε γέννησα, εγώ σε πήρα αγκαλιά και σου έδειξα τη χώρα την Ιθάκη την πατρίδα σου, μωρό  όταν ήσουν στην αγκαλιά.
Αγκαλιάζονται και οι δύο και κλαίνε σπαρακτικά.
Ποια είναι τα στοιχεία της άνιμας του Τηλέμαχου.
Η Πολυκάστη είναι κόρη του Νέστορα ενός δυτικού ανθρώπου, της θετικής σκέψης της επιστήμης και του ορθολογισμού, άρα το κορίτσι του Τηλέμαχου θα πρέπει να μπορεί να κάνει ένα λογικό συλλογισμό, να διατυπώσει μία σωστή αξιωματική πρόταση, να είναι καλλιεργημένη μορφωμένη με την ελληνική γραμματεία και όχι καμένη από την θρησκοληψία και την θεοσοφία.
Αφού είναι Πολυκάστη θα πρέπει να θεραπεύει  τα τραύματα πολλά , να τον  αγκαλιάζει και να μπαίνουν στο λουτρό μαζί στη μπανιέρα δυο δυο. Η μητέρα της είναι η Αναξίβια μια άξια βίου βασίλισσα και Πολυκάστη είναι και το όνομα της μητέρας της Πηνελόπης,  «η νύφη στη πεθερά θα μοιάσει» λέει μια παροιμία κρητικιά.
Τα υπόλοιπα θα τα βρούνε μαζί ,γιατί η Άνιμα του Τηλέμαχου τώρα δημιουργείται στην καινούργια Πολιτεία της Ιθάκης και την φτιάχνουν οι Έλληνες ενωμένοι μαζί .
Και εμείς βλέπουμε μαζί τους και οραματιζόμαστε ένα μέλλον της Ελλάδος λαμπρό, γιατί ο Τηλέμαχος είναι η καρδιά της Ελλάδος και είναι η καρδιά μας, που μαζί του κτυπά στο διηνεκές του απείρου και στους καινούργιους Γαλαξίες των Ηρακλειδών.

Τηλέμαχε δες την χώρα σου την πατρίδα σου με  τα μάτια του ποιητή της  που σε αγαπά!

