ΜΥΡΜΙΔΟΝΕΣ ΟΙ ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ
των Ομηρικών Επών, Μελέτη Οδυσσείας και Ιλιάδος

Μια σύντομη ανοικτή συμβουλευτική επιστολή…προς στους Τρώες,
τους έχοντες και κατέχοντες και σε όσους διακατέχονται από την …Τρωαδίτικη παλαιομοδίτικη συσσώρευσης πλούτου.Την αστική και μικροαστική νοοτροπία μαζί με μια αχόρταγη απληστία.

.Προς Τρώες
Μη συσσωρεύετε υπερβολικά πλούτη και αγαθά μαζί με την γνώση για την απόκτηση τους υφαρπάζοντας ότι όμορφο υπάρχει και ανήκει σε όλους και τον πλανήτη.
Μη κλείνεστε και υψώνετε τείχη νομίζοντας ότι θα είστε ασφαλείς.
Δεν υπάρχουν τείχη, κάμερες ασφαλείας και φρουροί που θα μπορούσαν να σας προστατεύσουν από εξοργισμένους απελπισμένους Αχαιούς.

Μη χρησιμοποιείτε τον θεό σαν άλλοθι για να αυξάνετε περιουσίες και να γεμίζετε τα θησαυροφυλάκια σας. Μη εμφανίζεστε με χρυσοποίκιλτα ρούχα ακριβά.
Μη ρωτάτε σαν την Μαρία Αντουανέτα, γιατί αυτοί οι ταλαιπωρημένοι πολιορκητές
«δεν τρώνε παντεσπάνι».
Η απάντηση βρίσκεται μόνο στις γκιλοτίνες και είναι αργά για να διορθώσετε τα λάθη σας.
Είναι αργά για να συνειδητοποιήσετε,
πως σε ένα κόσμο που οι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα και τα παιδιά οδηγούνται στην πορνεία,
δεν μπορείτε εσείς να έχετε δύο πισίνες , ούτε καν μία, αν υπάρχει έστω και ένας άλλος που δεν έχει που να κοιμηθεί,
150 ακίνητα και τουαλέτες μια χρήσεως εκατομμυριών ευρώ.
Δεν υπάρχουν ασφαλή τείχη να σας προστατεύσουν ακόμη και αν ένα μέρος τους, έχει γίνει από τους θεούς, ούτε να κρατήσουν τις μετοχές και τα χρηματιστήρια ψηλά.
Θα καταρρεύσουν σαν χάρτινοι πύργοι και θα κλάψετε πολύ
πικρά για αυτή της αρπαγή της αδελφής των Διόσκουρων και
της όμορφης κόρης του Δία.

Βγείτε από τα τείχη, αγκαλιάστε τους συνανθρώπους σας ειλικρινά, μοιράστε δίκαια τον πλούτο, γιατί η μεγάλη οικονομική ψαλίδα και διαφορά δημιουργεί την κοινωνική αδικιά και διαφθορά.

Αγκαλιάστε τους συνανθρώπους σας και όχι με υποκρισίες και δήθεν φιλανθρωπίες σε πανάκριβα γκαλά και ενωθείτε μαζί τους σε ένα ταξίδι επιστροφής στην πατρίδα του Ανθρώπου με νοημοσύνη απλότητα και συνειδητά.
Αναρωτηθείτε για την δικαιοσύνη και την ανθρωπιά. Δεν μπορείτε να κοιμάστε εσείς ήσυχοι πια
αν οι υπόλοιποι υποφέρουν εξ αιτίας σας βαθιά.

Αστραία

4. Λάθη αναγκών, η ανάγκη, οι ανάγκες εξαναγκάζουν τους ανθρώπους σε διάφορα λάθη, ανάγκη να δουλέψεις ανάγκη να φας, ανάγκη για σεξ, ανάγκες βιοποριστικές και άλλα πολλά.Μια συνεχής ανάγκη η ζωή και τα ΤΕΙΧΗ της Τροίας να υψώνονται ψηλά, ψηλά και απόρθητα.

