Πόσοι είναι οι Έλληνες

Συνολικά ο πληθυσμός είναι 20 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, 8 δις συνολικά.

Ο πληθυσμός δεν είναι μόνο θέμα ποσότητος και θέμα ποιότητος. Ας εστιαστούμε σε αυτή τη διαφορά. Τι κάνουν αυτοί οι Έλληνες σήμερα, τι σκέπτονται με τι ασχολούνται. Αισθάνονται Έλληνες και πως το αισθάνονται συνειδησιακά; Υπάρχει η Ελληνική Συνείδηση; Αισθάνονται πρώτα Έλληνες ( σαφώς άνθρωποι ) και μετά οτιδήποτε άλλο, χριστιανοί κομμουνιστές δεξιοί αριστεροί βουδιστές…. ; Ή το αισθάνονται τελευταία ως αυτοπροσδιορισμό; Έχει σημασία αυτό που τοποθετείς πρώτο και στο κέντρο του προσωπικού και εθνικού νησιού της ύλης ( τονάλ )

Ποιο τοποθετείται στο κέντρου του κύκλου τι είναι και τι σημαίνει αυτό; Ιδού το ερώτημα το καυτό.

«Να υπάρχεις ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς.

Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από την φύση. Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.

Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης. Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.

Ότι αποθεώνεις την εμορφιά. Γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.

Και κυρίως αυτό.. Ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πως αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν.»

Οι Έλληνες ζήσανε

«Το πρόβλημα λοιπόν διατυπώνεται έτσι: Δεν έχει νόημα να διδάσκεις τη διδακτική των Αρχαίων Ελληνικών, έστω κι αν η δεξιοτεχνία σου ξεπερνά τις «ηλεκτρικές τρίπλες» του Μαραντόνα, όταν δεν έχεις ιδέα για το τι είναι ο κλασικός κόσμος. Όταν δεν άκουσες ποτέ σου το λόγο: οι Έλληνες δε γράψανε, οι έλληνες ζήσανε.»

Αγάπη είναι η υποταγή στη φυσική και στην ηθική τάξη

«Σχετικά με την αγάπη, την παρούσα στους χριστιανούς και την απούσα στους Έλληνες, αν θέλουμε να βρισκόμαστε σύμμετροι όχι με την πλάνη και την υποκρισία αλλά με την αλήθεια και την εντιμότητα, θα υποχρεωθούμε να αναδιατάξουμε τις θέσεις μας από τα θεμέλια τους.

Για τους Έλληνες αγάπη είναι η υποταγή στη φυσική και στην ηθική τάξη, αυτό που διαφορετικά το περιγράψανε με τη μεγαλώνυμη λέξη της Δίκης. Να επιδικάζεις στον άνθρωπο την τιμή του, να μη γίνεσαι υπέρογκος και υβριστής απέναντι στους νόμους της φύσης και στους νόμους των ανθρώπων, αυτό που οι Ευρωπαίοι ερμηνευτικά το βάφτισαν ουμανισμό Και όλα αυτά χωρίς γλυκασμούς και χωρίς ηχηρότητα. Με γνώση, με πικρά και με βούληση.

Για τους Έλληνες δηλαδή, αγάπη δε σημαίνει να δίνεις τον ένα από τους δυο χιτώνες σου. Αλλά να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να έχει τρεις χιτώνες όταν ο διπλανός δεν έχει κανένα.

Η θέση των χριστιανών να δίνεις από τα δυο το ένα σε κείνον που δεν έχει κανένα, είναι η νοσηρή αντίδραση απέναντι στους νοσηρούς όρους. Η ελεημοσύνη δεν ταιριάζει στον αξιοπρεπή και τον περήφανο άνθρωπο. Γιατί ζητεί να λύσει το πρόβλημα προσωρινά, και εκ των ενόντων να «κουκουλώσει» μια κοινωνική αταξία.

Ενώ η θέση των Ελλήνων να μην αποχτήσεις τρία, όταν ο δίπλα σου δεν έχει ούτε ένα, είναι η υγεία. Σου υποδείχνει να προλαβαίνεις στοχαστικά, για να μη χρειάζεσαι ύστερα να γιατροπορεύεις ατελέσφορα.»