Αστραία

Σκεπτόμενη Πηνελόπη

Ξετυλίγοντας μιαν ανέμη ομηρική στη σύγχρονη εποχή
Η Πηνελόπη είναι το Alter Ego του Οδυσσέα, έχει τα ίδια ψυχικά νοητικά χαρακτηριστικά με εκείνον, την ευφυΐα υπομονή την αυτοπειθαρχία  την αυτοπαρατήρηση τη στρατηγική.
Και οι δύο έχουν σύμβουλο και οδηγό την Αθήνα Σοφία που τους  αγαπά και είναι Μέντορας του Τηλέμαχου.
Η Πηνελόπη κατεβαίνει τα σκαλιά, όπως μας διηγείται ο Όμηρος, ομοία με την Αφροδίτη την Άρτεμη και την Αθηνά, δηλαδή έχει στοιχεία της Αφροδίτης την ομορφιά την αισθητική, της Άρτεμης, είναι ανεξάρτητη στη σκέψη και της Αθηνάς, είναι σοφή.
Πολιορκείται από εκατό και πάνω μνηστήρες που έχουν συγκεντρωθεί στου παλατιού την αυλή και την διεκδικούν με πολιορκία στενή. Στην ουσία η Πηνελόπη είναι όμηρος μέσα στο ίδιο της το σπίτι την Ιερή Εστία.
Τι κάνουν οι μνηστήρες;
Οι μνηστήρες είναι οι πασιφιστές, δεν πήγαν στον πόλεμο να πολεμήσουν μαζί με τον Οδυσσέα, αν και πρέπει να έχουν την ηλικία του. Έμειναν με τα γυναικόπαιδα να τα “προσέχουν” και να τα εκμεταλλεύονται  σαν μαστροποί. Δεν πήγαν να πολεμήσουν για την τιμή και την αξιοπρέπεια της Ελλάδος όταν κλέψαν την Ωραία Ελένη, γιατί πρώτα σου κλέβουν τη γυναίκα (οι φιλοξενούμενοι ) και μετά σου παίρνουν τη χώρα με όλα τα σπίτια σε πλειστηριασμό.
Οι ειρηνιστές μνηστήρες είναι άνεργοι και αργόσχολοι. Κάθονται τρώνε και πίνουν και σφάζουν τα γουρουνάκια τα προβατάκια τα κατσικάκια και τα βοοειδή. Καταστρέφουν δηλ όλη την  πανίδα και την χλωρίδα στο νησί. Και όχι μόνο….
Δεν έχουν κανένα έργο να παρουσιάσουν, κανένα ένσημο κολλημένο στο βιβλιάριο εργασίας. Είναι και πολιτικά ορθοί, συνεχώς για δικαιώματα ρατσισμό ισότητα και ελευθερία μιλούν και πλαγιάζουν με τις δούλες σαν τα γουρούνια της Κίρκης. Πορνεία τζόγος ναρκωτικά  διαφθορά σκάφη πολυτελή θρησκοληψία αποτελούν μέρος της «ελευθερίας» τους. 
Βγαίνουν και στα παράθυρα του Κτήσιππου ΜΜΕ με τα πάνελ του Ευρύμαχου και αερολογούν ώρες ατελείωτες για τα πολιτικά χωρίς να καταλήγουν ποτέ και πουθενά. Μόνο στο  «να περνάμε  όλοι καλά » συμφωνούν.
Οι μνηστήρες δεν βιάζουν την Πηνελόπη, δεν φτάνουν μέχρι εκεί, την εκβιάζουν όμως και αυτός ο εκβιασμός είναι συνεχής και διαρκής “βιασμός” . Αυτό, ο Ευρύμαχος θα το επικαλεστεί ως δικαιολογητικό ζητώντας επιείκεια από τον Οδυσσέα, δηλαδή τον εκβιασμό ως ελαφρυντικό.
Δεν τη σκοτώνουν την Πηνελόπη, έχουν το λόγο τους και δεν είναι η ανθρωπιά ( δύσκολα σκοτώνεται το θηλυκό ΧΧ το αρσενικό ΧΥ είναι πιο ευάλωτο),  χρειάζεται και για την αναπαραγωγή, προσπαθούν όμως να σκοτώσουν τον Τηλέμαχο στο καρτέρι που του στήνουν στο νησάκι της Αστερίας. Τον σώζει η Αθηνά και τον προειδοποιεί αλλά ο Οδυσσέας δεν τους συγχωρεί.
Οι μνηστήρες  «σκοτώνουν» τον Τηλέμαχο τη νεολαία, σε μία παιδεία που νοσεί βαριά, τον βυθίζουν στην  απογοήτευση στην ανεργία στην απελπισία.
Οι μνηστήρες είναι άγονοι δεν έχουν παιδιά, συνέδρια για τη γονιμότητα όμως ανακοινώνουν συχνά για να αυξήσουν τον πληθυσμό. Τον πληθυσμό από ένα λαό που θα τους τρέφει και θα τους ταΐζει για να περνάνε καλά.
Είναι δικαιωματιστές και πολιτικά ορθοί εκσυγχρονιστές » βρήκαν τον μήνα που τρέφει τους 11″  σε παλιά συνταγή. Όλο για δικαιώματα μιλούν, ποτέ για υποχρεώσεις, ακόμη και για τα δικαιώματά του Κύκλωπα αγορεύουν και οι λέξεις “ρατσισμός και φασισμός” είναι το ψωμοτύρι τους, χαβιάρι στο ψωμί τους. Τους βολεύει πολύ.
Είχε δικαίωμα ο Οδυσσέας να τους σκοτώσει;
Χρησιμοποίησε το τόξο που τοξεύει από απόσταση, τους παγίδευσε σε ενέδρα και άλλες τέτοιες ευαίσθητες απορίες απασχολούν τον πληθυσμό της μεγάλης μνηστηριακής αφθονίας στα δικαιώματα του Οδυσσέα που αμφισβητούν.
Ας τα δούμε αναλυτικά και προσεκτικά όλα αυτά τα θέματα τα Ομηρικά.
