και ο ηρωικός Λεωνίδας από το όρθιο γένος, το ηρωικό των μεγάλων πολεμιστών με 2 Λ

Το Πνεύμα του πολεμιστή δεν είναι προετοιμασμένο για να καλοπερνά
ή να μεμψιμοιρεί, ούτε να χάνει ή να κερδίζει.
Το πνεύμα του πολεμιστή είναι προορισμένο μόνο για να αγωνίζεται
και κάθε αγώνας του μπορεί να είναι η τελευταία μάχη του πάνω στην γη. Κ. Καστανέντα

Η μέγιστη σημασία της μάχης αυτής φανερώνεται από τον απόηχο της στα μονοπάτια της γαλαξιακής μυθιστορίας.
Ο Λεωνίδας και η κρίσιμη μάζα των Ελλήνων στάθηκε μπροστά στις Πύλες της Φωτιάς αντιμετωπίζοντας μεγάλα διλήμματα και παίρνοντας κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον του Homo Sapiens.
Είναι οι αποφάσεις που παίρνεις μπροστά στο θάνατο σου που σε σημαδεύει πάντα και είναι η πάλη των ηρώων στα μαρμαρένια αλώνια της ιστορίας για την εξέλιξη της συνείδησης και την όρθια ανθρωπιά στον ηρωικό χορό των Πολεμιστών.
Η προσφορά στον Λεωνίδα από τον Ξέρξη ήταν μεγάλη για την εξαγορά της συνείδησης του και ήδη είχε γίνει. Του πρόσφερε την ηγεμονία όλης της Ελλάδος και της Ευρώπης άφθονο χρυσό, τίτλους και τιμές. Αρκεί να δώσει «Γη και Ύδωρ» και να προσκυνήσει τον μεγάλο αυτοκράτορα της ανατολής .
Και έρχεται η στιγμή που πρέπει να αποφασίσεις για τα μεγάλα ΟΧΙ και ναι με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.
Οι Σπαρτιάτες και οι Έλληνες δεν συνήθιζαν να προσκυνούν. Όρθιοι και μιλούσαν στους θεούς με τα χέρια υψωμένα. Αυτή ήταν η μεγάλη διαφορά τους από τους υπόλοιπους λαούς πού είναι συνηθισμένοι στα προσκυνήματα την οσφυκαμψία και τα κοψομεσιάσματα, και, εξακολουθεί να είναι για όσους θέλουν να λέγονται Έλληνες και φιλέλληνες.
Οι Σπαρτιάτες και οι Έλληνες δεν φοβόταν το θάνατο ούτε το πέρασμα στην αιωνιότητα. Ούτε κλαψούριζαν ,ούτε προσευχόταν στον Πατέρα να τους σώσει, ούτε παρακαλούσαν, ούτε ικέτευαν για μία ζωή χωρίς αξιοπρέπεια και τιμή . Για αυτό και πριν πεθάνουν λούζονταν χτενιζόταν και τραγουδούσαν όπως το εξήγησε, ο Δημάρατος στο Ξέρξη που απορούσε, γιατί οι Έλληνες το κάνουν αυτό, όταν τους παρακολουθούσε από την σκηνή του με τους σκλάβους του ως air condition.
Ο Λεωνίδας στάθηκε στις Πύλες της Φωτιάς ,Φωτιά και ο ίδιος, Φλόγα και Συνείδηση λαμπερή, και ούτε καν τέθηκε το δίλημμα σε αυτόν τι θα προτιμήσει και τι θα διαλέξει. Ήξερε από πάντα. » Μολών λαβέ » ,είπε και πέρασε με μια δρασκελιά στην αιωνιότητα. Έγινε αστέρι λαμπρό στον γαλαξιακό ουρανό των Ηλυσίων Απελευθερωτικών Πεδίων, παράδειγμα φωτεινό, εγκαινιάζοντας την νέα ηρωική Συνείδηση των Ελλήνων με τον Αχιλλέα Κριό.
Η απόφασή του αυτή, βοήθησέ τον Θεμιστοκλή να κερδίσει τη μάχη στη Σαλαμίνα γιατί κέρδισε χρόνο. Έτσι λοιπόν οι Μήδοι και οι Πέρσες δεν εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα επεκτείνοντας την μεγάλη αυτοκρατορία της ανατολής με όλη την νοοτροπία της Λεμουρίας που κουβαλούσαν.
Όμως το ερώτημα στην ανατροπή της σύλληψης της ιστορίας παραμένει ένα και το εξής:
Τι θα γινόταν αν ο Λεωνίδας είχε πει ΝΑΙ στον Ξέρξη και στους Μήδους
Οι Μήδοι είναι μία πικρή ιστορία για την Ελλάδα από την εποχή των χρυσοθήρων Αργοναυτών που πήγαν για το χρυσό μαλλί και το χρυσόμαλλο Δέρας φέρνοντας στην Ελλάδα την ίδια την Μήδεια και ….βγήκαμε όλοι κουρεμένοι.
Μαζί με την Μήδεια φέρανε και όλη τη νοοτροπία της ανατολής, τα μαγικά φίλτρα, την θυσία κομμάτιασμα των παιδιών , τα βοτάνια, πάρτα σούρτα φέρτα της Αθανασίας και της ασυμμάζευτης εγωκεντρικής θρησκοληψίας.
Οι Μήδοι ολοκλήρωσαν τον καταστρεπτικό διαβρωτικό τους ρόλο στην Ελλάδα εξαγοράζοντας συνειδήσεις με το χρυσό τους, προωθώντας τους διεφθαρμένους Μηδίσαντες σε θέσεις εξουσίας και περιθωριοποιώντας τους Έλληνες Αδιάφθορους πολεμιστές. Ακόμη και το μαντείο των Δελφών δεν αντιστάθηκε σε αυτή την διάβρωση και εξαγοραζόταν από τους Πέρσες για να βγάζει ψεύτικους χρησμούς και προφητείες. Οι ιερείς πάντα φημίζονται για τις ατασθαλίες τους κάνοντας κατάχρηση δύναμης και εξουσίας και οι παπάδες γνωστοί για τις αδελφικές τους χάρες και χαρές και τις αδυναμίες τους τις κρυφές.
Αν ο Λεωνίδας είχε δεχθεί την προσφορά του Ξέρξη θα γινόταν Ηγεμών και Άρχων της Ελλάδος και Μέγας Δούκας της Ευρώπης, Υψηλότατος Παναγιώτατος Βασιλιάς των Βασιλέων κπ. πολυβραβευμένο μέλος πολλών Ταγμάτων.

