Η διαγωγή και η αγωγή του πολίτη

Τι ψηφίζουμε στις δημοτικές εκλογές
Ο καλός πολίτης, αγαπητό μου ημερολόγιο και ο καλός ο ψηφοφόρος ψηφίζει, δεν πηγαίνει για μπάνιο, ούτε πηγαίνει για καφέ, ψηφίζει. Ακόμη και όταν δεν ξέρει τι να ψηφίσει, ψηφίζει στρατηγικά, αποκλείοντας χαρακτηριστικά,…. τους εξής :
1. Τους δεύτερους θητείας «ισόβιους » πρωθυπουργούς δημάρχους κλπ
2. Τους «επαγγελματίες » πολιτικούς, αυτούς που δεν έχουν ούτε μία μέρα εργασίας
3, Γιούς ανιψιούς κουμπάρους και αδελφούς πρώην πρωθυπουργών προέδρων και λοιπά
4. Ανθρώπους των διαπλοκής της διαφθοράς σκανδάλων με αδιάφανο βιογραφικό και πόθεν έσχες
5. Και φυσικά ψηφίζουμε πρόσωπα, ούτε κόμματα, ούτε κουμπάρους, ούτε θρήσκους που φιλούν χέρια πόδια μητροπολιτών
Ο δεύτερος κύκλος των δημοτικών εκλογών παρ΄όλη τη μεγάλη αποχή, μας εξέπληξε ευχάριστα. Η «πολιτική γάτα» είναι ζωντανή. Αν αποκτήσει ήθος και αρετή ακόμη καλύτερα, Τουλάχιστον αποκλείστηκαν αυτοί, που έπρεπε ήδη να είχαν αποκλειστεί και να μην είχαν κατέβει διόλου ,ως υποψήφιοι. Ειδικά ο δήμαρχος των Αθηνών ανιψιός του Πρωθυπουργού και εγγονός πρώην Πρωθυπουργού δεν θα έπρεπε καν να βάλει υποψηφιότητα για δεύτερη φορά, ούτε καν για πρώτη. από ντροπή.
Φανταστείτε, ο Πρόεδρος Μακρόν να βάλει τον ανιψιό του, δημάρχο του Παρισιού και την αδερφή του Υπουργό Εξωτερικών της Γαλλίας. Έλεος με τις οικογενειοκρατίες…..
Εμείς αγαπητό μου ημερολόγιο και αγαπητοί μας αναγνώστες, θα συνεχίσουμε με την αγωγή του πολίτη, μάθημα βασικό για την επιβίωση της πολιτικής μας ζωής και της κοινωνικής μας ευημερίας.

Αστραία

Ο Περικλής αγορεύων στην Πνύκα, τοιχογραφία στο Maximmileaneum Palace Μονάχου, του Philipp von Foltz (1860)