Ο Οδυσσέας φτάνει στο νησί του με τη βοήθεια των Φαιάκων. Δεν είναι μόνο πολύπαθος ταξιδευτής αλλά είναι και ένας βετεράνος πολέμου. Όσα μετάλλια και παράσημα έχει στο ώμο του, τα έχει γιατί τα κέρδισε και τα κατέκτησε. Δεν του  τα δώσανε σε γιορτές φιλαυτίας. Έχει σημάδια στο σώμα του από τις μάχες που έδωσε.
Ο Οδυσσέας δεν είναι ένας μαλθακός στο σώμα και στο πνεύμα, ειρηνιστής πασιφιστής που όλο για ειρήνη και αγάπη να, μιλά, ξεδιάντροπα σε μία χώρα που υποφέρει από την πολυεθνική εισβολή πολεμική.
Ο Οδυσσέας έδωσε την ευκαιρία στους μνηστήρες να φύγουν παρακάλεσε προσωπικά τον Ανφίνομο να φύγει για να μην τον σκοτώσει, η Πηνελόπη τους το ζήτησε επανειλημμένως αλλά και ο Τηλέμαχος με πόνο καρδιάς. Δεν αποχώρησαν, εγκλωβισμένοι στην αλαζονεία και στην απληστία τους.
Ο Οδυσσέας δεν τους πολέμησε από μακριά και δειλά. Βρέθηκε πολύ κοντά τους σε μάχη σώμα με σώμα και ο Τηλέμαχος το δόρυ κρατά.
Ο διαγωνισμός ήταν δίκαιος, τους έδωσε την ευκαιρία να αποδείξουν μία αξία, δεν είχαν ούτε μία και ήτανε πολλοί,  η παρέα του Οδυσσέα 2-3 άτομα το πολύ.
Άνανδρους άντρες και τόσους πολλούς, μόνο σε  ένανδρη πλάγια σκέψη  μπορείς να τους αντιμετωπίσεις.
Μα τι θα μπορούσαν να κάνουν οι μνηστήρες για να μην πόσο κατάπτυστοι;
Ο Οδυσσέας έλειπε καιρό, η Πηνελόπη ήταν μόνη το νησί, χρειαζόταν έναν αρχηγό δεν ήταν και τόσο φοβερό να κάνουνε μία πρόταση γάμου, για να λέμε και το σωστό.
Σαφώς όχι, μόνο που η πρόταση αυτή θα μπορούσε να συνοδεύεται από ένα έργο, να είχαν να παρουσιάσουν ένα έργο και μία συμπεριφορά αξιοπρεπή, όχι εκβιαστική, στο χώρο τους δε  να μένουν. Όχι ακάλεστοι «προσκεκλημένοι» να τρώνε να πίνουν στην αυλή και να τη γεμίζουν με σκουπίδια.
Θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον Τηλέμαχο να τον προστατέψουν, η Πηνελόπη θα το εκτιμούσε αυτό. Ποια γυναίκα δεν εκτιμά έναν άντρα που βοηθά και προστατεύει το παιδί της και  δεν θέλει να το δολοφονήσει;
Και ποια γυναίκα εκτιμά έναν άντρα, μπορεί να εκτιμήσει έναν άντρα που κάθεται όλη την ημέρα χαραμίζοντας στη ζωή του και τρώγοντας μία περιουσία που  δεν του ανήκει και να θελήσει να κάνει παιδί μαζί του. Ποια;
Η  Πηνελόπη δεν είναι μία Βυζαντινή αυτοκράτειρα που θα κάνει ένα γάμο συμφέροντος για να σκοτώσει μετά τον άντρα της και να τυφλώσει το παιδί της αλλά ούτε και μία οδαλίσκη  για να κάνει τα χατίρια στον σουλτάνο για να γίνει αρεστή.
Η Πηνελόπη βλέπει την κατάντια των μνηστήρων είναι μία ντεκαντάνς  παρακμή πτώση ηθική αξιακή εκφυλιστική.
Η Πηνελόπη βλέπει πώς συμπεριφέρονται οι μνηστήρες, στους βετεράνους πολέμου. Έχει δει πώς συμπεριφέρθηκαν στο Νικηταρά, στον Κολοκοτρώνη και πώς δολοφόνησαν τον Καποδίστρια τον Αλκίνοο κυβερνήτη με το πλοίο της επιστροφής που μετέφερε τον Οδυσσέα να πετρώνει. Βλέπει τον ευτραφή Αντίνοο να αναθεματίζει  τους Έλληνες και τις Ομηρικές Ιδέες σε σεντόνια θεολογίες  «βαπτίζοντας το ψάρι κρέας».
Η Πηνελόπη βλέπει πώς παίρνονται τα δάνεια, πώς τρώγονται σε ατασθαλίες, βλέπει τα παιδιά των Ελλήνων να περνούν μία  δυστυχισμένη εφηβεία.
Βλέπει μία Ελλάδα ρημαγμένη, δακρύζει και και κλαίει, βλέπει ένα λαό άβουλο στη συνέλευση που ζητάει ο Τηλέμαχος άβουλος να παραμένει. Κοιτάζει η Πηνελόπη και βλέπει με τα μάτια της ψυχής του ποιητή της. Ατενίζοντας το πέλαγος περιμένει κάτι να φανεί.. σε μια μεγάλη αναμονή.
Η Πηνελόπη  είναι η άνιμα του Οδυσσέα, η δύναμη της ψυχής του, είναι αυτή που τον κρατά ζωντανό και όρθιο και τον κάνει να μην τα παρατά, είναι αυτή που σαν φάρος ασφαλή μέσα από τα άγρια κύματα  του Ποσειδώνα τα ρηχά και βαθιά νερά, τον οδηγεί.
Είναι και ο Οδυσσέας που τα βλέπει όλα αυτά μαζί της, με τα μάτια της Πηνελόπης. Είναι η Πηνελόπη που βλέπει το όνειρο με τον αετό και τις χήνες και και είναι ο Θεοκλύμενος που βλέπει με τους μνηστήρες στον Άδη περιπατώντες σκιές με το ραβδί της ερμηνείας του Ερμή.
Και είμαστε και εμείς, που τα βλέπουμε όλα αυτά μαζί τους και συλλογιζόμαστε για πολλά.  Ελεύθερα και καλά