Η διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους χριστιανούς

«Τι ορίζει τη διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και στους χριστιανούς; Μια διαφορά, που από ένα σημείο και πέρα γίνεται αντίθεση, εναντίωση, ρήξη, πάλη της φωτιάς με το νερό;

Εκείνο που ορίζει τη διαφορά είναι κάτι άλλο και σαφές, όσο και το φύλλο της Ελιάς. Αλλά γι’ αυτό ακριβώς είναι απόλυτο και ακραίο.

Η διαφορά ανάμεσα στους δύο είναι πως οι Έλληνες οικοδόμησαν έναν κόσμο που στηρίζεται στην παρατήρηση και στη νόηση, ενώ οι χριστιανοί οικοδόμησαν έναν κόσμο που στηρίζεται στην υπόθεση και στη φαντασία.

Η παρατήρηση των Ελλήνων είναι τέτοιας ποιότητας, ώστε πάντα να βεβαιώνεται πρακτικά από τα συμβαίνοντα στη φύση, και πάντα να αποδεικνύεται χειροπιαστά από το πείραμα στο εργαστήριο.»

Δημήτρης Λιαντίνης – «Τα Ελληνικά»
Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο.

Απλά και ξεκάθαρα…..

Αστραία

Ο Δημήτρης Λιαντίνης γεννήθηκε στην Πολοδίτσα της Λακεδαίμονος στις 23 Ιουλίου 1942. Αρχή των dies canicularii. Σπούδασε κλασικές γλώσσες, ίωνες φυσικούς, και ανθρωπολογία. Νέος περπάτησε, για μια στιγμή, στην Άνω Ενγκαντίν και στο κάστρο του Εζέ. Στα πάρεργά του ασχολήθηκε με τους κήπους και με τον ουρανό. Με τάξη και με κλιτότητα. Και στο μέτρο του ανθρώπου.
Το ερώτημα που του τέθηκε στο δρόμο, κάτι σαν αίνιγμα της Σφίγγας στις Θήβες, εστάθηκε το ακόλουθο:
«Καθώς κοιτάς το μηδέν στα μάτια δύνεσαι να μην αποκαρτερήσεις;»
Αποκρίθηκε: «Ναι». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου Γκέμμα)

Ο Λιαντίνης από τους ομορφότερους Έλληνες!
Είναι από τις ελάχιστες ομιλίες που μπορώ να παρακολουθήσω
με τον αυθόρμητο πηγαίο ζωντανό εμπνευσμένο ανιδιοτελή λόγο του.
Κρίμα που δεν είναι κοντά μας.
Τόσο όμορφα λεπτά χαρακτηριστικά τόση καθαρότητα στο βλέμμα, τόσο καθάργιο,
τόση πνευματική διαύγεια τόση ζωντάνια τόση παρρησία!
Χαίρεσαι να τον ακούς να μιλάει και να κινείται στον χώρο.
Αποτελεί πρότυπο σκέψης ομιλίας και λόγου.
Δεν άντεξε την πνευματική μοναξιά που ένιωθε.
Όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι υποφέρουν από αυτή, οι άνδρες, είναι πιο ευαίσθητοι και ευάλωτοι, αυτοκτονούν από αυτή την ξηρασία και έλλειψη.

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ:

Ναοί της Αθηνάς και οι δύο!

