δυο ξένες οικονομικές εταιρείες και εταίρες στον πλανήτη Γαία
Η ευρωπαϊκή ένωση ως υπερεθνική μεταφυσική οντότητα άρχισε να μορφοποιείται μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο όπως και πολλές άλλες εταιρείες και οργανισμοί και εταίρες και επισημοποιήθηκε το 93.
Δεν ήταν κακή η ιδέα, ίσως και όχι η πρόθεση, να δημιουργηθεί μία ενοποιημένη Ευρώπη με κοινό νόμισμα κοινούς στόχους και άξιες και να αποτελέσει και μία ασπίδα προστασία σε μια ενδεχόμενη ασιατική και ανατολίτικη απειλή.
Το πρόβλημα είναι ότι στην πορεία όχι μόνο αποδείχθηκε κακή αλλά και ολέθρια για την Ευρώπη και τους χώρες της και τους λαούς της.
Ο λόγος και η αιτία είναι μία και μοναδική, η ανθρώπινη αμετροέπεια και η απληστία στη ανάπτυξη των χοίρων, μεταμόρφωση των ανθρώπων σε χοίρους.
Στρωθήκανε στο τραπέζι της εξουσίας, μία οικονομική κληρονομική μαφία, μεταπηδώντας από τη μια θέση στην άλλη, με γραφεία προνόμια υψηλούς μισθούς που τρώει και πίνει και ζει σαν παράσιτο από την ευρωπαϊκή εργασία, απομυζώντας τους κατοίκους της Ευρώπης σαν βρικόλακες και ζόμπι με τα λόμπι.
Στον αντίποδα και ως αντίπαλο δέος δημιουργήθηκε η ευρασιατική συμμαχία με πιο έξυπνη και σώφρονα στρατηγική.
Εκπροσωπείται από τους αρχηγούς των κρατών με αλφαβητική σειρά που κατέχουν την προεδρία με εναλλάξ με ποιο δίκαιο και πιο δημοκρατικό τρόπο. Μαθήματα δημοκρατίας από την Ανατολή…φθάσαμε και σε αυτό το σημείο, τέτοια κατάντια.
Με αυτή την αναλογία η ευρωπαϊκή ένωση όχι μόνο είναι μία χαμένη υπόθεση και αποτελεί καταστροφή για την Ευρώπη αλλά και η ίδια δεν έχει κανένα μέλλον. Ή θα παραιτηθεί από μόνη της και θα αναμορφωθεί με ανθρώπινη μορφή ή, θα εξαφανιστεί. Στην πραγματικότητα είναι στο έλεος της ευρασιατικής συμμαχίας και της ασιατικής αυτοκρατορίας. Αν υφίσταται ακόμη, σαν πιόνι είναι γιατί της το επιτρέπουν για όσο καιρό της το επιτρέπουν ακόμη και δεν θα είναι για πολύ.
Συνεπώς αυτό που πρέπει να γίνει είναι να καταργηθούν όλα αυτά τα γραφεία και τα ευρωκοινοβούλια και τα αναρίθμητα συμβούλια και να επανέλθει να επανασχεδιαστεί με πιο δημοκρατική και λιγότερη πολυέξοδη στρατηγική. Έτσι θα είναι λειτουργική η ενότητα στο πλαίσιο της συνεργασίας των αρχηγών των κρατών άμεσα εκλεγμένων από τον λαό τους και θα αποτελέσει και μια καλή αφορμή να επανέλθει και η Αγγλία στην αγκαλιά αυτή ως χώρα ευρωπαϊκή.
Με αυτό τον τρόπο θα γλιτώσουμε κόπο χρόνο χρήμα γιατί αποδείχθηκε πολυέξοδος οργανισμός ( λεφτά δεν υπάρχουν πια) ,θα κερδίσουμε σε δημοκρατία, άμεση δημοκρατία και θα αποφύγουμε την Ευρώπης, στην κηδεία.
Με τις ευρωεκλογές παρωδία χωρίς κανένα αποτέλεσμα και καμιά ουσία είναι μάταιο και χαμένη υπόθεση να ασχοληθούμε.
Θα αφήσουμε τον Λουδοβίκο ντε Μακρόν και τον Φεουδάρχη φον Μητσοτάκη να μαλώνουν για την προεδρία σε ξένο αχυρώνα, πεθαμένο που κράτα η Βαρώνη φον Ούρσουλα με μανία μαζί με μπανάνα της εξουσίας.Το είδε κληρονομικό δικαίωμα….. όπως τον τίτλο της.
Ευρωπαϊκή ένωση και Ευρασιατική συμμαχία δύο ξένες εταιρείες στον κορπορατισμό της εξουσίας, εταίρες εκδιδόμενες στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα της χοιροπορνείας. Η Κίρκη μαζί με τον Άδη Πλούτωνα είναι ένα αξιοσημείωτος Σταθμός στη πορεία του Οδυσσέα.

