Εις οιωνός άριστος να μάχεστε για την αλήθεια Πίνετε και τρώτε με αμετροέπεια και απληστία του σκασμού σαν τρωκτικά και παράσιτα σε βάρος της Γης και του λαού.Κλέβουν τον πλούτο των εθνών. Σκοτώνετε τα παιδιά στα σε τρένα χωρίς φρένα όταν δεν τα διώχνετε από την πατρίδα γαία και δεν τα ξεριζώνετε σαν άριζα δέντρα. Καταστρέφετε το περιβάλλον χτίζετε χωρίς σοφία χωρίς ρυμοτομία και το γεμίζετε πλαστικά σκουπίδια καζίνο ξενοδοχεία και ξαπλώστρες με δούλους να φέρνουν αέρα στους ξαπλωτούς φαραώ. Μολύνετε τη γη, το νερό, βιάζετε την φύση την καλλιέργεια. Φτωχοποιείτε την τάξη την αγροτική, βασική πρωτογενή και ταΐζετε τον λαό άρτον και θεάματα ευτελή σε Κολοσσαίο θλιβερό Τρέχετε σαν την άδικη κατάρα από δω και από κει σε αργόσχολο τουρισμό και ανώφελα συνέδρια με σέλφι φωτό. Δημιουργείτε παρασιτικούς οργανισμούς και ΜΚΟ χωρίς κανένα αποτέλεσμα για τους πελάτες σας, τα τσιράκια των πολυεθνικών λύκων και υαινών και ροκανίζετε τα τελευταία αποθέματα στον πλανήτη αυτό. Η ιστορία σας έχει καταδικάσει εδώ και καιρό στον φωριαμό και η Μυθολογία στη μαύρη τρύπα του Γαλαξιακού σύμπαντος σας κρατάει τη θέση με τον Ερμή τον ψυχοπομπό.
Η Διάπλασις των Ελληνοπαίδων, πλούσιων και φτωχών Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν μπορούν να λυθούν αν μείνουμε στο ίδιο επίπεδο σκέψης που είχαμε όταν τα δημιουργήσαμε. Σε δύσκολες αλγεβρικές εξισώσεις απαιτείται πλάγια σκέψη εκτός από τον ορθό λόγο. Για να είναι οι δυνάμεις κεντρομόλες απαιτείται να ορισθεί ένας κοινός γεωμετρικός τόπος συνάντησης, γνωστός και κατανοητός σε όλους. Ένας τόπος όπου μειώνονται οι τριβές, αποσβένονται οι έριδες που μας αποδυναμώνουν. Αυτό το σχήμα είναι ο κύκλος, του οποίου το κέντρο είναι θεμελιώδες, αφού εκεί τοποθετείται η Ιερή φλόγα της Εστίας. Να μη χανόμαστε λοιπόν, με το σωστό αεράκι να ταξιδεύουμε.( Αυτό είναι το σύμβολο του Ηλίου. Η Ελλάς είναι η χώρα του Ηλίου- Απόλλωνα, η χώρα του φωτός. Το σημείο αναφοράς αποτελεί το κέντρο βάρους με την ακτίνα να διευρύνεται, χωρίς ωστόσο να χάνεται το αρχικό κέντρο. Όλα τα σημεία της περιμέτρου ισαπέχουν έχοντας άμεση πρόσβαση σε αυτό). Εδώ τοποθετείται ο Όμηρος και τα θαυμαστά Έπη του. Είναι το ισχυρό χαρτί του Ελληνισμού: διάσημος, με διεθνές διαβατήριο, αγαπητός και κοσμοπολίτης, η θαυμαστή κληρονομιά μας . Η ευφυία του Ομήρου συνίσταται στο ότι κατόρθωσε να διασώσει το έργο του, υπερκεράζοντας την κατασταλτική εξουσία, και να διαδοθεί στην υφήλιο. Λειτουργεί σε πολλά επίπεδα, τόσο στο προσωπικό όσο και στο συλλογικό. Σκιαγραφεί όλους τους χαρακτήρες της ζωής, την συμπεριφορά, τη δράση και το πεπρωμένο τους .