και της Νέας Δημοκρατίας, Παλαιάς Φεουδαρχίας
Ηθικά και οικονομικά χρεοκοπημένης φαυλοκρατίας
Διαφθορά διαπλοκή, ασυδοσία ανομία πολυνομία, καθημερινή εγκληματικότητας, βρώμικος άρτος και θεάματα φθηνής θλιβερής θεματολογίας, μεγάλη οικονομική ανισότητα και κοινωνική αδικία. Κράτος Λεβιάθαν , ένας ΤΕΡΑΣ που θα καταρρεύσει εν μια νυκτί.
@νεοδημοκράτες…… σώστε την Ελλάδα από την Νέα Δημοκρατία μια υπερφίαλη οικογενειοκρατία
Ανάγκη για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με Φαιά Αλκίνοη Ουσία

Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία. Αυγουστίνος

Τι άλλο….

Αστραία

Λεβιάθαν ο Δράκος : το Ευαγγέλιο των Βρετανών Μοναρχών
Ο ταπεινός αμαρτωλός και υπάκουος Thomas Hobbes πίστευε πως ο άνθρωπος ήταν εκ φύσεως κακός αμαρτωλός και ένοχος και θα έπρεπε να έχει έναν Κυρίαρχο Βασιλιά Αυτοκράτορα και Θεό Αφέντη και Κύριο που να φοβάται και να τον κουμαντάρει με το μαστίγιο και το καρότο καλά.
Την εποχή της ακμής της Τρωικής Βρετανικής αυτοκρατορίας έγραψε το βιβλίο του Λεβιάθαν της εκκλησιαστικής πολιτικής με πλούσιες αναφορές στην Παλιά Διαθήκη στο πρώτο σύνταγμα που σύναψε με τους αμαρτωλούς ανθρώπους ο καλός θεός και το δεύτερο με την Καινή σταυρώνοντας τον υιό του κατά την συνήθεια και νοοτροπία την ανατολική.