Αστραία

με την μορφή κομματοκρατίας και ελέω θεού πανθρησκείας

Οι αυτοκρατορίες με την έννοια του απόλυτου μονάρχη, την θεϊκή του καταγωγή, με την ευγενή υποστήριξη της θρησκείας και το αλάθητο του θρησκευτή, μαζί με τις χλιδάτες ενδυμασίες και τους μεγάλους τίτλους αναπτύχθηκαν και πρωτίστως και κυρίως στην Ανατολή, ίσως και της φυσιογραφικής γεωμορφολογίας του εδάφους των μεγάλων εκτάσεων. Υποστηρίζουν μερικοί ιστορικοί και εξ αιτίας των μεγάλων ποταμών των αρδευτικών δηλαδή συστημάτων και της διαχείρισης τους.
Ο ελλαδικός χώρος δεν είχε αυτοκρατορίες, ούτε μπορεί να έχει. Είχε πόλεις κράτη και μικρές εκτάσεις. Σε αυτές τις μικρές εκτάσεις γης και δεν μπορούσε να αναπτυχθεί καμία αυτοκρατορία με την έννοια αυτή.
Η Α΄ Ρώμη εισήγαγε και καθιέρωσε την έννοια της αυτοκρατορίας μιμούμενη την Ανατολή. Θα ακολουθήσει η Β΄ η Γ και λοιπές «Ρώμες». Ανατολίτες στη καταγωγή και οι Ρωμαίοι…απόγονοι των Τρώων.
Οι Ευρωπαίοι αρχομανείς παλιοχαρακτήρες ενθουσιάστηκαν με το καθεστώς της αυτοκρατορίας και άρχισαν να ξεπηδούν » αυτοκρατορίες» Ράιχ, σαν μανιτάρια από δω και από κει. Γερμανικές Γαλλικές Βρετανικές ανθίσανε και τον κόσμο λεηλατήσανε, ενώ οι Ρώσικες παραμένουν κλασικά στην Ανατολή στα υψίπεδα Αλτάι σταθερά με τις χρυσές ορδές του Χάν.
Σε συνεργασία με τη θρησκεία και την αρωγή του χριστιανισμού καταστρέψανε όλο τον κόσμο με μεγάλη με απληστία .Μαζί με το μαστίγιο του αυτοκράτορα πουλούσαν και το καρότο του καλού θεού.
Οι αυτοκρατορίες που δημιουργούνται με όπλα στηρίζονται και στα όπλα. Όταν αυτά τελειώνουν πέφτουν. Πέσανε οι αυτοκρατορίες στην Δύση και την Ευρώπη, τέλος της Εποχής των Ιχθύων μα η νοοτροπία και τα οφίτσια μείνανε.
Αντικαταστάθηκαν από τους «φεουδάρχες» προέδρους των κομμάτων τους πρωθυπουργούς υπουργούς και τους επαγγελματίες πολιτικούς με το φέουδο τους, το μαγαζί τους και το κόμμα τους. Πολλοί από αυτούς διατηρούν ακόμη τους τίτλους τους αυτοκρατορικούς και λέγονται φον ή ντε π.χ η βαρώνη Φόν Ουρσούλα, ο δούκας Ντε Γκουτέρες, ρατσιστές αμφότεροι, διότι άλλο να είσαι τέτοια Φον και Ντε και άλλο να μην είσαι….. σε συνάδουν με την ισότητα τέτοιοι τίτλοι σε έννοες Δημοκρατίες όπως διατυμπανίζουν.