Έτσι πρέπει να συλλογάται κανείς θαρρώ.

Αστραία

Από την Πύλη των Λεόντων στη χώρα των Ταύρων

Ει θεοί εισί κακοί, ουκ εισί θεοί.   Ιφιγένεια εν Ταύροις

Η Ιφιγένεια είναι η κόρη του Αγαμέμνονα.
Ο Αγαμέμνων είναι ο αρχηγός της εκστρατείας εναντίον των Τρώων που έχουν κλέψει την Ελένη και έχουν αρπάξει τους θησαυρούς της Ελλάδας σε κατάχρηση φιλοξενίας, ήταν φιλοξενούμενοι και καταπάτησαν τους  νόμους της ευεργεσίας.
Παρουσιάζεται  στην Ιλιάδα με εντυπωσιακό σωματέτυπο, ως ποιμένας των λαών, κρατών το σκήπτρο το ηγεμονικόν ,την ποιμαντική ράβδο και ένα θώρακα πανοπλία που φέρνει φέρει δράκους ως το λαιμό στον απόηχο της δρακοντιανής θεοσοφίας.

Ο Αγαμέμνων παρουσιάζεται στους μακρυμάληδες «κάρυ κομώοντες» Αχαιούς με λαμπρή φορεσιά και αστραφτερά πέδιλα στα πόδια του τα λιπαρά. Οι θεοί εμφανίζονται , διαγράφονται στο αιθερικό του σώμα, ο Ζευς στο κεφάλι ,ο Άρης στην μέση και ο Ποσειδών στο στέρνο.
Ίσως αν ήταν ο Ποσειδών στα πέλματα, ο Άρης στο κεφάλι και ο Ζευς κυβερνήτης του ήπατος στις επιγονατίδες και ο Απόλλων στο βλέμμα του, η ροή της ενέργειας του να ήταν πιο αρμονική και αποτελεσματική . Ιλίου Αλληγορίες