Οι σκέψεις γίνονται πράξεις. Οι πράξεις γίνονται συνήθειες. Οι συνήθειες γίνονται χαρακτήρας. Ο χαρακτήρας γίνεται μοίρα. Στο κόσμο των ιδεών γενεσιουργεί ο μεγάλος δημιουργός ισχυρά σύμβολα, πρότυπα ανθρώπων και απαράμιλλων πολεμιστών. Η αναφορά και η ενεργοποίηση τους θα μας δώσει υψηλής ποιότητας ενέργειας , διότι καθίσταται συνδετικός κρίκος με την πρωταρχική πηγή του Λόγου των Ελλήνων. Στέκεται ως Διαχρονική Διακήρυξη της Οικουμενικότητας του Ελληνισμού, ως υπογραφή και εγγύηση για την επιστροφή του. Οι λόγοι για να εστιάσουμε την προσοχή μας σε αυτόν είναι ουσιαστικοί. Επιγραμματικά : Γνώση και Αυτογνωσία, προσωπική και εθνική, φιλοπατρία και η οικουμενική πρόταση για την Αλκίνοο Πολιτεία των Φαιάκων, Παγκόσμιων Νοήμονων Πολιτώνκαι Δημοκρατικών Εθνών
“Εάν θέλετε να μάθετε γιατί η ελίτ του έθνους μας δεν έχει ηθική, γιατί οι δικηγόροι, οι γιατροί, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και οι μεγιστάνες των επιχειρήσεων εξισώνουν την συγκέντρωση στοιχείων με την γνώση, την ειλικρίνεια με την αλήθεια, την κληρονομημένη δύναμη με τη δικαιοσύνη, τους τίτλους και τα κουστούμια με την αξιοπρέπεια και το κεφάλαιο με το ταλέντο, γιατί δηλαδή δεν γνωρίζουν το παραμικρό για την Ελληνική σοφία, πρέπει να κοιτάξετε τους μέντορες που τους εκπαίδευσαν και τους έδωσαν τα πτυχία τους.”
Στο παρόν δοκίμιο θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε κριτικά τις έννοιες της Μαζικής Κουλτούρας, της Υψηλής Τέχνης, του Πολιτισμικού Σχετικισμού και του Ευρωπαϊκού Εθνοκεντρισμού σε σχέση με τις απόψεις των συγγραφέων Victor Davis Hanson και John Heath στο έργο τους Ποιος Σκότωσε τον Όμηρο;[1].
Είναι σαφές πως πριν επικεντρωθούμε σε οποιαδήποτε προσπάθεια συσχετισμού εννοιών και απόψεων, είναι αναγκαίο να προσπαθήσουμε να καθορίσουμε -όσο αυτό είναι εφικτό στα πλαίσια ενός δυναμικού συστήματος ιδεών που συνεχώς εξελίσσονται και μεταβάλλονται- το τι σημαίνουν οι παραπάνω έννοιες στη σύγχρονη εποχή και πώς μπορούμε να τις προσεγγίσουμε κριτικά σε σχέση με το αντικείμενο της μελέτης μας. Κατόπιν θα δούμε με ποιο τρόπο σχετίζονται με το στοχασμό των συγγραφέων ως απόψεις, σε ό,τι αφορά στις θέσεις τους για την κλασική παιδεία και την αποκατάσταση της ελληνικής σοφίας.
Οι Έννοιες
Ως πολιτισμικό σχετικισμό, σε αντιπαράθεση με την έννοια του εθνοκεντρισμού καταρχήν, είναι δυνατόν να θεωρήσουμε την ιδέα πως κάθε πολιτισμός ή έθνος πρέπει να κρίνεται με βάση τις δικές του αξίες και πρότυπα συμπεριφοράς και όχι βάσει των αξιών ή των προτύπων συμπεριφοράς ενός άλλου πολιτισμού ή έθνους. «Ο πολιτισμικός σχετικισμός είναι ουσιαστικά μια μεθοδολογική προσέγγιση στο ζήτημα της φύσης και του ρόλου των αξιών σε ένα πολιτισμό»[2]. Ως τέτοια, μας ωθεί να συνειδητοποιήσουμε ότι οι αξίες με τις οποίες ζει ένα ανθρώπινο σύνολο, συνδέονται άρρηκτα με το ιδιαίτερο είδος πολιτισμικής καλλιέργειας την οποία βιώνει αυτό το σύνολο[3]. Είναι, επίσης, μια αναγκαία οπτική γωνία, αν επιθυμεί να κατανοήσει κανείς τις διαρκείς μεταβολές και διαφορετικές διαστάσεις μιας παγκόσμιας, εξελισόμενης πολυπολιτισμικής κοινωνίας[4].