Θα διόριζε την κόρη του ιέρεια στους Δελφούς, τον ανιψιό του δήμαρχο στην Αθήνα. Θα αγόραζε μία έπαυλη στην Εκάλη για την παλλακίδα του και θα παντρευόταν μία τσαχπίνα νεαρή στο Four Season της εποχής με κουμπάρο τον «αδελφό» Εφιάλτη. Θα συσσώρευε μεγάλη περιουσία πολλά ακίνητα που θα τα νοίκιαζε στους Πέρσες πρόσφυγες. Θα έπαιρνε το Νόμπελ της ειρήνης των ευρωασιατικών αγορών. Θα πηγαινοερχόταν στα κανάλια της εποχής τους, χονδρός και παχύς να εξηγεί πως «όλοι μαζί τα φάγανε» τα λεφτά και το χρυσό των Μήδων.

Θα ανέβασε φωτογραφίες του στο instagram της Εποχής του Κριού, με τα μπάνια του στη Χαλκιδική, τα σκυλάκια και τα γατάκια με ωραία πετσετάκια στη μέση του. Θα μοίραζε επιδόματα πενίας στους εξαθλιωμένους υποτελείς του πολυχρονεμένου άρχοντα. Γέρος και ξεμωραμένος θα έτρεχε σε όλα τα Ασκληπιεία με όλους τους γιατρούς και τις συζύγους, πρώην νυν και επόμενες, παζαρεύοντας με τον θάνατο για να σωθεί . Θα κηδευόταν, δημόσια δαπάνη, ο Ξέρξης θα έβγαζε θλιμμένο λόγο στην κηδεία εξαίροντας το σπουδαίο έργο του. Οι Ρωμαίοι της Α΄ Ρώμης και της Β’ και της Γ’ θα τον αγιοποιούσαν . Θα γέμιζε όλη την Ελλάδα με αγάλματα του και Foundation ιδρύματα του Ελληνοπερσικού πολιτισμού, ροκανίζοντας και τους τελευταίους πόρους της Ελλάδος.

