Ο ζωτικός χώρος της ατομικότητας και της συλλογικότητας

ζ Οδυσσείας
σοὶ δὲ θεοὶ τόσα δοῖεν, ὅσα φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς, 180
ἄνδρα τε καὶ οἶκον, καὶ ὁμοφροσύνην ὀπάσειαν
ἐσθλήν· οὐ μὲν γὰρ τοῦ γε κρεῖσσον καὶ ἄρειον,
ἢ ὅθ’ ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητονἀνὴρ ἠδὲ γυνή· πόλλ’ ἄλγεα δυσμενέεσσι,
χάρματα δ’ εὐμενέτῃσι· μάλιστα δέ τ’ ἔκλυον αὐτοί.»

Οι δυο ομόφρονοι συζυγικοί ομηρικοί κίονες ξεχωριστοί
Γιατί ο Όμηρος λέει πως οι δυο σύζυγοι πρέπει να να στέκουν και μαζί και χωριστά σαν δύο κίονες στιβαροί και να ομονοούν να στηρίζουν ένα σπίτι μία οικογένεια μία οικοδομή;
Ακόμη και οι σύζυγοι πρέπει να έχουν το ζωτικό τους χώρο για να είναι και χωριστά και μαζί και η οικογένεια ευημερεί χωρίς ο ένας να πνιγεί τον άλλον και να την πληρώνει το παιδί. Ό Όμηρος έχει προβλέψει την αναγκαιότητα του ζωτικού χώρου των δύο συζύγων με την αντίστοιχη προσωπικότητα τους συμπληρωματική και όχι ανταγωνιστική και καταστροφική.
Ο προσωπικός χώρος ενός έμβιου όντος και ειδικά ανθρώπινου, αποτελείται από το σώμα του και τον αιθερικό ενεργειακό χώρο που το περιτυλίγει με όριο το άνοιγμα των χεριών και των ποδιών και κέντρο τον ομφαλό..
Αυτός είναι ο χώρος και τα όριά του μέσα στον οποίον επηρεάζεις τον άνθρωπο αν εισέλθεις εντός των ορίων. Και αυτός είναι ο λόγος που όταν πλησιάζουμε πολύ έναν άνθρωπο μπορεί να νιώσει ευχάριστα ή δυσάρεστα ειδικά όταν τον αγγίζουμε. Το βλέπουμε σε ένα παιδί που αντιδρά αυθόρμητα σε αυτό το άγγισμα και την εισβολή.
Ο ζωτικός χώρος ενός εμβρύου είναι μήτρα της μητέρας του και τα συναισθήματα της και η κατάσταση της μητέρας αποτυπώνονται στο έμβρυο και ακολουθούν το νεογέννητο μωρό δημιουργώντας έναν προσωπικό υποσυνείδητο χώρο, ομιχλώδες και βαλτώδες, όταν αυτές οι εμπειρίες είναι πραγματικά δυσάρεστες, όπως τις περισσότερες φορές επειδή το έμβρυο ζει μαζί με τη μητέρα του, ζει μαζί της με την αναπνοή της.
Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να προστατεύεται ιδιαίτερα η έγκυος γυναίκα και η μητέρα. Αποτελεί το μέλλον της κοινωνίας, τη βάση και τα γερά της θεμέλια. Και δυστυχώς αυτά τα θεμέλια είναι σαθρά με αποτέλεσμα όλη η κοινωνία να γκρεμίζεται σαν κάστρο στη άμμο μέσα σε μια βραδιά.
Αυτός είναι ο λόγος που η μητέρα και η έγκυος γυναίκα πρέπει να έχει το χώρο της για να είναι ήρεμη και να προστατεύεται όπως και το παιδί, ακόμη και από υπερβολική φωτογράφιση εκτεθειμένη σε δημόσια προβολή.
Ο ζωτικός χώρος σε έναν άνθρωπο είναι απαραίτητος να αναπτύξει την ατομικότητα του να μπορεί να έχει γνώμη άποψη κριτική σκέψη κρίση και διάκριση ως υπεύθυνος πολίτης εύρυθμης πολιτείας.
Όταν υπάρχει, δεν υπάρχει χωρικός χώρος για έναν άνθρωπο να ζήσει να σκεφτεί να ηρεμήσει δεν υπάρχει και σωστή Πολιτεία. Συνήθως δεν υπάρχει και χρόνος.