TO MY MOST HONOR’D FRIEND Mr FRANCIS GODOLPHIN of Godolphin.
Αν παρόλα αυτά, θεωρείτε ότι ο κόπος μου γενικά αποδοκιμάζεται, μπορεί να είστε στην ευχάριστη θέση να δικαιολογήσετε τον εαυτό σας και να πείτε ότι είμαι ένας άνθρωπος που αγαπώ τις δικές μου απόψεις και θεωρώ ότι είναι αλήθεια ότι λέω, ότι τίμησα τον αδελφό σας και σας τιμώ, και έχω υποθέσει σε αυτό, να αναλάβω τον τίτλο (εν αγνοία σας) του να είμαι, όπως είμαι,
Κύριε, Ο πιο ταπεινός και πιο υπάκουος υπηρέτης σου,Tʜᴏ. Hᴏʙʙᴇs.
Παρίσι. 15/25 Απριλίου. 1651. ( από το βιβλίο …. η αφιέρωση )
Ως μεταφορά για το κράτος , ο Λεβιάθαν περιγράφεται ως ένα τεχνητό άτομο του οποίου το σώμα αποτελείται από όλα τα σώματα των πολιτών του, που είναι τα κυριολεκτικά μέλη του σώματος του Λεβιάθαν. Η κεφαλή του Λεβιάθαν είναι ο κυρίαρχος.
Μεταγενέστερες εβραϊκές πηγές περιγράφουν τον Λεβιάθαν ως έναν δράκο που ζει πάνω από τις πηγές του Βάθους και ο οποίος, μαζί με το αρσενικό τέρας της ξηράς Behemoth , θα υπηρετηθεί στους δίκαιους στο τέλος του χρόνου. Το Βιβλίο του Ενώχ (60:7–9) περιγράφει τον Λεβιάθαν ως ένα θηλυκό τέρας που κατοικεί στην υδάτινη άβυσσο (ως Tiamat ), ενώ ο Behemoth είναι ένα αρσενικό τέρας που ζει στην έρημο του Dunaydin («ανατολικά της Εδέμ»).
Ο Τόμας Χομπς , ένας από τους πρώτους φιλοσόφους του Διαφωτισμού , εξέδωσε το Λεβιάθαν το 1651 για να υπερασπιστεί την «απόλυτη κυριαρχία » και να υποστηρίξει τους βασιλόφρονες στον αγγλικό εμφύλιο πόλεμο . Ο Χομπς ήταν επικριτής της δημοκρατίας επειδή «ο κυρίαρχος σε μια δημοκρατία (δηλαδή ο λαός) μπορεί να ασκήσει την εξουσία του μόνο όταν είναι πραγματικά συγκεντρωμένος… Μόνο σε μια μοναρχία ασκείται πάντα η ικανότητα διακυβέρνησης».
Ο Χομπς πίστευε επίσης ότι η δημοκρατία θα οδηγούσε σε αστάθεια, σύγκρουση, αναζήτηση δόξας, δυσπιστία και υπονόμευση του κοινωνικού συμβολαίου .
Μεταγενέστεροι στοχαστές του Διαφωτισμού, όπως ο Μάντισον που συμμεριζόταν τις ανησυχίες του Χομπς για «τα ισχυρότερα πάθη και τις πιο επικίνδυνες αδυναμίες» της ανθρώπινης φύσης , θα χρησιμοποιούσαν μερικές από αυτές τις κριτικές για να βελτιώσουν τη σύγχρονη δημοκρατία.
Το Λεβιάθαν Leviathan or the Matter, Form and Power of a Commonwealth Ecclesiastical and Civil) είναι το σπουδαιότερο σύγγραμμα του Τόμας Χομπς, το οποίο δημοσιεύτηκε το 1651. Το όνομα του βιβλίου πηγάζει από το βιβλικό Λεβιάθαν που κατά την Παλαιά Διαθήκη ήταν ένα πελώριο κήτος. Το έργο αφορά τη δομή της κοινωνίας και της νόμιμης κυβέρνησης, και θεωρείται ως ένα από τα πρώτα και πλέον παραδείγματα της θεωρίας του κοινωνικού συμβολαίου.
Υποστηρίζεται ότι ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση αλλά είναι εκ φύσεως εγωιστής και ηδονιστής. Σύμφωνα με το έργο, το ότι τα ανθρώπινα κίνητρα σχηματίζονται εκ φύσεως από προσωπικό συμφέρον θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες.
Ανεξέλεγκτοι οι άνθρωποι, και καθοδηγούμενοι από την εσωτερική δυναμική τους, το πιθανότατο είναι πως θα αλληλοκαταστραφούν.
Για να διατηρηθεί η κοινωνική ειρήνη, ο Χομπς δημιουργεί κάποιο τέχνασμα, τον Λεβιάθαν, το Κράτος, είτε με τη μορφή της απόλυτης μοναρχίας είτε της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι αυτό το Κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας και της απόλυτης εξουσίας.
Ο Λεβιάθαν λοιπόν αναλαμβάνει την προστασία των πολιτών από εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες, μέσω του στρατού και της αστυνομίας. Άλλο σημαντικό καθήκον είναι επίσης η προστασία των πολιτών από τον ίδιο τον Λεβιάθαν. Από αυτήν την ιδέα πηγάζει το Σύνταγμα ως αυτοπεριορισμός της εξουσίας.
Ο Χομπς με την θεωρία αυτή αρνείται το δικαίωμα επανάστασης εναντίον του κοινωνικού συμβολαίου (όπου θα ονομαστεί έτσι αργότερα από τον Τζων Λοκ). Όταν όμως ο Λεβιάθαν δεν φροντίζει πια για την ειρήνη και άμυνα των πολιτών, τότε το συμβόλαιο ακυρώνεται και το κράτος μπορεί να διαλυθεί. Οι άνθρωποι γυρίζουν στον φυσικό νόμο, έως ότου γίνει κάποιο νέο συμβόλαιο.

Αν οι άνθρωποι είναι κακοί είναι κατ ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση του Θεού, άρα και ο Θεός είναι κακός.
Αν οι άνθρωποι είναι κακοί και ο μονάρχης είναι κακός γιατί είναι άνθρωπος.
Τι συμφωνία να κάνεις μεταξύ κακών ανθρώπων και θεών;
Μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια και μεταξύ φιλοσόφων εντιμότητα.

Αστραία

ένας περιστρεφόμενος Λεβιάθαν Δράκος δρόμος

Ἤειδεν δ’ ὡς γαῖα καὶ οὐρανὸς ἠδὲ θάλασσα,
τὸ πρὶν ἔτ’ ἀλλήλοισι μιῇ συναρηρότα μορφῇ,
νείκεος ἐξ ὀλοοῖο διέκριθεν ἀμφὶς ἕκαστα•
ἠδ’ ὡς ἔμπεδον αἰὲν ἐν αἰθέρι τέκμαρ ἔχουσιν
ἄστρα, σεληναίη τε καὶ ἠελίοιο κέλευθοι• 500
οὔρεά θ’ ὡς ἀνέτειλε, καὶ ὡς ποταμοὶ κελάδοντες
αὐτῇσιν νύμφῃσι καὶ ἑρπετὰ πάντ’ ἐγένοντο.
ἤειδεν δ’ ὡς πρῶτον Ὀφίων Εὐρυνόμη τε
Ὠκεανὶς νιφόεντος ἔχον κράτος Οὐλύμποιο•
ὥς τε βίῃ καὶ χερσὶν ὁ μὲν Κρόνῳ εἴκαθε τιμῆς, 505
ἡ δὲ Ῥέῃ, ἔπεσον δ’ ἐνὶ κύμασιν Ὠκεανοῖο•