Οι Σπαρτιάτες θα λικνίζονταν στο Tik tok με σέξι γυναικείες ζαρτιέρες, ξανθιές απελευθερωμένες, όλοι τους. Οι χαρούμενες Σπαρτιάτισσες θα ανέβαζαν τις φωτογραφίες τους στο instagram και στο only fans με πολλά like στα ύψη. . Να περνάμε καλά να περνάμε καλά και…. καλή καρδιά. Αθηναίες τραγουδίστριες στα πατώματα να τραγουδούν με ακατάσχετο ερωτικό οίστρο, τον έρωτα τους που άργησε να έλθει ένα μισό αιώνα και μια ημέρα. Όλη η Ελλάδα στη μεγάλη εκπόρνευση σώματος και μυαλού που ακολουθεί την εξαγορά της συνείδησης ενός προσκυνημένου λαού.
Οι πιστοί αυτομαστιγούμενοι θα πηγαινοερχόταν στα τέσσερα προσκυνώντας τον μεγάλο Θεό στους Δελφούς. Μαυσωλείο θα χτιζόταν προς τιμήν του και ο Πατριάρχης Αρχιερέας των Δελφών θα έβγαζε τα λείψανα του βόλτα με όλες τις ζώνες του. Ταυτόχρονα θα εξέδιδε και τις «πατρικές διδασκαλίες » για την σπουδαία συνεισφορά του Πέρση Βασιλιά στην ευημερία και ελευθερία των Ελλήνων….. για το καλό τους.
Όλοι μαζί θα γιόρταζαν την Ειρήνη και την Αγάπη ανάμεσα στους λαούς.
Κάπως έτσι θα ήταν η συνέχεια της ιστορίας μετά τη συνθηκολόγηση και την εξαγορά της συνείδησης του Λεωνίδα.
Και όπως λέει και ο Ευρυσθέας στο τελευταίο έργο του Ηρακλή : Δεν μπορούσα να σε νικήσω γιατί δεν μπορούσα να σε εξαγοράσω.

Ο Λεωνίδας έκανε την Ηράκλεια Υ επιλογή με δύο λάμδα σε αποφασιστική ιστορική στιγμή.
Πρέπει να έχεις ένα σοβαρό Λόγο να ζήσεις και ένα πολύ σοβαρό Λόγο να πεθάνεις, αγαπώντας τη ζωή χωρίς να φοβάσαι το θάνατο. Όλα γίνονται για τον σωστό Λόγο.
Δεν υπάρχει χειρότερος θάνατος από μία ΖΩΗ που φυτοζωεί σε ένα σύρσιμο χωρίς αξιοπρέπεια και τιμή.
Αυτό ήταν το μεγάλο δίδαγμα της μάχης των Θερμοπυλών και το ηρωικό παράδειγμα του Λεωνίδα με τον αδάμαστο Πνεύμα των Ηρώων Πολεμιστών

στις Μάχες των Ελλήνων για την Ελευθερία
στις Πύλες της Φωτιάς
του Ενεργούς Απείρου του Λόγου και της Σιωπής

Πολεμιστής:
κοίταξε αυτό, το Άπειρο, που σε… περιμένει μπροστά σου, αδυσώπητα,
όπως, “έτσι “, σ’έχει κοιτάξει και …αυτό!

Ο ” πολεμιστής”, είναι κάτι παραπάνω, από απλή έννοια.

