Οι πολυεθνικές θρησκευτικές Εταιρείες του Θεού
Οι ιησουίτες θεολόγοι ιδρυτές των πανεπιστημίων με σκοπό να ελέγχουν την γνώση και να την παντρεύουν με την θεολογία στον γάμο της αντινόησης.
Αν ο θεός είχε ανάγκη από θεολόγους να εξηγούν τον λόγο του, θα είχε φτιάξει θεολογικά πανεπιστήμια στο παράδεισο του ευθύς εξαρχής και δεν θα άφηνε τους ανθρώπους αμόρφωτους. Αν ο λόγος του θεού είναι τόσο πολύπλοκος που χρειάζεται εξηγήσεις από επιτήδειους «ειδήμονες» δεν μπορεί να είναι θεϊκός και «λόγος του θεού» . Είναι θεολογικά σεντόνια απατεώνων και εμπόρων του θεού.
Η Εταιρεία του Ιησού
Οι κοινώς γνωστοί Ιησουίτες, είναι θρησκευτικό καθολικό τάγμα, που συγκροτήθηκε τον 16ο αιώνα στο πλαίσιο της Αντιμεταρρύθμισης. Ιδρύθηκε το 1534 από τον Ισπανό Ιγνάτιο Λογιόλα.
Ο ιδρυτής Ιγνάτιος Λογιόλα, ευγενής από τη Χώρα των Βάσκων στην Ισπανία και πρώην στρατιωτικός, είναι ο εμπνευστής και ο ιδρυτής της Εταιρείας του Ιησού.
Ο Λογιόλα, που υπηρέτησε στην αρχή σαν στρατιωτικός τον Ισπανό βασιλιά και εγκατέλειψε τη στρατιωτική σταδιοδρομία αργότερα, εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού κατά τη διάρκεια μιας μάχης, αφιερώθηκε στη μελέτη των βίων των αγίων, στους διαλογισμούς σχετικά με τον Θεό, και μέσα σε ένα περιβάλλον λιτότητας και πενίας, μέσα σε συνεχείς προσευχές και γονυκλισίες, απομονωμένος σε μια σπηλιά κοντά στην ισπανική πόλη Μανρέσα, ήρθε σε επικοινωνία με τον Θεό, οραματίστηκε την Παρθένο Μαρία και τον απόστολο Παύλο, και αποφάσισε να θέσει τη ζωή του στην υπηρεσία του θελήματος του Θεού. Εμπνεόμενος από τον άγιο Δομίνικο και τον άγιο Φραγκίσκο —τους ιδρυτές των δύο κύριων μέχρι τότε θρησκευτικών ταγμάτων— αποφάσισε, όπως γράφει στα Απομνημονεύματά του, να ακολουθήσει το δρόμο τους και να πετύχει ό,τι πέτυχαν και αυτοί
Εκείνοι αποφάσισαν να πάρουν και τέταρτο όρκο — τον όρκο της υποταγής στον Πάπα, προσωπικά Και ήταν αυτός ο τέταρτος όρκος που ξεχώριζε τους Ιησουίτες από τα άλλα θρησκευτικά τάγματα.

Και πράγματι ο Πάπας Παύλος ο Γ΄ με τη βούλα Regimini militantis ecclesiae, που εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 1540, τους αναγνώρισε σαν επίσημο θρησκευτικό τάγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ο προηγούμενος τίτλος «Η Εταιρεία του Ιησού», που είχε διαλέξει ο Λογιόλα, εκλατινίστηκε σε αυτό το διάταγμα σε Societas Jesu. Το όνομα Εταιρεία του Ιησού κατοχυρώθηκε επίσημα επί πάπα Γρηγόριου ΙΓ΄ το 1594. Το 1541 ο Λογιόλα εκπόνησε τον Καταστατικό Χάρτη της Εταιρείας και επίσης εκλέχτηκε πρώτος γενικός αρχηγός του τάγματος. Το 1550 ο χάρτης εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση του τάγματος και από τον Πάπα Ιούλιο τον Γ΄.