Ο πολίτης φτιάχνει την πολιτεία και η πολιτεία τον πολίτη σε αμφίδρομη διαλεκτική σχέση μεταξύ τους. Γιατί ο ζωτικός χώρος του πολίτη επηρεάζει το ζωτικό χώρο της πολιτείας και επηρεάζεται ή συντρίβεται μέσα σε μαζικοποιήσεις χειριστικές της κοινωνικής διαμόρφωσης, όπως βλέπουμε στα φαινόμενα του χουλιγκανισμού των γηπέδων της θρησκοληψίας, των κοινωνικών μέσων, των συναυλιών και των απέραντων σε μπαρ συνωστισμών.
Ο άνθρωπος χάνει την ατομικότητα του και μετατρέπεται σε έναν αγελαίο ον, έχει δηλαδή αγελαία ασυνειδησία και αντίδραση, όχι δράση.
Η αγελαία αυτή κατάσταση των ανθρώπων εξυπηρετεί μία διεφθαρμένη εξουσία που συντηρεί αυτά της αισθήματα αγελαιοποίησης γελοιοποίησης και μαζικοποίησης των ανθρώπων αλλά ποτέ μία σοφή ηγεσία.
Σε μία αγελαία κατάσταση οι άνθρωποι προσκυνούν έναν Θεό ή ένα Φύρερ ή ένα Γραμματέα, ή έναν Αυτοκράτορα και ουρλιάζουν και παραληρούν, σε μία όμως ατομική υπεύθυνη κατάσταση ενός πολίτη οι πολίτες είναι μαζί με τον ηγέτη τους, τον πρώτο μεταξύ ίσων, τον ακούν, τον συμβουλεύουν, τον συμβουλεύονται. Το κυριότερο τον εμπιστεύονται. Τον εμπιστεύονται γιατί έχει το πιο σημαντικό, την ακεραιότητα χαρακτήρος. Αυτό από το οποίο πάσχει σήμερα ολόκληρη η ανθρωπότητα. Η έλλειψη η απουσία χαρακτήρος και ζωτικού χώρου. Δεν είναι μόνο οι μαζικοποιημένοι καταναλωτές οπαδοί που κινούνται σαν συστάδες αμοιβάδων εδώ και εκεί και όπου τους ωθήσουν τα κοινωνικά μέσα που διαμορφώνουν τις ειδήσεις και δη, τις πρώτες, αλλά και οι υποτιθέμενοι αρχηγοί είναι μαζικοποιημένοι και χωρίς χώρο και χρόνο. Χώρο και χρόνο ούτε για να σκεφθούν. Κινούνται σαν ρομπότ μηχανικά λένε τις ίδιες ανοησίες παπαγαλίες, βγάζουν ηλίθιες φωτογραφίες με σκυλάκα και γατάκια, μας ενημερώνουν για τις μαγειρικές τους προτιμήσεις, ντύνονται το ίδιο ,με δεκάποντα γραβάτες και ζιβάγκο. Είναι συνέχεια συνωστισμένοι με κόσμο. Δεν έχουν προσωπικότητα γιατί δεν έχουν ούτε χώρο ούτε χρόνο. Φυσικά δεν έχουν ούτε χαρακτήρα.
Ο ζωτικός χώρος απασχόλησε ολοκληρωτικά καθεστώτα και απασχολεί και σήμερα νέες εκκολαπτόμενες αυτοκρατορίες γιατί οι άνθρωποι όταν στριμώχνονται καταφεύγουν σε μία επεκτατική πολιτική εναντίον των άλλων ανθρώπων. Και αυτό γιατί η εξουσία ζει σε βάρος του ζωτικού χώρου των ανθρώπων και τελικά σκάβει με την αμετροέπεια και την απληστία, τον λάκκο της και την μαύρη τρύπα που πέφτει μέσα.
Ο προσωπικός χώρος σε έναν άνθρωπο είναι απαραίτητος όχι μόνο για την σωματική του υγεία αλλά και την ψυχική και την πνευματική και όταν δεν υπάρχει, δεν έχουμε υγεία σε κανένα επίπεδο.
Ο κορωνοϊός ήρθε να μας δείξει ακριβώς αυτό το μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας της μαζικοποίησης και της εντατικοποίησης του συνωστισμού. Χιλιάδες άνθρωποι συνωστίζονται παντού δημιουργώντας μία συλλογική ασυνειδησία που καταστρέφει ολόκληρο τον πλανήτη μαζί με τα τελευταία ψήγματα της ατομικής ανθρώπινης συνείδησης. Η κατάληξη; Επιστροφή στην μαζικοποιημένη ανθρωπότητα και την αυτοκρατορία της ερμαφρόδιτης αμοιβάδας.