Ο Αγαμέμνων ήταν βασιλιάς και ιερέας κατά τη συνήθεια των ιερατείων της εποχής του.
Από αυτόν τον βασιλιά, ζητά η μεγάλη θεά να θυσιάσει την κόρη του, που από μεγάλο γένος κρατά.
Η Ιφιγένεια είναι η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα και είναι φυσικά η Άνιμα του με  όλα τα σημαντικά ψυχικά χαρακτηριστικά του.
Ο  Αγαμέμνων αποφασίζει να την θυσιάσει ακολουθώντας την παράλογη λογική της ανατολικής θεοσοφίας. Αυτή που ζητά θυσίες των παιδιών για να αποδείξουν οι πατεράδες ( δεν την ζητά ποτέ από μανάδες, ξέρει την απάντηση ) την υποταγή και την πίστη τους, όπως περιγράφεται και στη θυσία του Ισαάκ του γελαστού παιδιού από τον Αβραάμ.
Η Λεμουρία καλά κρατεί με όλα τα ήθη και έθιμα της χωρίς λογική. Από τη εκατόγχειρα Θεά Κάλι φθάσαμε στις θρησκείες της Ουρ και τους μεγάλους θεούς της μαζί με τις μεγάλες θεές την Κυβέλη που ευνουχίζει όλα τα αρσενικά να προσκυνούν άσπρους και μαύρους κύβους, ως ευνουχισμένοι κυβερνήτες κυβερνητικών οργανισμών.
Άλλοι σφάζουν τα αρσενικά παιδιά και άλλοι σφάζουν τα θηλυκά σε μια θεοσοφία που περιφέρεται χωρίς καμία λογική και ουσία καταστρέφοντας τον θηλασμό και το ΧΧ και το ΧΥ στα θηλαστικά . Ποιο θα είναι το μέλλον της ανθρωπότητας χωρίς αυτά; Οι ερμαφρόδιτες αμοιβάδες και τι θα γεννούν; Αυγά ξανά.
Δεν υπάρχει αληθινός Θεός πού να τα ζητά όλα αυτά και να υποβάλει σε τέτοιο καψόνι  δοκιμασία τους απλούς θνητούς. Να δει αν τον πιστεύουν δηλ, λες και έχει ανάγκη ένας  θεός αν τον πιστεύουν ή όχι οι υποτακτικοί και αναλόγως να τους επιβραβεύει ή να τους τιμωρεί.
Μόνο αρχομανείς τύραννοι,  έχουν  τέτοιες ανάγκες και εφαρμόζουνε αυτές τις τακτικές και μεθόδους για την πλήρη υποδούλωση υποταγή του ανθρώπινου όντος .
Αλλά ακόμη και αν υπάρχει τέτοιος θεός, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός από ένα ανθρώπινο νοήμον όν, γιατί δεν είναι ούτε ευφυής ούτε δίκαιος ούτε σοφός ούτε καν λογικός.
Ο Αγαμέμνων, αν και γενναίος πραγματικά, έχει την αριστεία του στα Έπη τα Ομηρικά, έχει και πολλά ελαττώματα και λάθη έχει κάνει πολλά, πράγμα που υπογραμμίζεται από το ολόγραμμα του και την κακή ροή της ενέργειας στο σώμα του.
Το πρώτο μεγάλο λάθος που κάνει ο Αγαμέμνονας είναι ότι κλέβει την άνιμα του Αχιλλέα και μάλιστα 2 φορές και με την Ιφιγένεια και με την Βρισηίδα
Αρπάζοντας την Άνιμα από τον Αχιλλέα σε επίδειξη αλαζονικής ηγεμονίας,, καταστρέφει όχι μόνο το καλύτερο μέρος του στρατεύματος του το πιο αποτελεσματικό αλλά διχάζει και ολόκληρο το στράτευμα οδηγώντας το σε απανωτές πανωλεθρίες.
Οι Έλληνες έχει βρίσκονται εκεί για της Ελένης την αρπαγή και ο Αγαμέμνονος κάνει κάτι πολύ χειρότερο και από τους Τρώες. Κλέβει τον Αχιλλέα, του παίρνει τη γυναίκα και τον σκοτώνει μεταφορικά.
Δεν σκότωσε ο δειλός Πάρις τον Αχιλλέα, τον είχε σκοτώσει πιο πολύ πριν ο Αγαμέμνων κλέβοντας του, την  ψυχική δύναμη.
Το τέλος του δεν ήταν καλό, η Κλυταιμνήστρα ήταν η άνιμα του με παραπλήσια χαρακτηριστικά. Και ούτε το όνομα της Κλυταιμνήστρας αλλά, ούτε το όνομά της Μήδειας της  άνιμας του Ιάσονα δεν δίδεται σε παιδιά των Ελλήνων αποφεύγοντας αυτή την κακοτοπιά .
Αντί να αναλάβει την ευθύνη του, απέναντι στη θέα, να παραιτηθεί από την αρχηγία του στρατού και να παντρέψει τον Αχιλλέα με την Ιφιγένεια, δηλώνει την πλήρη υποταγή και τοποθετεί στο βωμό την θηλυκή κεφαλή. Ψάχνοντας για τις δικαιολογίες της Πετροβασίλη θα ρίξει το βάρος στη  Γιαδικιάρογλου και στον Μενέλαο και τον Οδυσσέα σαν να ήταν κανένας ανήλικος και τον παρέσυραν οι κακές παρέες και όχι ο  υπεύθυνος στρατηγός της εκστρατείας, πράγμα που το κάνει ακόμη χειρότερο. Μετάθεση ευθυνών.
Τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά με τον Αχιλλέα να ηγείται της εκστρατείας, ούτε οι Έλληνες θα είχαν υποφέρει τόσο πολύ αλλά ούτε και οι Τρώες. Θα ήταν μικρότερες οι παράπλευρες απώλειες και δεν θα θρηνούσαν οι Τρωάδες τόσο πολύ μαζί με την Εκάβη.
Τι απέγινε η Ιφιγένεια;
Την Ιφιγένεια την άρπαξε η θεά και θυσιάστηκε το αγαπημένο της ελάφι της, το ελάφι που κυνήγησε ο Ηρακλής και προσπάθησα να το πιάσει χωρίς να το πληγώσει, το κατέστρεψε ο Αγαμέμνονας βάζοντας σε νέες περιπέτειες την Ελληνική φυλή. Τριγυρνούσε με όλο το θηρίο,  εγωιστής και εγωμανης, αντί να κρατά την Λεοντή βγαίνοντας από την Πύλη των Λεόντων.
Την Ιφιγένεια την άρπαξαν οι Ταύροι και θυσίαζαν τους ξένους που έφταναν εκεί σαν αγελάδες.
Όταν επέστρεψε η Ιφιγένεια στην Ελλάδα μαζί με το τον άγριο ορεσίβιο αδελφό,  τον Ορέστη, τι βλέπει;
Ούτε ένα άγαλμα του Αχιλλέα στη Ελλάδα, μία θλιμμένη αυτοκρατορία των Αψβούργων έχει φτιάξει ένα Αχίλλειον ( που ρημάζει ) στο νησί των Φαιάκων και μόλις πρόσφατα ένα μικρό  και ταπεινό, στη χώρα των Φαρσάλων.
Ούτε ένα άγαλμα του Αλέξανδρου, μόνο ένα, στέκει στη Θεσσαλονίκη ατενίζοντας τον Όλυμπο πολύ πρόσφατα και μετά βίας, η Αθήνα ύψωσε σε βάθρο τον αρχηγό της εκστρατείας εναντίον των Περσών που είχαν κάψει την κλεινή πολιτεία. Πάλι καλά που δεν έχουν βάλει και άγαλμα του Δαρείου, να κλαίμε  και να θρηνούμε για την Περσέπολη.
Οι Αγαμέμνονες πολλοί, με στρατιωτικές στολές  μπόλικα παράσημα και μετάλλια, κοιλίτσα στρογγυλή και λίγο πλαδαροί. Νους υγιής εν σώματι υγιεί;  Αλήθεια, τα παράσημα και τα μετάλλια δεν δίνονται στον πόλεμο για να έχουν μία άξια, σε καιρό ειρήνης τι αντιπροσωπεύουν; Την αγαμεμνονική  ματαιοδοξία;
Και όχι μόνο αυτό, και ο Αχιλλέας και ο Αλέξανδρος βλέπει να λοιδορούνται να συκοφαντούνται από μίζερους δειλούς κομπλεξικούς ανθρώπους υποτυπώδους νοημοσύνης και να μην κατανοούνται στο ύψος τους και την σημασία τους.
Η σπουδαιότητα του Αχιλλέα είναι υψίστης σημασίας για την Εθνική Άμυνα της Ελλάδος. Στην ουσία δεν υπάρχει χωρίς αυτόν και το πρότυπο του.
Η απουσία του οδήγησε στις ήττες και πανωλεθρίας που υπέστη ο ελληνικός στρατός λόγω κακής στρατιωτικής ηγεσίας του.
Η παρουσία του Αχιλλέα και του Αλέξανδρου πρέπει να είναι σαφής και διαρκής.
Με  τον Αχιλλέα αρχηγό της Εθνικής Άμυνας ο Ελληνικός στρατός είναι αήττητος.  Σύζυγος του στο πλευρό του η Ιφιάνασσα Ιφιγένεια να τον βοηθά στην ψυχική ισορροπία  και στις ορθές  αποφάσεις να παίρνει σοφά.
Στην καινούργια Βουλή των Ελλήνων και στη νέα πρωτεύουσα που θα κτιστεί από την αρχή και σωστά, τρία αγάλματα πρέπει να στέκουν μπροστά:
το άγαλμα του Αχιλλέα
το άγαλμα της Νίκης με τα φτερά
και το άγαλμα της Αθηνάς Σοφίας
για ένα καθαρό Ελληνικό ουρανό
γραμμένο από ονόματα Ελληνικά.

