στον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Καίσαρα Φλάβιο Θεοδόσιο Αύγουστο

ΣΑΝ ΧΘΕΣ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 27 π.Χ. – Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος απονέμει τον τίτλο του Αυγούστου στον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα Οκταβιανό, Pater Patriae, Πατριάρχη της Ρώμης σηματοδοτώντας την αρχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Θεοκρατίας και το τέλος της Δημοκρατίας. Θεοποιώντας τον εαυτό του, την σύζυγό του και συγκεντρώνοντας όλους τους τίτλους στο πρόσωπο του με το μήνα Αύγουστο αφιερωμένο στον Αυτοκράτορα. Η λέξη και η έννοια του Αυτοκράτορα, ήταν άγνωστη στους Έλληνες και στην Δύση, αλλά πολύ γνωστή στην Ανατολή με όλη την νοοτροπία που κουβαλούσε τα προσκυνήματα και την εθελοδουλία μαζί με την θεοκρατία.
Θα συνεχιστεί με τον επίσης θεοποιηθέντα πατέρα του Αγίου Θεοδόσιου Αυτοκράτορος, του γνωστού «φιλέλληνος » από την Ιβηρία. Μέντορας του ο Άγιος Αβρόσιος υπέρμαχος της αγαμίας……

Θα ανθίσει η θρησκευτική »τέχνη» της αγιογραφίας με το σκελετωμένα σώματα των αγίων, τα βουδιστικά φωτοστέφανα των ιλλουμινάτι στο κεφάλι, τον σταυρό, τα σαδομαζοχιστικά βασανιστήρια και τη βαριά διακοσμητική διακόσμηση »μπαρόκ» των χριστιανικών ναών μαζί με τις ασιατικές ενδυμασίες της ασιατικής Λεμουρίας των θρησκευτικών ταγών. Όλη η ανθρωπότητα παγιδευμένη στην σπηλιά του Κύκλωπα και ΟΜΗΡΟΣ στο κελί των εγωκεντρικών ΜΟΝΑΧΩΝ.

Επίσημα ξεκινά η Εποχή των Ιχθύων με την άνοδο του χριστιανισμού στην εξουσία σε απόλυτη ηγεμονία και αρχίζει το ταξίδι του Οδυσσέα στην αγριεμένη θάλασσα του Ποσειδώνα να καταδιώκει τους Έλληνες με μανία.

Θα τελειώσει 2000 χρόνια μετά, 20 Αιώνες  »Χήνες» όπως τις βλέπει η Πηνελόπη Πηνέλωψ «πάπια» στον όνειρο της….όπως τους βλέπουμε και εμείς να κυλούν στον ρου της Ιστορίας με τα πούπουλα και τα φτερά της αλληγορικής Ελεύθερης Οδυσσείας

Αστραία

επί Θεοδοσίου Α΄Φλάβιου Αυγούστου από την Ισπανία

Οβελίσκοι Φαραώ στην Ρωμαϊκή θεοκρατία (Ό, τι δεν κατέστρεφαν, το έκλεβαν ) και βάζαν τους πνευματικούς ταγούς , τους Γότθους να πατάξουν στο ( πνευματώδη ) Ιππόδρομο, τον ντόπιο πληθυσμό της Θεσσαλονίκης, τον νατιβισμό, αγρίως.

Η ανατολική όψη του βάθρου φέρει επιγραφή σε άπταιστα πέντε λατινικά εξάμετρα .

DIFFICILIS QVONDAM DOMINIS PARERE SERENIS
IVSSVS ET EXTINCTIS PALMAM PORTARE TYRANNIS
OMNIA THEODOSIO CEDVNT SVBOLIQVE PERENNI
TER DENIS SIC VICTVS EGO DOMITVSQVE DIEBVS
IVDICE SVB PROCLO SVPERAS ELATVS AD AVRAS
Δηλ. Μετάφραση: στα Ελληνικά«Παλαιότερα [ήμουν] απρόθυμος να υπακούσω σε ειρηνικούς κυρίους και διέταξα να κουβαλήσω την παλάμη [της νίκης] για τυράννους τώρα νικημένους και ξεχασμένους. [Αλλά] όλα παραδίδονται στον Θεοδόσιο και στους αιώνιους απογόνους του. εξημερώθηκε σε τρεις φορές δέκα ημέρες, υψώθηκε προς τους ουρανούς υπό τον κυβερνήτη Πρόκλου .

