του τριφασικού ηλεκτρικού ρεύματος (κύμα) στην δυάδα της ζωής(βράχος)
Ηλεκτρικό ρεύμα είναι ένας Ηριδανός ποταμός Ηλεκτρονίων και μία αόρατη μορφή ενέργειας, δηλ «ΘΕΟΣ» που βλέπουμε τα αποτελέσματα της αλλά, όχι την ίδια. Για να «υπάρξει» θα πρέπει ,να υπάρχει Ροή, θα πρέπει να υπάρχει διαφορά δυναμικού συν +. πλην – διαφορά δυναμικού στη Πηγή. Στο συνεχές ρεύμα η ένταση είναι σχετικά χαμηλή είναι συμβατή , στο τριφασικό είναι κυματική υψηλή, δύσκολα το αντέχει κανείς και οι περισσότεροι καίγονται από τα υψηλά βολτ, όπως και στη ζωή, όταν την πλησιάζουν. Όταν η Ενέργεια το ΕΝΑ, γίνεται ΔΥΟ και μετά ΤΡΙΑ και ….πολλά χιλιάδες άλλα πράγματα στην ύλη βιώσιμη και απλή
Στην ηλεκτρική εφαρμοσμένη μηχανική, ένα τριφασικό σύστημα είναι ένα σύστημα παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας που σχηματίζεται από τρία μονοφασικά εναλλασσόμενα ρεύματα ίσης συχνότητας και πλάτους κύματος (και επομένως πραγματικής τιμής), που έχουν διαφορά φάσης μεταξύ τους 120°, και δίνονται με συγκεκριμένη σειρά
Το τριφασικό σύστημα παρουσιάζει μια σειρά από πλεονεκτήματα, όπως η οικονομία των γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας (καλώδια με μικρότερη διατομή από ό,τι σε ισοδύναμη μονοφασική γραμμή) και των μετασχηματιστών που χρησιμοποιούνται, καθώς και η υψηλή του απόδοση σε δέκτες, ιδιαίτερα κινητήρες, τους οποίους η τριφασική γραμμή τροφοδοτεί με σταθερή ηλεκτρική ισχύ.
Εναλλασσόμενο ρεύμα Εναλλασσόμενο ρεύμα είναι το ρεύμα στο οποίο εναλλάσσεται η φορά, δηλαδή η φορά αλλάζει περιοδικά με το χρόνο.
Συνήθως αυτή η μεταβολή είναι αρμονική συνάρτηση του χρόνου, οπότε έχει περίοδο και φάση, και με το οποίο λειτουργούν μεγάλα δίκτυα ηλεκτροδότησης.
Συνεχές ρεύμα Συνεχές ρεύμα είναι το ηλεκτρικό ρεύμα που έχει μία συγκεκριμένη φορά.
Συνήθως το συνεχές ρεύμα έχει σταθερό μέτρο έντασης, με το οποίο λειτουργούν τα περισσότερα κυκλώματα και το οποίο παράγουν οι μπαταρίες. Αυτά τα κυκλώματα είναι μικρά ηλεκτρικά κυκλώματα ή ηλεκτρονικά κυκλώματα. Επειδή έχει σταθερή ένταση, υποχρεωτικά παράγεται από σταθερή τάση, δεδομένου ότι το κύκλωμα δεν αλλάζει σημαντικά με την πάροδο του χρόνου.
Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι η προσανατολισμένη κίνηση ηλεκτρικών φορτίων ή φορέων ηλεκτρικού φορτίου, κατά μήκος ενός ηλεκτροφόρου αγωγού. Ένα παρεμφερές φαινόμενο είναι το ρεύμα μετατόπισης, ποσότητα που σχετίζεται με την αλλαγή του ηλεκτρικού πεδίου. Μετριέται σε μονάδες μέτρησης της έντασης του ηλεκτρικού ρεύματος και αντιστοιχεί σε αυτό ένα μεταβαλλόμενο μαγνητικό πεδίο.
Από τον ορισμό του ηλεκτρικού ρεύματος προκύπτει ότι για να εμφανιστεί χρειάζονται δύο προϋποθέσεις:
Η ύπαρξη φορέων ηλεκτρικού φορτίου με ελευθερία κίνησης. Αίτιο για την προσανατολισμένη κίνηση των φορέων, δηλαδή κάποιο ηλεκτρικό πεδίο.
Πριν αρχίσεις να προσκυνάς την ( αγία )τριάδα του ηλεκτρικού ρεύματος , την ισχύ την δύναμη την ένταση και το απρόσωπο της ενέργειας, βεβαιώσου ότι στέκεις σωστά και ορθά και γερά ,με τα δυο σου πόδια σε βράχο λογικής, όρθιος.