Τα χαρακτηριστικά των έμβιων οργανισμών είναι και οι βασικές τους ανάγκες, τροφή αναπνοή ανάπτυξη απέκκριση αναπαραγωγή ερεθιστικότητα αντίδραση και ειδικά οι άνθρωποι που μοιράζονται το ζωικό κύτταρο με τα ζώα έχουν και την κίνηση, κινούνται γιατί τα φυτά είναι ακίνητα.
Οι βασικές αυτές ανάγκες της ζωής ξεκινούν αμέσως μετά την ένωση του σπερματοζωαρίου με το ζυγωτό καθ΄όλη τη διάρκεια της κύησης παρέχονται από τη μητέρα ως τροφή και ανάπτυξη και αναπνοή και μετά την γέννηση από τους γονείς και την οικογένεια που βοηθούν συντηρούν προσέχουν και προστατεύουν τον μικρό ον. Τον άνθρωπο που εξελίσσεται μέσα σε μία κοινωνία ανθρώπων και μαθαίνει να μιλά να σκέφτεται να συμμετέχει στα κοινά και εκτός από την περίπτωση του Ταρζάν, μόνος του στη ζούγκλα παρέα με τους γορίλες.
Ο άνθρωπος αρχίζει να περπατάει στα ένα χρόνο, να ψελλίζει τις πρώτες λέξεις να μιλά καλά στα τέσσερα χρόνια και μετά τα 12 περνάει στην εφηβεία με την ανάπτυξη της ήβης φτάνοντας μέχρι την ενηλικίωση των 20 και,… συνεχίζει όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες και τα προσωπικά του επιτεύγματα.
Ο άνθρωπος από την εποχή του που υπήρξε τροφοσυλλέκτης κατανόησε την αναγκαιότητα της συλλογικότητας και της κοινωνίας, την ανάγκη πνευματικής επικοινωνίας, συντροφικότητας, αλλά και ως ομάδας για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την άγρια φύση και τα άγρια ζώα, να επιβιώσει μέσα από αυτά. Ποτέ δηλαδή και αρχικά δεν υπήρξαν «Μοναχοί» στις ανθρώπινες κοινωνίες, αυτό είναι μία μόδα που ήρθε μετά μαζί με ιερατεία και τα θρησκευτικά.
Γιατί ο άνθρωπος όπως λέει και ο Αριστοτέλης είναι κατεξοχήν πολιτικό και κοινωνικό ον,
και αυτές οι ανάγκες του καλύπτονται μέσα από μία κοινωνία, όταν καλύπτονται . Όταν δεν καλύπτονται δημιουργούνται ανισότητες πικρίες και οδηγούν σε πολέμους και αψιμαχίες, για αυτό το λόγο μία κοινωνία πρέπει να είναι δίκαια και να σωστή και να φροντίζει όλα τα μέλη της και όλα τα μέλη της να συμμετέχουν σε αυτήν καλύπτοντας αξιοπρεπώς τις βασικές τους ανάγκες:
Εργασία σπίτι οικογένεια φιλία παιδεία, υγεία, παιδιά κοινωνική συναναστροφή και συμμετοχή στα κοινά.
Επειδή όμως το κράτος και η κοινωνία δεν είναι δίκαιο και κάποιοι χτίζουν τείχη ψηλά με κλεμμένους θησαυρούς και λεφτά, αρχίζει ο πολεμικός Τρωικός Πόλεμος και η πολιορκία στην Τροία.
Η προσωπική Τροία είναι μια αδήριτη αναγκαιότητα, αλλά και δύσκολη υπόθεση, δεν πέφτει εύκολα ,ειδικά όταν ξεκινάς από το μηδέν και καταλαβαίνεις ότι σου κλέβουν όχι μόνο τα λεφτά αλλά και τη ζωή κάποιοι κτίζοντας παλάτια ακριβά με τον κόπο σου.
Και έχει δίκιο ο Μαρξ που λέει είναι η οικονομική ανισότητα και τη κοινωνική αδικία γεννά.
Το λάθος που κάνουν αρκετοί είναι ότι όταν πάρουν την Τροία και αποκτήσουν τα βασικά, δεν φεύγουν, δεν επιστρέφουν, δεν ξεκινούν το ταξίδι για την Ιθάκη, μένουν εκεί και αρχίζουν να χτίζουν την ΤΡΟΙΑ ξανά. Αρχίζουν να συσσωρεύουν λεφτά σπίτια κότερα εξοχικά και μετά το ….ρίχνουν στις φιλανθρωπίες και μας ζαλίζουν τα αυτιά.
Όταν πάρεις την ΤΡΟΙΑ δεν έχεις κανένα λόγο να αρχίσεις να συσσωρεύεις άπληστα όλο και περισσότερα λεφτά. Πόσα λεφτά χρειάζεσαι για να ζήσεις αξιοπρεπώς;;; Και τι να τα κάνεις τα λεφτά όταν με αυτά δεν μπορείς να αγοράσεις πράγματα ουσιαστικά και σημαντικά.
Πόσο θα φας;;; Θα τρως συνέχεια;;; Πόσο θα τρως και θα μιλάς για το φαγητό σε ατελείωτες συνταγές μαγειρικής; Πόσα σπίτια χρειάζεσαι και τι να τα κάνεις; Θα μείνεις όλα αυτά; Χρειάζεσαι αλήθεια εξοχικό για να πηγαίνεις σε τρεις ώρες σε δρόμο μποτιλιαρισμένα στενό.
Πόσο σεξ θα κάνεις και θα ασχολείσαι συνέχεια με αυτό για να καταλήξεις γουρούνι και χοίρος στα χοιροστάσια της Κίρκης
Όταν πάρεις την Τροία ξεκίνα το ταξίδι της επιστροφής και μη χτίζεις νέα αυτοκρατορία και κάστρα στην άμμο. Στη διάρκεια θα μάθεις να εκμηδενίζεις τις ανάγκες σου και κανείς να μη σε χειραγωγεί με αυτές.
Αυτό μας διδάσκουν τα Έπη τα Ομηρικά, πως να πάρεις την Τροία και πως…… να φύγεις από κει μετά.

