Η Τειχοποίηση των Ρωμαίων Τρώων

Η ερημοποίηση του ελλαδικού και η κατάληψη της νότιας Ελλάδας, από μεγαλύτερα τα λάθη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
Με την «Διανομή των εδαφών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας» (1204) το βασίλειο της Θεσσαλονίκης περιελάμβανε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα και την περιοχή των Αθηνών, στα τέλη του 1204 ο Βονιφάτιος πορεύθηκε νότια για να ολοκληρώσει την κατάκτηση. Συνοδευόταν από τη σύζυγό του Μαργαρίτα και τον Μανουήλ γιο του πρώην αυτοκράτορα Ισαάκιου Β΄ ντυμένο με αυτοκρατορική πορφύρα για να προσεγγίσει τους υπηκόους του. Ο άρχοντας Λέων Σγουρός επιχείρησε να αντισταθεί στη Θεσσαλία αλλά απέτυχε. Ο Βονιφάτιος κατέλαβε τη Στερεά Ελλάδα, συνέλαβε αιχμάλωτο τον πρώην αυτοκράτορα Αλέξιο Γ΄ Άγγελο και μοίρασε τα εδάφη του σε υποτελείς του. Η πορεία του ήταν θριαμβευτική, η Θήβα έπεσε, η Αθήνα και η Ακρόπολη Αθηνών έπεσαν χωρίς αντίσταση. Η πόλη είχε παραμεληθεί τελείως από τους Βυζαντινούς και είχε μείνει χωρίς διοίκηση. Η «θρυλούμενη και χρυσή πόλη των Αθηνών», η «πάλαι μεν μήτηρ σοφίας παντοδαπής και πάσης καθηγεμών αρετής», στις παραμονές της Δ΄ Σταυροφορίας καταπιεσμένη από τους φόρους και την απληστία των αρχόντων και λησμονημένη είχε χάσει σύμφωνα με τον Μιχαήλ Χωνιάτη την παλαιά της δόξα και είχε μεταβληθεί σε μικρό και «αοίκητο» χωριό. Εξουθενωμένη και από τους πολέμους κατά του Λέοντα Σγουρού παραδόθηκε στους Φράγκους χωρίς αντίσταση.

Ο εντειχισμός της Τροίας
Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ως απόγονος του Αινεία και των Τρώων, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να χτίσει ΤΕΙΧΗ ψηλά κατά την συνήθεια της Ανατολίας από την Εποχή της Βαβυλωνίας.
Το δεύτερο πράγμα, ήταν να μεγαλώσει τον πολυφυλετικό και πολυπολιτισμικό πληθυσμό αυτής της πόλης με έντονη αστικοποίηση και να τον κλείσει μέσα στα Τείχη αυτά.
Το τρίτο πράγμα, φυσικά που έκανε, ήταν να κλέψει όλους τους θησαυρούς τα μάρμαρα και τα γλυπτά από τις χώρες που κατακτούσε μαζί με την ομορφιά κατά την προσφιλή συνήθεια των Τρώων.
Την ίδια τακτική ακολούθησε και η Β΄ Ρώμη, ειδικά όταν έγινε χριστιανική και πέρασε στην απόλυτη θεοκρατία με τον πρώτο θεοποιηθέντα αυτοκράτορα τον Αύγουστο Οκταβιανό.
Η Ελλάδα, ο ελλαδικός χώρος είχε ερημωθεί και οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες τον άφησαν στο έλεος των βαρβάρων που με τις ευλογίες τους «εις έδαφος φέρον » λεηλατούσαν τις εγκαταλειμμένες μικρές πόλεις και χωριά.
Όλος ο πληθυσμός είχε συγκεντρωθεί στην Β΄ Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη και κλείστηκαν πίσω από τα 7 τείχη τα ψηλά όπως και η Α΄ Ρώμη.
