Στην μυστηριώδη κβαντική φυσική, μετα φυσική, γνωρίζουμε πως ο παρατηρητής επηρεάζει το αντικείμενο που παρατηρεί και δεν υπάρχει «αντικειμενικό» πείραμα.
Στη σύγχρονη μεγάλη και μικρή του κόσμου σκηνή η αλληλεπίδραση των όντων εμβίων υποκειμένων και άβιων αντικειμένων είναι φανερή στην Νευτώνεια φυσική.
Στα Ομηρικά Έπη του Ομήρου , οι ήρωες του, ποτέ δεν παρακολουθούν θεατρικές παραστάσεις. Πολεμούν συζητούν συντρώγουν διαφωνούν τραγουδούν αθλούνται αλλά ποτέ δεν παρακολουθούν θέατρο.
Γιατί;
Γιατί τα Ομηρικά Έπη είναι η μεγάλη ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ του κόσμου,
μεγαλειώδης, άρτια, αρτιεπής και διαχρονική.
Είναι η αρχή της εξέλιξης τη συνείδησης σε παρατήρηση και αυτοπαρατήρηση περιγραφική, εξωτερική και εσωτερική.
Ο ϊδιος ο ακροατής είναι θεώμενος και θεατής, παρατηρούμενος και παρατηρητής.
Όλη η αρχαία Ελλάδα είναι γεμάτη από θέατρα και στίβο, σπουδαίους συγγραφείς θεατρικών έργων εμπνευσμένα από τα Ομηρικά Έπη σε σχέση ερωτική του ηθοποιού υποκριτή με τον θεατή.
Θεατές και Θεώμενοι » τρέχουν» με την ταχύτητα του φωτός απουσία ή παρουσία συνείδησης και πνεύματος σε περιγραφές καταγραφές χαρακτήρων προτύπων αρχετύπων του φωτός και της σκιάς διαφανών και αδιαφανών σωμάτων διανύοντας μεγάλες ή μικρές αποστάσεις κατανόησης σε Έτη και Χιλιετίες Μηρού Διός
Ο Απόλλων η συνείδηση και η λογική και ο Διόνυσος, η τρέλα, ελεγχόμενη και κβαντική. Μετουσίωση και μεταμόρφωση θεατρική, σε μαγική του κόσμου, σκηνή
Πως τεμαχίζει η εξουσία τον Διόνυσο λαό που κοιτάζει τους καθρέφτες του Πως κτίστηκε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ( έχουμε ακόμη νοσταλγούς της…..) “Έκλεισε πρώτα τα στόματα των βασιλέων ( προέδρων πρωθυπουργών αρχηγών κρατών )και τους έκανε να φαίνονται ηλίθιοι. Δεν διακυβευόταν ο βαθμός της ισχύος τους αλλά απειλούνται οι ίδιοι ως άτομα γιατί το να διακινδυνεύσουν ένα πόλεμο σήμαινε να εκτεθούν στον κίνδυνο της αιχμαλωσίας του θανάτου ή της ατίμωσης του ρωμαϊκού θριάμβου. Έτσι «οι βασιλείς» που ζούσαν μέσα στη χλιδή και τις ηδονές δεν τολμούσαν να κοιτάξουν κατάματα «τον ρωμαϊκό λαό» και χάνοντας το θάρρος τους πρόσμεναν ότι με την υπομονή και την χαμέρπεια τους θα καθυστερούσαν την έλευση των δεινών που τους απειλούσαν. Η σύγκλητος αυτοαναγορεύθηκε σε δικαστήριο το οποίο έκρινε όλους τους λαούς. Μετά τη λήξη κάθε πολέμου αποφάσιζε τις ποινές και τις ανταμοιβές που άξιζαν στον καθένα, αφαιρούσε ένα μέρος από τα εδάφη του ηττημένου λαού για να το δώσει στους συμμάχους. Με αυτό πετύχαινε δύο πράγματα προσεταιριζόταν βασιλείς από τους οποίους φοβόταν λίγα και πρόσμενε πολλά και αδυνάτιζε άλλους από τους οποίους δεν πρόσμενε τίποτα αλλά είχε πολλά να φοβάται. “ Μοντεσκιέ, φιλόσοφος δικαστής διαφωτιστής «Εκτιμήσεις για τα αίτια της ακμής και παρακμής των Ρωμαίων»