Οι άνθρωποι λοιπόν αυτοί είναι μόνιμα Φεουδάρχες, έχουν την νοοτροπία του φεουδάρχη, ζουν από τον λαό και τον κόπο του με εισόδημα υψηλό, κυβερνήτες υπουργοί πρωθυπουργοί και πρόεδροι και μεταπηδούν από τη μία θέση στην άλλη. Αλληλοβραδεύονται μεταξύ τους, ευλογούν τα γένια τους, αλληλοταξιδεύουν συνέχεια με έξοδα του λαού και πολλά ξοδεύουν, βγάλουν πολλές φώτο σε συνέδρια άνευ σημασίας και άνευ ουσίας και αποτελέσματος.
Κατ αντιστοιχία με την παλιά φεουδαρχία παρέχουν μερικά επιδόματα και κάποια ψίχουλα στις ψυχούλες τους ψηφοφόρους τους για συντηρούν το πελατειακό τους κράτος σε μορφή δουλοπαροικίας. Δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους είναι μόνιμα κρατικοδίαιτοι με υψηλά χορηγούμενο μισθό. Δουλεύουν άλλοι για αυτούς και αυτοί μας δουλεύουν όλους και φτιάχνουν οργανισμούς και ΜΚΟ για να βολέψουν και τους συγγενείς το σόι σε δεσμό οικογενειακό.

Μιλάνε συνεχώς για ανθρώπινα δικαιώματα για που τα καταπατούν, για ρατσισμό που τον προάγουν, για διαφορετικότητα όπως την εννοούν και έχουνε καταντήσει την Ευρώπης ¨»φέουδο» δικής τους επιλογής.
Να μην απορούν γιατί τρώνε το ξύλο της αρκούδας από τον Πούτιν τον τσάρο της ρώσικης αυτοκρατορίας ( αυτός….τα βγάζει τα λεφτά του ) εκεί είναι αυτοκρατορία, δεν είναι Ευρωπαϊκό Φέουδο και να καθίσουν να αναλογιστούν μετά την φεουδαρχία, τι δουλειά θα κάνουν ….χανουμάκια στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής οριεντάλ χορούς θα χορεύουν με τον αρκουδιάρη και τον νταουλιέρη...το πιο πιθανόν.

Η φεουδαρχία (ή φεουδαλισμός) ήταν ένα κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό σύστημα που μορφοποιείται τελειωτικά, ως ολοκληρωμένο σύστημα, γύρω στον 11ο αιώνα που επικράτησε ιδίως στα δυτικοευρωπαϊκά κράτη που προήλθαν από τη διάλυση της Αυτοκρατορίας των Καρολιδών. Τα φέουδα έχουν τις ρίζες τους στην τελευταία περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (μολονότι πολλοί εντοπίζουν στοιχεία φεουδαλισμού στην Αίγυπτο, στην Ιαπωνία κ.α.) και στις λεγόμενες βαρβαρικές επιδρομές. Γενικά μπορούμε να χωρίσουμε τον φεουδαλισμό σε τρία στάδια: το στάδιο της προσφοράς φόρου σε εργασία, προϊόντα και χρήμα. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει κατ’ ανάγκη χρονική σειρά στα τρία διαφορετικά είδη φεουδαλισμού, ενώ ρόλο στο ποιο υπερισχύει, παίζουν και οι ιδιαίτερες συνθήκες κάθε χώρας.

Πιο πολύ αποδιοργανώθηκε η Φραγκική Αυτοκρατορία, η οποία άρχισε να παρακμάζει λόγω εμφυλίων πολέμων και συγκρούσεων. Συνεπώς, οι απλοί άνθρωποι κατέφευγαν στους τοπικούς άρχοντες, για την ασφάλεια και την προστασία τους, ενισχύοντας τους τοπικούς άρχοντες, που με τη σειρά τους περιφρονούσαν τον ανίσχυρο, πλέον, βασιλιά ή αυτοκράτορα.