Ομηρική Πολιτεία

Το κλασικό πνεύμα άρχισε με τον Όμηρο. Στον Οδυσσέα ενσαρκώνεται ο αιώνιος άνθρωπος, που συντόνισε την πράξη του με τον αιώνιο ρυθμό. Η ζωή του Οδυσσέα είναι η ανθρώπινη κίνηση απάνου στην ασύλληπτη εφαπτομένη της ύλης και της μορφής. Μέσα στη χειροποίητη σχεδία του έχουν αποθέσει τις συνταγές και τα φάρμακα, τα εργαλεία, τα όπλα και τα σκεύη τους όλες οι θρησκείες, οι φιλοσοφίες και οι τέχνες.
Ο Οδυσσέας είναι ο άνθρωπος, που όλα τα γνώρισε και όλα τα δοκίμασε. Και τη δύναμη της μουσικής την ενίκησε σαν τον Απόλλωνα και στον ασφοδελό λειμώνα κατέβηκε σαν το νεκρό Διόνυσο, και με τη θεά κοιμήθηκε νύχτες και νύχτες, και την αθανασία που τούταξαν την κλώτσησε κλαίγοντας.Κάθε φορά που νίκαγε κι ένα καινούργιο τέρας, επιβεβαίωνε τη διαίσθησή του ότι τραβάει σωστά τον ανθρώπινο δρόμο, ότι έσωσε πάλι να μη γκρεμισθεί από τη νοητή γραμμή της ακμής όπως οι σύντροφοί του, που ένας – ένας γλιστρώντας στη γοητεία της απόκλισης ξεπέφτανε από άνθρωποι σε βοσκήματα.Η επιστροφή στην Ιθάκη ήταν αξεδιάλυτα δεμένη με την ανάγκη να μείνει άνθρωπος. Και για να μείνει άνθρωπος, έπρεπε να ξεφύγει από όλα τα φίλτρα της Κίρκης, τα καλέσματα δηλαδή προς το ζώο, που κάθε φορά πηδούσαν μπροστά του με αλλαγμένη όψη.Το βαθύτερο νόημα του νόστου δεν βρίσκεται στο ότι ο ήρωας ποθεί να εύρει την Ιθάκη, αλλά στο ότι λαχταράει να μη χάσει τον εαυτό του.

Ο ΕΞΥΠΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΪΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ

Την εικόνα του ακέραιου ανθρώπου την ιστόρησε μια για πάντα ο Όμηρος με το μύθο του Οδυσσέα. Του κλέφτη από μια σκοπιά. Του πανούργου, του απαρνητή των γυναικών και του γόη των τεράτων.

Εάν ο Οδυσσέας μας φαίνεται τέτοιος, υπάρχει ωστόσο και μια ηθική πλατύτερη από τη χριστιανική. Μια ηθική που το ιστορικό της ξετύλιγμα την κατάντησε στο σημείο, ώστε η ανεπάρκεια της γνώσης και η αδυναμία της βούλησής μας να την έχουν παροπλίσει. Εννοώ την ελληνική ηθική της ακμής, που συμβατικά τελειώνει όταν ο Πυθαγόρας ο Ρηγίνος ετελείωνε στους Δελφούς τον Ηνίοχο, το 476 π.Χ.

Έχω τη γνώμη πως μπροστά στην ελληνική αρετή οι άνθρωποι πισωπατούν, από τη στιγμή που αρχίζουν να την κατανοούν σε βάθος. Κι αυτό, γιατί δεν υποφέρει ο άνθρωπος τη διαμαντένια σκληρότητα της φύσης. Το τρομερό του ωραίου, που λένε οι ποιητές.

Πράγματι, ο πολυμήχανος Οδυσσέας είναι ο αμαρτωλός και ο άπιστος. Ας αναλογιστούμε πώς τον κολάζει ο Δάντης. Αλλά πόση λάμψη αφήνει πίσω του, πόσο μεράκι στέρησης και πλούτο μνήμης, κάθε φορά που φεύγοντας αποχαιρετά ανθρώπους που τους βρήκε μετρημένους και δίκαιους. Ή εάν δεν τους βρήκε, τους ανάγκασε να γίνουν τέτοιοι. Τουλάχιστον μαζί του.

Ο Οδυσσέας δεν είναι ούτε της νύχτας ο φυγόδικος, ούτε ο ληστής της μέρας. Είναι ο έξυπνος με την αρχαϊκή σημασία της λέξης.

Να υπάρχεις ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς.
Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από την φύση. Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.
Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης. Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.
Ότι αποθεώνεις την εμορφιά. Γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.
Και κυρίως αυτό.. Ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πως αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν.