Στον αντίποδα ο εθνοκεντρισμός υποδηλώνει την άποψη πως κάποιος πολιτισμός ή κοινωνία ή ομάδα είναι εγγενώς ανώτερος από όλους τους άλλους. Η κρίση των άλλων πολιτισμών γίνεται με βάση τα δικά του πολιτισμικά ιδεώδη, θεωρώντας οτιδήποτε «διαφορετικό» ως κατώτερο. Κατ’ ουσίαν ο εθνοκεντρισμός υποδηλώνει μια ανικανότητα εκτίμησης ενός πολιτισμού που περιλαμβάνει μια διαφορετική φυλετική ή εθνική ομάδα, διαφορετική θρησκεία και ήθη, γλώσσα, πολιτικό ή οικονομικό σύστημα. Τούτο, γιατί η αντίληψη ενός εθνοκεντρικού συστήματος σκέψης στηρίζεται στην υπόθεση ότι ο κόσμος και η πραγματικότητα είναι τμήμα του δικού του πολιτισμικού συστήματος αξιών[5].Υποδηλώνει επίσης την ανικανότητα διάβλεψης μιας κοινής βάσης στην ανθρωπότητα, πίσω από τις επιφανειακές παραλλαγές των κοινωνικών και πολιτισμικών παραδόσεων. Η έννοια του ευρωπαϊκού εθνοκεντρισμού προσδιορίζει τοπικά τα παραπάνω, θέτοντας ως βάση του δυτικού πολιτισμού τα πολιτισμικά –ή πολιτιστικά αν θέλετε- επιτεύγματα του ευρωπαϊκού χώρου και του αυτοπροσδιορισμού του ως φυσική συνέχεια του κλασικού ελληνικού πολιτισμού
Το Ποιος Σκότωσε τον Όμηρο; λοιπόν είναι μια ιστορία σχετικά με το γιατί πρέπει όλοι να ενδιαφερθούμε για το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στη ζωτικότητα των Ελλήνων και στην ατολμία εκείνων που είναι υπεύθυνοι για τη διάσωση των Ελλήνων, ανάμεσα στη σαφήνεια και το σφρίγος των πρώτων και την ασάφεια και την ανιαρότητα των δεύτερων. Ωστόσο, δεν πρόκειται για μια άλλη ανάλυση της παρακμής του θεσμού του Πανεπιστημίου. Ούτε πρόκειται να βρείτε εδώ μια άμεση εμπλοκή στους πολέμους περί πολιτισμού. Αυτά τα πολύ σοβαρά βιβλία-φιλοσοφικές πραγματείες και δημοσιογραφικές αποκαλύψεις-έχουν ήδη εκδοθεί. Ίσως υπερβολικά πολλές φορές.
Υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στους κλασικιστές και στους αρχαίους Έλληνες που οι ίδιοι μελετούν και διδάσκουν. Οι περισσότεροι μπορεί να είναι επιτυχημένοι και να έχουν μία λαμπρή σταδιοδρομία αλλά θα ήταν αποτυχημένοι σαν Έλληνες. Πολλοί είχαν και έχουν μία σκόπιμη επιθυμία να νοθεύσουν και να καταστρέψουν τους “σεξιστές” και “ρατσιστές” Έλληνες με σκοπό κάποια βραχυπρόθεσμα οφέλη στην καριέρα τους. Εξετάζοντας το ποιος σκότωσε τον Όμηρο ελπίζουμε να καταδείξουμε ότι η άγνοια γύρω από την Ελληνική σοφία πρέπει να είναι ζωτικού ενδιαφέροντος, όχι επειδή η Δύση πεθαίνει, αλλά επειδή αντίθετα, οι θεσμοί και ο υλικός πολιτισμός της κατακλύζουν πλέον τον κόσμο”,
