Σε ποια ποταμιά πάει ο Τρύφωνας το παπί

και ποιος έχει την ευθύνη αυτή
Πρωινός περίπατος στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης.
Χωρίς σκύλο, δεν έχω σκύλο και δεν πρόκειται να αποκτήσω γιατί δεν θέλω να έχω ένα ζώο φυλακισμένο σε ένα τσιμεντένιο κλουβί. Είχα κάποτε γατάκι και γάτα αλλά, είχα και μονοκατοικία κήπο και αυλή.
Βλέπω ένα ζευγάρι απεγνωσμένα να προσπαθεί να βρει χώρο ανάμεσα από τις σανίδες μιας ξύλινης αποβάθρας . Πλησιάζω και ρωτώ αν έχουν χάσει κάτι και είναι σημαντικό.
Με ενημερώνουν πως ένα παπί έχει εγκλωβιστεί εκεί και του φέρνουνε φαγητό νερό και τροφή κάθε μέρα για να μπορέσει να συντηρηθεί.
Ωραία λέω, αλλά δεν μπορεί το παπί να μείνει μόνιμα εκεί, πρέπει κάπου να μεταναστεύσει σε άλλα μέρη πιο ασφαλή.
Μου λένε για πολλές προσπάθειες, πήρανε τηλέφωνα στο δήμο σε φιλοζωικές εταιρείες αλλά, δεν υπήρξε κάποιο ενδιαφέρον και παρεμβολή. Ήταν λέει στο πλοίο Βέλος και έφυγε, το φρόντιζαν εκεί και έφυγε ξέφυγε και έχει εδώ εγκλωβιστεί.
Το αντιτορπιλικό Βέλος είναι ένα διάσημο μουσείο πλοίο (από τις ωραίες εκδηλώσεις της Θεσσαλονίκης που έχω επισκεφθεί ) και ήταν αγκυροβολημένο λίγο πιο εκεί.
Θα περάσω, λέω ,τώρα με την ευθύνη που μου αναλογεί, να ενημερώσω τον υπεύθυνο για το θέμα και το παπί.
Δεν φάνηκαν να ευελπιστούν πολύ.
Πλησιάζω τον χώρο και τον φύλακα του πλοίου και ζητώ τον υπεύθυνο. Παρουσιάζεται ο πλοίαρχος καπετάνιος ντυμένος στα λευκά και τον ενημερώνω διεξοδικά. Έτσι μαθαίνω και την ιστορία του Τρύφωνα και το όνομά του. Το είχανε βρει ήταν πληγωμένο, το είχαν φροντίσει, αλλά εδώ και ένα μήνα αγνοούσαν την τύχη του.
Τον ενημερώνω για το πού βρίσκεται, τη θέση για τις ακριβείς συντεταγμένες για να επιληφθούν του θέματος και του προβλήματος.
Μένω ήσυχη, αλλά όχι για πολύ γιατί ο Τρύφωνας εξακολουθεί να είναι κάτω από την αποβάθρα και τις επόμενες ημέρες.
Πηγαίνω ξανά το πλοίο και ερωτώ αν έγινε κάτι με το θέμα αυτό.
Δεν μπορούμε λέει να κάνουμε τίποτα άλλο, πήραμε μερικά τηλέφωνα, είναι γραφειοκρατικό το θέμα δεν μπορούμε εμείς να βγούμε από τα όρια, είμαστε στρατός και αν συμβεί κάτι ποιος θα έχει την ευθύνη. Λογικό ως ένα βαθμό.
Δεν είπαμε να μετακινηθεί ολόκληρο το αντιτορπιλικό, αλλά ούτε μία βαρκούλα να βγει στα 100 μέτρα πιο κει;
Ξέρετε λέω αυτό το πλοίο είναι ιστορικό έχει υπερασπιστεί τη δημοκρατία, μία δημοκρατία που στην Ελλάδα έχει γεννηθεί και ο Περικλής δεν συμπαθούσε τους πολίτες που ήταν αμέτοχοι και αδιάφοροι για τα κοινά.
Δυστυχώς μου απαντάει ο φρουρός, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Δεν έχουμε έγκριση και εντολή.
Πάω απέναντι στην αστυνομία που ήτανε λίγο πιο εκεί, οι ξέγνοιαστοι καβαλάρηδες, οι μοτοσυκλετιστές του ΔΙΑΣ τα παιδιά.
Είναι , λέω ένα παπί εδώ λίγο πιο κάτω εγκλωβισμένο, μπορείτε να κάνετε κάτι εσείς, να πάρετε κάποιον τηλέφωνο; Άλλη βαρύνουσα γνώμη θα έχει ένα τηλέφωνο της αστυνομίας από οποιοδήποτε.
Όχι μου λέει ο αστυνομικός ,δεν είναι η δουλειά μας, δεν είμαστε υπεύθυνοι για αυτό,
να απευθυνθείτε σε μία φιλοζωική εταιρεία και στο δήμο.
Παίρνω μία φιλοζωική εταιρεία ΜΚΟ, δεν απαντά, το τηλέφωνο έχει καταργηθεί προφανώς τελειώσανε και τα λεφτά με τα οποία θα είχε επιχορηγηθεί.
Παίρνω και τον δήμο και το ζωολογικό κήπο. Κανείς δεν απαντάει Σαββατοκύριακο…. γαρ.
Παίρνω μία άλλη φιλοζωική και μου λέει, αν είναι άγριο ζώο αγριόπαπια δεν μπορούμε να επέμβουμε τα άγρια ζώα ζουν στη φύση τους και τα οικόσιτα ανήκουν στον ιδιοκτήτη τους, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό .
Περπατώ στην παραλία σκεπτική και με πλησιάζει ένας ποδηλάτης ευγενικά και μου ομιλεί:
– Σας είδα λέει τις προάλλες που συζητούσατε στην ξύλινη αποβάθρα υπάρχει κάποιο πρόβλημα εκεί;
Του εξηγώ την ιστορία από την αρχή. Για τον Τρύφωνα το παπί.

