Η διαφωτιστική σάλπιγγα του Ρήγα (Σπαθί )

και το ξίφος του Μεγάλου Αλέξανδρου Αχιλλέα

Το Μονόφυλλο που τύπωσε ο Ρήγας Βελεστινλής το 1797 στη Βιέννη είναι μια χαλκογραφημένη έντυπη εικόνα διαστάσεων 45×29 εκατοστών, που απεικονίζει την προσωπογραφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου πλαισιωμένη από πολεμικές σκηνές και προσωπογραφίες των στρατηγών του. Κυκλοφόρησε σε 1200 αντίτυπα από το τυπογραφείο του Nitsch. Το ένα από τα δυο αντίτυπα, που έχουν μέχρι σήμερα εντοπιστεί στην Ελλάδα, φυλάσσεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας και εκτίθεται στη μόνιμη έκθεσή του

Το εθνικοαπελευθερωτικό πρόγραμμα του Ρήγα απέβλεπε στον ξεσηκωμό όχι μόνο των ελληνικών πληθυσμών, αλλά και όλων των υπόδουλων λαών της Βαλκανικής που καταπιέζονταν από το δεσποτισμό του σουλτάνου. Από την Επανάσταση κατά του σουλτάνου δεν εξαιρούσε τους Τούρκους. Μετά την αποτίναξη της οθωμανικής τυραννίας οραματιζόταν την ίδρυση της Ελληνικής Δημοκρατίας, ενός ομοσπονδιακού κράτους που θα απλωνόταν στα όρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας και θα ήταν οργανωμένο σύμφωνα με τους θεσμούς της Γαλλικής Δημοκρατίας. Γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό συνέταξε την Προκήρυξη, τα Δίκαια του Ανθρώπου, το Σύνταγμα και το Θούριο, τα επαναστατικά του δηλαδή έργα, που τυπώθηκαν στο τυπογραφείο των αδελφών Πούλιου στη Βιέννη με προσωπική του επίβλεψη τον Οκτώβρη του 1797 σε 3.000 αντίτυπα.

Για τη διατύπωση του Συντάγματος και των Δικαίων του Ανθρώπου, που έχουν μορφή νόμων της Ελληνικής Δημοκρατίας, βασίστηκε στα σχέδια Συντακτικών Συνελεύσεων της Γαλλικής Επανάστασης και στο Γαλλικό Σύνταγμα του 1793. Από τα κείμενα αυτά δίνουμε την προκήρυξη προς τους λαούς της Βαλκανικής.

Ο πλέον ήσυχος, ο πλέον αθώος, ο πλέον τίμιος πολίτης κινδυνεύει κάθε στιγμήν να γίνη ελεεινή θυσία της τυραννικής φαντασίας, ή των αγρίων τοποτηρητών και αναξίων μεγιστάνων του Τυράννου, ή τέλος (όπερ συνεχέστερον συμβαίνει), των κακότροπων θηριωδεστάτων μιμητών του, χαιρόντων εις το ατιμώρητον κρίμα, εις την σκληροτάτην απανθρωπότητα, εις την φονοκτονίαν, χωρίς καμίαν εξέτασιν, χωρίς καμίαν κρίσιν.

  • Ουρανέ! εσύ είσαι απροσωπόληπτος μάρτυς των τοιούτων κακουργημάτων.
  • Ήλιε! εσύ βλέπεις καθημερινώς τα τοιαύτα θηριώδη τολμήματα.
  • Γη! εσύ ποτίζεσαι αδιακόπως από τα ρείθρα των αθώων αιμάτων.

Ποιος έχει στόμα να με ειπή το εναντίον; Ποιος είναι εκείνος ο τίγρις, ομόψηφος των τοσούτων ανομημάτων; Ας έβγη εις το παρόν, και διά πολέμιόν του μάρτυρα θέλει αποκτήσει όλην την Κτίσιν, ήτις αγλώσσως γογγά διά τους αδίκους ώδε εκχυνομένους ρύακας των ανθρωπίνων αιμάτων.

