Για μια ζωή απ’την αρχή απροσκύνητη!
Η Λεμουρία φημίζεται για τα σπήλαια της τις σπηλιές της. Εκεί βρήκαν καταφύγιο οι τροφοσυλλέκτες και οι πρώτες ανθρωπίδες. Ήταν η ιερή φάτνη τους μαζί με τα ζώα τους, τους βοσκούς και τα πρόβατα τους μέχρι που ήρθαν οι Μάγοι με τα Δώρα της Ατλαντίδας. Οι Λεμούριοι ήταν πολύ ευσεβείς άνθρωποι, πίστευαν στο Θεό Αφέντη τους και τον προσκυνούσαν συνεχώς επί 7 ημέρες, συμφώνως με την μέτρηση τους, από εκεί μας έμεινε και η εβδομάδα. Πολλές φορές επιδίδονταν και στον κανιβαλισμό, συνήθεια που διατήρησαν μέχρι των ημερών μας πολύ συγγενικοί λαοί τους και απαντάται και σε θρησκευτικά σλόγκαν σημερινής εποχής σε ανάμνηση του θρησκευτικού τότε γεγονότος.
Η Ατλαντίδα φημίζεται για την τεχνολογία της και τους γαλαζοφορεμένους βασιλιάδες της. Ήταν 10, όπως οι δέκα μήνες αργότερα προστέθηκαν και οι δύο και έγιναν 12 μήνες και 12 ζώδια.
Η αγία τριαδική κυβέρνηση ήταν μοιρασμένη στα τρία αδέρφια. Ο Ποσειδώνας είχε τη θρησκεία, ο Ζευς είχε την κοσμική εξουσία και έδινε το σκήπτρο στους βασιλιάδες και ο Πλούτωνας είχε την υπόγεια Στοά Μασονία ,αυτός και αυτή η Περσεφόνη με τα κρυμμένα μυστήρια, από τα Βαβυλωνιακά Καμπαλιστικά Αιγυπτιακά Ιουδαϊκά τα Καβείρια και τα Ελευσίνια.
Τα σπήλαια άρχισαν να λιγοστεύουν κατά τη διάρκεια της Ατλαντίδας και άρχισε να αναπτύσσεται το Άστυ, η πόλις δηλαδή και οι πολιτείες. Έχουμε έντονη την αστικοποίηση που γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη την Εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Α και Β και μετέπειτα φτάσαμε μέχρι το αδιαχώρητο των πόλεων του σύγχρονου Matrix.
Ήταν πολύ δύσκολο να δραπετεύσεις από τα Κυκλώπεια Σπήλαια της Λεμουρίας με τα Κυκλώπεια Τείχη τότε, για πολλούς λόγους. Οι κυριότεροι είναι όπως περιγράφεται γλαφυρά στα Έπη τα Ομηρικά:
Πρώτον, δεν μπορούσες να σκοτώσεις τον Κύκλωπα, ήταν υπέρμετρα πολύ δυνατός, ακόμη και να τον σκότωνες δεν θα μπορούσες να σηκώσεις την βαριά πέτρα της εισόδου γιατί τα αθέμιστα Λεμούρια κυρίαρχα όντα ήταν πάρα πολύ δυνατά και πολύ ψηλά. Δεύτερον, δεν θα μπορούσες να επιβιώσεις εύκολα φεύγοντας από αυτή τη σπηλιά, δεν είχες που να πας και έτσι καθόσουν υποτακτικά