και αντίνοες θρησκείες
Ημέρα κατά της κακοποίησης των παιδιών, χθες και, σε ιστορικές και μυθολογικές διαδρομές διαπιστώνουμε πώς τα παιδιά είναι στο έλεος μιας εξουσίας παράλογης και καταχρηστικής
αρχίζοντας από την θυσία του Αβραάμ κατά την οποία ο «καλός θεός » ζητάει από τον δούλο του, να θυσιάσει το παιδί του για να δοκιμάσει την πίστη του και την αγάπη του προς αυτόν.
Θέτει δηλαδή ένα εκβιαστικό δίλημμα, καψόνι, κατά τα ήθη και έθιμα της Ανατολίας, αναγκάζοντας έναν δύσμοιρο πατέρα θυσιάσει και να κακοποιήσει το παιδί του για να αποδείξει την αφοσίωσή του στον «θεό»
Ο ίδιος «ο πάνσοφος Θεός » θα ισχυριστεί πως θυσιάζει και σταυρώνει τον γιο του για να σώσει τον κόσμο, λες και δεν μπορούσε να σκεφτεί κάποιο άλλο καλύτερο σχέδιο και δεν είχε εναλλακτική λύση για τη σωτηρία του κόσμου….από τις θυσίες των παιδιών.
Το ιστορικό αποτέλεσμα είναι να εγκλωβίζονται οι άνθρωποι σε αυτή την παράλογη «λογική» θρησκειών και ιερατείων και να θυσιάζουν τα παιδιά τους για τις εγωκεντρικές φιλοδοξίες τους πουλώντας και επιβάλλοντας διάφορες «σωτηρίες». Τα παιδιά να κακοποιούνται στα χέρια των ιερατείων, αιώνες τώρα. Να ευνουχίζονται, να εκπορνεύονται, να θυσιάζονται για χάρη της εξουσίας του «θεού «.

Δεν υπάρχει κανένας λογικός Θεός που θα σου ζητήσει ποτέ κάτι τέτοιο και αν υπάρχει, τον στέλνεις απλά στο διάολο και ακόμη μακρύτερα. Δεν θυσιάζεις το παιδί σου για κανέναν Θεό και για κανέναν στόχο προσωπικό.
Αν θέλει ο κόσμος να σωθεί, ας σωθεί, αν δεν θέλει, δικαίωμά του. Μεσσιανισμοί, Σωτηρίες με το ζόρι, με μαστίγια και καρότα και με θυσίες παιδιών είναι απαράδεκτες και δεν γίνονται από ΝΟΗΜΟΝΕΣ ανθρώπους αποδεκτές, επουδενί.

Αστραία

από την Ουρ της Βαβυλωνίας με Γενάρχη Πατριάρχη τον Αβραάμ

Ο Αβραάμ 1813-1648 πΧ, πατριάρχης του έθνους Ισραήλ και των Αράβων. Θεωρείται πως ήταν πρόγονος του Ιωσήφ. (Ματ. 1:1-16· Λου. 3:23-38)

Έτσι στα 100 του χρόνια ο Αβραάμ, σύμφωνα με τη διαταγή του Θεού άλλαξε το όνομά του, από «Άβραμ» που λεγόταν και σήμαινε «ο υψηλός ή υπέροχος πατέρας», σε «Αβραάμ» που σημαίνει «ο πατέρας μας ο υπέροχος», δηλαδή ο γενάρχης και πατέρας των εθνών.