– Θα δω τι μπορώ να κάνω, μου λέει πρόθυμος, με τον ναυτικό όμιλο και κάποια βάρκα του. Μη περιμένεις τίποτα από δημόσιους υπαλλήλους το μυαλό τους σαπίζει στα χαρτιά που συμπληρώνουν ατέλειωτα και στην καρέκλα.
Δεν συμπαθώ τις ψυχοπονιάρικες ιστορίες για τα ζώα, ούτε τις δακρύβρεχτες ιστορίες για τα προσφυγόπουλα που πνίγονται στο Αιγαίο, γιατί δεν επικροτώ τον αναξιόπιστο λαϊκισμό και το φθηνό συναίσθημα που αναδύεται οπότε και όταν μας βολεύει χειραγωγημένο από ένα κέντρο σκοτεινό.
Ήθελα να αποφύγω να γράψω το άρθρο αυτό.
Σαφώς δεν είναι και το μείζον θέμα ένα εγκλωβισμένο παπί σε μια ξύλινη αποβάθρα πλην όμως από τα μικρά και τα ασήμαντα καταλήγουμε στα μεγάλα και τα σημαντικά.
Γιατί το συμπέρασμα που βγαίνει από όλα αυτά και το ερώτημα που αναδύεται αγωνιώδες και σημαντικό είναι αυτό:
Ποιος έχει τελικά την ευθύνη στη Χώρα αυτή;
Κανείς ή το σκυλάκι το κανίς;
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που ταλανίζει αυτη την χώρα, είναι η αδυναμία αποφάσεων. Αναποφασιστικότητα που βουλιάζει μέσα σε μία απέραντη γραφειοκρατία. Η ευθύνη μεταδίδεται από τον έναν στον άλλον χωρίς τελικά κανείς να την αναλαμβάνει. Μόνο όταν είναι για βραβεία και φωτό τρέχουν όλοι να τα παραλάβουν μαζί με ένα ανασφαλές ανεύθυνο μικρό ΕΓΩ.
Αν δεν μπορεί η Πόλις η Πολιτεία να λύσει ένα τέτοιο πρόβλημα απλό στο λεπτό χωρίς ιδιαίτερες διαδικασίες τότε μπορεί να λύσει και να αντιμετωπίσει ένα μεγαλύτερο;
Αυτό είναι που με απασχολεί.
Αν χρειάζεται απόφαση και εντολή από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να βγει ο στρατός (δεν είναι δα και το πουλί ο Φοίνικας) για ένα απλό παπί , ας δοθεί για να μην κάνουν όλοι το παπί.
Και …..ο καθένας με την ευθύνη που του αναλογεί, όπως έχει πει και ένα κολιμπρί

