Φιλελληνισμός, επικουρισμός, πολύ φαγητό, πολλές συνταγές μαγειρικής, άφθονο σεξ αγαπησιάρικο, όλοι με όλους και με όλα, να περνάμε καλά να περνάμε καλά….αγάπη μόνο.
Μετά τους Κίκονες, τον άγριο λαό με τις πέτρες, της δυναστείας των Αιμιλίων Πωλ, τον Αιμίλιο Παύλο και τον Σαούλ Παύλο, ο Οδυσσέας Ελληνισμός φθάνει στο νησί των Λωτοφάγων -Δυναστεία Νέρβα Αντωνίνων κρουαζιέρα στη Μεσόγειο, δεμένη με ρωμαϊκά σχοινιά στην άκρη της κουπαστής ενός ονείρου, δεμένος και γειωμένος στο κατάρτι της αβύθιστης Νηός Ελληνογείου

Ο Graeculus Πόπλιος Αίλιος Τραϊανός Αδριανός (Publius Aelius Traianus Hadrianus, 24 Ιανουαρίου 76 – 10 Ιουλίου 138) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά τα έτη 117–138, καθώς επίσης στωικός και επικούρειος φιλόσοφος. Αποτελεί τον τρίτο από τους λεγόμενους «Πέντε Καλούς Αυτοκράτορες». Η βασιλεία του είχε ένα διστακτικό ξεκίνημα, μια ένδοξη περίοδο ακμής και ένα τραγικό επίλογο
Ο Τρίτος Ρωμαιο-Ιουδαϊκός πόλεμος
Το 130, ο Αδριανός επισκέφθηκε τα ερείπια της Ιερουσαλήμ, τα οποία άφησε πίσω του ο Πρώτος Ρωμαιο–Ιουδαϊκός πόλεμος του 66 – 73. Υποσχέθηκε να ανοικοδομήσει την πόλη, αλλά σχεδίαζε να την κάνει μια ρωμαϊκή μητρόπολη, την οποία θα ονόμαζε Αιλία Καπιτωλίνα. Ένας νέος παγανιστικός ναός πάνω στα ερείπια του Δεύτερου Ναού της Ιερουσαλήμ επρόκειτο να αφιερωθεί στον Γιούπιτερ. Επιπροσθέτως, απαγόρευσε την περιτομή, την οποία έβλεπε ως ένθερμος φιλέλληνας που ήταν, ως ακρωτηριασμό. Ένα ρωμαϊκό νόμισμα με την επιγραφή Αιλία Καπιτωλίνα (Aelia Capitolina) κόπηκε το 132.

Η στάση αυτή του Αδριανού πυροδότησε μια νέα μεγάλη επανάσταση
Ο Αδριανός έγραψε ποίηση τόσο στα λατινικά όσο και στα ελληνικά. Θεωρείται ότι συνέθεσε τρία ή τέσσερα επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας. Σώζεται το ποίημα που έγραψε στα λατινικά την ώρα του θανάτου του. Επίσης συνέγραψε την αυτοβιογραφία του, μια εργασία όχι και τόσο μεγάλη σε έκταση ή αποκαλυπτικότητα, αλλά με στόχο να ξεκαθαρίσει διάφορες φήμες και να εξηγήσει διάφορες πράξεις του. Το έργο αυτό δεν έχει διασωθεί αλλά από ό,τι φαίνεται χρησιμοποιήθηκε από ένα συγγραφέα – είτε τον Μάριο Μάξιμο είτε κάποιον άλλο – ως βάση για τον βίο του Αδριανού στο έργο Historia Augusta.

Μια άλλη προσφορά του Αδριανού στην τέχνη ήταν η γενειάδα. Τα πορτραίτα των αυτοκρατόρων μέχρι τότε τους παρουσίαζαν ξυρισμένους, ιδεατές απεικονίσεις Ελλήνων αθλητών. Ο Αδριανός είχε γενειάδα όπως δείχνουν όλα του τα πορτρέτα. Οι διάδοχοί του αυτοκράτορες θα απεικονίζονταν με γενειάδες για πάνω από ενάμιση αιώνα.