Ένας Αμερικανός υπερασπίζεται τον Όμηρο, τις κλασικές σπουδές και τον πολιτισμό που γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Ξιφουλκεί κατά της αδιαφορίας που υπάρχει σήμερα για τις ελληνικές σπουδές, εκτοξεύει κατηγορίες για τη μείωση των κονδυλίων στα αμερικανικά πανεπιστήμια και προτρέπει τους αναγνώστες των βιβλίων του να «ζήσουν περισσότερο ελληνικά». Ο κ. Βίκτωρ Ντέιβις Χάνσον (Victor Davis Hanson) θα βρίσκεται αύριο ( το 2001 ) στην Αθήνα, προσκεκλημένος του Ιδρύματος Ωνάση και θα δώσει μια διάλεξη στο ξενοδοχείο «Ιντερκοντινένταλ» με το προσφιλές του θέμα «Ποιος σκότωσε τον Όμηρο». Ο κ. Χάνσον, σε ηλικία μόλις 48 ετών, διαθέτει ήδη μια εικοσαετή ακαδημαϊκή εμπειρία στη διδασκαλία των ελληνικών γραμμάτων και σήμερα είναι διευθυντής του προγράμματος κλασικών σπουδών στο πανεπιστήμιο του Φρέσνο στην Καλιφόρνια. Έχει βραβευτεί από την αμερικανική φιλολογική εταιρεία και έχει εκδώσει ένδεκα βιβλία σχετικά με την αρχαία ιστορία. Εύλογο λοιπόν το αρχικό ερώτημα για τη «γνωριμία» του με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό: «Μεγάλωσα σε μια απομονωμένη φάρμα στην κεντρική Καλιφόρνια», λέει ο κ. Χάνσον και εξηγεί ότι ο δρόμος προς το πανεπιστήμιο ήταν μια οδός διαφυγής. «Όμως, επειδή δεν με ευχαριστούσαν οι πολιτικές επιστήμες και η κοινωνιολογία, κατά κάποιο τρόπο, είδα τις κλασικές σπουδές ως έναν εναλλακτικό κόσμο, ένα καταφύγιο. Εκεί ανακάλυψα έναν πλούσιο κόσμο όπου χωρίς να το συνειδητοποιώ, αρκετές αξίες τις οποίες πρέσβευε ήταν παρόμοιες με εκείνες που μεγάλωσα». Σταδιακά οι κλασικές σπουδές τον απορρόφησαν και έζησε στην Αθήνα δύο φορές την περίοδο 1973-1974 και 1978-1979. Όσο για τη σημερινή θέση και σημασία που έχουν οι κλασικές σπουδές στο δυτικό πολιτισμό, ο Αμερικανός ελληνιστής λέει ότι τις θεωρεί ως «σημείο – κλειδί». «Η άνοδος των πολυπολιτισμικών σπουδών είχε αρνητικά αποτελέσματα, διεθνώς, όσο και στην αμερικανική κοινωνία». Είμαστε μια κοινωνία πολλών εθνοτήτων, όμως πρέπει να έχουμε ως σημείο αναφοράς μια κοινή κουλτούρα, την έννοια της Δημοκρατίας, την οικονομία της αγοράς, την προσωπική ελευθερία του ανθρώπου. Φυσικά απολαμβάνουμε το φαγητό, τη λογοτεχνία, τα παιχνίδια από την πλούσια παράδοση της Κίνας, της Λατινικής Αμερικής ή της Αφρικής. Όμως πρέπει να ομολογήσουμε ανοιχτά ότι ουδείς επιθυμεί να ενστερνιστεί τη θρησκεία των Ίνκας ή τα αφρικανικά πολιτικά συστήματα, την κινεζική έννοια της ελευθερίας ή τις ισλαμικές ιδέες θρησκείας και κράτους. Συνεπώς το δυτικό παράδειγμα που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα είναι η μοναδική μας ελπίδα. Φυσικά εκτιμούμε την αισθητική και την ομορφιά της ελληνικής τέχνης, της λογοτεχνίας και της αρχιτεκτονικής., όμως σε αυτές τις κρίσιμες ημέρες με τις μεγάλες πολιτιστικές αλλαγές, το σημείο αναφοράς είναι οι αξίες της αρχαίας Ελλάδας». Στο ερώτημά μας για ποιο λόγο ο Όμηρος δεν είναι πλέον δημοφιλής στα