Ήταν θέμα χρόνου να πολιορκηθεί και να κατακτηθεί από νέους επίδοξους οθωμανούς, συνεχιστές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κατά τα ήθη και έθιμα της ανατολικής Λεμουρίας. Η Α΄ Ρώμη είχε πέσει πιο νωρίς, γιατί είχε χτιστεί σε μία περιοχή με γεωμορφολογικό έδαφος παρόμοιο με της Ελλάδος, δεν μπορούν να στηθούν και να ζήσουν για πολύ αυτοκρατορίες εκεί. Οι αυτοκρατορίες θέλουν μεγάλο χώρο και πεδιάδες, ανήκουν πάντα στις ελώδεις Ασίες και έτσι…. ξεκίνησαν. Όπως δεν μπορεί να στηθεί αυτοκρατορία στην Ελλάδα. Το ίδιο λάθος έκανε και η Βρετανική αυτοκρατορία. Καμία αυτοκρατορία δεν μπορεί να ζήσει για πολύ, σε νησί, αλλά μπορεί να ταλαιπωρήσει κόσμο πολύ με την αυτοκρατορική τρωαδίτικη νοοτροπία.
Η αμετροέπεια της Β΄ Ρώμης φαίνεται από τον απίστευτο αριθμό των εκκλησιών που έχτισε εκτός από τους παλιούς ναούς που γκρέμισε. Μόνο αυτό έχτισε, μοναστήρια και εκκλησιές , ούτε νοσοκομεία ούτε πανεπιστήμια, ούτε σχολεία. Λεηλατούσε τις υπόλοιπες πόλεις και μετέφερε την λεία στην κάπιταλ πρωτεύουσα του Κωνσταντίνου , του δράκου βασιλιά.
Αυτή ήτανε η εμμονή, η μανιακή υστερία των χριστιανών κτιστομανών αυτοκρατόρων με μία πολύ κακή βαριά αρχιτεκτονική και αισθητική, η οποία ήταν και βαρύγδουπα ενδυματολογική, μιμούμενοι τις φορεσιές των Μήδων και των Περσών και των Δράκων Κινέζων.
Το πόσος ήταν ακριβώς ο πληθυσμός κατά την περίοδο αυτή, δεν γνωρίζουμε, σίγουρα ήτανε περισσότερος από τον παλιό ,γιατί οι άνθρωποι άρχισαν να αυξάνονται.
Οι άλλες πόλεις, οι αρχαίες πόλεις_ κράτη είχαν τείχη, αλλά είχανε και μικρό διαχειρίσιμο πληθυσμό.
Από τη στιγμή που ο πληθυσμός μιας πόλης αυξάνεται υπερβολικά πολύ, δεν μπορεί κανείς να τον διαχειριστεί, δεν είναι διαχειρίσιμος και οι κάτοικοι υποφέρουν από επιδημίες πανδημίες λιμό λοιμό και κορωνοϊό.
Ο εξαιρετικός διαφωτιστής φιλόσοφος και δικαστής Μοντεσκιέ μιλάει αναλυτικά για τα αίτια της πτώσης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στο αντίστοιχο έργο του.
Αυτό που πρέπει να σημειωθεί και να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος
είναι, ότι οι πόλεις, οι ανθρώπινες πόλεις, δεν πρέπει να μετατρέπονται σε πόλεις ΤΕΡΑΤΑ με ΤΕΙΧΗ και οι άνθρωποι να κλείνονται μέσα τους σαν ποντίκια, να ζουν σαν τρωκτικά και να κυκλοφορούν στο μετρό σαν τυφλοπόντικες μετροπόντικες με νοοτροπίες «θεοκρατίας και αυτοκρατορίας «. Είναι ξεπερασμένες πια.
Ο σπουδαίος μας ποιητής Καβάφη μας υπενθυμίζει ποιητικά τα λάθη αυτά
Τείχη
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Αστραία

Οι σπηλιές και τα τείχη των Κυκλώπων

Το διάσημο κτίριο στο Πεκίνο είναι η Απαγορευμένη Πόλη και το τείχος της με εννέα δράκους, ( τις κινέζικες εννεάδες ).
Σύμφωνα με τον μύθο, ένας τεράστιος δράκος επεσήμανε τη θέση και την κατεύθυνση της κατασκευής του Σινικού τείχους στους εργάτες. Περπάτησε κατά μήκος των συνόρων της χώρας, και οι εργάτες έστησαν ένα τείχος στη θέση των διαδρομών του. Μερικοί υποστηρίζουν ότι ακόμη και το ίδιο το σχήμα που σχηματίστηκε από τον τοίχο μοιάζει με ιπτάμενο δράκο.