στη σπηλιά σου και το πολύ-πολύ να συμβιβαζόσουν με την δωρεά χάρη, να σε φάει τελευταίο ο Αφέντης σου και Θεός, ο οποίος απαιτούσε συνεχώς θυσίες από σένα ακόμη και τα παιδιά σου στα οποία είχε ιδιαίτερη αδυναμία για να δοκιμάζει ζηλότυπα τα μοναδικά συναισθήματα του για κείνον. Εμπνέοντας τον τρόμο φόβο και πλήρη υποταγή με αόριστες υποσχέσεις, τα συστατικά δηλαδή της θρησκείας.
Τα Ομηρικά Έπη είναι σύγχρονα σαφώς γραμμένα την μετα ατλαντική εποχή, αλλά έχουνε και Μνήμη από την παλαιά εποχή της Λεμουρίας και της Ατλαντίδας, εφόσον συνυπάρχει και η Καλυψώ η Ατλαντίδα κόρη αλλά και ο Κύκλωπας στην Οδύσσεια μέχρι που ο Οδυσσέας φτάνει στη Φαιακία.
Οι ειρηνικοί Φαίακες έχουν συγγένεια με τον Ποσειδώνα αλλά έχουν διαχωρίσει και τη θέση τους σε κόκκινη από γαλάζια γραμμή. Έχουνε εξελιγμένη Πολιτεία, έχουνε βουλή συμβούλιο, ακούνε τον λαό καθόλου διαφθορά, είναι μία ιδανική Πολιτεία, έχουν ψυχαγωγία αλλά είναι απομονωμένοι και φυσικά δοκιμάζουν και την οργή του Πασιφιστή Ποσειδώνα επειδή βοηθάνε τον Οδυσσέα να φτάσει στην πατρίδα του.
Η Φαιακία είναι όχι μόνο το μεταβατικό στάδιο της Λεμουρίας στην Ατλαντίδα που οραματίστηκε απελευθερωτικά ο όμηρος ποιητής των Ελλήνων, αλλά είναι και μία μελλοντική Πολιτεία πού αντιστοιχεί στον Άθλο του Ηρακλή με το Ελάφι την Αρτέμιδος ,και την Ελλάδα Υδροχόο σε παγκόσμια ηγεσία.
Η θεοσοφία και η Αλίκη Μπεϊλη δεν αντιστοιχεί την Έλαφο στον Υδροχόο και αυτό γιατί έχει μία άλλη ερμηνεία και εκδοχή που συμβαδίζει με την Θιβετιανή γραμμή του Ανατολικού Δράκοντα.
Αντιστοιχεί το Ελάφι της Αρτέμιδος στο ζώδιο του Καρκίνου ,ένα ζώδιο του νερού με σύμβολο ένα οστρακοειδές αρθρόποδο που κινείται πολύ αργά και πλάγια. Τι σχέση μπορεί να έχει με ένα ζώο που τρέχει ευθεία ελεύθερα και την ταχύτητα του ανέμου στα δάση με ένα ζώδιο του νερού;
Ο μόνος λόγος που η Μπέιλι αντιστοιχεί την Έλαφο στο ζώδιο του Καρκίνου είναι γιατί να θέλει να κλείσει την ανθρωπότητα στη σπηλιά του Κύκλωπα της Λεμουρίας παρέα με την Λερναία Ύδρα εκεί που πραγματικά αντιστοιχεί, στο ζώδιο του Καρκίνου και τόσες κεφαλές συμβούλια και οργανισμούς δημιουργεί. Αμετανόητοι μιας απάνθρωπης εποχής, νοσταλγοί.

