ΣΑΝ ΧΘΕΣ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 27 π.Χ. – Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος απονέμει τον τίτλο του Αυγούστου στον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα Οκταβιανό, Pater Patriae, Πατριάρχη της Ρώμης σηματοδοτώντας την αρχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Θεοκρατίας και το τέλος της Δημοκρατίας. Θεοποιώντας τον εαυτό του, την σύζυγό του και συγκεντρώνοντας όλους τους τίτλους στο πρόσωπο του με το μήνα Αύγουστο αφιερωμένο στον Αυτοκράτορα. Η λέξη και η έννοια του Αυτοκράτορα, ήταν άγνωστη στους Έλληνες και στην Δύση, αλλά πολύ γνωστή στην Ανατολή με όλη την νοοτροπία που κουβαλούσε τα προσκυνήματα και την εθελοδουλία μαζί με την θεοκρατία. Θα συνεχιστεί με τον επίσης θεοποιηθέντα πατέρα του Αγίου Θεοδόσιου Αυτοκράτορος, του γνωστού «φιλέλληνος » από την Ιβηρία. Μέντορας του ο Άγιος Αβρόσιος υπέρμαχος της αγαμίας……
Θα ανθίσει η θρησκευτική »τέχνη» της αγιογραφίας με το σκελετωμένα σώματα των αγίων, τα βουδιστικά φωτοστέφανα των ιλλουμινάτι στο κεφάλι, τον σταυρό, τα σαδομαζοχιστικά βασανιστήρια και τη βαριά διακοσμητική διακόσμηση »μπαρόκ» των χριστιανικών ναών μαζί με τις ασιατικές ενδυμασίες της ασιατικής Λεμουρίας των θρησκευτικών ταγών. Όλη η ανθρωπότητα παγιδευμένη στην σπηλιά του Κύκλωπα και ΟΜΗΡΟΣ στο κελί των εγωκεντρικών ΜΟΝΑΧΩΝ.
Επίσημα ξεκινά η Εποχή των Ιχθύων με την άνοδο του χριστιανισμού στην εξουσία σε απόλυτη ηγεμονία και αρχίζει το ταξίδι του Οδυσσέα στην αγριεμένη θάλασσα του Ποσειδώνα να καταδιώκει τους Έλληνες με μανία.
Θα τελειώσει 2000 χρόνια μετά, 20 Αιώνες »Χήνες» όπως τις βλέπει η Πηνελόπη Πηνέλωψ«πάπια» στον όνειρο της….όπως τους βλέπουμε και εμείς να κυλούν στον ρου της Ιστορίας με τα πούπουλα και τα φτερά τηςαλληγορικής Ελεύθερης Οδυσσείας
Ράβδοι και χαιρετισμοί Avē Imperātor, moritūrī tē salūtant («Χαίρε, αυτοκράτορα, όσοι πρόκειται να πεθάνουν σε χαιρετίζουν») είναι μια πολύ γνωστή λατινική φράση που αναφέρεται στο Suetonius, De vita Caesarum («Η ζωή των Καίσαρων» ή «Οι Δώδεκα Καίσαρες». Σύμφωνα με πληροφορίες, χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης το 52 μ.Χ. στη λίμνη Fucinus -αιχμάλωτοι και εγκληματίες που προορίζονταν να πεθάνουν πολεμώντας κατά τη διάρκεια εικονικών ναυτικών συναντήσεων- παρουσία του αυτοκράτορα Κλαύδιου. Ο Σουητώνιος αναφέρει ότι ο Κλαύδιος απάντησε «Aut nōn» («ή όχι»). Η Εποχή των Ιχθύων θα άρχιζε με τον τελευταίο Άθλο του Ηρακλή να αναζητά τα Μήλα των Εσπερίδων και της Αθανασίας στην Εσπέρια Δυτικά, οργώνοντας Ανατολή και Δύση αθλητικά. Τελικά τα Μήλα θα επιστραφούν στη θέση τους και ο Ηρακλής θα νυμφευθεί την Ήβη σε μονοπάτια τα Ολυμπιακά και στον πονηρό Άτλαντα αφήνει τα μαξιλάρια τα πούπουλα και φτερά ….