Ο Αδριανός ήταν ουμανιστής και βαθύτατα φιλέλληνας σε όλα του τα γούστα. Αγαπούσε τις διδαχές των φιλοσόφων Επικτήτου, Ηλιοδώρου και Φαβωρίνου και γενικά θεωρείται επικούρειος, όπως και ορισμένοι από τους φίλους του. Φρόντισε για τις κοινωνικές ανάγκες του ρωμαϊκού λαού. Μείωσε αν και δεν κατάργησε τη δουλεία, εξανθρώπισε τον νομικό κώδικα και απαγόρευσε τα βασανιστήρια. Έκτισε βιβλιοθήκες, υδραγωγεία, λουτρά και θέατρα. Ο Αδριανός θεωρείται από πολλούς ιστορικούς σοφός και δίκαιος: ο Σίλλερ τον αποκαλεί «πρώτο υπηρέτη της Αυτοκρατορίας», ενώ ο Έντουαρντ Γκίμπον θαύμαζε την «ευρεία και ενεργή του ευφυΐα», καθώς και τη «δικαιοσύνη και μετριοπάθεια» που τον χαρακτήριζαν.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ελλάδα το 125, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα είδος περιφερειακής βουλής για να ενώσει όλες τις ημιαυτόνομες πρώην πόλεις–κράτη σε όλη την Ελλάδα και την Ιωνία. Η βουλή αυτή, γνωστή ως Πανελλήνιον, απέτυχε παρά τις έντονες προσπάθειες να υπάρξει συνεργασία ανάμεσα στους Έλληνες. Ο Αδριανός ανέπτυξε μια πολυσυζητημένη ερωτική σχέση με έναν νέο Έλληνα που ονομαζόταν Αντίνοoς. Ενώ ο αυτοκράτορας περιόδευε στην Αίγυπτο, ο Αντίνοος πνίγηκε μυστηριωδώς στον Νείλο το 130. Βαθύτατα λυπημένος, ο Αδριανός ίδρυσε στην Αίγυπτο μια πόλη με το όνομα Αντινοόπολις. Ο Αδριανός ζήτησε τη συμμετοχή όλης της Αυτοκρατορίας στο πένθος του, ανακηρύσσοντας τον νέο νέα θεότητα.
Όταν ο Αδριανός αφίχθη στον Ευφράτη, έλυσε το πρόβλημα μέσω διακανονισμού με τον βασιλιά των Πάρθων, Χοσρόη Α’. Κατόπιν έσπευσε να ελέγξει τη ρωμαϊκή άμυνα προτού αναχωρήσει για τη Δύση κατά μήκος της ακτής του Ευξείνου Πόντου. Ο Αδριανός θεωρείται επίσης ιδρυτής της Αδριανούπολης. Πιθανώς πέρασε το χειμώνα στη Νικομήδεια, την πρωτεύουσα της Βιθυνίας. Καθώς η Νικομήδεια είχε χτυπηθεί από σεισμό μόλις λίγο καιρό πριν την επίσκεψή του, ο Αδριανός στάθηκε γενναιόδωρος παρέχοντας ποσά για έργα ανοικοδόμησης. Είναι κάτι παραπάνω από πιθανό ο Αδριανός να επισκέφτηκε την Κλαυδιούπολη, όπου και γνώρισε τον όμορφο Αντίνοο, ένα νεαρό αγόρι που έμελλε να γίνει εραστής του. Οι πηγές δεν αναφέρουν τίποτα για τον χρόνο της συνάντησής τους, αλλά υπάρχουν απεικονίσεις του Αντινόου που τον παρουσιάζουν ως νέο άνδρα περίπου είκοσι ετών. Καθώς αυτές χρονολογούνται λίγο καιρό πριν τον θάνατο του Αντίνοου από πνιγμό το 130, είναι πιθανότερο να ήταν τότε 13 ή 14 ετών Είναι επίσης πιθανό ο Αντίνοος να εστάλη στη Ρώμη για να εκπαιδευτεί ως ακόλουθος του αυτοκράτορα και σταδιακά να έγινε ο ευνοούμενός του.

Μετά τη γνωριμία του με τον Αντίνοο, ο Αδριανός ταξίδεψε κατά μήκος της Ανατολίας.
Ελλάδα. Ο Ναός του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, τον οποίο ολοκλήρωσε ο Αδριανός σκοπεύοντας να τον κάνει έδρα του Πανελληνίου.
Το απόγειο της περιοδείας αυτής ήταν ο προορισμός που ο φιλέλληνας Αδριανός πρέπει να είχε από την αρχή στο μυαλό του, η Ελλάδα. Έφτασε το φθινόπωρο του 124 εγκαίρως για τη συμμετοχή του στα Ελευσίνια Μυστήρια. Κατά παράδοση, σε κάποιο στάδιο της τελετής οι νεοφώτιστοι έπρεπε να φέρουν όπλα, αλλά αυτό αποφεύχθηκε, για την ασφάλεια του αυτοκράτορα που βρισκόταν ανάμεσά τους. Μετά από αίτηση των Αθηναίων πραγματοποίησε αναθεώρηση του συντάγματός τους. Επιπροσθέτως, δημιουργήθηκε μια νέα φυλή που έλαβε το όνομά του.

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα περιόδευσε στην Πελοπόννησο. Η ακριβής διαδρομή παραμένει ασαφής, ωστόσο ο Παυσανίας αναφέρει διάφορα σημάδια, όπως οι ναοί που έχτισε ο αυτοκράτορας και το άγαλμά του που κατασκεύασαν οι ευγνώμονες κάτοικοι της Επιδαύρου ευχαριστώντας τον για ευεργεσίες. Ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρος με τη Μαντίνεια, γεγονός που ενισχύει την άποψη πως ο Αντίνοος ήταν ήδη εραστής του Αδριανού, καθώς υπήρχε ισχυρός δεσμός ανάμεσα στη Μαντίνεια και την πατρίδα του Αντινόου, τη Βιθυνία.