Κλεπτών γαρ η νυξ, της δε αληθείας το φως.
Η νύχτα είναι των κλεφτών, και το φως είναι της αλήθειας Ιφιγένεια εν Ταύροις

Είπε η Ιφιγένεια… από τα Έπη τα Ομηρικά

Αστραία 

σήμερα εν αρτεμισίου επαναστατικού έτους 2021

Έχουμε εξορίσει την ομορφιά. Οι Έλληνες είχαν πάρει τα όπλα γι’ αυτήν. Αλμπέρ Καμύ

Η Ωραία Ελένη κόρη του Διός και σύζυγος του Μενέλαου κλεμμένη υπήρξε όμηρος των Τρώων για 10 χρόνια.
Ποιοι είναι οι Τρώες η Τροία και το Ιερόν Ίλιον.
Η Τροία είναι μία ανατολικού τύπου ιερή θεοσοφία που χτίζεται από μία Ιερή Τριάδα δύο θεούς και θνητό. Καταστρέφεται πάντα και πάντα ξαναχτίζεται και μεταφέρεται από Δύση σε Ανατολή και από Ανατολή σε Δύση ως εξουσία.
Η τελευταία κτίστηκε από τον Ατλαντίδη Δάρδανο και πολιορκήθηκε από τους Έλληνες αρχαίους Α(ρ)χαιούς. Εκπορθήθηκε από τον Οδυσσέα τον πτολίπορθο.
Σε λίγο υλικό επίπεδο η Ωραία Ελένη δηλώνει τι άλλο; Την ωραιότητα την ομορφιά την αισθητική και την ενδελέχεια τον σκοπό του αγάλματος κατασκευαστή.
Χωρίς την Ωραία Ελένη τίποτα καλό δεν μπορεί να φτιαχτεί και όμορφο.
Είναι σύζυγος του Μενελάου.
Ποιος είναι ο Μενέλαος; Είναι το καλύτερο παιδί του λαού αυτός που μένει με τον λαό και ο Όμηρος του απευθύνεται σε β΄ ενικό ως ένδειξη ιδιαίτερης αγάπης και συμπάθειας. Σε αυτόν και στον Εύμαιο μόνο.
Πού βρίσκεται σήμερα η Ωραία Ελένη και η κλεμμένη ομορφιά της Ελλάδος;
Στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου στο Λούβρο στο Λονδίνο στη Νέα Υόρκη στο Βατικανό.
Την είχανε κλέψει οι Τρώες μαζί με την ελληνική γραμματεία και όλους τους θησαυρούς, η Ανατολική Νέα Ρώμη και η Δυτική. Και την κρατούσαν για πάρτη τους κρυμμένη. Ο δειλός άγονος Πάρις με τη χρυσοποίκιλτη παρδαλή φορεσιά πλάγιαζε μαζί της στο κρεβάτι (της θεολογικής κοπτοραπτικής του Προκρούστη) και ο Πρίαμος Πάπας και ο Πατριάρχης βάζανε τον Έκτορα ( τους αυτοκράτορες) να βγάζουν το φίδι από την τρύπα και να πολεμούν για πάρτη τους. Οι ίδιοι, ως φιλειρηνικοί χριστιανοί δεν πιάνουν στο χέρι τους όπλο, αλλά ούτε και το μάγουλο τους δεν στρέφουν όταν χρειαστεί. Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄, αντί να αρπάξει το σπαθί και στην Ελλάδα να κατεβεί και να πολεμήσει με τους Έλληνες για την Ελλάδα έκανε με τον σουλτάνο εργασία διπλωματική που δεν του βγήκε σε καλό πολύ.
Η Ελένη επέστρεψε στην Ελλάδα με τον διαφωτισμό και την Ελληνική Επανάσταση του 1821 μετά από περιπέτειες που είχε με στην Αίγυπτο και με τις θεοσοφικές στοές εκεί των φαραώ που ήθελαν να τους κρατήσουν εσαεί.
Επέστρεψε με τα καλύτερα παιδιά των Ελλήνων πού πολέμησαν για την Ελληνική Ελευθερία. Επέστρεψε με τα πλοία της ελληνικής επανάστασης που φέραν ελληνικά ονόματα. Με τα ελληνικά ονόματα που άρχισαν να δίνουν οι Έλληνες στα παιδιά τους και εξόργισαν τον Αλή Πασά. Επέστρεψε στο Μενέλαο στη Λακεδαιμονία περιμένοντας τον Τηλέμαχο με αγωνία.
Τι απέγιναν οι Τρώες;
Οι Τρώες έφτιαξαν μία νέα Τροία τη χρηματοπιστωτική αυτή τη φορά, με τα χρηματιστήρια την μεγάλη απάτη και τις τράπεζες στη μεγάλη ληστεία.
Τα μουσεία μαζί με την Ελένη που άρπαξαν, πήρανε και τον Δούρειο Ίππο.
Όλοι ξέρουν πια ότι αυτή η ομορφιά ανήκει στην Ελλάδα που τη γέννησε και έθρεψε. Βλέποντας όλοι αυτή την ομορφιά, βγαίνουν οι Έλληνες από τα άλογα και τα παράλογα και “καίνε την Τροία”, ανεβάζοντας την συνείδηση της ανθρωπότητας σε άλλη οκτάβα μαζί τη νοημοσύνη την δικαιοσύνη και την ανθρωπιά.
Ο κάθε Μενέλαος σήμερα μπορεί να νυμφευτεί την Ωραία Ελένη και να βάλει σπίτι του, την επίγνωση την ομορφιά των Ομηρικών Επών την αυτογνωσία τη φιλοσοφία τη σκέψη την κρίση τη διάκριση τη στρατηγική και με αυτά στη ζωή του να πορευθεί. Και, να μην ξανακάνει το ίδιο λάθος, να μην ξανά αφήσει να του κλέψουν τη γυναίκα τα όνειρα την άνιμα και τη ζωή.
“ Όταν φεύγει μία γυναίκα φταίει ο άντρας” έχει πει ο δάσκαλός μας ο Λιαντίνης
και φταίει ο Μενέλαος που έχασε την Ωραία Ελένη. Καλό παιδί, αλλά φταίει.
Την έχασε γιατί φλέρταρε με τις ανατολικές θεοσοφίες, τους θιβετιανούς δασκάλους τους γιόγκι και τις ανατολικές θρησκείες της Μεσοποταμίας και  δεν  πρόσεχε την γυναίκα του.
“Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού εστίν”
Κάθε κλοπή και καταστροφή της Εθνικής Άνιμας με ρωγμή στην Εθνική Άμυνα ισοδυναμεί και αυτό πρέπει να προσεχθεί.