Από τα κοσμικά αυγά χρυσά και αργυρά φτάσαμε στα κλουβιά αυγά που όχι μόνο δεν επωάζονται σωστά γιατί κανείς δεν κάθεται να τα κλωσήσει και δεν βγαίνουν πουλάκια, αλλά είναι και κλούβια. Έτσι αρχίζουν τα προβλήματα γονιμότητος με ατέλειωτα συνέδρια άγαμων ειδημόνων.
Πανάρχαια η δομή της εξουσίας παρ όλη την παρουσία του καταλύτη Έρωτα καταλήγει εκτός ουσίας χωρίς έρωτα και χωρίς γονιμοποιημένα ωάρια με μόνα τα πατριαρχικά σπερματοζωάρια των Μοναχών Πατέρων, να φτιάχνουν Κράτη Λεβιάθαν, Κράτη Βίας Νοθείας Θεοκρατίας θεοσοφίας. Ο ευσεβής Χομπς της Βρετανικής θεοσέβειας, θαυμαστής της Βίβλου, γράφει το βιβλίο Ύμνος για το Κράτος leviathan που στην ουσία είναι η εξουσία της εκκλησίας ως εκπρόσωπος του Λόγου του Θεού στο λυκόφως του όψιμου Μεσαίωνα.
Τα κράτη Λεβιάθαν τα είδαμε και τα γνωρίσαμε με τη μορφή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας της Βρετανικής αυτοκρατορίας της Γερμανικής αυτοκρατορίας της Ρωσικής αυτοκρατορίας και….. της Ατλαντικής αυτοκρατορίας. Μένει να δούμε και τις όμορφες έννοες πολιτείες για να μη καταλήξουμε στη μία Λεμουριακή Αυτοκρατορία με τον Δράκο Λεβιάθαν απόλυτη εξουσία.

Το κοσμικό αυγό ή (Κοσμικόν Ωόν) ως αρχετυπικό σύμβολο είναι μια πανάρχαια αρχή που χρησιμοποιείται από διάφορους πολιτισμούς για την εμφάνιση του κόσμου.
Σύμφωνα με πελασγικό μύθο η Ευρυνόμη (Ευρύς = μεγάλος + νέμω) κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος Θεά των Πάντων αναδύθηκε από το Χάος και αρχίζει να περιστρέφεται στα κύματα και με αυτό το χορό από το χάος αρχίζει η κίνηση και διαχωρίζει σε πρώτη φάση τον ουρανό από την θάλασσα έπειτα δημιουργεί τον αέρα και συγκεκριμένα τον βόρειο άνεμο – Η Ευρυνόμη άρπαξε τον βόρειο άνεμο, τον έτριψε στα χέρια της, και δημιούργησε την αρσενική αρχή «o μέγας όφις», Οφίων( όφις =φίδι), έπειτα ενώθηκε μαζί του μετά πήρε την μορφή περιστεριού και όταν πέρασε ο καιρός που έπρεπε, γέννησε το αυγό του Σύμπαντος. Στη συνέχεια ο Οφίων κουλουριάστηκε επτά φορές γύρω από το Κοσμικόν Ωόν, έως που άνοιξε σε δύο κομμάτια δημιουργώντας τον ήλιο, τη σελήνη, τα άστρα, τα βουνά, τα ποτάμια τα ζωντανά πλάσματα και ό, τι υπάρχει.
Ἀργοναυτικά – Απολλώνιος ο Ρόδιος

Ο Λεβιάθαν είναι ένα θαλάσσιο τέρας που αναφέρεται έξι φορές στην Παλαιά Διαθήκη. Πρόκειται για ένα είδος γιγάντιου φιδιού ή κροκοδείλου. Ο μύθος λέει ότι ο θεός έφτιαξε ένα αρσενικο και ένα θηλυκό λεβιάθαν αλλά σκότωσε το θηλυκό γιατί οι απόγονοι τους θα κυρίευαν τον κόσμο. Σύμφωνα με τον μύθο μόνο το στόμα του είναι όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου(αφού μπορεί να καταπιεί ένα καράβι σαράντα μέτρων)