Ο Οβελίσκος του Θεοδοσίου) είναι ο αρχαίος αιγυπτιακός οβελίσκος του Φαραώ Thutmose III που αναστηλώθηκε στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης (γνωστός σήμερα ως At Meydanı ή Sultanahmet Meydanı , στη σύγχρονη πόλη της Κωνσταντινούπολης , Τουρκία ) από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Θεόδωρο τον Α΄ τον 4ο αιώνα μ.Χ.

Ιστορία
Ο οβελίσκος ανεγέρθηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της 18ης δυναστείας από τον Φαραώ Thutmose III (1479–1425 π.Χ.) στα νότια του έβδομου πυλώνα του μεγάλου ναού του Karnak . Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνστάντιος Β’ (337–361 μ.Χ.) τον είχε με έναν άλλο οβελίσκο μεταφέρθηκε κατά μήκος του ποταμού Νείλου στην Αλεξάνδρεια για να τιμήσει τα 20 χρόνια στο θρόνο του το 357. Ο άλλος οβελίσκος ανεγέρθηκε στη ράχη του Circus Maximus στη Ρώμη το φθινόπωρο εκείνου του έτους, και είναι τώρα γνωστός ως οβελίσκος του Λατερανού . Ο οβελίσκος που θα γινόταν ο οβελίσκος του Θεοδοσίου παρέμεινε στην Αλεξάνδρεια μέχρι το 390. όταν ο Θεοδόσιος Α’ (379–395 μ.Χ.) το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη και το έβαλε στον Ιπποδρόμου.

Ο Οβελίσκος του Θεοδοσίου είναι από κόκκινο γρανίτη από το Ασουάν και αρχικά είχε ύψος 30 μέτρα, όπως ο Οβελίσκος του Λατερανού . Το κάτω μέρος υπέστη φθορές στην αρχαιότητα, πιθανότατα κατά τη μεταφορά ή την αναστήλωσή του, και έτσι ο οβελίσκος έχει σήμερα ύψος μόλις 18,54 m ή 25,6 m αν συμπεριληφθεί η βάση. Μεταξύ των τεσσάρων γωνιών του οβελίσκου και του βάθρου υπάρχουν τέσσερις χάλκινοι κύβοι, που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά και την επανέγερσή του.

Κάθε μία από τις τέσσερις όψεις του έχει μια ενιαία κεντρική στήλη επιγραφής, που γιορτάζει τη νίκη του Thutmose III επί των Mitanni που έλαβε χώρα στις όχθες του Ευφράτη περίπου το 1450 π.Χ

Ο Θεοδόσιος Α΄ (Flavius Theodosius Augustus[1], 11 Ιανουαρίου 347 – 17 Ιανουαρίου 395), γνωστός και ως Μέγας Θεοδόσιος, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 379 έως το 395, ως ο τελευταίος αυτοκράτορας τόσο στο ανατολικό όσο και στο δυτικό ήμισυ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, πριν χωριστούν τα δύο αυτά ημίσεα. Αφού αποδέχθηκε το θρόνο, αγωνίστηκε εναντίον των Γότθων και άλλων βαρβάρων που εισέβαλαν στην αυτοκρατορία.