Το Ελάφι όμως το ελευθερώνει ο Ηρακλής και η όμηρος Ελλάς Άρτεμις με ταχύτητες μεγάλες εγκαινιάζει την καινοφανή του Ανθρώπου Εποχή, με της Ελευθερίας, την Ιαχή.

. Αέρα….. σε Άνεμο Αλλαγής. Απροσκύνητα και από την Αρχή

Αστραία

Ο ζωτικός χώρος της ατομικότητας και της συλλογικότητας

ζ Οδυσσείας
σοὶ δὲ θεοὶ τόσα δοῖεν, ὅσα φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς, 180
ἄνδρα τε καὶ οἶκον, καὶ ὁμοφροσύνην ὀπάσειαν
ἐσθλήν· οὐ μὲν γὰρ τοῦ γε κρεῖσσον καὶ ἄρειον,
ἢ ὅθ’ ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητονἀνὴρ ἠδὲ γυνή· πόλλ’ ἄλγεα δυσμενέεσσι,
χάρματα δ’ εὐμενέτῃσι· μάλιστα δέ τ’ ἔκλυον αὐτοί.»

Οι δυο ομόφρονοι συζυγικοί ομηρικοί κίονες ξεχωριστοί
Γιατί ο Όμηρος λέει πως οι δυο σύζυγοι πρέπει να να στέκουν και μαζί και χωριστά σαν δύο κίονες στιβαροί και να ομονοούν να στηρίζουν ένα σπίτι μία οικογένεια μία οικοδομή;
Ακόμη και οι σύζυγοι πρέπει να έχουν το ζωτικό τους χώρο για να είναι και χωριστά και μαζί και η οικογένεια ευημερεί χωρίς ο ένας να πνιγεί τον άλλον και να την πληρώνει το παιδί. Ό Όμηρος έχει προβλέψει την αναγκαιότητα του ζωτικού χώρου των δύο συζύγων με την αντίστοιχη προσωπικότητα τους συμπληρωματική και όχι ανταγωνιστική και καταστροφική.
Ο προσωπικός χώρος ενός έμβιου όντος και ειδικά ανθρώπινου, αποτελείται από το σώμα του και τον αιθερικό ενεργειακό χώρο που το περιτυλίγει με όριο το άνοιγμα των χεριών και των ποδιών και κέντρο τον ομφαλό..
Αυτός είναι ο χώρος και τα όριά του μέσα στον οποίον επηρεάζεις τον άνθρωπο αν εισέλθεις εντός των ορίων. Και αυτός είναι ο λόγος που όταν πλησιάζουμε πολύ έναν άνθρωπο μπορεί να νιώσει ευχάριστα ή δυσάρεστα ειδικά όταν τον αγγίζουμε. Το βλέπουμε σε ένα παιδί που αντιδρά αυθόρμητα σε αυτό το άγγισμα και την εισβολή.
Ο ζωτικός χώρος ενός εμβρύου είναι μήτρα της μητέρας του και τα συναισθήματα της και η κατάσταση της μητέρας αποτυπώνονται στο έμβρυο και ακολουθούν το νεογέννητο μωρό δημιουργώντας έναν προσωπικό υποσυνείδητο χώρο, ομιχλώδες και βαλτώδες, όταν αυτές οι εμπειρίες είναι πραγματικά δυσάρεστες, όπως τις περισσότερες φορές επειδή το έμβρυο ζει μαζί με τη μητέρα του, ζει μαζί της με την αναπνοή της.
Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να προστατεύεται ιδιαίτερα η έγκυος γυναίκα και η μητέρα. Αποτελεί το μέλλον της κοινωνίας, τη βάση και τα γερά της θεμέλια. Και δυστυχώς αυτά τα θεμέλια είναι σαθρά με αποτέλεσμα όλη η κοινωνία να γκρεμίζεται σαν κάστρο στη άμμο μέσα σε μια βραδιά.
Αυτός είναι ο λόγος που η μητέρα και η έγκυος γυναίκα πρέπει να έχει το χώρο της για να είναι ήρεμη και να προστατεύεται όπως και το παιδί, ακόμη και από υπερβολική φωτογράφιση εκτεθειμένη σε δημόσια προβολή.
Ο ζωτικός χώρος σε έναν άνθρωπο είναι απαραίτητος να αναπτύξει την ατομικότητα του να μπορεί να έχει γνώμη άποψη κριτική σκέψη κρίση και διάκριση ως υπεύθυνος πολίτης εύρυθμης πολιτείας.
Όταν υπάρχει, δεν υπάρχει χωρικός χώρος για έναν άνθρωπο να ζήσει να σκεφτεί να ηρεμήσει δεν υπάρχει και σωστή Πολιτεία. Συνήθως δεν υπάρχει και χρόνος.