Η εξουσία είναι μία αρχέγονη βαθιά έννοια κατάστασης πραγμάτων, άμα τη δημιουργία του φυσικού υλικού κόσμου που συνίσταται στην εξουσιομανία την απληστία την αμετροέπεια και την μεγάλη κοινωνική αδικία που αντιπροσωπεύεται από τον λαό που εξουσιάζει η εκάστοτε συμμορία. Η εξουσία κάνοντας κατάχρηση εξουσίας για να διατηρηθεί χρησιμοποιεί τέσσερις μεθόδους με τυραννική τακτική. Βία αβεβαιότητα φόβος ανησυχία, οίκτο και αυτοοίκτο, χειραγωγώντας τον λαό με το συναίσθημα θυμικό. Ο Μοντεσκιέ περιγράφει στο αξιόλογο σύγγραμμά του τις τακτικές της Ρωμαϊκής συγκλήτου και το πώς κυβερνούσε τον κόσμο τότε και τους λαούς με συγκεκριμένες τακτικές. 1.Η πρώτη : Διαίρει και βασίλευε 2.Η δεύτερη εξευτέλιζε πρώτα τους κυβερνήτες και τους βασιλείς πριν τους αφήσει να αναλάβουν τον θρόνο για να είναι έκπτωτοι και ευάλωτοι στα μάτια του λαού , του χεριού της και άκρως εξαγοράσιμοι. 3.Και η τρίτη, δημιουργούσε πάντα μία δεύτερη φατρία, ομάδα στις πόλεις που κατακτούσε, κρατώντας σταθερά στην πόλη ανάμεσα στην Σκύλα και τη Χάρυβδη για να βουλιάζει στο αδιέξοδο και το κενό. Έτσι υπήρχε δεξιά ,θα δημιουργούσε την αριστερά Αν ήταν η ακροδεξιά, θα δημιουργούσε την ακροαριστερά και λοιπά Τι κάνει ο λαός Διόνυσος; Ο λαός Διόνυσος παραμένει ένα νήπιο, μωρό, αντί να ενηλικιωθεί με μια σοφή ηγεσία. Είναι ένα μωρό που παίζει τα παιχνίδια της εξουσίας και κοιτάζεται στον καθρέφτη της ματαιοδοξίας. Ο Πρόκλος, μιλάει για τρεις Πολιτείες, του Διός του Διονύσου και του Άδωνι. Η πολιτεία του Διός ξεκίνησε πριν 2 εκατ. χρονια με την εμφάνιση του homo sapiens Η πολιτεία του Διόνυσου πριν 4.000 χρόνια με τους ελληνιστικούς χρόνους, την Εποχή του Κριού και την τρωική εκστρατεία Η πολιτεία του Άδωνι πριν 2.000 χρόνια με την άνοδο του χριστιανισμού στην εξουσία , την Εποχή των Ιχθύων, τα δάκρυα της ροδόσταυρης Αφροδίτης για τον νεκρό βοσκόπουλο που θέλει να αναστήσει με ματαιοπονία και του γυρισμού τη μεγάλη Οδυσσεία. Η επόμενη είναι η Ομηρική Πολιτεία Η επόμενη πολιτεία των δύο χιλιάδων ετών με την σοφή ηγεσία των ομηρικών πρωταγωνιστών μαζί με τον Ηρακλή και το μαγικό ελάφι της γνώσης του. Η ατρυτώνη ψυχή των Ελλήνων , η ΠΗΝΕΛΟΠΗ το πολυμήχανο μυαλό των Ελλήνων, ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ και η καρδιά των Ελλήνων, η αειθαλής νεότητα των Ελλήνων, ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ Να είμαστε όλοι εδώ Εδώ που χτυπά η καρδιά της Ελλάδος και του κόσμου όλουσε μια μεγαλειώδη ανατροπή της Μυθιστορίας με άλμα ηρωικής αντίληψης, κβαντικής Φαιάς Ουσίας