στην τέχνη της πολιτικής αγωγής πολιτών και κυβερνητών

«Γιατὶ εἴμαστε λάτρεις τοῦ ὡραίου, ὅμως χωρὶς σπατάλη χρήματος, καὶ καλλιεργοῦμε τὸ πνεῦμα χωρὶς νὰ χάνουμε τὴν ἀνδρεία μας. Καὶ μεταχειριζόμαστε τὸν πλοῦτο περισσότερο σὰν μία εὐκαιρία δράσης παρὰ σὰν ἀφορμὴ κομπορρημοσύνης, τὸ νὰ ὁμολογεῖ δὲ κανεὶς τὴν φτώχειά του δὲν εἶναι ντροπή, εἶναι ὅμως αἰσχρότερο τὸ νὰ μὴν προσπαθεῖ νὰ τὴν ἀποφύγει μὲ τὴν ἐργασία. Ἐπὶ πλέον, οἱ ἴδιοι ἐμεῖς ὅλοι εἴμαστε σὲ θέση νὰ φροντίζουμε ταυτόχρονα γιὰ τὶς ἰδιωτικές μας ὑποθέσεις καὶ γιὰ τὶς ὑποθέσεις τῆς πόλης μας, καὶ ὅσοι ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι απασχολημενοι μὲ ἰδιωτικὲς ἐπιχειρήσεις καὶ αὐτοὶ ἀκόμα κατέχουν τὰ πολιτικὰ ζητήματα στὴν ἐντέλεια. Γιατὶ εἴμαστε ὁ μόνος λαὸς ποὺ τὸν μὴ ἀναμειγνυόμενο καθόλου στὰ κοινὰ δὲν τὸν θεωροῦμε φιλήσυχο ἀλλὰ ἄχρηστο, καὶ οἱ μόνοι ποὺ ὅποτε δὲν τὰ ἐπινοοῦμε καὶ δὲν τὰ προτείνουμε οἱ ἴδιοι πάντως ἔχουμε τὴ δύναμη νὰ κρίνουμε σωστὰ τὰ λαμβανόμενα μέτρα, τοὺς δὲ λόγους δὲν τοὺς θεωροῦμε καθόλου ἐμπόδιο τῶν ἔργων, ἀλλὰ μᾶλλον θεωροῦμε σὰν ἐμπόδιο τὸ νὰ μὴν ἔχουμε κατατοπισθεῖ προφορικὰ σὲ ὅσα ἔχουμε νὰ κάνουμε, πρὶν καταπιαστοῦμε μὲ αὐτά. Γιατὶ ὑπερέχουμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ ὡς πρὸς αὐτὸ ἀκόμη, ὅτι δηλαδὴ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἀποφασίζουμε γιὰ ὅσα πρόκειται νὰ ἐπιχειρήσουμε καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τὰ ἐπιχειροῦμε. Ἐνῶ ὡς πρὸς αὐτὸ οἱ ἄλλοι… σὲ αὐτοὺς ἡ μὲν ἀμάθεια τοὺς κάνει νὰ ἀποφασίζουν ἡ δὲ σκέψη τοὺς κάνει νὰ διστάζουν«.
Από τον περίτεχνο λόγο του μέγιστου επιφανούς πολιτικού ανδρός του Περικλέους…. βεβαίως βεβαίως