όλα. Ο Οδυσσέας θα άρχιζε την επιστροφή στην Ιθάκη με 12 πλοία ένα κόκκινο πανί και μία κόκκινη χλαίνη γερή την αρματωσιά της αγάπης που του είχε υφάνει η Πηνελόπη πάνω σε μία κόκκινη ανέμη της πολύχρωμης οδυσσειακής ιστορίας. Ο Σιμ-ων Πέτρος μία πέτρα σαν το Σί-συφο, τον αρνητή του θανάτου, θα κουβαλά και θα ξανακουβαλά για να κτίσει το μαυσωλείο του. Πετραδάκι πετραδάκι τα κατάφερε 1600 χρόνια μετά με τον Σηθ Sith πρόγονο του Νώε, Πάπα Παύλο Ε΄. O Αύγουστος Oκταβιανός ένας απλός πληβείος από το Ρωμαϊκό προλεταριάτο ( αυτό συμβαίνει όταν παίρνουν τα μυαλά σου αέρα ) εγκαινιάζοντας το μεγάλο Ράιχ της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας θα άρχιζε τις θεοποιήσεις. Αυτός, η γυναίκα του, οι προγονοί του ,τα ξαδέλφια του οι κουμπάροι του και όλο του το σόι ανακηρύσσονται θεοί. Αργότερα και άγιοι για περισσότερο γκλάμουρους. Μία συνήθεια που ζήλεψαν και εδώ κάποιοι πρωτεργάτες του αρχαιοελληνικού κινήματος και ήθελαν να ιδρύσουν την Αλεξανδρινή και Διονυσιακή θρησκεία και να θεοποιήσουν τον Αλέξανδρο. Υπήρξε μία έντονη αντιπαράθεση εδώ κατά την οποία εξανίσταμαι σε τέτοιου είδους μεθοδεύσεις γελοιοποιήσεις του κινήματος. Τέτοια κάνει το ταλαίπωρο αρχαιοελληνικό κίνημα και παραμένει περιθωριακό ίζημα στο έλεος μιας στείρας προγονολατρείας και παπαγαλίας άχρωμων φιλολόγων και αγχωτικών αρχαιολόγων. Ο Καίσαρας Ύπατος Μέγας Ποντίφηξ Imperator Caesar divi filius Augustus pontifex maximus consul σε πλήρη εντυπωσιακό τίτλο μακρινάρι, είχε και άλλες συνήθειες τις οποίες επανέλαβαν και οι επόμενοι Θεοί Αυτοκράτορες Βασιλείς Πάπες Πατριάρχες και Φύρερ. Μεγάλη υπερτεκτονική δραστηριότητα, έκλεβαν και λεηλατούσαν τους λαούς και τις χώρες που κατακτούσαν και μετέφεραν οβελίσκους μάρμαρα αγάλματα και όλους αυτούς τους θησαυρούς για να στολίσουν την Ρώμη, την Δυτική πρώτα και μετά την Ανατολική και κατόπιν όλες τις υπόλοιπες Ρώμες, Βρετανικές Γαλλικές Γερμανικές Αμερικάνικες, στα αχνάρια των άρπαγων Τρώων που ισχυριζόταν πως ήταν απόγονοι τους. Κάτι θα ήξεραν προφανώς από την κυτταρική μνήμη της κλοπής. Καθιέρωσε επίσης την τήβεννο και τις ράβδους από τις οποίες που προήλθαν οι συγκλητικοί πάσης φύσεως και οι ραβδούχοι φασίστες μέχρι τον Μουσολίνι του Βασιλείου της Ιταλίας. Το 19 π.Χ., η Σύγκλητος επέτρεψε στον Αύγουστο να φορά δημοσίως τα εμβλήματα των υπάτων αλλά και μπροστά τους, καθώς και να κάθεται στη συμβολική θέση ανάμεσα στους δύο υπάτους. Επίσης να κρατά το fasces, σύμβολο της εξουσίας των υπάτων (από το fasces προέρχεται η σύγχρονη λέξη «φασισμός»). Στις 6 Μαρτίου 12 π.Χ. μετά το θάνατο του Λέπιδου, ο Αύγουστος επιπροσθέτως εκλέχτηκε Pontifex Maximus, δηλαδή επικεφαλής του Ρωμαϊκού Ιερατείου .Στις 5 Φεβρουαρίου 2 π.Χ., ο Αύγουστος ονομάστηκε τιμητικά «pater patriae», «πατέρας της πατρίδας»…. πατερούλης δηλαδή άγιος πατέρας. Το Πρώτο Ράιχ ήτανε μία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία θεοκρατία τα βραβεία της οποίας ακόμη παίρνουν οι δημοκρατικοί αξιωματικοί αξιωματούχοι Μέρκελ Φον Καλλέργης Καραμανλής καθώς και “Βραβείο Θεανώ” στο πλαίσιο των δημοκρατικών θεσμών, τι άλλο….. Θυμήθηκαν δηλαδή οι δημοκράτες της Ευρώπης και της Ελλάδας να θεσπίσουν θεσμούς και να δίνουν βραβεία του Α΄Ράιχ και μετά αναρωτιούνται τι φταίει στη Στοά του Αττάλου, που υπήρξε τσιράκι των Ρωμαίων κατακτητών, και