Πως αλλιώς…..Ελληνικώς

Αστραία

«Όπως των φύλλων η γενιά, τέτοια και των ανθρώπων η φυλή· τα φύλλα, άλλα τα ρίχνει ο άνεμος στη γη, άλλα φυτρώνουν όμως στο φουντωμένο δάσος, σαν φτάσει η εποχή της άνοιξης.
Έτσι και των ανθρώπων η φυλή, ανθίζει η μια γενιά, φυλλορροεί η άλλη και μαραίνεται» (Ζ 145-149).

Έχουν ειπωθεί πολλά για τις φυλές, τα έθνη, την ράτσα, υπέρ και κατά, με ερωτήματα και ερωτηματικά πολλά.
Υπάρχουν, δεν υπάρχουν, θα πρέπει να υπάρχουν, τι προσδιορίζει την φυλή, το έθνος και την ράτσα.
Ρατσιστές και αντιρατσιστές, εθνικιστές και αντιεθνικιστές όλοι θα συμφωνήσουν πως τα άλογα τα σκυλιά και τα γατιά ράτσας είναι τα πιο ωραία και πιο ακριβά.
Το πρόβλημα αρχίζει όταν το ένα γίνεται δύο. Μόλις το ένα γίνεται δύο, αρχίζει να γίνεται πολλά θέματα και προβλήματα.
Έτσι, όταν έχουμε ένα θέμα και αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα αμέσως δημιουργούνται πολλές φυλές και έθνη αναλόγως με τη στάση τους και την οπτική γωνία από απέναντι σε αυτό το πρόβλημα. Αμέσως, έχουμε «το έθνος» των ρατσιστών των αντιρατσιστών των κορωνοφάγων και των κορωνοϊόπληκτων, των αρχαιόπληκτων και των νεόπληκτων .
Η θέση, η στάση, η πίστη και η οπτική γωνία εξαρτάται πάντα από τι κερδίζει ή νομίζει ότι κερδίζει κάποιος, γιατί τα ανθρώπινα πλάσματα είναι στη βάση τους ιδιοτελή. Δεν κάνουν κάτι και δεν πιστεύουν σε κάτι, αν νομίζουν πως δεν έχουν κάτι να κερδίσουν από αυτό ή, αν δεν έχουν να φοβηθούν από αυτό, ακόμη και αν  αυτή η πίστη τους ή ο φόβος τους, τους δίνει την ασφάλεια….. της στρουθοκαμήλου.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα εδώ και ένα χρόνο είναι η πανδημία του κορωνοϊού και βρέθηκε  ανοχύρωτη μαζί με την οικονομία που καταρρέει  εξ αιτίας σπάταλων οικονομολόγων.
Οι λόγοι είναι πολλοί, οι κυριότεροι είναι τρεις:
1. Η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού που έχει εξαντλήσει ήδη τους φυσικούς πόρους και έχει αυξήσει την οικολογική καταστροφή σε συνωστισμό ατέλειωτων πλαστικών σκουπιδιών.
2. Η μεγάλη απληστία των κυβερνώντων και της παρασκιάς που την καθοδηγεί. Από την απληστία της Παλιάς Τάξης περάσαμε στην φαυλοκρατία της Νέας Τάξης και στην εικονική πραγματικότητα του χρηματιστηρίου και των πολυεθνικών αγορών. Το χρήμα που διακινεί δεν έχει κανένα αντίκρισμα και όλα κρέμονται από μία  του παραμυθιού, κλωστή.
3. Το χαμηλό επίπεδο συνείδησης στο μεγαλύτερο πληθυσμό, η νηπιοσύνη του, οι ορνιθοασχολίες του και ο υπερκαταναλωτισμός.
Ζούμε σε βάρος της μελλοντικής γενιάς έχει πει ο μεγάλος φιλόσοφος και αρχαιολάτρης καθηγητής Λιαντίνης προφητικά.
Ο κορωνοϊός ήρθε για να μείνει και δεν θα φύγει, αν δεν λυθούν τα παραπάνω προβλήματα που οδήγησαν την κατάσταση μέχρι εδώ. Ούτε το εμβόλιο μπορεί να βοηθήσει σε πολλά, γιατί η αιτία που τον δημιουργεί  και θα τον ξαναδημιουργήσει είναι πολύ βαθιά. Ακόμη και αν αντιμετωπίσει αυτό τον ιό, θα δημιουργηθεί αμέσως ένας καινούργιος και πολλές μεταλλάξεις.
Οι αντιδράσεις απέναντι σε αυτό το πρόβλημα ήταν και είναι ποικίλες σπασμωδικές και  αναποτελεσματικές σε όλο τον κόσμο, ανάλογα με το γνωστικό υπόβαθρο και το χαρακτήρα του καθενός. Έτσι δημιουργήθηκαν καινούργιες φυλές υπέρ και κατά, φτιάχνοντας και τα καινούργια έθνη του κορωνοϊού. Σωστή δράση δεν υπάρχει γιατί δεν υπάρχει  σοφή ηγεσία και δείχνει την γύμνια του αυτοκράτορα και τα ανύπαρκτα ρούχα που «φορεί».