Μέχρι τον Μάρτιο του 125, ο Αδριανός είχε φθάσει στην Αθήνα όπου και πρωτοστάτησε στα Διονύσια. Τα οικοδομικά έργα του Αδριανού στην Αθήνα ήταν αξιοσημείωτα. Φρόντισε για την αποπεράτωση του Ναού του Ολυμπίου Διός, που κτιζόταν επί πέντε αιώνες και ξεκίνησε την ανοικοδόμηση πολλών δημόσιων κτιρίων, ανάμεσα στα οποία και ένα υδραγωγείο. Η Πύλη του Αδριανού και η Βιβλιοθήκη του Αδριανού σώζονται ακόμη σήμερα.
Ελλάδα και
Τον Σεπτέμβριο του 128 ο Αδριανός παρέστη και πάλι στα Ελευσίνια Μυστήρια. Αυτήν τη φορά η περιοδεία του στην Ελλάδα πρέπει να επικεντρώθηκε στην Αθήνα και την Σπάρτη. Ό Αδριανός είχε στον νου του μία ελληνική αναβίωση μέσω Δελφικής Αμφικτυονίας, αλλά αποφάσισε πλέον κάτι πολύ πιο μεγαλεπήβολο. Το νέο του Πανελλήνιον επρόκειτο να είναι ένα συμβούλιο που θα έφερνε κοντά τις ελληνικές πόλεις όπου και να βρίσκονταν γεωγραφικά. Το μέρος συνάντησης θα ήταν ο νέος ναός του Διός στην Αθήνα. Έχοντας θέσει σε κίνηση τις προετοιμασίες – το να αποφασιστεί ποιας πόλης το αίτημα να αναγνωριστεί ως ελληνική θα έπαιρνε από μόνο του πολύ χρόνο – αναχώρησε για την πόλη της Εφέσου.

Τον Οκτώβριο του 130, και ενώ ο Αδριανός και ο περίγυρός του έπλεαν στο Νείλο, ο Αντίνοος πνίγηκε για άγνωστους λόγους, αν και προτάθηκαν όλες οι εκδοχές: ατύχημα, αυτοκτονία, φόνος ή θρησκευτική θυσία. Ο αυτοκράτορας πόνεσε βαθύτατα. Διέταξε να θεοποιηθεί ο Αντίνοος, έδωσε σε πόλεις το όνομά του, έκοψε μετάλλια με τη μορφή του και αγάλματά του κατασκευάστηκαν σε όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας. Προς τιμήν του ανεγέρθηκαν ναοί στη Βιθυνία, τη Μαντίνεια στην Αρκαδία, και στην Αθήνα, ενώ οργανώθηκαν και εορτές για να τον τιμήσουν. Η πόλη της Αντινοοπόλεως ή Αντινόη ιδρύθηκε στα ερείπια της Μπέσα, όπου και πέθανε.
Το τέλος του
Ο Αδριανός άφησε την τελευταία του πνοή τη δέκατη μέρα του Ιουλίου, στη ρωμαϊκή του βίλα στις Βαΐες σε ηλικία 62 ετών. Εντούτοις, ο άνθρωπος που πέρασε τόσο μεγάλο μέρος της ζωής του ταξιδεύοντας δεν είχε φθάσει ακόμη στο τέλος του ταξιδιού του. Κηδεύτηκε αρχικά στους Πουτέολι (σημ. Pozzuoli), κοντά στις Βαΐες, σε ένα κτήμα που κάποτε ανήκε στον Κικέρωνα. Λίγο αργότερα, τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στη Ρώμη και θάφτηκαν στους Κήπους της Δομιτίας, κοντά στο ημιτελές μαυσωλείο του. Μετά από την ολοκλήρωση του Μαυσωλείου του Αδριανού (το σημερινό Καστέλ Σαντ’Άντζελο) στη Ρώμη το 139 από τον διάδοχό του, Αντωνίνο Πίο, το σώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του τοποθετήθηκαν εκεί μαζί με της συζύγου του, της Βιβία Σαβίνα και του πρώτου από τους υιοθετημένους γιους του, Λεύκιου Αίλιου. Ο Αντωνίνος τον θεοποίησε το 139 και του αφιέρωσε ένα ναό στο Πεδίο του Άρεως. Αλίμονο….

Ο Οδυσσέας παίρνει τους συντρόφους από εκεί σέρνοντας τους από το αυτί, και επιβιβάζονται στο πλοίο με προορισμό την Ιθάκη σε ένα ταξίδι ιστορίας και μυθιστορίας συνεχή….