Η πολιτική αγωγή, η τέχνη δηλαδή του πολίτη είναι ένα μάθημα που θα πρέπει να διδάσκεται από πολύ νωρίς σε κάθε πολίτη σκεπτόμενο νοήμον ον, υποχρεωτικώς.
Να ξέρει δηλαδή ο κάθε πολίτης τις ευθύνες του και τις υποχρεώσεις του απέναντι στην Πολιτεία, τα δικαιώματα του και τον τρόπο με τον οποίον μπορεί να συμμετέχει στις λύσεις και τα προβλήματά της κατά την εύρυθμη λειτουργία της.
Η πολιτική αγωγή θα πρέπει να αποτελεί τον πυλώνα της δημόσιας εκπαίδευσης από την Πρωτοβάθμια έως τη Δευτεροβάθμια .Η πολιτική αγωγή θα πρέπει να είναι το σπουδαιότερο μάθημα για τα παιδιά και να τα προετοιμάζει στο να γίνουν σωστοί πολίτες όταν ενηλικιωθούν στα 18.
Δυστυχώς επειδή η παιδεία σε αυτό το σύστημα απαιδείας και αναξιοκρατίας νοσεί βαριά, τα περισσότερα βιβλία είναι όχι μόνο κακογραμμένα υπερβολικά, πολλά για τα παιδιά,, αλλά τα φορτώνουνε και με άχρηστες γνώσεις τα μπερδεύουν αντιφατικά. Κάνουν τα παιδιά να μισούν τη γνώση τη μόρφωση και το σχολείο ενώ θα έπρεπε να το αγαπούν και να το λατρεύουν πραγματικά.
Η Αγωγή του Πολίτη είναι μία αμφίδρομη σχέση αλληλεπίδρασης πολίτη και πολιτείας διαλεκτική. Όσο καλύτερη γίνεται η πολιτεία τόσο καλύτεροι είναι και οι πολίτες, όσο καλύτεροι γίνονται οι πολίτες τόσο καλύτερη είναι και η πολιτεία. Περιλαμβάνει την υποχρεωτική συμμετοχή στα κοινά στα προβλήματα της πολιτείας τη γνώμη και την άποψη που οφείλει να έχει κάθε πολίτης και να την καταθέτει με προϋπόθεση την εμπιστοσύνη του Πολίτη προς την Πολιτεία και τον κυβερνήτη της.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης του πολίτη προς τον κυβερνήτη οδηγεί σε μύρια κακά σταδιακά και στην αποσύνθεση τον μαρασμό της πολιτείας.
Γι΄ αυτό ο κυβερνήτης οφείλει να είναι υπόδειγμα ανθρώπου τόσο στην προσωπική όσο και την ιδιωτική του ζωή. Δεν αρκεί να είναι τίμιος αλλά και…. να φαίνεται όπως η γυναίκα του Καίσαρα και το ψάρι από το κεφάλι βρωμάει.
Ο κυβερνήτης δεν μπορεί να λέει ψέματα στο λαό του ή για να τον καλοπιάσει ή να του αρπάξει την ψήφο με σκοπό να αλλάξει τον κόσμο αργότερα, …..όταν και, άμα τον βολέψει. Ο σωστός κυβερνήτης θα πρέπει να πει την αλήθεια στο λαό και μαζί με τον λαό να αντιμετωπίσουν το οποιοδήποτε πρόβλημα και να το λύσουν με το τρόπο το σωστό.