Οι σκοποί του τάγματος
Για να εκπληρώσουν τους σκοπούς του τάγματός τους, οι Ιησουίτες καταρχήν επικεντρώθηκαν σε συγκεκριμένες δραστηριότητες:
Πρώτη και κύρια, η ίδρυση σχολείων σε όλη την Ευρώπη. Οι Ιησουίτες δάσκαλοι εκπαιδεύονταν και στις κλασικές σπουδές και στη θεολογία.
Δεύτερη δραστηριότητά τους η ίδρυση ιεραποστολών σε όλο τον κόσμο για τη διάδοση του ευαγγελικού μηνύματος σε όλον το μη χριστιανικό κόσμο.
Τρίτον, η ανάσχεση της εξάπλωσης του προτεσταντισμού και η πρόσδεση των χριστιανών στον καθολικισμό και στη Ρώμη.
Το πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Εταιρείας άρχισε το έργο του το 1547 στη Μεσσήνη της Σικελίας. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1551 ιδρύθηκε το Ρωμαϊκό Κολέγιο. Ο Λογιόλα, μέγας θαυμαστής του τρόπου που μετέδιδε τις γνώσεις το Πανεπιστήμιο του Παρισιού, προσέλαβε καθηγητές μόνο από εκεί. Οι δωρεές δεν έπαψαν ποτέ να έρχονται, οπότε το Ρωμαϊκό Κολέγιο δεν είχε προβλήματα. Το σύστημα διδασκαλίας ήταν όμοιο λίγο-πολύ με όλων των καθολικών σχολείων, παρόλο που είχαν προστεθεί και μερικά άλλα μαθήματα, με στόχο την ηθική διαπαιδαγώγηση των νέων. Η ανάγνωση των θεατρικών έργων, καθώς και η ενασχόληση με τη μουσική και την ποίηση, ενθαρρυνόταν από την Εταιρεία. Οι καθηγητές της ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί ως προς ποιους από τους κλασικούς θα διδάσκονταν οι νέοι, γιατί ο Ιγνάτιος θεωρούσε ότι αρκετοί κλασικοί δεν έπρεπε να διδάσκονται γιατί θα οδηγούν στην ειδωλολατρία. Οι διακοπές για τους μαθητές διαρκούσαν λίγο: μόνο 15 ημέρες για τους μαθητές των ανώτερων βαθμίδων και μόνο 8 για των κατώτερων. Οι μαθητές παρακολουθούσαν τη θεία λειτουργία κάθε ημέρα και εξομολογούνταν μια φορά το μήνα.
Με τη βοήθεια των Ιησουιτών ιδρύθηκε το 1577 στη Ρώμη το Ελληνικό Κολέγιο του Αγίου Αθανασίου. Το κολέγιο, που υπάρχει μέχρι σήμερα, εποπτεύεται από πέντε καρδιναλίους και έχει σκοπό να προσφέρει ανώτερη παιδεία στα Ελληνόπουλα. Φιλοξενεί μαθητές από προσηλυτισμένες στον ρωμαιοκαθολικισμό οικογένειες των νησιών του Αιγαίου και την Κρήτη αλλά και ορθόδοξα ελληνόπουλα της Κωνσταντινούπολης. Το προσηλυτιστικό έργο του κολεγίου αυτού είναι τεράστιο, αφού στα επόμενα χρόνια πολλοί Έλληνες λόγιοι που ήρθαν να διδάξουν στην Ελλάδα ήταν απόφοιτοι του κολεγίου αυτού, και προσηλυτισμένοι Καθολικοί, όπως ο Αντρέας Ρέντιος, ο Ξαβέριος Δαβιάνος, ο Γεώργιος Σταυρινός, ο Μιχαήλ Νευρίδας, ο Πέτρος Αρκούδιος, ο Ιωάννης Ματθαίος Καρυόφυλλας, ο διάσημος Λέων Αλλάτιος, κ.ά.
