Λαδωνία Λακωνία Λεμουρία Δρακονία Αρκαδία Ετεοκρητία

Μην ξυπνάτε τον πολυκάρηνο Αθάνατο Δράκο που ονειρεύεται

Τον κοίμισε ο Ηρακλής και πήρε τα Μήλα της Αθανασίας από τον Κήπο της Εσπερίας.
Τον ξύπνησαν, οι σισύφειοι αρνητές του θανάτου οι Ατλαντίδες με τις φαραωνικές θρησκείες και φτιάχνουν πυραμίδες κάλπικης Αθανασίας . Τρέχουν τώρα και αποκάμουν γιατί τα κουκιά μετρούν και δεν τους φθάνουν.

Στην ελληνική μυθολογία, ο Λάδων ήταν ο δράκος που φύλαγε τα χρυσά «Μήλα των Εσπερίδων» στο δένδρο της ζωής, μαζί με τις Εσπερίδες ως γιος της Γαίας. Ο Ησίοδος τον θεωρούσε «χθόνιον όφιν» (του εσωτερικού της γης) και στη Θεογονία του γράφει ότι ο Λάδων ήταν παιδί του Φόρκυος και της Κητούς. Κατά την αρχαιότερη παράδοση, ο Λάδωνας ορίσθηκε από τη θεά Ήρα ως φύλακας των μήλων για να πολεμήσει αναγκαστικά με τον Ηρακλή, ή επειδή οι κόρες του Άτλαντα έκλεβαν τα μήλα.

Οι αρχαίοι συγγραφείς φαντάζονταν τον Λάδωνα «υπερμεγέθη», με εκατό κεφάλια, και πίστευαν ότι είχε την ικανότητα να παραμένει συνεχώς άυπνος. Αναφέρεται και το επίθετο «πολυκάρηνος» = «πολυκέφαλος». Αλλού απαντάται ως «δράκων αθάνατος», κι όμως σκοτώθηκε από τον Ηρακλή όταν αυτός πραγματοποιούσε τον άθλο του να φέρει τα Μήλα των Εσπερίδων και μεταμορφώθηκε σε αστερισμό από τον Δία. Αυτός κατά τον Υγίνο είναι ο αστερισμός Δράκων.

Ο Λάδων απεικονίζεται σε πολλές παραστάσεις που σχετίζονται με τον μύθο των Εσπερίδων. Συνήθως είναι ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από δέντρο ή στη ρίζα του, ενώ κοντά στέκεται ο Ηρακλής με το ρόπαλό του, έτοιμος να το χτυπήσει. Παραστάσεις του Λάδωνα σώζονται σε αγγεία, τοιχογραφίες, νομίσματα (τετράδραχμα της Κυρήνης του 5ου αιώνα π.Χ.) και δακτυλιολίθους. Το φίδι απεικονίζεται συνήθως με μία κεφαλή και σπανιότερα με δύο ή με τρεις. Το αρχαιότερο από γνωστά έργα τέχνης ήταν ένα ξυλόγλυπτο ειδώλιο που απεικόνιζε ένα δέντρο με δράκοντα, έργο που είχε κατασκευάσει ο Θεοκλής ο Ηγύλου μαζί με τον γιο του και το περιγράφει ο Παυσανίας που το είδε στην Ολυμπία.

Το Dinosaur Dreaming είναι μια παλαιοντολογική τοποθεσία που βρίσκεται κοντά στο Inverloch , Βικτώρια, Αυστραλία. Υπολείμματα πρωτόγονων θηλαστικών από την Κρητιδική Εποχή αποκαλύφθηκαν για πρώτη φορά εκεί το 1997 από ερευνητές από το Μουσείο Βικτώριας και το Επιστημονικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Monash .