Μια γέφυρα, που γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στον κόσμο της καθημερινότητας και σε κάτι, το οποίο βρίσκεται μπροστά μας χαμένο μέσα στην ομίχλη, που δεν φαίνεται πραγματικά.
κάτι τόσο τρομερά ακαθόριστο, που να μπορεί να χρησιμεύσει ως σημείο αναφοράς, και παρόλο αυτά υπάρχει αναντίρρητα παρόν.
Η μόνη επίγεια ύπαρξη, ικανή να διασχίσει, αυτή την γέφυρα, είναι ο πολεμιστής.
Σιωπηλός μέσα στην πάλη του, ακάθεκτος, επειδή δεν έχει τίποτα να χάσει και ,αποτελεσματικός, επειδή, έχει να κερδίσει τα πάντα!

Αστραία

στις πύλες εισόδου και εξόδους της μυθιστορίας
Από τις Θερμοπύλες στο Μεσολόγγι
σε γέφυρες αμφίδρομης κατανόησης Ρίου-Αντιρρίου
Τι είναι το Μεσολόγγι
Είναι η συνέχεια της ηρωικής συνείδησης του homo sapiens που εξελίχθηκε με το ηρωικό γένος των Ελλήνων.
Μία χούφτα Έλληνες και φιλέλληνες σταθήκανε μπροστά στην ασιατική ανατολίτικη λαίλαπα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις μεγάλες μάχες των Ελλήνων για την Ελευθερία.
Η «έξοδος 1826 » του Βασίλη Τσικάρα είναι μία ταινία πού βασίζεται στο σπουδαίο αυτό ιστορικό γεγονός με τα παιδιά της Σαμαρίνας να παίρνουν μέρος σε νέες Θερμοπύλες και Σαλαμίνας.
Είναι μία αξιόλογη ταινία, από τις λίγες που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια μέσα σε όλη αυτή την επικρατούσα ανοησία και φλυαρία και, μόνο το θέμα ,η επιλογή του θέματος την κάνει αξιοπρόσεκτη. Το γεγονός ότι έγινε με πενιχρά οικονομικά μέσα σε αντίξοες συνθήκες, σε ένα εχθρικό ανθελληνικό κράτος της ασυδοσίας της κραιπάλης και της μόνιμης βλακείας που προωθείται συνεχώς με άθλια θεάματα στο τηλεοπτικό Κολοσσαίο, την κάνουν σχεδόν αριστουργηματική. Μου άρεσε. Εύγε στους συντελεστές!

Η Σαμαρίνα
Κατά την έξοδο, οι 120 Σαμαριναίοι μαχητές και η Μακεδονική Φρουρά αποτελούν την εμπροσθοφυλακή των πολιορκημένων. Ήταν αυτοί που δέχτηκαν το κύριο βάρος της επίθεσης των δυνάμεων του σουλτάνου. Από τους 120 μαχητές της Σαμαρίνας κατάφεραν να σωθούν μόνο οι 33. Ο αρχηγός τους Μίχος Φλώρος χτυπήθηκε θανάσιμα. Σύμφωνα με την παράδοση, λίγο πριν ξεψυχήσει, περιτριγυρισμένος από τα παλικάρια του, τους αφήνει για κληρονομιά τα λόγια του τραγουδιού ̏Παιδιά της Σαμαρίνας¨, ως τελευταία του επιθυμία. Για να μην ξεχαστούν μάλιστα τα λόγια του, τα παλικάρια τα έγραψαν στις φουστανέλες τους και όταν γύρισαν πίσω στο χωριό, τα τραγούδησαν ως μοιρολόι. Ασφαλώς, τα λόγια και το μοιρολόι ήταν στα βλάχικα, πολύ αργότερα έγινε τραγούδι με τον ελληνικό στίχο, όπως το ξέρουμε σήμερα.