Ο Σαβάζιος είναι μία περίεργη θεότητα Ανατολής και Δύσης που συνδέεται με έναν πολύπλοκο και περίπλοκο αμφιλεγόμενο Διόνυσο. Το πιο χαρακτηριστικό του είναι τα χέρια του, το ένα χέρι του Σαβάζιου με ιδιαίτερους κωδικούς συμβολισμούς. Μάλλον από εκεί βγήκε και η παροιμία «σου βάζει χέρι » …ο Σαβάζιος, που δεν σημαίνει κάτι καλό. Τα χέρια είναι πολύ πιο σπουδαία υπόθεση για τους ανθρώπους και αποτέλεσαν ένα σημαντικό σημείο για την εξέλιξη των ανθρωπίδων με την δημιουργία των αντιτακτού αντίχειρα. Συνδέονται με τον λόγο και ανήκουν στον Ερμή. Γι αυτό και οι άνθρωποι όταν μιλάνε κινούν όχι μόνο τα χείλη τους αλλά και τα χέρια τους. Η χαρά των πρώτων ανθρώπων για την εξέλιξή τους με τη βοήθεια του αντιτακτού δεν πέρασε απαρατήρητη. Αποτυπώθηκε σε όλες τις μυθολογίες τις θρησκειολογίες της Ανατολής τις μούνδρες της Ινδίας το χέρι της Φατίμα, με χαρακτηριστικές χειρονομίες, σεμνές και άσεμνες και, θεϊκές ευλογίες. Ο Σαβάζιο, ο θεός που σώζει, συνδέεται με διάφορους θεούς και διαφορετικούς. Είναι μία θρακική θεότητα , ιππέας, που μεταφέρθηκε στην Θράκη από τον Ορφέα μέσω της αιγυπτιακής Οσιρικής παραφιλολογίας ( ο Όσιρις είναι ο Διόνυσος )και πήρε διάφορες μορφές φθάνοντας έως την Ρώμη. Ο ορφισμός είναι η εξέλιξη της αιγυπτιακής εμμονής με την Αθανασία και αποτέλεσε το βήμα στο οποίο πάτησε ο χριστιανισμός για να στήσει τους δικούς του τάφους βωμούς και μαυσωλεία, το δικό του μαγαζί για την θρησκεία. Ο Κύριος Σαβαώθ, άρχων των δυνάμεων που δοξάζεται και δοξολογείται σήμερα σε όλες τις χριστιανικές εκκλησίες καθολικές και ορθόδοξες είναι ο θεός των Εβραίων που έστειλε στον κόσμο και σταύρωσε τον γιο του για να τον σώσει, κατά την κρόνια λογική νοοτροπία και τακτική . Τα σύμβολα οι χειρονομίες και ευλογίες είναι παρόμοιες στις καθολικές και ορθόδοξες εκκλησίες. Ο Ιησούς είναι ο κομματιασμενος Διόνυσος που οι Τιτάνες τρώνε και πίνουν το αίμα του στην ωμοφαγία, το παλιό έθιμο της ωμοφαγίας του θεού ή της θεότητας. Οι πιστοί του τρώνε τον ίδιο, κατά το έθιμο της Λεμουρίας. Ο Διόνυσος ένας ειρηνικός Θεός χίπης της εποχής του, με σλόγκαν “ κάντε έρωτα όχι πόλεμο”. Είναι και η άμπελος, το πνεύμα του οίνου και τα ναρκωτικά που κυριάρχησαν την εποχή των χίπηδων και της θρησκείας. Είναι οι μετακινήσεις του σημείου συναρμολόγησης με τις εξαρτησιογόνες ουσίες…..τα ναρκωτικά ταξιδεύοντας στην κοσμική θάλασσα του Αγνώστου δηλαδή του Ποσειδώνα. Η αποφένια της θρησκευτικής μανίας δημιουργεί τις Μαινάδες, τις Βάκχες, πολλές ψευδαισθήσεις και αυταπάτες στον κήπο της θρησκείας και πενθούν όλοι τους μαζί με τον Πενθέα την έλλειψη ισορροπίας. Τα παιχνίδια όμως του Διονύσου και οι μεταμορφώσεις του 13ου του θεού θα εξαλείψουν πολλές από αυτές τις υπερβολές και τις ανοησίες, όχι όμως μέσα από τις παράλογες θρησκείες αλλά μέσα από λογικές διεργασίες. Γιατί είναι παιδί ενός λογικού θεού και αυτοσύστατου νου. Ας τις παρακολουθήσουμε χωρίς γκρίνιες και μεμψιμοιρίες ……σε καινούργιες Τιτανομαχίες!