Ενδιαφέρουσα είναι η μελέτη που έγινε από μία ερευνήτρια της φυλής του Βορά, όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια περιστατικά.
Όσο περνάει ο καιρός και η πανδημία εξελίσσεται, γίνεται φανερό ότι οι άνθρωποι την αντιμετωπίζουν ψυχολογικά και πρακτικά με διαφορετικούς τρόπους. Μία Νορβηγίδα ερευνήτρια διαπίστωσε τουλάχιστον 16 διαφορετικούς «τύπους προσωπικότητας Covid-19», ο καθένας με το δικό του διακριτό «προφίλ» νοοτροπίας και συμπεριφοράς απέναντι στον κορωνοϊό και στους ανθρώπους γύρω του.
Ο τέταρτος δρόμος
Υπάρχουν τρία είδη κακών συνηθειών που χρησιμοποιούμε,
όταν βρισκόμαστε μπρος σε ασυνήθιστες καταστάσεις της ζωής.
Πρώτον,
παραβλέπουμε ότι έγινε η γίνεται και νιώθουμε σαν να μην έγινε τίποτα.
Αυτός είναι ο δρόμος του φανατικού.
Δεύτερον,
Δεχόμαστε το καθετί όπως μας παρουσιάζεται και νιώθουμε ότι ξέρουμε τι συμβαίνει.
Αυτός είναι ο δρόμος του πιστού.
Τρίτον,
βασιζόμαστε από το γεγονός είτε γιατί δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε είτε γιατί δεν μπορούμε να το δεχτούμε ολόψυχα.
Αυτός είναι ο δρόμος του τρελού.
Υπάρχει και ένας τέταρτος δρόμος:
Ο δρόμος του πολεμιστή!
Ο πολεμιστής ενεργεί σαν να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα, γιατί δεν πιστεύει σε τίποτα, κι’ ωστόσο δέχεται το κάθε τι όπως του παρουσιάζεται. Κ. Καστανέντα

Λιαντίνης: Ζούμε σε βάρος των μελλοντικών γενεών
Αυτό είναι πολύ οδυνηρό που θα σας πω. Θα ‘ρθει μια εποχή που κάποιες γενεές θα πληρώσουν ακριβά αυτά τα οφέλη που έχουμε και αντλούμε εμείς σήμερα με βάση πια όλη αυτήν την κοσμοθεωρία όπως διαμορφώθηκε μέσα από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Ναι, γιατί ζούμε λάθος με λάθος τρόπος και τελειώνουν οι αυταπάτες και οι ψευδαισθήσεις στην αυλή των μεγάλων γονιδιακών καταχρήσεων και των πρωτεϊνικών υπερβολών.
Η φύση είναι μεγάλος θεός, έχει τον τελευταίο λόγο και οι νόμοι της είναι αμείλικτοι. Η ζωή, τον δικό της δρόμο και ο Άδης Πλούτων, τα μαρμαρένια αλώνια του, όπου συναντιούνται όλοι και όλα. Φυλές έθνη δένδρα φύλλα και σπόροι από μήλα.
Αστραία

Κορωνοϊός, Λιαντίνης, Καστανέντα, Τέταρτος δρόμος, Όμηρος , Φυλές