αμερικανικά πανεπιστήμια, ο κ. Χάνσον δίνει δύο ερμηνείες: «Πρώτον, λόγω των επιπόλαιων αξιών ζωής και των εφήμερων απολαύσεων στη σύγχρονη εποχή του βίντεο. Δεύτερον, και πλέον σημαντικό, είναι η έλλειψη αφοσίωσης των ακαδημαϊκών, που είναι ταγμένοι να διατηρούν και να προάγουν την ελληνική κληρονομιά. Οι περισσότεροι είναι στενόμυαλοι υπάλληλοι χωρίς επιθυμία ή δυνατότητα να δώσουν τη φλόγα της αγάπης προς τον Ελληνισμό». Ο κ. Χάνσον λέει πως η κλασική παιδεία είναι κάτι περισσότερο από την απλή γνώση της γλώσσας. «Εκείνο που συχνά ξεχνάμε είναι το πνεύμα του Ελληνισμού», λέει. «Η κριτική αναφορικά με το βιβλίο εστιάστηκε στην πρόσκληση να «συμπεριφερόμεθα» περισσότερο ως Έλληνες», μας λέει. «Ασφαλώς δεν εννοούμε το να φοράμε χιτώνες ή να έχουμε σκλάβους. Είναι η διάθεση να γευθούμε τον τρόπο ζωής των Ελλήνων, ιδίως όπως το βλέπουμε στον Όμηρο και στον Πλάτωνα, ένα κουράγιο να μιλά ειλικρινά και ξάστερα, μια επιθυμία να συμμετέχει σε διάλογους αντιπαράθεσης, η αναγνώριση ότι το κυνήγι της καριέρας, η δειλία, η παθητικότητα και το κοινωνικό στάτους κβο συχνά δεν οδηγούν πουθενά. Οι Έλληνες αναγνώρισαν ότι οι ανακαλύψεις τους για τον ορθολογισμό και τον εμπειρισμό δεν ήταν το παν. Άφηναν οδούς για τις ανθρώπινες εμπειρίες ανοικτές σε μυστήρια, στο πνεύμα και στο ανεξήγητο. Εμείς ως καθηγητές πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και συχνά μη παραδοσιακοί και να υποδεχόμαστε θετικά, αντί να αποφεύγουμε κάθε αντίθετη γνώμη».
«Μοναδικά τα ελληνικά επιτεύγματα» Για το σημερινό ελληνικό πνεύμα, ο κ. Χάτσον θεωρεί ότι το κλειδί για τη διατήρηση του Ελληνισμού είναι η σύγχρονη Ελλάδα. «Υπάρχει κάτι μαγικό στη φυσική διαμόρφωση της ελληνικής γης, που υποβοηθά να ερμηνεύσεις τα ελληνικά επιτεύγματα, μας λέει ο κ. Χάτσον. Παρά την εκπαίδευσή μου στην ελληνική φιλοσοφία, ποτέ δεν κατάλαβα τον Ελληνισμό έως τη στιγμή που έζησα στη χώρα σας για δύο χρόνια. Υπάρχει κάτι ανεξήγητο, όταν εξετάζεις την ιστορία της Ελλάδας, που μπορεί να ερμηνευτεί μόνο από το πνεύμα, καθώς αυτό αποτελεί από μόνο του μια λογική εξήγηση. Το γεγονός ότι μια τόσο μικρή χώρα στα νότια Βαλκάνια δημιούργησε το δυτικό πολιτισμό, ευδοκίμησε μέσα στη ρωμαϊκή κατοχή, σχεδόν μόνη αντιστάθηκε στις προκλήσεις του Ισλάμ για αιώνες, υπέφερε και άντεξε την Οθωμανική κατοχή, είναι κάτι το εντυπωσιακό ή απίστευτο. Καμία άλλη κοινωνία στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι συγκρίσιμη. Οι Έλληνες, όπου και να τους συναντήσεις, στην Ευρώπη, την Καλιφόρνια ή το Σικάγο, διαθέτουν μια ελαστικότητα και ένα αίσθημα τόλμης». Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «Έθνος της Κυριακής» της 27ης Μαΐου 2001, σ. 51.