Οι Πολίτες είναι οι Κίονες που ομόφρονα στηρίζουν υπερασπίζουν την Πολιτεία τους, τον Ναό της Δημοκρατίας με πολιτική αγωγή ιθυφαλλικό λόγο και πυγμή. Για αυτό οι αρχαίοι ναοί είχαν ομόφρονες κίονες για να κρατούν την δημοκρατική οροφή. Ούτε τρούλους ούτε μιναρέδες ούτε πυραμίδες και τείχη τοίχους με μαζικοποιημένη παραγωγή.

Αστραία

σε ιθύ πορεία ευθεία
με πλοία ιστιοφόρα
Δύο σημεία ορίζουν μια ευθεία καθέτως ή οριζοντίως, τρία ένα επίπεδο επιφάνεια στεριά.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των Ομηρικών Επών είναι οι νήες τα πλοία και η θάλασσα, το νερό.
Με την παρουσίαση των νηών ξεκινάει η Β Ιλιάδος Ελλάδος και τα κοίλα πλοία μελανά και πορφυρά των Αχαιών πολεμιστών που ξεκινούν για μία στεριά με τείχη ψηλά της ύλης Τροίας Ιλίας.
Η επιστροφή βρίσκει τον Οδυσσέα να παλεύει με τέρατα και σημεία για να φτάσει στη Εστία Ιθάκη οσία πατρίδα. Τα πλοία χάνονται βυθίζονται όπως και ανθρώπων τα μυαλά στου αγριεμένου Ποσειδώνα, τα νερά .
Τα πλοία είναι  κοίλες εγκεφαλικές κατασκευές του νου. Μπορούν να επιπλεύσουν στο νερό και να ισορροπήσουν, αν έχουν το σωστό έρμα, εκτός και αν τρυπήσουν και, φέρουν ιστία κατάρτια πού τα βοηθούν με τον άνεμο κυκλοφορούν, δηλ το σωστό συναίσθημα νερό και την ορθή λογική, αέρας.
Η αρσενική γιανγκ λογική είναι ευθεία, είναι κατάρτι, ιστίο, κίονας είναι φαλλός ιθυφαλλικός, είναι η σκέψη, λογική είναι επιστήμη.
Η θηλυκή γιν έμπνευση είναι κοίλη, είναι μήτρα, είναι κυοφορία, είναι μούσα, είναι τέχνη είναι ενόραση είναι φιλοσοφία .
Ο συνδυασμός αυτών των δύο, κάνει ένα πλοίο αβύθιστο και συναντιούνται στον ομφαλό ,στη περιοχή της κοιλίας Εστίας. Η κοίλη μήτρα και ο κοίλος εγκέφαλος γεννούν ένα όρθιο άνθρωπο «κίονα» στη γη. Ούτε μενίρ, ούτε οβελίσκους, ούτε πυραμίδες, ούτε ουρανοξύστες, ούτε κυρτά καπέλα τρούλους και μιναρέδες. Καρυάτιδες και Κούρους.
Η υπερβολή της ύλης και η κατάχρηση της επιστήμης, η απληστία για τα υλικά αγαθά σε συνδυασμό με την θρησκοληψία θεοσοφία ως εξουσία, δημιουργεί φτιάχνει της Τροίας και τα τείχη τα ψηλά.
Ο ιθυφαλλικός φαλλός, αν δεν μπει σε κοίλο πλοίο βυθίζεται αμέσως στα Ποσειδώνια νερά και στα βαθιά, αλλά και στα ρηχά. Οι άνδρες δεν επιβιώνουν εύκολα από την τρίαινα του υδάτινου θεού.
Ο Ηρακλής για να  διασχίσει τον Ωκεανό, απαίτησε και πήρε από τον Ήλιο το χρυσό κύπελλο, χρύσεον  δέπας, ενώ ο Οδυσσέας χάνει όλα τα πλοία και  με μια σχεδία, αναγκάζεται να κολυμπήσει γυμνός μέχρι να φτάσει σε μία φιλική στεριά την Φαιακία με φαιά εγκεφαλική ουσία, οσία για την ανοσία της ανοησίας.
Η Εστία Ιθάκη πατρίδα είναι ακόμη μακριά. Προϋπόθεση για αυτή παραμένει η Αρετή.
Γιατί;
Γιατί η πατρίδα, homeland, πέρα από μία λογική και ευφυία απαιτεί την ακεραιότητα χαρακτήρα που πρέπει να την διαθέτουν και οι αρσενικοί και οι θηλυκοί πολεμιστές πολίτες οπλίτες της. Έξυπνους ανθρώπους, ίσως να έχουμε πολλούς και με πτυχία και μεταπτυχιακά (όταν δεν είναι πλαστά) και με σπουδαία βιογραφικά( όταν δεν είναι ψεύτικα ) εκείνο που λείπει η ακεραιότητα και  ο  χαρακτήρας. Δεν τον διαθέτουν, για αυτό είμαστε σε αυτό το χάλι.
Δεν αρκεί να είσαι έξυπνος, πρέπει να είστε σωστός φιλόσοφος σοφός ενώνοντας τα δύο σημεία των δύο κύκλων, της λογικής και της έμπνευσης σε γέφυρες αμφίδρομης κατανόησης.
Μετά σηκώνεις απαλά, προσεκτικά, έναν πεσμένο και σπασμένο κίονα καθέτως στο επίπεδο της γνώσης αποκτώντας το ύψος μιας υψηλής ορεσίβιας συνείδησης, την ακεραιότητα, το βλέμμα και  το ατένισμα της.