Τα υπολείμματα πρώιμων θηλαστικών, δεινοσαύρων και απολιθωμάτων ερπετών , πτηνών και ψαριών της Κρητιδικής Εποχής βρίσκονται στην τοποθεσία ανασκαφής Inverloch. Το πρώτο οστό δεινοσαύρου της Αυστραλίας, το Cape Paterson Claw, ανακαλύφθηκε κοντά στο Inverloch το 1903 από τον William Hamilton Ferguson. Τα απολιθώματα στο Inverloch χρονολογούνται στα μέσα της Κρητιδικής .
Είναι μια γεωλογική περίοδος που διήρκεσε από περίπου 145 έως 66 εκατομμύρια χρόνια πριν . Είναι η τρίτη και τελευταία περίοδος της Μεσοζωικής Εποχής , καθώς και η μεγαλύτερη. Με περίπου 79 εκατομμύρια χρόνια, είναι η μεγαλύτερη γεωλογική περίοδος ολόκληρου του Φανεροζωικού . Το όνομα προέρχεται από το λατινικό creta , » κιμωλία «, το οποίο είναι άφθονο στο δεύτερο μισό της περιόδου. Συνήθως γίνεται συντομογραφία K , για τη γερμανική του μετάφραση Kreide .
Οι παλαιοντολόγοι εξακολουθούν να ανακαλύπτουν απολιθώματα που αποδεικνύουν ότι η σημερινή περιοχή της ερήμου Γκόμπι είχε πολύ διαφορετικό κλίμα και περιβάλλον πριν από 120 έως 70 εκατομμύρια χρόνια πριν κατά την Κρητιδική περίοδο. Πριν από 120 εκατομμύρια χρόνια οι τεράστιες λεκάνες και κοιλάδες της ερήμου περιείχαν ποτάμια και λίμνες γλυκού νερού με άφθονους υδάτινους πόρους. Και το υγρό κλίμα που επικρατούσε ήταν παράδεισος για τα φυτά και τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των δεινοσαύρων. Τα απολιθώματα της προέλευσης, της εξέλιξης, της μετανάστευσης και της εξαφάνισης των προϊστορικών πλασμάτων διατηρούνται στα ιζηματογενή πετρώματα της ερήμου Γκόμπι. Αυτά τα στοιχεία δίνουν γνώση και κατανόηση της μητέρας μας γης – της γης, και της ιστορίας της.
Τοποθεσίες απολιθωμάτων κρητιδικών δεινοσαύρων στη Μογγολική Γκόμπι
Σε μια ιστορία σχεδόν 100 χρόνων έρευνας για τους δεινοσαύρους, περισσότερα από 80 γένη δεινοσαύρων έχουν βρεθεί στην έρημο Γκόμπι της Μογγολίας και έχουν αναγνωριστεί στην επιστήμη ως μεμονωμένες ομάδες, και πάνω από 60 απολιθώματα δεινοσαύρων και άλλων σπονδυλωτών

Η Μογγολική έρημος Γκόμπι είναι η μεγαλύτερη δεξαμενή απολιθωμάτων δεινοσαύρων στον κόσμο. Η περιοχή είναι ιδιαίτερα σημαντική όσον αφορά τα απολιθώματα δεινοσαύρων από την ύστερη Κρητιδική περίοδο, η οποία είναι η τελευταία από τις τρεις κύριες περιόδους της εποχής των δεινοσαύρων, που αντιπροσωπεύει την τελική φάση της εξέλιξης των δεινοσαύρων.
Λάδων ονομαζόταν ο ποτάμιος θεός της Αρκαδίας γιος του Ωκεανού και της Τηθύος, που ταυτίζεται με τον ομώνυμο ποταμό της Πελοποννήσου της Λακωνίας Λαδωνίας.

Τότε που όλη η Γη ήταν ΚΡΗΤΗ, την Εποχή των Δεινοσαύρων, την Κρητική Εποχή και ο Μεγάλος Ψηλός Δράκος κρατούσε την κιμωλία στα σπήλαια λιλιπούτιων τροφοσυλλεκτών μαζί με την θεϊκή τιμωρία. Ήταν το κοπάδι του, τα μήλα του, το φαγητό του ( κάποιους τους έτρωγε τελευταίους ) και ήταν ο θεός τους . Έτσι τον έβλεπαν οι πρώιμοι ανθρωπίδες πεσμένοι στα τέσσερα, στη θέση του ζώου, στην Αυγή του Οδυσσειακού Πνεύματος στις Ηράκλειες Πύλες της Δημιουργίας Όρθιες Στήλες και τον προσκυνούσαν. Μερικοί μέχρι σήμερα….. έχει μείνει η παραδοσιακή συνήθεια και την κρατούν σεβόμενοι τις θρησκευτικές παραδόσεις και τις εντολές του.