πέφτει. Γιατί παρέλειψαν βραβεία του Β΄και Γ΄Ράιχ απορώ… Με τούτα και με κείνα με θεούς αγίους οσίους βασιλείς αυτοκράτορες και φύρερ και προσκυνήματα ,χέρια πόδια στην αυλή όλοι κάθονται στη γη, φθάσαμε και στις ποιμαντικές ράβδους θρησκευτικές fasces στα πατριαρχεία και στο Βατικανό τη Ρωμαϊκή Σύγκλητο ( για την οποίαν ο Μοντεσκιέ είχε την τεκμηριωμένη γραπτή και εμπεριστατωμένη άποψη του), υπερεξουσία του Σηθ Palpatine στην Γαλαξιακή Νέα Αυτοκρατορία του ενός Θεού και των πολλών πτωχών ανθρώπων και όχι μόνο στο πνεύμα. Δεν υπάρχει τίποτε πιο σημαντικό για τον ηγεμόνα από το να φαίνεται ότι είναι θρήσκος. Μακιαβέλι Έτσι φαίνεται από τις διαδρομές της ιστορίας….κάτι θα ξέρει ο Ρωμαίος Μακιαβέλι
Αστραία
Ρώμη Α΄Β΄Γ΄Δ΄κλπ, Άτταλος, Οκταβιανός, Τροία, Αινείας, Πέτρος, Σίσυφος, Θεοποιήσεις, Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Θεοκρατία, Βραβεία Φον Καλλέργη, Βραβείο Θεοφανώ, Α΄ Β΄ Γ΄ Δ Ράιχ, Βατικανό, Φασισμός Ράβδοι, Ρωμαϊκή Σύγκλητος, Μοντεσκιέ, Σηθ, ΠΑΛΠΑΤΙΝ ΟΗΕ, Εποχή των Ιχθύων, Χριστιανισμός, Ηρακλής, Τα Μήλα των Εσπερίδων, Οδυσσέας, Οδύσσεια
Pax Romana των Ρωμαίων και Παξ Κοπάνα των Αρχιερέων της Διαπλοκής «Θυμήσου, Ρωμαίε, να κυβερνάς με τη δύναμη τους λαούς του κόσμου». Η νοοτροπία αυτή ταίριαζε στη ρωμαϊκή ελίτ και την ευρύτερη κοινή γνώμη της εποχής, που ενέκρινε τις επεκτατικές διαθέσεις, όπως διαφαίνεται από μια ρήση του διάσημου Ρωμαίου ποιητή Βιργιλίου. Ο τελευταίος υποστήριξε πως οι θεοί εξασφάλισαν στη Ρώμη «imperium sine fine», δηλαδή «απεριόριστη κυριαρχία» ρωμαϊκού πολιτισμού ο οποίος είχε ως αποστολή να κυβερνά τον γνωστό κόσμο, ιδέα που συνοψίζεται στη φράση «tu regere imperio populos, Romane, memento». Ο θεοποιημένος Imperator Caesar Divi Filius Augustus, με τη λέξη Imperator να σημαίνει «νικηφόρος διοικητής» και αυτός και η σύζυγός του Λιβία, αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας έκανε πρεμιέρα ανοίγοντας την αυλαία της Εποχής των Ιχθύων και της λύκαινας Ρώμης στο προσκήνιο της ιστορίας. Οι απειράριθμοι τίτλοι του, δεν χόρταινε να παίρνει τίτλους, γεγονός που μιμήθηκαν και κατοπινοί οι πάπες πατριάρχες και βασιλείς της Ευρώπης και της Ασίας Δια νόμου ο Οκταβιανός απέκτησε ένα σύνολο από εξουσίες, που του προσέφερε δια βίου η Σύγκλητος, όπως του δημάρχου (tribunus plebis) και του τιμητή (censor). Ήταν επίσης ύπατος (consul) μέχρι το 23 π.Χ. και ανθύπατος (proconsul). Την ισχύ του υποστήριξαν η οικονομική ενίσχυση, που προήλθε από τους πολέμους και τις κατακτήσεις, η οικοδόμηση σχέσεων πατρωνίας σε όλα τα μήκη της αυτοκρατορίας, η πίστη που έδειχναν στο πρόσωπό του ο στρατός και οι βετεράνοι, οι εξουσίες που απόρρεαν από τα πολλά αξιώματα, που του προσέφερε η Σύγκλητος και ο σεβασμός του απλού λαού. Ο άγρυπνος έλεγχος που ο Αύγουστος ασκούσε στην πλειοψηφία των ρωμαϊκών λεγεώνων, αποτελούσε ένα μέσο επιβολής απέναντι στη Σύγκλητο, που του επέτρεπε να κατευθύνει τις αποφάσεις της. Όταν ο Ιούλιος Καίσαρας θεοποιήθηκε από τη Σύγκλητο, ο Οκταβιανός πρόσθεσε το divi filius (θεού υιός) στο