Το Κράτος Λεβιάθαν, ο πλήρης τίτλος: Λεβιάθαν, ή η ύλη, η μορφή και η δύναμη μιας Κοινοπολιτείας, Εκκλησιαστική και Πολιτική, είναι το σπουδαιότερο σύγγραμμα του Τόμας Χομπς, το οποίο δημοσιεύτηκε το 1651. Το όνομα του βιβλίου πηγάζει από το βιβλικό Λεβιάθαν που κατά την Παλαιά Διαθήκη ήταν ένα πελώριο κήτος. Το έργο αφορά τη δομή της κοινωνίας και της νόμιμης κυβέρνησης, και θεωρείται ως ένα από τα πρώτα και πλέον παραδείγματα της θεωρίας του κοινωνικού συμβολαίου. Υποστηρίζεται ότι ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση αλλά είναι εκ φύσεως εγωιστής και ηδονιστής. Σύμφωνα με το έργο, το ότι τα ανθρώπινα κίνητρα σχηματίζονται εκ φύσεως από προσωπικό συμφέρον θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες. Ανεξέλεγκτοι οι άνθρωποι, και καθοδηγούμενοι από την εσωτερική δυναμική τους, το πιθανότατο είναι πως θα αλληλοκαταστραφούν. Για να διατηρηθεί η κοινωνική ειρήνη, ο Χομπς δημιουργεί κάποιο τέχνασμα, τον Λεβιάθαν, το Κράτος, είτε με τη μορφή της απόλυτης μοναρχίας είτε της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι αυτό το Κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας και της απόλυτης εξουσίας

Το κοσμικό κράτος είναι μια έννοια του κοσμικισμού, όπου ένα κράτος είναι ή προσανατολίζεται να είναι ουδέτερο στα θέματα της θρησκείας, χωρίς να υποστηρίζει ούτε κάποια συγκεκριμένη θρησκεία ούτε την αθρησκία. Ένα κοσμικό κράτος το οποίο κατά κανόνα έχει πολυπολιτισμική σύνθεση, αξιώνει να αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες του με ίσο τρόπο ανεξαρτήτως θρησκεύματος, και αποφεύγει την προνομοιακή μεταχείρηση πολίτη από συγκεκριμένο θρήσκευμα/μη θρησκευόμενο σε σχέση με άλλα θρησκεύματα/μη θρησκεύματα. Τα κοσμικά κράτη δεν έχουν επίσημη θρησκεία ή παρόμοιο θεσμό, αν και η απουσία επίσημης θρησκείας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το κράτος είναι πλήρως κοσμικό. Ένα πραγματικά κοσμικό κράτος θα διατηρεί σθεναρά την εθνική κυριαρχία χωρίς επιρροές από θρησκευτικές ομάδες, δηλαδή μιλάμε για χωρισμό κράτους και Εκκλησίας

Κοσμικισμός ή σεκουλαρισμός ονομάζεται η άποψη πως το κράτος και οποιαδήποτε άλλη κοινωνική οντότητα πρέπει να είναι εντελώς διαχωρισμένη από τη θρησκεία και από διάφορους θρησκευτικούς θεσμούς και δόγματα (η επίτευξη αυτού αποκαλείται κοσμικότητα). Κατά μία έννοια, ο κοσμικισμός διεκδικεί το δικαίωμα του θρησκευτικού αποχρωματισμού κοινωνικών και πολιτικών θεσμών, δηλαδή τον πλήρη διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους. Ο όρος μπορεί επίσης να αναφέρεται στην άποψη πως διάφορες ανθρώπινες πράξεις και αποφάσεις, κυρίως πολιτικές, πρέπει να βασίζονται σε αντικειμενικά στοιχεία και γεγονότα τα οποία δεν έχουν αλλοιωθεί εσκεμμένα από διάφορους θρησκευτικούς οργανισμούς, κανόνες κτλ.

Οι ρίζες του κοσμικισμού εντοπίζονται στους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους φιλόσοφους, όπως είναι ο Επίκουρος ή ο Μάρκος Αυρήλιος, στους μεσαιωνικούς Άραβες φιλόσοφους, όπως είναι ο Αβερρόης, στους στοχαστές της Αναγέννησης σαν τον Μπαρούχ Σπινόζα, τον Βολταίρο, τον Ντενί Ντιντερό, τον Τζον Λοκ, τον Τζέιμς Μάντισον, τον Τόμας Τζέφερσον και τον Τόμας Πέιν, καθώς και στους σύγχρονους σκεπτικιστές, αγνωστικιστές και άθεους όπως ο Μπέρτραντ Ράσελ, ο Ρόμπερτ Ίνγκερσολ και ο Κρίστοφερ Χίτσενς.

Ο Φάνης ή Πρωτογόνος ή Ἔρως είναι ένα από τα ονόματα της δημιουργικής αρχής του Σύμπαντος . Στον 6ο Ορφικό Ύμνο εμφανίζεται ως η αιτία των πάντων που αναπήδησε από τον Κοσμικόν Ωόν.
Στις «Ορφικές Ραψωδίες» που παραδόθηκαν από τον Ιερώνυμο και από τον Ελλάνικο, αναφέρεται ότι ο Χρόνος υπήρξε η αιτία των πάντων και ο δημιουργός του αργυρού κοσμικού αυγού του Φάνητα.

Όπου Ωόν και ο Νοών με την Γνώση

Αστραία