Αστραία

και οι αλληλεπιδράσεις του αθάνατου θεού Ουρανού και των θνητών ανθρώπων

Οι σοφοί Κινέζοι λόγιοι είχαν τους τρεις αγνούς θεούς τους, τους γιους του θεού, τον αυτοκράτορα Jade θεό τους, είχαν τον παράδεισο τους, τον θεϊκό ουρανό τους, τις εντολές του ουρανού είχαν όμως και την αυτοκριτική τους.
Έτσι βλέπουμε να απολογούνται για τα προβλήματά και τις καταστροφές που συμβαίνουν στο λαό τους, οι διορισμένοι εκπρόσωποι της εξουσίας του. Οι Ιάπωνες ακόμη περισσότερο αυτοκτονούν κιόλας για λόγους ευθιξίας. Από τα αυστηρά ήθη και έθιμα και την κουλτούρα της Ανατολής.
Στη εκφυλισμένη Δύση, ποιούν την νήσσα, κανείς τους δεν φταίει ποτέ, τους επιβραβεύουν κιόλας, δεν ήξεραν ,δεν γνώριζαν, φταίει η κακιά στιγμή και η «Γιαδικιάρογλου «, …..αυτοί κοιτούσαν αλλού.
Ποιος φταίει για αυτό το χάλι, Αντίνοε, Ευρύμαχε και Αμφίνομε;;;;;;; Δεν φταίει η θεοκρατία, η κομματοκρατία και η πολυνομία αμφινομία , μέθοδοι με τις οποίες κυβερνάτε τρώτε και πίνετε σε βάρος μας και σε βάρος της Γης όλης;;;;;;;;

Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ του ουρανού και της ανθρωπότητας λέγεται ότι προέρχονται από το Μεγάλο Σχέδιο [του Τζίζι ] , τον 24ο κύλινδρο του Βιβλίου των Εγγράφων . Ο Dong Zhongshu στήριξε τα δόγματα του σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο, πιστεύοντας ότι ο παράδεισος είχε τη δική του συνείδηση ​​και έλεγχε τα πάντα μέσω των «100 Κυρίων του Ουρανού» με όλους τους φυσικούς νόμους και τις παραλλαγές στις ανθρώπινες υποθέσεις που αποφασίζουν αυτοί. Επιπλέον, πίστευε ότι η ανθρώπινη φυσιολογική δομή, η σκέψη, τα συναισθήματα και ο ηθικός χαρακτήρας διαμορφώνονται σύμφωνα με τη θέληση του ουρανού και επομένως ότι η ανθρωπότητα είναι η ενσάρκωση του ουρανού.

Επιπλέον, ο Dong Zhongshu πίστευε ότι ένας μονάρχης ορίστηκε από τον ουρανό ως αντιπρόσωπός του. Ο ευοίωνος παράδεισος τίμησε τον άρχοντα. ο καταστροφικός παράδεισος καταδίκασε τη σκέψη του με κάθε συμφορά που προκλήθηκε από πολιτικά λάθη. Εάν συνέβαινε μια καταστροφή όπως σεισμός ή παρατεταμένη ξηρασία, ο Αυτοκράτορας ήταν υποχρεωμένος να εκδώσει διάταγμα αυτοκριτικής παραδεχόμενος την έλλειψη ικανότητας και αρετής, να φύγει από το βασιλικό παλάτι, να εισέλθει σε μια περίοδο νηστεύει, ομολογεί την ενοχή του ή συγχωρεί ορισμένους κρατούμενους. Αυτό το διάταγμα πρέπει να είναι ειλικρινές και να μην κρύβει τίποτα για να αναπληρώσει το λάθος.
Ο αυτοκράτορας ρώτησε περαιτέρω την Ακαδημία HanlinDang Huaiying να συντάξει ένα κατάλληλο διάταγμα αυτοκριτικής γι ‘αυτόν. Κατά τη διάρκεια μιας κρίσιμης περιόδου στα τελευταία χρόνια της δυναστείας των Βόρειων Σονγκ (960 – 1127 Κ.Χ.), όταν τα στρατεύματα Τζιν ή Γιούρτσεν βρίσκονταν στο τείχος της πρωτεύουσάς του, ο αυτοκράτορας Χουιζόνγκ εξέδωσε επίσης ένα διάταγμα αυτοκριτικής:

Οι λέξεις κρύβουν το πέρασμα του δρόμου, κολακεύουν τη φήμη του ήλιου, κολακεύουν την τυχερή αυταρχικότητα και επιτρέπουν στους διεφθαρμένους αξιωματούχους να απολαμβάνουν την επιτυχία. Η φορολογία εξαντλεί τον πλούτο του λαού και εξουδετερώνει τη δύναμη των φρουρών. Πολλά γίνονται με σπάταλο τρόπο που δεν είναι ωφέλιμο.

Αναμένουμε την αυτοκριτική της άπληστης θρησκευτικής εξουσίας, της ανίκανης πολιτικής ηγεσίας και της ελεεινής κομματικής φαυλοκρατίας για όλα τα προβλήματα της τελευταίας εκατονταετίας, τουλάχιστον και ……..την ανάληψη των ευθυνών τους.