Στην Ελλάδα
Οι πρώτοι Ιησουίτες ήρθαν σε επαφή με τους Έλληνες σαν πνευματικοί των ναυτών μέσα στα δυτικά καράβια που έρχονταν στα ελληνικά νερά και στάθμευαν στα νησιά ήδη από το 1560. Η πρώτη αποστολή έγινε το 1583, όταν 5 Γάλλοι και 3 Ιταλοί Ιησουίτες εγκαταστάθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, αλλά ο θάνατος των τριών από πανούκλα διέκοψε το ιεραποστολικό έργο τους το 1586, τρία χρόνια αφότου είχαν αρχίσει. Παρ’ όλα αυτά σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα κατόρθωσαν να οργανώσουν τη βιβλιοθήκη τους δίπλα στο ναό του Αγίου Βενέδικτου (η επίσημη ονομασία της εκκλησίας ήταν La Madonna della Cisterna) και να δημιουργήσουν κύκλους μαθημάτων ξένων γλωσσών και γραμματικής, αλλά και να προκαλέσουν δημόσιες συζητήσεις πάνω σε θρησκευτικά θέματα με Ορθόδοξους ιερωμένους
Στην Β΄ Ρώμη
Έτσι, ξεκινώντας με την Κωνσταντινούπολη κατά την εγκατάστασή τους, ίδρυσαν σχολεία στη Χίο (1627), στη Σμύρνη και τη Νάξο (1628), στη Σαντορίνη το 1642, στη Σύρο και την Άνδρο (1657), στο Ναύπλιο (1656), στην Αθήνα (1657), στη Μήλο (1661) και σε άλλα μέρη.[12] Με την ίδρυση γαλλικού προξενείου στα Ιεροσόλυμα το 1621, και το διάβημα των γαλλικών αρχών για αποστολή Καθολικών ιερωμένων για τις πνευματικές ανάγκες των Γάλλων υπηκόων εκεί, στάλθηκαν Ιησουίτες στα Ιεροσόλυμα, καθώς και στη Ναζαρέτ. Το 1623 δημιούργησαν ιεραποστολικό σταθμό στη Σμύρνη και άρχισαν να παραδίδουν μαθήματα ξένων γλωσσών, κάτι που προσέλκυσε μεγάλο αριθμό ενδιαφερομένων. Με την άδεια του ορθόδοξου μητροπολίτη Σμύρνης Ιακώβου πήραν την άδεια να κηρύττουν μέσα σε ορθόδοξες εκκλησίες και εννέα χρόνια αργότερα ο ίδιος ιεράρχης εγκωμίασε με επιστολή του στον Γάλλο βασιλιά, τις αρετές των Ιησουιτών.
Στο ( αμαρτωλό ) Άγιο Όρος
Επίσης ίδρυσαν σχολείο και μέσα στο Άγιο Όρος, στις Καρυές, το 1635 για να μορφώνονται οι ορθόδοξοι μοναχοί. Η σχολή ιδρύθηκε ύστερα από αίτημα του ηγούμενου της Μονής Βατοπεδίου Ιγνατίου προς τον πάπα το 1628. Το 1641 το σχολείο μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη και αυτό όχι εξαιτίας της αντίδρασης των μοναχών αλλά εξαιτίας της τουρκικής κυβέρνησης, που έβλεπε με δυσπιστία τη διείσδυση των Δυτικών στον Άθωνα. Το πρώτο σταθερό ίδρυμα των Ιησουιτών στον ελληνικό χώρο δημιουργήθηκε το 1594 στην τουρκοκρατούμενη Χίο. Ήταν η Μονή του Αγίου Αντωνίου του Εξωμερίτη στην πόλη της Χίου. Στον επόμενο αιώνα η σχολή της μονής αναπτύχθηκε αρκετά, καθώς μάλιστα φοιτούσαν εκεί 250 φοιτητές κάθε χρόνο, αλλά τερμάτισε τη δραστηριότητά της το 1695, όταν από μια σύντομη βενετική επιδρομή οι Τούρκοι την ξανακατέλαβαν.