Κύκλωπες με κυκλώπεια νοοτροπία εξουσίας, είναι οι ασιατικές κυρίως αυτοκρατορίες που φημίζονται για τα τείχη τους που κτίζουν με τη βοήθεια των Τεκτόνων Κυκλώπων της Λεμουρίας και πάντα τα φυλάει ένας δράκος που απαιτεί θυσίες, κυρίως παιδιά, γιούς και κόρες.
Έχουμε διάσημα τείχη, εκτός από τον μεγάλο Σινικό Τείχος, το μεγάλο Δρακόντειο, τα τείχη της Βαβυλώνας, τα τείχη της Τροίας, τα τείχη της Α΄ Ρώμης, τα τείχη της Β΄ Ρώμης, τα τείχη της απαγορευμένης πόλης στο Πεκίνο μαζί με όλη την ολοκληρωτική νοοτροπία της θεοκρατίας και της απόλυτης εξουσίας. Τείχη χωρίς θεό …δεν κτίζονται ούτε και αυτοκρατορίες.
Οι Κύκλωπες πάντα κτίζουν τα Κυκλώπεια Τείχη και κλείνουν στους ανθρώπους στη σπηλιά τους με τον Κυκλώπειο Λίθο και κλείνονται και αυτοί χωρίς να ακούσουν τον ήχο των τειχών…. βαρύκοες και τυφλοί
Οι Κύκλωπες είναι ένας παλαιός αρχέγονος λαός βουκολικός, είναι βοσκοί. Ζουν με τα κοπάδια τους που φροντίζουν και αγαπούν τα κριάρια τους. Έχουν το τυρί το γάλα , αλλά μηδαμινή τεχνολογία, ένα μεγάλο μάτι που βλέπουν με παλιά αταβιστική θεολογία. Είναι πολύ ψηλοί και πάρα πολύ δυνατοί, ζούσαν σε απόλυτη κυριαρχία και ακμή την πρώιμη Ατλαντίδα στον απόηχο της παλιάς Λεμονιάς….πολύ τρομακτικοί.
Με τη βοήθεια λοιπόν αυτών των τρομακτικών αθέμιστων παιδιών του Ποσειδώνα, χτίστηκαν όχι μόνο ψηλά τείχη αλλά και ολόκληρες αυτοκρατορίες και τα καινούργια χρηματοπιστωτικά συστήματα με τις τράπεζες και τα χρηματιστήρια.
Τι κάνουν δηλαδή οι Κύκλωπες και τότε και τώρα; Αυτό που λέει και η Οδύσσεια και η Ιλιάδα. Κλείνονται στα Τείχη τους, στην Τροία και κλείνουν τους ανθρώπους στην σπηλιά τους και τους τρώνε,. Δεν τους αφήνουν να φύγουν.
Έρχονται σε αυτούς οι λιλιπούτειοι ανθρωπίδες ,ναυαγοί και ταλαιπωρημένοι ζητώντας ένα δάνειο, λίγο γάλα, λίγο τυρί και βρίσκουν τον μπελά τους. Δεν βγαίνουν ζωντανοί, εκτός να αναπτύξουν την σκέψη την ορθολογιστική.

Σε αυτός συνετέλεσε πολύ ο Οδυσσέας και τα Ομηρικά Έπη συμβάλουν τα μάλα σε πορεία διαχρονική. Τυφλώνουν τον Κύκλωπα με μέθοδο, κλώνου μοχλού αγριελιάς, αιχμηρή και γκρεμίζουν τα Τείχη μιας Ιερής Αυτοκρατορίας με βάση ολοκληρωτική.

Αστραία

Οι αρχικές θεότητες που λατρεύονταν στον λόφο του Καπιτωλίου στη επτάλοφη Ρώμη:
Δίας, Άρης και Κυρίνος ( Ρωμύλος )

Ο Δίας αντιπροσώπευε τον βασιλιά θεός στον ουρανό την ιερατική τάξη τη θρησκευτική σε μία υπερβολή.
Ο Άρης αντιπροσώπευε την πολεμική τάξη την στρατιωτική επίσης σε μία υπερβολή
και ο Quirinus Κυρίνος Ρωμύλος αντιπροσώπευε την τάξη τη λαϊκή την αγροτική.