Αστραία

Οι μεγάλοι απατεώνες της θεολογίας
Ο Θεός ανήκει σε αυτό που δεν μπορεί να γίνει Γνωστό με την ανθρώπινη μορφή και φυσικά ανήκει στη σιωπή, την αιώνια σιωπή και τη Νύχτα τη βαθιά την αρχέγονη Νύκτα την Πρωταρχική.
Ο Θεός ποτέ δεν μιλάει, δεν μίλησε ποτέ και δεν είπε τίποτα σε κανέναν γιατί δεν υπάρχει τίποτα να ειπωθεί από μία ΠΗΓΗ αρχαία.
Αυτός και, αυτοί που μιλάνε πάντα , είναι ο άνθρωπος ,τα ανθρώπινα όντα, οι άνθρωποι ειδικά, άμα τη εμφανίσει του Ερμή και του χόμο σάπιενς δηλαδή. Γιατί δεν ξέρουμε τι κραυγές βγάζανε οι υπόλοιποι χόμο και ανθρωπίδες, νεάτερνταλ, thomo erectus και ποια ήτανε η λογική τους. Προφανώς ξεκινήσανε με κραυγές, αφού το ζωικό κύτταρο είναι κοινό και για τα δύο έμβια όντα και τον άνθρωπο και τα ζώα και, συνεχίζουνε να τις έχουνε σε κάποιες συνήθειες και τελετές.
Πότε αναπτύχθηκε ο λόγος στον άνθρωπο η ομιλία και η φωνή δεν είναι ακριβώς γνωστό. Σίγουρα ξεκίνησε με κλάμα μούγκρισμα στρίγκλισμα, με πολλά σύμφωνα, μετά έρεε σαν τραγούδι και φωνή …..λαλαλα ….λιλιλι, σύμβολα ιδεογράμματα για να φτάσει στα αλφαβήτα στα Άλφα από το Λι.
Και εδώ η συμβολή της Ελληνικής Γλώσσας είναι σημαντική για την εξέλιξη των ανθρωπίδων γιατί πρόσθεσε τα φωνήεντα και, όχι μόνο αυτό πρόσθεσε και την λογική, τη λογική σκέψη διεργασία επεξεργασία κρίση και διάκριση.
Ο λόγος φυσικά αναπτύχθηκε στην Ατλαντίδα την Εποχή της Ατλαντίδας (στην εποχή της Λεμουρίας θα ήταν ανύπαρκτος προφανώς ), με τον Ερμή, τον αγαπημένο και χαϊδεμένο γιο του Διός μεγάλο πρωταγωνιστή, αλλά και ο Ποσειδώνας παρών ωσεί, ως κυβερνήτης με θεϊκή πυγμή. Για αυτό και δεν έλειπαν τα θρησκευτικά και τα ιερατεία ως κέντρα και εξουσία με τα οποία έκλεβαν τον κόσμο και συνεχίζουν να τον κλέβουν εγκαθιστώντας μία δικτατορία. Πουλώντας τον λόγο του άφωνος σιωπηλού Θεού στα κάλπικα γιασεμιά της μιας δραχμής με την θεολογία.

Ατελείωτες θεολογικές και ερμηνείες, σεντόνια θεολογικές ερμηνείες για τον Λόγο του Θεού. Τι είπε ο θεός, τι έκανε ο Θεός, τι εννοούσε ο Θεός πόσο αγαπάει τον άνθρωπο ο Θεός για αυτό τον τιμωρεί, πως τον ανταμείβει με το Παράδεισο, με όλη αυτή την ατελείωτη θεολογική αδολεσχία .
Και ενώ η Εποχή των Ιχθύων είναι στην ουσία μία εποχή άλαλων ψαριών οι θρησκευτές της ιχθυακής θεολογίας φλυαρούσαν ακατάπαυστα και φλυαρούν μιλούν και να μεταφέρουν τον λόγο του Θεού σε πλήθος θρησκείες και ειδικά τις μονοθεϊστικές με φονταμενταλιστικές μεθοδολογίες. Ακόμη και ο καημένος και δυστυχισμένος Κρισναμούρτι, ένας απρόθυμος μεσσίας μιλούσε ακατάπαυστα …. για τη σιωπή και τα οφέλη της. Ναι, για την σιωπή και την αξίας της…ασταμάτητα.
Το τι έχουμε ακούσει όλους αυτούς τους αιώνες και τον καιρό για τον Θεό δεν περιγράφεται.
Αποδείχθηκαν όμως πως όλοι είναι κλέφτες απατεώνες και ψεύτες. Χρησιμοποιούν τον λόγο για να πουλήσουν χωρίς καμία λογική, τον Θεό και χωρίς καμία δεοντολογία ηθική.
Το κέντρο εξουσίας της θεολογίας, ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ είναι πολύ απατηλό γιατί χρησιμοποιεί καταχρηστικά τον λόγο την ομιλία για να μιλήσει για κάτι που ανήκει στην σιωπή.
Για αυτό και ο Οδυσσέας πρώτον τον στοχεύει στο λαιμό και του αφαιρεί την δυνατότητα να μιλάει για τον θεό και να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες μαζί με θεολογικό σανό.