Σήκω όρθιος, στάσου όρθιος, κατάρτι και κίονας, σε μια στεριά νησί  ιερή γη που σε περιμένει! Σήκω!

Αστραία

Νήες, Εστία, Πατρίδα, Ιθάκη, Φαιακία,  Τροία, Οδυσσέας, Ποσειδώνας,  Νερό, Συναίσθημα, Ευθεία, Κοιλότητα Αέρας, Λογική,  Έμπνευση, Ακεραιότητα, Χαρακτήρας, Κατάρτι,  Ιστίον, Κίων

ένα κέντρο ισορροπίας περιμένουν σε ένα παράλογο κόσμο

και μια  επιστροφή της λογικής στο κέντρο της
Κάθε σώμα κάθε υλικό αντικείμενο έχει ένα κέντρο βάρους, που είναι το κέντρο ισορροπίας του και εκεί ισορροπεί, όποια κίνηση και αν κάνει. Κάθε σπίτι κάθε οίκος χαράσσει τα όρια της ιδιοκτησίας και της οικίας του που είναι ιερή. Κάθε κάθε χώρα έχει την πρωτεύουσα της και το κυβερνείο της που την κυβερνά και από εκεί, διοικεί.
Κάθε πόλη παλαιότερα είχε μία κεντρική φλόγα στο κέντρο της πλατείας της, αφιερωμένη στη θεά Εστία που την κρατούσε ασβέστη. Ακόμη και όταν έφευγαν οι άποικοι, παίρναν μαζί τους αυτή τη φλόγα και την εγκαθιστούσαν στην καινούργια πόλη που φτιάχνανε, κουβαλώντας την, πρωτίστως στην καρδιά τους συμβολικά. Ήταν αυτή η φλόγα η ιερή, το αείζωον πυρ στα σκοτάδια της νύχτας τα βαθιά και τους οδηγεί σαν φάρος σε νερά ασφαλή.
Δεν ξέρουμε αν οι πρώτοι όρθιοι άνθρωποι στη γη, ήταν άποικοι από άλλους πλανήτες και δεν ξέρουμε τι βρήκαν και συνάντησαν εδώ όταν αποβιβάστηκαν, εκείνο που ξέρουμε σίγουρα είναι, ότι κάποιοι άνθρωποι ζήσανε περιπλανώμενοι πλανήτες( όχι τουρίστες ) αναγκαστικά νομάδες και κυνηγοί χωρίς βάση σταθερή, μέχρι που συνάντησαν τα πρώτα σπήλαια. Μπήκαν μέσα για να ζεσταθούν και να φάνε λίγο τυρί. Ήταν και ο Κύκλωπας εκεί μαζί; Πολύ πιθανόν, όπως η Οδύσσεια για την κατάσταση στην όψιμη Λεμουρία, μας  την εξιστορεί.
Εκείνο που γνωρίζουμε επίσης είναι,  ότι απουσιάζει το όνομα της Εστίας από τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος και στη θέση που θα έπρεπε να βρίσκεται κάποιος πλανήτης υπάρχουν μόνο κομματιασμένοι αστεροειδείς. Έχει κατακερματιστεί θα έλεγε κανείς.
Επίσης απουσιάζει η αναφορά της Θεάς και της Εστίας από τα Ομηρικά Έπη και είναι ένα ερώτημα μεγάλο και βαθύ.
Η Ιθάκη είναι το νησί του Οδυσσέα είναι η Εστία του, είναι ιερή του γη. Πού βρίσκεται και γιατί ο Όμηρος  αυτή τη λέξη δεν χρησιμοποιεί. Την αγνοεί;