Ήταν δηλαδή ο ιερέας ο πολεμιστής και ο πολίτης στην αρχετυπική τους μορφή
Στην πρώτη φάση της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας τα πράγματα δούλεψαν κάπως ισορροπώντας και ακροβατώντας σε ένα λεπτό σκοινί, στην τελευταία φάση όμως της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, το σχοινί έσπασε και οι ακροβάτες βρέθηκαν κάτω στη γη όχι μόνο μισοπεθαμένοι αλλά και πάρα πολύ διεφθαρμένοι. Και ιερείς και οι στρατιωτικοί και ο λαός μαζί.
Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν ένα χωνευτήρι θρησκευτικών δοξασιών, ένα συνονθύλευμα φυλών που δέχθηκαν σταυρό του χριστιανισμού με την ιδιότητα του δούλου και του Ρωμαίου υπηκόου. Τον κουβάλησαν όπως ο Σίσυφος ο αρνητής του θανάτου και όπως ο Σίμων ο Πέτρος την πέτρα του, κτίζοντας τα νέα τείχη της Τροίας και κλείστηκαν μέσα της. Ούτε που το κατάλαβαν, μέχρι την πτώση τους, την Πτώση της Δυτικής και Ανατολικής θεοκρατούμενης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την σκυτάλη να την παραλαμβάνει, η ακόμη χειρότερη θεοσεβούμενη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αν είμαστε παιδιά των Οθωμανών, όπως λέει βουλευτής της Ν. Δημοκρατίας και εγγόνια των Ρωμαίων Ρωμύλων Κυρίνων, όπως λένε οι ορθόδοξοι χριστιανοί πατριάρχες μας, είμαστε δούλοι και υπήκοοι του κάθε ανατολίτη Σουλτάνου και Τσάρου και άξιοι της μοίρας μας, αφού απαρνηθήκαμε τις ρίζες μας για τον χρυσό των Μήδων ξεπουλώντας ένα Κινούμενο Ελληνικό Θαυμαστό Πολιτισμό Ελλήνων Πολιτών.

Ο Georg Wissowa , στο εγχειρίδιό του για τη ρωμαϊκή θρησκεία, προσδιόρισε τη δομή ως μια τριάδα με βάση την ύπαρξη στη Ρώμη των τριών flamines maiores , που εκτελούν υπηρεσία σε αυτούς τους τρεις θεούς. Παρατήρησε ότι αυτή η τριαδική δομή φαίνεται να κυριαρχεί σε πολλές ιερές φόρμουλες που ανάγονται στην αρχαιότερη περίοδο και σημείωσε τον κεντρικό της ρόλο στον καθορισμό του ordo sacerdotum , της ιεραρχίας της αξιοπρέπειας των Ρωμαίων ιερέων: Rex Sacrorum , Flamen Dialis , Flamen Martialis , Flamen Quirinalis και Pontifex Maximus κατά σειρά φθίνουσας αξιοπρέπειας και σημασίας. Παρατήρησε ότι εφόσον μια τέτοια τάξη δεν αντικατοπτρίζει πλέον την πραγματική επιρροή και τις σχέσεις εξουσίας μεταξύ των ιερέων στους μεταγενέστερους χρόνους, θα έπρεπε να αντικατοπτρίζει μια ιεραρχία της πρώιμης φάσης της ρωμαϊκής θρησκείας.
