έτσι που την κατάντησε….

Τον Σεπτέμβριο του 2022, ο δημοκράτης Σαρλ Μισέλ συναντήθηκε με τον δημοκράτη Σαουδάραβα πρίγκιπα διάδοχο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν στο παλάτι του στη Τζέντα για να συζητήσουν την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ της ΕΕ και της Σαουδικής Αραβίας ….για δημοκρατικές μπίζνες

Διακρίσεις
Μεγάλος Αξιωματικός στο Τάγμα του Λεοπόλδου (21 Μαΐου 2014)
Υπουργός Επικρατείας (31 Οκτωβρίου 2019)
Τάγμα του Πρίγκιπα Γιαροσλάβ του Σοφού

Σαρλ Μισέλ: Αν θέλει ειρήνη, η Ευρώπη πρέπει να ετοιμασθεί για πόλεμο…
Η Ευρώπη οφείλει να ενισχύσει τις αμυντικές της ικανότητες απέναντι στη ρωσική απειλή, είπε…

Τώρα ξύπνησε ο Σαρλ Μισέλ από τον ύπνο της Ωραίας Κοιμωμένης στον εφιάλτη της Ευρωπαϊκής Ενωμένης. Μοσχοαναθρεμένος καλοπληρωμένος από τα 18 του, γιος πολιτικού υπουργός δήμαρχος πρωθυπουργός και πρόεδρος.
Μια ζωή να ζει από το μόχθο του ευρωπαϊκού λαού όπως και οι περισσότεροι από δαύτους, υπεράριθμοι και να έχουνε φέρει την Ευρώπη σε αυτή τη δεινή κατάσταση, χωρίς να δίνουν λογαριασμό πουθενά, Τρώνε και πίνουν με μεγάλους μισθούς και βασιλικά προνόμια «θεοί και φεουδάρχες» στο Φέουδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Μετά «συγχαίρουν» τον Πούτιν για την εκλογή του. Δεν είναι καλύτεροι….

Να τον γνωρίσουμε….

Ο Σαρλ Μισέλ ( Charles Michel) είναι Βέλγος πολιτικός και Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Διατέλεσε πρωθυπουργός του Βελγίου από τις 11 Οκτωβρίου 2014 έως τις 27 Οκτωβρίου 2019. Είναι γιος του πολιτικού Λουί Μισέλ. Ο Σαρλ Μισέλ είναι, επίσης, ηγέτης του γαλλόφωνου φιλελεύθερου κόμματος Μεταρρυθμιστικό Κίνημα από τις 14 Φεβρουαρίου 2011.

Πρώτα χρόνια
Ο Σαρλ Μισέλ γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1975 στη Ναμύρ. Ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία στα 16 του χρόνια όταν έγινε μέλος των Νέων Φιλελευθέρων της Ζοντόν. Ο πατέρας του, Λουί Μισέλ, ήταν δήμαρχος της πόλης από το 1983. Το 1994 εξελέγη επαρχιακός σύμβουλος για τη Βαλλωνική Βραβάντη.

Σπούδασε νομικά στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών (γαλλικό) και στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ και, μετά την αποφοίτησή του, έγινε δικηγόρος των Βρυξελλών.

Πολιτική σταδιοδρομία
Ο Μισέλ εξελέγη στη Βελγική Βουλή των Αντιπροσώπων το 1999 εκπροσωπώντας τη Βαλλωνική Βραβάντη, η οποία θεωρείται προπύργιο του φιλελεύθερου Μεταρρυθμιστικού Κινήματος.

Το 2000 ορίστηκε ως υπουργός Εσωτερικών Θεμάτων στη Βαλλωνική κυβέρνηση υπό τον Ζαν-Κλοντ φαν Κάουενμπεργκεν. Έτσι, έγινε ο νεότερος υπουργός στην ιστορία του Βελγίου. Το ίδιο έτος εξελέγη ως δημοτικός σύμβουλος στη Βαβρ, ενώ το 2006 εξελέγη ως δήμαρχος της πόλης.

Τον Δεκέμβριο του 2007 διορίστηκε Υπουργός Συνεργασίας για την Ανάπτυξη στην κυβέρνηση του Γκι Φερχόφσταντ θέση που διατήρησε και στις δύο κυβερνήσεις του Υβ Λετέρμ και στην κυβέρνηση του Χέρμαν βαν Ρομπέι.]