Ο πολίτης φτιάχνει την πολιτεία και η πολιτεία τον πολίτη σε αμφίδρομη διαλεκτική σχέση μεταξύ τους. Γιατί ο ζωτικός χώρος του πολίτη επηρεάζει το ζωτικό χώρο της πολιτείας και επηρεάζεται ή συντρίβεται μέσα σε μαζικοποιήσεις χειριστικές της κοινωνικής διαμόρφωσης, όπως βλέπουμε στα φαινόμενα του χουλιγκανισμού των γηπέδων της θρησκοληψίας, των κοινωνικών μέσων, των συναυλιών και των απέραντων σε μπαρ συνωστισμών.
Ο άνθρωπος χάνει την ατομικότητα του και μετατρέπεται σε έναν αγελαίο ον, έχει δηλαδή αγελαία ασυνειδησία και αντίδραση, όχι δράση.
Η αγελαία αυτή κατάσταση των ανθρώπων εξυπηρετεί μία διεφθαρμένη εξουσία που συντηρεί αυτά της αισθήματα αγελαιοποίησης γελοιοποίησης και μαζικοποίησης των ανθρώπων αλλά ποτέ μία σοφή ηγεσία.
Σε μία αγελαία κατάσταση οι άνθρωποι προσκυνούν έναν Θεό ή ένα Φύρερ ή ένα Γραμματέα, ή έναν Αυτοκράτορα και ουρλιάζουν και παραληρούν, σε μία όμως ατομική υπεύθυνη κατάσταση ενός πολίτη οι πολίτες είναι μαζί με τον ηγέτη τους, τον πρώτο μεταξύ ίσων, τον ακούν, τον συμβουλεύουν, τον συμβουλεύονται. Το κυριότερο τον εμπιστεύονται. Τον εμπιστεύονται γιατί έχει το πιο σημαντικό, την ακεραιότητα χαρακτήρος. Αυτό από το οποίο πάσχει σήμερα ολόκληρη η ανθρωπότητα. Η έλλειψη η απουσία χαρακτήρος και ζωτικού χώρου. Δεν είναι μόνο οι μαζικοποιημένοι καταναλωτές οπαδοί που κινούνται σαν συστάδες αμοιβάδων εδώ και εκεί και όπου τους ωθήσουν τα κοινωνικά μέσα που διαμορφώνουν τις ειδήσεις και δη, τις πρώτες, αλλά και οι υποτιθέμενοι αρχηγοί είναι μαζικοποιημένοι και χωρίς χώρο και χρόνο. Χώρο και χρόνο ούτε για να σκεφθούν. Κινούνται σαν ρομπότ μηχανικά λένε τις ίδιες ανοησίες παπαγαλίες, βγάζουν ηλίθιες φωτογραφίες με σκυλάκα και γατάκια, μας ενημερώνουν για τις μαγειρικές τους προτιμήσεις, ντύνονται το ίδιο ,με δεκάποντα γραβάτες και ζιβάγκο. Είναι συνέχεια συνωστισμένοι με κόσμο. Δεν έχουν προσωπικότητα γιατί δεν έχουν ούτε χώρο ούτε χρόνο. Φυσικά δεν έχουν ούτε χαρακτήρα.
Ο ζωτικός χώρος απασχόλησε ολοκληρωτικά καθεστώτα και απασχολεί και σήμερα νέες εκκολαπτόμενες αυτοκρατορίες γιατί οι άνθρωποι όταν στριμώχνονται καταφεύγουν σε μία επεκτατική πολιτική εναντίον των άλλων ανθρώπων. Και αυτό γιατί η εξουσία ζει σε βάρος του ζωτικού χώρου των ανθρώπων και τελικά σκάβει με την αμετροέπεια και την απληστία, τον λάκκο της και την μαύρη τρύπα που πέφτει μέσα.
Ο προσωπικός χώρος σε έναν άνθρωπο είναι απαραίτητος όχι μόνο για την σωματική του υγεία αλλά και την ψυχική και την πνευματική και όταν δεν υπάρχει, δεν έχουμε υγεία σε κανένα επίπεδο.
Ο κορωνοϊός ήρθε να μας δείξει ακριβώς αυτό το μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας της μαζικοποίησης και της εντατικοποίησης του συνωστισμού. Χιλιάδες άνθρωποι συνωστίζονται παντού δημιουργώντας μία συλλογική ασυνειδησία που καταστρέφει ολόκληρο τον πλανήτη μαζί με τα τελευταία ψήγματα της ατομικής ανθρώπινης συνείδησης. Η κατάληξη; Επιστροφή στην μαζικοποιημένη ανθρωπότητα και την αυτοκρατορία της ερμαφρόδιτης αμοιβάδας.

