Από τον Λούσιο Αιμίλιο Παύλο, νικητή στην μάχη της Πύδνας στον Σαούλ Παύλο ομιλητή στον Άρειο Πάγο καταστροφείς και κατακτητές του Ελληνισμού αμφότεροι, ο ένας με τα όπλα και ο άλλος με την θρησκευτική χριστιανική παυλακιανή προπαγάνδα, Ρωμαίοι υπήκοοι »πολίτες» από τον Σεβήρο Καρακάλλα
Το γένος Pollia πληβειακή οικογένεια στην αρχαία Ρώμη . Το γένος πρέπει να ήταν πολύ παλιό, καθώς μια από τις αρχικές σερβικές φυλές ονομάστηκε έτσι, υποδηλώνοντας ότι οι Pollii ήταν σημαντικοί γαιοκτήμονες κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής μοναρχίας . Ωστόσο, λίγες Πόλλιοι αναφέρονται στην ιστορία, και κανένας από αυτούς δεν έλαβε κανένα από τα ανώτερα αξιώματα του ρωμαϊκού κράτους. Από επιγραφές είναι γνωστός αριθμός Πολλιών.
Προέλευση
Το όνομα Pollius φαίνεται να είναι πατρώνυμο που προέρχεται από το παλιό praenomen Paullus , «μικρός», το οποίο χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα στους ιστορικούς χρόνους, εκτός από τη γυναικεία μορφή του, Paulla ,Πώλα Πάολα, ιδιαίτερα από τον μεγάλο πατρικιακό οίκο . των Aemilii Αιμιλιών
Paullus είναι ένα λατινικό praenomen , ή προσωπικό όνομα , που χρησιμοποιείται σε όλη τη ρωμαϊκή ιστορία. Η αρσενική μορφή δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στη Ρώμη, αλλά η γυναικεία μορφή, Paulla ή Polla , είναι μια από τις πιο κοινές ,μερικές φορές συναντάται με τη συντομογραφία Paul.
Το αρσενικό praenomen Paullus δεν χρησιμοποιήθηκε ευρέως στη Ρώμη, αλλά χρησιμοποιήθηκε από τα γένη Aemilia και Fabia , τα οποία το χρησιμοποιούσαν και ως γνωστικό. Και τα δύο φύλα είχαν μακρά ιστορία στη χρήση σπάνιων και αρχαϊκών πραιτωρίων. Το όνομα ήταν πιθανώς πιο διαδεδομένο στους πληβείους και στην ύπαιθρο.Paullus είναι η λατινική λέξη για το μικρό
Το γένος Αιμιλίων , ήταν μια από τις μεγαλύτερες οικογένειες πατρικίων στην αρχαία Ρώμη . Το γένος ήταν μεγάλης αρχαιότητας και ισχυριζόταν ότι κατάγεται από τον Νούμα Πομπίλιους , τον δεύτερο βασιλιά της Ρώμης . Τα μέλη του κατείχαν τα ανώτατα αξιώματα του κράτους, από τις πρώτες δεκαετίες της Δημοκρατίας έως τους αυτοκρατορικούς χρόνους . Οι Aemilii ήταν σχεδόν σίγουρα ένα από τα gentes maiores , οι πιο σημαντικές από τις οικογένειες των πατρικίων. Το όνομά τους συνδέθηκε με τρεις μεγάλους δρόμους (τη Via Aemilia , τη Via Aemilia Scauri και τη Via Aemilia στη Hirpinis , μια διοικητική περιφέρεια της Ιταλίας, και τη Βασιλική Aemilia στη Ρώμη.
Προέλευση
Αρκετές ιστορίες διηγήθηκαν για την ίδρυση των Aemilii, από τις οποίες η πιο οικεία ήταν ότι ο πρόγονός τους, ο Mamercus, ήταν γιος του Numa Pompilius. Στην ύστερη Δημοκρατία, αρκετά άλλα γένη ισχυρίστηκαν ότι κατάγονταν από τον Νούμα. Μια παραλλαγή αυτής της αφήγησης ανέφερε ότι ο Μάμερκος ήταν γιος του Πυθαγόρα , ο οποίος μερικές φορές λέγεται ότι δίδασκε τον Νούμα. Ωστόσο, όπως παρατήρησε ο Λίβιος , αυτό δεν ήταν δυνατό, καθώς ο Πυθαγόρας δεν γεννήθηκε παρά περισσότερο από έναν αιώνα μετά το θάνατο του Νούμα και ζούσε ακόμα στις πρώτες μέρες της Δημοκρατίας.
Αυτός ο Mamercus λέγεται ότι έλαβε το όνομα Aemilius λόγω της πειστικότητας της γλώσσας του ( δι᾽ αἱμυλίαν λόγου ), αν και μια τέτοια παραγωγή είναι σίγουρα ψευδής ετυμολογία . Μια πιο πιθανή προέλευση είναι από το aemulus , «ένας αντίπαλος». Σύμφωνα με έναν διαφορετικό μύθο, οι Αιμίλιοι κατάγονταν από τον Αέμυλο, γιο του Ασκάνιου , τετρακόσια χρόνια πριν από την εποχή του Νούμα Πομπίλιου. Ακόμα μια άλλη εκδοχή αναφέρει ότι το γένος καταγόταν από τον Amulius , τον πονηρό θείο του Romulus και του Remus , ο οποίος καθαίρεσε τον αδελφό του Numitor για να γίνει βασιλιάς της Alba Longa .