Τον Ιανουάριο του 2024, ανακοίνωσε ότι θα παραιτηθεί από την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για να είναι υποψήφιος το 2024 εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο , προτού ανακαλέσει την απόφασή του εντός του ίδιου μήνα και δηλώσει ότι θα ολοκληρώσει την τρέχουσα θητεία του

Τον Δεκέμβριο του 2018, εμφανίστηκε μια πολιτική κρίση σχετικά με το αν έπρεπε να υπογραφεί το Παγκόσμιο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση . Ο εταίρος του συνασπισμού του Μισέλ N-VA, που αρχικά υποστήριξε το Συμφωνητικό, αντέστρεψε την πορεία του για να αντιταχθεί σε αυτό, ενώ τα άλλα τρία κόμματα συνέχισαν να το υποστηρίζουν. Ο Μισέλ ανακοίνωσε στη συνέχεια τον σχηματισμό κυβέρνησης μειοψηφίας , με τα CD&V, MR και OVLD να υποστηρίζουν το σύμφωνο. Στις 18 Δεκεμβρίου, υπέβαλε την παραίτηση της κυβέρνησής του στον Βασιλιά. Ο Βασιλιάς αποδέχθηκε την παραίτηση του Μισέλ στις 21 Δεκεμβρίου μετά από διαβούλευση με τους ηγέτες του κόμματος. Παρέμεινε στο αξίωμα ως προσωρινός πρωθυπουργός κατά τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2019 και τις διαπραγματεύσεις συνασπισμού που ακολούθησαν.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του, υπήρξαν εσωτερικές εκφράσεις δυσαρέσκειας, μεταξύ άλλων από πρωθυπουργό και διπλωμάτες από διάφορες χώρες της ΕΕ προς τη διοίκηση του Μισέλ. Οι σύνοδοι κορυφής της ΕΕ, για τις οποίες είναι υπεύθυνος ως πρόεδρος, επικρίθηκαν ότι δεν ήταν καλά οργανωμένες. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, αγνόησε τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αντί να παραμείνει προσανατολισμένος στη λύση όπως οι προκάτοχοί του στην εξουσία. Ένα διπλωματικό fauxpas γνωστό ως » Sofagate » περιγράφηκε ως σύμβολο της τεταμένης εργασιακής σχέσης μεταξύ της προέδρου της Επιτροπής Ursula von der Leyen και του Michel. Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022 , οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας περιελάμβαναν επίσης δέσμευση περιουσιακών στοιχείων στη Ρωσική Κεντρική Τράπεζα , η οποία διατηρεί 630 δισεκατομμύρια δολάρια σε συναλλαγματικά αποθέματα για να την αποτρέψει από το να αντισταθμίσει τον αντίκτυπο των κυρώσεων. Στις 5 Μαΐου, ο Charles Michel είπε: «Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό όχι μόνο για να παγώσει τα περιουσιακά στοιχεία αλλά και να καταστεί δυνατή η κατάσχεσή τους, για να διατεθεί για την ανοικοδόμηση» της Ουκρανίας.

Να κόψει από το μισθό του…… αν θέλει να βοηθήσει την Ουκρανία, που μεταπηδά από τη μία θέση στην άλλη και πληρώνεται αδρά ( και από την Ελλάδα ως πρόεδρος του ΕΚ) και, να σημειωθεί πως το Βέλγιο έχει ακόμη βασιλεία με το υψηλότατο μεγαλειότατο Φίλιππο…. στην δημοκρατία παρωδία της ΕΕ για να μην ειρωνεύεται τον Πούτιν που τυπικά δεν έχει κανέναν τίτλο. Δεν είναι καλύτερος….

Αστραία

ιμπέριουμ με τα ΤΟΤΕΜ ζώα των Δημοκρατιών της Γαίας

Ο χαρισματικός πρόεδρος της Ρωσίας πρώην Σοβιετικής Ένωσης, Βλαντιμίρ Πούτιν εξελέγη πανηγυρικώς διαγωνιζόμενος με τον εαυτό του στις πρόσφατες εκλογές.