Βασίλευσε ως συναυτοκράτορας αρχικά με το Γρατιανό και Ουαλεντινιανό Β΄ μέχρι το 383, στη συνέχεια μόνο με τον Ουαλεντινιανό Β΄ και από το 392 και μετά με συναυτοκράτορα τον γιο του Αρκάδιο.. Παντρεύτηκε αρχικά τη Φλασίλλα με την οποία απέκτησε τον Αρκάδιο, τον Ονώριο και την Αιλία Πουλχερία ( ισπανικής καταγωγής ) και αργότερα την αδερφή του Ουαλεντινιανού Γάλλα ή Γκάλλα, κόρη της Ιουστίνας από την οποία απέκτησε την Γάλλα Πλακιδία, ή Γκάλλα Πλακιντία ( γοτθικής καταγωγής)

Ο Θεοδόσιος ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας που κυβέρνησε ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πριν χωριστεί οριστικά η διοίκησή της μεταξύ Δύσης και Ανατολής .

Τον Μάιο του 381, ο Θεοδόσιος συγκάλεσε μια νέα οικουμενική σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη για να επιδιορθώσει το σχίσμα μεταξύ Ανατολής και Δύσης με βάση την ορθοδοξία της Νίκαιας. Το συμβούλιο συνέχισε να ορίζει την ορθοδοξία, συμπεριλαμβανομένου του Τρίτου Προσώπου της Τριάδας, του Αγίου Πνεύματος, ως ίσο με τον Πατέρα και «προερχόμενο» από Αυτόν. Η σύνοδος επίσης «καταδίκασε τις Απολλωνικές και Μακεδονικές αιρέσεις, διευκρίνισε τις δικαιοδοσίες των επισκόπων σύμφωνα με τα αστικά όρια των επισκοπών. και έκρινε ότι η Κωνσταντινούπολη ήταν δεύτερη σε προτεραιότητα μετά τη Ρώμη»

Στις 27 Φεβρουαρίου του 380 αναγνώρισε τον Χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας δηλώνοντας «επιθυμούμε όλα τα διάφορα υπήκοα έθνη […] να ακολουθούν την Θρησκεία που παραδόθηκε στους Ρωμαίους από τον άγιο απόστολο Πέτρο» και στις 8 Νοεμβρίου του 392 έθεσε εκτός νόμου τις αρχαίες θρησκείες. Στις 2 Μαΐου του 381 εξέδωσε το λεγόμενο «έδικτο κατά των αποστατών» με το οποίο τιμωρούσε με πλήρη στέρηση δικαιωμάτων δικαιοπραξίας όλους τους πρώην χριστιανούς που επέστρεφαν στην Εθνική Θρησκεία. Στις 21 Δεκεμβρίου του 382 απαγόρευσε με ποινή θανάτου και δήμευση της περιουσίας των ενόχων Εθνικών (που χαρακτηρίζονται «παράφρονες» και «ιερόσυλοι»), κάθε μορφή θυσίας, μαντικής, ψαλμωδιών προς τιμή των Θεών ή τις απλές επισκέψεις σε αρχαίους Ναούς.

Το 384 διέταξε την κατεδάφιση ή το σφράγισμα ειδωλολατρικών Ιερών και υπέγραψε νέα απαγόρευση των θυσιών, ενώ στις 24 Φεβρουαρίου του 391 ανανέωσε την πλήρη απαγόρευση των θυσιών, των επισκέψεων σε ειδωλολατρικούς ναούς: «Κανείς δεν θα μολυνθεί με θυσίες και σφάγια, κανείς δεν θα πλησιάσει ή θα εισέλθει σε Ναούς, ούτε θα σηκώσει τα μάτια σε εικόνες φτιαγμένες από ανθρώπινο χέρι, διαφορετικά θα είναι ένοχος μπροστά στους ανθρώπινους και τους θεϊκούς νόμους». Ως συνέπεια της διογκούμενης έλλειψης ανεκτικότητας, το 392 καταστράφηκε ο μεγάλος ναός του Σέραπι στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σταμάτησαν να δίνονται επιχορηγήσεις προς τα παγανιστικά ιερατεία, ενώ αυξήθηκε η οχλοκρατική βία εναντίον των παγανιστικών ναών και ομοιωμάτων με την υποκίνηση των μοναχών.