Ο μέχρι τούδε, λέγω, δυστυχής ούτος λαός, βλέποντας ότι όλαι του αι θλίψεις και οδύναι, τα καθημερινά δάκρυά του, ο αφανισμός του, προέρχονται από την κακήν και αχρειεστάτην διοίκησιν, από την στέρησιν καλών νόμων, απεφάσισεν, ενανδριζόμενος μίαν φοράν, να ατενίση προς τον ουρανόν, να εγείρη ανδρείως τον καταβεβαρημένον τράχηλόν του και, ενοπλίζοντας εμμανώς τους βραχίονάς του με τα άρματα της εκδικήσεως και της απελπισίας, να εκβοήση μεγαλοφώνως, ενώπιον πάσης της Οικουμένης, με βροντώδη κραυγήν, τα ιερά και άμωμα δίκαια, οπού θεόθεν τω εχαρίθησαν διά να ζήση ησύχως επάνω εις την γην.

Όθεν, διά να ημπορούν ομοθυμαδόν όλοι οι κάτοικοι να συγκρίνωσι πάντοτε με άγρυπνον όμμα τα κινήματα της διοικήσεως των διοικούντων, με τον σκοπόν της κοινωνικής αυτών νομοθεσίας, εκτινάζοντες ανδρικώς τον ουτιδανόν ζυγόν του Δεσποτισμού και εναγκαλιζόμενοι την πολύτιμον Ελευθερίαν των ενδόξων προπατόρων των, να μην αφεθώσιν ουδέποτε να καταπατούνται ως σκλάβοι εις το εξής από την απάνθρωπον τυραννίαν! να έχη έκαστος ωσάν λαμπρόν καθρέπτην εμπροστά εις τα ομμάτια του τα θεμέλια της ελευθερίας, της σιγουρότητος και της ευτυχίας του· να γνωρίζουν εμφανέστατα οι κριταί, ποίον είναι το δυσαπόφευκτον xρέος των προς τους κρινόμενους ελευθέρους κατοίκους· και οι νομοθέται και πρώτοι της διοικήσεως τον ευθύτατον κανόνα, καθ’ ον πρέπει να ρυθμίζεται και ν’ αποβλέπη το επάγγελμά των προς ευδαιμονίαν των πολιτών, κηρύττεται λαμπροφανώς η ακόλουθος ΔΗΜΟΣΙΑ ΦΑΝΕΡΩΣΙΣ των πολυτίμων ΔΙΚΑΙΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ1 και του ελευθέρου κατοίκου του βασιλείου.

Η πρόταση συνταγματικής οργάνωσης του Ρήγα Βελεστινλή κωδικοποιείται στο γνωστό έργο που εξέδωσε το 1797 με τίτλο «Ρήγα του Φιλοπάτριδος, Νέα Πολιτική Διοίκησις των Κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς Ασίας, των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας. Υπέρ των Νόμων – ελευθερία, ισοτιμία, αδελφότης – και της Πατρίδος». Το έργο αυτό περιλαμβάνει 4 επιμέρους πονήματα: α) την Επαναστατική Προκήρυξη, β) τα Δίκαια του Ανθρώπου (σε 34 άρθρα), γ) το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας (σε 124 άρθρα) και δ) το Θούριο.

Το πολίτευμα που καταστρώνεται με τη Νέα Πολιτική Διοίκηση έχει ως πρότυπό του το γαλλικό Σύνταγμα του 1793. Ο Ρήγας Βελεστινλής επέλεξε ως πρότυπο το ριζοσπαστικότερο από τα συνταγματικά κείμενα της Γαλλικής Επανάστασης.