Ιησουίτικες τακτικές
Πιστοί στον τρόπο λειτουργίας του τάγματος προκειμένου να επιτύχουν τους προσηλυτιστικούς σκοπούς τους, οι Ιησουΐτες πλησίαζαν και εξοικειώνονταν με τα ήθη και τα έθιμα, τη γλώσσα και τις συνήθειες κάθε τόπου. Ο ίδιος ο αρχηγός της αποστολής τους στη Κωνσταντινούπολη πατέρας Φραγκίσκος ντε Κανιγιάκ γράφει σε ένα γράμμα του το 1610 ότι «Για να μας αισθάνονται κοντά τους οι Έλληνες και οι Αρμένιοι αφήσαμε γενειάδα. Φορέσαμε ράσο χωρίς κολάρο και με μακριά μανίκια, σαν αυτό που φέρουν οι παπάδες». Έτσι στη Νάξο ο πατήρ Ρενέ De Saint-Cosme μελοποίησε το «Πάτερ ημών» για να το ψάλλουν οι πιστοί στα ελληνικά κατά τη διάρκεια της λειτουργίας στη Χίο. Οι νεοαφιχθέντες Ιησουίτες επιδίδονταν στην περιφορά θαυματουργών εικόνων σαν αυτή της Παναγίας του ευαγγελιστή Λουκά, που κατά τον πατέρα Δομήνικο Μαυρίκιο απάλλαξε το νησί από την ανομβρία το 1595.
Με την Ρωσία …..φιλαράκια
Με την απαγόρευση του Τάγματος από το 1773 έως το 1814 οι Ιησουίτες στα νησιά του Αιγαίου συνέχισαν το έργο τους. Για μεγαλύτερη ασφάλεια τους, το 1790 οι εναπομείναντες στον ελληνικό χώρο Ιησουίτες ενώθηκαν με το ρωσικό τμήμα της Εταιρείας του Ιησού, που είχε συνεχίσει τη λειτουργία του, αφού στη Ρωσία η Μεγάλη Αικατερίνη δεν είχε δημοσιεύσει το διάταγμα του πάπα για την κατάργηση του τάγματος, και έτσι αυτό δεν ίσχυε. Μάλιστα Έλληνες Ιησουίτες εργάστηκαν στη Λευκορωσία.
Με τη δραστηριοποίηση των μονών Σύρου και Τήνου το 1814 και την ίδρυση της Μονής Αθηνών το 1915 συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας το έργο τους. Το περιοδικό που εκδίδουν οι Έλληνες Ιησουίτες ονομάζεται Ανοιχτοί Ορίζοντες. (Και ….μάτια ερμητικά κλειστά )
Αν οι θεολόγοι μπορούσαν να εξηγήσουν το λόγο του Θεού θα ήταν gods θεοί
αλλά είναι άνθρωποι ημιμαθείς έως ποταποί.
Aν τα πανεπιστήμια χρειαζόταν θεολόγους να εξηγήσουν το λόγο του Θεού, θα φτιάχνανε τον παράδεισο και δεν θα ήταν σε αυτό το χάλι. Φτιάχνουν μόνο εταιρίες και μεγάλες φουσκωτές κοιλιές.
Αν η θεολογία ήταν εγγύηση για την δημοκρατία του θεού, δεν θα είχαμε Πάπες και Πατριάρχες στην εξουσία εφ όρου ζωής με τους Προέδρους ανατολικού και δυτικού μπλοκ να ακολουθούν το παράδειγμα τους και να τους ευλογούν σε αυτοκρατορίες και δικτατορίες.
Συνεπώς οι θεολόγοι να αφήσουν τα πανεπιστήμια της δημοκρατίας ήσυχα, οι ισόβιοι πατριάρχες και οι πάπες, εκτός ζωής, στον παράδεισο τους να αποτραβηχτούν και θεολογούν με την ησυχία τους, κανείς να μην τους ενοχλεί και, ο κόσμος θα είναι καλύτερος χωρίς αυτούς, πιο ευδαίμων και ευτυχής και…. εμείς οι απλοί άνθρωποι μαζί.