Μη βρίσκεις λάθη να βρίσκεις λύσεις

Αστραία

Η καταγωγή της θρησκείας χάνεται στα βάθη των αιώνων, τυλιγμένη στην ομίχλη της καταγωγής του ανθρώπου από σκόνη αστεριών, θαλάσσιων όντων, αμφιβίων γοργόνων και πιθήκων.
Από την εποχή των μάγων, σαμάνων, ιερέων, μιας φυλής ήταν άρρηκτα δεμένη με την εξουσία, όπως και η γνώση και ενίοτε δε, με τη σοφή ηγεσία.
Η οργάνωση της ανθρώπινης κοινωνίας σε πολιτισμικό επίπεδο ΠΟΛΗΣ και η έξοδος της από το τροφοσυλλεκτικό στάδιο των σπηλαίων του Κύκλωπα, σημειοδότησε την υπερήφανη διακήρυξη του ανώνυμου ΚΑΝΕΝΑ στην εξατομίκευση του ΚΑΠΟΙΟΥ, επωνύμως, με μακρύ τον δρόμο της ατομικότητος και δύσκολο το ταξίδι. Αριστερά και δεξιά του καθαρού ΝΟΥ, να καραδοκούν Σειρήνες, Σκύλλες Χάρυβδες και Πέτρες Συμπληγάδες.