Αστραία

της ηρωικής μυθολογίας

Έσπερος έως το πέρας, το τέλος του Ήλιου, η Δύση Εσπερινός
Η γοητεία την οποία εξασκούν τα μήλα στους ανθρώπους είναι καταπληκτική και διαχρονική και μόνο με την ανάγκη για λύτρωση και Αθανασία μπορεί να συγκριθεί.
Συνδέονται με τον ιδιαίτερα περίπλοκο και πολύπλοκο Άθλο του Ηρακλή.
Επειδή στο πέρασμα των αιώνων και της μυθιστορίας έχουν παρεισφρήσει προστεθεί πολλές εσκεμμένες ή όχι πληροφορίες θα μείνουμε στον βασικό πυρήνα της του μύθου της ιστορίας και ό,τι αυτός μπορεί να μας πει, δηλαδή στο κουκούτσι του μήλου, τον σπόρο του.
Ο πυρήνας αυτός μας ομιλεί για κάποια μήλα σε ένα ιδιαίτερο δέντρο πού βρίσκεται στον κήπο της Εσπερίας και φυλάσσεται από τις κόρες της Εσπερίας και ένα  αθάνατο Δράκο ακοίμητο τον Λάδωνα. Ήταν δώρο της Γης  στον γάμο της Ήρας με τον Δία.
Άρα το πρώτο στοιχείο είναι ότι αυτό το δέντρο με τα μήλα βρίσκεται δυτικά και αυτό αποτελεί έκπληξη και μας κάνει να αναρωτιόμαστε το γιατί, εφόσον η κλασική μυθολογία αρχίζει με κάποια μήλα και δέντρα της γνώσης που βρίσκονται ανατολικά τον κήπο της Εδέμ, κάπου στη Μεσοποταμία
Η απάντηση είναι απλή. Το κέντρο ανάπτυξης και το σημείο αντίληψης της ανθρωπότητος έχει μετακινηθεί από την περιοχή της Λεμουρίας στην περιοχή της Ατλαντίδας την μετατλαντική εποχή και εκπροσωπείται από την Αίγλη, Αρεθούσα, Ερύθεια την Εστία και ότι η Αθανασία συνδέεται με τη γνώση και την αγνωσία.
Η Γαία έχει δώσει την έγκρισή της στο νέο ζευγάρι του Ολύμπου που θα ηγηθεί στην ατλαντική εποχή των δύο εκατομμυρίων χρονών την Ήρα και τον Δία.
Το γεγονός ότι ο δράκος υπάρχει εκεί φοβερός και φυλάει τα μήλα άυπνος, μας λέει πώς ο δράκος είναι πάντα παρών σε όλες τις μυστικές μυθικές  ιστορίες, κοιμισμένος ή ακοίμητος και πρωταγωνιστούσε, ήταν ο άρχων της Λεμουρίας.
Λάδων είναι και ποταμός στην Αρκαδία, αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, γιατί δράκους συναντούμε στην ελλαδική γη, πριν την νέα Ολυμπιακή Θεοταξία.
Ο Ηρακλής ξεκινάει να βρει τα μήλα της Δύσης και φτάνει στην Ανατολή όπου συναντά τον Προμηθέα εσταυρωμένο σε μία ψηλή βουνοκορφή του Καυκάσου .
Ο Καύκασος είναι όρος της αλπικής ορογένεσης κατά τη διάρκεια αυτής, αναδύθηκαν, ο Άτλαντας, οι Άλπεις, οι Άνδεις,τα Απέννινα, τα Πυρηναία, τα Ιμαλάια, τα Καρπάθια, οι Κορδιλιέρες κ.ά.
Άρα βρισκόμαστε στην νεότερη γεωλογική ιστορία των 70 εκατομμυρίων ετών.
Γιατί όμως ο Προμηθέας ήταν εσταυρωμένος εκεί με ένα καρφί και έναν αετό να του τρώει το συκώτι βράδυ πρωί τιμωρημένος από τον Δία.
Γιατί ο προνοητικός Τιτάνας δημιούργησε τους πρώτους ανθρώπους και τους έδωσε τη φωτιά . Και είναι λόγος αυτός να τιμωρηθεί από ένα σοφό διοικητή;