Αστραία

και οι ιδρυτές του οι κληρικοί

Στο λυκόφως του Μεσαίωνα ο χριστιανισμός αναδιπλώνεται, εγκαταλείπει σιγά-σιγά την ενοχή μαζί με την μακαριότητα της πτωχείας του πνεύματος οδεύοντας στην αμαρτία της γνώσης. Συμπλέει με την εξέλιξη την φυσική. Ιδρύει πανεπιστήμια για να την ελέγχει, να την πατρονάρει και την καπελώνει με ιησουίτες παπάδες πουριτανούς προσκυνητές με ιησουίτικη τακτική. Ο επεκτατικός χριστιανισμός κινούμενος από Ανατολικά αφού εξόντωσε τον αυτόχθονο πληθυσμό της Αμερικής άρχισε να τον απομυζεί ληστρικά. Του έδωσε την Βίβλο χαντρούλες και καθρεφτάκια και του πήρε τα πάντα. Αυτός είναι ιστορικός ρόλος του χριστιανισμού στην οπισθοδρόμηση της ανθρωπότητος.
Με την ανακήρυξη της Αμερικανικής ανεξαρτησίας, το κέντρο εξουσίας από την Βρετανική Αυτοκρατορία ( που το κατάπιε βαρέως ) μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ η οποία δημιουργήθηκε με τις προδιαγραφές της Ατλαντίδας από τα βαθύτερα στρώματα της μασονίας. Μετά την ανακάλυψη του Ποσειδώνα το 1850 και του πετρελαίου το Ποσειδώνιο υγρό, η ίδρυση της θεοσοφίας επηρέασε το σημείο της αντίληψης και το κέντρο της εξουσίας γιατί εισήγαγε αποκρυφιστικές ανατολίτικες δοξασίες.
Τα πανεπιστήμια φυσικά χορεύουν το χορό που υπαγορεύει η κεντρική εξουσία σε συνδυασμό με την θρησκεία πανθρησκεία.
Το Χαρβάτι Χάρβαρντ είναι το νούμερο ένα 1 πανεπιστήμιο όχι μόνο των ΗΠΑ και όλου του κόσμου.
Τι το κάνει τόσο σπουδαίο;
Οι γνώσεις ενός προσκυνητή παπά;
Οι γνώσεις της μασονίας ή οι τεχνικές της θεοσοφίας;
Τίποτα από όλα αυτά, απλά υιοθετήθηκε από το υψηλό κέντρο εξουσίας και προωθείται με τον κατάλληλο τρόπο.
Έτσι οι περισσότεροι Πρωθυπουργοί Πρόεδροι οικονομολόγοι κλπ πιόνια του συστήματος εξάγονται από εκεί σαν κλώνοι.
Αν το Χάρβαρντ ήταν τόσο σπουδαίο πανεπιστήμιο και τόσο σημαντικό όχι μόνο θα είχε βγάλει και καλύτερους ανθρώπους αλλά θα είχε φτιάξει και μία κοινωνία καλύτερη δίκαιη και σωστή.
Δεν το έχει κάνει, είτε γιατί δεν θέλει, είτε γιατί δεν μπορεί. Συνεπώς τα πτυχία του Χάρβαρντ είναι μία πραγματικότητα εικονική και μας αφήνουν παντελώς αδιάφορους στην πεζότητα την καθημερινή και τα προβλήματά της.
Τι σημαίνει το όνομα Χάρβαρντ;
Από το παλιό αγγλικό προσωπικό όνομα Hereeweard, «στρατός» + ένδυμα «φύλακας» , το οποίο έφερε ένας Θάνος του 11ου αιώνα από το Λίνκολνσάιρ, ηγέτης της αντίστασης στους προελαύνοντες Νορμανδούς.
Ποια είναι η μασκότ;
John Harvard, the Pilgrim ο προσκυνητής
Πότε άλλαξε το Χάρβαρντ από κολέγιο σε πανεπιστήμιο;
Το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ κατέχει τον τίτλο του παλαιότερου εκπαιδευτικού ιδρύματος της Αμερικής, που ιδρύθηκε το 1636. Κατά την ίδρυσή του, το όνομα αυτού του πανεπιστημίου ήταν «New College» και σκοπός του ήταν κυρίως η εκπαίδευση κληρικών. Το 1639 , το όνομα του σχολείου έγινε Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, που ονομάστηκε έτσι από τον πουρτινό κληρικό Τζον Χάρβαρντ.