Αστραία

Ο Οίκος των Παλαιολόγων του Μομφερράτου

και το Βασίλειο της Θεσσαλονίκης

Οι Παλαιολόγοι του Μομφερράτου ήταν μια Ιταλική ευγενής οικογένεια του Μεσαίωνα, κλάδος από την Δυναστεία των Παλαιολόγων που κυβερνούσε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο γενάρχης του κλάδου Θεόδωρος Α΄ του Μομφερράτου ήταν δεύτερος γιος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ του Παλαιολόγου ( αυτός που κατήργησε το βυζαντινό ναυτικό )από τη δεύτερη σύζυγο του Γιολάντα του Μομφερράτου μετονομασθείσα σε Ειρήνη, η οποία εγκατέλειψε την Κωνσταντινούπολη με τους γιους της και εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη, από όπου δεν έπαψε να μηχανορραφεί σε βάρος του συζύγου της. Απεβίωσε εκεί το 1317.Ο Θεόδωρος ο Α  κληρονόμησε την Μαρκιωνία του Μομφερράτου από την μητέρα του (1306).
Ο Οίκος των Αλεράμιτσι, στον οποίο ανήκε η Γιολάντα, κυβέρνησε το Μομφερράτο και το Βασίλειο της Θεσσαλονίκης, ένα από τα Σταυροφορικά κράτη που δημιουργήθηκε γύρω από τη Θεσσαλονίκη στην Δ΄ Σταυροφορία (1204). Οι Βυζαντινοί ανακατέκτησαν την Θεσσαλονίκη (1224), αλλά η οικογένεια Αλερμάμιτσι εξακολουθούσε να διεκδικεί τον βασιλικό τίτλο. Ο Αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος ήθελε να κάνει αδιαμφισβήτητα τα δικαιώματά του στην Θεσσαλονίκη και νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Γιολάντα, σε μία προσπάθεια να αντιμετωπίσει τις απειλές των υποψήφιων διεκδικητών, που ήθελαν να επιτεθούν στην Αυτοκρατορία. Την ίδια εποχή η Γιολάντα έγινε διάδοχος στη μαρκιωνία του Μομφερράτου, όταν ο αδελφός της Ιωάννης Α΄ του Μομφερράτου απεβίωσε χωρίς παιδιά (1305)· διάδοχοί του έγιναν τα δικά της παιδιά.
Όταν ο Θεόδωρος Α΄ ταξίδευσε στην Ιταλία για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, πολλοί συντηρητικοί Βυζαντινοί φοβήθηκαν ότι η οικογένεια του Αυτοκράτορα θα «εκλατινιστεί» και θα ασπαστεί την Καθολική Εκκλησία. Οι Παλαιολόγοι του Μομφερράτου εξακολούθησαν να κατέχουν Ελληνικά ονόματα, όπως Θεόδωρος ή Σοφία, το ίδιο και πολλοί αριστοκράτες που τους ακολούθησαν· έδωσαν ελάχιστη σημασία στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην ανατολική Μεσόγειο. Το 1453 η δυναστεία των Παλαιολόγων εκθρονίστηκε με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453), ωστόσο οι Παλαιολόγοι του Μομφερράτου εξακολούθησαν να κυβερνούν την μαρκιωνία για άλλον έναν αιώνα, μέχρι την εποχή που τους αντικατέστησε ο Οίκος των Γκοντζάγκα, αφότου πέθανε ο τελευταίος εκπρόσωπος της οικογένειας Ιωάννης-Γεώργιος του Μομφερράτου (1533). Ο κλάδος εξέλιπε, όταν απεβίωσε η τελευταία εκπρόσωπος της οικογένειας Μαργαρίτα Παλαιολογίνα (1566),. Εξακολουθούσαν να υπάρχουν ωστόσο μέσω νόθων και εκ θηλυγονίας κλάδων σε σημαντικές βασιλικές δυναστείες, όπως ο Οίκος της Σαβοΐας.
Μέχρι το 1224 μόνο η πόλη της Θεσσαλονίκης είχε μείνει στο Βασίλειο. Εκείνη την χρονιά ο Θεόδωρος της Ηπείρου κατέλαβε και τη Θεσσαλονίκη και κατέλυσε αυτό το σταυροφορικό κράτος. Το Βασίλειο της Θεσσαλονίκης είχε ζωή μόνον είκοσι χρόνων. Στην μεγαλύτερη έκτασή του απλωνόταν από την Μοσυνόπολη, στη Θράκη, μέχρι τις Θερμοπύλες κατά μήκος των ακτών, αλλά ποτέ δεν απέκτησε ισχυρό έλεγχο στην ενδοχώρα, καθώς απειλούνταν συνεχώς από τα βόρεια και τα δυτικά, δηλαδή σε όλο σχεδόν το μήκος των χερσαίων συνόρων του. Ο Οίκος του Μομφερράτου συνέχισε να έχει διεκδικήσεις στη Θεσσαλονίκη και μέλη του έφεραν τον τίτλο τού Βασιλιά της Θεσσαλονίκης μέχρι το 1284.
Βασιλιάς της Θεσσαλονίκης
Οι Σταυροφόροι είχαν βεβαιώσει τον Βονιφάτιο ότι θα είναι ο πρώτος Λατίνος Αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης αλλά οι Βενετοί και ο δόγης έβαλαν βέτο και πρώτος αυτοκράτορας εξελέγη ο Βαλδουίνος Α΄. Ο Βονιφάτιος εξοργίστηκε και για να τον εξευμενίσουν του έδωσαν το Βασίλειο της Θεσσαλονίκης και περιοχές της Κρήτης. Η πρόφαση ήταν ότι ο μικρότερος αδελφός του Βονιφάτιου Ρενιέ είχε αποκτήσει χάρη στο γάμο του με τη Μαρία Κομνηνή (1180) τον τίτλο του καίσαρα και την περιοχή της Θεσσαλονίκης, τα δικαιώματα του κληρονόμησε ο Βονιφάτιος.