Ο Προμηθέας δημιούργησε τα πρώτα ερμαφρόδιτα, δεν ξέρουμε, αν ήταν σαλιγκάρια ή όντα του χρυσού γένους, όμως με ερμαφρόδιτα ακόμη και του χρυσού γένους ,δεν μπορούσε η ανθρωπότητα να εξελιχθεί και ούτε μπορούμε να επιστρέψουμε εκεί. Οι  σταυρωμένοι, ήταν σύνηθες φαινόμενο την εποχή της Λεμουρίας. Τους σταυρώνανε  οι άρχοντες δράκοι σε ένα στυλό παλούκι για να αναπτυχθεί  λένε η θέληση, όταν δεν τους τρώγανε τελευταίους, έτσι ισχυρίζεται ο μεγάλος  θεοσοφιστής και Ροδόσταυρος Μαχ Χέιντελ, που κάτι θα ξέρει μυημένος στη θεοσοφία μέχρι τον λαιμό του Ταύρου..
Ο αετός τρώει τη συνείδηση των όντων και των Λεμουρίων και τον Ατλαντίνων και των ανθρωπίνων.
Οι καθημερινές έγνοιες κάτω από μία ενεργοβόρα εξουσία αποστραγγίζουν τους ανθρώπους από τα ενεργειακά τους αποθέματα. Το βράδυ αναπληρώνονται κάποια από αυτά, μέσω του ύπνου. Τις περισσότερες φορές, επειδή ο ύπνος δεν είναι καλός και καλής ποιότητας και οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από αϋπνία και κοιμούνται πλέον με ηρεμιστικά. Αυτό το κενό δεν μπορεί να αναπληρωθεί και έχει σαν αποτέλεσμα μία κακή υγεία και κλονισμένο νευρικό σύστημα.
Ο Προμηθέας συμβουλεύει τον Ηρακλή πώς θα φτάσει στον κήπο, σωστός και σοφός. Οι βασικές γνώσεις της προμηθεϊκής μυθολογίας είναι πάντοτε απαραίτητες για να κατανοήσουμε την νέα ατλαντική δομή και τον Homo sapiens πού εκπροσωπείται από τον Ηρακλή και τον Οδυσσέα ,αρχηγέτες της ανθρώπινης εποχής.
Ο Προμηθέας φτάνει στη χώρα της Εσπερίας και βλέπει τον Ατλάντα, τον ουρανό να κρατεί τιμωρημένος επίσης από τον Δία για την, στην παλαιά εικονική εικονομαχία Τιτανομαχία του, εμπλοκή. ( θα μιλήσουμε και για αυτήν σε άλλη συγγραφή).
Ο πονηρός Άτλας εκμεταλλεύεται το συναίσθημα του Ηρακλή και μέσω του οίκτου τον παρακαλεί τον ουρανό να παραλάβει και να δεχθεί να  τον κρατεί.
Μπαίνει στον κήπο, κοιμίζει τον  δράκοντα και τα μήλα αρπάζει και προσπαθεί να ιδιοποιηθεί την Αθανασία και να την κερδίσει ασκαρδαμυκτί.
Μεγάλη υπόθεση η Αθανασία, μα ο Άτλας είναι ήδη αθάνατος, παραβλέπει ένα γεγονός που δεν θα έπρεπε να αγνοεί και αρχίζει να παίζει τα παιχνίδια με τις πυραμίδες τις αναστάσεις τους τάφους και τις ζωές μέσα και έξω από αυτές.
Με τον Ηρακλή φορτωμένο τον ουρανό να κρατεί, δηλαδή το πνευματικό στοιχείο, αρπάζει την εξουσία και όλη τη γη μετατρέπει σε νεκροταφείο πουλώντας πνεύμα με το αζημίωτο και θησαυρίζει ως εξουσία στη γη.
Ο Ηρακλής δεν θα του χαριστεί. Μέσα από πούπουλα και φτερά τον ουρανό παρατά ,ο Άτλας να τον κρατά και γυρίζει στην κεντρική εξουσία πού είναι ο Ευρυσθέας και την Ελληνική γη, κυβερνά.
Ο Ευρυσθέας διορατικός αρκετά, τα Μήλα δεν κρατά  (Εύγε στον Ευρυσθέα) και η Αθηνά τα επιστρέφει εκεί που ανήκουν και ανήκαν πάντα στους κήπους της Γης σε βασίλεια μη ανθρώπινα, μακρινά.
Να ευχαριστήσουμε τον Προμηθέα που με την προμηθευτική γνώση και φωτιά φωτίζει τα σκοτάδια ερεβιανά και τον Ηρακλή να βρει τον δρόμο του βοηθά….. στους μεγάλους εσπερινούς της Ελληνικής Μυθολογίας.