Όποιος κυβερνά την Ανατολική Ευρώπη διοικεί τη Χάρτλαντ. Αυτός που κυβερνά την Χάρτλαντ διοικεί το Νησί του Κόσμου. Όποιος κυβερνά τον Κόσμο-Νησί διοικεί τον κόσμο. — Mackinder, Democratic Ideals and Reality , σελ. 150
Σύμφωνα με τον Mackinder, η επιφάνεια της γης διαιρείται σε: 1.Το Νησί του Κόσμου , που περιλαμβάνει τις αλληλένδετες ηπείρους της Ευρώπης , της Ασίας και της Αφρικής ( Αφρο-Ευρασία ). Αυτός ήταν ο μεγαλύτερος, ο πολυπληθέστερος και ο πλουσιότερος από όλους τους δυνατούς συνδυασμούς γης. 2.Τα υπεράκτια νησιά , συμπεριλαμβανομένων των Βρετανικών Νήσων και των νησιών της Ιαπωνίας . Τα απομακρυσμένα νησιά , συμπεριλαμβανομένων των ηπείρων της Βόρειας Αμερικής , της Νότιας Αμερικής και της Ωκεανίας . 3.Το Heartland βρισκόταν στο κέντρο του παγκόσμιου νησιού, που εκτείνεται από τον Βόλγα μέχρι το Γιανγκτσέ και από τα Ιμαλάια μέχρι την Αρκτική . Το Mackinder’s Heartland ήταν η περιοχή που κυβερνούσε τότε η Ρωσική Αυτοκρατορία και μετά η Σοβιετική Ένωση , μείον την περιοχή της χερσονήσου Καμτσάτκα , η οποία βρίσκεται στο ανατολικότερο τμήμα της Ρωσίας, κοντά στα νησιά Αλεούτια και Κουρίλες. Οποιαδήποτε δύναμη ήλεγχε το Παγκόσμιο Νησί θα έλεγχε πάνω από το 50% των παγκόσμιων πόρων. Το μέγεθος και η κεντρική θέση του Χάρτλαντ το έκαναν το κλειδί για τον έλεγχο του Νησιού του Κόσμου.