όπως λέει και ο φίλος μου, ο γητευτής των λέξεων, ο Παντελής Βλαχάκης, ΕΔΩ
«Είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι η πλειονότητα των θρησκειών ανέκαθεν πίστευαν σε μια τριάδα.»
Το πρόβλημα αρχίζει όταν το ένα γίνεται δύο, όταν γίνει τρία….. Άστα να πάνε,… μεγάλα τα προβλήματα
Το τρισκέλιον είναι ένα σύμβολο που αποτελείται από τρεις αλληλοσυνδεόμενες σπείρες, ή τρία λυγισμένα ανθρώπινα πόδια, ή οποιοδήποτε άλλο σύμβολο με τρία σκέλη ή κάποιο τρίπτυχο ή γενικά οτιδήποτε που βρίσκεται σε τριπλή συμμετρική περιστροφή. Αν και εμφανίζεται σε πολλά μέρη και εποχές αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα του πολιτισμού Λα Τεν της ευρωπαϊκής Εποχής του Σιδήρου. Το τρισκέλιον είναι σύμβολο της Σικελίας και της Νήσου του Μαν.
Χρήση στην Ευρώπη σε Νεολιθική περίοδο, εποχή Χαλκού και Σιδήρου Το τρισκέλιον ως σύμβολο συναντάται σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου γνωστού αστρονομικού ημερολογίου της δύσης στην Ιρλανδία στο δημοφιλές μεγαλιθικό μνημείο του Νιουγκραντζ γύρω στο 3200 π.Χ., σε Μυκηναϊκά αγγεία, σε νόμισμα στην Λυκία, σε στατήρες της Παμφυλίας (στην Άσπενδο, 370-333 π.Χ.) και στην Πισιδία. Σε κάποια ελληνικά πήλινα αγγεία εμφανίζεται ως οικόσημο σε ασπίδες πολεμιστών.
Ως ένα αρχαίο σύμβολο της Σικελίας χρονολογείται την εποχή που η Σικελία ήταν μέρος της Μεγάλης Ελλάδας. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αποδίδει την προέλευση του τρισκέλιου της Σικελίας στο τριγωνικό σχήμα του νησιού, της αρχαίας Τριακρίας, που περιελάμβανε τρία ακρωτήρια τα οποία είχαν ίσες αποστάσεις το ένα από το άλλο.
Αχ αυτές οι τριάδες τα τρίποδα και τα τρισκέλια…μεγάλη θρησκευτική επιτυχία έχουνστα τρίποντα
Η Αγία (Χωρίς Γη ) τριάδα και ο Χρυσός Τρίποδας των Δελφών( πρώην μαντείο Γαίας ) με Γιν και Γιανγκτου Αββά Σαβάζιου θεού που περνάει με τον αραμπά του και ……σκόνη γίνεται…αστρόσκονη Σείριου Πατρός και Υιού και Πνεύματος…. στο Αββαείο τους
Και τώρα νά ποιό είναι το χειρότερο έθιμο των Βαβυλωνίων: Κάθε εντόπια γυναίκα πρέπει μια φορά στη ζωή της να μείνει στο ιερό της Αφροδίτης και να σμίξει μ᾽ έναν ξένο άνδρα. Πολλές που το θεωρούν ανάξιό τους να ανακατεύονται με τις άλλες γυναίκες, από υπερηφάνεια για τα πλούτη τους, πάνε με σκεπασμένα αμάξια και στέκονται πλάι στο ιερό, ενώ από πίσω ακολουθεί ολόκληρη συνοδεία από υπηρέτες.[1.199.1 Ηρόδοτος ΚΛΕΙΩ
Η θρησκευτική ελευθερία ήταν υποχρεωτική στη Πύλη των Θεών, την Βαβυλώνα, όπως και η πορνεία. Τα έσοδα, τα λεφτά από την πορνεία ήταν ιερά και τα παίρναν οι μαστροποί ιερείς και κτίζανε τείχη ψηλά. Η Σεμίραμις εφεύρε την Ιερή Αγία Τριάδα.