όνομά του· όταν ανέλαβε την Αρχιστρατηγία πρόσθεσε το Imperator και όταν έλαβε τον θρησκευτικό τίτλο τού Σεβαστού πρόσθεσε το Augustus, έτσι το όνομά του τελικά έγινε Imperator Caesar divi filius Augustus. Έγινε μέγιστος ιερέας (pontifex maximus) και ύπατος (consul). Όταν ο Οκταβιανός αποβιβάστηκε στην Ιταλία, σε μια περιοχή κοντά στο σημερινό Μπρίντιζι έμαθε το περιεχόμενο της διαθήκης του Καίσαρα και μόνο τότε αποφάσισε να γίνει πολιτικός κληρονόμος του θείου του αλλά και των δύο τρίτων της προσωπικής του περιουσίας. Τότε έγινε ευρέως γνωστό πως ο Καίσαρ είχε υιοθετήσει τον νεαρό και τον είχε ονομάσει διάδοχό του. Ως αποτέλεσμα, ο Οκτάβιος άλλαξε το όνομά του σε Γάιος Ιούλιος Καίσαρ Οκταβιανός. Απέκτησε δηλαδή το όνομα του Καίσαρα, στο οποίο σύμφωνα με τον νόμο συνένωσε το όνομα της βιολογικής του οικογένειας. Στην πράξη δεν έχουμε σήμερα αποδείξεις πως πράγματι χρησιμοποίησε ποτέ το όνομα Οκταβιανός, μιας και υποδείκνυε την ταπεινή του καταγωγή. Ο Μάρκος Αντώνιος πολύ αργότερα υποστήριξε πως ο Οκταβιανός πέτυχε την υιοθεσία του κάνοντας ερωτικές παραχωρήσεις, αν και ο Σουητώνιος θεωρεί την κατηγορία αυτή πολιτικό λίβελο. Την 1η Ιανουαρίου 42 π.Χ. η Σύγκλητος απέδωσε στον Καίσαρα θεϊκή υπόσταση, με το όνομα «Divus Iulius».Αυτή ήταν ευνοϊκή περίσταση και για τον Οκταβιανό, ο οποίος μπορούσε να προωθήσει τη θέση πως ο ίδιος ήταν «Divi Filius», δηλαδή υιός του θεού Μετά τον θάνατό του το 14 μ.Χ. η Σύγκλητος του απέδωσε τη θεϊκή ιδιότητα και όρισε τη λατρεία του από τους Ρωμαίους. Τα ονόματα Αύγουστος και Καίσαρ υιοθετήθηκαν από όλους τους μετέπειτα Αυτοκράτορες, ενώ ο μήνας Έκτος (Sextilis) μετονομάστηκε επισήμως Αύγουστος προς τιμήν του Αυτοκράτορα, όνομα που επιβιώνει μέχρι σήμερα. Οι αυτοκρατορίες ήταν πολύ της μόδας στο ανατολικό ημισφαίριο της γης και στην Ανατολή από την εποχή της αυτοκρατορίας του Ρα(ιχ) της Μου με την μία φυλή και έναν Θεό, γεγονός που πολύ νοσταλγούν μερικοί και θέλουν να επιστρέψουμε πάραυτα εκεί, λες και καλοπερνούσαν παλουκωμένοι σε ένα στύλο ευθύ. Στη μεγάλη περιπέτεια της ανθρωπότητος παρέλασαν πολλές αυτοκρατορίες η Κινέζικη η Περσική Ασσυριακή Βαβυλωνιακή και άλλες μέχρι την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Λύκαινας. Τα ζώα τοτέμ της εκάστοτε αυτοκρατορίας είναι πολύ σημαντικά και μας λένε πολλά για το βαθύ συλλογικό υποσυνείδητο της, από τον δράκο και την Three Pure Ones, τη ταοϊστική τριάδα, οι τρεις υψηλότεροι θεοί στο ταοϊστικό πάνθεον μέχρι το λύκο της Ρώμης με ενδιάμεσο σταθμό το γκρίζο λύκο του Ογούζ Χαν. Παρ΄όλο τον λύκο και ο δράκος θα παίξει ένα σημαντικό ρόλο στα λάβαρα και τις σημαίες και τους θυρεούς των Ρωμαίων των βασιλέων και τον αυτοκρατόρων με τους αετούς με τα δικέφαλα πουλιά και τους σταυρούς μετά . Η Α΄ Ρώμη απόγονος των Τρώων και του Αινεία, θα διασπαστεί σε Δυτική και Ανατολική Β΄ Ρώμη σε Γ΄ Ρώμη, η Ρωσία και η Ρωσική αυτοκρατορία θα διεκδικήσει τον τίτλο με τον Ιβάν τον Μεγάλο και θα ακολουθήσουν η Γερμανική αυτοκρατορία η Βρετανική αυτοκρατορία η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η Μογγολική αυτοκρατορία η Οθωμανική μέχρι την τελευταία αυτοκρατορία την Ατλαντική των ΗΠΑ με το Ρωμαϊκό Καπιτώλιο τους στο μεγάλο Κολοσσαίο των ιστορικών θεαμάτων Όλες τους έχουν τρία κοινά χαρακτηριστικά ξεκινώντας από την δεύτερη τριάδα ( Οκταβιανός, ο Μάρκος Αντώνιος και ο Μάρκος Αιμίλιος Λέπιδος ) ακολουθήσουν κι άλλες….. Αγίες Τριάδες . 