Ο μεγάλος πατριάρχης της εβραϊκής φυλής που απ’ αυτόν αρχίζει η ιστορία του Ισραήλ αλλά και της αραβικής (Γένεση 25,12-18. Α’ Παραλειπομένων 1,28-31), γεννήθηκε στην πόλη Ουρ της Χαλδαίας και ήταν γιος του ειδωλολάτρη Θάρα. Παίρνοντας σύζυγο την ετεροθαλή αδελφή του Σάρα, μαζί με τον πατέρα του και τον ανιψιό του Λωτ έφυγε από τη Χαλδαία και πήγε στη Χαρράν, όπου έζησε για πολύ καιρό και όπου πέθανε ο πατέρας του. Τότε, υπακούοντας στην εντολή του Θεού, πήγε στη χώρα Χαναάν, παίρνοντας μαζί του τη γυναίκα του Σάρρα, τον Λωτ και όλα του τα υπάρχοντα και τα κοπάδια των ζώων που είχε. Και εκεί για πρώτη φορά πήρε από τον Θεό την υπόσχεση ότι θα κάνει αυτόν και τον λαό του ισχυρό και ένδοξο και θα τον τιμούν όλες οι φυλές της γης.

Η περίοδος των Πατριαρχών. Την πορεία των Εβραίων γνωρίζουμε στις λεπτομέρειες της μέχρι το 2ο αι. π.Χ. μέσα από τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Ήταν νομάδες, που με τα κοπάδια τους και οργανωμένοι σε φυλές περιπλανούνταν σε αναζήτηση βοσκοτόπων.

Ξεκίνησαν από την Ουρ της Χαλδαίας την εποχή της ακμής του Αρχαίου Βαβυλωνιακού κράτους. Πιθανότατα, στα χρόνια της βασιλείας του Χαμμουραμπί μια φυλή με αρχηγό της τον Πατριάρχη Αβραάμ διέσχισε τη Μεσοποταμία και μετά από περιπλανήσεις εγκαταστάθηκε στη Χαναάν. Στο μέρος αυτό για πρώτη φορά ονομάστηκαν Εβραίοι, που σημαίνει «αυτοί που ήρθαν μακριά από τον ποταμό», δηλαδή από τον Ευφράτη. Την πρώτη περίοδο της ιστορικής τους πορείας, την περίοδο των Πατριαρχών, όπως ονομάζεται, τους συναντούμε να ζουν νομαδικά.

Όταν κυριάρχησαν οι Υξώς, μια από τις φυλές τους με Πατριάρχη τον Ιωσήφ βρίσκεται μόνιμα εγκατάστημένη στην Αίγυπτο. Πιθανόν να ήταν μια από τις φυλές που οι αιγυπτιακές πηγές ανέφεραν με το όνομα Υξώς. Οι φαραώ του Νέου βασιλείου μετά την απομάκρυνση των Υξώς εκδίωξαν και τους Εβραίους. Το εγχείρημα της Εξόδου από την Αίγυπτο και της καθοδήγησης κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεων μέχρι την αποκατάστασή τους στη Χαναάν, στη «Γη της Επαγγελίας», το ανέλαβε ο Μωυσής.

Η περίοδος των Κριτών. Για να εγκατασταθούν στη Χαναάν, χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν τους Φιλισταίους, κατοίκους της παράλιας περιοχής της Παλαιστίνης και τους Χαναναίους, που ζούσαν στο εσωτερικό. Η περίοδος των αγώνων ήταν μακροχρόνια, κράτησε περίπου δύο αιώνες (12ος-11ος αι. π.Χ.) και είναι γνωστή ως περίοδος των Κριτών. Τους αγώνες διεξήγαγαν χωρισμένοι σε φυλές. Πολλές φορές όμως υποχρεώθηκαν να ενωθούν για την αντιμετώπιση των εχθρών τους, ιδιαίτερα των Φιλισταίων. Αρχηγοί τους τότε ήταν οι Κριτές.

Η περίοδος των Βασιλέων. Η οριστική ένωσή τους σηματοδοτεί μια νέα περίοδο, γνωστή ως περίοδος των Βασιλέων. Τον πρώτο βασιλιά, τον Σαούλ, που σκοτώθηκε πολεμώντας τους Φιλισταίους, διαδέχθηκε ο Δαβίδ, ο οποίος οργάνωσε ισχυρό γεωργικό κράτος στα τέλη του 11ου και τις αρχές του 10ου αι. π.Χ. Ο Δαβίδ είναι ιδιαίτερα γνωστός για τους ψαλμούς του με τους οποίους υμνεί το θεό.
Κυβέρνησε στο όνομα του Ενός Θεού, χωρίς ο ίδιος να θεωρείται θεός από τους υπηκόους του. Στην εξουσία τον διαδέχθηκε ο γιος του, ο Σολομών, ο οποίος κυβέρνησε περίπου πενήντα χρόνια .