Άνθρωπος και Θρησκεία
Τι είναι θρησκεία;
Θρησκεία είναι ένα σύστημα τυπολατρικών αρχών και αξιωματικών δογματικών προτάσεων, συνυφασμένο με την κεντρική διοίκηση της εκάστοτε εξουσίας, εκτός ουσίας, στα χέρια των αντίστοιχων ιερατείων από την εποχή των Βαβυλωνίων, περιτυλιγμένο από την ομίχλη των μύθων.
Παρ΄όλο που οι μυθολογίες όλων των λαών της γης, έχουν ένα κοινό υπόβαθρο στο συλλογικό ασυνείδητο της ανθρώπινης ιδιότητος, η πορεία τους και η κατάληξη τους, στην ανάδυση τους στο συνειδητό, είναι διαφορετική, εξ αιτίας των διαφορετικών ψυχολογικών ανθρωπίνων χαρακτηριστικών.
Έτσι παρακολουθώντας την ιστορία του ανθρώπου πάνω στη γη, εν τάχει, βλέπουμε τις διαφοροποιήσεις του θρησκευτικού υπεραναπτυγμένου συναισθήματος , τόσο στις διάφορες φυλές και λαούς, όσο και στη γεωγραφική κατανομή του πληθυσμού, από Δύση και Ανατολή και μεταξύ Βορείων και Νοτίων πληθυσμών, να διαμορφώνονται, στο πλαίσιο των εκάστοτε συνθηκών, ακόμη και των καιρικών.
Και ομιλούμε για συναίσθημα, γιατί ακριβώς η θρησκευτική προτίμηση του ανθρώπου αφορά το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ του , απουσία , οποιαδήποτε λογικής και ΝΟΥ και εκεί απευθύνονται οι θρησκείες , στο 70% του νερού του, ειδικά αυτές ,της Εποχής των υδάτινων Ιχθύων, ήτοι, χριστιανισμός και μωαμεθανισμός, παρακλάδια αμφότερες του ιουδαϊσμού, στη προτροπή του θεού του:
«αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε τη γη», με οποιαδήποτε τρόπο και τίμημα.
Αποδείχθηκε πολύ μεγάλο αυτό το τίμημα και ακριβώς για αυτό, η γη απειλείται από την μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή μετά την καταπόντιση της τελευταίας Ατλαντίδος.
Η εποχή αυτή, των Ιχθύων, σφραγίστηκε, από μεγάλους θρησκευτικούς πολέμους .
Ίσως να λήξει οδυνηρά και με τον τελευταίο. Ο μωαμεθανισμός, είναι νεότερη θρησκεία κατά 300 περίπου χρόνια από τον χριστιανισμό, που πνιγμένος στις ενοχές του , με το σχοινί στο λαιμό του, τον υποθάλπει , αντινοϊκά, σαν μεγάλος ΑΝΤΙΝΟΟΣ, που ήταν πάντα.
Χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί, το άλλοθι του θεού, να δικαιολογήσει την επεκτατική του πολιτική και την αφάνταστη λεηλασία που γνώρισε η γη.
Όχι, πως πριν, δεν υπήρχαν πόλεμοι. Γινόταν και πολλοί, αλλά δεν ήταν τόσο φανατικά θρησκευτικοί και στο όνομα της ειρήνης και της αγάπης του θεού, να ηχεί κακόφωνα ,σαν οξύμωρο σχήμα.
Το κύριο χαρακτηριστικό μιας θρησκείας, σήμερα είναι η ΠΙΣΤΗ.
Πιστεύεις δηλαδή σε ένα θεό ή σε κάποιους θεούς, μέσα ή έξω από τον υλικό κόσμο που ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Αν δεν έχεις αυτή την πίστη, που δεν έχει καμία λογική, δεν μπορεί να αποδειχθεί, είναι δογματική, δεν έχεις καμιά θρησκεία.
Μπορεί να έχεις φιλοσοφία, επιστήμη, τέχνη , αλλά όχι, θρησκεία.
Το αν, υπάρχει θεός, θεοί, ξεφεύγει από την πρόθεση και το θέμα αυτού του παρόντος άρθρου και δεν θα το αναλύσει, περισσότερο. Οπωσδήποτε η λέξη ΥΠΑΡΧΕΙ, αναιρεί την ύπαρξη του θεού, ως υπό τίνος, άρχει.
Η πίστη είναι ένα δυνατό όμως, συναίσθημα. Είναι ένα νικηφόρο συναίσθημα , αλλά είναι ένα συναίσθημα και εκεί βρίσκεται το μυστικό επιτυχίας των θρησκειών.
Ως καθαρό συναίσθημα, ενεργοποιεί και ζωογονεί, όλες τις μυστικές και εσωτερικές δυνάμεις του ανθρώπου, μέσω της αυτοσυγκέντρωσης και της προσήλωσης σε ένα σκοπό.