Από τους δρόμους της Ανατολής και Δύσης  και τα μονοπάτια που έχουν με καρδιά

Αστραία

Που είναι τα Μήλα, Λόλα;

Όλοι οι πόλεμοι ξεκινούν με ένα μήλο και καταλήγουν σε μία θρησκεία.
Η Εποχή των Ιχθύων άρχισε με τον τελευταίο Άθλο του Ηρακλή, τα Μήλα των Εσπερίδων και όλη η ανθρωπότητα θα αναζητούσε μαζί με αυτόν απεγνωσμένα την Αθανασία με απελπισία  τρόμο θρησκοληψία και εμμονή.
Ήταν η μεγάλη παγίδα του Ποσειδώνα αλλά και ο μεγάλος ηρωικός Άθλος του Ηρακλή.
Όλων των ειδών τα μήλα θα παρελάσουν στο κόκκινο χαλί της ιστορίας και τα δέντρα της μυθολογίας μαζί με τον αρχέγονο  δράκο πού άυπνος τα φυλάσσει και τα κρατεί.
Ο δωδέκατος αυτός άθλος αντιστοιχεί στο 12ο οίκο στον Ποσειδώνα στους Ιχθείς στο συλλογικό ασυνείδητο των όντων, των μεγάλων θρησκειών. Είναι μία ομηρία μια φυλακή, είναι μία απομόνωση, είναι ο μοναχισμός, ο αποκρυφισμός που τις περισσότερες φορές οδηγεί στην τρέλα, είναι τα μεγάλα νοσοκομεία, οι πανδημίες, τα ναρκωτικά,  είναι οι κάθετες μετακινήσεις του σημείου της αντίληψης.
Είναι δύσκολος οίκος και πολύ δύσκολος άθλος.
Η λαχτάρα του ανθρώπου για την Αθανασία και ο φόβος του θανάτου, το δέος μπροστά στο μυστήριο και στο Άγνωστο και αυτό που δεν μπορεί να γίνει Γνωστό με την ανθρώπινη μορφή θα οδηγήσει στη δημιουργία οργανωμένων ιερατείων που θα αποτελέσουν και τη βάση της κοινωνικής διαμόρφωσης του εκάστοτε Matrix με σκοπό όχι μόνο την εξουσία αλλά και την ληστρική απομύζηση της ενέργειας. Αυτός είναι ο βαθύτερος στόχος και σκοπός της εξουσίας.
Η διαφορά εξουσίας και ηγεσίας είναι ακριβώς αυτή. Η ηγεσία μοιράζεται την ενέργεια, υπάρχει ανταλλαγή, για αυτό δεν υπάρχει θυμός και οργή. Ο Αλέξανδρος δεν ήπιε το νερό στην έρημο, ο Καποδίστριας υπηρέτησε αμισθί, ενώ η εξουσία την κλέβει σε μονομερείς ενέργειες. Πλούσια αυτή σε επιδείξεις κάλπικης φιλανθρωπίας και οι υπόλοιποι φτωχοί και στο πνεύμα και στο οβολό, πιστοί.
Αυτή ακριβώς είναι και η διαφορά του βιασμού και του έρωτα. Όταν δύο άνθρωποι αγαπιούνται και κάνουν έρωτα υπάρχει ανταλλαγή ενέργειας, ο ένας δίνει στον άλλον με την θέλησή του.
Όταν συμβαίνει ένας βιασμός, ο ένας κλέβει τον άλλον που δεν συναινεί στο γεγονός. Είναι ληστής και κακοποιός. Για αυτό ο βιασμός είναι ποινικό αδίκημα, ενώ οι υπόλοιποι (βιαστές)  εκβιαστές της εξουσίας συνήθως βραβεύονται από την ίδια την εξουσία που ευλογεί τα γένια της.