Το ζωτικό ερώτημα ήταν πώς να εξασφαλιστεί ο έλεγχος για το Heartland. Αυτή η ερώτηση μπορεί να φαίνεται άσκοπη, αφού το 1904 η Ρωσική Αυτοκρατορία είχε κυβερνήσει το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής από τον Βόλγα μέχρι την Ανατολική Σιβηρία για αιώνες. Αλλά σε όλο τον δέκατο ένατο αιώνα:
Οι δυτικοευρωπαϊκές δυνάμεις είχαν ενωθεί, συνήθως με επιτυχία, στο Μεγάλο Παιχνίδι για να αποτρέψουν τη ρωσική επέκταση . Η Ρωσική Αυτοκρατορία ήταν τεράστια αλλά κοινωνικά, πολιτικά και τεχνολογικά καθυστερημένη – δηλαδή κατώτερη σε «αρρεότητα, εξοπλισμό και οργάνωση». Ο Mackinder υποστήριξε ότι η αποτελεσματική πολιτική κυριαρχία της Heartland από μια μόνο δύναμη ήταν ανέφικτη στο παρελθόν επειδή:
Η Χάρτλαντ προστατεύτηκε από τη θαλάσσια ενέργεια με πάγο στα βόρεια και βουνά και ερήμους στα νότια. Οι προηγούμενες χερσαίες εισβολές από την ανατολή προς τη δύση και αντίστροφα ήταν ανεπιτυχείς επειδή η έλλειψη αποτελεσματικής μεταφοράς καθιστούσε αδύνατη τη διασφάλιση μιας συνεχούς ροής ανδρών και προμηθειών. Περιέγραψε τους ακόλουθους τρόπους με τους οποίους το Heartland θα μπορούσε να γίνει εφαλτήριο για παγκόσμια κυριαρχία τον εικοστό αιώνα (Sempa, 2000):
Επιτυχής εισβολή στη Ρωσία από ένα δυτικοευρωπαϊκό έθνος (πιθανότατα Γερμανία ). Ο Μάκιντερ πίστευε ότι η εισαγωγή του σιδηροδρόμου είχε αφαιρέσει το άτρωτο της Χάρτλαντ στην εισβολή της γης. Καθώς η Ευρασία άρχισε να καλύπτεται από ένα εκτεταμένο δίκτυο σιδηροδρόμων, υπήρχε μια εξαιρετική πιθανότητα ένα ισχυρό ηπειρωτικό έθνος να επεκτείνει τον πολιτικό του έλεγχο στην πύλη της Ανατολικής Ευρώπης προς την ευρασιατική ξηρά. Σύμφωνα με τα λόγια του Μακίντερ, «Όποιος κυβερνά την Ανατολική Ευρώπη διοικεί την Καρδιά». Ρωσογερμανική συμμαχία. Πριν από το 1917 και οι δύο χώρες διοικούνταν από αυταρχικούς (ο Τσάρος και ο Κάιζερ ) και και οι δύο θα μπορούσαν να είχαν προσελκυστεί σε μια συμμαχία ενάντια στις δημοκρατικές δυνάμεις της Δυτικής Ευρώπης (οι ΗΠΑ ήταν απομονωτικές όσον αφορά τις ευρωπαϊκές υποθέσεις, μέχρι που συμμετείχαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1917). Η Γερμανία θα είχε συμβάλει σε μια τέτοια συμμαχία τον τρομερό στρατό της και τη μεγάλη και αυξανόμενη θαλάσσια ισχύ της. Η μεγάλη ανατολική ασιατική ακτή των συνδυασμένων αυτοκρατοριών θα παρείχε επίσης τη δυνατότητα να γίνει μια μεγάλη θαλάσσια δύναμη. Το «Who rules East Europe commands the Heartland» του Mackinder δεν καλύπτει αυτό το σενάριο, πιθανώς επειδή τα δύο προηγούμενα σενάρια θεωρήθηκαν οι κύριοι κίνδυνοι του δέκατου ένατου αιώνα και των αρχών του 1900.
Ένας από τους προσωπικούς στόχους του Mackinder ήταν να προειδοποιήσει τη Βρετανία ότι η παραδοσιακή της εξάρτηση από τη θαλάσσια ισχύ θα γινόταν αδυναμία καθώς οι βελτιωμένες χερσαίες μεταφορές άνοιξαν το Heartland για εισβολή και/ή εκβιομηχάνιση (Sempa, 2000).
Μια πιο σύγχρονη εξέλιξη στην οποία μπορεί να αποδοθεί ακόμα η θεωρία της καρδιάς είναι μέσω των σκανδάλων των πετρελαιαγωγών της Ρωσίας. Η θεωρία Heartland υπονοεί ότι το παγκόσμιο νησί είναι γεμάτο από πόρους προς εκμετάλλευση. «Οποιαδήποτε πρωτοβουλία των Ηνωμένων Πολιτειών για άνοιγμα της πρόσβασης στην αγορά της Κεντρικής Ασίας συνεπάγεται ότι αυτό το κράτος στοχεύει στην εξερεύνηση πολυεθνικών εταιρειών ενέργειας. Οι προσπάθειες κυριαρχίας για την εξερεύνηση φυσικών πόρων είναι επίσης εμφανείς στην περίπτωση της Ρωσίας. Η μελέτη διαπιστώθηκε ότι η Ρωσία θέλει να μεταφέρονται αγωγοί μέσω της επικράτειάς της. Ωστόσο, οι ρωσικές ενεργειακές εταιρείες εργάζονται για λογαριασμό των συμφερόντων της αγοράς, συχνά περιορίζουν τη συμπεριφορά του κράτους».