Οι γεωλογικές μεταβολές και γεωπολιτικές αλλαγές για την κυριαρχία και την εξουσία, δεν έχουν αφήσει κανέναν άνθρωπο να στεριώσει στο δικό του νησί, γη. Ξεριζώνοντας όλους τους ανθρώπους, τους μεταφέρουν από δω και από κει για δική τους χρήση  σκοπιμότητα και βολή. Οι μεγάλοι πόλεμοι των ειρηνιστών, κυρίως θρησκευτικοί, με το πρόσχημα του Θεού, έχουν καταστρέψει κυριολεκτικά την Γη, την τελευταία των Ιχθύων Εποχή και, συνεχίζουν. Ο θεοσοφιστής πασισφιστής ΟΗΕ αφού έχει βολευτεί πίσω από αναπαυτικά καθίσματα και παχυλούς μισθούς, εκφωνεί πού και πού, κανένα λόγο για την ειρήνη που εύχεται να επικρατήσει με διπρόσωπες ευχολογίες τρίτου τύπου.
Ο Οδυσσέας φεύγει για τον μεγάλο πόλεμο και οι υπόλοιποι αρχηγοί, φεύγουν όλοι. Οι Τρώες έχουν κλέψει την Ελένη. Το κέντρο ισορροπίας της Ελλάδος παραπαίει. Οι γυναίκες και τα παιδιά μένουν για να κρατήσουν τις εύθραυστες ισορροπίες και τους περιμένουν.
Αν φύγουν όλοι και δεν υπάρχει κανείς να σε περιμένει, δεν υπάρχει και κανένας λόγος να επιστρέψει κάποιος. Ούτως ή άλλως δεν θα έχει πού να επιστρέψει, αν τίποτα δεν απομένει.
Αυτός είναι ο σπουδαίος ρόλος της ρίζας, της καταγωγής, της φυσικής της χώρας της πατρίδας της Εστίας και φυσικά μιλούμε για μία πολιτισμική κοινωνία και όχι για την επιστροφή στη σπηλαιώδη Λεμουρία.
Όλες οι χώρες, όλες οι πατρίδες και όλες οι πνευματικές ιδεολογίες δεν μπορούν να υπάρξουν, αν δεν έχουν ένα υλικό στήριγμα μία έκταση μία περιοχή, μία στεριά ένα τονάλ, ένα νησί ύλης. Αυτοί που ισχυρίζονται πως η πατρίδα του ανθρώπου είναι ο παράδεισος με τον Θεό και το πνεύμα εκεί να κατοικεί και την νοσταλγούν πολύ, (χωρίς να βιάζονται ιδιαίτερα και να το συναντήσουν ) μπορούν και το ισχυρίζονται γιατί πατούν πόδια τους σε μια υλική γη, ομιλούν για τον θεό που τους βολεύει, σε μία χώρα που τους επιτρέπει να θεολογούν υποκριτικά και ακόμη χειρότερο να θησαυρίζουν επί της γης, εκμεταλλευόμενοι όλους τους φυσικούς πόρους, μιλώντας για τον παράδεισο εκτός αυτής.
Έτσι λοιπόν η πατρίδα του ανθρώπου, έχει μία υπόσταση ύλη περιοχή, σύνορα, είναι ένα νησί. Το πρώτο νησί που αναδύεται με μεγάλη δυσκολία από την θάλασσα την κοσμική της αντίληψης του ανελέητου Ποσειδώνα είναι η Δήλος, για να γεννηθεί εκεί ο Απόλλων ο θεός του φωτός μαζί με την σύγχρονη σχετικά συνείδηση, του homo sapiens των 2 εκατομμυρίων ετών.
Το δεύτερο νησί περιμένει έναν Οδυσσέα ταξιδευτή και πολεμιστή να επιστρέψει στην ιερή γη και είναι η Ιθάκη. Η Πηνελόπη είναι πάντα εκεί, γιατί ποτέ δεν έφυγε και είναι ο φάρος που τον Οδυσσέα να επιστρέψει πίσω ασφαλής, οδηγεί.