Οι λεγόμενες Δώδεκα Φυλές του Ισραήλ ήταν σύμφωνα με την Εβραϊκή βίβλο Τανάκ και την Παλαιά Διαθήκη, το έθνος του Ισραήλ που είχε επιλέξει ο Γιαχβέ, ως «περιούσιο λαό» δηλαδή οι Ισραηλίτες. Στην πραγματικότητα δεν ήταν φυλές αλλά ομόφυλες οικογένειες, φάρες, των δώδεκα παιδιών του Ιακώβ, που ήταν και οι γενάρχες αυτών, συμπεριλαμβανομένων των δούλων και βοσκών της καθεμιάς.

Η ιστορία των δώδεκα αυτών φυλών προσδιορίζεται την περίοδο 1200 – 1000 π.Χ.

Σύμφωνα με την Παλαιά διαθήκη ο Ιακώβ αφού εξαπάτησε τόσο τον πατέρα του Ισαάκ όσο και τον αδελφό του Ησαύ, κατόπιν προτροπής της μητέρας του Ρεβέκκας και υπό την ανοχή του Γιαχβέ, προκειμένου να πάρει τα πρωτοτόκια κατέφυγε στη συνέχεια στο θείο του Λάβαν. Κατά την εκεί παραμονή του ο Ιακώβ παντρεύτηκε και τις δύο κόρες του Λάβαν την Λεία και την Ραχήλ, αφού προηγουμένως εγκατέλειψε εν ζωή την πρώτη, κατά παράβαση του νόμου. Από τις δύο αυτές συζύγους απέκτησε οκτώ γιους. Εκτός όμως αυτών τεκνοποίησε και με τις υπηρέτριες των συζύγων του τη Βαλλά και Ζελφά αποκτώντας και άλλους τέσσερις γιους, συνολικά δώδεκα γιους.

Ηνωμένη Μοναρχία του Ισραήλ είναι το όνομα που δόθηκε στα ενωμένα βασίλεια του Ισραήλ και του Ιούδα, κατά τη διάρκεια των εξουσιών του Σαούλ, του Δαβίδ και του Σολομώντα, όπως απεικονίζεται στην εβραϊκή Βίβλο αλλά και στην Αγία Γραφή. Παραδοσιακά χρονολογείται μεταξύ 1050 π.Χ. και 930 π.Χ. Στη διαδοχή του γιου του Σολομώντα, Ροβοάμ, γύρω στο 930 π.Χ., η βιβλική αφήγηση αναφέρει ότι η χώρα χωρίστηκε σε δύο βασίλεια: το Βασίλειο του Ισραήλ (συμπεριλαμβανομένων των πόλεων της Συχέμ και της Σαμάρειας) στα βόρεια και το Βασίλειο του Ιούδα (που περιείχε την Ιερουσαλήμ) στο νότο.
Η προ-μοναρχική πηγή περιγράφει ότι η «θεϊκή» γέννηση του Σαούλ και η ηγεσία του στρατού στη νίκη επί των Αμμωνιτών, είχε ως αποτέλεσμα τη θέληση του λαού να τους οδηγήσει εναντίον των Φιλισταίων, οπότε διορίζεται βασιλιάς

Το Βασίλειο του Ιούδα ήταν εβραϊκή επικράτεια που δημιουργήθηκε κατά την Εποχή του Σιδήρου, από το 930 έως το 587 π.Χ., σε περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου και πιο συγκεκριμένα στις Ιουδαϊκές Οροσειρές γύρω από τα Ιεροσόλυμα. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, πρώτος βασιλιάς του υπήρξε ο Ροβοάμ από τον Οίκο του Δαβίδ. Οι οίκος καταγόταν από την φυλή του Ιούδα, στην οποία οφείλεται το όνομα του βασιλείου.