Ο Μέγας κατά την Εκκλησία, Θεοδόσιος απαγόρευσε την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων, με την αιτιολογία ότι είχαν πάρει πλέον μια καθαρά ωφελιμιστική κατεύθυνση, με επιδείξεις μονομάχων, θεάματα τσίρκων και εκτεταμένο επαγγελματισμό, θεάματα που ήταν ασύμβατα με την νοοτροπία του Χριστιανισμού. ( ενώ ο Ιππόδρομος που κυκλοφορούσε γυμνή, η Θεοδώρα του Ιουστινιανού, ήταν θεάρεστον θέαμα και συμβατό …. ) («Η μεγαλύτερη ευεργεσία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες», γράφει ο π. Γ. Μεταλληνός στο έργο του «Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;», «ήταν η παύση τους [«στο πλαίσιο όμως της απαγορεύσεως κάθε εθνικής θρησκευτικής εκδηλώσεως», σημειώνει και παραπέμπει], όπως είχαν καταντήσει».)

Θεοδοσιανά διατάγματα
Σύμφωνα με το The Cambridge Ancient History , ο Θεοδοσιανός Νόμος Κώδικας είναι ένα σύνολο νόμων, που χρονολογούνται αρχικά από τον Κωνσταντίνο έως τον Θεοδόσιο Α’, που συγκεντρώθηκαν μαζί, οργανώθηκαν ανά θέμα και επανεκδόθηκαν σε όλη την αυτοκρατορία μεταξύ 389 και 391.

Ο Θεοδοσιανός Νομικός Κώδικας υπήρξε για πολύ καιρό μια από τις κύριες ιστορικές πηγές για τη μελέτη της Ύστερης Αρχαιότητας. Ο Gibbon περιέγραψε τα Θεοδοσιανά διατάγματα, στα Απομνημονεύματά του , ως έργο ιστορίας και όχι νομολογίας. Ο Μπράουν λέει ότι η γλώσσα αυτών των νόμων είναι ομοιόμορφα σφοδρή και οι ποινές είναι σκληρές και συχνά τρομακτικές, με αποτέλεσμα ορισμένοι ιστορικοί, όπως ο Ramsay MacMullen , να τους βλέπουν ως «κήρυξη πολέμου» στις παραδοσιακές θρησκευτικές πρακτικές.