Οι Πολίτες είναι οι Κίονες που ομόφρονα στηρίζουν υπερασπίζουν την Πολιτεία τους, τον Ναό της Δημοκρατίας με πολιτική αγωγή ιθυφαλλικό λόγο και πυγμή. Για αυτό οι αρχαίοι ναοί είχαν ομόφρονες κίονες για να κρατούν την δημοκρατική οροφή. Ούτε τρούλους ούτε μιναρέδες ούτε πυραμίδες και τείχη τοίχους με μαζικοποιημένη παραγωγή.

Αστραία

μη ζητάς να δεις Σεμέλη το Θεό
θα καείς και αυτό δεν είναι καλό
ούτε για σένα ούτε για το Θεό

είναι πολύ προσωποκεντρικό και πολύ εγωιστικό
Η μεγαλύτερη τραγωδία σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας είναι η κατάληψη της ηθικής από τη θρησκεία. Άρθουρ Κλάρκ
Η καταπληκτική Ελληνική Μυθολογία μας λέει και μας διδάσκει πολλά στον αφηρημένο πυρήνα των ιστοριών της.
Ο Ζευς, άρχων του Ολύμπου άμα την παρουσία του, όλοι οι θεοί σηκώνονται όρθιοι, εγκαινιάζει τη νέα εποχή της ανθρωπότητας πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια μετά το τέλος της Τιτανομαχίας και την εποχή της Λεμουρίας.
Γεννά πολλά παιδιά όμορφα και λαμπερά γιατί ο νους του ανθρώπου όταν ενώνεται με νεαρές παρθένες ιδέες, δημιουργεί πράγματα καταπληκτικά για τον homo sapiens.
Ένα από αυτά είναι ο Διόνυσος, ο γιος της κόρης του Ανατολίτη Κάδμου, Σεμέλη Θεμέλη Θυώνη, θυελώδους άφρονος μητρός, η οποία υπό κατάληψη θρησκευτικής μανίας, ζήτησε να δει τον αληθινό Θεό και κάηκε από τον Αετό κοιτώντας τις απόρροιες του. Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους θρησκευόμενους μανιώδεις πιστούς.
Υπάρχει Θεός, δεν υπάρχει, ποιος θεός είναι αληθινός, ποιος είναι ο πραγματικός, πόσες υποστάσεις έχει ο Θεός; Ατελείωτα ψυχολογικά θεολογικά ερωτήματα και υπαρξιακά.
Ερωτήματα που βασάνισαν και βασανίζουν τους ανθρώπους που περπάτησαν σε αυτή τη γη προσπαθώντας ανέλπιδα να δώσουν μία απάντηση στην υπαρξιακή αγωνία αυτή.
Απαντήσεις προσπάθησαν να δώσουν και οι φιλόσοφοι και η επιστήμη και οι ιερείς διαφόρων ιερατικών σχολών και ιερατείων.
Οι απαντήσεις των ιερέων και των θεολόγων στερούνται και λογικής και σημασίας, αλλά και αξιοπιστίας, γιατί ο Θεός ανήκει σε αυτό που δεν μπορεί να γίνει Γνωστό με την ανθρώπινη μορφή. Ούτε στο Γνωστό, ούτε στο Άγνωστο, τζάμπα μιλάνε, εις μάτην δηλαδή, σε ατέλειωτα θεολογικά σεντόνια και συνέδρια να εξηγήσουν κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί και παίρνουν τον κόσμο στο λαιμό τους.
Αποτέλεσμα αυτής, της μη δυνατότητας, είναι η δημιουργία πλείστων ιερατείων και θρησκειών και θρησκευτικών και παραθρησκευτικών οργανώσεων, που ο καθένας διεκδικεί το δόγμα και το αλάθητο του δόγματος και της πίστης του, προσπαθώντας τι; Προσπαθώντας απλώς να πουλήσει Θεό, κάνοντας εμπόριο Θεού με απώτερο στόχο την εξουσία και την αποθησαύριση όπως αποδεικνύει περίτρανα η ιστορία των θρησκειών και των ιερατείων.