Όλα τα human beings Βαβυλώνας ήταν ίσα και ισοπεδωμένα στο να εκπορνεύονται και να λατρεύουν την θεϊκή και θεοποιημένη τριάδα. Οι πολίτες, homo citizens, απουσίαζαν όπως και η πολιτική συνείδηση και οι πολιτικές ελευθερίες
Τι λέει ο Ηρόδοτος για την Βαβυλώνα
Νά η περιγραφή αυτής της πόλης: [1.178.2] Βρίσκεται σε μια πεδιάδα, είναι τετράγωνη και η κάθε της πλευρά φτάνει τα εκατόν είκοσι στάδια· ώστε η περιφέρεια όλης της πόλης μάς δίνει συνολικά τον αριθμό τετρακόσια ογδόντα στάδια. Τόσο είναι το μέγεθος της Βαβυλώνας· όσο για τη διαρρύθμισή της δε συγκρίνεται με καμιά άλλη πόλη από όσες ξέρουμε. [1.178.3] Πρώτα την περιβάλλει μια βαθιά και πλατιά τάφρος, γεμάτη νερό, ύστερα το τείχος που έχει πλάτος από πενήντα βασιλικούς πήχεις και ύψος από διακόσιους πήχεις· ο βασιλικός πήχης είναι σε σχέση με τον συνηθισμένο τρία δάχτυλα μεγαλύτερος. [1.179.1] Πρέπει ωστόσο κοντά στα άλλα να πω και πού χρησιμοποιήθηκε το χώμα από την τάφρο, και με ποιό τρόπο ήταν χτισμένο το τείχος. Όσο έσκαβαν την τάφρο, το χώμα που έβγαινε από το όρυγμα το έκαναν πλιθιά, κι όταν πια είχαν πλάσει έναν αρκετά μεγάλον αριθμό από πλιθιά, τα έψησαν σε φούρνους· [1.179.2] ύστερα χρησιμοποιώντας για λάσπη άσφαλτο ζεστή, και στοιβάζοντας τριάντα σειρές πλιθιά και μια σειρά πλέγματα καλαμένια έχτισαν πρώτα τα χείλη της τάφρου και μετά, με τον ίδιο τρόπο, το άλλο τείχος. [1.179.3] Πάνω στο τείχος και άκρη άκρη έχτισαν μονώροφα οικοδομήματα, αντικριστά το ένα με το άλλο. Ανάμεσα στα οικοδομήματα άφηναν τόσο χώρον κενό, όσο που να περνά ένα άρμα με τέσσερα άλογα. Γύρω γύρω από το τείχος υπήρχαν εκατό πύλες ολόχαλκες — κι οι παραστάδες τους και τα ανώφλια τους, επίσης από χαλκό. [1.179.4] Υπάρχει και μια άλλη πόλη, που απέχει από τη Βαβυλώνα οχτώ μέρες δρόμο· το όνομά της είναι Ις· έχει κι ένα ποτάμι εκεί όχι μεγάλο· Ις είναι και του ποταμού το όνομα. Χύνεται ο ποταμός αυτός στον Ευφράτη. Αυτός λοιπόν ο Ις, μαζί με το νερό, βγάζει στις πηγές του σβόλους από άσφαλτο· αποδώ μετέφεραν την άσφαλτο για το τείχος της Βαβυλώνας. [1.180.1] Μ᾽ αυτόν τον τρόπο είχε χτιστεί η Βαβυλώνα. Η πόλη είναι χωρισμένη σε δύο μέρη· γιατί στη μέση τρέχει και τη χωρίζει ένας ποταμός που το όνομά του είναι Ευφράτης.
Η πόλη αυτή της Βαβυλώνας είναι γεμάτη από σπίτια τριώροφα και τετραώροφα, και τη διασχίζουν ίσια χαραγμένοι δρόμοι — και οι άλλοι κι εκείνοι που είναι κάθετοι και οδηγούν προς το ποτάμι. [1.180.4] Σε καθένα λοιπόν από αυτούς τους τελευταίους δρόμους αντιστοιχεί (στον τοίχο που είναι χτισμένος κατά μήκος του ποταμού) μια μικρότερη πύλη — όσοι οι κάθετοι δρόμοι τόσες κι οι πύλες. Ήσαν κι αυτές χάλκινες και έβγαζαν επίσης στο ποτάμι. . [1.181.5] Πάνω στον τελευταίο πύργο είναι στημένος ένας μεγάλος ναός· μέσα στο ναό βρίσκεται καλοστρωμένη μια μεγάλη κλίνη και πλάι της ένα χρυσό τραπέζι. Δεν υπάρχει κανένα άγαλμα απολύτως στημένο εδώ, ούτε περνά μέσα εκεί τη νύχτα του κανένας άνθρωπος, έξω από μια ντόπια γυναίκα που τη διαλέγει ο θεός κάθε φορά ανάμεσα από όλες, καταπώς λένε οι Χαλδαίοι, οι ιερείς αυτού του θεού. [1.182.1] Οι ίδιοι αυτοί ισχυρίζονται —εμένα ωστόσο δε με πείθουν με τα λόγια τους— πως έρχεται ο θεός ο ίδιος στο ναό και κατακλίνεται, απαράλλαχτα όπως στη Θήβα της Αιγύπτου, καταπώς λένε οι Αιγύπτιοι· [1.182.2] (γιατί και κει κοιμάται στο ναό του Θηβαίου Δία μια γυναίκα· και για τις δύο αυτές γυναίκες λέγεται ότι δεν έρχονται σε επαφή με άλλον άνδρα). Το ίδιο ισχύει και στα Πάταρα της Λυκίας με την προφήτισσα του θεού, όσο καιρό είναι εκεί μέσα· γιατί δε λειτουργεί συνεχώς αυτό το μαντείο· όταν όμως η προφήτισσα είναι εκεί, τότε κλείνεται τις νύχτες μαζί με το θεό στο εσωτερικό του ναού.