Οι μεγάλες φονταμενταλιστικές μισαλλόδοξες θρησκείες θα ερχόταν στην εξουσία την εποχή των ιχθύων με πρωταγωνιστή τον χριστιανισμό. Ο χριστιανισμός ,αφού έπαιξε το ρόλο του θύματος και χειραγώγησε τα πλήθη με τον οίκτο και τον αυτοοίκτο, μέθοδοι των μεγάλων και μικρών τύραννων, θα αποδεικνυόταν ο μεγάλος δυνάστης και θύτης, θυσιάζοντας παιδιά ανθρώπους οι γυναίκες έθνη και λαούς στο μεγάλο βωμό του ανελέητου Θεού της Ποσειδωνίας  τάζοντας  τους την Αθανασία.
Η Αθανασία είναι μία υπόθεση πολύ παλιά που ξεκινάει από έναν δράκο που βρισκόταν ανατολικά. Οι 8 αθάνατοι Κινέζοι μιλούν για το γεγονός αυτό κατηγορηματικά, πριν την Ατλαντίδα όταν κυριαρχούσαν οι δράκοι στην Λεμουρία.
Οι Φαραώ  με πόθο διακαή την ανάσταση τους, είναι είναι μία ιστορία αρκετά σύγχρονη που αφορά τα ατλαντικά φύλλα στην μετατλαντική εποχή με την Αίγυπτο να πρωταγωνιστεί.
Τον Άτλα τον συναντούμε σχεδόν παντού από την σπονδυλική στήλη και τον τελευταίο σπόνδυλο που το κεφάλι κρατεί, μέχρι τα όρη της Αφρικής και τις καταλήξεις – τλαν της Νοτίου Ατλαντίδας Αμερικής.
Ο Άτλας φόρτωσε στον Ηρακλή τον Ουρανό με τις υποσχέσεις της μεταθανάτιας ζωής και προσπαθούσε ο ίδιος σαν τον ΣΗΘ και τον Smith να το πετύχει με άλλες μεθόδους αποκρυφιστικές και, επιστημονικές. Το χρήμα θα γινόταν το μέσον για να πετύχει το σκοπό και θα μάζευε τον χρυσό. Ο  προτεσταντικός χριστιανισμός και θεοκρατικός καπιταλισμός θα γινόταν η καινούργια πυραμίδα των Ατλαντίνων Φαραώ.
Η θεοσοφία της Αλίκη Μπεϊλη στην ερμηνεία των Άθλων του Ηρακλή αντιστοιχεί τα Μήλα των Εσπερίδων στους Διδύμους και στον Ερμή με ακούσια ή ηθελημένη άγνοια.
Η ερμηνεία είναι η ερμηνεία και οπωσδήποτε πάντα έχει ένα βαθμό υποκειμενικότητας καλή ή κακή, με τα μεγαλύτερα ποσοστά να αναδεικνύονται από την λογική των βασικών αξιωματικών προτάσεων της.
Αν τα Μήλα των Εσπερίδων αντιστοιχούν στους αέρινους Διδύμους και στον Ερμή θα τον είχαμε πρωταγωνιστή και παρόν το αέρινο στοιχείο. Όμως αυτός ο άθλος είναι πολύ βαρύς και αναζητά μία πηγή πολύ βαθιά στο χρόνο, από τους κρεμαστούς κήπους της Λεμουριανής  Βαβυλώνας στους κήπους της Ατλαντικής  Εσπερίας. Είναι νερό υδάτινο στοιχείο είναι ωκεανός, είναι στην αρχή του χρόνου και στην πηγή της ζωής και του θανάτου. Είναι ρίζες είναι δένδρο, είναι δράκος είναι αρχέγονη γη.
Συνεπώς η ερμηνεία της Αλίκης Μπέιλη στερείται στηριγμάτων απλής λογικής και τις περισσότερες φορές η θεοσοφία θολώνει τα νερά της κρίσης και της διάκρισης για λόγους τακτικής.