Οι Θεσσαλονικείς μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης παραδόθηκαν χωρίς αντίσταση, ζήτησαν μονάχα διατήρηση των προνομίων τους και ο Βονιφάτιος δέχτηκε. Το βασίλειο της Θεσσαλονίκης με ιδρυτή τον Βονιφάτιο διατηρήθηκε 20 χρόνια, οι κάτοικοι αρχικά τον υποδέχτηκαν ευνοϊκά αλλά όταν σφετερίστηκε τις κατοικίες των αρχόντων για να τις μοιράσει στους ιππότες του ο πληθυσμός στράφηκε εναντίον του.
Τον Αυγούστο του 1204, στην Αδριανούπολη της Θράκης, ο Βονιφάτιος υπέγραψε την εκχώρηση της Κρήτης στον δόγη της Βενετίας Ερρίκο Δάνδολο έναντι 1000 αργυρών μάρκων, ή 5000 χρυσών δουκάτων.
Κατάληψη της νότιας Ελλάδας
Με την «Διανομή των εδαφών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας» (1204) το βασίλειο της Θεσσαλονίκης περιελάμβανε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα και την περιοχή των Αθηνών, στα τέλη του 1204 ο Βονιφάτιος πορεύθηκε νότια για να ολοκληρώσει την κατάκτηση. Συνοδευόταν από τη σύζυγό του Μαργαρίτα και τον Μανουήλ γιο του πρώην αυτοκράτορα Ισαάκιου Β΄ ντυμένο με αυτοκρατορική πορφύρα για να προσεγγίσει τους υπηκόους του. Ο άρχοντας Λέων Σγουρός επιχείρησε να αντισταθεί στη Θεσσαλία αλλά απέτυχε. Ο Βονιφάτιος κατέλαβε τη Στερεά Ελλάδα, συνέλαβε αιχμάλωτο τον πρώην αυτοκράτορα Αλέξιο Γ΄ Άγγελο και μοίρασε τα εδάφη του σε υποτελείς του. Η πορεία του ήταν θριαμβευτική, η Θήβα έπεσε, η Αθήνα και η Ακρόπολη Αθηνών έπεσαν χωρίς αντίσταση. Η πόλη είχε παραμεληθεί τελείως από τους Βυζαντινούς και είχε μείνει χωρίς διοίκηση. Η «θρυλούμενη και χρυσή πόλη των Αθηνών», η «πάλαι μεν μήτηρ σοφίας παντοδαπής και πάσης καθηγεμών αρετής», στις παραμονές της Δ΄ Σταυροφορίας καταπιεσμένη από τους φόρους και την απληστία των αρχόντων και λησμονημένη είχε χάσει σύμφωνα με τον Μιχαήλ Χωνιάτη την παλαιά της δόξα και είχε μεταβληθεί σε μικρό και «αοίκητο» χωριό. Εξουθενωμένη και από τους πολέμους κατά του Λέοντα Σγουρού παραδόθηκε στους Φράγκους χωρίς αντίσταση
Μομφερράτο και Κωνσταντινούπολη
Ο Γουλιέλμος Θ΄ του Μομφερράτου.
Ο βασιλικός οίκος του Μομφερράτου είχε από παλιά στενές σχέσεις με τους Αυτοκράτορες: ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός πάντρεψε την κόρη του Μαρία Κομνηνή με τον Ρενιέ του Μομφερράτου και του έδωσε δώρο την Θεσσαλονίκη. Ο αδελφός τού Ρενιέ Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός -ένας από τους αρχηγούς της Δ΄ Σταυροφορίας- εκμεταλλεύτηκε την οικογενειακή αυτή σύνδεση, για να καταλάβει την Θεσσαλονίκη (1204). Ο δεσπότης της Ηπείρου ανακατέλαβε την πόλη (1224), αλλά οι Αλεράμιτσι εξακολουθούσαν να είναι διεκδικητές βασιλείς της Θεσσαλονίκης.
Όταν ο Γουλιέλμος Ζ΄ του Μομφερράτου πάντρεψε την κόρη του Γιολάντα με τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο, της έδωσε σαν προίκα τους τίτλους σχετικά με τα υποτειθέμενα δικαιώματά του στον θρόνο της Θεσσαλονίκης, αλλά είναι ασαφές αν ήθελε να τα δώσει στον σύζυγό της, που κυβερνούσε την περιοχή σαν αυτοκράτορας. Η Γιολάντα διατήρησε τη θέση της στη διαδοχή της μαρκιωνίας του Μομφερράτου: ήταν δεύτερη σε σειρά μετά τον αδελφό της Ιωάννη, που πέθανε χωρίς παιδιά,. Με τον γάμο της πήρε το Ορθόδοξο όνομα Ειρήνη. Ο πραγματικός λόγος που ο Ανδρόνικος Β΄ νυμφρεύτηκε την Ειρήνη ήταν, ότι ήθελε να εξασφαλίσει όλα τα δικαιώματα στη Θεσσαλονίκη απέναντι στη Δύση.  Η τακτική του Ανδρόνικου Β΄ ήταν να αποκτήσει όλα τα δικαιώματα των δυτικών διεκδικητών μέσω γάμων, έτσι έκανε επιπλέον -αποτυχημένη- προσπάθεια να νυμφεύσει τον μεγαλύτερο γιο του Μιχαήλ Θ΄ με την Αικατερίνη Α΄ του Κουρτεναί, διεκδικήτρια της Λατινικής Αυτοκρατορίας. Με τις γαμήλιες διαπραγματεύσεις ο Γουλιέλμος Ζ΄ πήρε από τον Ανδρόνικο 6.000 λίβρες, που είχε έσοδα ο ίδιος και ο πατέρας του Μιχαήλ Η´ Παλαιολόγος, το Μομφερράτο δήλωνε ότι «ανήκαν στην μαρκιωνία». Ο Ανδρόνικος Β΄ αποδέσμευσε επίσης 500 Βυζαντινούς στρατιώτες που ζούσαν στην Λομβαρδία, οι οποίοι μπήκαν στις υπηρεσίες του μαρκησίου, που βρισκόταν εκείνη την εποχή σε πόλεμο με τους Καπετίδες-Ανζού. Ο γάμος ανάμεσα στον Ανδρόνικο Β΄ και την Ειρήνη έδωσε απροσδόκητο δώρο στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική οικογένεια: τον θρόνο του Μομφερράτου.