Συγχαρητήρια του έδωσε και ο Σαρλ Μισέλ, πρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου που καθιερώθηκε από το 2009 μόνιμα και με υψηλό μισθό, μία ακόμη θέση για να τακτοποιήσει τους ευρωπαϊκούς φεουδάρχες που μεταπηδούν από μία υψηλή θέση σε άλλη, ελεώ θεϊκής δημοκρατίας κομμένης και ραμμένης στα μέτρα τους, Έτσι τους βολεύει….
Τι να πει και ο Ευρωπαίος φεουδάρχης Σαρλ Μισέλ στο Ρώσο Τσάρος τη Γ΄ Ρώμης, τι να πούμε και εμείς στις Δημοκρατίες της Δύσης και της Ανατολής. Όπως τους βολεύουν…..
Συγχαρητήρια επίσης έστειλαν, για την νίκη της δημοκρατίας, ο πρόεδρος της δημοκρατίας του Ιράν, του Ιράκ, ο Γενικός Γραμματέας της Κίνας, ο Πρόεδρος της Τουρκίας, της Ινδίας ο Μόντι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και ισόβιος πρωθυπουργός της Ελλάδος, (παλαιάς Β΄ Ρώμης ) ως εξ ίσου χαρισματικός και αναντικατάστατος. Μόνο η οικογένεια Μητσοτάκη βγάζει ανθρώπους ικανούς για προέδρους και πρωθυπουργούς με θεϊκή καταγωγή Α΄ Ρώμης, μαζί τις οικογένειες Καραμανλή Παπανδρέου. Έχουν το κληρονομικό χάρισμα…πως να το κάνουμε.

Ας γνωρίσουμε τον Θεϊκό Ρωμύλο ιδρυτή της Ρώμης

Ο Ρωμύλος ήταν ο θρυλικός ιδρυτής και πρώτος βασιλιάς της Ρώμης.
Τι αναφέρει η παράδοση της δημοκρατίας ( ξέρουν οι παραδόσεις από δημοκρατίες,,,να τις τηρούμε)
Οι μύθοι σχετικά με τον Ρωμύλο περιλαμβάνουν πολλά ξεχωριστά επεισόδια και φιγούρες, συμπεριλαμβανομένης της θαυματουργής γέννησης και της νεανικής ζωής τού Ρωμύλου και τού δίδυμου αδελφού του, Ρώμου. της δολοφονίας του Ρώμου και η ίδρυση της Ρώμης, η αρπαγή των Σαβίνων γυναικών και ο επακόλουθος πόλεμος με τους Σαβίνους, μια περίοδος κοινής διακυβέρνησης με τον Τίτο Τάτιο, η ίδρυση διάφορων ρωμαϊκών θεσμών· ο θάνατος ή η αποθέωση του Ρωμύλου και η διαδοχή του Nουμά Πομπίλιο.
Σύμφωνα με τη ρωμαϊκή μυθολογία, ο Ρωμύλος και ο Ρέμος ήταν γιοι της Ρέας Σιλβίας από τον θεό Άρη. Ο παππούς τους από τη μητέρα ήταν ο Νουμίτωρ, ο νόμιμος βασιλιάς της Άλμπα Λόνγκα, μέσω του οποίου τα δίδυμα κατάγοντο τόσο από τον Τρωικό ήρωα Αινεία, όσο και από τον Λατίνο, τον βασιλιά του Λατίου.

Πριν από τη γέννηση των διδύμων, ο θρόνος του Nουμίτορος είχε σφετεριστεί από τον αδελφό του, Aμούλιο, ο οποίος δολοφόνησε τον γιο ή τους γιους τού Nουμίτορος και καταδίκασε τη Ρέα Σιλβία σε αέναη παρθενία, αφιερώνοντάς την ως Εστιάδα. Όταν η Ρέα έμεινε έγκυος, ισχυρίστηκε ότι την είχε επισκεφθεί ο θεός Άρης. Ο Αμούλιος τη φυλάκισε και μετά τη γέννηση των διδύμων διέταξε να τα ρίξουν στον Τίβερη. Αλλά καθώς το ποτάμι είχε φουσκώσει από τη βροχή, οι υπηρέτες που είχαν επιφορτιστεί με την απόρριψη των βρεφών δεν μπορούσαν να φτάσουν στις όχθες του και έτσι άφησαν τα δίδυμα κάτω από μία συκιά στους πρόποδες του λόφου Παλατίνου.

Στην παραδοσιακή αφήγηση, μία λύκαινα ανέλαβε στα δίδυμα και τα θήλαζε, μέχρι που βρέθηκαν από τον βοσκό του βασιλιά, Φαύστουλο, και τη σύζυγό του Άκκα Λαρεντία.