Ο σωστός κυβερνήτης δεν κάνει δημόσιες σχέσεις και επικοινωνιακά τρικ τρέχοντας από εκεί και από εδώ, κοροϊδεύοντας το λαό με ανούσιες φωτό.
Ο σωστός κυβερνήτης κοιτάζει τον πολίτη στα μάτια και του λέει τι νομίζει ότι πρέπει να γίνει και γιατί πρέπει να γίνει αυτό.
Ο σωστός κυβερνήτης έχει ένα όραμα έναν οραματισμό δεν είναι χονδρέμπορος , ο δουλέμπορος, ο μπακάλης της γειτονιάς ούτε ο μανάβης της λαϊκής να πουλάει ζαρζαβατικά χαλασμένες ντομάτες σε τιμές χονδρικής. Απαγορεύεται στον κυβερνήτη να μπει στην πολιτική φτωχός και να βγει πλούσιος. Είναι λαμόγιο. Θα πρέπει να καταμετρούνται και τα σανδάλια του. Απαγορεύεται να είναι τόσο πλούσιος ώστε να μπορεί να κάνει την πολιτική τον βολεύει. Απαγορεύεται να έχει χρέη και να έχει πάρει δάνεια θα είναι ένα κακός κυβερνήτης. Απαγορεύονται διασυνδέσεις με θρησκευτικές παραθρησκευτικές οργανώσεις και στοές και να ενεργεί με διαταγές τους. Ο σωστός κυβερνήτης δεν απευθύνεται σε δούλους σε υπήκοους και σε κατσαρίδες βόδια και αμνούς γιατί δεν θέλει να κυβερνήσει βόδια κατσαρίδες και αμνούς, αλλά μόνο πολίτες, αυτό το είδος των έμβιων όντων τον ενδιαφέρει για να συγκυβερνήσει.
Ο σωστός πολίτης δεν θα ψηφίσει και βέβαια δεν θα δεχτεί ένα κυβερνήτη που δεν πληροί τις προϋποθέσεις αυτές. Δεν θα δεχθεί έναν υποψήφιο κυβερνήτη που του μιλά ψεύτικα σαν τις Σειρήνες τον σπρώχνει στα βράχια και το πρόβλημα αποκρύπτει και αγνοεί. Δεν θα δεχθεί ένα κυβερνήτη μαριονέτα και αχυράνθρωπο των μικρών και μεγάλων τυράννων του κόσμου στο ρόλο τους αρχιεργάτη της φάρμας.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης του Πολίτη προς την Πολιτεία οδηγεί σε μία φαυλοκρατία διαφθοράς πεσιμισμού και απογοήτευσης.
Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό και για τον Πολίτη και για την Πολιτεία από το να αποκατασταθεί η σχέση αυτή και να αρχίσει με τον τρόπο του σωστό από το Δημοτικό. Πράγμα που σημαίνει ότι τα παιδιά οι ενήλικοι πολίτες και οι κυβερνήτες θα γνωρίζουν τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα τους, δεν έχουν μόνο δικαιώματα έχουν και υποχρεώσεις και όταν αυξάνουν τα δικαιώματα και τα προνόμια αυξάνουν και υποχρεώσεις.