Στο επίκεντρο της συνταγματικής του πρότασης βρίσκεται η εγκαθίδρυση ενός ενιαίου κράτους, ενός κράτους με συγκεντρωτικό χαρακτήρα. Η πολιτεία αυτή θα χαρακτηριζόταν από πολυφωνία αποτελώντας ένα πολυεθνικό κράτος. Το ιδεατό αυτό κρατικό μόρφωμα, δεν αποτελούσε ένα πρόγραμμα διαβαλκανικής ομοσπονδίας. Σε κάθε περίπτωση, η πολιτεία του Ρήγα ήταν η «Ελληνική Δημοκρατία», δηλαδή ένα κράτος ελληνικό.

Η κυρίαρχη αρμοδιότητα του λαού και οι θεσμοί άμεσης Δημοκρατίας
Στον πυρήνα της συνταγματικής ιδεολογίας του Ρήγα Βελεστινλή βρίσκεται η δημοκρατική αρχή και ειδικότερα, η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Ο δημοκρατικός χαρακτήρας του πολιτεύματος επιβεβαιώνεται από την αρχή της πολιτικής ισότητας. Η τελευταία εκφράζεται με την ίση συμμετοχή όλων των πολιτών στην άσκηση της νομοθετικής εξουσίας και στην εκλογή των βουλευτών-αντιπροσώπων του Έθνους, το ίσο παθητικό εκλογικό δικαίωμα και την αξιοκρατική ανάδειξη στα δημόσια αξιώματα.

Η Χάρτα του Ρήγα ή Χάρτα της Ελλάδος είναι μεγάλων διαστάσεων χάρτης που απεικονίζει τον ελλαδικό χώρο, τα Μικρασιατικά παράλια και την ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής χερσονήσου νότια του Δούναβη. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά έργα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, έργο του Ρήγα Βελεστινλή, και το πιο σημαντικό δείγμα της ελληνικής χαρτογραφίας της προεπαναστατικής περιόδου. Αποτελείται από δώδεκα φύλλα, διαστάσεων το καθένα περ. 50Χ70 εκ. και τυπώθηκε το 1796-97 στη Βιέννη. Η Χάρτα περιλαμβάνει επιπλέον δέκα επιπεδογραφίες (τοπογραφικά σχέδια) αρχαίων πόλεων, 162 αρχαία και μεσαιωνικά νομίσματα, έναν κατάλογο σοφών και ηγεμόνων της περιοχής και ποικίλες συμβολικές παραστάσεις και σχόλια που αντλούνται από την ελληνική ιστορία και μυθολογία.
Προετοιμασία και σύνταξη της Χάρτας
Ο χρόνος που απαιτήθηκε για να προετοιμαστεί η Χάρτα εκτιμάται από έξι μήνες έως κάποια χρόνια, και συνέβη πριν την άφιξη του Ρήγα στη Βιέννη τον Αύγουστο του 1796 ή κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί.

Πρόσφατη έρευνα ανέδειξε τα εικονογραφικά πρότυπα, από χάρτες και χαρακτικά, που χρησιμοποίησε ο Ρήγας προκειμένου να δημιουργήσει την επιβλητική σελίδα τίτλου της Χάρτας. Σε ποια βιβλία και χάρτες εντόπισε τις παραστάσεις, από την αρχαία ελληνική ιστορία και μυθολογία (Μάχη Ηρακλή με Αμαζόνα, Θυσία στο Ολύμπιο Δια, Δευκαλίωνας και Πύρρα, Ολυμπιακοί Αγώνες, Αργώ) και ποιες ήταν οι αλλαγές που επέφερε σε αυτές έτσι ώστε να περάσει τα μηνύματα που επιθυμούσε

Γιατί ο Αλέξανδρος

Η σύντομη και περιεκτική βιογραφία του Αλεξάνδρου τον καθιστά ως τον θρυλικό ήρωα που επέζησε δια μέσου των αιώνων και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Μέσα από τα θρυλικά του κατορθώματα γίνεται το διαχρονικό εθνικοαπελευθερωτικό σύμβολο στη νεοελληνική συνείδηση. Οι Τούρκοι κατακτητές ταυτίζονται με τους Πέρσες οι οποίοι πρέπει να εκδιωχθούν όπως ακριβώς έκανε ο Μακεδόνας βασιλιάς.