Η θυσία των παιδιών της Σαμαρίνας δεν ξεχάστηκε ποτέ από τους Σαμαριναίους και την πόλη του Μεσολογγίου, που τους έχει αφιερώσει μνημείο. Όπως οι 300 Σπαρτιάτες στις Θερμοπύλες ειδοποιούν τον ξένο διαβάτη να αναγγείλει στη Σπάρτη, ότι έπεσαν στη μάχη για τις αξίες και τα ιδανικά τους, έτσι πρέπει να αντιμετωπίσουμε και εμείς την επιθυμία του Μίχου Φλώρου προς τα παιδιά από τη Σαμαρίνα:

Ω ξειν, αγγέλλειν Σαμαρινίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι…

Η προιστορία
Στα υψίπεδα γύρω από τη Σαμαρίνα, σε υψόμετρο μέχρι 2.100 μέτρων στους πρόποδες του Σμόλικα, έχει βρεθεί σημαντικός αριθμός παλαιολιθικών εργαλείων φτιαγμένα με την τεχνική Λεβαλλουά, εργαστηρίων και άλλων χώρων που χρονολογούνται από την μουστιαία περίοδο. Επίσης έχουν βρεθεί αποθέματα καλής ποιότητας πυριτόλιθου κοντά στα οποία έχουν βρεθεί περιοχές αποφλοίωσης των πετρών. Τα ευρήματα δείχνουν ότι στην περιοχή εγκαταστάθηκαν Νεάντερταλ πριν περίπου 70.000 χρόνια, σε μια χρονική περίοδο με καλύτερο κλίμα. Επιπλέον έχουν βρεθεί εργαλεία της πρώιμης μεσολιθικής εποχής. Υπάρχουν ίχνη μονιμότερης κατοίκησης κατά την 6η χιλιετία π.Χ., στην ύστερη νεολιθική εποχή. Τα ίχνη κατοίκησης στα υψίπεδα της Σαμαρίνας φτάνουν μέχρι την εποχή του χαλκού, στην οποία χρονολογούνται λάκκοι, λίθινα εργαλεία και θραύσματα κεραμικής.
Ιδρυτές και πρώτοι άποικοι της Σαμαρίνας πρέπει να θεωρηθούν οι κάτοικοι του χωριού Πραιτώρι της Θεσσαλίας: ιστορικοί χάρτες της περιοχής που τοποθετούνται τον 16ο και 17ο αιώνα αναφέρουν τη θέση της Σαμαρίνας ως Santa Maria de Praitoria
Συνέπειες και απόηχος
Η πτώση του Μεσολογγίου οδήγησε σε διάλυση της τρίτης εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου του 1826 και στην παραίτηση της κυβέρνησης Κουντουριώτη. Στο εξωτερικό αναθέρμανε το φιλελληνικό κίνημα και επιτάχυνε τις διαδικασίες για επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για την τελική λύση του ελληνικού ζητήματος. Σύμφωνα με τον Αμερικανό φιλέλληνα Σάμιουελ Γκρίντλεϊ Χάου, η πτώση της «ιεράς πόλεως» αποτέλεσε την «ενοχοποιητική απόδειξη της εγωϊστικής αδιαφορίας του χριστιανικού κόσμου». Κατά μία φήμη, λέγεται ότι η πτώση της πόλης και οι δραματικές συνθήκες κάτω από τις οποίες εκτυλίχθηκε, που έγιναν γνωστές στη Δύση και προκάλεσαν έντονη συγκίνηση στην Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, ήταν η αφορμή που προκάλεσε την άρνηση του καγκελάριου της Αυστρίας Μέτερνιχ να συμφωνήσει σε απαίτηση του σουλτάνου την ελληνική επανάσταση να καταστείλουν στρατεύματα της «Ιεράς Συμμαχίας». Ο Μέτερνιχ, φέρεται να έδωσε την απάντηση «Τώρα πια, μετά το Μεσολόγγι, αυτό είναι αδύνατο…»

Είναι αδύνατον να κρατήσεις υποδουλωμένη την Ελλάδα στη βλακεία του δούλου και την σκλαβιά…μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα του όρθιου ηρωικού γένους ….τραβά