Ο Georges Dumézil σε διάφορα έργα του, ιδιαίτερα στην Αρχαϊκή Ρωμαϊκή Θρησκεία προώθησε την υπόθεση ότι αυτή η τριαδική δομή ήταν λείψανο μιας κοινής πρωτοϊνδοευρωπαϊκής θρησκείας, βασισμένη σε μια τριλειτουργική ιδεολογία που διαμορφώθηκε στο πρότυπο της διαίρεσης αυτής της αρχαϊκής κοινωνίας. Η ύψιστη θεότητα θα ήταν λοιπόν ένας ουράνιος κυρίαρχος προικισμένος με θρησκευτικές, μαγικές και νομικές εξουσίες και προνόμια (που συνδέονται και σχετίζονται με τον βασιλιά και την ιερατική ιερή παράδοση στην ανθρώπινη κοινωνία), ακολουθούμενη κατά σειρά αξιοπρέπειας από τη θεότητα που αντιπροσωπεύει τη γενναιότητα και τη στρατιωτική ανδρεία. συνδέεται και σχετίζεται με μια τάξη πολεμιστών) και τέλος μια θεότητα που αντιπροσωπεύει τις κοινές ανθρώπινες κοσμικές αξίες του πλούτου, της γονιμότητας και της ευχαρίστησης (που συνδέονται και σχετίζονται με μια τάξη οικονομικών παραγωγών). Σύμφωνα με την υπόθεση, μια τέτοια τριμερής δομή πρέπει να ήταν κοινή σε όλους τους Ινδοευρωπαϊκούς λαών λόγω των ευρέως διαδεδομένων ιχνών του στη θρησκεία και τους μύθους από την Ινδία έως τη Σκανδιναβία και από τη Ρώμη έως την Ιρλανδία. Ωστόσο, είχε εξαφανιστεί από τις περισσότερες κοινωνίες από τους προϊστορικούς χρόνους, με αξιοσημείωτη εξαίρεση την Ινδία.
Στη βεδική θρησκεία η κυρίαρχη λειτουργία ενσαρκώθηκε από τον Dyaus Pita και αργότερα εμφανίστηκε χωρισμένη στις δύο όψεις της παράξενης και δέους που εμπνέει την παντοδύναμη δύναμη που ενσαρκώθηκε από τον Varuna και της πηγής και φύλακα της δικαιοσύνης και των συμπαγών που ενσαρκώθηκαν από τον Mitra . Ο Ίντρα ενσάρκωσε τη στρατιωτική λειτουργία και τα δίδυμα Ashvins (ή Nasatya) τη λειτουργία της παραγωγής, του πλούτου, της γονιμότητας και της ευχαρίστησης. Στην ανθρώπινη κοινωνία ο raja και η τάξη των βραχμάνων ιερέων αντιπροσώπευαν την πρώτη λειτουργία (και απολάμβαναν την υψηλότερη αξιοπρέπεια), την τάξη των πολεμιστών των kshatriya αντιπροσώπευε τη δεύτερη λειτουργία και την τάξη των τεχνιτών και εμπόρων των vaishya την τρίτη.
Ομοίως στη Ρώμη ο Δίας ήταν ο ανώτατος κυβερνήτης των ουρανών και ο θεός της βροντής, αντιπροσωπευόμενος στη γη από τον Ρεξ , βασιλιά (αργότερα το rex sacrorum ) και τον αντικαταστάτη του, το Flamen Dialis, ενώ η νομική πτυχή της κυριαρχίας ενσαρκώθηκε επίσης από τον Dius Fidius . Ο Άρης ήταν ο θεός της στρατιωτικής ανδρείας και μια πολεμική θεότητα, που αντιπροσωπευόταν από το φλαμέ του Martialis. Και Quirinus, ο αινιγματικός θεός του ρωμαϊκού populus («λαός») οργανωμένος στις curiae ως πολιτική και παραγωγική δύναμη, που αντιπροσωπεύεται από τους Flamen Quirinalis.
Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι σύμφωνα με την παράδοση ο Ρωμύλος καθιέρωσε τον διπλό ρόλο και καθήκοντα, πολιτικά και στρατιωτικά, του Ρωμαίου πολίτη . Με αυτόν τον τρόπο η σχέση του Άρη με τον Quirinus έγινε διαλεκτική, αφού οι Ρωμαίοι περνούσαν τακτικά από την εμπόλεμη κατάσταση στην πολιτική και αντίστροφα. Στον ετήσιο κύκλο αυτό το απόσπασμα χαρακτηρίζεται από τις ιεροτελεστίες των Salii , οι ίδιοι χωρίζονται σε δύο ομάδες, η μία αφιερωμένη στη λατρεία του Άρη (Salii Palatini, δημιουργία του Numa) και η άλλη του Quirinus (Salii Collini, δημιουργία του Tullus Hostilius ).
Η αρχαϊκή τριάδα κατά την άποψη του Dumézil δεν ήταν αυστηρά μια τριάδα, ήταν μάλλον μια δομή που υποβόσκει την παλαιότερη θρησκευτική σκέψη των Ρωμαίων, μια αντανάκλαση της κοινής ινδοευρωπαϊκής κληρονομιάς.