Απέναντι στην Οθωμανική Ασιατική Αυτοκρατορία της Μογγολεμουρίας, ένας Ρήγας Σπαθί, μία Ντάμα Μπαστούνι Ραβδί με μια Μούσα Κλειώ και, την Σάλπιγγα της Ελευθερίας στο Κλέος της Ιστορίας και ….τότε και τώρα

Αστραία

Από τον Ερτογρούλ στον Ελπιδοφόρο

ανέλπιδα
με τις φρούδες ελπίδες του Ερντογάν
Ο Ερτογρούλ που σημαίνει έξυπνο επιτήδειο πουλί, από το ερτ και γρούλ υπήρξε ο πατέρας του Οσμάν του ιδρυτή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και ένα σήριαλ τουρκικής υπερπαραγωγή στις ημέρες μας που εξυμνεί την γενναιότητα την δικαιοσύνη και την εξυπνάδα των Τουρκεμένιων φυλών.
Πανέμορφος σαν τον Αχιλλέα ξανθίζει κάπως στο σαντρέ, πανέξυπνος σαν τον Οδυσσέα, ατρόμητος ημίθεα γενναίος σαν τον Αλέξανδρο ο σύγχρονος Ερτογρούλ. Καμία σχέση με τα πραγματικά χαρακτηριστικά των Τούρκων μπέιδων όπως απεικονίζονται στα παλιά χαρακτικά. Πολεμά τους μαυρόψυχους Ναίτες, τους αδερφούς Τεγκριστές Μογγόλους και τους άβουλους Βυζαντινούς μισθοφόρους. Δίπλα του ο πανύψηλος Αίαντας Μπαχτσί, ο ρωμαλέος Διομήδης Τουργκούτ και ο μικρόσωμος Νογιάν Αίανταςο Λοκρός. Γενναίος ιππότης gentleman ποτέ δεν χτυπάει γυναίκα, ρομαντικός και ερωτευμένος με την πανέμορφη Χαλιμέ Σουλτάνα.
Τουρκική υπερπαραγωγή υπέρ προπαγάνδα εθνική με πρωταγωνιστή τον Ερτογρούλ της ένδοξης φυλής των Καγί, τη ζωή του οποίου αναπαριστά το τούρκικο Hollywood στην Ανάσταση.
Ιστορικό πρόσωπο γενάρχης της οθωμανικής αυτοκρατορίας γιος του Σουλεϊμάν Σαχ που πνίγηκε σε ένα ποτάμι προσπαθώντας να μάθει κολύμπι,.. …
Μιλάμε για τουρκμένιες φυλές που από τα ορεινά της Μογγολίας την πατρίδα τους κατέβηκαν στην Μικρά Ασία. Νομάδες που ζούσαν σε σκηνές πριν από 800 χρόνια περίπου και μετά από 2000 – 1.700  χρόνια από τον Παρθενώνα τον Περικλή τη δημοκρατία τον Δημόκριτο τον Αριστοτέλη τον Πλάτωνα τον Ιπποκράτη. Τους αντίστοιχους ρόλους της τουρκικής σειράς ενσαρκώνουν σύγχρονη ηθοποιοί με πανέμορφα γκριζοπράσινα μάτια και ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά  της φυλής των Καγί άπταιστο συντακτικό και σύνταξη της γλώσσας χωρίς να έχουν ανοίξει βιβλίο ποτέ.
Η ζωή στις σκηνές είναι άγρια και τραχιά, χωρίς αποχετευτικό σύστημα χωρίς νερό χωρίς θέατρο χωρίς σχολείο χωρίς βιβλία χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα χωρίς νοσοκομείο αλλά από το πρωί μέχρι το βράδυ 24 ώρες και κάθε δεύτερη πρόταση επίκληση στον Αλλάχ μετά 99 ονόματα τον φιλέσπλαχνο και ελεήμονα. Θεοκρατία και θεοσοφία με το κιλό και το σανό.
Ο Ερτογρούλ είναι ο εκλεκτός της μουσουλμανικής αδελφότητας που τον κάνουν  μέλος τους και ο αγαπημένος του φωτισμένου Σεΐχη Ιμπν αλ Αραμπί που ήρθε από την Ανδαλουσία και γνωρίζει καλά Γεωγραφία και μας εξηγεί τα έργα και τις ημέρες του αφέντη Μωάμεθ αγνοώντας τον Αριστοτέλη και ο γιατρός  της φυλής  που δεν ξέρει τον Ιπποκράτη και θεραπεύει επιτυχώς δύσκολες αρρώστιες με προσευχές . Τέτοια είδαν Ορθόδοξοι της  Γ΄ Νέας Ρώμης  ζηλέψανε  και βγάζουν ταινίες  για τον Νεκτάριο και τα θαύματα του. Λες αντιμετωπίζεται η θεοκρατία με μια άλλη. Δύο θεοκρατίες μαζί δεν κάνουν άθροισμα, αλλά δύναμη εις την δευτέρα όπως και δύο  δυστυχίες. Η θεοκρατία αντιμετωπίζεται με  την λογική και το σπαθί της.