Γιατί έχουν τόσο επιτυχία οι θρησκείες; Οι ακραίοι ορθολογιστές, παγιδευμένοι στη δεξιά πλευρά θα υποτιμήσουν τη δύναμη της θρησκείας και της πίστης γιατί δεν βλέπουν από πού εκπέμπεται και από ποιο κέντρο της αριστερής πλευράς ελέγχεται. Η μάχη μεταξύ ορθολογιστών και θρησκείας ,είναι χαμένη από χέρι σε βάρος των πρώτων, γιατί οι φανατικοί ορθολογιστές δεν μπορούν να διακρίνουν με ποιον τρόπο μπορεί να τους χειριστεί η αριστερή πλευρά στην οποία ανήκει και η θρησκεία και τα ιερατεία. Το υποψιάζονται, αλλά δεν μπορούν να το διακρίνουν, γιατί απορρίπτουν την ύπαρξη της. Ίσως και να θεωρούν ανόητους 6 με 7 δισεκατομμύρια σήμερα κατοίκους της Γης πιστούς, που πιστεύουν κάπου σε κάποιον Θεό ή θρησκεία ως αληθινή. Δεν είναι ανόητοι, είναι χειραγωγήσιμοι παγιδευμένοι και όμηροι των θρησκευτικών δοξασιών.
Η εξήγηση είναι απλή.
Το που πιστεύει κάποιος και τι αντιλαμβάνεται καθορίζεται από το σημείο της αντίληψης του, είτε επιφανειακά όταν μετακινείται, είτε κάθετα όταν μετατοπίζεται σε βάθος.
Οι πρώτες μετακινήσεις αφορούν όλο το εύρος του Γνωστού είναι αυτό που λέμε ορθολογισμός, οι δεύτερες μετατοπίσεις αφορούν όλο το εύρος του Αγνώστου είναι αυτό που λέμε σιωπηλή γνώση.
Ο θεός, είναι κάτι που δεν μπορεί να ιδωθεί και να κατανοηθεί ούτε με τις μετακινήσεις του σημείου αντίληψης ούτε με τις μετατοπίσεις.
Το αποτέλεσμα είναι, όσοι το δοκίμασαν να έχουν καεί κοιτώντας απλώς τις απόρροιες του Αετού, δηλαδή οι άνθρωποι ή καίγονται κυριολεκτικά και μεταφορικά ή τρελαίνονται ή καταλήγουν θρησκόληπτοι και θρησκομανείς να προσκυνούν και να λατρεύουν ένα είδωλο που βλέπουν, όπως ένας ναρκομανής, ενώ είναι μία απλή μετακίνηση και μετατόπιση του σημείου συναρμογής.
Ο πολεμιστής και ένας άνθρωπος της γνώσης, βλέπει και τις δυο πλευρές και τα δύο κέντρα εκπόρευσης της γνώσης και επειδή είναι πρακτικός άνθρωπος ποτέ δεν ασχολείται με αυτό που δεν μπορεί να γίνει Γνωστό, ακόμη και αν ρίξει φευγαλέες ματιές στις απόρροιες του Αετού. Είναι πάντοτε προφυλαγμένος και προστατευμένος πίσω από την ασπίδα της σύνδεσης των γεγονότων και συμβεβηκότων. Έτσι δεν γίνεται έρμαιο ούτε των θρησκειών ούτε των θρησκειολογιών ούτε των θεολογικών και των θρησκευτών
Πράγμα που σημαίνει ότι ξέρει τα όριά του, τα χαράζει ή τα ερευνά, ενίοτε τα υπερβαίνει αλλά ποτέ δεν φεύγει από τα όρια του κύκλου του και από το κέντρο ισορροπίας του κύκλου του για να γίνει πιόνι στα ιερατεία των εμπόρων του Θεού και στους αρχιερείς της διαφθοράς και της θεοπλοκής.
Τα πράγματα είναι απλά, κάποιοι το γνωρίζουν πολύ καλά, και ιεράρχες και θρησκευτές γιατί έχουν την γνώση, αντί να εξηγήσουν την πραγματική κατάσταση στον κόσμο, εξακολουθούν να τον ταΐζουν χόρτο πουλώντας φύκια με μεταξωτές κορδέλες και να τον απομυζούν ενεργειακά.
Υπήρχε πραγματικά όμως στην Αρχαία Ελλάδα αφιερωμένος σε έναν άγνωστο θεό τω αγνώστω θεώ;
Μπορεί και να υπήρχε, οι αρχαίοι Έλληνες υπήρξαν ευφυείς άνθρωποι και διορατικοί.