Ποτέ μην εμπιστεύεστε τους ανθρώπους που μιλούν συνέχεια και πολύ για τον Θεό. Είναι μεγάλοι απατεώνες και κλέφτες της ζωής των ονείρων μας και Μνηστήρες της Ιθάκης μας.

Αστραία

Η γέννηση και ο θάνατος

του οικονομικού δολοφόνου και αρπακτικού ληστού, του συστήματος του κεφαλαιοκρατικού

Ό,τι γεννιέται πεθαίνει
Ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει
Ό,τι ξεκινάει τελειώνει
Κάθε αρχή έχει και ένα τέλος και για το κάθε τι, ακόμη για τον καπιταλισμό

Πότε γεννήθηκε ο καπιταλισμός και ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα του που οδηγούν στο τέλος του

Ο καπιταλισμός με τη σύγχρονη έννοια του όρου γεννήθηκε στη Νέα Ατλαντίδα τις ΗΠΑ με την αποκάλυψη του Ποσειδώνα και την ανακάλυψη του μαύρου χρυσού του Ποσειδώνιου υγρού δηλαδή περίπου στα 1850. Άνθισε με την θεοσοφία ως παγκόσμια δικτατορία με ανοικτά σύνορα και την ομογενοποίηση των ανθρώπων και των λαών για χάρη των πολυεθνικών αγορών

Τα μεγαλύτερα προβλήματα του καπιταλισμού που τον οδηγούν στον θάνατό του είναι τα εξής τρία:

1.Τελειώνουν, τελείωσαν τα ενεργειακά αποθέματα γιατί τα εξάντλησε όλα με αφάνταστη αμετροέπεια απληστία και σκοπό το αθέμιτο κέρδος
2.Φτωχοποίηση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού και των ανθρώπων. Δεν έχει τι να πουλήσει πια και σε κανένα. Οι άνεργοι φτωχοί δεν μπορούν να αγοράσουν πλέον τα ηλίθια καταναλωτικά σκουπίδια του για να βγάζει κέρδος και δεν μπορεί να τους δίνει επιδόματα. Η ύπαρξη τόσων επιδομάτων είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του καπιταλισμού.
3.Πουλώντας την ελευθερία την ισότητα και τη δημοκρατία χωρίς ουσιαστική βάση, πνίγηκε μέσα στις αντιφάσεις του και τώρα δεν μπορεί να πουλήσει περισσότερη Ελευθερία σε τόση Δουλεία, περισσότερη Ισότητα σε τόση οικονομική Ανισότητα και περισσότερη Δημοκρατία σε τόση Δικτατορία. Ο θρησκευτικός Αντίνοος «του ενός αληθινού θεού», πνίγεται στον λαιμό από την Πανθρησκεία των πολλών θεών και ο κομματικός Ευρύμαχος πεθαίνει από το πρησμένο συκώτι των πολλών σκανδάλων και της διαφθοράς.

Για τον λόγο αυτό οι οικονομικοί κολοσσοί γκρεμίζονται ειδήσεις, οι πλούσιοι πρόεδροι των ΗΠΑ δηλώνουν μηδενικό εισόδημα, οι ολιγάρχες και οι δισεκατομμυριούχοι χάνουν την περιουσία τους ή αναγκάζονται να την δωρίσουν και να τη μοιραστούν
και η μετακόμιση του καπιταλισμού στην Κίνα για φθηνά εργατικά επιδείνωσε το πρόβλημα μειώνοντας την ανεργία περισσότερο και αυξάνοντας την φτώχεια.
Παγκόσμια οικονομία: Η ύφεση φέρνει απολύσεις σε τραπεζικούς κολοσσούς και….. το τέλος του χρηματοπιστωτικού αληταριού.

Δεν θα κλάψουμε…. στον αγύριστο. Δεν θα τους πλέξουμε το εγκώμιο της μωρίας , έφαγαν ήπιαν του σκασμού σαν ακρίδες σε βάρος του Ανθρώπου του Σοφού, υπερφίαλοι μωροί χωρίς να είναι αγνοί και Παρθένες.

Κάθε τέλος έχει και μια καινούργια αρχή

Αστραία

Οι αποφάσεις σοφής ηγεσίας

Στον τόπο μας, έχομε την συνήθεια να συζητούμε πολύ, για να μην παίρνομε αποφάσεις που συνεπάγονται ευθύνες. Κωνσταντίνος Καραμανλής

