μία θάλασσα αρχαία πλατιά

Μισογυνισμός και μισανδρισμός

Κι η Ήρα η σεβάσμια  δολοφρονούσα του αποκρίθηκε  και του είπε:
«θέλω να πάω να ιδώ τα πέρατα της γης της πολύτροφης
τον Ωκεανό, των θεών τον πρόγονο, και την Τηθύ  μητέρα,
που με ανάθρεψαν στο παλάτι τους και με καλοτάισαν.
Σ᾿ αυτούς πηγαίνω, τις ατέλειωτες  φιλονικίες  τους να  λύσω
 πάει καιρός πολύς που αγκάλιασμα δε χαίρονται   ούτε την αγάπη
χωριστά κοιμούνται,  ο ένας του άλλου έχει θυμώσει. 300 Ξ Ιλιάδος

Δύο φορές αναφέρεται στην Ιλιάδα και στη Ραψωδία Ξ , η απόφαση της  Ήρας να πάει να συναντήσει τους γεννήτορες γενάρχες των θεών τον Ωκεανό και την  Τηθύ για να τους συμφιλιώσει,  δολοπλόκος  όμως για  να κοιμίσει τον Ολύμπιον άρχοντα  του νου, βοηθώντας τους πρωτοσχηματιζόμενους  Έλληνες Αχαιούς.
Τα μυθικά αυτά  πτερόεντα  λόγια, έχουν μία πολύ βαθιά σημασία και εστιάζονται στη ρίζα του προβλήματος του ανταγωνισμού του πολέμου των δύο φύλων αλλά και στην αναγκαιότητα της συμφιλίωσης τους.
Η αρσενική αρχή, το  άρρεν, είναι γιανγκ, είναι πολωμένη ενέργεια -,  είναι ευθύ είναι βέλος άμεσο, είναι απροκάλυπτο, είναι δυναμικό είναι πολεμικό είναι αδιάλλακτο και εξουσιαστικό. Σπανίως βλέπουμε ευθείες γραμμές στο σύμπαν, παντού βλέπουμε  όμως την αρσενική αρχή σε θέματα εξουσίας, ευθύς εξαρχής ξεκινώντας από τον πρώτο εξουσιαστή τον Ουρανό. Ο άνδρας  είναι ετερότροφος σεξουαλικά,  για αυτό και είναι  ευάλωτος στα θέματα του σεξ, δεν μπορεί να είναι αυτόνομος, δεν μπορεί να ελέγξει το θέμα αυτό εύκολα και ελέγχεται  από την εξουσία εύκολα μέσα από αυτό.
Η  θηλυκή αρχή, το θήλυ, είναι  γιν +, είναι καμπύλο, είναι τόξο  που λυγίζει, είναι  έμμεσο, είναι κεκαλυμμένο, είναι ακατάστρεπτο,  είναι δυναμικά ειρηνικό, είναι διαλλακτικό. Παντού στο σύμπαν βλέπουμε  καμπύλα και στρογγυλά σχήματα και σφαίρες αστεριών και πλανητών γιατί το σύμπαν εν τη γενέσει του είναι θηλυκό. Η γυναίκα αυτότροφη  σεξουαλικά  μπορεί να είναι αυτόνομη στα θέματα του σεξ . Έχει μεγαλύτερες αντοχές όταν θελήσει και μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση αλλά, δεν έχει στόχο γνώση και προορισμό γιατί δεν έχει παιδεία.
Για να γεννηθεί κάτι,  απαιτεί μία κοιλότητα να συντηρηθεί αυτό το κάτι, να επωαστεί να  κυοφορήσει και είναι η γυναικεία μήτρα και κοιλότητα.
Οι άντρες δεν έχουν αυτή τη φυσική κοιλότητα προσπαθούν να την αναπληρώσουν μέσα από την κοιλότητα του εγκεφάλου τους. Γεννούν διαφορά  «παιδιά», ιδέες ιδεολογίες  φιλοσοφικές οικονομικές πολιτικές θρησκείες κλπ,  τα περισσότερα  όμως είναι τέρατα γιατί δεν έχουν  τη διαύγεια και τη σοφία του Διός του καθαρού νοός. Και έχουν μία εμμονή με την εξουσία  καταστροφική και αυτοκαταστροφική. Ειδικά οι διανοούμενοι μπαίνουν στον Λαβύρινθο και αποκτούν το κεφάλι του Μινώταυρου που τους  καταβροχθίζει στο τέλος.  Δεν ξαναβγαίνουν. Αυτά τα περίεργα ζωικά κεφάλια τα παρατηρούμε και σε άλλες μυθολογίες και πολιτισμούς, όπως στους Αιγυπτιακούς θεούς, αλλά και στους σύγχρονους εξουσιαστικούς  άνδρες με τις παπικές μίτρες κορώνες και στέμματα στα κεφάλια τους. Προσπαθούν να αναπληρώσουν μία μήτρα που δεν διαθέτουν και μία κοιλότητα που δεν έχουν  για να διατηρήσουν μια εξουσία που δεν δικαιούνται. 
Το πρώτο πράγμα όμως  που κάνει ένας άντρας όταν έρχεται στην εξουσία είναι να αρχίσει να καταστρέφει τους υπόλοιπους άντρες, την αρσενική αρχή που φοβάται,  τους ευνουχίζει  ή τους εξορίζει, από τον Ουρανό έως τον Λάϊο, γιατί φοβάται μην του πάρουν τον θρόνο και την εξουσία. Τις γυναίκες δεν τις φοβάται, αλλά τις χρησιμοποιεί για  την ενέργεια τους, ποικιλοτρόπως, ως συζύγους ερωμένες  παλλακίδες και υπηρέτριες.
Ένας ευνουχισμένος  από το σύστημα, καταπιεσμένος άντρας, χωρίς λεφτά, χωρίς δουλειά,  χωρίς σύντροφο, γυναίκα  χωρίς παιδιά, χάνει την αυτοεκτίμησή του, την αξιοπρέπεια του, τον αυτοσεβασμό του και καταλήγει βάναυσος  δυνάστης, να εκτονώνεται και να επιδεικνύει «τον ανδρισμό»  του σε γυναίκες παιδιά και αδυνάτους.
Το όλο θέμα εισάγεται σε  ένα φαύλο κύκλο, ο ένας να  καταπιέζει τον άλλον σε εναλλασσόμενους ρόλους αφέντη δούλου, καταπιεστή και  καταπιεζόμενων μικρών και μεγάλων  τυράννων.
Πώς μπορεί να λυθεί αυτό το μεγάλο πρόβλημα που έχει τις ρίζες του σε έναν Ωκεανό αρχέγονο  και πολύ βαθιά;
Με την κατανόηση της άλλης φύσης της πολικότητας της ενέργειας και της διαφορετικότητας της αρσενικής και θηλυκής αρχής.
Το γιν και γιανγκ είναι η αρχαία γνώση του δράκου και βρίσκεται στην κινεζική φιλοσοφία τοποθετημένο πολύ σωστά  κυκλικά και συμπληρωματικά. Πριν το πάρουν, οι λεμουριακές θρησκείες -ιερατεία, κλέβοντας τον δράκο, και το χωρίσουν σε αντιπαλότητα εξοντωτική μέσα από ένα μισογυνισμό και μισανδρισμό, όχι ευφυή.
Και θα το ξαναπώ γιατί το  θεωρώ βασικό:
Ο άντρας πρέπει να διαθέτει  καρδιά να στηρίζει να προστατεύει το θηλυκό και η γυναίκα να έχει μυαλό για να  βοηθάει και να συμβουλεύει το αρσενικό σωστά.