Αυτή η ομαδοποίηση έχει ερμηνευτεί ως μια συμβολική αναπαράσταση της πρώιμης ρωμαϊκής κοινωνίας , όπου ο Δίας, που αντιπροσωπεύει την τελετουργική και ενοριακή εξουσία του Flamen Dialis (αρχιερέας του Δία) και των αρχιερατικών κολεγίων, αντιπροσωπεύει την ιερατική τάξη, τον Άρη, με πολεμιστής και αγροτικές λειτουργίες, αντιπροσωπεύει τη δύναμη του βασιλιά και των νεαρών ευγενών να φέρουν ευημερία και νίκη μέσω της συμπαθητικής μαγείας με τελετουργίες όπως το άλογο του Οκτωβρίου και το Lupercalia , και ο Quirinus, με πηγή ως τη θεοποιημένη μορφή του ιδρυτή της Ρώμης Ρωμύλο και την προέλευσή του από co-viri(«άνδρες μαζί») που αντιπροσωπεύουν τη συνδυασμένη στρατιωτική και οικονομική δύναμη του ρωμαϊκού λαού.
Σύμφωνα με την τριλειτουργική του υπόθεση , αυτή η διαίρεση συμβολίζει τις κυρίαρχες κοινωνικές τάξεις του «ιερέα» (Δίας), του «πολεμιστή» (Άρης) και του «αγρότη» ή του «πολίτη» (Quirinus). Αν και τόσο ο Άρης όσο και ο Quirinus είχαν μιλιταριστικές και γεωργικές πτυχές, οδηγώντας τους μετέπειτα μελετητές να εξισώνουν συχνά τα δύο παρά τη σαφή διάκρισή τους στα αρχαία ρωμαϊκά γραπτά, ο Dumézil υποστήριξε ότι ο Άρης αντιπροσώπευε τους Ρωμαίους ευγενείς στην υπηρεσία τους ως στρατιώτες, ενώ ο Quirinus τους αντιπροσώπευε στους πολίτες τους. δραστηριότητες. Αν και μια τέτοια διάκριση υπονοείται σε μερικά ρωμαϊκά αποσπάσματα, όπως όταν ο Ιούλιος Καίσαρας αποκαλεί περιφρονητικά τους στρατιώτες του quirites («πολίτες») και όχι μιλίτες («Οι quirites είχαν αποσυνδεθεί από τον θεό Quirinus, και είναι πιθανό ότι ο Quirinus είχε αρχικά μια ακόμη πιο μιλιταριστική πτυχή από τον Άρη,αλλά με την πάροδο του χρόνου ο Άρης, εν μέρει μέσω σύνθεσης με τον Έλληνα θεό Άρη , έγινε πιο πολεμικός , ενώ ο Quirinus έγινε πιο οικιακός σε χροιά. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Όταν κτίζονται τα Τείχη να προσέχεις μη κλειστείς μέσα….. γιατί καμία τριάδα ιερή ή μη, δεν μπορεί να σε σώσει όταν θα πέφτουν από το κινούμενο Ελληνικό.

Αστραία

οι τοίχοι της υποκρισίας
της καπιταλοκομμουνιστικής θεοσοφικής Τροίας
Τα όρια είναι οι φράχτες που τοποθετεί η ατομική συνείδηση για να εξελιχθεί στο ταξίδι της κοσμικής αντίληψης. Τα συναντούμε και στο ζωικό και στο φυτικό κύτταρο το οποίο εκτός από την κυτταρική μεμβράνη έχει επιπλέον και το κυτταρικό τοίχωμα του.
Τα όρια του ανθρώπου είναι τα σύνορα του φωτεινού του κουκουλιού που εξαπλώνονται ακτινωτά στο φυσικό του σώμα, σε πλάτος και ύψος που οριοθετείται από το άνοιγμα των χεριών. Φυσικά η αντίληψη του, ταξιδεύει εκτός αυτών των ορίων αλλά ,επιστρέφει πάντα εντός για να σταθεροποιήσει να εδραιώσει και να συνειδητοποιήσει την αντίληψη σε αυτοσυνείδηση.