Οι Aemilii χρησιμοποιούσαν τακτικά τα praenomina Lucius , Manius , Marcus και Quintus , και περιστασιακά Mamercus . Οι Aemilii Mamercini χρησιμοποίησαν επίσης Tiberius και Gaius , ενώ οι Aemilii Lepidi, που είχαν ιδιαίτερη αγάπη για τα παλιά και ασυνήθιστα ονόματα, χρησιμοποιούσαν τον Paullus , πιθανώς σε σχέση με την οικογένεια των Aemilii Paulli, η οποία είχε πεθάνει σχεδόν έναν αιώνα νωρίτερα.
Ο Lucius Aemilius Paullus Macedonicus (περίπου 229 – 160 π.Χ.) ήταν δύο φορές πρόξενος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και στρατηγός, ο οποίος κατέκτησε τη Μακεδονία στον Τρίτο Μακεδονικό Πόλεμο .
Οικογένεια
Ο πατέρας του Paullus ήταν ο Lucius Aemilius Paullus , ο πρόξενος που νικήθηκε και σκοτώθηκε στη μάχη των Καννών . Ήταν, στην εποχή του, επικεφαλής του κλάδου του των Aemilii Paulii, μιας παλιάς και αριστοκρατικής οικογένειας πατρικίων . Η επιρροή τους ήταν τεράστια, ιδιαίτερα λόγω της περιουσίας και της συμμαχίας τους με τους Κορνήλιους Σκιπιόνες . Ήταν πατέρας του Σκιπίωνα Αιμιλιανού και ενός άλλου γιου που ήταν γνωστός ως Φάβιος, τους οποίους δίδασκε ο φίλος του Παύλου, ο Πολύβιος .
Άγιος Παύλος γεννηθείς ως Σαούλ (Ταρσός, Κιλικία αρχές 1ου αι. (5-15 μ.Χ.) – Ρώμη 66-68 μ.Χ.), ήταν Απόστολος και συγγραφέας των μισών περίπου βιβλίων της Καινής Διαθήκης.
Το εβραϊκό όνομα του Παύλου ήταν «Σαούλ» , ίσως από τον βιβλικό βασιλιά Σαούλ , τον πρώτο βασιλιά του Ισραήλ και, όπως ο Παύλος, μέλος της Φυλής του Βενιαμίν . το λατινικό όνομα Paulus, που σημαίνει μικρός, δεν ήταν αποτέλεσμα της μεταστροφής του, όπως πιστεύεται συνήθως, αλλά ένα δεύτερο όνομα για χρήση στην επικοινωνία με ένα ελληνορωμαϊκό κοινό.
Σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων ήταν Ρωμαίος πολίτης
Ο Ιησούς τον αποκάλεσε «Σαούλ, Σαούλ» στην «εβραϊκή γλώσσα» στις Πράξεις των Αποστόλων, όταν είχε το όραμα που οδήγησε στη μεταστροφή του στο δρόμο προς τη Δαμασκ’o
Οι Ναζωραίοι Ναζηραίοι ήταν μια πρώιμη εβραϊκή χριστιανική αίρεση στον Ιουδαϊσμό του πρώτου αιώνα. Η πρώτη χρήση του όρου βρίσκεται στις Πράξεις των Αποστόλων ( Πράξεις 24:5 ) της Καινής Διαθήκης , όπου ο Απόστολος Παύλος κατηγορείται ως αρχηγός της αίρεσης των Ναζωραίων . ) ενώπιον του Ρωμαίου εισαγγελέα Antonius Felix στην Καισάρεια Maritima από τον Τέρτυλλο . Εκείνη την εποχή, ο όρος απλώς όριζε τους οπαδούς του Ιησού από τη Ναζαρέτ .
Ο Παυλικιανισμός ήταν Χριστιανική θεωρία που αναπτύχθηκε στη Μικρά Ασία από τον 7ο αιώνα και μετά. Ιδρυτής και δημιουργός του Παυλικιανισμού θεωρείται ένας Αρμένιος με το όνομα Κωνσταντίνος από την κωμόπολη Μανάναλη. Ο Κωνσταντίνος ήταν Μανιχαίος. Κάποτε φιλοξένησε έναν Χριστιανό διάκονο, ο οποίος επέστρεφε στην πατρίδα του ύστερα από μία περίοδο αιχμαλωσίας του από τους Άραβες. Ο τελευταίος δώρησε στον οικοδεσπότη του το «Ευαγγέλιο» και τον «Απόστολο», πριν αποχωρήσει. Έκτοτε ο Κωνσταντίνος απαρνήθηκε τον Μανιχαϊσμό και αφοσιώθηκε στη μελέτη αυτών των βιβλίων. Μάλιστα, έδωσε τη δική του ερμηνεία σε διάφορα χωρία της Καινής Διαθήκης θέτοντας έτσι τις βάσεις της Παυλικιανής διδασκαλίας
Ο Σαούλ Πωλ ο μικρός και ο Σίμων Πέτρος, πετραδάκι πετραδάκι έκτισαν την Εκκλησία των μεγάλων real estate και τα νέα ΤΕΙΧΗ της Τροίας .Από τις πέτρες….. των Κικόνων που πετούσαν στον πρώτο σταθμό του Οδυσσέα Ελληνισμού κατά την επιστροφή του και την Οδύσσεια του.
Αστραία
Σε Α΄ Ενικό 