Ακριβή παραγωγή, προσεγμένη καλή σκηνοθεσία Πολύ καλές ερμηνείες και πολύ μεγάλη προπαγάνδα μεγάλες αναλήθειες.
Ο Ερτογάν ως επιδέξιος Χαν παίζει το χαρτί της θεοκρατίας της θεοσοφίας στο όραμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας για την Ανάσταση της, όμως εκεί που πατάει υπάρχει κάτι που του διαφεύγει πραγματικά.
Η θεοκρατία για να επιβιώσει χρειάζεται όχλο αμαθή και θρησκόληπτο ουσιαστικά χωρίς παιδεία χωρίς σχολεία χωρίς σπουδές. Αυτό είναι το αδύνατο σημείο της θεοκρατίας δεν μπορεί να επιβιώσει με παιδεία ούτε μπορεί έτσι να αναστηθεί. Για αυτό και παλιά την απέφευγε σαν ο διάβολος τον λιβάνι. Κάτι ήξερε…..
Η θεοσοφία για να επιβιώσει χρειάζεται την σύγχρονη τεχνολογία, τεχνολογία που έχει αναπτυχθεί και έχει βασιστεί στην Ελληνική σκέψη και φιλοσοφία και παιδεία.
Τα θεοκρατικά κράτη για να επιβιώσουν και να μείνουν θεοκρατικά θα πρέπει να παραμείνουν σε πρωτόγονη κατάσταση και σε σπηλιές Κυκλώπειες που πρόβατα και ανθρώπους κρατούν δικτατορικά
Τα θεοσοφικά είναι υποχρεωμένα να ενσωματώσουν στην παιδεία τους και την Ελληνική παιδεία αλλά μαζί με την ελληνική παιδεία παίρνουν και την Ομηρική Παιδεία και είναι αναγκασμένα να μιμηθούν τον Οδυσσέα τον Αχιλλέα τον Αίαντα τον Διομήδη σε ό,τι και να φτιάξουν  να σκεφτούν να κάνουν και να πουν, γιατί με τη Βίβλο και το Κοράνι τεχνολογία δεν αναπτύσσεται  καμία σκέψη και δεν υπάρχει ούτε μία λέξη και μία πρόταση σε αυτά τα ιερά βιβλία που να εξυμνεί την ευφυΐα.
Η μίμηση είναι  πάντα η καλύτερη κολακεία.
Ο Ελπιδοφόρος είναι αρχιεπίσκοπος της Αμερικής «Πρώτος άνευ ίσων (Primus sine paribus), από το 2019 εν μέσω πληθώρας σκανδάλων. Η Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής, με έδρα τη Νέα Υόρκη, είναι επαρχία του Οικουμενικού Πατριαρχείου δημιουργήθηκε και το 1922 αποσπάστηκε από την Ελλάδα για το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Η πρώτη ελληνική ορθόδοξη κοινότητα στην Αμερική ιδρύθηκε το 1864 στη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα από μια μικρή αποικία Ελλήνων εμπόρων Η ιστορία καταγράφει επίσης ότι στις 26 Ιουνίου 1768 έφτασαν οι πρώτοι Έλληνες άποικοι στον Άγιο Αυγουστίνο της Φλόριντα, την παλαιότερη πόλη της Αμερικής. Στη Νέα Υόρκη, σημερινή έδρα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής, η πρώτη μόνιμη κοινότητα ιδρύθηκε το 1892.  Η «Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής» συστάθηκε το 1921 και αναγνωρίστηκε επίσημα από την Πολιτεία της Νέας Υόρκης το 1922.