Δεν έχει καμία σημασία που πιστεύεις , αν είναι ,άνθρωπος, βράχος, τοτέμ, θεός, ιδέα ή σκοπός.
Αυτό που αναδύεται από την τρικυμισμένη θάλασσα του θυμικού, είναι ένα μαντήλι που σου δίνει η Λευκοθέη , από κάπου να πιαστείς, για να μη πιάνεσαι από τα μαλλιά σου και πνιγείς.
Αφού τα αφήσεις όλα πίσω σου, όλες τις άχρηστες αποσκευές και τα πετάξεις στο Ωκεανό.
Η πίστη ενεργοποιείται σε πολύ δύσκολες περιπτώσεις , εκεί που όλα μοιάζουν χαμένα ,γιατί
τότε καθαρίζει, το νησί του εαυτού, το τονάλ ,στη γλώσσα των Τολτέκων, από κάθε άχρηστο και περιττό και σου επιτρέπει να το δεις, χωρίς ομίχλη, καθαρό.
Αυτή η ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ , για το τι είναι απαραίτητο και τι, όχι ,σου επιτρέπει να διακρίνεις και τον στόχο και να συνδεθείς με τον σκοπό.
Ο λόγος της κάθε αποτυχίας, για μερικούς που γυρνούν σαν την άδικη κατάρα ,εδώ και εκεί, είναι γιατί κουβαλούν μαζί τους, πολύ άχρηστα πράγματα, αποσκευές και σκουριασμένες αντιλήψεις, που τους βαραίνουν και είναι δύσκαπτοι, και δυσκίνητοι, δυσκοίλιοι πολύ.
‘Αχρηστα πράγματα, καταναλωτικά, μαζί με τα δάνεια που έχουν πάρει τα πολλά, επιδεικτικά, του ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ και όχι του ΕΙΝΑΙ , και εκποιούν τη ζωή τους σε δόσεις και εκπτώσεις, πουλώντας την, πολύ φθηνά.
Ο γυναικείος τρόπος της θρησκευτικής πίστης, είναι διαφορικός από τον ανδρικό, εξ αιτίας της διαφορετικής ενεργειακής τους σωματικής κατασκευής.
Οι γυναίκες, μιας και δεν ενδιαφέρονται για την εξουσία , είναι πάντοτε πιο πρόθυμες να αποδεχθούν τον συμβολικό χαρακτήρα μιας θρησκείας , εγκλωβίζονται στη αγάπη, θέλουν την ειρήνη, γιατί ανησυχούν για τα αγαπημένα τους πρόσωπα , τους άνδρες τους, τους πατεράδες και τους γιους και εξ αιτίας της μήτρας τους, προσεγγίζουν τη γνώση άμεσα, στην κοιλότητα της.
Δεν τίθεται ποτέ η πρόκληση για μια γυναίκα :
Να αποδείξει πως είναι γυναίκα.
Αρκεί να το δηλώσει.
Για ένα άνδρα δεν είναι αυταπόδεικτο, έχει μια διαδρομή, δύσκολη μπροστά του και δεν ξέρει από που να πιαστεί, και ποιον και τι, να εμπιστευτεί.
Η προσέγγιση ενός ανδρός σε όλα τα θέματα γνώσης, είναι έμμεση.
Η απουσία της κοιλότητας της μήτρας, συσσωρεύει την ένταση και την επεξεργασία στο κεφάλι του.
Φτιάχνει πολύπλοκα συστήματα θεωριών για να κατανοήσει τον κόσμο.
Αγωνίζεται να αποδείξει αυτά που κατασκεύασε.
Η εξουσία είναι αυτοσκοπός για ένα άνδρα και είναι ένας τρόπος για να επιβεβαιωθεί, όπως το αυτοκίνητο, με το οποίο θα κυκλοφορεί.
Η πίστη για ένα άνδρα είναι θέμα τιμής, αν και απεγνωσμένα προσπαθεί να αποδείξει πως είναι ορθολογιστής.
Έτσι βλέπουμε το παράλογο σχήμα τόσων ανδρών,υποτίθεται, ορθολογιστών να πιστεύουν, σε μη λογικό θεό,γιατί είναι η εξουσία του πατρός, όχι, της μητρός.
Κανείς άνδρας δεν μπορεί να δεχθεί «πίστη» που εκπορεύεται από θεά,σύζυγο ή μητέρα και να μη ξεσπάσει, ο πόλεμος των Ρόουζ, στη μεγάλη διαμάχη των αντίθετων φύλων.
Τη μόνη θεά που μπορεί να ακούσει ένας άνδρας, για γίνει σοφός, είναι αυτή που θα γεννήσει από το κεφάλι του, όταν και αν, μπορέσει και θα τη ονομάσει, έννοη ΑΘΗΝΑ του ανδρικού ΝΟΥ.
Θα είναι υπερήφανος για την ΚΟΡΗ του, δίπλα του.
Μέχρι τότε θα είναι αισθητή, η απουσία σοφών ανδρών, σε μια κοινωνία καπιταλιστικών θρησκευτικών κοινωνιών