1. Πολυεθνικότητα πολυπολιτισμός, όλες οι φυλές του κόσμου ανακατωμένες. 2. Πολυτεκτονισμός χτίζουν συνεχώς αψίδες μαυσωλεία εκκλησίες με μεγάλη κτιστομανία σε υπέρμετρο οικοδομικό έργο. Τις τελευταίες του στιγμές, ο Αύγουστος καυχήθηκε: «Παρέλαβα τη Ρώμη φτιαγμένη από τούβλα, τώρα σας την παραδίδω ντυμένη από μάρμαρο». ( Δεν είχε εφευρεθεί ακόμη το τσιμέντο ) 3. Θεοποιήσεις και θεοκρατία. Όλα συγκεντρώνονται στο πρόσωπα του αυτοκράτορα ως γιο θεού με τις θεϊκές ιδιότητες. Αργότερα Θα μοιραστούν οι ρόλοι ανάμεσα στους πάπες και πατριάρχες. Όλες τους θα καταρρεύσουν εξαιτίας της απληστίας της μεγάλης επεκτατικότητας της μεγάλης διαφθοράς και φυσικά της εντροπίας. Οι μεγάλοι απατεώνες φυσικά πάντα μιλάνε για ειρήνη για αγάπη και ….για ισότητα, αυτό φοριέται τελευταία στα λόγια μόνο. Pax Romana. Ειρήνη εννοούσαν την απόλυτη κυριαρχία της Ρώμης. Ειρήνη σήμερα εννοούν την ειρήνη των αγορών δηλ. να περνάνε τα εμπορεύματα από την Κίνα ελεύθερα μέχρι την Άνω Κολοπετινίτσα της Αρκαδίας. Αυτό, τα μεγάλα κεφάλια οι πτυχιούχοι οικονομολόγοι και οι πολιτικοί το λένε Ειρήνη και Αγάπη των λαών, τον αφανισμό τους δηλ. Η σύγκλητος αυτοανακηρύχθηκε σε ανώτατη εξουσία και αρχή και ψήφιζε νόμους κατά πως ήθελε. Το παρασκήνιο οργίαζε όπως μας ενημερώνει και ο Μοντεσκιέ, ανέβασε και κατέβαζε αυτοκράτορες βλάκες ηλίθιους και διεφθαρμένους τους οποίους εξουσίαζε και εκβίαζε, ερμήνευε τον νόμο την ειρήνη και τις συνθήκες κατά το κέφι της, έκανε συμμαχίες κατά το συμφέρον της, πουλούσε πλαστή Ελευθερία δημιουργώντας δυο φατρίες που έλεγχε και τις δύο σε μία πόλη και πολλά άλλα, χειραγωγώντας και το λαό και τους πληβείους την πλέμπα και τους αυτοκράτορες. Το 27 π.Χ. ο Αύγουστος μεταβάλλει τη νότια Ελλάδα σε κανονική επαρχία με το όνομα Αχαΐα και με έδρα την Κόρινθο, στερώντας από τους Έλληνες κάθε ψευδαίσθηση πραγματικής ανεξαρτησίας. Η βασιλεία του Αυγούστου έθεσε τα θεμέλια ενός πολιτεύματος που διήρκεσε για εκατοντάδες χρόνια μέχρι την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τόσο το θετό του επώνυμο, «Καίσαρ», όσο κι ο αυτοκρατορικός του τίτλος, «Αύγουστος», έγιναν μόνιμοι τίτλοι για τους ηγεμόνες του απέραντου αυτού κράτους επί δεκατέσσερις αιώνες μετά το θάνατό του, και χρησιμοποιήθηκαν τόσο στην Παλαιά όσο και στη Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, μέχρι το 1453. Σε πολλές γλώσσες το «Καίσαρ» έγινε λέξη συνώνυμη του «αυτοκράτορας», όπως για παράδειγμα η γερμανική λέξη «Κάιζερ» και η ρώσικη λέξη «Τσάρος». Η λατρεία του Θείου Αυγούστου συνεχίστηκε μέχρι την αναγνώριση του χριστιανισμού ως επίσημη θρησκεία του κράτους το 391 από τον Θεοδόσιο Α’ τον Μεγάλο.