Δύο είναι τα αρχετυπικά σύμβολα αυτής της μεγάλης περιπέτειας και επιστροφής. Το ένα είναι το ιστίον, το κατάρτι στο πλοίο που ο Οδυσσέας δένεται για να μείνει σταθερός σε αγριεμένη θάλασσα Σειρήνων, στα βράχια να μη τσακιστεί και, το δεύτερο είναι ο κίων, που η Πηνελόπη πάντα στέκεται και ακουμπά όταν τη σκάλα του παλατιού κατεβαίνει.
Με βάση αυτούς τους κίονες της επαγωγική σκέψης και τα ιστία της αναγωγικής σκέψης, αναζητούμε την σύγχρονη Εστία, της πολιτείας, το κέντρο βάρους της και το κέντρο ισορροπίας της. Πού είναι; Ποιος το κρατά και ποιος μένει. Ποιος περιμένει;
Το σπίτι, η οικογένεια, η Εστία στη σύγχρονη Ελλάδα είναι μία κατάσταση ρημαγμένη. Δεν είναι μόνο ότι οι άντρες έχουν βγει για το μεροκάματο και να κατακτήσουν τα τείχη της Τροίας που τους περιμένει, αλλά η σύγχρονη μορφή εργασιακής δουλείας, καμία γυναίκα στο σπίτι δεν έχει αφήσει να περιμένει και να το προστατεύει. Η οικία έχει καταντήσει ένα ξέφραγο αμπέλι. Ο άντρας μία δουλειά ζητιανεύει, η γυναίκα βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο σκληραίνει, οι γιαγιάδες και οι παππούδες δεν χωράνε σε ένα σπίτι κλουβί με την μεσοτοιχία θα παρεμβαίνει. Τα παιδιά είναι μόνα τους και με πλαστικά παιχνίδια και βίντεο clip κρατούν την τηλεόραση συνεχώς αναμμένη. Έτσι δεν υπάρχει τίποτα και κάνεις. Ούτε σπίτι ούτε οικογένεια ούτε παιδιά ούτε γονείς. Όλοι το έλεος της αλητείας της χρηματοπιστωτικής.
Οι πόλεις δεν έχουν στο κέντρο τους, ούτε ισορροπία, ούτε ένα δημαρχείο της προκοπής. Οι δρόμοι κλείνουν σε περίπτωση κυκλοφοριακής αιχμής και το κυκλοφοριακό και το κυκλοφορικό δημιουργούν νοσήματα ασθένειες φύσεως πανδημικής.
Πού είναι η πρωτεύουσα της χώρας, σε τι κατάσταση είναι; Πού είναι η φλόγα στο κέντρο της χώρας και της πρωτεύουσας μία φλόγα η δυνατή, την Ελλάδα να φωτίζει Πρυτανίς Ιερή;
Χωρίς κέντρο ισορροπίας, χωρίς κέντρο βάρους και αρμονίας χωρίς φλόγα λαμπερή, όχι ξένη και δανεική, φερμένη από άλλες θρησκευτικές  χώρες, ( η Ελλάδα έχει δική  της φλόγα πρωτογενή ), χωρίς Εστία Ιερή, χωρίς τη γυναίκα σε θέση σωστή, χωρίς τα παιδιά να μεγαλώνουν και να παίζουν και να ακούν ιστορίες γύρω από ένα τζάκι που καίγονται τα κούτσουρα της Αιγηίδας σε φωτιά σιγανή, χωρίς αυτούς που περιμένουν δεν υπάρχει καμία επιστροφή.
Ας φτιάξουμε την Ελλάδα και το νησί της ύλης με επαναδιάταξη της ενέργειας εργονομική και όλα και όλοι θα επιστρέψουν στη θέση τους σε μια μεγάλη γιορτή.

Τοποθετώντας τη φλόγα στο κέντρο της ισορροπίας της και δύο κίονες δίπλα της, ΧΧ Πηνελόπη και  Οδυσσέας ΧΥ, νους και ψυχή ενωμένοι μαζί και ένα χαρούμενο παιδί, τον Τηλέμαχο με την καρδιά του ζωντανή.

Αστραία