Έργα και ημέρες των  Βυζαντινών Παλαιολόγων….. χάνοντας  την Ελλάδα την Αθήνα και Θεσσαλονίκη  σε βασιλικούς  γάμους και πανηγύρια  του αχαλίνωτου δράκου

Αστραία

Ο Οίκος των Παλαιολόγων του Μομφερράτου 
Οι Παλαιολόγοι του Μομφερράτου
Μαρκιωνία του Μομφερράτου
Βασίλειο της Θεσσαλονίκης
Θεόδωρος Α΄ του Μομφερράτου
γιος του Ανδρόνικου Β΄ με δεύτερη σύζυγο τη Γιολάντα του Μομφερράτου
Βονιφάτιος ο Μονφερρατικός

τη Θεσσαλονίκη την αδερφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Στην πύλη του Βορρά και των  Βορείων  Πολεμιστών
Η μαγική πόλη του Πλούτωνα Σκορπιού, 2ος-8ος οίκος
στον άξονα Ταύρου Σκορπιού 4° Δήμητρα Περσεφόνη -Πλούτωνας Ήφαιστος
στον ιδιαίτερο 8ο οίκο του σπόρου DNA

Η Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης

Πραγματοποιήθηκε στις 26 και 27 Οκτωβρίου 1912 με την είσοδο των ελληνικών στρατευμάτων στην πόλη έπειτα από τις νικηφόρες μάχες των Ελλήνων στα Γιαννιτσά και στο Σαραντάπορο. Ο Οθωμανός στρατηγός της Θεσσαλονίκης, Χασάν Ταχσίν Πασάς, παρέδωσε την πόλη στους Έλληνες, άνευ όρων και μαζί με 25.000 αιχμαλώτους, με συμφωνία που υπεγράφη στο χωριό Τοψίν (σημερινή Γέφυρα Θεσσαλονίκης). Η επικράτεια των Ελλήνων στην Μακεδονία ήταν αιτία που ξέσπασε ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος γιατί οι Βούλγαροι δεν έμειναν ικανοποιημένοι από τα εδάφη που κατέλαβαν.
Οι τρεις αλώσεις της Θεσσαλονίκης
1. Πρώτη άλωση του 904 από τους Άραβες εξιστορεί ο Ιωάννης Καμινιάτης,
Το 904 η πόλη της Θεσσαλονίκης δέχθηκε επίθεση από τους Σαρακηνούς με αρχηγό τον εξισλαμισθέντα Λέοντα Τριπολίτη. Η σφοδρότητα της επίθεσης και το απροετοίμαστον της πολιορκίας που διήρκεσε τρεις ημέρες κατέληξαν στην άλωση και τη λεηλασία της. Ο λαός της πόλης χωρισμένος σε πολλές ομάδες ξεφώνιζε και σπρώχνονταν μη μπορώντας να σωθεί και πως να ξεφύγει από τη συμφορά. Μπορούσες τότε να δεις τους ανθρώπους να περιφέρονται σαν ακυβέρνητα πλοία εδώ κι εκεί ελεεινό θέαμα, άνδρες, γυναίκες, νήπια
2. Δεύτερη άλωση του 1185 από τους Νορμανδούς, που μας διέσωσε το τραγικά πλούσιο κείμενο του μητροπολίτη Ευσταθίου Θεσσαλονίκης
Η δεύτερη άλωσή της έγινε από τους Νορμανδούς το 1185. Στις 15 Αυγούστου του 1185 ο νορμανδικός στόλος μεταφέροντας 80.000 στρατό κατέπλευσε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και άρχισε την πολιορκία από ξηρά και θάλασσα. Ο ανεφοδιασμός, όμως, της πόλης δεν ήταν επαρκής, ο διοικητής της Δαυίδ Κομνηνός δεν ήταν ικανός να οργανώσει κατάλληλα την άμυνα, εγκατέλειψε τους αμυνόμενους και οι ενισχύσεις από την Κωνσταντινούπολη έφτασαν πολύ αργά. Έτσι οι Νορμανδοί, μέσα σε λίγες μέρες, (24 Αυγούστου 1185) αφού έχασαν 3.000 στρατιώτες, κατέλαβαν τη Θεσσαλονίκη, παρά την ηρωική άμυνα των κατοίκων και τη λεηλάτησαν, θανατώνοντας 7.000 από τους κατοίκους της
και
3.Τελευταία άλωση του 1430 από τους Τούρκους, άλωση που εξιστορεί ο Ιωάννης Αναγνώστης.
Η οθωμανική προέλαση στα ευρωπαϊκά εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και η σταδιακή κατάληψη της βαλκανικής χερσονήσου διεμφάνισαν τα αποτελέσματά τους στη Θεσσαλονίκη, η οποία αποκλεισμένη από την ξηρά και χωρίς τη δυνατότητα λήψης εξωτερικής βοήθειας παραδόθηκε «φόρου υποτελής» στο Σουλτάνο Βαγιαζίτ Α΄ το 1387 έπειτα από τετραετή πολιορκία. Ο ιστορικός Δούκας αναφέρει καταστροφή της Θεσσαλονίκης το 1391 από το Βαγιαζίτ με αιτία τη δραπέτευση του Μανουήλ Β΄ από τη σουλτανική αυλή και την ανάδειξή του σε Αυτοκράτορα. Η πρώτη οθωμανική κατοχή της πόλης διήρκεσε έως το 1402 οπότε ο Αυτοκράτορας Μανουήλ, επωφελούμενος της ήττας του Βαγιαζίτ στην Μάχη της Άγκυρας από τον Ταμερλάνο και της επακόλουθης εμφύλιας διαμάχης μεταξύ των γιων του για τη διαδοχή Μεχμέτ Α΄ και Μουράτ Β΄, κατάφερε να του αποδοθεί η Θεσσαλονίκη ως αντάλλαγμα της συνδρομής του στο γιο του Βαγιαζήτ, Σουλεϊμάν Τσελεμπή. Κατά τη διάρκεια των πολέμων μεταξύ των διαδόχων του Βαγιαζίτ η Θεσσαλονίκη πολιορκείται δύο φορές από τα τουρκικά στρατεύματα, στα 1412 και στα 1416, ενώ η Μακεδονία διασχίζεται συχνά προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση από τα στίφη των φιλόδοξων γιων του Βαγιαζίτ.

