Ο καλός πολεμιστής από την περικεφαλαία του φαίνεται ή, από το καπέλο.

Ο ρόλος του Άρη στην υγεία του φυσικού σώματος και στην άμυνα του οργανισμού.
Η καλή υγεία αρχίζει από τα πόδια του Ποσειδώνα και φτάνει μέχρι το κεφάλι του Άρη περνώντας μέσα από δώδεκα ενεργειακά κέντρα της ενέργειας στη ροή του κυκλώματος ρεύματος
Τα πόδια είναι πολύ βασικά για την ανθρώπινη υγεία γιατί είναι η πύλη η είσοδος της ενέργειας από την κοσμική θάλασσα της ενέργειας. Μας συνδέει μέσω της γης, μας γειώνει. Πρέπει να είναι καθαρά, να αερίζονται συχνά, διαφορετικά δημιουργούν προβλήματα πολλά.
Τα παπούτσια, τα υποδήματα που φορούν οι σύγχρονοι άνθρωποι είναι μία από τις αιτίες για την κακή υγεία που έχουν και την κακή μοίρα. Μη ξεχνούμε τον Οιδίποδα και τα πρησμένα πόδια του. Στενά κλειστά σκληρά ψηλά απομονώνουν τον άνθρωπο από τη φυσική ροή της ενέργειας και φυσικά το τσιμέντο μαζί με τα πλαστικά επιδεινώνουν την κατάσταση. Μάταια οι κακομοίρες γυναίκες προσπαθούν να ισορροπήσουν σε δωδεκάποντα σαν ακροβάτες σε θλιβερό τσίρκο αλλά, ακόμη και τα σπορ παπούτσια είναι πολύ κλειστά και συνήθως δημιουργούν το «πόδι του αθλητή» όταν είναι συνεχώς μέσα σε αυτά.
Η ενέργεια της γης περνάει μέσα από τα πόδια και ανεβαίνει και να φτάνει μέχρι το κεφάλι όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες μιας σωστής ζωής.
Σωστής, από την άποψη της χρήσης, της οικονομίας και της αψογοσύνης της ενέργειας. Συνήθως δεν γίνεται σωστή χρήση για αυτό και η ενέργεια παραμένει στη στάθμη των ποδιών και οι άνθρωποι φυτοζωούν πεινασμένοι για λίγα ψίχουλα ενέργειας που προσπαθούν να τα κλέψουν αδίστακτα από όπου βρουν, συνήθως μέσα από σεξουαλικούς βιασμούς, θρησκευτικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Η ενέργεια θα περάσει από το κέντρο της Αφροδίτη πού βρίσκεται λίγο πιο κάτω από τον ομφαλό στο σημείο Ο΄χάρα, στο σημείο από όπου ο θάνατος περνάει και χτυπάει και διαλύει το ανθρώπινο κουκούλι και πρέπει να προστατεύεται από μία ζώνη, τον κεστό ιμάντα, τη Ζώνη της Αφροδίτης.
Θα περάσει και από το λαιμό το κέντρο της Δήμητρας και μπορεί να προστατευτεί από ένα πράσινο μαντήλι μεταξωτό ( καλαματιανό ) για πρόληψη των προβλημάτων του θυρεοειδούς αδένος. Τα χρώματα έχουν σημασία πάντα.