Οι πουριτανοί κληρικοί
Στις αρχές του 17ου αιώνα, χιλιάδες Άγγλοι πουριτανοί αποίκησαν τη Βόρεια Αμερική , κυρίως στη Νέα Αγγλία . Οι πουριτανοί ήταν γενικά μέλη της Εκκλησίας της Αγγλίας που πίστευαν ότι η Εκκλησία της Αγγλίας ήταν ανεπαρκώς μεταρρυθμισμένη , διατηρώντας σε μεγάλο βαθμό τις ρωμαιοκαθολικές δογματικές ρίζες της και ως εκ τούτου αντιτάχθηκαν στη βασιλική εκκλησιαστική πολιτική υπό την Ελισάβετ Α’ της Αγγλίας , τον Ιάκωβο Α’ της Αγγλίας και τον Κάρολο. Ι της Αγγλίας . Οι περισσότεροι πουριτανοί ήταν «μη διαχωριστικοί πουριτανοί» που δεν υποστήριζαν τη σύσταση χωριστών εκκλησιών διαφορετικών από την Εκκλησία της Αγγλίας. Αυτοί αργότερα ονομάστηκαν αντικομφορμιστές. Μια μικρή μειοψηφία πουριτανών «διαχώριζε τους πουριτανούς» που υποστήριζαν τη δημιουργία εκκλησιών έξω από την Εκκλησία. Οι Προσκυνητές ήταν μια αυτονομιστική ομάδα και ίδρυσαν την Αποικία του Πλύμουθ το 1620.

Το άγαλμα
Η επιγραφή του αγάλματος ​—ΤΖΟΝ ΧΑΡΒΑΡΤ • ΙΔΡΥΤΗΣ • 1638   —είναι το θέμα μιας πολεμικής αψίδας , που παραδοσιακά απαγγέλλεται στους επισκέπτες, αμφισβητώντας εάν ο Τζον Χάρβαρντ αξίζει δίκαια τον επίτιμο ιδρυτή . Σύμφωνα με έναν αξιωματούχο του Χάρβαρντ, η ίδρυση του κολεγίου δεν ήταν πράξη ενός, αλλά έργο πολλών, και ως εκ τούτου ο Τζον Χάρβαρντ θεωρείται όχι ο ιδρυτής, αλλά μάλλον ιδρυτής του σχολείου, αν και η επικαιρότητα και η γενναιοδωρία της συνεισφοράς του τον έχουν κάνει τον πιο τιμώμενο από αυτούς.
Οι τουρίστες συχνά τρίβουν τη μύτη του αριστερού παπουτσιού του John Harvard για τύχη.

Τα σκάνδαλα
Το σκάνδαλο εξαπάτησης του Χάρβαρντ του 2012 αφορούσε περίπου 125 φοιτητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, οι οποίοι ερευνήθηκαν για απάτη στην τελική εξέταση της άνοιξης του 2012 της Κυβέρνησης 1310: «Εισαγωγή στο Κογκρέσο ». Το Χάρβαρντ ανακοίνωσε δημόσια την έρευνα στις 30 Αυγούστου 2012. [1] Ο κοσμήτορας της Προπτυχιακής Εκπαίδευσης Τζέι Μ. Χάρις περιέγραψε την υπόθεση ως «πρωτοφανή ως προς το εύρος και το μέγεθός της»

Το δικαστήριο
Το Μυστικό Δικαστήριο του 1920 ήταν ένα ad hoc πειθαρχικό δικαστήριο πέντε διοικητικών στελεχών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ που δημιουργήθηκε για να διερευνήσει κατηγορίες για ομοφυλοφιλική δραστηριότητα μεταξύ του φοιτητικού πληθυσμού. Κατά τη διάρκεια δύο εβδομάδων τον Μάιο και τον Ιούνιο του 1920, το «δικαστήριο», με επικεφαλής τον εν ενεργεία πρύτανη Chester Noyes Greenough , διεξήγαγε περισσότερες από 30 συνεντεύξεις κεκλεισμένων των θυρών και ανέλαβε δράση εναντίον οκτώ φοιτητών, ενός πρόσφατου πτυχιούχου και ενός επίκουρου καθηγητή. Αποβλήθηκαν ή διέκοψαν τη σχέση τους με το πανεπιστήμιο. Δύο από τους μαθητές έγιναν δεκτοί αργότερα. Η υπόθεση δεν καταγγέλθηκε μέχρι το 2002.