[1.184.1] Και πολλοί άλλοι στάθηκαν βασιλιάδες της Βαβυλώνας, που κόσμησαν τα τείχη και τα ιερά της (θα μιλήσω γι᾽ αυτούς στο κεφάλαιο το αφιερωμένο στους Ασσυρίους), ανάμεσά τους όμως ξεχωρίζουν δύο γυναίκες. Η πρώτη βασίλισσα, που τη χωρίζουν από τη δεύτερη πέντε γενιές, λεγόταν Σεμίραμις· δικό της έργο είναι τα αναχώματα της πεδιάδας, πράγματι αξιοθέατα· γιατί προηγουμένως ο ποταμός συχνά μετέβαλλε την πεδιάδα όλη σε θάλασσα.
Η Τριάδα της Σεμιράτ
Σεμίραμις και θεία τριάδα Πολύ παλιά, αμέσως μετά τον κατακλυσμό, ένας άνθρωπος που ονομάζεται Νεβρώδ εμφανίζεται στη σκηνή της ιστορίας. Όταν πέθανε, η γυναίκα του Σεμίραμις, κατάλαβε ότι χωρίς αυτόν θα έχανε την εξουσία, κι έτσι επινόησε ένα έξυπνο σχέδιο. Η Σεμίραμις ήταν έγκυος. Είπε λοιπόν σε όλους ότι το παιδί στην κοιλιά της ήταν ο Νεβρώβ που ξαναγεννήθηκε. Η Σεμίραμις αποφάσισε ότι αφού ο σύζυγός της (Νεβρώδ) θεωρείτο σαν θεός όσο ζούσε, αυτή θα τον έκανε αιώνια θεό, μετά το θάνατό του. Και με τη θεοποίηση του, η Σεμίραμις προσθέτει μια νέα έννοια: την Τριάδα – ένα τριαδικό Θεό. Η Σεμίραμις έμεινε έγκυος μετά το θάνατο του Nεβρώδ. Και για να καλύψει το λάθος της, ισχυρίστηκε ότι το μωρό ήταν ο Νεβρώδ που ξαναγεννήθηκε και έλεγε ότι αυτό το μωρό ήταν πατέρας και γιος συγχρόνως. Η θεία μητέρα που γέννησε αυτό το θείο γιο ήταν η Ίσις, το αιγυπτιακό όνομα της Σεμίραμις. Έτσι έχουμε τώρα τρεις θεούς οι οποίοι πρέπει να λατρεύονται δεόντως–ένα Θεό πατέρα, ένα Θεό γιο, και μία αγία μητέρα θεά. Αυτές οι τρεις θεότητες έπρεπε να θεωρούνται ισότιμες, σαν ίσα μέρη ενός τριαδικού θεού. Η Σεμίραμις αντικατέστησε την αυτοκρατορική θέση του Νεβρώδ με αυτή τη νέα«Τριαδική» θρησκεία. Κατήχησε τον «θείο γιο» της σ’ αυτή τη θρησκεία, διδάσκοντάς τον το Βαβυλωνιακό μυστήριο των τριών θεών σε ένα, και τον όρισε σαν τον πρώτο αρχιερέας ή Pontifex Maximus της τριαδικότητας. Αρχικά, έπρεπε ο λαός να πειστεί ότι αυτή η «τριάδα» ήταν πραγματικά αλήθεια. Για να το καταφέρει αυτό, η Σεμίραμις πρόσφερε μια χρυσή κούπα μεθυστικών ουσιών σε όσους ερχόταν για να αποτίσουν φόρο τιμής σ’ αυτήν και το θείο γιο της. Αυτές οι ουσίες αδρανοποιούσαν τις αισθήσεις τους, πείθοντάς τους να αποδεχτούν τη μύησή τους στα Βαβυλωνιακά μυστήρια των τριών ξεχωριστών θεών που τους έβλεπαν σαν ένα θεό, και κατηχούσε μερικούς απ’ αυτούς στην ιεροσύνη.