Αστραία

από την Ωκεανίδα Τηθύ στην θάλασσα εντός μας

Η Μεσόγειος είναι το ιδανικό μέρος για την γέννηση μεγάλων έργων τέχνης γιατί εδώ το φως του ήλιου πέφτει από τις 45 μοίρες και φωτίζει άψογα κάθε αντικείμενο, κρύβοντας κάθε του στρεβλότητα. Γκαουντί

Η θάλασσα της Τηθύος υπήρξε μεγάλη κεντρική θάλασσα, η οποία εκτεινόταν ανάμεσα στην Ευρασιατική ήπειρο και την Αφρικανική (Γκοντβάνα) στις εξής γεωλογικές περιόδους: σε όλο τον παλαιοζωικό αιώνα και στον μεσοζωικό αιώνα και στην πρώτη περίοδο του καινοζωικού αιώνα, η οποία ονομαζόταν τριτογενής και τώρα πλέον παλαιογενής περίοδος και η οποία περιελάμβανε τρεις εποχές (παλαιόκαινος εποχή, ηώκαινος εποχή, ολιγόκαινος εποχή). Η θάλασσα της Τηθύος ονομάστηκε έτσι χάρη στην αρχαία ελληνική θεότητα των ωκεανών Τηθύς. Σημερινά υπολείμματα της Τηθύος είναι η Μεσόγειος και η Ερυθρά Θάλασσα.

Ο Ηρόδοτος π.χ. χρησιμοποιεί επί μέρους ονόματα θαλασσών και κολπώσεών της αντί ενιαίου ονόματος (Α 163). Άλλοι αρχαίοι Έλληνες αναφέρονται σε αυτήν περιφραστικά, είτε προς τον έξω από τις Ηράκλειες στήλες απλωμένο ωκεανό, είτε ως γνωστότερη την έσω από τις εν λόγω στήλες. Π.χ. ο Στράβων την ονομάζει: «η εντός και καθ΄ ημάς λεγομένη θάλασσα», προσδιορισμό που πιστά μιμήθηκαν αργότερα οι Ρωμαίοι και τον μετέφρασαν ως «Μare Νostrum» (= ημέτερη θάλασσα). Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης την ονομάζει «θάλασσα» έναντι εκείνου του ωκεανού. Το αυτό και ο Πολύβιος, ενώ άλλοι Ρωμαίοι χρησιμοποιούν τον όρο «mare internum» ή «mare insentinum» (= εσωτερική θάλασσα) καθώς και «Μare magnum» (=Μεγάλη θάλασσα).
Η Μεσόγειος στο έλεος του άφρονος ανθρώπου
Οικολογική καταστροφή που θα πάρει μήνες ή και χρόνια να καθαριστεί – Το Ισραήλ προσπαθεί να εντοπίσει το πλοίο που ευθύνεται για την πετρελαιοκηλίδα που επηρέασε 16 κοινότητες, 170 χιλιόμετρα και το 40% των ακτών του
Μεσόγειος ώρα μηδέν
Όπως έσβησε η Ρώμη, έτσι σβήνει και η Δύση, από τις ίδιες αιτίες και σχεδόν με τον ίδιο τρόπο. Ό,τι ήταν ο Δούναβης και ο Ρήνος για τη Ρώμη, είναι ο Ρίο Γκράντε και η Μεσόγειος για την Αμερική και την Ευρώπη: τα σύνορα ενός πολιτισμού που είναι πλέον ανυπεράσπιστα.
Pat Buchanan, 1938-, Αμερικανός πολιτικός
Είθε να επικρατήσει η σωφροσύνη!
Αστραία