Ο φεουδαρχικός κόσμος, με τις σχέσεις εξάρτησης που συνδέονται με το καθεστώς γαιοκτησίας, δημιουργήθηκε γύρω στο έτος 1000, μέσα από μια σειρά οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών στο προηγούμενο σύστημα, που βάση του είχε το μονάρχη. Ο Ντυμπί διαπιστώνει ότι τον 10 αιώνα συντελείται μια αλλαγή, σύμφωνα με την οποία η απόδοση δικαιοσύνης περνάει από το δημόσιο δικαστήριο στην αυλή του κόμη. Οι κομητείες διαλύθηκαν και στη θέση τους αναδύθηκαν οι χωροδεσποτείες που διοικούνται από τους τοπικούς άρχοντες ή τα μοναστήρια, και των οποίων η εξουσία δεν εξαρτάται από την εύνοια του βασιλιά, αλλά από τη δύναμη που αντλούν από τη γη που κατέχουν. Η αλλαγή αυτή συντελέστηκε με διαφορετικό ρυθμό σε διαφορετικά μέρη της Δύσης. Το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα το οποίο προέκυψε, αναφέρεται σήμερα ως φεουδαρχικό ή φεουδαλικό.

Τρεις τάξεις: κληρικός, πολεμιστής, εργάτης.
Το φεουδαρχικό σύστημα είχε περιγραφεί ήδη από εκείνη την εποχή με την εικόνα τριών τάξεων: της πνευματικής, της πολεμικής και της εργατικής. Ο Ντυμπύ έδειξε ότι στο φαντασιακό των τριών τάξεων, το τριμερές σχήμα που χρησιμοποιούσαν οι επίσκοποι του 11ου αιώνα ήταν ένα παρελθόν που είχε μεταβληθεί σε μια νέα κατάσταση η οποία είχε παραμερίσει τους oratores επισκόπους και bellatores βασιλείς. Οι χωροδεσπότες είχαν αναδυθεί εμβόλιμα ανάμεσα σε αυτούς και τους laboratores. Στα τέλη του 12ου αιώνα το τριμερές σχήμα επανήλθε, περιλαμβάνοντας και την χωροδεσποτική αριστοκρατία μεταξύ των bellatores (και την τρίτη τάξη αντικατέστησαν οι έμποροι negotiatores ή mercatores).

Το τριμερές σχήμα που παρουσίαζαν οι κληρικοί ως θεϊκή αρμονία, ήταν ένα σχήμα που στόχευε να κρατήσει την παραγωγική τάξη υποταγμένη στις άλλες δύο, αλλά σύμφωνα με τον Ζακ Λε Γκοφ, στόχευε επίσης να υποτάξει και τους πολεμιστές στους ιερείς. Η εκκλησία, το πρώτο από τα μέλη του τριμερούς σχήματος, κλήθηκε να κρατήσει την ισορροπία μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων και να διατηρήσει την αρμονία που ευαγγελιζόταν με το τριμερές σχήμα της κοινωνίας.

Η φεουδαρχία είναι κυρίως ένα σύνολο προσωπικών σχέσεων υποτέλειας που συνδέουν ιεραρχικά τα μέλη των ανώτερων τάξεων της κοινωνίας. Η πραγματική της βάση είναι η ανταλλαγή των υπηρεσιών του υποτελή έναντι κάποιου ευεργετήματος από τον άρχοντα. Κατά κανόνα το φέουδο είναι γη, και αυτό τοποθετεί τη φεουδαρχία στην αγροτική της βάση, δηλώνοντας ότι είναι καταρχήν ένα σύστημα κατοχής και εκμετάλλευσης της γης