Ως αποτέλεσμα, υπάρχουν πολυάριθμα εξαιρετικά αγάλματα και προτομές του πρώτου αυτοκράτορα. Ο ίδιος είχε συγγράψει μια αφήγηση των επιτευγμάτων του με τίτλο «Res Gestae Divi Augusti» ώστε να γραφτεί σε μπρούτζο μπροστά από το Μαυσωλείο του. Αντίγραφα του κειμένου εμφανίζονται σε επιγραφές σε διάφορες περιοχές του ρωμαϊκού κράτους μετά το θάνατό του. Οι λατινικές επιγραφές έφεραν στο πλάι μετάφραση στην ελληνική γλώσσα και αναρτήθηκαν σε πολλά δημόσια κτίρια, όπως ο ναός στην Άγκυρα, το «Monumentum Ancyranum», που αποκάλεσε «βασίλισσα των επιγραφών» ο ιστορικός Θεόδωρος Μόμσεν. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η σύγκλητος δημιούργησε την νέα αυτοκρατορία του ΟΗΕ στα βήματα του δημοκράτη Παλπατίν υιοθετώντας σε όλες τις ρωμαϊκές τακτικές.. Επί ημερών του Παλπατίν η ανθρωπότητα γνώρισε μέρες ειρήνης και αγάπης και δημοκρατίας…. όπως η Αραβική Άνοιξη το Ιράκ η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας Αφγανιστάν επιδημίες μεταναστεύσεις και προσφυγικό και άλλα. Έτσι λοιπόν η Αυτού Εξοχότης Παλπατίν Imperator Caesar Divi Filius θεοσοφιστής ΟΗΕ πουλά ειρήνη γράφει εκθεσούλες κάνει τουριστικά συνέδρια και κάνει καταγγελίες (σε ποιον άραγε;;;) Ο ΟΗΕ ο οποίος είναι αρμόδιος και ικανός να τιμωρεί και να παίρνει μέτρα για κράτη που δεν υπακούουν στις εντολές του είναι εντελώς ανίκανος και αναρμόδιος να τιμωρήσει κράτη που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κάθεται και τα κοιτά από τα τουριστικά μπαγκαλόους και στέλνει τους πρόσφυγες στα δημοκρατικά κράτη για να τα τιμωρήσει ενώ η δημοκρατία πεθαίνει στα χειροκροτήματα όπως έχει προφητεύσει και η πριγκίπισσα Πατβέ.
Τα τελευταία λόγια του Αυγούστου ήταν «Plaudite cives, plaudite amici, finita est comoedia» («Χειροκροτείστε πολίτες, χειροκροτείστε φίλοι, η κωμωδία τελείωσε»), αναφερόμενος σε όλες του τις πράξεις προκειμένου να ανέβει και να διατηρηθεί στην εξουσία. Μια επιβλητική επικήδειος πομπή ταξίδεψε με το σώμα του από τη Νόλα στη Ρώμη και τη μέρα της ταφής του όλες οι δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις έμειναν κλειστές. Ο Τιβέριος και ο γιος του Δρούσος απήγγειλαν τον επικήδειό του. Το σώμα του Αυγούστου κλεισμένο σε φέρετρο αποτεφρώθηκε σε πυρά κοντά στο Μαυσωλείο του. Τότε διακηρύχτηκε πως ο Αύγουστος πήρε τη θέση του ανάμεσα στους θεούς ως μέλος του ρωμαϊκού πανθέου. Το 410, κατά τη διάρκεια της λεηλασίας της Ρώμης, το Μαυσωλείο καταστράφηκε από τους Γότθους και η τέφρα του σκορπίστηκε.
Χειροκροτήστε τον...μαζί με τον Παλπατίν Μέγα Γραμματέα και Αρχιερέα
Ο Βιργίλιος απαγγέλλει απόσπασμα του έκτου βιβλίου της Αινειάδας στον Αύγουστο και στην Οκταβία, Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου.