Σύμφωνα με το Βιβλίο των Κριτών, πριν από την άνοδο της Ηνωμένης Μοναρχίας, οι Ισραηλινές φυλές ζούσαν ως συνομοσπονδία κάτω από χαρισματικούς ηγέτες που ονομάζονταν Κριτές. Ο Αβιμέλεχ, ο πρώτος Κριτής που ανακηρύχθηκε βασιλιάς από τους άνδρες της Συχέμ, βασίλευσε στο Ισραήλ για τρία χρόνια προτού σκοτωθεί κατά τη μάχη της Θηβήν.[17]

Σύμφωνα με τη βιβλική αφήγηση, η Ηνωμένη Μοναρχία δημιουργήθηκε όταν υπήρχε μια μεγάλη λαϊκή αντίδραση υπέρ της εισαγωγής ενός βασιλιά για να κυβερνήσει την αποκεντρωμένη ισραηλινή ομοσπονδία. Η αυξανόμενη πίεση από τους Φιλισταίους και άλλους γειτονικούς λαούς λέγεται από τη Βίβλο ότι ανάγκασε τους Ισραηλίτες να ενωθούν ως κράτος μετά το χρίσιμο του Σαούλ από τον Σαμουήλ. Η Βίβλος αντιμετωπίζει την έννοια της βασιλείας ως «ανάθεμα», και θεωρείται ως τοποθέτηση ενός ατόμου σε θέση σεβασμού και δύναμης που θα έπρεπε να διατηρηθεί για τον Θεό.

Σύμφωνα με το δεύτερο βιβλίο του Σαμουήλ, η ανυπακοή του Σαούλ ωθεί τον Θεό να περιορίσει τη βασιλεία του και να παραδώσει το βασίλειό του σε άλλη δυναστεία. Ο Σαούλ πέθανε στη μάχη εναντίον των Φιλισταίων μετά από μια βασιλεία μόλις δύο ετών.

Ο κληρονόμος του, ο Ιεβοσθέ, κυβερνά μόνο δύο χρόνια πριν δολοφονηθεί. Ο Δαβίδ τερματίζει τη συνωμοσία και διορίζεται βασιλιάς του Ισραήλ στη θέση του Ιεβοσθέ. Ορισμένοι κριτικοί κειμένου και βιβλικοί μελετητές προτείνουν ότι ο Δαβίδ ήταν στην πραγματικότητα υπεύθυνος για τη δολοφονία και ότι η αθωότητα του Δαβίδ ήταν μια μεταγενέστερη εφεύρεση για να νομιμοποιήσει τις πράξεις του.

Το τέλος του βασιλείου
Μετά το θάνατο του Σολομώντα κατά το 926 π.Χ., οι εντάσεις μεταξύ του βόρειου τμήματος του Ισραήλ που περιείχαν τις δέκα βόρειες φυλές, και το νότιο τμήμα που κυριαρχούσε η Ιερουσαλήμ και οι νότιες φυλές έφτασαν στο σημείο βρασμού. Όταν ο διάδοχος του Σολομώντα (ο Ροβοάμ) αντιμετώπισε αβίαστα οικονομικά παράπονα των βόρειων φυλών, το 930 π.Χ. περίπου (υπάρχουν διαφορές απόψεων ως προς το πραγματικό έτος) το Ηνωμένο Βασίλειο του Ισραήλ και του Ιούδα χωρίστηκαν σε δύο βασίλεια: το βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ, το οποίο περιλάμβανε τις πόλεις της Συχέμ και της Σαμάρειας, και στο νότο το Βασίλειο του Ιούδα, που περιείχε την Ιερουσαλήμ, με τις περισσότερες από τις μη ισραηλινές επαρχίες να επιτυγχάνουν ανεξαρτησία.