Από τον Λύκο στην Αρκούδα …. για την Δημοκρατία στη Φάρμα των Ζώων των καλών ποιμένων. Ξέρουν αυτοί,…. θα μάθουν και αυτά.

Αστραία

Οι Τίτλοι στη Δύση
Πες μου τον τίτλο σου να σου πω ποιος σου τον έδωσε και …..τι αξία έχει
Παρατηρώντας την ιστορία των ανθρωπίδων από τις ρίζες της Μυθιστορίας τους, παρατηρούμε πως άνθισαν οι τίτλοι και οι αυτοκρατορίες στην Ανατολή με τους δούλους του θεού, τους υπηκόους του Θεού και του αυτοκράτορα, τα προσκυνήματα τα κοψομεσιάσματα και πως εξέδραμον για να κατακτήσουν την Δύση για να διαδώσουν την πίστη τους για την σωτηρία των άμοιρων Homo. Kαι….. την κατέκτησαν σώζοντας την τσέπη τους.
Πρώτον, μέσα από τις θρησκείες και ειδικά μέσα από τον χριστιανισμό που έγινε η απόλυτη εξουσία κατά την Εποχή των Ιχθύων και δεύτερον μέσα από την ανθηρή τιτλοφορία των οφιτσίων κουρδίζοντας την ανθρώπινη ματαιοδοξία. Όλα και όλοι ξεπουλιώνται για ένα τίτλο….. χωρίς φαιά ουσία, όπως μας πληροφορεί κυνικά και ο σαρδόνιος Francis J. «Frank» Underwood.
Οι σταυροφόροι χριστιανοί εξέδραμον στην Παλαιά Ατλαντίδα, την Αμερική, με το όραμα της Νέας Ατλαντίδας του Λεμούριου Σολομώντα, όραμα που μοιράζονται μαζί με τον Αιθίοπα Μεσσία Σελασιέ απόγονο του Βασιλιά της Ανατολίας.
Αν και ήταν οι περισσότεροι αποστασιοποιημένοι από την δογματική επίσημη χριστιανική θρησκεία, ως Μασόνοι, γρήγορα έβαλαν πολύ νερό στο κρασί τους και ενσωματώθηκαν με την θεοσοφία σε μια αγία οικογένεια ως πανθρησκεία.
Παρά τις εξαγγελίες για ισότητα ελευθερία και δικαιοσύνη, η ανθρωπότητα βούλιαξε στην ανοησία την αδικία και την θρησκευτική δουλεία με τις ευλογίες τους. Και οι Homo ….. έγιναν Human Beings.
Μετά την ίδρυση της θεοσοφίας στη Νέα Υόρκη ακολούθησαν και όλοι οι γκουρού της ανατολής βλέπε Όσο: άγρια άγρια Πολιτεία το ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ του Netflix.
Ο δράκος της ανατολής κοιμόταν και η τύχη του δούλευε, μέχρι που άνοιξε την πύλη του, το 1972 ο Νίξον και μετακόμισε στη Αυλή των Εσπερίδων μαζί με τον Μπρους Λη, τον David carradine το κουνγκ φου και τον τελευταίο του Πεκίνου, χορευτή
Η Δύση έγινε ένα θλιβερό ανισόρροπο εκφυλιστικό ποτ πουρί θρησκειών θρησκευτικών δοξασιών ολοκληρωτικών ιδεολογιών στην οποία συνυπήρχαν και συνυπάρχουν και στην ευρωπαϊκή αυλή, παπάδες δεσποτάδες πρίγκιπες βασιλιάδες πρωθυπουργοί και …..πρόεδροι.
Αχ …..αυτοί οι πρόεδροι σε όποια γωνία και να σταθείς και να φωνάξεις, κύριε πρόεδρε, θα ξεπεταχτούν καμιά δεκαριά να απαντήσουν με σπουδή, είναι πάντα τόσο πολλοί. Μαζί με τα καθρεφτάκια και τις χανδρούλες στους αυτόχθονες Ινδιάνους έδιναν και ένα τίτλο προέδρου στους ετερόχθονες με κορδελίτσες υπάτου.
Άπειροι πρόεδροι και οργανισμοί, οργανισμοί και πρόεδροι απειράριθμοι,
και όλοι τους χωρίς ευθύνη. Οι πρώτοι πρόεδροι στο Βυζάντιο ήταν χωρίς γένια αποκλειστικά και μόνο για ευνούχους.
Η Δύση υπέφερε και υποφέρει από αυτή την ασυμμάζευτη τιτλοφορία τα ήθη και έθιμα της Ανατολής, αυτή την νοοτροπία χωρίς κανένα νόημα και ουσία. Και ακόμη υποφέρουμε….από τους προσκυνημένους Προέδρους μας , γιατί κουβαλούν μια παλιά ανατολίτικη νοοτροπία .