Μισαλλοδοξίες του Χριστιανικού κόσμου σε κατάχρηση εξουσίας

Αστραία

Ο Πρίαμος και η Ελένη στα τείχη της Τροίας

Με τον χριστιανισμό και τον θεό

Πως χτίστηκαν τα τείχη της νέας Ρώμης την Εποχή του Ποσειδώνα
Αν θέλετε να μάθετε τι πιστεύει ο Θεός για το χρήμα, απλώς ρίξτε μια ματιά στους ανθρώπους που το έδωσε και τι τείχη εκκλησίες ναούς ιεραρχίες νομισματικά ταμεία έχουν φτιάξει με αυτό. Είναι »  το χρήμα θεός » πάνω από τον κάθε θεό οποιαδήποτε θρησκείας που όλοι  σαν δούλοι προσκυνούν  και όλο μιλούν  «για θεό» με σεντόνια θεοσοφίας με  το πολύ «κυρ ελέησον»  που βαριέται και ο θεός.
395 – Πεθαίνει ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α΄ που εορτάζεται σήμερα 17 Ιανουαρίου ως  Άγιος της ορθόδοξης εκκλησίας και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διαιρείται μόνιμα στη Ανατολική Τρωική Αυτοκρατορία υπό τον Αρκάδιο, και τη Δυτική Τρωική Αυτοκρατορία υπό τον Ονώριο.
Ο Ισπανός Μέγας Θεοδόσιος γεννήθηκε στην Κόκα της Ισπανίας Ρωμαϊκής καταγωγής από τον Ρωμαίο στρατηγό επίσης Θεοδόσιο.
Στις 27 Φεβρουαρίου του 380 αναγνώρισε τον Χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας δηλώνοντας «επιθυμούμε όλα τα διάφορα υπήκοα έθνη […] να ακολουθούν την Θρησκεία που παραδόθηκε στους Ρωμαίους από τον άγιο απόστολο Πέτρο» και στις 8 Νοεμβρίου του 392 έθεσε εκτός νόμου τις αρχαίες θρησκείες. Στις 2 Μαΐου του 381 εξέδωσε το λεγόμενο «έδικτο κατά των αποστατών» με το οποίο τιμωρούσε με πλήρη στέρηση δικαιωμάτων δικαιοπραξίας όλους τους πρώην χριστιανούς που επέστρεφαν στην Εθνική Θρησκεία. Στις 21 Δεκεμβρίου του 382 απαγόρευσε με ποινή θανάτου και δήμευση της περιουσίας των ενόχων Εθνικών (που χαρακτηρίζονται «παράφρονες» και «ιερόσυλοι»), κάθε μορφή θυσίας, μαντικής, ψαλμωδιών προς τιμή των Θεών ή τις απλές επισκέψεις σε αρχαίους Ναούς.
Το 384 διέταξε την κατεδάφιση ή το σφράγισμα ειδωλολατρικών Ιερών και υπέγραψε νέα απαγόρευση των θυσιών, ενώ στις 24 Φεβρουαρίου του 391 ανανέωσε την πλήρη απαγόρευση των θυσιών, των επισκέψεων σε ειδωλολατρικούς ναούς: «Κανείς δεν θα μολυνθεί με θυσίες και σφάγια, κανείς δεν θα πλησιάσει ή θα εισέλθει σε Ναούς, ούτε θα σηκώσει τα μάτια σε εικόνες φτιαγμένες από ανθρώπινο χέρι, διαφορετικά θα είναι ένοχος μπροστά στους ανθρώπινους και τους θεϊκούς νόμους». Ως συνέπεια της διογκούμενης έλλειψης ανεκτικότητας, το 392 καταστράφηκε ο μεγάλος ναός του Σέραπι στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σταμάτησαν να δίνονται επιχορηγήσεις προς τα παγανιστικά ιερατεία, ενώ αυξήθηκε η οχλοκρατική βία εναντίον των παγανιστικών ναών και ομοιωμάτων με την υποκίνηση των μοναχών.
Το σκοτάδι άρχισε να πέφτει πυκνό και ο ποσειδώνιος ωκεανός να αγριεύει μανιασμένα. Αυτόν τον ωκεανό που έπρεπε να διασχίσει ο Οδυσσέας μετά την καταστροφή της Τροίας από τον Αλέξανδρο Αχιλλέα.
Το 27 π.Χ. – Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος απονέμει τον τίτλο του Αυγούστου στον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα Οκταβιανό, σηματοδοτώντας την αρχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αρχίζει η Εποχή των Ιχθύων των 2000 χρόνων και οι Τρώες του Αινεία είναι στη ΡΟΜΑ Ρώμη ΑΜΟΡ της μεγάλης Ρωμανίας.