Γνωρίζοντας την ιστορία των θρησκειών και των πατριαρχών τους….

Αστραία

και λέει στον Μεγάλο Αρχέγονο Δράκο:
Έλα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφα σου…..
Κάπως έτσι προσπαθεί να περάσει τον θεοσοφικό χριστιανισμό το βιβλίο της Ουράντιας Θεοσοφίας. Πάει δηλ, να πουλήσει, καθρεφτάκια και χανδρούλες, «θεό και θρησκεία» στο Δράκο και την Ανατολή, με την γνωστή του τακτική, όπως έκανε στην Δύση την αφελή, που έριξαν τα δίχτυά τους οι ψαράδες των Πατριαρχών.
Ποιος είναι ο περιβόητος βασιλιάς της δικαιοσύνης Μελχισεδέκ; Απάτωρ αμήτωρ και πατέρας των αβραμικών θρησκειών και ποιοι είναι οι γονείς του;
Βασιλιάς Ιερέας των Σολύμων και της Σάλεμ απαιτεί από τον υποτελή του Αβραάμ που ευλογεί, το 1/10 των πολεμικών λάφυρων του, δηλαδή τα πνευματικά δικαιώματα της θρησκείας που θα δημιουργούσε και….. μία δίκαια φορολογία.
Οι Εβραίοι πατριάρχες φιλοχρήματοι, γράφουν την Παλαιά Διαθήκη του Πατρός Δράκου με τη Γνώση του Δράκου και στα παλιά τους τα παπούτσια την παλιά συμφωνία με τον Αβραάμ, οι Χριστιανοί πατριάρχες, το ίδιο, την Καινή Διαθήκη με τη Γνώση πάλι του Υιού του Δράκου, συμπληρωματικά και οι Μουσουλμάνοι πατριάρχες το Κοράνι του Παράκλητου Πνεύματος του Δράκου με την ίδια γνώση φυσικά και νομίζουν πως θα την γράφουν ατιμωριτί, κλέβοντας τον Δράκο.
Τα πνευματικά δικαιώματα και η δρακόντεια φορολογία είναι το 1/ 10 από τους εβραίους παίρνει ο πατριάρχης κοέν ιερέας Μελχιδεκέκ, fifty-fifty 50% παίρνει από τους χριστιανούς Πάπες “τα του Καίσαρα τω Καίσαρι και του Θεού τω Θεώ και όλα από τους μουσουλμάνους 100% με τον τόκο και ,δεν τα δίνουν στον Ύψιστο Θεό Δράκο. Τα κρατάνε όλα για πάρτη τους….οι Πατριάρχες μοναχοφάηδες . Δεν ήταν η συμφωνία αυτή των Πατριαρχών και του Δράκου και δεν την τηρούν. Τώρα που ξύπνησε ζητάει τον λογαριασμό. Τι έκαναν και πόσα λεφτά μάζεψαν «πουλώντας Θεό» μαζί με το χρυσό;;;;;;;
Ο Όμηρος αναφέρει τα Σόλυμα σαν την πατρίδα του Σαρπηδόνα που μετακομίζει ανατολικά και ο Μελχισεδέκ είναι ιερέας του Ελ Ελυόν.
Είναι ο Μελχισεδέκ Έλληνας όπως λέει και ο Εβραίος Σαούλ Σα-ίλ Παύλος;
Δεν είναι Έλληνας γιατί είναι ο Γενικός Γραμματέας του Τάγματος του Δράκου την Εποχή του Κριού.
Οι Έλληνες όμως μετατρέπουν το σύμφωνο Λ σε φωνητικό Ελ, Έλληνες, με Λάβδωμα Ολκής και γίνονται ύψιστοι θεοί της Λογικής κατά Ηλίου φαεινότερο την εποχή του Κριού μετά την πτώση του Ιλίου της Τροίας . Οι υπόλοιποι λαοί ακολουθούν την ουρά του Λ και ιλ, στο τέλος της λογικής όπως Γαβρι-ίλ, Ουρ-ίλ κλπ, την Εποχή των Ιχθύων.