Αστραία

μέρες Αυγούστου
Οι μεγάλες μάχες των Ελλήνων για την Ελευθερία
Όταν οι φυλές της Λεμουρίας επιτέθηκαν στην Ελλάδα με σκοπό τον αφανισμό της
Η Μάχη του Άρη Κριού στην Εποχή του Κριού
Η θυσία του Λεωνίδα
Η Μάχη των Θερμοπυλών έγινε το 480 π.Χ. (παράλληλα με τη ναυμαχία του Αρτεμισίου) μεταξύ των Ελλήνων και των Περσών, κατά την δεύτερη περσική εισβολή στην Ελλάδα.
Οι Πέρσες είχαν χάσει στον Μαραθώνα δέκα χρόνια νωρίτερα, γι’ αυτό ετοίμασαν μια δεύτερη εκστρατεία, ο αρχηγός τους ήταν ο Ξέρξης. Ο Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός του Θεμιστοκλής όπου έπεισε τους Έλληνες να κλείσουν τα στενά των Θερμοπυλών και του Αρτεμισίου. Οι Πέρσες, οι οποίοι είχαν εκατομμύρια άνδρες στρατό και εκατό με τριακόσιες χιλιάδες άνδρες, έφθασαν στα στενά στις αρχές του Σεπτεμβρίου.

Μετά από τέσσερις μέρες αναμονής, οι Πέρσες επιτέθηκαν, αλλά οι Έλληνες αντιστάθηκαν για δύο μέρες. Την τρίτη μέρα, ο Εφιάλτης οδήγησε τους Πέρσες πίσω από τους Έλληνες. Όταν το έμαθε αυτό, ο Λακεδαιμόνιος βασιλεύς Λεωνίδας (των Αγιαδών) αποδεσμεύει τις συμμαχικές δυνάμεις, για να οργανωθεί νέα άμυνα των Ελλήνων νοτιότερα, κρατώντας μαζί του στις Πύλες μονάχα επίλεκτες και εθελοντικές δυνάμεις, επιπλέον από τους θρυλικούς 300 Σπαρτιάτες, δηλαδή 900 με 1000 Περίοικους Λακεδαιμόνιους, ίσως μαζί και με Είλωτες (= απόγονοι κατακτημένων Αχαιών), 400 Θηβαίοι και 700 Θεσπιείς με επικεφαλής τον Δημόφιλο, γιο του Διαδρόμου.

Οι Πέρσες εξόντωσαν ολόκληρη τη δύναμη που έμεινε στο πεδίο της μάχης. Ο ελληνικός στόλος, αφού έμαθε τα νέα, αποφάσισε να απομακρυνθεί από το Αρτεμίσιο και να υποχωρήσει στη Σαλαμίνα, όπου αργότερα πέτυχε μια σημαντική νίκη. Οι Πέρσες υποχώρησαν ολοκληρωτικά μετά τις μάχες των Πλαταιών και της Μυκάλης.

Η μάχη των Θερμοπυλών αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές μάχες στην ελληνική και στην παγκόσμια ιστορία. Κυρίως όμως από ηθική άποψη είναι λαμπρό παράδειγμα αυταπάρνησης, αυτοθυσίας και υπακοής στην πατρίδα. Η μάχη έδειξε τα πλεονεκτήματα της στρατιωτικής εκπαίδευσης των Σπαρτιατών, του καλύτερου εξοπλισμού και της έξυπνης χρήσης της διαμόρφωσης του εδάφους.
Ο Ξέρξης Α΄ ήταν βασιλιάς (Σάχης) της Περσίας και Φαραώ της Αιγύπτου, ένας από τους κορυφαίους βασιλείς από την περσική δυναστεία των Αχαιμενιδών. Το όνομά του είναι παραφθορά του αρχαίου περσικού Χσαγιαρσά (Xšayāršā) και σημαίνει Κυρίαρχος Ηρώων.

Η Μάχη των Θερμοπυλών, εκτός από την περίφημη σύγκρουση των Περσικών Πολέμων, του 480 π.Χ. μεταξύ Λεωνίδα και Ξέρξη παραπέμπει και σε άλλες συγκρούσεις που έλαβαν μέρος στην ίδια τοποθεσία.
Στις Θερμές Πύλες της Φωτιάς
Λεωνίδας με τη καρδιά του Λέοντος ενός Λιονταριού μπροστά στις Πύλες της Ιστορίας Αθάνατος Ήρωας μιας Ηρωικής Πορείας

Και τότε και τώρα…

Αστραία