Η ακεσφορία (θεραπεία) των εσωτερικών τραυμάτων της ηγεμονίας των Οσμανλιδών, η νέα της επιθετική ορμή έναντι των βυζαντινών εδαφών αλλά και η αδυναμία της παρηκμασμένης Αυτοκρατορίας στην υπεράσπισή τους οδήγησε το 1423 στην υπό όρους παράδοση της πολιορκούμενης Θεσσαλονίκης από τον κυβερνήτη Ανδρόνικο στους Βενετούς.

Η επταετής κατοχή από τα στρατεύματα της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας υπήρξε ουσιαστικά περίοδος παρακμής για την πόλη. Ο ναυτικός και επίγειος αποκλεισμός της από τους Οθωμανούς σήμανε την οικονομική της εξασθένηση, που σε συνδυασμό με τη δυναστική συμπεριφορά των Βενετών ενέτειναν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Τελικά η «συμβασιλεύουσα πόλις» της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας καταλήφθηκε οριστικά από τους Οθωμανούς στις 29 Μαρτίου του 1430 έπειτα από ισχυρή πολιορκία τριών ημερών. Επί δύο ημέρες ο στρατός λεηλατούσε την πόλη. Όσοι κάτοικοι είχαν απομείνει σκοτώθηκαν ή σκλαβώθηκαν. Την τρίτη ημέρα ο σουλτάνος μπήκε στην πόλη και προσευχήθηκε στην Αχειροποίητο, που έγινε τζαμί. Προκειμένου να εγκατασταθούν μουσουλμάνοι ο σουλτάνος έπρεπε να μετατρέψει την πόλη σε ισλαμική. Επειδή η πόλη είχε καταληφθεί με επίθεση, σύμφωνα με τις ισλαμικές αρχές οι εκκλησίες είχαν δημευθεί και έτσι μπορούσαν να μετατραπούν σε τζαμιά. Καθώς ο μουσουλμανικός πληθυσμός αύξανε, σταδιακά διάφορες εκκλησίες μετατρέπονταν σε τζαμιά, μεταξύ των οποίων ο Άγ. Δημήτριος, Άγ. Παντελεήμων, Αγία Αικατερίνη, Αγ. Σοφία και η Ροτόντα. Επίσης ιδρύθηκαν τεκέδες (ενδιαιτήματα των δερβίσηδων) και λουτρά
Ίδρυση
Ιδρύθηκε το 316/5 π.Χ. από τον Μακεδόνα στρατηγό Κάσσανδρο, ο οποίος της έδωσε το όνομα της συζύγου του και ετεροθαλούς αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Θεσσαλονίκης και προήλθε από τη συνένωση 26 πολιχνών που βρίσκονταν γύρω από τον Θερμαϊκό κόλπο. Τον 2ο π.Χ. αιώνα η πόλη κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους και αποτέλεσε έδρα της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας. Εικάζεται ότι ιδρύθηκε στη θέση της αρχαίας Θέρμης, από όπου πήρε το όνομά του ο Θερμαϊκός κόλπος.
Tην εποχή του Υδροχόου  ο Πλούτωνας Σκορπιός θα είναι στο 10ο οίκο και στο Ζενίθ, η Θεσσαλονίκη θα παίξει ένα σημαντικό ρόλο  στην ηγεσία της Ελλάδος  για την ισορροπία και σταθερότητα του πλανήτη  ως το Βόρειο Κάστρο -Άστρος της, το Αστέρι του Βορρά.