Η καταγωγή της θρησκείας

και τα Τείχη της Τροίας

Η Τροία πέφτει πάντα, είτε από τον Οδυσσέα, είτε από τον Ηρακλή,

λέει εύηχα, ο μύθος του λόγου στην αλήθεια του, την σιωπηλή.

Η θρησκεία έχει ένα κοινό αποδέκτη, αριθμητή και παρανομαστή και μια κοινή καταγωγή.
Τον άνθρωπο και τη γνώση, την σιωπηλή.
Από την εποχή της Ατλαντίδος ήταν μέρος της εξουσίας ,γιατί είχε τη γνώση, συνεπώς είχε και τη δύναμη, με χρήση καλή ή κακή. Οι ιερείς της κάθε φυλής, επιβίωσαν, είτε σαν μάγοι σαμάνοι θεραπευτές, είτε σαν γιόγκι ασκητές, είτε σαν άγιοι μοναχιστές, ακόμη και τζιχαντιστές, μέχρι των ημερών μας.
Οπωσδήποτε απασχολεί μόνο τον άνθρωπο και κανένα ζώο ή πτηνό δεν θα φτιάξει θρησκεία και να αρχίσει να προσκυνάει και να λατρεύει τον θεό.
Γιατί μόνο ο άνθρωπος έχει ερώτημα υπαρξιακό. Μόνο ο άνθρωπος αναρωτιέται τα βράδια κοιτώντας τον έναστρο ουρανό
Γιατί τα όντα και όχι το τίποτα. Γιατί;
Μόνο ο άνθρωπος είναι το στοίχημα και η αρχή της απροσδιοριστίας σε ένα κόσμο συγχρονιστικά νομοτελειακό. Μόνο ο άνθρωπος εξελίσσεται και εξελίσσει και τον θεό μαζί με την συνείδησή του, σε σύμπαν φωτεινό.
Η δύναμη και η επιρροή της θρησκείας στους ανθρώπους, βασίζεται στην αγωνία του θανάτου, στην ανάγκη για ένα καταφύγιο, παρηγοριά, λιμάνι ασφαλές, στην αναγκαιότητα της πίστης. Ο άνθρωπος θέλει κάπου να πιστεύει,να ελπίζει, να έχει ένα στόχο, ένα προορισμό και η αγάπη παίζει ένα ρόλο σημαντικό.
Οι θρησκευτές ,τα γνωρίζουν αυτά πολύ καλά, γνωρίζουν τις ανάγκες , τους φόβους και τις ελπίδες του ανθρώπου, γιατί έχουν γνώσεις επιπέδου υψηλού και χειρίζονται το σημείο αντίληψης του ανθρώπου μαζί με το συναίσθημα του, το θυμικό με τρόπο νοσηρό.
Η νηπιακή κατάσταση της ανθρωπότητος, τους βοήθησε όχι μόνο να το κρατούν παγιωμένο, αλλά και να κτίσουν ΤΕΙΧΗ ψηλά πουλώντας τον θεό με το κουταλάκι και θησαυρίζοντας εις βάρος και του θεού και του ανθρώπου.
Έτσι, η πρόσφατη ιστορία δείχνει και την εξέλιξη της θρησκευτικής πορείας στα μανιασμένα κύματα του Ποσειδώνα και το κτίσιμο της νέας Τροίας.
Με την πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η Παλαιά Τροία μένει στο πατριαρχείο και η Νέα μεταφέρεται στο Βατικανό. Ο ιεροεξεταστής Κύκλωπας, οι Σειρήνες και η Καλυψώ δίνουν τη θέση τους, στον ΠΡΙΑΜΟ τον σεβαστό. Τα παιδιά πολλά, πολλές οι αιρέσεις, τα τάγματα, τα θρησκευτικά.