Φτάνοντας στο κεφάλι, το κέντρο του Άρη, συνδέεται με την κοσμική ενέργεια του Ουρανού σε κλειστό κύκλωμα ρεύματος ηλεκτρικού. Την παλαιά την εποχή του Κριού το κεφάλι προστατεύονταν από την περικεφαλαία, γιατί οι άνθρωποι πολεμούσαν τότε στη μάχη σώμα με σώμα και, επειδή το κόκκινο είναι το χρώμα του Άρη και του Κριού, η περικεφαλαία του Αλέξανδρου έχει λοφίο κόκκινο.
Η διαφορά του Δαρείου και του Αλέξανδρου και των πολιτισμών τους, είναι διαφορά στην ποιότητα του Άρη και στη σωστή τοποθέτησή του.
Αυτή είναι η διαφορά των Ελλήνων νεοατλαντίνων με των Ασιατικών νεολεμουρίων.
Ο Αλέξανδρος όπως και ο Θεμιστοκλής πολεμούσαν πρώτοι στη γραμμή της μάχης, χωρίς κορώνες και στέμματα, ενώ ο Δαρείος και ο Ξέρξης παρακολουθούσαν την μάχη από τον θρόνο τους σε μία σκηνή που οι δούλοι τους έκαναν αέρα, με τη κορώνα στο κεφάλι, ανάμνηση της Λεμουρίας.
Αυτή είναι η διαφορά των δύο πολιτισμών και η σύγκρουση των δύο πολιτισμών και τότε και τώρα .
Η ανάμνηση της περικεφαλαίας ως μέσον προστασίας του κεφαλιού των Homo Sapiens συνεχίστηκε με τα καπέλα, ενώ η συνήθεια της αυτοκρατορικής Λεμουρίας με τις κορώνες των πατριαρχικών παπικών και αυτοκρατορικών στεμμάτων.
Η διαφορά εξακολουθεί να είναι ίδια.
Κορώνες επί της Εποχής των ιχθύων φορέσανε και οι βασιλιάδες και αυτοκράτορες που κυβέρνησαν ελέω Θεού ηγεμονίας διορισμένοι από τους πάπες και τους πατριάρχες που φορούσαν μόνοι τους τις κορώνες και αυθαίρετα, (που τους έδωσε ο Θεός), καθισμένοι στο θρόνο τους και ποτέ στην πρώτη γραμμή της μάχης. Στέλνανε τους δύσμοιρους αυτοκράτορες, αφού τους ευλογούσαν μαζί με τα γένια τους
Τη συνήθεια έσπασε, ο Μέγας πολεμιστής Ναπολέων,  το 1804 με την άφιξη του Ουρανού ( Άρτεμις ).  Έβαλε μόνος του το στέμμα στο κεφάλι, την κορώνα, και πολεμούσε στην πρώτη γραμμή της μάχης αυτοβούλως στέλνοντας τον πάπα στο φωριαμό της ιστορίας
Οι σύγχρονοι αυτοκράτορες πρωθυπουργοί και πρόεδροι, ποτέ δεν πολεμούν στην πρώτη γραμμή,  δεν μπορούν, είτε κάθονται στη σκηνή σαν τον Δαρείου και τον Ξέρξη, είτε δηλώνουν ειρηνική δουλική υποταγή.
Όμως όταν κάνεις έναν πόλεμο και δεν ηγείσαι στην πρώτη γραμμή, θα έχεις τη μοίρα και του Δαρείου και του Ξέρξη αργά ή γρήγορα. Αλλά και όταν δεν υπερασπίζεσαι, προδίδεις τους πολεμιστές της χώρας σου, θα υπογράφεις συνθήκη ταπεινωτική, γιατί ο Άρης σωστά καλά δε λειτουργεί
Η καλή υγεία ενός ανθρώπου, μιας χώρας, ενός έθνους και ενός λαού αρχίζει από τα πόδια, αλλά τελειώνει στο κεφάλι και μαζί με αυτό. Το ξέρουν πολύ καλά όσοι έχουν αποκεφαλιστεί.