Ποιοι είναι οι Τρώες; Ποια είναι η Τροία;
Η Τροία είναι ένα θεοσοφιστικό σύστημα εξουσίας που χτίζεται στο υλικό πεδίο στην ύλη με τη βοήθεια δύο θεών και ενός θνητού. Του Απόλλωνα που σημαίνει συνείδηση, του Ποσειδώνα πού είναι η μεταφυσική γνώση και του Αιακού πού είναι δημιουργός των Μυρμιδόνων και γιος του Διός. Ο Ζευς, το μέγα  νοητικό δεν συμφωνεί με την κατασκευή της, δεν το θεωρεί δίκαιο και σωστό.
Η Τροία χτίζεται και γκρεμίζονται πολλές φορές από την εποχή του Ηρακλή που ήταν και ο πρώτος πορθητής. Είναι άδικη και μπαμπέσα εκμεταλλεύτρια.
Οι Τρώες είναι κλέφτες, κλέβουν τη γνώση την ομορφιά την Ωραία Ελένη με δόλωμα την αγάπη και την κρατούν φυλακισμένη τάζοντας  λίγα ψίχουλα ΑΜΟΡ στους ανθρώπους. Με αυτή τη γνώση φτιάχνουν τα τείχη της Τροίας τα ψηλά .
Η Αφροδίτη η θεά της αγάπης σώζει τον αγαπημένο της γιο τον Αινεία που καταφεύγει στη Ρώμη Roma amor με έναν έρωτα τρελό για τον θεό.
Η Εποχή του των Ιχθύων του Ποσειδώνα ξεκινά με την αναβίωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στα κύματα του Ποσειδώνα  που ψηλώνουν σε άγρια θυμικά..
Στο υλικό πεδίο η κτίση της Τροίας ολοκληρώνεται με την άνοδο του Θεοδοσίου στο θρόνο και του χριστιανισμού στην εξουσία. Ο εξαγορασμένος Πρίαμος θα τοποθετηθεί στη Δύση και στην Ανατολή και θα αρχίσει να γεννάει πολλά παιδιά, όλες τις αιρέσεις του χριστιανισμού.
Στο αιθερικό πεδίο αρχίζει η Οδύσσεια, η επιστροφή του Ελληνισμού και ο τελευταίος άθλος του Ηρακλή.
Ο Ηρακλής ξεκινά την αναζήτηση των Μήλων των Εσπερίδων. Η Αθανασία θα είναι μέγα θέμα για τα επόμενα 2.000 χρόνια και το μότο του χριστιανισμού που τον επιδιώκει απεγνωσμένα  μέσα από τις πυραμίδες των θεοσοφικών ταγμάτων των  αυτοκρατόρων φαραώ. Ο φόβος του θανάτου και η προσδοκία της αθανασίας θα ξεπροβάλλει από τα κύματα του Ατλαντικού Ωκεανού στη νήσο της Ωγυγίας.
Πολλοί Οδυσσείς θα μείνουν εκεί και θα ξεμείνουν. Δεν θα μπορέσουν να φύγουν ποτέ. Τα παιδιά τους οι Λατίνοι, θα δημιουργήσουν το Λάτιο και τη γλώσσα τη Λατινική. Ένας από αυτούς τους Οδυσσείς που ξέμειναν εκεί ήταν και ο άγιος Αντώνιος ο Ασκητής. Στη συνάντησή του με τον πειρασμό και στη συνομιλία του αυτή, ξεγελάστηκε από την Ατλαντίδα κόρη που του υποσχέθηκε κάτι που του ανήκε και ήταν δικό του, από την αρχή. Η αμβροσία είναι περιττή.
Η Τροία θα συνεχίσει μέχρι την κρίση την χρηματοπιστωτική. Τα καινούργια παιδιά του Πρίαμου, απατεώνες όλοι τους ολκής, έχουν φτιάξει το ΔΝΤ την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, την ΕΕ, τον ΟΗΕ την Wall Street βάζοντας όλο τον κόσμο σε ένα μνημόνιο μεγάλης κλοπής, αλλά ο Νίο Ηρακλής αντιμετωπίζει τον κ, Smith σε διαδικτυακά καταστρώματα τηλεμαμαχικής γραφής.
«Δώσε μου εμένα την άδεια να τυπώνω το χρήμα και κάνει εσύ όσους νόμους θέλεις για τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία».
λέει ένας πρόεδρος της νεο Ατλαντικής φυλής.
Κάποιος θα πρέπει να του πει πως δεν μπορεί να τυπώνει συνεχώς το χρήμα και αέρα κοπανιστό. Όλα έχουν τα όρια τους. Όταν αυτό το όριο  ξεπεραστεί τα ΤΕΙΧΗ καταρρέουν στη στιγμή και κανένας θεός δεν θα τον λυπηθεί.
© Αστραία