Θρησκείες είναι ανθρώπινες νοητικές κατασκευές πατριαρχίας, στην καλύτερη περίπτωση για την κατανόηση του κόσμου, στη χειρότερη για την ληστεία και την απομύζησή του

Αστραία

Και τώρα νά ποιό είναι το χειρότερο έθιμο των Βαβυλωνίων: Κάθε εντόπια γυναίκα πρέπει μια φορά στη ζωή της να μείνει στο ιερό της Αφροδίτης και να σμίξει μ᾽ έναν ξένο άνδρα. Πολλές που το θεωρούν ανάξιό τους να ανακατεύονται με τις άλλες γυναίκες, από υπερηφάνεια για τα πλούτη τους, πάνε με σκεπασμένα αμάξια και στέκονται πλάι στο ιερό, ενώ από πίσω ακολουθεί ολόκληρη συνοδεία από υπηρέτες.[1.199.1 Ηρόδοτος ΚΛΕΙΩ

Η θρησκευτική ελευθερία ήταν υποχρεωτική στη Πύλη των Θεών, την Βαβυλώνα, όπως και η πορνεία. Τα έσοδα, τα λεφτά από την πορνεία ήταν ιερά και τα παίρναν οι μαστροποί  ιερείς και κτίζανε τείχη ψηλά.  Η Σεμίραμις εφεύρε την  Ιερή Αγία Τριάδα.

Όλα τα  human beings  Βαβυλώνας ήταν ίσα και ισοπεδωμένα  στο να εκπορνεύονται και να  λατρεύουν την  θεϊκή και θεοποιημένη  τριάδα. Οι πολίτες, homo citizens, απουσίαζαν όπως και η πολιτική συνείδηση και οι πολιτικές ελευθερίες