Οι μεγάλοι γαιοκτήμονες κατέχουν την εξουσία στα κτήματα που τους ανήκουν, που περιλαμβάνουν όλες τις περιοχές τις οποίες μπορεί να ελέγξουν. Συχνά παραχωρούν γη σε άλλους που τους οφείλουν αφοσίωση και υποτέλεια. Οι υποτελείς αυτοί μπορεί να μεταβιβάζουν επιπλέον απαιτήσεις στους ενοικιαστές γης της περιοχής τους.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της χωροδεσποτείας ήταν και η ουσιαστική επιβίωση της δουλείας, υπό τη μορφή της δουλοπαροικίας. Οι υποτελείς χωρικοί τίθενται υπό την προστασία των ισχυρών γαιοκτημόνων με αντάλλαγμα τον πλήρη έλεγχο της ζωής και εργασίας τους. Τον 11ο αιώνα τα δικαιώματα που ασκούσαν ο βασιλιάς ή ο κόμης περνούν στα χέρια των τοπικών αρχόντων. Έτσι, η απονομή δικαιοσύνης, ο ορισμός και η είσπραξη φορολογίας, η επιβολή αγγαρείας, είναι δικαίωμα των χωροδεσποτών στην περιοχή τους.

Η εξουσία και τα δικαιώματα του δεσπότη βασίζονται στα λεγόμενα έθιμα που εκφράζονται στον στρατιωτικό τομέα, τον δικαστικό και τον οικονομικό τομέα. Οι αγρότες και τεχνίτες της περιοχής οφείλουν στρατιωτική υπηρεσία στον άρχοντα, πολεμώντας μαζί του, χτίζοντας το κάστρο του και υπηρετώντας ως φρουροί. Η εξουσία στην απονομή δικαιοσύνης, που μαρτυρά την ανεξαρτησία της χωροδεσποτείας, αντικατέστησε την εξουσία του βασιλιά. Στο δικαστήριο του χωροδεσπότη επιβάλλονται πρόστιμα για μεγάλα και μικρά αδικήματα, κάτι που είναι σημαντική πηγή εσόδων.

Κρίση της φεουδαρχίας
Στα τέλη του 13ου αιώνα η προηγούμενη αγροτική ανάπτυξη μεταβλήθηκε σε στασιμότητα της παραγωγής, που δεν μπορούσε πλέον να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις. Η οικονομική κρίση άρχισε να γίνεται εμφανής, τόσο με μια σειρά αστικών εξεγέρσεων όσο και λόγω εκτεταμένου λιμού στην ύπαιθρο μετά από μια σειρά κακών σοδειών. Η μειωμένη φυσική αντοχή του πληθυσμού σφραγίστηκε από τη Μεγάλη Πανώλη του 1348

Στη διάρκεια του 14ου αιώνα η μερίδα του πληθυσμού που δεν απασχολούνταν στην παραγωγή τροφίμων είχε αυξηθεί, όπως είχαν αυξηθεί και το λειτουργικό κόστος της πολιτικής εξουσίας και το κόστος του πολέμου. Συνέπεια αυτών ήταν η στροφή των φεουδαρχών στον δανεισμό, με τελικούς αποδέκτες της πίεσης τον αγροτικό πληθυσμό.

‘Ετσι φθάσαμε και στα δάνεια και τον δανεισμό στην χρεωκοπία όλης της Ευρώπης, εξ αιτίας των ανεύθυνων κυβερνώντων φεουδαρχών .... ανεξεταστέοι με μηδέν σε μαθήματα ιστορίας γεωγραφίας οικονομίας και πολιτικής αγωγής

Αστραία

Φυσικά και είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Απαγορεύεται το ίδιο, τόσο στους πλούσιους όσο και στους φτωχούς, να κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες, να ζητιανεύουν και να κλέβουν ψωμί.
Ανατόλ Φρανς, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1921