Είναι ο Όμηρος σύγχρονος όσο ποτέ σήμερα και γιατί; Τα μεγάλα έργα είναι σημαντικά γιατί είναι διαχρονικά . Προηγούνται της εποχής τους, την οραματίζονται, την εξηγούν, την πλάθουν, την δημιουργούν. Ο Όμηρος, ως μεγάλος μύστης ποιητής, άνθρωπος της γνώσης και οραματιστής δημιούργησε το αθάνατο έργο του, κληρονομιά, δώρο και παρακαταθήκη για την ανθρωπότητα, θουκυδίδιο «κτήμα ες αεί». Πολυμήχανος, όπως ο πρωταγωνιστής του ο Οδυσσέας, πολυμήτις, όπως ο ηγέτης του Ολύμπου, ο άρχων του Νου, σοφός, όπως η κόρη του η Ατρυτώνη, δίκαιος, όπως η Θέμις , η σύζυγός του, έμψυχος, όπως η ηρωποιός Ήρα, μαχητικός, όπως ο Αχιλλέας και ΝΕΟΣ πάντα, όπως ο Τηλέμαχος και η καρδιά του, η ΚΑΡΔΙΑ των Ομηρικών Επών. Που βρίσκεται κρυμμένος ο Οδυσσέας; Που είναι σήμερα; Ξεκίνησα από το 2008 ένα οδυσσειακό ταξίδι στο διαδίκτυο αναζητώντας τα ίχνη του, με σκοπό να τον ανακαλύψω, συνεπής στο Ομηρικό Πνεύμα και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις εντυπώσεις μου και την καταγραφή- περιγραφή του ταξιδιού αυτού με ό,τι βρήκα, ό,τι είδα και ό,τι συνάντησα κατά την διάρκεια του.
Στον μυθικό κόσμο του μαγικού ρεαλισμού
Αναζητώντας τον Όμηρο…. Πως; Βαδίζοντας στα ίχνη του Ερμή και αντιστρόφως σαν τον Απόλλωνα. Ψάχνοντας τον μέσα στην ζωή, στις παρέες, τις μάχες, την επιβίωση, τη μοναξιά και των ανθρώπων, την συναναστροφή. Τι είναι ορθολογισμός, αιτιοκρατία, αλληγορία, ερμηνεία, μεταφορά, παρομοίωση, σουρεαλισμός, μύθος, ιστορία, θεωρία, ενέργεια, ύλη, μετάφραση, επιστημονική μέθοδος, ρεαλισμός και άλλα πολλά και βασικά για την κατανόηση και σύζευξη των δύο ημισφαιρίων του ανθρωπίνου νου. Από τα απλά και μερικά, αναγωγικά, στα πιο σύνθετα και επαγωγικά. Τι είναι μαντεία; Ήταν προφήτης ο Όμηρος, μύστης; Είχε προφητικές ικανότητες; Μαντικές ίσως. Γνώριζε αστρολογία; Ποια είναι η διαφορά της μαντείας και της προφητείας; Έχει καταθέσει κάποιο διαχρονικό μήνυμα που μας αφορά και πως μπορεί να παραληφθεί από εμάς, αποτελεσματικά; Αυτά και άλλα πολλά με έχουν απασχολήσει ανησύχως τα ήσυχα βράδια, τα χειμωνιάτικα και καλοκαιρινά. Το παρόν βιβλίο είναι μια προσπάθεια μιας μικρής φλόγας κεριού να ατενίσει μέσα από το φως των Ομηρικών αστεριών, την Μυθιστορία. Πετώντας στην Ελευθερία και κυνηγώντας ένα όμορφο ελάφι της γνώσης με τα φτερά ενός μαγικού αετού και μια επιθυμία; Θέλω να ξέρω, θέλω να γνωρίζω και αυτό είναι ένα ταξίδι, μια περιπέτεια και ένας έρωτας πέρα από κάθε προσδοκία.