Πως κτίζονται τα ΤΕΙΧΗ τα ψηλά, το πρώτο χρηματοπιστωτικό σύστηματης Ανατολίας
Με πορνεία θρησκεία ιεροσύνη και λεφτά στα διεθνή χρηματιστήρια τα ιερά και μπόλικες ελευθερίες freedom στα human beings να περνάνε καλά…… να περνάνε καλά, στον αιώνα του απόντος εαυτού, ξαπλωμένα με πετσέτες σε ξαπλώστρες, χαλαρά.
Με την τρίαινα του Ποσειδώνα στο όνομα της Ιερής Αγίας Τριάδος
της Ιερής Τροίας
Το όνομα Τρώες παραπέμπει σε όρνια, σε αρπακτικά που κάνουν κύκλους και τρώνε Δάρδανοι είναι αυτοί που ξεσκίζουν και καταβροχθίζουν, δαρδάνω, ενώ Τεύκροι είναι άνθρωποι της φωτιάς και οπλοποιοί. Τεύκρος, όλες τους ανδρικές ιδιότητες. Και για να χρησιμοποιήσουμε το ενοποιημένο μυθολογικό πεδίο όταν οι ηττημένοι Τρώες το σκάνε και κρύβονται, γίνονται πάλι Λατιανοί,από την θέα Λατόνα, ή άνθρωποι της Λητούς. Εδώ έχουμε μία ανατροπή. Πρόκειται πάλι για σύμπτωση; Ίσως στην λογική της μυθολογίας τίποτα να μην είναι τυχαίο αφού αργότερα εμφανίζονται σαν Ρωμαίοι με νέα σύμβολα δύναμης. Νάνος Βαλαωρίτης, σελ. 155, Όμηρος και το Αλφάβητο
Μετά την ανακάλυψη της Αμερικής και τη δημιουργία της Νέας Ατλαντίδα, η Νέα Λεμουρία αναδιπλώθηκε υπό την ηγεσία της Γ΄ Ρώμης, της Ρωσικής αυτοκρατορίας με την βοήθεια της θεοσοφίας. Επειδή, στόχος της ήταν να κατέβει στο Αιγαίο και να έχει πρόσβαση στην Αιγηίδα, ως απομονωμένη στην υπερβόρεια Λεμουρία, κατέστρωσαν το περίφημο «Ελληνικό σχέδιο» που ήτανε ένα Ρώσικο κόλπο, εκμεταλλευόμενοι ,τι άλλο τη θρησκεία . Όπως τότε, έτσι και τώρα, με αντίπαλο δέος τον μουσουλμανισμό και την Οθωμανική αυτοκρατορία. Στα σχέδια της αυτά, η Γ΄ Ρώμη δεν βρήκε πολύ πρόθυμη τη Β΄ Ρώμη, το ορθόδοξο παπαδαριό, το οποίο τα είχε βρει μια χαρά με το μουσουλμανισμό και οι δυο τους, συνέχεια της Βυζαντινορωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ζούσαν βίον ανθόσπαρτον και θρήσκον, προσκυνώντας και δοξολογώντας το Μεγάλο Ον, τον Μεγάλο Θεό με τα χίλια ονόματα και τα πολλά πρόσωπα σταυρωμένο πνιγμένο κλπ. Μάλιστα οι μουσουλμάνοι ,πλειστάκις ημερησίως, πιο ευσεβείς από τους αλλόπιστους. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι η Βυζαντινορωμαική αυτοκρατορία συνεχίστηκε με δόξα και τιμή, από την οθωμανική αυτοκρατορία στον ρωμανοβυζαντικοθωμανικό «πολτισμό «με κυρίαρχο στοιχείο φυσικά πάντα τη θρησκεία, ως Ανατολική Λεμουρία.,,βλ Κεμάλ. Για την επίτευξη αυτού του σχεδίου χρειαζόταν πάλι άλλοι δυο, να κάνουν την δουλειά καλά, τρεις πάντα χτίζουν τα τείχη της Τροίας, 2 θεοί και ένας θνητός για να τους εξυπηρετεί να τους δοξολογεί και να τους υπηρετεί. Από την εποχή της Βαβυλώνας με τα επίσης, ψηλά τείχη της και την Αγία Τριάδα της Σεμίραμις, σόι πάει το βασίλειο και οι ιερές τριάδες. Βρέθηκε λοιπόν η Γαλλία, ο Λουδοβίκος, Ήλιος Απόλλων, ο φωτεινός Διαφωτισμός και η Αγγλία, Ποσειδώνας με την τρίαινα Θεά. βλ.προσωποίηση της Βρετανίας Ποιο ήταν το αποτέλεσμα για τον Έλληνισμό Το αποτέλεσμα ήταν να φτάσει ο Οδυσσέας στο νησί των Φαιάκων αλλά η ταλαιπωρία του, δεν είχε τελειώσει ακόμη. Θα χρειαζόταν άλλα 200 χρόνια να φτάσει στην Ιθάκη τελειώνοντας και η Εποχή των Ιχθύων και η Οδύσσεια του Ελληνισμού, μαζί με τον Άθλο του Ηρακλή που τα Μήλα της Αθανασίας στον Κήπο τους επιστρέφει και δεν είναι ο κρεμαστός, της Βαβυλώνας. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια το κύριο χαρακτηριστικό των Ιερών Τριάδων είναι να πουλάνε Θεό με το κιλό και την Αθανασία σε ένα κάλπικο παράδεισο μαζί με την Ατλαντίδα την Καλυψώ, ταίζοντας τον Οδυσσέα, «αβροσία » . Με διονυσιακή οργιαστική ωμοφαγία, νόθο γιό του Σίσυφου, αρνητή του θανάτου σε ανίερη κοινωνία.