Ευρωκαταδίκη για την Ελλάδα που αποσιωπάται από τα επίσημα συστημικά κανάλια ειδήσεων
Στην 60η θέση διεθνούς διαφθοράς η Ελλάδα ανάμεσα στην Ναμίμπια και την Μαλαισία.
Καθημερινά εγκλήματα ειδεχθή φόνοι κακοποίηση ανηλίκων βιασμοί.
Τι γεννά τη διαφθορά τη διαπλοκή και την κοινωνική αδικία;
Η μεγάλη οικονομική ανισότητα που λειτουργεί ως φερετζές σε μία κάλπικη δημοκρατία.
Όταν επιτρέπεις σε κάποιον να έχει περιουσία όσο το ΑΕΠ μιας χώρας, αυτό δεν είναι μόνο ύβρις είναι και στυγνή δικτατορία.
Γιατί με αυτά τα λεφτά που ποτέ δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από έντιμη δουλειά, αγοράζεις και εξαγοράζεις κανάλια προέδρους γραμματείς ποδοσφαιρικές ομάδες και ψήφους δούλων υποταγής.
Η Ελλάδα δεν είναι κράτος δικαίου, εξ αιτίας των δυναστειών που κυβερνούν ελέω θεού της Real Estate Εκκλησίας, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια φάρα λόμπι και φατρία ζόμπι, εξ αιτίας των μηχανισμών ΜΚΟ και παρασιτικών οργανισμών που έχει αναπτύξει με τους εξωφρενικούς μισθούς απολαβές των αξιωματούχων της σε βάρος των παραγωγικών τάξεων που τους συντηρούν.
Η ΛΥΣΗ είναι μία:
Κόψτε τα ΚΕΦΑΛΙΑ των πολυεθνικών και βάζουμε όριο στο πλούτο και στη φτώχεια

Και ο Guardian προτείνει μια ρηξικέλευθη λύση:

«Οι κυβερνήσεις δεν θα πρέπει να αποκλείσουν ριζοσπαστικά μέτρα, όπως η θέσπιση ανώτατου ορίου στον πλούτο που μπορεί να έχει νόμιμα ένα άτομο. Μόλις φτάσει κανείς σε έναν ορισμένο αριθμό μηδενικών, αυτά τα ψηφία σε μια οθόνη είναι ακριβώς αυτό: Ψηφία . Δεν προσφέρουν κάτι παραπάνω στην ασφάλεια, στον τρόπο ζωής ή ακόμη και στην ευχαρίστηση. Ήρθε η ώρα να διαγράψετε μερικά από αυτά».

Και ΕΜΕΙΣ…..το ίδιο, αγαπητό ημερολόγιο και ελπίζω και εσύ, αγαπητέ μου αναγνώστη, να συμφωνείς…τόσο ΝΟΗΜΩΝ και σοφός που έχεις γίνεις και ….άξιος Πολίτης φοιτητής αγρότης καλλιεργητής φιλόσοφος και πολεμιστής  μαχητής