Για τον σωστό Άρη φοράμε το καπέλο το σωστό σε περίπτωση ειρήνης. Κράνος και περικεφαλαία σε περίπτωση πολέμου. Κορώνες και στέμματα αυτοκρατορικά παπικά και πατριαρχικά  ανήκουν  σε όντα λεμουριακά  εκτός εποχής και ροής του χρόνου και του ρεύματος της ζωής. Τα αποφεύγουμε υγειονομικά, ως κατ ΄εξοχήν ανθυγιεινά.

Αστραία

Χορεύοντας με κόκκινους γρίφους
τις κοκκινοσκουφίτσες και τους λύκους
Ο Άρης ο Κριός το κόκκινο το σώμα το αίμα η όσφρηση ο Γηρυόνης οι Κικόνες
η αρχή του κύκλου της ζωής το γ΄ της εκλειπτικής, ο πολεμιστής

Χορεύοντας με ομηρικούς στίχους
και κόκκινους γρίφους
στου μαγικού υπερρεαλισμού τους ιστορικούς τοίχους

Πίσω απ’ τους καχύποπτους τοίχους
ο Νότος κρατάει την κιθάρα και τη λαβή του ξίφους.

ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ
Εl tango – J.L.Βοrges

Πού να βρίσκονται; ρωτά η ελεγεία
για κείνους που πια δεν υπάρχουν, μαθές,
σα να υπήρχε ένα μέρος όπου το Χθες
είναι το Σήμερα, το Ακόμα ή το Επιπλέον μία.

Πού να βρίσκονται (επαναλαμβάνω) από απάχηδες τόσες γενιές
που πήγαν κι έστησαν μια τρομερή νύχτα
σε σκονισμένους χωματόδρομους ή σε χαμένες γειτονιές
του στιλέτου και της μαγκιάς τη σέχτα;

Πού να βρίσκονται εκείνοι που πέρασαν;
Στην εποποιία ένα επεισόδιο κόμισαν χορηγία
κι ένα θρύλο στο χρόνο. Που δίχως καμία κακία,
όφελος ή ερωτικό πάθος ο ένας τον άλλον μαχαίρωσαν;

Τους ψάχνω μέσα στους θρύλους τους, στην τελευταία
θράκα που, όπως ένα αναπάντεχο τριαντάφυλλο,
κρατάει κάτι από εκείνον τον ψυχωμένο όχλο
στο Κοράλες και στην Μπαλβανέρα την ωραία.

Σε ποια σκοτεινά στενοσόκακα ή τόπο έρμο
του άλλου κόσμου θα κατοικεί η γρανιτένια
η σκιά εκείνου του Μουράνια,
του μαχαιροβγάλτη απ’ το Παλέρμο;

Κι εκείνος ο μόρσιμος Ιμπέρα (που κι οι άγιοι
τον λυπούνται) σ’ ένα γιοφύρι του δρόμου, του Νιάτου,
του αδερφού του, έδωσε χτύπημα θανάτου.
Στα φονικά τον ξεπερνούσε κι έγιναν οι φόνοι πάγιοι.

Μια μυθολογία κοφτερών εγχειριδίων
σβήνει αργά μέσα στη λήθη.
Ένα τραγούδι για άθλους ελήφθη
μέσα στο θόρυβο των αστυνομικών δελτίων.

Μα υπάρχει κι άλλη θράκα, κι άλλου πυρακτωμένου ρόδου,
από τη στάχτη που τους φυλάει ακέραιους.
Εκεί βρίσκεις μαχαιροβγάλτες αγέρωχους
και το βάρος του αθόρυβου μαχαιριού ενός βάρδου.

Αν κι αυτό το εχθρικό στιλέτο ή τ’ άλλο στιλέτο,
ο Χρόνος, τους έστειλε κάτω απ’ το χώμα,
σήμερα, έξω απ’ του χρόνου το παραπέτο,
το θάνατο, εκείνοι οι πεθαμένοι ζουν μεσ’ του τάνγκο το σώμα.

Μεσ’ στις χορδές της μουσικής βρίσκονται,
στης κιθάρας το αργό το παίξιμο,
και λέει μια μιλόνγκα μ’ αλέγρου ρυθμού πλέξιμο
για το γιορτάσι και την αθωότητα σαν πέτονται.

Γυρίζει ο κίτρινος τροχός πάνω απ’ το κενό
μ’ άλογα και με λιοντάρια. Ακούω την ηχώ
και με του Αρόλας και του Γκρέκο τα τάνγκο ξεψυχώ
που είδα κάποτε να χορεύουν στο στενό,

κάποια στιγμή που αναδύεται απ’ το πουθενά,
δίχως πριν ούτε μετά, ενάντια στη λήθη,
που θυμίζει της ίδιας της απώλειας τα ήθη,
το χαμό και το ανακτημένο ξανά.

Στ’ ακόρντα υπάρχουν πράγματα παλιά, στους στίχους:
στο άλλο πάτιο και στης κληματαριάς τους γρίφους.
(Πίσω απ’ τους καχύποπτους τοίχους
ο Νότος κρατάει την κιθάρα και τη λαβή του ξίφους).

Εκείνο το ξέσπασμα, το τάνγκο, εκείνη η διαβολιά,της ζωής τα μεστά χρόνια προκαλεί.
Φτιαγμένος από σκόνη και χρόνο, ο άνθρωπος διαρκεί λιγότερο κι απ’ του μεσημεριού την αντηλιά.
Από τους γρίφους της καρδιάς
Χορεύοντας στην κόψη ενός ξίφους
Αστραία