Τι είναι το ναγουάλ Το ναγουάλ είναι ένας όρος των Τολτέκων, Ατλαντικών φυλών, που χρησιμοποίησε ο Κάρλος Καστανέντα, οξυδερκής μυθιστοριογράφος και σημαίνει αυτό που μπορεί να γίνει Γνωστό και ανήκει στο Άγνωστο. Είναι το ναγουάλ ο ένας και αληθινός Θεός; Όχι δεν είναι ο Θεός, με αυτή την έννοια , γιατί ο θεός ανήκει σε κάτι που δεν μπορεί να γίνει Γνωστό με την ανθρώπινη μορφή, συνεπώς είναι πέρα από το Γνωστό και το Άγνωστο και είναι περιττό να συζητάμε για αυτό. Το ναγουάλ είναι ενέργεια, μία πρωταρχική πηγή των έμβιων όντων είναι ο υδάτινος Ωκεανός της Κοσμικής Αντίληψης από τον οποίο προέρχονται όλα τα έμβια όντα και κυρίως οι άνθρωποι και οι πρώτοι ανθρωπίδες που τρέφονται με νερό. Αυτό δεν κάνει το ναγουάλ, “ Θεό “, αλλά κάνει τους ανθρώπους θρησκόληπτους και δημιουργεί τις θρησκείες. Δεν επιτρέπεται να προσκυνούμε κανέναν Θεό της Θάλασσας, αθάνατο ή θνητό. Είναι δουλοπρεπές κουτό και αντιδεοντολογικό. Η ανθρωπότητα γνώρισε δύο μεγάλους ωκεανούς, της Δύσης και Ανατολής, τον Ειρηνικό (πασιφικό) και τον (ποσειδώνιο ) Ατλαντικό με τις εκάστοτε εποχές τους την εποχή της Λεμουρίας και την εποχή της Ατλαντίδας τα φύλα και τις φυλές τους. Οι μετατροπές της ενέργειας του ναγουάλ, σε ύλη τονάλ και οι ανθρωποκεντρικές προβολές έχουν δημιουργήσει όλες αυτές τις παρεξηγήσεις τις θρησκευτικές, τις οποίες χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τα εκάστοτε ιερατεία για να κυβερνήσουν και να απομυζούν να λεηλατούν χρησιμοποιώντας τους ανθρώπους σαν τα ζώα και θεοποιώντας τα ζώα. Όπως τον δεινόσαυρο δράκο, το ψάρι Ωάννη, τις αγελάδες, τους ταύρους τον κροκόδειλο, την ίβιδα και άλλα. Η λογική και ο ορθολογισμός στερεώνεται σε ένα νησί του τονάλ, είναι γη, στεριά που ξεπροβάλει από μια τρικυμισμένη θάλασσα και η διαίσθηση η ενόραση και ο διαλογισμός είναι κολύμπι σε έναν άγριο μανιασμένο ωκεανό. Οι παγίδες στο νησί του Γνωστού το τονάλ, είναι μεγάλες. Καραδοκεί ο Μινώταυρος και δύσκολα βγαίνεις από κει, αλλά στον ωκεανό του Άγνωστου, της καθαρής ενέργειας είναι ακόμη μεγαλύτερες. Δύσκολα επιβιώνει κανείς γιατί είναι κάθετες του σημείου συναρμολόγησης και αντίληψης, μετακινήσεις. Το σημείο αντίληψης στον άνθρωπο που βρίσκεται κοντά στην καρδιά και πίσω αριστερά, είναι ένα σημείο που μπορεί να μετακινηθεί κάθετα και να περιστραφεί. Η περιστροφή περιστρέφει το σημείο στις διαφορετικές αντιλήψεις της πραγματικότητας του κόσμου και του σύμπαντος. Απαιτείται όμως άψογη χρήση ενέργειας για αυτό γιατί όλα είναι θέμα ενέργειας. Οι άνθρωποι μοιράζονται αυτές τις μετακινήσεις σε ομοιομορφία και συνοχή κάθε εποχής. Κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά που αποτελούνται από το Γνωστό και το Άγνωστο. Το Άγνωστο εξασκεί μία γοητεία στους ανθρώπους επειδή είναι πρωτογενές άπιαστο και μακρινό. Αυτή την γοητεία και αυτή τη γνώση εκμεταλλεύονται μερικοί έμποροι και πουλάνε θρησκεία και Θεό, στο λαό, μαζί με το σανό, με μεγάλο εμπορικό κέρδος. Βασικό χαρακτηριστικό είναι η πίστη, η οποία είναι απαραίτητη, γιατί η πίστη δεν μετακινεί απλώς βουνά, μετακινεί το σημείο αντίληψης και συναρμολόγησης, έτσι ο πιστός βλέπει τον Θεό με μάτια του και …..θαύματα πολλά. Δεν βλέπει όμως, ότι είναι ένα απλό σημείο που απλώς μετακινεί, η άκαμπτη πρόθεση του, η πίστη του αυτή. Η έλλειψη μόρφωσης καλλιέργειας και ευρύτερης παιδείας, τον κάνει φανατικό θρησκόληπτο και δογματικό. Πιστεύει πως βλέπει τον Θεό και συνήθως τον βλέπει άνδρα, αρσενικό λευκό μαύρο Έλληνα Άριο Γερμανό ή Ινδό.