Οι χριστιανοί όμως που ακολούθησαν ήταν πάρα πολύ πονηροί και απατεώνες, αξιοποίησαν αυτή την ιστορία μαζί με την πλατωνική Θεολογία, (κάπου έπρεπε να στηρίξουν το επιχείρημα τους ) και άλωσαν την ελληνική ιστορία με το πρόσχημα ενός εσταυρωμένου υπαρκτού ή ανύπαρκτου ιστορικού προσώπου και ενός Αποστόλου του, επίσης υπαρκτού ή ανύπαρκου ιστορικού προσώπου.
Οι περισσότερες ιστορίες του χριστιανισμού είναι κατασκευασμένες και ανύπαρκτες. Θα μπορούσε να είναι μία μυθολογία με την ανοχή του μύθου, αλλά η εξουσία δεν το θεωρεί έτσι. Το περνάει ως απόλυτη θεόπνευστη αλήθεια, κυριολεξία και πραγματικά γεγονότα. Και εκεί είναι το πρόβλημα και όχι η μυθολογία.
Ο χριστιανισμός πάγωσε και πάγωσε το σημείο αντίληψης της ανθρωπότητος 2000 περίπου χρόνια.
Τι κέρδισε ο κόσμος από αυτό και τι κέρδισαν οι χριστιανοί και η ανώτατη χριστιανική εξουσία;
Ο κόσμος από αυτά δεν κέρδισε τίποτα. Ούτε σώθηκε, ούτε καλύτερος έγινε, ούτε σοφότερος, ούτε πιο έξυπνος ούτε πιο δίκαιος, αντιθέτως γνώρισε μεγάλη λεηλασία με τους θρησκευτικούς χριστιανικούς πολέμους την χριστιανική αποικιοκρατία και την άγρια σταυροφορία.
Οι χριστιανοί κάποιοι από αυτούς κέρδισαν τον παράδεισο;
Κανείς δεν μας το έχει επιβεβαιώσει με βεβαιότητα. Αυτό αποτελεί μία εικασία, φρούδες ελπίδες των θρησκόληπτων χριστιανών.
Η ανώτατη όμως, θρησκευτική εξουσία ιεραρχία, κέρδισε την εξουσία, ισχύ (ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήτες) τα λεφτά παχυλούς μισθούς και μία μεγάλη περιουσία που ήταν και το ζητούμενο.
Το πρόβλημα με την θρησκευτική εξουσία είναι, ότι όταν κρύβεται πίσω από τον θεό και μένει στο απυρόβλητο. Απαγορεύει την κρίση και την κριτική και επικαλείται σεβασμό, ένα σεβασμό που δεν το δικαιούται, δεν έχει σεβαστεί και πολλά στον άνθρωπο και την λογική του. Δεν μπορεί να εκπροσωπεί την ηθική, γιατί έχει αποδειχτεί πως απουσιάζει συνεχώς από την ιερατική σχολή.
Η υπόλοιπη εξουσία, η κοινοβουλευτική κομματοκρατία, υπουργοί βουλευτές και πρόεδροι ως εκλέξιμοι, υπόκεινται σε μία κριτική. Αυτή αποτελεί και μια δικλείδα ασφαλείας και είναι η διαφορά από τη θρησκευτική εξουσία με την κομματική σημαντική. Τον βουλευτή τον εκλέγεις, τον θεό δεν μπορείς.
Μία κομματική εξουσία μπορεί να γίνει μία καλή ηγεσία, μία θρησκευτική δεν μπορεί ποτέ. Από τη φύση της είναι ληστρική παράλογη και υπνωτική, είναι ναρκωτικό, για αυτό και πρέπει, από μία σωστή πολιτεία να αποβληθεί δια παντός και να μείνει προσωπική υπόθεση του καθενός.
Διότι και τους ανθρώπους καίει και τα μυαλά τους μουδιάζει στο κοίταγμα της Ποσειδώνιας Μέδουσας. Η θρησκεία είναι παραπροϊόν του φόβου. Σε μαρμαρώνει.
Άμα δώσεις εξουσία στους ιεράρχες και στη θρησκεία, έχεις χάσει την Πολιτεία και την Παιδεία. Είναι σαν να έχεις δώσει το Νομισματικό Ταμείο στους τραπεζίτες και εσύ να φτιάχνεις νόμους για την Δικαιοσύνη και την Ελευθερία.
«Τω αγνώστω θεώ», λοιπόν σημαίνει να μην ασχολείσαι με το Θεό και να μην κοιτάς τον Αετό
Λέει και το εξαιρετικά απλό, που θα το ξαναπώ.
Ο θεός με τους θεούς και ο άνθρωπος με τους ανθρώπους, αυτό είναι αρκετό για έναν άνθρωπο λογικό.