Επιρροή σε άλλα γεωπολιτικά μοντέλα
Έγχρωμη αναπαράσταση, χρησιμοποιώντας μια σύγχρονη προβολή του κόσμου. Σημάδια της Θεωρίας της Καρδιάς του Mackinder μπορούν να βρεθούν στα έργα του γεωπολιτικού Δημήτρη Κιτσίκη , ιδιαίτερα στο μοντέλο του « Intermediate Region ». Υπάρχει μια σημαντική γεωγραφική επικάλυψη μεταξύ του Heartland ή «Pivot Area» και της Ενδιάμεσης Περιοχής, με εξαίρεση τη Γερμανία – Πρωσία και τη βορειοανατολική Κίνα , την οποία ο Κιτσίκης εξαιρεί από την Ενδιάμεση Περιοχή. Ο Mackinder, από την άλλη πλευρά, αποκλείει τη Βόρεια Αφρική , την Ανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή από το Heartland. Ο λόγος για αυτή τη διαφορά είναι ότι το μοντέλο του Mackinder είναι κατά κύριο λόγο γεωστρατηγικό, ενώ το μοντέλο του Κιτσίκη είναι γεωπολιτισμικό. Ωστόσο, οι ρόλοι τόσο της Ενδιάμεσης Περιοχής όσο και της Χάρτλαντ θεωρούνται από τους αντίστοιχους συγγραφείς τους ως καθοριστικοί στη διαμόρφωση της παγκόσμιας ιστορίας.
Όποιος κυβερνά την Ευρώπη έχει και την καρδιά του Διόνυσου Αυτός που έχει την καρδιά του Διόνυσου διοικεί το Νησί του Κόσμου. Όποιος κυβερνά τον Κόσμο-Νησί διοικεί τον Κόσμο του Νου. Που βρίσκεται η Καρδιά του Διός-Νησου; Αστραία
House of Dragon Ραψωδία ΣΤ΄ Η Δήμητρα καλεί τον Τιτάνα Αστραίο να της διαβάσει τα άστρα. Ο Αστραίος προειδοποιεί τη Δήμητρα, ότι κάτι κακό πρόκειται να συμβεί στην Περσεφόνη. Η Δήμητρα για να την προφυλάξει, κλείνει την Περσεφόνη σε μια σπηλιά που έχει για φύλακα δράκοντες. Ο Δίας όμως υπερνικάει τους δράκοντες και σμίγει με την Περσεφόνη. Από την ένωση αυτή θα γεννηθεί ο Βάκχος Ζαγρεύς, ο οποίος λίγο μετά θα βρει βάναυσο θάνατο από έναν Τιτάνα. Ο Δίας έξαλλος από θυμό προκαλεί κατακλυσμό για να εκδικηθεί τον θάνατο του παιδιού του. Νόννος Διονυσιακά Την εποχή του ορφανού μέγα μύστη και παλαιού μάγου Ορφέα τα Oρφικά Μυστήρια ανθούν στην Ελλάδα με τη γνώση του δράκοντα κλεμμένη από τις αρχαίες σανσκριτικές Βέδες του Λεμουριακού “πολιτισμού” μαζί με τα Καβείρια και τα Ελευσίνια αργότερα τα μυστήρια. Με τη μουσική του και τη λύρα μαγεύει και συνομιλεί με όλα τα ζώα, τέχνη από την εποχή της Λεμουρίας. Κατεβαίνει στον Άδη, αλλά δεν είναι ούτε Οδυσσέας ούτε Ηρακλής και την ψυχή του Ευρυδίκη χάνει μαζί και το κεφάλι. Ο μαθητής του όμως ο Μουσαίος θα βοηθήσει τον βραδύγλωσσο μάγο Μωυσή να γράψει την Παλαιά Διαθήκη στην οποία ο Μέγας Δράκος τις Εντολές του λαλεί, όταν