Και από δω αρχίζουν τα προβλήματα τα μεγάλα, για τον κόσμο και τον λαό. Επειδή το ναγουάλ λειτουργεί σαν παραίσθηση αποφένια παρηγοριά και ναρκωτικό, το χορηγούν με το κιλό. Και όταν δεν το χορηγούν μέσω θρησκείας και θρησκευτικών δοξασιών, το χορηγούν μέσω άλλων θεαμάτων και θυμάτων και φυσικά μέσω των φυσικών ναρκωτικών, που ακριβώς κάνουν το ίδιο πράγμα, μετανικούν το σημείο συναρμολόγησης. Για αυτό και τα ναρκωτικά, η πίστη και οι θρησκείες εξασκούν μία ακατανίκητη γοητεία στις μάζες, που δεν ζουν χωρίς τις εξαρτησιογόνες τους ουσίες. Τα προβλήματα της ύλης του τονάλ δεν τα λύνει ένα υπερανεπτυγμένο θρησκευτικό νοσηρό συναίσθημα που ελέγχουν οι θρησκευτικοί ταγοί και γκουρού. Τα πολλαπλασιάζει. Η ιστορία μας έχει δείξει ότι αυτή η εμπλοκή έχει αποτύχει παταγωδώς. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το νησί του τονάλ, όπως είναι η διαφθορά η διαπλοκή, η ανθρώπινη εκμετάλλευση, η οικολογική καταστροφή αντιμετωπίζονται μόνο με τη σωστή αναδιάταξη της ενέργειας την εργονομική και την καθαριότητα την σωστή. Προτεραιότητες και πρωταρχικότητες που ξεκινούν από αυτό που θα τοποθετήσεις στο κέντρο του νησιού.
Αν βάλεις στο κέντρο του νησιού, έναν “Θεό” είσαι χαμένος από χέρι , γιατί γύρω από αυτόν το «Θεό» τον ιερό στο απυρόβλητο, θα συγκεντρωθεί όλη η μαφία και οι νονοί, όλες οι εγκληματικές οργανώσεις του δηλαδή, για να κρύβονται πίσω του. Το έχουμε δει συμβαίνει αυτό και επαναλαμβάνεται πλειστάκις.
Συνεπώς διαχωρίζεις πλήρως τα θέματα της Πολιτείας από τα θέματα της θρησκείας. Καμία ανάμειξη ο Θεός, με τα θέματα της πολιτείας. Ο Θεός θα πρέπει να παραμένει προσωπική υπόθεση του καθενός, όποιος και να είναι αυτός. Τοποθετείς στο κέντρο έναν άνθρωπο θνητό ολοκληρωμένο και σωστό, αλκίνου νου με ουσία φαιά και σύντροφο την αρετή . Την έννοια του Θεού μόνο αλληγορικά, ποτέ ως κυριολεξία, για να γίνεται σωστά η μεταφορά από την αριστερά στη δεξιά πλευρά και διαλέγεις την μυθολογία και την ερμηνεία που σε καλύπτει περισσότερο για να κατανοήσεις αυτό το πολύπλοκο θέμα. Με αυτό τον τρόπο τοποθετείς τον Ποσειδώνα στη θέση του και στο κέντρο του, που είναι τα πόδια και δεν τον βάζεις στο κεφάλι, δεν είναι η θέση του εκεί. Ο Ποσειδώνας ως βασικό κέντρο ενέργειας δεν μπορεί να καταργηθεί στους όρθιους ανθρωπίδες και στον Χόμο sapiens, αλλά μπορεί από την θέση του και το κέντρο του, σωστά να λειτουργεί. Και, να πηγαίνει καμία βολτίτσα στον αγαπημένο του λαό, τους Αιθίοπες Σελασιέ, Αφρική και Ασία. Αυτό έκανε θαρρώ και ο μεγάλος μας Όμηρος Ποιητής και έφθασε Ελεύθερος σε ένα Γνωστό νησί. Αυτό, της Ιθάκης Ελλάδας μας, μέσα από μια μεγάλη θαλάσσια Άγνωστη διαδρομή 2000 χρόνων με ανελέητο κυνηγό θεό, τον Ποσειδώνα που δένει τα πόδια. Μαζί του και ……ΕΜΕΙΣ
Σε Α΄ Ενικό 