Το λεγόμενο Ελληνικό Σχέδιο ή Ελληνικό Έργο (Greek Project, ήταν μια πρόταση για τη λύση του Ανατολικού Ζητήματος, η οποία αναπτύχθηκε από την Αικατερίνη τη Μεγάλη της Ρωσίας, περί το 1780. Προέβλεπε τη διχοτόμηση και διανομή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μεταξύ της Ρωσικής και της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, την οποία θα ακολουθούσε αποκατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας με κέντρο την Κωνσταντινούπολη. Ονόμασε τον δεύτερο εγγονό της Κωνσταντίνο, τον οποίο μερικές φορές αποκαλούσε και Κωνσταντίνο Β’, και τον προόριζε για τον πρώτο αυτοκράτορα του αναγεννημένου Βυζαντίου. Τον ανάθρεψε με Έλληνες παιδαγωγούς και αυτός έμαθε να μιλάει ελληνικά πριν από τα ρωσικά. Κόπηκαν νομίσματα που μνημόνευαν τη γέννηση και τον προορισμό του. Ένας άλλος σημαντικός στόχος της Ρωσίας ήταν η ελεύθερη πρόσβαση στην Μεσόγειο Θάλασσα μέσω του Βοσπόρου, που έλεγχαν οι Οθωμανοί.
Για να πετύχει το σχέδιο, θα έπρεπε να συμφωνήσουν οι μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις και να συνεργαστούν οι δυνάμεις του Δούναβη. Τον Μάιο του 1780, η Αικατερίνη κανόνισε μια μυστική συνάντηση με τον Ιωσήφ Β’, τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στο Μογκιλιόφ. Σε μια σειρά επιστολών από τον Σεπτέμβριο του 1781, η Αικατερίνη και ο Ιωσήφ συζήτησαν τα σχέδια διαμελισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την αποκατάσταση της Βυζαντινής. Ιθύνων νους του Ελληνικού Σχεδίου ήταν ο Πρίγκιπας Ποτέμκιν που έδωσε ελληνικά ονόματα στις νεοϊδρυθείσες πόλεις της Νέας Ρωσίας (π.χ., την Οδησσό και τη Χερσώνα). Ο βυζαντινός συμβολισμός τονίστηκε στις νέες εκκλησίες όπως π.χ. στον καθεδρικό ναό της Χερσώνας. Επίσης στη διαμόρφωση του σχεδίου είχε συμμετάσχει ο κόμης Μπεζμπορόντκο.
Το Πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους (γνωστό και ως Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830) υπογράφτηκε από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία στις 3 Φεβρουαρίου του 1830. Ήταν η πρώτη επίσημη, διεθνής διπλωματική πράξη που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος με όλα τα δικαιώματα –πολιτικά, διοικητικά, εμπορικά– που εκπορεύονταν από την ανεξαρτησία της, το οποίο θα επεκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός. Πρώτος Κυβερνήτης του νεοσύστατου κράτους (1830-1831) υπήρξε ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος ήδη από το 1828 είχε φθάσει στην Ελλάδα ως Κυβερνήτης, μετά από ψήφισμα της Γ’ Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας την 1η Απριλίου 1827)
Με τη Συνθήκη οριζόταν επίσης ότι πολίτευμα του ελληνικού κράτους θα ήταν η μοναρχία και ο ηγεμόνας του θα είχε τον τίτλο “Ηγεμών Κυριάρχης της Ελλάδος”. Για τη θέση του μονάρχη οι συμβαλλόμενες χώρες επέλεξαν τον πρίγκιπα Λεοπόλδο του Σαξ-Κόμπουργκ & Γκότα (μετέπειτα Βασιλιά του Βελγίου), ο οποίος, παρά την αρχική του αποδοχή, τελικά δεν δέχτηκε την πρότασή τους.