Οι αποφάσεις είναι μία δύσκολη θέση  στην οποία  βρέθηκε ο homo sapiens από την εποχή που στάθηκε όρθιος και άρχισε να σκέπτεται γιατί έπρεπε να τις πάρει. Είναι δύσκολες γιατί απαιτούν μία αρμονία και ισορροπία εσωτερική και μία συναίνεση συγκατάθεση εξωτερική.
Οι σωστές αποφάσεις κυοφορούνται μέσα στη σιωπή  και στην ενόραση λαμβάνοντας όλα τα δεδομένα σε επαγωγικές και αναγωγικές σκέψεις και συλλογισμούς. Όταν ανακοινώνονται με την ομιλία έχουν πλέον παρθεί και είναι συνήθως αμετάκλητες.
Ο άνθρωπος από τη στιγμή που ενηλικιωθεί είναι υποχρεωμένος να παίρνει συνεχώς αποφάσεις. Αυτά είναι τα όρια και τα φτερά της ελευθερίας του, αλλά και της δυστυχίας του.
Όσο είναι παιδί τις  περισσότερες αποφάσεις τις παίρνουν οι υπεύθυνοι για αυτόν, γονείς πολιτεία και παιδαγωγοί γιατί πρέπει να προστατευτεί.
Αν κάτι τρέμουν κυριολεκτικά οι περισσότεροι άνθρωποι είναι να πάρουν μία απόφαση και από αυτό το γεγονός όλη η κοινωνία νοσεί.
Οι λόγοι που οι περισσότεροι άνθρωποι και φοβούνται και δεν μπορούν να πάρουν απόφαση είναι κυρίως τρεις:
1. Χαμηλό ποσοστό ενέργειας. Όσο λιγότερη ενέργεια διαθέτει ένας άνθρωπος και την καταναλώνει σε ηλίθιες ορνιθοασχολίες με αποτέλεσμα  η ενέργεια να φτάνει το πολύ μέχρι τα πέλματα  που φωτοζωεί, τόσο  αδυνατεί να πάρει μία απόφαση και να κατανοήσει αυτή.
2.  Η αμφιγνωμία  και η αντιφατική πολυγνωμία.  Οι περισσότεροι άνθρωποι ταλαντεύονται και αμφιταλαντεύονται μεταξύ της μιας και της άλλης γνώμης που έχουν, μία το πρωί, μία το βράδυ και ίσως άλλη μία το μεσημέρι, καθώς άγονται και φέρονται από τις εντυπώσεις με αποτέλεσμα να συντρίβονται ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη σε πλαστά διλήμματα και  τριλήμματα. Η  διαρκής συνεχής αμφιγνωμία έχει και καταστροφικά αποτελέσματα για την υγεία του ατόμου γιατί διαλύει το ανοσοποιητικό σύστημα μαζί με την  μετέωρη αναποφασιστικότητα χωρίς το βήμα του πελαργού.
3. Η ανευθυνότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι επειδή δεν είναι ενηλικιώνονται ποτέ και παραμένουν νήπιοι  «μωρά» ακόμη και όταν  ξεμωραίνονται  σαν υπερήλικες, δεν αναλαμβάνουν ποτέ την ευθύνη της ύπαρξης τους των λόγων τους των σκέψεων τους και των αποφάσεων τους.
Για το λόγο αυτό μεταθέτουν την ευθύνη σε άλλους οργανισμούς θεσμούς κυβερνητικούς εξουσιαστικούς και παραμένουν εγκλωβισμένοι σε μία άχαρη και στείρα αντιπολίτευση, αντιπαράθεση για την αντιπαράθεση και σε μία ατελείωτη γκρίνια και μεμψιμοιρία γκρινιάζοντας συνεχώς για όλα.
Παλαιότερα, επειδή οι πραγματικοί αρχηγοί ήταν και φυσικοί ηγέτες, εξαιτίας του υψηλού ενεργειακού αποθέματος που διέθεταν και τους επέτρεπαν να παίρνουν και τις κατάλληλες αποφάσεις και όχι εξαιτίας πλαστών τίτλων πτυχίων και μεταπτυχιακών,  οι αποφάσεις μπορούσα να παρθούν και παίρνονταν άμεσα δυναμικά και αποφασιστικά.
Επειδή η ενέργεια ήταν ψηλά ,τουλάχιστον έφτανε μέχρι το λαιμό που είναι το κέντρο των αποφάσεων, αυτό λειτουργούσε αποτελεσματικά.
Πέφτοντας η ενέργεια και εξαιτίας της εντροπίας αλλά, και εξαιτίας της κακής διαχείρισης  μιας κακής  εξουσίας με αμετροέπεια και υπερβολή, οι αποφάσεις κατέληξαν μια  δύσκολη αποστολή.
Φτάσαμε στο σημείο να έχουμε υπεράριθμους οργανισμούς, δαιδαλώδη κτίρια υπερπολυτελή, υπεράριθμους αξιωματούχος υπεράριθμους  υπουργούς  υπεράριθμους συμβούλους  και κανείς να μην μπορεί να πάρει μία σωστή γρήγορη και δίκαιη απόφαση.
Το αποτέλεσμα είναι εμφανές τόσο στη δικαιοσύνη που με την πολυνομία των νομών της έχει καταλήξει  παράνομη και αργεί και καθυστερεί και ποτέ δεν παίρνει μία δίκαιη απόφαση σωστή αλλά, και στα συνεχή ατελείωτα συνέδρια group ευρώ group (το είδαμε και αυτό) καθώς και στις ατέρμονες συζητήσεις συναντήσεις και τα πήγαινε-έλα αξιωματούχων υπουργών πρόεδρων και πρωθυπουργών μεταξύ τους, που ποτέ δεν καταλήγουν κάπου απλά και ξεκάθαρα. Πηγαινοέρχονται σε συνεχή  σπάταλα ταξίδια και ανταλλάσσουν αβροφροσύνες με μπόλικες φωτογραφίες και πολλά λόγια χωρίς ουσία και αποτέλεσμα.
Ο λαιμός είναι το κέντρο των αποφάσεων και βρίσκεται εκεί ο θυρεοειδής αδήν πολύ σημαντικός για τη λήψη των σωστών. Θυρεοειδής ονομάστηκε το 1656 από τον Warton εξαιτίας του σχήματός του, που μοιάζει με ασπίδα (θυρεός = ασπίς). Είναι το Υ που σχηματίζεται και δείχνει την απόφαση του Ηρακλή μπροστά στην Κακία και την Αρετή. Οι εύκολες αποφάσεις  στην αρχή οδηγούν σε  ένα αδιέξοδο και μια παρακμή. Μαλθακώνουν τον άνθρωπο χαμηλώνουν το πνεύμα το φτωχαίνουν. Οι δύσκολες περνούν μέσα από σίδηρο και πυρά αλλά στο τέλος αυτό μένει  καθαρή δύναμη και  πυγμή.