Αινείτε τον Αινεία
«Ποτέ δεν προβληματίζει το λύκο πόσο πολλά μπορεί να είναι τα πρόβατα.» Βιργίλιος Ρώμη η Λύκαινα. Η Εποχή του Κριού έφτανε στο τέλος της ο Αλέξανδρος ο Αχιλλέας είχε κατακτήσει την περσική Τροία. Ανέτειλε η Εποχή των Ιχθύων με τον Βιργίλιο ποιητή να υμνεί τον απόγονο των Τρώων και την ανερχόμενη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στα Βιργίλεια Έπη. Η Αινειάδα αποτελεί το σημαντικότερο έργο του Βιργίλιου. Το προπαγανδιστικό αυτό έργο τού ανατέθηκε από τον Οκταβιανό, τον πρώτο Ρωμαίο Αυτοκράτορα, στον οποίο είχε γνωρίσει τον Βιργίλιο ο Μαικήνας. Το έργο ολοκληρώθηκε σε διάστημα περίπου δέκα ετών και περιγράφει μέσα σε συνολικά δώδεκα τόμους το ηρωικό έπος του Αινεία, ο οποίος μετά την πτώση της Τροίας, ταξιδεύει και φθάνει μετά από πολλές περιπέτειες στην Ιταλία, όπου και ιδρύει τη Ρώμη. Τα έξι πρώτα βιβλία της Αινειάδας είναι γραμμένα στο πρότυπο της Οδύσσειας του Ομήρου, ενώ τα υπόλοιπα έξι ακολουθούν το παράδειγμα της Ιλιάδας. Η Αινειάδα έχει χαρακτήρα ανεξάρτητο από τον Όμηρο. Τα ομηρικά ποιήματα είναι το πιο τέλειο φυσικό έπος και η Αινειάδα είναι μίμηση τους, αλλά συνάμα είναι δημιούργημα καινούργιο και προσωπικό. Ο Αινείας είναι ένας νέος τύπος επικού ήρωα που δεν εντάσσεται σε κανένα σχήμα, καθώς τυραννιέται από διλήμματα σχετικά με το ηρωικό πεπρωμένο του. Η Αινειάδα συμβόλισε ουσιαστικά την ιστορική αποστολή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και για το λόγο αυτό προωθήθηκε ως εθνικό έπος από το αυγούστειο καθεστώς. Κατά τον Μεσαίωνα ο Βιργίλιος απέκτησε στην Ευρώπη τη φήμη μάντη και το όνομα του συνδέθηκε με μαγικές πρακτικές. Από την άλλη η Αινειάδα διδασκόταν στα σχολεία ως βασικό λατινικό κείμενο και ο ίδιος ο Βιργίλιος θεωρούνταν προφήτης του χριστιανισμού, με βάση μία αναφορά του έργου του σε ένα αναμενόμενο παιδί που θα αλλάξει τον κόσμο. Ο κεντρικός ήρωας Αινείας ήταν ήδη γνωστός στην ελληνορωμαϊκή μυθολογία ως πρόσωπο της Ιλιάδας. Ο Βιργίλιος συγκέντρωσε διάσπαρτες ιστορίες και θρύλους για τις περιπέτειές του, την ομιχλώδη σύνδεσή του με τους ιδρυτές της Ρώμης, τον εξόπλισε με ευσέβεια και δημιούργησε έτσι έναν ιδρυτικό μύθο, ένα εθνικό έπος για την κοσμοκράτειρα Ρώμη. Το έπος αυτό, που έχει χαρακτηρισθεί ως το σημαντικότερο που γράφτηκε ποτέ στη λατινική γλώσσα, συνδέει τη Ρώμη με την Τροία και τους θρύλους της, ενώ ταυτόχρονα δοξάζει τις «παραδοσιακές» ρωμαϊκές αρετές και «νομιμοποιεί» την Ιουλιο-κλαυδιανή δυναστεία ως καταγόμενη από τους ιδρυτές, ήρωες και θεούς της Ρώμης και της Τροίας. Συνθέτοντας την Αινειάδα, ο Βιργίλιος άντλησε υλικό από πολλές πηγές και κυρίως από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι μιμήθηκε τον Όμηρο, αναφορικά με τη δομή, το ύφος αλλά και την παρουσίαση ολόκληρων επεισοδίων (νεκρικοί αγώνες στο Βιβλίο V, επίσκεψη στον Κάτω Κόσμο στο Βιβλίο VI, περιγραφή της ασπίδας στο Βιβλίο VIII). Τα έξι πρώτα βιβλία (οι περιπλανήσεις του Αινεία) έχουν ως πρότυπο την Οδύσσεια και τα άλλη έξι (πολεμικά επεισόδια για την κατάκτηση της Ιταλίας) την Ιλιάδα. Επίσης άντλησε στοιχεία από τα Αργοναυτικά του Απολλώνιου του Ρόδιου, τους Έλληνες τραγικούς και τους αμέσως δικούς του προκατόχους, τον Έννιο, τον