Τώρα ο ευσεβής ορθόδοξος Πούτιν, νέος Τσάρος της Ρωσικής αυτοκρατορίας των αρίων ξανθών Υπερβορείων, τα βρήκε, καρντάσιαν με τον επίσης ευσεβή μουσουλμάνο Ερντογάν, μελαχροινό ινδοευρωπαϊστή, νέο σουλτάνο με όραμα νέας Οθωμανικής αυτοκρατορίας και βάθος οθωμανικό , σε plan b σχέδιο «Ελληνικό». Οι υπόλοιπες τριάδες, Μεγάλες Δυνάμεις, χάσανε τα αυγά και τα καλάθια και οι υπόλοιποι θεοί, τον ύπνο τους.
ΕΜΕΙΣ, οι Έλληνες……. δεν χάσαμε τίποτα, γιατί δεν είχαμε κάτι να χάσουμε….ο Οδυσσέας πέταξε στην θάλασσα ακόμη και το λευκό μαντήλι της Λευκοθέης, τελευταία θυσία στον Ποσειδώνα. Ίσως να ήταν και καλαματιανό….σε χορό ηρωικό. Έτσι μόνο οι Πολεμιστές ξέρουν να χορεύουν κάτω από έναν ανελέητο Αετό.
Η ( αγία θρησκευτική ) τριάδα του εγκεφάλου Γνωστοί μύθοι σε γνωστές ιστορικές γεωλογικές και βιολογικές εξελίξεις της έμβιας ζωής και της νοημοσύνης Ο εγκέφαλος της σαύρας: Θρησκείες στοές αποκρυφισμός μυστικισμός, σκοτεινές τελετουργίες πρόσθεση πολλαπλασιασμός. Λεμουρία 75 εκατομμύρια χρόνια Ο εγκέφαλος των παλαιοθηλαστικών: Συναίσθημα αφοσίωση γονικό ένστικτο. Ατλαντίδα 2 εκατομμύρια χρόνια Ο εγκέφαλος των νεοθηλαστικών: Νοημοσύνη, λογική, αφαίρεση, τέχνη, ήθη έθιμα, πολιτισμός. Homo Sapiens 40.000 χρόνια Ο τριαδικός εγκέφαλος είναι ένα μοντέλο της εξέλιξης του πρόσθιου εγκεφάλου και της συμπεριφοράς των σπονδυλωτών , που προτείνεται από τον Αμερικανό γιατρό και νευροεπιστήμονα Paul D. MacLean Ο τριαδικός εγκέφαλος αποτελείται από το σύμπλεγμα ερπετών (ή εγκέφαλος σαύρας ), το σύμπλεγμα παλαιοθηλαστικών ( μεταιχμιακό σύστημα ) και το σύμπλεγμα νεοθηλαστικών ( νεοφλοιός ), που θεωρούνται το καθένα ως ανεξάρτητα συνειδητό και ως δομές που προστίθενται διαδοχικά στον πρόσθιο εγκέφαλο κατά την εξέλιξη της εξέλιξης. Ο MacLean διατύπωσε αρχικά το μοντέλο του στη δεκαετία του 1960 και το πρότεινε εκτενώς στο βιβλίο του το 1990 The Triune Brain in Evolution . Η τριαδική υπόθεση του εγκεφάλου έγινε γνωστή σε ένα ευρύ δημοφιλές κοινό μέσω του βιβλίου του Carl Sagan που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ το 1977 The Dragons of Eden . Ερπετοειδές σύμπλεγμα Το σύμπλεγμα των ερπετών (γνωστό και ως «σύμπλεγμα R», «εγκέφαλος ερπετών» ή «εγκέφαλος σαύρας») ήταν το όνομα που έδωσε ο MacLean στα βασικά γάγγλια , δομές που προέρχονται από το έδαφος του πρόσθιου εγκεφάλου κατά την ανάπτυξη. Ο όρος προέρχεται από την ιδέα ότι οι συγκριτικοί νευροανατόμοι πίστευαν κάποτε ότι οι πρόσθιοι εγκέφαλοι των ερπετών και των πτηνών κυριαρχούνταν από αυτές τις δομές. Ο MacLean πρότεινε ότι το σύμπλεγμα των ερπετών ήταν υπεύθυνο για τυπικές ενστικτώδεις συμπεριφορές των ειδών που εμπλέκονται στην επιθετικότητα, την κυριαρχία, την εδαφικότητα και τις τελετουργικές εκδηλώσεις. Σύμπλεγμα Παλαιοθηλαστικών Αποτελείται από το διάφραγμα , τις αμυγδαλές , τον υποθάλαμο , το σύμπλεγμα