Οπωσδήποτε η θεοσοφία έχει αναφορές στον Ηρακλή και μάλιστα αρκετές και δείχνει να τον συμπαθεί. Στην ουσία τον χρησιμοποιεί για να πετύχει το σκοπό της και ο σκοπός της είναι να χειραγωγήσει τον homo sapiens για μία επιστροφή στην λεμουριανή εποχή, των  σπηλαίων, των ερμαφρόδιτων όντων μονόφθαλμων δικέφαλων και τρικέφαλων με τις μπλε ουρίτσες, που κάθε άλλο παρά ειδυλλιακή ήταν.
Για αυτό το λόγο δεν συμπαθεί καθόλου τον Οδυσσέα και πνέει τα μένεα εναντίον του, γιατί η βάση της θεοσοφίας είναι η Ποσειδωνία, είναι παιδί της, παιδί του Ποσειδώνα και και δεν επιθυμεί καθόλου το μυαλό να λειτουργεί ούτε το νου και την καθαρή λογική.
Σαφώς ο Ηρακλής είναι πιο αρχαίος από τον Οδυσσέα πού είναι το νεότερο στάδιο της ανθρωπότητας και υπήρξαν πολλοί  Ηρακλείδες και την εποχή της Λεμουρίας και την εποχή της Ατλαντίδας που είναι ένας τίτλος τιμής για ανθρώπους που αγωνίστηκαν και πολέμησαν τους δυνάστες της κάθε εποχής.
Οι νέοι Ατλαντίνοι ξεκίνησαν πριν από 200 χρόνια με την Ελευθερία και τη Δικαιοσύνη στην αμερικανική γη. Η δικαιοσύνη όμως ήταν τυφλή και η ελευθερία φορούσε ένα φρυγικό σκουφί όμοιο με του Πάρι και του Άττι, του ευνούχου της Μεγάλης Καμπάλας Κυβέλης.
Όταν θυσίαζαν τον Ταύρο στα ταυροβόλια και το αίμα έρεε άφθονο μαζί με το χρήμα στους Λύκους της Wall Street, η Ελευθερία αυτοευνουχιζόταν και η δημοκρατία θα κατέρρεε με χειροκροτήματα στην αυτοκρατορία του ΣΗΘ και του Σμιθ.
Πώς ο Ηρακλής έδωσε πίσω τον ουρανό στον άρχοντα Άτλαντα;
Στο τέλος της ποσειδωνίας εποχής του είπε:
Κράτησε το για λίγο τον ( ευνουχισμένο ) ουρανό μέχρι να φτιάξω το μαξιλάρι και τα πούπουλα με τα φτερά καλά. Παίρνει τα φύλλα τα φύλα και τα μήλα και τα επιστρέφει εκεί που ανήκουν και ανήκαν πάντα στην αρχέγονη πηγή και καταρρέουν οι θρησκευτικές και θεοσοφικές δοξασίες στη στιγμή.
Η Αθανασία δεν είναι κάτι θα πρέπει τους ανθρώπους να απασχολεί, ούτε τα ιερατεία να την αγοράζουν και να την πωλούν στην αγορά τη χρηματοπιστωτική.
Η Αθανασία ανήκει δικαιωματικά και στον Οδυσσέα και στον Ηρακλή γιατί είναι υπόθεση  αθλητική  και ηρωική. Είναι θέση και στάση ζωής έννοος όντος, όρθια απροσκύνητη και φιλοσοφική.
«Οι άνθρωποι πεθαίνουν, επειδή δεν μπορούν να ενώσουν την Αρχή με το Τέλος». Αλκμαίων
Είναι θέμα ένωσης και κατανόησης  (η αθανασία) και μη την αφήνουμε στα χέρια των ιερέων που  δεν καταλαβαίνουν από αυτά γρι…..

Αστραία