Ένα σημαντικό σύμβολο που περιγράφεται στο The Urantia Book ως «το λάβαρο του Μιχα-ήλ» και το «υλικό έμβλημα της κυβέρνησης της Τριάδας όλης της δημιουργίας», αποτελείται από τρεις γαλάζιους ομόκεντρους κύκλους σε λευκό φόντο. Οι κύκλοι λέγεται ότι είναι «εμβληματικοί του απείρου, της αιωνιότητας και της καθολικότητας της Τριάδας του Παραδείσου». Ο ενσαρκωμένος ιερέας και σύγχρονος του Αβραάμ, Ματσιβέντα Μελχισεδέκ, φορούσε στο στήθος του ένα έμβλημα τριών ομόκεντρων κύκλων που αντιπροσωπεύουν την Τριάδα του Παραδείσου.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ
Καθώς οι ιεραπόστολοι του Σάλεμ προχωρούσαν στην Ασία, διαδίδοντας το δόγμα του Μέγιστου Θεού και τη σωτηρία δια της πίστης, απορρόφησαν μεγάλο μέρος της φιλοσοφίας και της θρησκευτικής σκέψης των διαφόρων χωρών που διέσχιζαν. Οι διδάσκαλοι, όμως, που εξουσιοδοτήθηκαν από τον Μελχισεδέκ και τους απογόνους του δεν πρόδωσαν την εμπιστοσύνη τους. Πράγματι, διείσδυσαν σε όλους τους λαούς της Ευρασιατικής ηπείρου και ήταν στο μέσον της δεύτερης προ Χριστού χιλιετίας που έφθασαν στην Κίνα. Στο Ση Φου, για περισσότερα από εκατό χρόνια, οι Σαλεμίτες διατήρησαν την έδρα τους, εκπαιδεύοντας εκεί τους Κινέζους διδασκάλους, οι οποίοι δίδαξαν σε όλες τις περιοχές της κίτρινης φυλής.

(1032.4) 94:5.2 Ήταν σε άμεση συνάρτηση με τη διδασκαλία αυτή που εμφανίσθηκε στην Κίνα η αρχική μορφή του Ταοϊσμού, μια εντελώς διαφορετική θρησκεία από αυτήν που φέρει το όνομα αυτό σήμερα. Ο αρχικός, ή πρωτο-Ταοϊσμός υπήρξε ο συνδυασμός των εξής επί μέρους στοιχείων:8

(1032.5) 94:5.3 1. Της διασωζόμενης διδασκαλίας του Σίνγκλανγκτον, η οποία διατηρήθηκε στην έννοια του Σανγκ-τι, του Θεού των Ουρανών. Την εποχή του Σίνγκλανγκτον ο Κινεζικός λαός έγινε ουσιαστικά μονοθεϊστικός. Εστίασαν τη λατρεία τους στην Μόνη Αλήθεια, αργότερα γνωστή ως Πνεύμα των Ουρανών, στον κυβερνήτη του σύμπαντος. Και η κίτρινη φυλή ουδέποτε έχασε εντελώς την αρχική αυτή αντίληψη του Θείου, παρά το ότι στους αιώνες που ακολούθησαν πολλοί κατώτεροι θεοί και πνεύματα εισχώρησαν ύπουλα στη θρησκεία τους.

(1032.6) 94:5.4 2. Της θρησκείας του Σάλεμ, περί μιας Μέγιστης Δημιουργού Θεότητας, η οποία θα πλήρωνε με τη χάρη της την ανθρωπότητα, ως απόκριση στην πίστη του ανθρώπου. Είναι, ωστόσο, απολύτως αληθές ότι, ως την εποχή κατά την οποία οι ιεραπόστολοι του Μελχισεδέκ διείσδυσαν στα εδάφη της κίτρινης φυλής, το αρχικό τους μήνυμα είχε αλλάξει κατά πολύ από τα απλά δόγματα του Σάλεμ, της εποχής του Ματσιβέντα.