«Ἀνακεφαλαιώνοντας λοιπὸν τὰ παραπάνω τονίζω, ὅτι ἡ ὅλη πόλη εἶναι σχολεῖο τῆς Ἑλλάδας καὶ ὅτι, κατὰ τὴ γνώμη μου, ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς ἔχει τὴν ἱκανότητα νὰ προσαρμοστεῖ πρὸς τὶς πλέον διαφορετικὲς μορφὲς δράσεως μὲ τὴν μεγαλύτερη εὐστροφία καὶ χάρη. Καὶ ὅτι αὐτὰ εἶναι μᾶλλον ἡ πραγματικὴ ἀλήθεια καὶ ὄχι ἁπλὴ κομπορρημοσύνη, κατάλληλη γιὰ τὴν παροῦσα περίσταση, τὸ ἀποδεικνύει αὐτὴ ἡ δύναμη τῆς πόλης, τὴν ὁποία ἀποκτήσαμε μὲ τὶς ἱκανότητές μας αὐτές. Γιατὶ εἶναι ἡ μόνη πόλη ἀπὸ τὶς σημερινὲς ποὺ ὅταν δοκιμάζεται ἀποδεικνύεται ἀνώτερή της φήμης της, καὶ ἡ μόνη, ἢ ὁποία οὔτε στὸν ἐχθρό, ποὺ τῆς ἐπιτίθεται, δίνει ἀφορμὴ νὰ ἀγανακτήσει μὲ ὅσα παθαίνει ἀπὸ τέτοιους ἀντιπάλους, οὔτε στοὺς ὑπηκόους της δίνει ἀφορμὴ γιὰ παράπονα, γιατὶ τάχα ἐξουσιάζονται ἀπὸ ἀνάξιους νὰ ἔχουν τὴν ἐξουσία. Ἡ δύναμή μας δὲ αὐτὴ δὲν εἶναι βέβαια χωρὶς ἀποδείξεις, ἀλλὰ ὑπάρχουν μεγαλοπρεπῆ μνημεῖα αὐτῆς, γιὰ τὰ ὁποῖα μᾶς θαυμάζουν» οἱ σύγχρονοί μας καὶ θὰ μᾶς θαυμάζουν καὶ οἱ μελλοντικὲς γενιές, καὶ μάλιστα χωρὶς νὰ χρειαζόμαστε τοὺς ἐπαίνους οὔτε τοῦ Ὁμήρου οὔτε κανενὸς ἄλλου, τοῦ ὁποίου οἱ στίχοι εἶναι δυνατὸν νὰ εὐχαριστήσουν πρὸς στιγμήν, θὰ ἔλθει ὅμως ἡ πραγματικότητα, ἡ ὁποία θὰ ἀποκαλύψει ψεύτικη τὴν ἰδέα ποὺ σχηματίστηκε γιὰ τὰ πράγματα, ἀλλὰ γιατὶ ὁλόκληρη τὴ θάλασσα καὶ τὴν ξηρὰ τὴν ἐξαναγκάσαμε νὰ γίνει προσιτὴ στὴν τόλμη μας, ἱδρύσαμε δὲ παντοῦ αἰώνια μνημεῖα καὶ τῆς φιλίας μας καὶ τῆς ἔχθρας μας. Ὑπὲρ αὐτῆς λοιπὸν τῆς πόλης καὶ αὐτοὶ ἐδῶ λοιπὸν πολέμησαν γενναία καὶ βρῆκαν τὸν θάνατο, γιατὶ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀνεχθοῦν τὴν στέρησή της, καὶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἀπομένοντες στὴν ζωὴ ὁ καθένας πρέπει νὰ ἔχει τὴν προθυμία νὰ μοχθήσει γι᾿ αὐτήν.» Επιτάφιος Περικλής