Αστραία

Θεσσαλονίκη η αδελφή του Αλέξανδρου, η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, οι 3 αλώσεις της Θεσσαλονίκης, η ίδρυση της, ο ρόλος της στην καινούργια εποχή, Σκορπιός Πλούτος Πλούτων Δήμητρα Σκορπιός 8ος οίκος, Βορράς Ζενίθ, Βόρειοι πολεμιστές

 Βραβεία Game Thrones στη Θεσσαλονίκη
Από την οθωνική αναγέννηση έως την οθωμανική αυτοκρατορία ένα “μα” διάφορα δρόμος.
Μα και…. όμως.
Δίνεται σήμερα το βραβείο Θεοφανώ σε δύο Τούρκους Γερμανούς μετανάστες για τη συμβολή τους στην καλή υγεία με συντονιστή  παρουσιαστή τον φλεγματικό ΖΕΝ δημοσιογράφο  Αλέξη Παπαχελά.
Η Τελετή Απονομής του Βραβείου «Αυτοκράτειρα Θεοφανώ» 2021 θα λάβει χώρα την Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2021 στη Θεσσαλονίκη, στο ιδιαίτερο περιβάλλον της εμβληματικής Ροτόντας, ενός κορυφαίου μνημείου που μαρτυρά τη ρωμαϊκή, βυζαντινή, ορθόδοξη, οθωμανική και ελληνική επίδραση στη διαμόρφωση της Ευρώπης. Πολυπολιτισμικά…..
Ας δούμε την ιστορία συνοπτικά.
Εγώ » ο αυτοκράτωρ» που υπέγραφε  η αυτοκράτειρα Θεοφανώ, σύζυγος του Όθωνα του Β΄ που είχε ζητήσει ο Όθωνας ο Α΄, ο πεθερός της και απόγονος του Καρλομάγνου ( έχουμε και το γνωστό βραβείο της ευρωπαϊκής ένωσης με πρώτο βραβείο τον Φον Καλλέργη, σόι πάει το βασίλειο και οι αυτοκρατορίες), ανιψιά του στρατηγού και αυτοκράτορα Ιωάννη Κουρκούα Σμιχτοφρύδη Τσιμισκή. Το παρωνύμιό του τσιμισκής σημαίνει στα αρμενικά σμιχτοφρύδης. Ο θάνατός του επήλθε από κάποιου είδους δηλητηρίαση, φαινόμενο συχνό στην Ανατολική Ρωμαϊκή  Αυτοκρατορία.
Από το Game of Thrones της βυζαντινής αυτοκρατορίας μαθαίνουμε για τον βίο και την πολιτεία του στρατηγού αυτοκράτορα Τσιμισκή αρμενικής καταγωγής ( η οδός της Θεσσαλονίκης φέρνει και το όνομά του) την αναρρίχησή του στο θρόνο, τη δολοφονία του αυτοκράτορα και τις ίντριγκες της ερωμένης του Θεοφάνους. Η Θεοφανώ, συνωμότησε με τον εραστή της Τσιμισκή να  σκοτώσουν τον αυτοκράτορα και σύζυγό της  Νικηφόρο Φωκά και να αναλάβει αυτός τη διακυβέρνηση ως νέος σύζυγός της. Η Θεοφανώ έβαλε στο παλάτι τους δολοφόνους, συνωμοτώντας και με άλλα μέλη του Αυλικού περιβάλλοντος και αυτοί σκότωσαν τον Αυτοκράτορα στον κοιτώνα του. Όμως η συνωμοσία ήταν πασιφανής και όλο το βάρος έπεσε στη Θεοφανώ, με αποτέλεσμα ο Πατριάρχης να δηλώσει στον Τσιμισκή, ότι δεν θα τον έχριζε Αυτοκράτορα, αν δεν απομάκρυνε τη Θεοφανώ από το παλάτι. Προκειμένου ο Τσιμισκής να αποφύγει το προφανές σκάνδαλο, την αποκήρυξε και την έκλεισε σε μοναστήρι. Συνήθης Βυζαντινή τακτική
Η αυτοκράτειρα Θεοφανώ, η ανεψιά του βρίσκεται θαμμένη στον Καθεδρικό Ναό του St. Pantaleon στην Κολωνία (Γερμανία). Η Θεοφανώ (960 – 15 Ιουνίου 991) από τον Οίκο των Σκληρών γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Δεν έγινε αποδεκτή αμέσως λόγω του ήταν ανιψιά και όχι κόρη του αυτοκράτορα επειδή η οθωνική δυναστεία ήθελε να έχει γερούς δεσμούς για την κατοχύρωση του θρόνου της στο ιδιαίτερο πολιτισμικό μείγμα που χαρακτήρισε την εποχή των Οθώνων.