Τα ακούς Σεμέλη….μην ασχολείσαι με αυτό που δεν μπορεί με την ανθρώπινη μορφή, να γίνει Γνωστό.
Αστραία

οι ασθένειες της σύγχρονης πόλης
Καμιά πόλη δεν θα έπρεπε να είναι τόσο μεγάλη ώστε να μην μπορεί να την περπατήσει κάποιος μέσα σε ένα πρωινό.
Cyril Connolly, 1903-1974, Βρετανός συγγραφέας

Ασθένεια ή χωρίς σθένος χωρίς δύναμη χωρίς άμυνα και ασπίδα οργανισμός, αρρώστια χωρίς ρώμη ισχύ.
Η υγεία είναι η καλή ροή της ενέργειας  ισορροπία ιοντική  ψυχική πνευματική σωματική.
Από τις πόλεις  κράτη στις πόλεις τέρατα, από τους τροφοσυλλέκτες στα σπήλαια και στα σύγχρονα άστεα
Παρόλο που πολλοί θρησκευόμενοι άνθρωποι όλων των θρησκειών φλερτάρουν με τα σπήλαια τα  ξεροπήγαδα  τους στύλους και την μοναχική άγαμη ζωή   για να ζουν  παρέα με το Θεό, ο πολιτισμός είναι η συγκέντρωση των ανθρώπων σε ένα χώρο με κοινά ενδιαφέροντα νόμους και κανόνες που καθορίζονται από την πολιτεία  των πολιτών, την πόλη εξ΄ού και πολίτης. Συνεισφέρουν όλοι  οι πολίτες και στο δημογραφικό πρόβλημα και στον πολιτισμό.
Οι παλιές πόλεις επειδή είχαν λίγο πληθυσμό, η Γη ήταν αραιοκατοικημένη,  είχαν τις προδιαγραφές για μία καλή υγεία και την καλή ανάπτυξη των πολιτών μέχρι να φτάσουμε στο σύγχρονο φαινόμενο της υπεραστικοποίησης , της συγκέντρωσης δηλαδή των ανθρώπων στις πόλεις και την ερημοποίηση της υπαίθρου.
Με μία πρώτη ματιά θα λέγαμε ότι είναι αποτέλεσμα του καπιταλισμού δεν είναι ακριβώς  έτσι, γιατί το φαινόμενο έχει αρχίσει να αναπτύσσεται από τη δημιουργία της Ρώμης και συνεχίστηκε με την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης για να φτάσει  στο Matrix της Νέας Υόρκης πριν δηλ την εμφάνιση του καπιταλισμού και μάλιστα την εποχή του άκρατου θεοκρατισμού.
Και οι Ρωμαίοι  της Δυτικής Ρώμης αλλά και οι Ρωμαίοι της Ανατολικής Β΄ Ρώμης, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έκαναν το λάθος να ερημώσουν την ύπαιθρο και τα χωριά  και να συγκεντρώσουν όλο τον πληθυσμό στις αντίστοιχες πρωτεύουσες Ρώμη και Κωνσταντινούπολη. Αυτό το πλήρωσαν ακριβά. Όλοι οι αυτοκράτορες  και ειδικά ο  κτιστομανής Ιουστινιανός,  έκτιζαν συνεχώς  διάφορα κτίσματα καταστρέφοντας  τα παλιά και μεταφέροντας τα οικοδομικά υλικά  σε υπερβάλλοντα πολεοδομικό ζήλο, ειδικά μοναστήρια και εκκλησιές,  αφύσικα  όμως πολλές, που δεν προσέφεραν τίποτα και στην ασφάλεια της αυτοκρατορίας αλλά και στην ανάπτυξη του πολιτισμού για να μην πούμε της συνείδησης.
Με αποκορύφωμα τα τείχη, τα περίφημα τείχη που  συναντάμε στην Βαβυλώνα η οποία γκρεμίζεται από τον Αλέξανδρο και στην Τροία που πολιορκείται από τον Αχιλλέα και εκπορθείται  από τον Οδυσσέα  που γνώριζε πολλών ανθρώπων  πόλεις άστεα.

πολλῶν δ᾿ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω, α Οδυσσείας ,3
Οι σημερινές  μεγαλουπόλεις έχουν γίνει μία τεράστια φυλακή για τον σύγχρονο άνθρωπο,όχι μόνο δεν βοηθούν στην υγεία του αλλά τον αρρωσταίνουν πιο πολύ γιατί οι συνθήκες διαβίωσης έχουν γίνει πλέον  νοσηρές και αφόρητες.
Το τσιμέντο η έλλειψη πρασίνου η έλλειψη κήπου  τα γυάλινα κτίρια οι πολυκατοικίες μεσοτοιχίες τα αυτοκίνητα η αδυναμία στάθμευσης το κυκλοφοριακό ο συνωστισμός η επιρροή από τις διαφορές ακτινοβολίες η πολυπολιτισμικότητα, έχουν μία αρνητική επίπτωση στην υγεία για να προσθέσουμε την φτώχεια την ισοπέδωση την ανεργία τη μοναξιά.  Έτσι καταλήγουμε στην κατάθλιψη την ανεξέλεγκτη  εγκληματικότητα τις διάφορες ψυχικές ασθένειες και τις σωματικές καρκίνος, καρδιοπάθειες με αποκορύφωση τον κορωνοϊό.
Αν πιστεύει κανείς ότι μπορούν αυτά τα προβλήματα υγείας να λυθούν μέσα σε αυτές τις σύγχρονες μεγαλουπόλεις με τον ίδιο τρόπο σκέψης που τα δημιούργησε  και μόνο με ένα εμβόλιο της τρίτης της τετάρτης και της δέκατης δόσης  στρουθοκαμηλίζει και αυταπατάται οικτρά.
Εδώ που φτάσανε τα πράγματα ήδη   έπρεπε να παρθούν  νέα μέτρα  σοφά για να θωρακιστεί  η δημόσια υγεία, ένα από αυτά είναι η αποκέντρωση και η μεταφορά της πρωτεύουσας της Ελλάδος σε νέο χώρο  με νέα  πολεοδομία και ρυμοτομία . Καμία πόλη της Ελλάδος δεν πρέπει να υπερβαίνει τον πληθυσμό των 100 ή 200 χιλιάδων κατοίκων.
Για αυτά τα μέτρα απαιτείται και μία νέα σοφή ηγεσία με όραμα πυγμή και τόλμη και γοητεία.
Ας ελπίσουμε  ότι θα βρεθεί για να  αναλάβει την πρωτοβουλία

Αστραία