Ας μοχθήσουμε λοιπόν, ο καθένας από εμάς, για μια όμορφη Ελλάδα Πολιτεία όμορφων Πολιτών στο πρώτο σχολείο της Δημοκρατίας, την Πνύκα που δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στον κόσμο πριν 2500 χιλιάδες χρόνια και είναι σταθμός για την ανθρώπινη νοημοσύνη νοήμονων πολιτών.

Αστραία

Πότε έχουμε δημοκρατία;

‘Οταν έχουμε πολίτες. Οι αυτοκρατορίες παράγουν υπηκόους και οι θεοκρατίες δούλους.

Οταν έχουμε βασιλεία και αυτοκράτορα έχουμε υπηκόους που χειροκροτούν τα ανύπαρκτα ρούχα του και όταν έχουμε θεοκρατία έχουμε δούλους που προσκυνούν τον δουλέμπορα θεό.
Δημοκρατία έχουμε όταν έχουμε πολ’ιτες Citizen (όχι human beings που δεν έχουν πόλεις, έχουνε σπηλιές ή τις καταντούν σαν και αυτές ) που συμμετέχουν στα κοινά και αναλαμβάνουν την ευθύνη με ό,τι τους αναλογεί σε αυτά.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε πολίτες που απέχουν από τα κοινά που δεν γνωρίζουν ποιος και πως τους κυβερνά .
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε κληρονομική πρωθυπουργία και προεδρία, όταν ο ανιψιός γίνεται πρόεδρος του θείου προέδρου και ο γιος του πρωθυπουργού πρωθυπουργός και πάει λέγοντας.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν το κάθε κόμμα που ανεβαίνει τακτοποιεί τους δικούς του. Διορίζει συζύγους συντρόφους κουμπάρους μπατζανάκηδες και κολλητούς σε θέσεις-κλειδιά με μεταπτυχιακά και ντοκτορά και ενδιαφέρεται μόνο για την καρέκλα της εξουσίας και όχι για τη χώρα που κυβερνά.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν ο κάθε υποψήφιος βουλευτής τρέχει και φιλά το χέρι μητροπολιτών προς άγραν ψηφοφόρων μωρών.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε πολλές φυλακές ( Βαστίλη) και πολλούς φυλακισμένους. Κάτι είναι σάπιο σε αυτό το βασίλειο της δημοκρατίας.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε αύξηση της εγκληματικότητας και της εγκληματολογίας. Πρώτη είδηση κάποιο ειδεχθές έγκλημα.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε αυτή την κατάντια και αυτό το χάλι των δημόσιων κτίριων πανεπιστήμιών σχολείων και νοσοκομείων.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε πολλές εκκλησιές και τζαμιά που οι δούλοι του Θεού συνεχώς προσκυνούν σε αυτά και βγάζουν τις θρησκευτικές εικόνες και τα μακάβρια κομένα χέρια και πόδια μαζί με τις παντόφλες αγίων….. βόλτα .
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε πολλή Θεολογία στο ορθολογικά πανεπιστήμια και κάνουν επίτιμα μέλη αρχιεπισκόπους και μητροπολίτες, εκπροσώπους του μεγάλου δικτάτορα θεού.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν κάποιες κλίκες κλείνουν με τον Άλφα ή Βήτα λόγο τους δρόμους με αιτήματα κάλπικης σικέ διαμαρτυρίας.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε περίσσευμα ζητιάνων αστέγων και επαιτείας στους δρόμους και η πορνεία ανθεί στα φαν κλαμπς.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε περίσσευμα και επιδείξεις υποκριτικής φιλανθρωπίας. Όταν μοιράζουν ψίχουλα και επιδόματα ανεργίας σε λαοθάλασσα αυλοκολάκων και χαφιέδων που τους χειροκροτούν όταν αλληλοβραβεύονται.
Έχουμε έλλειμα Δημοκρατία ς όταν έχουμε αδιαφανές πόθεν έσχες των δημοσίων αρχόντων αξιόπιστο βιογραφικό και αθέμιτη ασυλία.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν κανείς αυτούς τους ανθρώπους, δεν τους εκτιμά πραγματικά.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν στη Βουλή των Ελλήνων συμμετέχουν αποκλειστικά οι μεγαλοδικηγόροι «γύπες» ανούσιοι τραγουδιστές μαϊντανοί, άχρωμοι ηθοποιοί, ανεπάγγελτοι μηχανικοί και φανφαρόνοι οικονομολόγοι και δεν εκπροσωπούνται όλες οι παραγωγικές τάξεις της χώρας.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν δεν έχουμε αδέκαστους δικαστες, έχουμε πολλούς νόμους μεγάλης παρανομίας και δεν υπάρχει σαφής διάκριση εξουσιών.
Κοντολογίς έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε πολλούς υπηκόους και πλήθος δούλων γιατί καμιά Δημοκρατία δεν μπορεί να αποτελείται δούλους και υπήκοους. Μόνο αυτοί είναι ανεύθυνοι και ευθυνόφοβοι. Για αυτό και η εξουσία τους καλλιεργεί σαν μανιτάρια με τη ψυχολογία του υπήκοου και του δούλου.Οι υπήκοοι  είναι πάντοτε γλείφτες και  υποτακτικοί, καλοπιάνουν τον γυμνό βασιλιά  για κανένα ρουσφέτι να περνάνε καλά και οι δούλοι είναι  πάντοτε δούλοι, έχουν την δουλική νοοτροπία,  γλύφουν τον  Θεό τον δωροδοκούν  για μία  θεσούλα στον  Παράδεισο με τα εγκεφαλικά κύτταρα μονίμως νεκρά. Οι πραγματικοί πολίτες όμως όχι, ποτέ δεν είναι δούλοι και υπήκοοι κανενός.
Η λύση είναι μια. Πολιτική Αγωγή που πρέπει να ξεκινάει από την ηλικία την προσχολική.
Ο καθένας να γνωρίζει τις ευθύνες του τα δικαιώματα του ως πολίτης και να συμμετέχει σε εύνομη και ωραία Πολιτεία και στα κοινά με Ουσία Φαιά.