ο Μίθρας ο Μεσίτης βγαίνει από το βράχο ως Μεσσίας και σκοτώνει τον Ταύρο της ατλαντικής αφθονίας. Ο Φρίξος με την Έλλη πάνω σε ένα Κριό φυγαδεύονται στην Ανατολή αναζητώντας το χρυσό μαζί με τον αναστημένο Διόνυσο και τον Νόννο τον Πανοπολιτικό. Το αίτημα των Στοών των Μάγων των Παλαιών και των Θρησκειών ( εκεί που παγιδεύονται όλοι ) είναι η Αθανασία με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος. Τα Ορφικά έχουν μεγάλη επιτυχία σε κάποιους κύκλους ακόμη και σε αρχαιοελληνικούς με όλους αυτούς τους μεταθανάτιους προβληματισμούς. Οι περισσότεροι , παρασυρόμενοι από υπερβολική φιλοπατρία με υπερβάλοντα ζήλο και ένα γνήσιο φιλελληνισμό παγιδεύονται σε μία δήθεν αντιπαράθεση με το χριστιανισμό (ρίχνοντας νερό στον μύλο του) παραβλέποντας το βασικό : Πως Ορφικά και Χριστιανισμός έχουνε μία κοινή καταγωγή την Λεμουριανή Εποχή των Μεγάλων Μάγων. Και κοινό τέλος: Την σταύρωση και τον αποκεφαλισμό, διόλου τυχαίο. Η Εποχή της Λεμουρίας λήγει με την νίκη του Διός και την εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Αναδύεται η Εποχή της Ατλαντίδας πριν 2 εκατομμύρια χρόνια. Τα ερπετά δίνουν τη θέση τους στα μεγάλα θηλαστικά ειδικά αυτά με τα κέρατα και οι κριοί οι ταύροι και είναι αγελάδες πηγαινοέρχονται σε όλη τη γη και την κάνουν άνω κάτω με τις φυλές τις δάδες και τις λαμπάδες. Οι γυψωμένοι Τιτάνες δεν μένουν απλά άπρακτοι και επιτίθενται στο νεογέννητο homo sapiens που παίζει ανέμελα με τους ρόμβους του . Τον κομματιάζουν κυριολεκτικά και του κλέβουν την ψυχή, κυρίως με τον φόβο. Ο Καρλ Σάγκαν ο γοητευτικός εξερευνητής το υπογραμμίζει αυτό σε κάποια από τα έργα του. Ο φόβος και ο τρόμος που ένιωθε ο πρώτος όρθιος λιλιπούτειος άνθρωπος με τα μεγάλα τέρατα που τον κρατούσαν «όμηρο» σε μια σπηλιά και τον έτρωγαν μετά. Ξορκίζοντας το κακό, ο μικρός άνθρωπος τον λέει μεγάλο Θεό. Οι θρησκείες τον πουλάνε στην λαϊκή με το κιλό. Οι Στοές τον κρύβουν σε γνώση μεταφυσική, υποταγή στο μεγάλο Ον και ελέγχουν την πολιτική …..με το αζημίωτο.
Ως Νότιο και Βόρειο Δεσμό, Κατιών και Ανιών, Ουρά και Κεφαλή του Δράκου, Rahu και Ketu τον συναντούμε στις Βέδες με όλους του Βούδες και τα Βόδια της Ανατολικης Λεμουρίας Τhe house of House of Dragon του Τζωρτζ Ρ. Ρ. Μάρτινφράγκο είναι μία νέα τηλεοπτική σειρά που βασίζεται σε ένα παλιότερο βιβλίο του που αξίζει να το μελετήσουμε προσεκτικά και με ανοικτά μυαλά.
Σε Α΄ Ενικό 