Ο Πρόεδρος ήταν ανώτερος βυζαντινός αυλικός και εκκλησιαστικός τίτλος τον 10ο έως τα μέσα του 12ου αιώνα
Ο τίτλος δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 960 από τον Νικηφόρο Β’ Φωκά και απονεμήθηκε για πρώτη φορά στον Βασίλειο Λεκαπηνό , τον ευνούχο παρακοιμούμενο . Τοποθετήθηκε πολύ ψηλά στην ιεραρχία της αυλής, ερχόμενος αμέσως πιο κάτω από τη θέση της ζώστης πατρίκιας και πριν από το μάγιστρο , που σημαίνει ότι ήταν ο πιο ανώτερος μη αυτοκρατορικός τίτλος που ήταν ανοιχτός στους άνδρες. Ο τίτλος προφανώς συνέχισε να περιορίζεται στους ευνούχους μέχρι τα μέσα του 11ου αιώνα, όταν άνοιξε στην ευρύτερη αριστοκρατία και απονεμήθηκε εκτενώς. Ο τίτλος απονεμήθηκε ευρέως τον 11ο αιώνα, αφότου άνοιξε σε μη ευνούχους, προκαλώντας τη δημιουργία του προτοπρόεδρου (πρωτοπρόεδρος, «πρώτος πρόεδρος ») για να διακρίνει τους ανώτερους από τους κατόχους του. Ο τίτλος, μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της μεσοβυζαντινής αυλικής ονοματολογίας, έπεσε σταδιακά σε αχρηστία κατά την περίοδο των Κομνηνών και εξαφανίστηκε τον τελευταίο 12ο αιώνα. Σύμφωνα με το De Ceremoniis (I.97) του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ’ Πορφυρογέννητου(ρ. 913–959), τα ρούχα και τα διακριτικά των προέδρων τη δεκαετία του 960 ήταν: «ένας ροζ χρώματος και χρυσοκέντητος χιτώνας , μια ζώνη επικαλυμμένη με πολύτιμους λίθους και μια λευκή χλαμύδα (μανδύα) στολισμένη με χρυσές ταινίες και με δύο χρυσές ταμπλιά [τετράγωνα μπαλώματα] και διακόσμηση από φύλλα κισσού».
Ο όρος πρόεδρος χρησιμοποιήθηκε συχνά για έναν επίσκοπο , ο οποίος ήταν φυσικά ο πρόεδρος του τοπικού κλήρου, και σε μερικές σπάνιες περιπτώσεις για τους μητροπολίτες επισκόπους . Τον 13ο αιώνα, όμως, απέκτησε μια πιο συγκεκριμένη σημασία: δόθηκε σε επισκόπους που είχαν ταυτόχρονα τη δικαιοδοσία σε μια κενή επισκοπική έδρα. Ως πρόεδρος της κενής επισκοπικής έδρας, αυτός ο επίσκοπος διηύθυνε τη διοίκησή του, αλλά διαφοροποιήθηκε από τον κανονικό επίσκοπο, αφού ποτέ δεν εγκαταστάθηκε επίσημα σε αυτήν την επισκοπική έδρα. Όπως και στο δικαστήριο, ο όρος πρόεδρος χρησιμοποιήθηκε επίσης για να δηλώσει την προτεραιότητα μεταξύ μιας ομάδας αξιωματούχων
Πρόεδρος στο Βυζάντιο. Αρχικά προοριζόταν για ευνούχους άνοιξε στα μέσα του 11ου αιώνα και στους «Γενειοφόρους», ιδιαίτερα στους στρατιωτικούς αξιωματούχους.

Πρόεδροι ευνούχοι και μη, με γένια ή μη;
Στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό και τους προέδρους, ..λέει μια παροιμία σοφή

Αστραία