(1032.7) 94:5.5 3. Της έννοιας του Βραχμάν-Απόλυτου των Ινδών φιλοσόφων, μαζί με την επιθυμία να σωθούν από κάθε κακό. Η μεγαλύτερη, ίσως, εξωτερική επίδραση στην προς ανατολάς εξάπλωση της θρησκείας του Σάλεμ ασκήθηκε από τους Ινδούς διδασκάλους της Βεδικής πίστης, οι οποίοι ενέβαλλαν την αρχή του Βραχμάν – του Απόλυτου – στην ευαγγελική θεώρηση των Σαλεμιτών.

Ο Μελχισεδέκ γεννήθηκε από το πτώμα του Σοθωνίμ . Όταν ο Nir και ο Noah μπήκαν για να θάψουν τον Sothonim είδαν το παιδί να κάθεται δίπλα στο πτώμα με «τα ρούχα του πάνω του». Σύμφωνα με την ιστορία, τρομοκρατήθηκαν επειδή το παιδί ήταν πλήρως αναπτυγμένο σωματικά. Το παιδί μίλησε με τα χείλη του και ευλόγησε τον Κύριο«. Ενώχ

Όταν κάνεις συμφωνίες με τον Γραμματέα Μελχισεδέκ και τον Δράκο να φροντίζεις να τις τηρείς,,,, Πατριάρχη μου, και να μη κρύβεις τα τερατάκια και τους δράκους στη τσέπη σου