Αστραία

Κέντημα και σεμενεδάκι

Την ώρα που η Φον Ντερ Λάιεν εκφωνούσε την ομιλία της για την «Κατάσταση της Ένωσης» ανακοινώνοντας νόμους κατά της σεξιστικής βίας, στόχους για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, για τη μεταρρύθμιση της φορολόγησης πανευρωπαϊκά, για την ευρωπαϊκή άμυνα, το ταμείο ανάκαμψης και την εκστρατεία εμβολιασμού, η Δανή Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδια για τον Ανταγωνισμό και την Ψηφιακή Πολιτική, Μαργκρέτε Βεστάγκερ και η Σουηδή επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων, Ίλβα Γιόχανσον βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν από τις τσάντες τους τις βελόνες πλεξίματος και κουβάρια μαλλί και να πιάσουν… δουλειά κέντημα πλέξιμο με μεράκι..
Στην ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης δεν γνωρίζουμε, αν πρώτα δημιουργήθηκε ο αντιτακτός αντίχειρας και ο άνθρωπος άρχισε να χρησιμοποιεί τα χέρια του ή ο λόγος και άρχισε να μιλάει. Υποθέτω πως προηγείται η ομιλία και μετά την τελειοποίηση της τελειοποιείται και η χειρωνακτική εργασία.
Ο Ερμής κυβερνά και τα δύο, και τα χέρια και τον λόγο και την ομιλία και τους πνεύμονες, είναι αέρας σε φυσική συστοιχία. Αμέσως μόλις γεννιέται, λύνει τις φασκιές του, ξεκλειδώνει την πόρτα και κάνει την χελώνα λύρα που θα χαρίσει αργότερα στον Απόλλωνα για να τον καλοπιάσει.
Από τους σταθμούς του Οδυσσέα είναι ο Αίολος και από τους Άθλους του Ηρακλή τα Άλογα του Διομήδη. Αφορά πάντα τον εσωτερικό μονόλογο και τον εξωτερικό διάλογο την επικοινωνία των ανθρώπων σε μία ανθρώπινη κοινωνία.
Οι νοητικές εντάσεις, οι αντιφάσεις οι εμμονές και τα παγιωμένα σημεία της αντίληψης οδηγούν τους ανθρώπους σε μία σειρά από ψυχικές και ψυχιατρικές διαταραχές. Υπερβολική νοητική απασχόληση δημιουργεί το σώμα του Μινώταυρου και του φυλακισμένου σε κάποιο από τα δωμάτια του λαβύρινθου, διανοητή.
Για αυτό πάντα η νοητική εργασία πρέπει να συνοδεύεται και από μία χειρωνακτική απασχόληση, πράγμα που στις ημέρες μας σπανίζει με τους ανθρώπους σπανίως να κάνουν κάτι δημιουργικό και χρήσιμο χρησιμοποιώντας τα χέρια τους. Ή πίνουν συνεχώς καφέ ή παίζουν με το κινητό ή βγάζουν selfie ή βλέπουν ηλίθιες εκπομπές. Η αυτοκρατορία των μηχανών και η πληθώρα των μηχανικών συσκευών οδήγησαν οδηγούν τους ανθρώπους σε μία ατροφία των μυών και των χεριών.
Παλιά οι άνθρωποι κάνανε πάρα πολλές δουλειές, και οι άντρες και οι γυναίκες και τα παιδιά. Φτιάχνανε το σπίτι μαστορεύανε, οργώνανε τα χωράφια μαζεύανε ελιές κεντούσαν πλέκανε ήταν συνεχώς απασχολημένοι και μετά μυαλό τους και με το σώμα τους αλλά και κυρίως με τα χέρια τους.
Αυτό βοηθούσε στην ηρεμία των κραδασμών και στην στην εξωτερίκευση της έντασης και δεν χρειαζόταν ούτε ψυχολόγους ούτε ψυχοθεραπευτές ούτε καν παπάδες.
Μία καλή κουβεντούλα με έναν φίλο κοινωνικές επισκέψεις και τα παιδιά παιχνίδια στην αλάνα.
Τώρα όλα αυτά έχουν χαθεί και είμαστε όλοι σαν ανάπηροι και ακρωτηριασμένοι χωρίς χέρια. Η χρησιμοποίηση των χεριών είναι πολύ σημαντική και την ψυχική και σωματική υγεία του ανθρώπου. Στα Ομηρικά Έπη όλοι οι ήρωες και πρωταγωνιστές χρησιμοποιούν τα χέρια τους, κάνουν κάτι με τα χέρια τους, η Πηνελόπη υφαίνει , υφαίνει και η Ελένη, ο Οδυσσέας φτιάχνει το κρεβάτι την σχέδια ο Μενέλαος και ο Νέστωρ πολεμούν, κανείς δεν είναι αδρανής κανείς δεν νιώθει ανία. Και ο Ηρακλής φτιάχνει το ρόπαλο, ενώνει τα δύο ποτάμια.
Η ανία είναι ασθένεια των πλουσίων που ποτέ δεν κάνουν κάτι με τα χέρια τους και δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε το νερό στο βάζο με τα λουλούδια.
Συνεπώς είναι πολύ καλή αυτή η ασχολία των ευρωβουλευτών να πλέκουν και άριστο θα ήταν να καθιερωθεί επισήμως και γενικώς. Σίγουρα θα τους κάνει καλύτερους ανθρώπους, υγιείς και πιο σοφούς.
Ακόμη και ο Σέρλοκ Χολμς ήταν πλήρως αφοσιωμένος το πλέξιμο του γιατί τον βοηθούσε να σκέφτεται και να βρίσκει το δολοφόνο. Έτσι απάντησε στον συνταξιδιώτη του που ταξίδευε μαζί του στο τρένο όταν τον ρώτησα γιατί πλέκει.
Πλέξιμο λοιπόν βελονάκι κέντημα και σεμεδάκι…με μεράκι. Σκόρπια ζωή ή ζωή κέντημα και υφαντό;

Αστραία