Όλα είναι Ένα , σαφώς όπως έχει πρωτοπεί, ο μεγάλος Δράκος αυτόχθονων κάτοικος της γης, στον κόσμο της ενέργειας πριν την εκδήλωση της μορφής, του υλικού σχήματος και της ατομικότητας. Η ατομικότητα ξεκινάει από ένα άτομο ως βασική μονάδα της ύλης και της συνείδησης και φτάνει μέχρι την ατομικότητα των πλανητών των αστεριών των πλανητών των αμοιβάδων, των δέντρων των κοινωνιών και των ανθρώπων.
Η ατομικότητα του ανθρώπου έχει ένα επιπλέον χαρακτηριστικό γιατί είναι δημιουργική. Ο άνθρωπος μέσω της ατομικότητας του δημιουργεί κοινωνία και πολιτισμό. Η ατομικότητα του σκύλου και του δένδρου δεν φτάνει μέχρι εκεί. Γιατί αυτό που λείπει και από τα ζώα και τα φυτά, είναι η δημιουργική ατομικότητα και φυσικά η λογική καθώς και η ανάληψη ευθύνης προσωπικής και ατομικής για ό,τι κάνει κανείς.
Από τα οριοθετημένα σύνορα του φυτικού και ζωικού κυττάρου στα σύνορα μιας οργανωμένης πολιτισμικής κοινωνίας φθάνουμε και στα όρια μιας ανθρωπιστικής υποκρισίας. Όχι ότι ήταν ευθύς εξαρχής έτσι. Οι άνθρωποι ζούσαν σε ομάδες νομάδες κυνηγημένοι και κυνηγοί και σε κοινόβια σπηλαιολογικής δομής χωρίς να έχουν ατομική περιουσία και νομή αλλά, και την ευθύνη που απορρέει από την κατάσταση αυτή.
Ο Ατλαντικός καπιταλισμός έχει κάνει  «θεό» τη νοοτροπία αυτή ξεκινώντας από μία θεοκρατία περνώντας σε μία φεουδαρχία φτάνει σε μία δικτατορία χρηματοπιστωτική, χτίζοντας ως  ύπατος ενδοξότατος τέκτων,  τα τείχη τα ψηλά της Τροίας παντού σε  ένδοξα τάγματα.
Ο κομμουνισμός της πασιφιστικής Λεμουρίας νοσταλγός, ξεκινά από τα παιδιά των λουλουδιών που κάνουν συνεχώς έρωτα και όχι πόλεμο και φτάνει μέχρι το σπήλαιο του Κύκλωπα που ο καλός ποιμένας και πατερούλης τους σφάζει σαν αμνούς. Δεν χτίζει τίποτα. Αξιοποιεί τα σπήλαια της κάθε περιοχής και μπαίνει σε υπόγειες στοές.
Το καπιταλοκομμουνιστικό μόρφωμα της τελευταίας εποχής των Ιχθύων έχει και από τα δύο. Και μπόλικο κομμουνισμό όπου τον βολεύει και μπόλικο καπιταλισμό όσο τον βολεύει, ένα δικτατορικό πολυεθνικό αφέντη. Σε αυτό, αν προσθέσεις και τα κροκοδείλια δάκρυα των ΜΚΟ που κλαίνε και οδύρονται με το αζημίωτο για τον στρατό των προσφύγων και μεταναστών που κουβαλούν εδώ και κει και πνίγουν με κάλπικο ανθρωπισμό, έχεις και ένα μόρφωμα που λέγεται ΟΗΕ, ΔΝΤ ΝΑΤΟ και Ύπατη Αρμοστεία Αλητεία καλοπληρωμένων  ύπατων απατεώνων.
Αυτό το μόρφωμα χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους πρόσφυγες και μετανάστες που διακινεί με το αζημίωτο και με σκοπό να δημιουργήσει μία φυλή δούλων στο μεγάλο εργοτάξιο της γης καταργώντας τα σύνορα και τα όρια κάθε χώρας και εθνικής περιοχής. Με σημαία τον  κάλπικο ανθρωπισμό, για τον απλούστατο λόγο ότι αν ήθελε να βοηθήσει τους ανθρώπους αυτούς θα τους βοηθούσε στη χώρα τους και αν δεν μπορεί να το κάνει, ας παραιτηθεί και να παραιτηθούν όλοι αυτοί υψηλόβαθμοι και ακριβοπληρωμένοι αξιωματούχοι αφού ανίκανοι έχουν αποδειχθεί.