Το 1908 η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής υπαγόταν στην Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά το 1922 ο Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης υπήγαγε την Αρχιεπισκοπή στην δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το 1996, το Οικουμενικό Πατριαρχείο διέσπασε την Αρχιεπισκοπή σε 4 μέρη (Αμερική, Καναδά, Κεντρική Αμερική και Νότια Αμερική), αφήνοντας έτσι στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής μόνο την επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το 2019, υπήρχαν φήμες ότι η Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής υπέφερε οικονομικά και ουσιαστικά βρισκόταν σε «οικονομική, διοικητική και πνευματική χρεοκοπία», η οποία οδήγησε στην παραίτηση του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου

Η παρουσία του στα εγκαίνια του  ουρανοξύστη (που χτίστηκε με τις προσευχές στον Αλλάχ), απέναντι από το κτίριο του ΟΗΕ προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια. Στην απολογία του απολογείται και δικαιολογείται ότι δεν γνώριζε άγνοια και διπλωματία ,δεν γνώριζε την παρουσία του Τατάρ και για διπλωματικούς λαούς παρέστη, γιατί πρέπει να διατηρήσει καλές σχέσεις με το νέο Ερτογρούλ Ερντογάν.
Η άγνοια δεν μπορεί να είναι άλλοθι ενός προσώπου σε μία τόσο σημαντική θέση και η διπλωματία είναι απελπιστικό άλλοθι για έναν εκπρόσωπο και άνθρωπο του Θεού.
Γιατί αν ο Θεός χρειάζεται τη διπλωματία για να επιβιώσει, τι είδους θεός είναι; Και αν ένας άνθρωπος του Θεού χρειάζεται τη διπλωματία και όχι την αλήθεια και τον αληθινό λόγο του Θεού, τι είδους άνθρωπος του Θεού είναι; Και πέραν τούτου έχουμε διπλωμάτες και πολιτικούς εκλεγμένους πού ελέγχονται και αξιολογούνται κάθε 4 ή 5 χρόνια τουλάχιστον, ποιος ο λόγος να πληρώνουμε και άλλους διπλωμάτες θρησκευτικών; Πού όχι μόνο κάνουν διπλωματία αλλά παραμένουν και στο απυρόβλητο λόγω του Θεού, κρύβονται δηλαδή πίσω από αυτόν οι Παναγιώτατοι;
Αν ο θεός είναι τόσο διπλωμάτης να καταργήσουμε τους άλλους διπλωμάτες μην έχουμε τόσα είδη διπλωματών. Too much. Οι πολλοί φουρνάρηδες βγάζουν άψητο το ψωμί. Αν ο θεός δεν είναι διπλωμάτης δεν μπορεί να είναι και οι εκπρόσωποι του και οι άνθρωποι του Θεού. Απλά πράγματα λογικά και αυτονόητα.
Αλλά για  χατίρι της διαλεκτικής σκέψης ας δεχθούμε τον διπλωματικό ρόλο του ανέλπιδου Ελπιδοφόρου και ας δούμε τι κερδίζει ο καθένας στο διπλωματικό παιχνίδι αυτό.