Γνωστή για την πολυτελή της ζωή και για το πιρούνι που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά…. συμβολή στον πολιτισμό αξιόλογη. Η Θεοφανώ επικρίθηκε για την «τρυφηλότητα» της, δεδομένου ότι έκανε μπάνιο κάθε μέρα και εισήγαγε τα πολυτελή ενδύματα και κοσμήματα στη Γερμανία. Πιστώνεται, επίσης, με την εισαγωγή τού πιρουνιού στη Δυτική Ευρώπη – οι χρονογράφοι αναφέρουν την έκπληξη των συνδαιτυμόνων της όταν «χρησιμοποίησε ένα χρυσό εργαλείο με δύο μύτες για να φέρει την τροφή στο στόμα της» αντί να χρησιμοποιήσει τα χέρια της, όπως έκαναν όλοι οι άλλοι. Οι δύο κόρες της, η Σοφία και η Αδελαΐδα, έγιναν ηγουμένισες σε μοναστήρια και έλαβον θρησκευτική μόρφωση και θεοκρατική  παιδεία. Πως να παντρεύεσαι δηλ για λόγους συμφέροντος, πως να δολοφονείς τον σύζυγό σου  και πως να υπηρετείς τον Κύριο ανύπαντρη, γιατί αυτές τις επιλογές έχεις.
Είναι απορίας άξιον πως τόσο πολύ “δημοκράτες” που σχίζουν τα ιμάτια τους για την δημοκρατία παίρνουν τόσα πολλά βραβεία από θεοκρατικούς αυτοκράτορες, όπως ο δημοκράτης Κ. Καραμανλής πήρε το βραβείο Καρλομάγνου σε αντιφατική  συναίνεση και ομολογία. Τώρα θυμήθηκαν την Θεοφανώ και καθιέρωσαν το βραβείο από το 2019 με κύριους συντελεστές, τι άλλο τους ευρωπαϊκούς αξιωματούχους….Το Βραβείο «Αυτοκράτειρα Θεοφανώ» θα απονέμεται κάθε χρόνο από το ομώνυμο Ίδρυμα Θεοφανώ-Theophano Foundation, ως διάκριση και χωρίς χρηματικό αντίτιμο, ( τζάμπα είναι δηλαδή λεφτά δεν υπάρχουν ) μέσα από μια διαδικασία αξιολόγησης των υποψηφιοτήτων από τα δυο βασικά όργανα του Ιδρύματος: τη Συμβουλευτική και τη Διοικούσα Επιτροπή, των οποίων προεδρεύουν αντίστοιχα ο Επίτιμος Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και πρώην Πρωθυπουργός του Βελγίου, Herman Count Van Rompuy, και ο Πρόεδρος της Πολιτιστικής Εταιρείας Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος, Σταύρος Ανδρεάδης.
Η Βυζαντινολαγνεία ταΐζει τους μικρούς θεοκρατικούς υπαλληλίσκους και η οθωμανική αυτοκρατορία τα όνειρα της γαλάζιας πατρίδας. Μόνο που συναντιούνται και οι δυο στα δικέφαλα πουλιά της Ανατολικής Λεμουρίας, θεοσοφία και θεοκρατία μαζί, μια μεγάλη Οθω(μα ) νική αγκαλιά.
Αυτά θα μας το εξηγήσει καλά το βράδυ, στο ΣΚΑΙ ο Αλέξης Παπαχελάς στην ανάλυση του για τα ελληνοτουρκικά. Το αφεντικό στην Ουάσιγκτον γνωρίζει τα καμώματα τα πρωινά και για τους βραβευθέντες  Τούρκους Ουγούρ  Σαχίν και Εζλέμ Τουρετσί στη Θεσσαλονίκη του 21;  Είναι οι πρώτοι Γερμανοί, τουρκικής καταγωγής, μεταξύ των 100 πλουσιότερων στη Γερμανία λίστα του 2020.  Αν ναι,  έχουν μοιράσει το Αιγαίο μισά μισά.
Ας αφήσουμε την ερώτηση να αιωρείται ……δημοκρατικά.
Η υπομονή μας έχει εξαντληθεί παρόλα αυτά ,για όλα τα προβλήματα τα κυκλοφοριακά και έχει δίκιο ο αρθρογράφος το παρακάτω άρθρο, τι θα γίνει με τα θέματα τα αρτηριακά.
Έχουμε έξυπνα τηλέφωνα έξυπνες συσκευές προφανώς και έξυπνους ανθρώπους αλλά πόλεις και πολιτείες, πολύ χαζές. Ακόμη φτιάχνουν μετρό σε πόλεις που θα έπρεπε να αποσυμφορήσουν εδώ και καιρό και να αναζωογονήσουν μία έρημο ύπαιθρο που πεθαίνει σε ραγδαίο ρυθμό.
Θεοκρατία μοναρχία ή δημοκρατία;
Τα Μπαρμπάντος μαθήματα δημοκρατίας με Εθνικό σύνθημα: «Pride and Industry» Περηφάνια και Προκοπή πρωτοστατούν και επαναστατούν, καταργούν τη μοναρχία και μικραίνει η Βρετανική αυτοκρατορία. Πολλοί και σε καιρό ανάγκης, λέει ο εθνικός τους ύμνος  σε  υπερήφανη  προκοπή
Ας δώσουμε σε αυτά ένα βραβείο με ουσία δημοκρατική. Έχουν και μία σημαία με την τρίαινα του Ποσειδώνα την περιουσία που μας αποχαιρετά …. για την Αιθιοπία. Στο καλό και ας μη μας γράφει…..έχουμε ταλαιπωρηθεί πολύ από θεούς της θάλασσας σε μπλε βαθύ.
Αστραία

Βραβείο Θεοφανώ, Θεσσαλονίκη, Θεοφανώ, Βυζάντιο, Όθων Β΄, Ιωάννης Τσιμισκής, Μπαρμπάντος, Ποσειδών, Κυκλοφοριακό