Η κυτταρική μεμβράνη είναι το όριο του κυττάρου, το κυτταρικό τοίχωμα είναι ο τοίχος του κυττάρου, η επιδερμίδα είναι τα όρια και τα σύνορα πιο ανθρώπινου σώματος και η πρώτη γραμμή άμυνας του οργανισμού. Και η παραμικρή ρωγμή αμυχή τραυματισμός στην επιδερμίδα, το δέρμα του ανθρώπινου σώματος μπορεί να αποτελέσει την είσοδο του παθογόνων μικροβίων και ιών, την κερκόπορτα δηλ. και να αποβεί μοιραία για τον οργανισμό.
Ας μην μιλήσουμε περισσότερο για τις ρωγμές της αύρας και εμπλακούμε και στα εδάφια της μεταφυσικής, για την ώρα.
Μία χώρα για να είναι χώρα, οριοθετεί τα σύνορα της τα όρια της, φυσικά πνευματικά ψυχικά όπως και ένας άνθρωπος και καθορίζει τι θα περάσει τι δεν θα περάσει ποιος και γιατί.
Η ανταλλαγή ουσιών από την κυτταρική μεμβράνη και η ανταλλαγή πληθυσμών δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτη και χωρίς όριο και όρια. Κανείς δεν μπαίνει στο κύτταρο χωρίς να δώσει λογαριασμό για το ποιος είναι ο ρόλος του τι κάνει και αν συμβάλλει στην υγεία του οργανισμού ή την ασθένεια του και έχει ως σκοπό και την εξόντωση του.
Απλά μαθήματα Βιολογίας και φυσικής χωρίς χροιά μεταφυσικής για όσους την αγνοούν και σκίζουν τα ιμάτιά τους για έναν ορθολογισμό  που υποτίθεται κατανοούν.
Οι κυτταρικές λοιπόν μεμβράνες και οι φράχτες οριοθετούν έναν χώρο επιτρέπουν την ανταλλαγή ουσιών όχι ανεξέλεγκτα και εφόσον δεν επιβουλεύονται την υγεία του οργανισμού .
Αν είναι να καταργήσουμε τους φράχτες και τα σύνορα, θα πρέπει να τα καταργήσουμε όλοι για όλους, για λόγους ισότητας και δικαιοσύνης να συμφωνήσουμε όλοι σε αυτό συνεπείς και αξιόπιστοι με την κοσμοθεωρία μας.
Αν είναι κάποιοι να καταργήσουν τα σύνορα των εθνών, την ατομική ιδιοκτησία και τους φράχτες της, θα πρέπει να την καταργήσουν μαζί με τους πάνοπλους φρουρούς που τους φυλάνε και τις κάμερες ασφαλείας.
Αν είναι να ξαναγυρίσουμε στην ειδυλλιακή βουκολική νομαδική ζωή και στα κοινόβια τα σπήλαια της Λεμουρίας ας γκρεμίσουν τις πολυτελείς βίλες τους πανύψηλους ουρανοξύστες της Wall Street και τα υψηλά κυκλώπεια τείχη της Ευρωπαϊκής Τράπεζας.
Αλλά δεν μπορούμε να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, ούτε μπορούμε να σχίζουμε υποκριτικά τα ιμάτιά μας για τον πεινασμένο σκύλο και την ανύπαρκτη πίτα.
Αν η ιδιοκτησία είναι κλοπή,( κατά Μπρουντόν), η μεγαλύτερη κλοπή είναι αυτή και οι μεγαλύτεροι κλέφτες είναι οι μεγάλοι ιδιοκτήτες των τραπεζών των χρηματοπιστωτικών αγορών και των πολυεθνικών.
Ας πάψουν λοιπόν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους φράχτες τους πρόσφυγες τους μετανάστες τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους της γαίας, γιατί είναι μεγάλη αλητεία της Γης πίσω από τα ψηλά τείχη της Νέας Τροίας.

Αστραία