Αστραία

Ο ζωτικός χώρος της ατομικότητας και της συλλογικότητας

ζ Οδυσσείας
σοὶ δὲ θεοὶ τόσα δοῖεν, ὅσα φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς, 180
ἄνδρα τε καὶ οἶκον, καὶ ὁμοφροσύνην ὀπάσειαν
ἐσθλήν· οὐ μὲν γὰρ τοῦ γε κρεῖσσον καὶ ἄρειον,
ἢ ὅθ’ ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητονἀνὴρ ἠδὲ γυνή· πόλλ’ ἄλγεα δυσμενέεσσι,
χάρματα δ’ εὐμενέτῃσι· μάλιστα δέ τ’ ἔκλυον αὐτοί.»

Οι δυο ομόφρονοι συζυγικοί ομηρικοί κίονες ξεχωριστοί
Γιατί ο Όμηρος λέει πως οι δυο σύζυγοι πρέπει να να στέκουν και μαζί και χωριστά σαν δύο κίονες στιβαροί και να ομονοούν να στηρίζουν ένα σπίτι μία οικογένεια μία οικοδομή;
Ακόμη και οι σύζυγοι πρέπει να έχουν το ζωτικό τους χώρο για να είναι και χωριστά και μαζί και η οικογένεια ευημερεί χωρίς ο ένας να πνιγεί τον άλλον και να την πληρώνει το παιδί. Ό Όμηρος έχει προβλέψει την αναγκαιότητα του ζωτικού χώρου των δύο συζύγων με την αντίστοιχη προσωπικότητα τους συμπληρωματική και όχι ανταγωνιστική και καταστροφική.
Ο προσωπικός χώρος ενός έμβιου όντος και ειδικά ανθρώπινου, αποτελείται από το σώμα του και τον αιθερικό ενεργειακό χώρο που το περιτυλίγει με όριο το άνοιγμα των χεριών και των ποδιών και κέντρο τον ομφαλό..
Αυτός είναι ο χώρος και τα όριά του μέσα στον οποίον επηρεάζεις τον άνθρωπο αν εισέλθεις εντός των ορίων. Και αυτός είναι ο λόγος που όταν πλησιάζουμε πολύ έναν άνθρωπο μπορεί να νιώσει ευχάριστα ή δυσάρεστα ειδικά όταν τον αγγίζουμε. Το βλέπουμε σε ένα παιδί που αντιδρά αυθόρμητα σε αυτό το άγγισμα και την εισβολή.
Ο ζωτικός χώρος ενός εμβρύου είναι μήτρα της μητέρας του και τα συναισθήματα της και η κατάσταση της μητέρας αποτυπώνονται στο έμβρυο και ακολουθούν το νεογέννητο μωρό δημιουργώντας έναν προσωπικό υποσυνείδητο χώρο, ομιχλώδες και βαλτώδες, όταν αυτές οι εμπειρίες είναι πραγματικά δυσάρεστες, όπως τις περισσότερες φορές επειδή το έμβρυο ζει μαζί με τη μητέρα του, ζει μαζί της με την αναπνοή της.
Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να προστατεύεται ιδιαίτερα η έγκυος γυναίκα και η μητέρα. Αποτελεί το μέλλον της κοινωνίας, τη βάση και τα γερά της θεμέλια. Και δυστυχώς αυτά τα θεμέλια είναι σαθρά με αποτέλεσμα όλη η κοινωνία να γκρεμίζεται σαν κάστρο στη άμμο μέσα σε μια βραδιά.
Αυτός είναι ο λόγος που η μητέρα και η έγκυος γυναίκα πρέπει να έχει το χώρο της για να είναι ήρεμη και να προστατεύεται όπως και το παιδί, ακόμη και από υπερβολική φωτογράφιση εκτεθειμένη σε δημόσια προβολή.
Ο ζωτικός χώρος σε έναν άνθρωπο είναι απαραίτητος να αναπτύξει την ατομικότητα του να μπορεί να έχει γνώμη άποψη κριτική σκέψη κρίση και διάκριση ως υπεύθυνος πολίτης εύρυθμης πολιτείας.
Όταν υπάρχει, δεν υπάρχει χωρικός χώρος για έναν άνθρωπο να ζήσει να σκεφτεί να ηρεμήσει δεν υπάρχει και σωστή Πολιτεία. Συνήθως δεν υπάρχει και χρόνος.
Ο πολίτης φτιάχνει την πολιτεία και η πολιτεία τον πολίτη σε αμφίδρομη διαλεκτική σχέση μεταξύ τους. Γιατί ο ζωτικός χώρος του πολίτη επηρεάζει το ζωτικό χώρο της πολιτείας και επηρεάζεται ή συντρίβεται μέσα σε μαζικοποιήσεις χειριστικές της κοινωνικής διαμόρφωσης, όπως βλέπουμε στα φαινόμενα του χουλιγκανισμού των γηπέδων της θρησκοληψίας, των κοινωνικών μέσων, των συναυλιών και των απέραντων σε μπαρ συνωστισμών.