του ιππόκαμπου και τον κυκλικό φλοιό . Ο MacLean εισήγαγε για πρώτη φορά τον όρο » μεταιχμιακό σύστημα » για να αναφερθεί σε αυτό το σύνολο διασυνδεδεμένων δομών του εγκεφάλου σε μια εργασία το 1952. Η αναγνώριση του μεταιχμιακού συστήματος από τον MacLean ως κύριο λειτουργικό σύστημα στον εγκέφαλο ήταν ευρέως αποδεκτή μεταξύ των νευροεπιστημόνων και γενικά θεωρείται ως δική του σημαντικότερη συμβολή στον τομέα. Ο MacLean υποστήριξε ότι οι δομές του μεταιχμιακού συστήματος προέκυψαν νωρίς στην εξέλιξη των θηλαστικών (εξ ου και «παλαιοθηλαστικό», με παλαιο- σημαίνει παλιά) και ήταν υπεύθυνοι για τα κίνητρα και τα συναισθήματα που εμπλέκονται στη σίτιση, την αναπαραγωγική συμπεριφορά και τη γονική συμπεριφορά. Σύμπλεγμα νεοθηλαστικών Αποτελείται από τον εγκεφαλικό νεοφλοιό , μια δομή που βρίσκεται μοναδικά στα ανώτερα θηλαστικά, και ειδικά στον άνθρωπο. Ο MacLean θεώρησε την προσθήκη του ως το πιο πρόσφατο βήμα στην εξέλιξη του εγκεφάλου των θηλαστικών, που προσδίδει την ικανότητα για γλώσσα, αφαίρεση, σχεδιασμό και αντίληψη. The Dragons of Eden: Speculations on the Evolution of Human Intelligence είναι ένα βιβλίο του 1977 του Carl Sagan , στο οποίο ο συγγραφέας συνδυάζει τα πεδία της ανθρωπολογίας , της εξελικτικής βιολογίας , της ψυχολογίας και της επιστήμης των υπολογιστών για να δώσει μια προοπτική για το πώςμπορεί να έχει εξελιχθεί η ανθρώπινη νοημοσύνη .
Ο Sagan συζητά την αναζήτηση ενός ποσοτικού μέσου μέτρησης της νοημοσύνης. Υποστηρίζει ότι η αναλογία εγκεφάλου προς μάζα σώματος είναι ένας εξαιρετικά καλός συσχετιστικός δείκτης για τη νοημοσύνη, με τους ανθρώπους να έχουν την υψηλότερη αναλογία και τα δελφίνια τη δεύτερη υψηλότερη, αν και θεωρεί ότι η τάση καταρρέει σε μικρότερες κλίμακες, με μερικά μικρά ζώα ( μυρμήγκια ειδικότερα) τοποθετώντας δυσανάλογα ψηλά στη λίστα. Άλλα θέματα που αναφέρονται περιλαμβάνουν την εξέλιξη του εγκεφάλου (με έμφαση στη λειτουργία του νεοφλοιού στους ανθρώπους), τον εξελικτικό σκοπό του ύπνου και των ονείρων .επίδειξη των ικανοτήτων της νοηματικής γλώσσας από τους χιμπατζήδες και ο σκοπός των έμφυτων φόβων και των μύθων της ανθρωπότητας . Ο τίτλος «Οι Δράκοι της Εδέμ» είναι δανεισμένος από την αντίληψη ότι ο πρώιμος αγώνας του ανθρώπου για επιβίωση μπροστά στα αρπακτικά, και ειδικότερα ο φόβος για τα ερπετά, μπορεί να οδήγησε σε πολιτιστικές πεποιθήσεις και μύθους για τους δράκους .
Οι Δράκοι της Εδέμ κέρδισαν βραβείο Πούλιτζερ. Το 2002, ο John Skoyles και ο Dorion Sagan δημοσίευσαν μια συνέχεια με τίτλο Up from Dragons .
Αναμνήσεις του εγκεφάλου …… από τις προηγούμενες ζωές. Από τον «παράδεισο» την θεϊκή κυριαρχία εξουσία δικτατορία τους Δρακόντειους νόμους και την σπηλιά του Δράκου σε νέες λογικές του Σόλωνα….. δημοκρατικές εποχές. Με το ρόπαλο του Ηρακλή στο κεφάλι εγκέφαλο του Γηρυόνη.
Σε Α΄ Ενικό 