Αστραία

Χορεύοντας με τους λύκους

Λύκε λύκε είσαι εδώ…
Η άρεια ενέργεια είναι μια ενέργεια αρσενική ευθεία παρορμητική, είναι φωτιά. Είναι το κόκκινο το χρώμα με τη μεγαλύτερη ταχύτητα, ο Άρης Κριός, το γ΄ της εκλειπτικής, είναι το σπερματοζωάριο που ενώνεται με ένα ωάριο, στρογγυλό, θηλυκό, καμπύλο την Αφροδίτη και γεννούν ένα παιδί, την Αρμονία, σε ευφυή συνεργασία.
Ο Άρης είναι ο πολεμιστής, ο υπερασπιστής με τη σωστή χρήση της ενέργειας. Ο λύκος είναι το ζώο τοτέμ του και η Κοκκινοσκουφίτσα το παραμύθι του, μαζί με τον Ταρζάν που  χάρη στην  Τζέιν θυμάται πως ήταν άνθρωπος.
Σε έλλειψη ή υπερβολή έχουμε τους εκθηλυκοποιημένους άνδρες, τους παθητικούς, τους δειλούς, τους πολεμοχαρείς, τους βάναυσους σαδιστές.
Ο Άρης για να λειτουργεί άψογα και να συμπληρώνεται αρμονικά χρειάζεται κοντά του μία γυναικεία συντροφιά την Αφροδίτη. Χρειάζεται δηλαδή μία γυναίκα που να του αρέσει και να τον αγαπά, έτσι μπορεί σωστά και να πολεμά, αν χρειαστεί.  Αν αφήσουμε  τους τελευταίους 100  άνδρες  ναυαγούς σε ένα απομονωμένο άγιο νησί, να ασκητέψουν, μετά από 100 χρόνια δεν θα υπάρχει κανείς να θυμάται την αγιοσύνη τους και καμιά ανθρωπότητα να τους  μνημονεύει μαζί με τα λείψανα τους. Αυτός είναι ο αδυσώπητος νόμος της φύσης.
Η παρουσία της θηλυκής ενέργειας της γυναικείας διαισθητικής συμβουλής είναι απαραίτητη για την ισορροπία του. Δεν μπορεί να επιβιώσει ένας άνδρας χωρίς αυτή όσο έξυπνος  και δυνατός να είναι.
Για να συμβεί αυτό ο Άρης άντρας πρέπει να σέβεται τη γυναίκα Αφροδίτη και γυναίκα Αφροδίτη να μπορεί να τον αγαπάει και να τον εκτιμάει. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από αρμονικές ερωτικές σεξουαλικές σχέσεις χωρίς έλλειψη και χωρίς υπερβολή. Ούτε εμμονή με το σεξ, ούτε αποχή.
Ο Άρης είναι πολεμιστής, πολεμά άμεσα. Πολεμά σε μάχη σώμα με σώμα, γιατί έχει ένα σώμα που μπορεί να το υποστηρίξει αυτό, η γυναίκα πολεμά με άλλα μέσα.
Οι παλιοί άντρες σεβόταν τις γυναίκες και τα παιδιά, τα γυναικόπαιδα και τον άμαχο πληθυσμό όταν πολεμούσαν, εκεί σταματούσαν. Τώρα έχει ξεχαστεί και αυτό. Οι άνδρες χάνουν σε ενεργειακή μάζα μέσα από λάθος διατροφικές συνήθειες ασχολίες και γίνονται πιο θηλυπρεπείς.
Οι θρησκείες, επειδή είναι Αμαζόνες καταστρέφουν τους άνδρες, τους θυσιάζουν σε ένα αυταρχικό θεό που για να διατηρηθεί στην εξουσία, τον χωρίζει από το θηλυκό. Είναι χαρακτηριστικός ο μισογυνισμός που επικρατεί στις θεοκρατικές θρησκείες λεμουριακού τύπου.
Ο πραγματικός άντρας, ακόμη και θεός, δεν στέλνει στον πόλεμο το μονάκριβο παιδί του, ούτε τη γυναίκα του, και αυτός να παρακολουθεί την έκβαση του πολέμου και της σωτηρίας του κόσμου από την σκηνή του Δαρείου. Πάει ο ίδιος, γιατί όταν θα  γυρίσει πίσω, θα πρέπει  να υπάρχει κάποιος και κάποιοι να τον περιμένουν. Και αναλόγως να έχει ένα σοβαρό για να μείνει ζωντανός και θα γυρίσει.
Ο σωστός Άρης δεν είναι τζάμπα μάγκας. Δεν βρίζει ανώνυμα, δεν υπερασπίζει ανώνυμα τις ιδέες του και ότι αγαπά. Δεν χτυπά ένα αδύναμο και ποτέ πισώπλατα.
Η Αφροδίτη είναι η άνιμα για τον Άρη, μέρος του Χ. Είναι η πηγή της ενέργειας του και της ισορροπίας του. Αν αφαιρέσεις την Χ Αφροδίτη,  καταστρέφεις ένα άνδρα. Μένει ένα Υ, μόνο και άγριο θυμωμένο και απελπισμένο να κτυπά ότι και όποιο βρει μπροστά του.
Αυτό που έκανε ο Αγαμέμνων να αρπάξει τη Βρισηίδα από τον Αχιλλέα ήταν ένα γεγονός, όχι μόνο μεγάλης προσβολής αλλά, και μεγάλης ενεργειακής κλοπής. Του έκλεψε την  άνιμα άμυνα και μάλιστα δύο φορές προκαλώντας την θυελλώδη Μήνι  με την οποία αρχίζει ιδιαιτέρως  σημειολογικά η Ιλιάδα.
Ο Αγαμέμνων, με δράκους στον θώρακα του στον απόηχο της Παλαιάς Λεμουρίας και νοοτροπίας θυσιάζει την Ιφιγένεια άνιμα του Αχιλλέα για την επίτευξη της αποστολής, χρησιμοποιώντας τον.
Αντί να θυσιαστεί ο ίδιος και να βάλει το κεφάλι του στο βωμό ή στην καλύτερη περίπτωση να παραιτηθεί και να δώσει την αρχηγία του στρατεύματος στον Αχιλλέα, τον χρησιμοποιεί και του κλέβει την Άνιμα  του, Ιφιγένεια.  Συνεχίζει με τη Βρισηίδα καταστρέφοντας τον και οδηγώντας του στο θυμό, καταστρέφοντας παρ όλίγον, και την εκστρατεία. Γενναίος ο Αγαμέμνων αναμφίβολα,  αρσενικότητα ΧΥ πολλών αστέρων, έχει αριστεία, ο ποιμένας  των λαών, με το σκήπτρο του Διός, αλλά όχι σωστός αρχηγός, γιατί είναι εγωιστής και αλαζονικός. Αναγνωρίζει όμως το λάθος και είναι προς τιμή του ζητώντας έστω και καθυστερημένα συγνώμη από τον Αχιλλέα.