Λουκρήτιο και άλλους. Το τελευταίο και τον 12ο βιβλίο του, ο Τούρνος επιτίθεται στον Αινεία με το ξίφος του, το οποίο όμως θραύεται χτυπώντας στα όπλα του Ηφαίστου. Ο Τούρνος τρέχει ψάχνοντας νέο ξίφος, ενώ ο Αινείας τον καταδιώκει απειλώντας με θάνατο καθέναν που τυχόν τον βοηθήσει. Ο Αινείας ρίχνει το δόρυ του, το οποίο καρφώνεται σε έναν κορμό ελιάς τόσο δυνατά που δεν μπορεί να το αποκολλήσει. Η Γιουτούρνα παρεμβαίνει επιστρέφοντας στον Τούρνο το ξίφος του. Η Αφροδίτη, θυμωμένη για την παρέμβαση, αποκολλά το δόρυ του Αινεία και ο αγώνας ξαναρχίζει. Ο Δίας απευθυνόμενος στην Ήρα, η οποία παρακολουθεί από ένα σύννεφο, της απαγορεύει να επέμβει περισσότερο. Η Ήρα υποχωρεί, παρακαλεί όμως τον Δία να κρατήσουν τουλάχιστον οι Λατίνοι το όνομα, τα ήθη και τη γλώσσα τους όταν αναμιχθούν με τους Τρώες και να αφανιστεί το όνομα και κάθε μνήμη της Τροίας. Έτσι αναμείχθηκαν οι Λατίνοι, αναδείχθηκαν οι Ρωμαίοι και οι Τρώες της Δυτικής Ρώμης και της Ανατολικής κρύφτηκαν πίσω από την ανερχόμενη νέα θρησκεία της «αγάπης » κτίζοντας τα καινούργια τείχη του χρηματοθεοσοφικού συστήματος με την Ωραία Ελένη, την Ελληνική Γραμματεία και τους θησαυρούς της Ελλάδος στα Μουσεία τους και στα θησαυροφυλάκια τους. Οι Ναίτες τις τράπεζες, οι Ιησουίτες τα πανεπιστήμια και οι Πάπες και οι Πατριάρχες την θεοσοφία ελέω θεού βασιλεία.
Ο Αύγουστος ( ο μήνας έχει το όνομά του) , Οκταβιανός, Pontifex Maximus, τίτλος που θα μεταβεί και στον Πάπα, ως νέος τιτλούχος Αινείας θα δοξάσει το όνομά του με την θεοποίηση του και της συζύγου του. Οι θεοποιήσεις -αγιοποιήσεις θα γινόταν η μόδα της καινούργιας τότε εποχής μαζί με τους παχυλούς βαρύγδουπους τίτλους κατά την προσφιλή συνήθεια της λεμουριανής καταγωγής. Στις 19 Αυγούστου του έτους 14 μ.Χ., ο Αύγουστος εξέπνευσε ενώ επισκεπτόταν το μέρος όπου πέθανε ο πατέρας του στα Νόλα. Ο Τιβέριος, ο οποίος ήταν παρών στο πλευρό της Λιβίας στις τελευταίες στιγμές του αυτοκράτορα, τον διαδέχτηκε. Τα τελευταία λόγια του Αυγούστου ήταν «Plaudite cives, plaudite amici, finita est comoedia» («Χειροκροτείστε πολίτες, χειροκροτείστε φίλοι, η κωμωδία τελείωσε»), αναφερόμενος σε όλες του τις πράξεις προκειμένου να ανέβει και να διατηρηθεί στην εξουσία. Μια επιβλητική επικήδειος πομπή ταξίδεψε με το σώμα του από τη Νόλα στη Ρώμη και τη μέρα της ταφής του όλες οι δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις έμειναν κλειστές. Ο Τιβέριος και ο γιος του Δρούσος απήγγειλαν τον επικήδειό του.Το σώμα του Αυγούστου κλεισμένο σε φέρετρο αποτεφρώθηκε σε πυρά κοντά στο Μαυσωλείο του. Τότε διακηρύχτηκε πως ο Αύγουστος πήρε τη θέση του ανάμεσα στους θεούς ως μέλος του ρωμαϊκού πανθέου. Το 410, κατά τη διάρκεια της λεηλασίας της Ρώμης, το Μαυσωλείο καταστράφηκε από τους Γότθους και η τέφρα του σκορπίστηκε. Η Λιβία Δρουσίλλα ως Ιουλία Αυγούστα, ήταν η σύζυγος του πρώτου Αυτοκράτορα της Ρώμης, του Οκταβιανού Αυγούστου. Θεοποιήθηκε από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο που της αναγνώρισε τον τίτλο της Αυγούστας. Η εποχή του Κριού θα τελείωνε και θα άρχιζε η Μεγάλη Οδύσσεια με ανελέητο διώκτη του Νου, τον Ποσειδώνα, δημιουργό των Ποσειδώνιων Πολύφημων θρησκειών, τα «παιδιά» του.
Σε Α΄ Ενικό 