Το τάγμα του Φοίνικα
Το Phoenix – SK Club είναι μία από τις έξι τελικές λέσχες ανδρών στο Κολλέγιο του Χάρβαρντ , το οποίο έχει τις αρχαιότερες ρίζες του στο 1895. Αποτελείται από ένα προπτυχιακό σώμα ανδρών ανώτερων τάξεων στο Κολλέγιο του Χάρβαρντ που δεν είναι μέλη καμίας άλλης Τελικής Λέσχης και μέλη αποφοίτων. Είναι ένα όργανο που προέκυψε από τη συγχώνευση και την αναδιοργάνωση διάφορων μεμονωμένων συλλόγων, δηλαδή των συλλόγων Sphinx, Kalumet και Phoenix
Veritas η Αλήθεια είναι το Μότο του Χάρβαντ
και …..η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί και να λέγεται με νηφαλιότητα χωρίς πάθος αλλά με νυστέρι και πυγμή

Αστραία

Πες μου το Τάγμα σου να σου πω ποιος είσαι
Πόσα Τάγματα υπάρχουν
Τι κάνουν
Γιατί ιδρύθηκαν
Υπάρχουν πάρα πολλά Τάγματα της παλιάς και νέας εποχής είναι παραφυάδες της Μεγάλης Στοάς και κατευθύνονται από τις μεγάλες θρησκείες που εξυπηρετούν.
Υπάρχουν για όλους και για όλα τα γούστα, στρατιωτικά θρησκευτικά παραθρησκευτικά παραστρατιωτικά κομμουνιστικά σοσιαλιστικά ναζιστικά βουδιστικά, από όλα, σε όλες τις χώρες.
Τα κυριότερα τάγματα που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην εποχή των Ιχθύων είναι δύο:
Το Τάγμα των Ιησουιτών που ίδρυσε τα πανεπιστήμια με αυτό το χάλι που έχουν και τους αγίους λογότυπο φαιδρότητος
και το Τάγμα του Ναϊτών που ίδρυσε τις τράπεζες με αυτό το χάλι που καταντούν τους ανθρώπους δούλους σε λογότυπα πυραμίδας.
Όλα τα Τάγματα έχουν διάφορες διαβαθμίσεις και βαθμούς, μπροστά αλληλοβραβεύονται και πίσω αλληλομαχαιρώνονται μεταξύ τους. Υπάρχουν άνθρωποι πχ τέως πρωθυπουργοί της Ελλάδος που ανήκουν σε πάνω από 100 Τάγματα.
Τι κάνουν τα Τάγματα;
Τα Τάγματα ανήκουν στη δράση κάνουν δραστικά πράγματα, δηλαδή δεν οργανώνουν συζητήσεις αμπελοφιλοσοφίας, ούτε ασχολούνται με «βιτρίνα » φιλανθρωπίες, θα μπουν κατευθείαν στη δράση πχ οι Ναίτες οργάνωσαν τις σταυροφορίες και για “του χριστού την πίστη την αγία” και την τσέπη τους τσέπωσαν πολλούς θησαυρούς και έκοψαν πολλά κεφάλια.
Οι άνθρωποι των ταγμάτων είναι οι αδιάλλακτοι άνθρωποι, κινούμενες μηχανές βίας διαφθοράς και εγκληματικότητος και ανήκουν στις κατηγορίες των μεγάλων τυράννων. Αντιμετωπίζονται με μέθοδο και στρατηγική. Ο Κάρλος Καστανέντα αναφέρει μερικές από αυτές και τον Δον Χουάν πρωταγωνιστή.

Αστραία