Ο διπλωματικός Πατριάρχης Γεννάδιος αφού απέτυχε με τις προσευχές του να σώσει την πόλη και ο Θεός δεν λυπήθηκε τους χιλιάδες πιστούς που έψαλλαν τον Ακάθιστο Ύμνο και δεν έκανε το θαύμα του να τους σώσει, αλλά το θαύμα το έκανε ο άλλος Θεός και ο Μωάμεθ ο Β εισήλθε στην πόλη θριαμβευτής, έσωσε τον εαυτό του και τον ανέβασε σε θρόνο πατριαρχικό κάνοντας διπλωματία με τον καινούργιο Σουλτάνο. Και ο Νοταράς πήγε να κάνει διπλωματία αλλά δεν του βγήκε σε καλό.
Το ίδιο έκανε και ο Πατριάρχης ο Γρηγόριος ο Ε και αυτό το παιχνίδι της θρησκευτικής διπλωματίας “όλοι οι άνθρωποι του Θεού χωράνε μαζί “ εξακολουθεί να παίζεται χρόνια τώρα αιώνες στην πλάτη μας . Ποιον έσωσε η διπλωματία των  μοναχών του Αθωνικού Όρους όταν υπέγραφαν επιστολή ευχόμενοι υγεία και μακροημέρευσή για τον Καγκελάριο εκτός από τον εαυτό τους; Τα παιδιά και οι υπόλοιποι Έλληνες πεθάναν από πείνα. Ποιον θα έσωζε ο Λεωνίδας  αν έκανε διπλωματία με τον  Ξέρξη και δεχόταν την προσφορά του να τον κάνει βασιλιά και άρχοντα της Ελλάδος;  Όχι να βαπτίζουμε διπλωματία την δειλία  την ιδιοτέλεια και την υποτέλεια.
Εξυπηρετεί και υπερασπίζει ο Πατριάρχης τα συμφέροντα των Ελλήνων στην Πόλη; Ποιων Ελλήνων  των Ορθοδόξων Ελλήνων; Γιατί αν κάποιος δεν είναι ορθόδοξος αλλά Έλληνας δεν θα τον υπερασπίσει;
Και υποτίθεται ότι έχουμε και τον υπερασπιστή ΟΗΕ, την σωτήρια Ύπατη Αρμοστεία για όλα τα θρησκευτικά και ανθρώπινα δικαιώματα, πώς υπερασπίζει ο Πατριάρχης τα συμφέροντα των Ελλήνων όταν είναι Τούρκος υπήκοος και προσεύχεται για τη νίκη της Τουρκίας; Πόσους σωτήρες υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα έχουμε σε θώκους καλοπληρωμένους;
Και όταν καθημερινά η Τουρκία προκαλεί με επεισόδια στο Αιγαίο και ονειρεύεται τη γαλάζια πατρίδα και το μοίρασμα του, τι κάνει ο Πατριάρχης και ο Ελπιδοφόρος;
Για ποια πατρίδα μιλάει  ο Ερντογάν και ο Ερτογρούλ, ποια είναι η πατρίδα τους; Ποια είναι η πατρίδα των Χαν; Του Ογούζ Χαν;
Ο Ερντογάν έπαιξε το παιχνίδι της θεοσοφίας με τις πλάτες της Νέας Ατλαντίδας ως μέλος του Νάτο. Τώρα παίζει το παιχνίδι της θεοκρατίας με τις πλάτες της αρχέγονης Λεμουρίας ως μέλος του Δράκου.
Και τα δύο παιχνίδια όμως τα έχει χαμένα γιατί ούτε η θεοκρατία ούτε η θεοσοφία είναι το μέλλον αλλά ένα  παρελθόν χαμένο στις αυταπάτες του Ποσειδώνιου Ωκεανού.

Και το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται  από την γάτα  όταν ….το πολύ το κυρ ελέησον βαράει και του θεού.

Αστραία