Οι Έλληνες βρισκόταν εκεί, εξαιτίας αυτής της αρπαγής, της εθνικής τους  άνιμας, της Ελένης.  Οι Τρώες κλέψανε τους θησαυρούς, τη γνώση αλλά και την ψυχική  δύναμη και ενέργεια των Ελλήνων, την πηγή της. Ήταν υποχρεωμένοι να την πάρουν πίσω. Χωρίς την Ελένη, η Ελλάδα  είναι χαμένη.  Η κλοπή των Τρώων  είναι μία πολύ σοβαρή κλοπή πρωτίστως ενεργειακή. Και τότε και τώρα.

Ο χριστιανισμός με τα πολλά πλοκάμια των αιρέσεων του,  καταστρέφει  την άρεια ενέργεια μέσα από μία άκρατη αντικοινωνική απάνθρωπη θρησκοληψία και θεολαγνεία κλέβοντας  ενοχοποιώντας  και αφορίζοντας την ομορφιά  της ζωής. Καταστρέφει  έτσι και τον εθνικό άνιμους.  Το αποτέλεσμα είναι να έχει δημιουργήσει  βάλτο  υστερίας σε νοσηρά έλη, συμπλέγματα, ενοχές και σαδομαχιστικά  σύνδρομα ταΐζοντας τον στερημένο σεξισμό των Μεροβιγγείων  πάρτι  με την Περσεφόνη  να λαχταρά ένα πραγματικό ερωτικό φιλί από τον νέο άνθρωπο.

Με πρότυπο έναν Θεό που δεν νυμφεύτηκε ποτέ, που δεν αγάπησε μία γυναίκα, που δεν αγκάλιασε μία γυναίκα και ένα δικό του παιδί, αλλά προτίμησε την παράνομη συνουσία με το κρίνο, που δεν πολέμησε ποτέ για την πατρίδα του, που δεν την υπηρέτησε, που  δεν εργάστηκε ποτέ, δίνοντας το σωστό παράδειγμα για Θεούς και ανθρώπους.
Οι Μύθοι, ως μύθοι και συμβολισμοί έχουνε μία δικαιολογία και ερμηνεία, ως κυριολεξία όμως και δόγμα, καμία.
Κάποτε, Once Upon a Time,…. ένας πολύ έξυπνος άνδρας ρώτησε μία πολύ απρόσιτη γυναίκα σε ένα  βραδινό τηλεφώνημα:
Τι θα μπορούσα να κάνω για να κερδίσω την αγάπη σου και το θαυμασμό σου;
Ρώτησε….

Αστραία