Παλαιότερα κυκλοφόρησε ευρέως από τους γνωστούς κύκλους της  σκιάς και της παρασκιάς ένα κείμενο μου, αλλοιωμένο και λογοκλοπημένο. Αυτό με τα ονόματα των μνηστήρων και τι κάνει ο Οδυσσέας όταν επιστρέφει στην Ιθάκη που παίρνει το κέντρο των αποφάσεων στα χέρια του και τοξεύει τον Αντίνοο με ένα βέλος στο λαιμό καταλήγοντας πως ο Αντίνοος είναι τα ΜΜΕ. Φυσικά και τα ΜΜΕ είναι ένα είδος Μνηστήρα, αλλά οι αποφάσεις, δεν παίρνονται από τα ΜΜΕ. Εκτελούνται. Οι αποφάσεις παίρνονται  και οι εντολές δίνονται από αρχηγικούς Μνηστήρες. Οι αγήνορες Μνηστήρες  έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό πέρα από  τη ασυδοσία. Είναι και  ήταν συνδεμένοι με τα ιερατεία.
Το κέντρο των αποφάσεων είναι η Δήμητρα  Γαία  γιατί κάπου η απόφαση πρέπει να στερεωθεί, είναι τα Ελευσίνια μυστήρια, ο Ταύρος.
Ο λαιμός του Ταύρου είναι διάσημος από την ακμή της  Λεμουρίας  με τα ιερά ζώα της αγελάδες και βοοειδή μέχρι την ταυροφονία  των Ιβήρων και τα ταυροκαθάψια των Μινωιτών στο λυκόφως της Ατλαντίδας.
Και ο άνθρωπος αλλά και μία χώρα, έχει τα ενεργειακά κέντρα του  «σώματος» της. Έτσι η πρωτεύουσα, η Εστία, το κέντρο βάρους της ισορροπίας πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο της κοντά στον ομφαλό.
Το γεγονός ότι το ενεργειακό κέντρο της Ελευσίνας κατέληξε σε αυτό το χάλι με  μία οικολογική καταστροφή  σκουπιδότοπο δείχνει πώς οι αποφάσεις στην Ελλάδα και για την Ελλάδα δεν παίρνονται σωστά και με τον καλύτερο τρόπο.
Απουσιάζει η διαύγεια η σοφία η αρμονία η ομογνωμία και η καλή ροή της ενέργειας ανθρώπων πολιτών και πολιτείας.
Αυτό το γεγονός θα πρέπει να διορθωθεί αν θέλουμε να έχουμε  τις σωστές αποφάσεις με τη σωστή δυναμική.
Απόφαση σημαίνει υπευθυνότητα, υπευθυνότητα σημαίνει συνέπεια λόγων και πράξεων, δράσης και σκέψεων, καθαρότητα.
Χωρίς αυτή δεν υπάρχει καμία απόφαση  που να είναι σωστή.

Η σωστή απόφαση είναι ένας  «Ταύρος» που θα πιάσεις από τα κέρατα σαν τον Ηρακλή χορεύοντας τον ενεργειακό χορό των ταυροκαθαψίων για να  φθάσεις στο λαιμό του ♉.Μην μπαίνεις στο ρινγκ αν δεν είσαι αποφασισμένος να παλέψεις ( αποφασιστικά ) και τους δώδεκα γύρους. Κλιντ Ήστγουντ

Μη μπαίνεις….

Αστραία