Αστραία

στη  κραυγή των αμνών
Από τον Ένκι στον Άβραμ
Τελείωνε η Εποχή του Ταύρου και άρχιζε η τρίτη δυναστεία της Ουρ και η Εποχή του Κριού πριν 4.000 χρόνια με τον μεγάλο ποιμένα και γενάρχη τον Αβρααμικών θρησκειών, τον Αβραάμ στην καρδιά της παλιάς Λεμ-ουρ-ίας και στον κρεμαστό κήπο της Μεσοποταμίας.
Ο μεγάλος δράκος και ο μεγάλος άρχων της Λεμουρίας, θα υπέγραφε την νέα τότε, παλαιά σήμερα συνθήκη συμφωνία και διαθήκη με τους σεληνιακούς Σιν για το κοπάδι του. Με τους  δρακόντειους  νόμους και εντολές βαμμένες  με το αίμα των πρωτοτόκων   «γελαστών τζόκερ »  Ισαάκ  παιδιών τους.
Το μεγάλο αυτό αλλοπρόσαλλο  τρομερό ον, με την τσιριχτή φωνή  πολλών συμφώνων, που λαλεί συνέχεια στο τραυλό  δυστυχή Μωυσή με έντονα  συναισθήματα αγάπης και μίσους ,  του  άγριου θυμικού, θα ζητούσε απόλυτη πίστη αφοσίωση και υποταγή, κλέβοντας τον τίτλο του «πατέρα»  ως απλός κατασκευαστής.
Πατέρας είναι κάποιος που γεννάει ένα παιδί μαζί με μία μητέρα, το προσέχει, το φροντίζει ,το μορφώνει, το προστατεύει και το αγαπά. Ποτέ δεν τον τιμωρεί άγρια και δεν το διώχνει από το σπίτι σπρώχνοντας τον στην παρανομία στο έγκλημα και στην απελπισία και,  δεν είναι σωστός πατέρας  όποιος  θυσιάζει ( από αγάπη) τον γιο του, τον σταυρώνει  για κανέναν λόγο και αιτία στον κόσμο.
Κατασκευαστής είναι κάποιος που παίρνει ένα πηλό και φτιάχνει άγαλμα,  ένα ρομπότ,  ένα δούλο να τον υπηρετεί και να τον εξυπηρετεί.
Η παλαιά αυτή  συνθήκη, αλλά και η νέα ανανεωμένη και συμπληρωμένη αποτελεί, την κύρια αιτία  του αντισημιτισμού που βρίσκεται στο συλλογικό υποσυνείδητο όλων των λαών και των Εθνών γιατί  είναι η   βάση της δημιουργίας των εξουσιαστικών άγριων αυτών των θρησκειών: του ιουδαϊσμού του χριστιανισμού και του μουσουλμανισμού
Στη σουμεριακή μυθολογία, ο Ένκι (ή Εά) είναι ο θεός των υδάτων, αλλά και ο σοφός θεός της δημιουργίας, του πνεύματος και της ιατρικής που μπορούσε να αναστήσει τους νεκρούς. Αποτελούσε την πηγή όλης της απόκρυφης και μαγικής γνώσης της ζωής και της αθανασίας.
Ο Αβραάμ  ήταν πατριάρχης του έθνους Ισραήλ και των Αράβων, θεωρείται δε πρόγονος του Ιωσήφ και του Ιησού Χριστού[10]. (Ματ. 1:1-16· Λου. 3:23-38
Ο μεγάλος πατριάρχης της εβραϊκής φυλής που απ’ αυτόν αρχίζει η ιστορία του Ισραήλ αλλά και της αραβικής (Γένεση 25,12-18. Α’ Παραλειπομένων 1,28-31),γεννήθηκε στην πόλη Ουρ της Χαλδαίας και ήταν γιος του ειδωλολάτρη Θάρα. Παίρνοντας σύζυγο την ετεροθαλή αδελφή του Σάρρα, μαζί με τον πατέρα του και τον ανιψιό του Λωτ έφυγε από τη Χαλδαία και πήγε στη Χαρράν, όπου έζησε για πολύ καιρό και όπου πέθανε ο πατέρας του. Τότε, υπακούοντας στην εντολή του Θεού, πήγε στη χώρα Χαναάν, παίρνοντας μαζί του τη γυναίκα του Σάρρα, τον Λωτ και όλα του τα υπάρχοντα και τα κοπάδια των ζώων που είχε. Και εκεί για πρώτη φορά πήρε από τον Θεό την υπόσχεση ότι θα κάνει αυτόν και τον λαό του ισχυρό και ένδοξο και θα τον τιμούν όλες οι φυλές της γης.
Έτσι στα 100 του χρόνια ο Αβραάμ, σύμφωνα με τη διαταγή του Θεού άλλαξε το όνομά του, από «Άβραμ» που λεγόταν και σήμαινε «ο υψηλός ή υπέροχος πατέρας», σε «Αβραάμ» που σημαίνει «ο πατέρας μας ο υπέροχος», δηλαδή ο γενάρχης και πατέρας των εθνών.
Οι Αβρααμικές θρησκείες (γνωστές και ως Αβρααμικές παραδόσεις, θρησκείες του Αβραάμ, Αβρααμικές μονοθεϊστικές θρησκείες, Σημιτικές θρησκείες και Σημιτικές μονοθεϊστικές θρησκείες κτλ.) είναι ιστορικά οι τρεις μεγαλύτερες θρησκείες στον κόσμο, δηλαδή ο Ιουδαϊσμός, ο Μουσουλμανισμός ή Ισλάμ και ο Χριστιανισμός.
Οι τρεις αυτές θρησκείες  είναι η  πηγή της δυστυχίας όλων των λαών και Εθνών της γης γιατί τους υποδουλώνουν στον κατασκευαστή άρχοντα της  Λεμουρίας Δρακόντειας Αυτοκρατορίας .

Ο μόνος που μπορεί να τις αντιμετωπίσει είναι  ένας καθαρός διαυγής νους, έμφρονων ανθρώπων γιατί είναι κατ΄ εξοχήν αντινοϊκές ληστρικές  και απάνθρωπες.

Αστραία