Ο άνθρωπος χάνει την ατομικότητα του και μετατρέπεται σε έναν αγελαίο ον, έχει δηλαδή αγελαία ασυνειδησία και αντίδραση, όχι δράση.
Η αγελαία αυτή κατάσταση των ανθρώπων εξυπηρετεί μία διεφθαρμένη εξουσία που συντηρεί αυτά της αισθήματα αγελαιοποίησης γελοιοποίησης και μαζικοποίησης των ανθρώπων αλλά ποτέ μία σοφή ηγεσία.
Σε μία αγελαία κατάσταση οι άνθρωποι προσκυνούν έναν Θεό ή ένα Φύρερ ή ένα Γραμματέα, ή έναν Αυτοκράτορα και ουρλιάζουν και παραληρούν, σε μία όμως ατομική υπεύθυνη κατάσταση ενός πολίτη οι πολίτες είναι μαζί με τον ηγέτη τους, τον πρώτο μεταξύ ίσων, τον ακούν, τον συμβουλεύουν, τον συμβουλεύονται. Το κυριότερο τον εμπιστεύονται. Τον εμπιστεύονται γιατί έχει το πιο σημαντικό, την ακεραιότητα χαρακτήρος. Αυτό από το οποίο πάσχει σήμερα ολόκληρη η ανθρωπότητα. Η έλλειψη η απουσία χαρακτήρος και ζωτικού χώρου. Δεν είναι μόνο οι μαζικοποιημένοι καταναλωτές οπαδοί που κινούνται σαν συστάδες αμοιβάδων εδώ και εκεί και όπου τους ωθήσουν τα κοινωνικά μέσα που διαμορφώνουν τις ειδήσεις και δη, τις πρώτες, αλλά και οι υποτιθέμενοι αρχηγοί είναι μαζικοποιημένοι και χωρίς χώρο και χρόνο. Χώρο και χρόνο ούτε για να σκεφθούν. Κινούνται σαν ρομπότ μηχανικά λένε τις ίδιες ανοησίες παπαγαλίες, βγάζουν ηλίθιες φωτογραφίες με σκυλάκα και γατάκια, μας ενημερώνουν για τις μαγειρικές τους προτιμήσεις, ντύνονται το ίδιο ,με δεκάποντα γραβάτες και ζιβάγκο. Είναι συνέχεια συνωστισμένοι με κόσμο. Δεν έχουν προσωπικότητα γιατί δεν έχουν ούτε χώρο ούτε χρόνο. Φυσικά δεν έχουν ούτε χαρακτήρα.
Ο ζωτικός χώρος απασχόλησε ολοκληρωτικά καθεστώτα και απασχολεί και σήμερα νέες εκκολαπτόμενες αυτοκρατορίες γιατί οι άνθρωποι όταν στριμώχνονται καταφεύγουν σε μία επεκτατική πολιτική εναντίον των άλλων ανθρώπων. Και αυτό γιατί η εξουσία ζει σε βάρος του ζωτικού χώρου των ανθρώπων και τελικά σκάβει με την αμετροέπεια και την απληστία, τον λάκκο της και την μαύρη τρύπα που πέφτει μέσα.
Ο προσωπικός χώρος σε έναν άνθρωπο είναι απαραίτητος όχι μόνο για την σωματική του υγεία αλλά και την ψυχική και την πνευματική και όταν δεν υπάρχει, δεν έχουμε υγεία σε κανένα επίπεδο.
Ο κορωνοϊός ήρθε να μας δείξει ακριβώς αυτό το μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας της μαζικοποίησης και της εντατικοποίησης του συνωστισμού. Χιλιάδες άνθρωποι συνωστίζονται παντού δημιουργώντας μία συλλογική ασυνειδησία που καταστρέφει ολόκληρο τον πλανήτη μαζί με τα τελευταία ψήγματα της ατομικής ανθρώπινης συνείδησης. Η κατάληξη; Επιστροφή στην μαζικοποιημένη ανθρωπότητα και την αυτοκρατορία της ερμαφρόδιτης αμοιβάδας.

Οι Πολίτες είναι οι Κίονες που ομόφρονα στηρίζουν υπερασπίζουν την Πολιτεία τους, τον Ναό της Δημοκρατίας με πολιτική αγωγή ιθυφαλλικό λόγο και πυγμή. Για αυτό οι αρχαίοι ναοί είχαν ομόφρονες κίονες για να κρατούν την δημοκρατική οροφή. Ούτε τρούλους ούτε μιναρέδες ούτε πυραμίδες και τείχη τοίχους με μαζικοποιημένη παραγωγή.

Αστραία