Τι λέει ο Ηρόδοτος για την Βαβυλώνα

Νά η περιγραφή αυτής της πόλης: [1.178.2] Βρίσκεται σε μια πεδιάδα, είναι τετράγωνη και η κάθε της πλευρά φτάνει τα εκατόν είκοσι στάδια· ώστε η περιφέρεια όλης της πόλης μάς δίνει συνολικά τον αριθμό τετρακόσια ογδόντα στάδια. Τόσο είναι το μέγεθος της Βαβυλώνας· όσο για τη διαρρύθμισή της δε συγκρίνεται με καμιά άλλη πόλη από όσες ξέρουμε. [1.178.3] Πρώτα την περιβάλλει μια βαθιά και πλατιά τάφρος, γεμάτη νερό, ύστερα το τείχος που έχει πλάτος από πενήντα βασιλικούς πήχεις και ύψος από διακόσιους πήχεις· ο βασιλικός πήχης είναι σε σχέση με τον συνηθισμένο τρία δάχτυλα μεγαλύτερος.
[1.179.1] Πρέπει ωστόσο κοντά στα άλλα να πω και πού χρησιμοποιήθηκε το χώμα από την τάφρο, και με ποιό τρόπο ήταν χτισμένο το τείχος. Όσο έσκαβαν την τάφρο, το χώμα που έβγαινε από το όρυγμα το έκαναν πλιθιά, κι όταν πια είχαν πλάσει έναν αρκετά μεγάλον αριθμό από πλιθιά, τα έψησαν σε φούρνους· [1.179.2] ύστερα χρησιμοποιώντας για λάσπη άσφαλτο ζεστή, και στοιβάζοντας τριάντα σειρές πλιθιά και μια σειρά πλέγματα καλαμένια έχτισαν πρώτα τα χείλη της τάφρου και μετά, με τον ίδιο τρόπο, το άλλο τείχος. [1.179.3] Πάνω στο τείχος και άκρη άκρη έχτισαν μονώροφα οικοδομήματα, αντικριστά το ένα με το άλλο. Ανάμεσα στα οικοδομήματα άφηναν τόσο χώρον κενό, όσο που να περνά ένα άρμα με τέσσερα άλογα. Γύρω γύρω από το τείχος υπήρχαν εκατό πύλες ολόχαλκες — κι οι παραστάδες τους και τα ανώφλια τους, επίσης από χαλκό. [1.179.4] Υπάρχει και μια άλλη πόλη, που απέχει από τη Βαβυλώνα οχτώ μέρες δρόμο· το όνομά της είναι Ις· έχει κι ένα ποτάμι εκεί όχι μεγάλο· Ις είναι και του ποταμού το όνομα. Χύνεται ο ποταμός αυτός στον Ευφράτη. Αυτός λοιπόν ο Ις, μαζί με το νερό, βγάζει στις πηγές του σβόλους από άσφαλτο· αποδώ μετέφεραν την άσφαλτο για το τείχος της Βαβυλώνας.
[1.180.1] Μ᾽ αυτόν τον τρόπο είχε χτιστεί η Βαβυλώνα. Η πόλη είναι χωρισμένη σε δύο μέρη· γιατί στη μέση τρέχει και τη χωρίζει ένας ποταμός που το όνομά του είναι Ευφράτης.

Η πόλη αυτή της Βαβυλώνας είναι γεμάτη από σπίτια τριώροφα και τετραώροφα, και τη διασχίζουν ίσια χαραγμένοι δρόμοι — και οι άλλοι κι εκείνοι που είναι κάθετοι και οδηγούν προς το ποτάμι. [1.180.4] Σε καθένα λοιπόν από αυτούς τους τελευταίους δρόμους αντιστοιχεί (στον τοίχο που είναι χτισμένος κατά μήκος του ποταμού) μια μικρότερη πύλη — όσοι οι κάθετοι δρόμοι τόσες κι οι πύλες. Ήσαν κι αυτές χάλκινες και έβγαζαν επίσης στο ποτάμι.
. [1.181.5] Πάνω στον τελευταίο πύργο είναι στημένος ένας μεγάλος ναός· μέσα στο ναό βρίσκεται καλοστρωμένη μια μεγάλη κλίνη και πλάι της ένα χρυσό τραπέζι. Δεν υπάρχει κανένα άγαλμα απολύτως στημένο εδώ, ούτε περνά μέσα εκεί τη νύχτα του κανένας άνθρωπος, έξω από μια ντόπια γυναίκα που τη διαλέγει ο θεός κάθε φορά ανάμεσα από όλες, καταπώς λένε οι Χαλδαίοι, οι ιερείς αυτού του θεού.
[1.182.1] Οι ίδιοι αυτοί ισχυρίζονται —εμένα ωστόσο δε με πείθουν με τα λόγια τους— πως έρχεται ο θεός ο ίδιος στο ναό και κατακλίνεται, απαράλλαχτα όπως στη Θήβα της Αιγύπτου, καταπώς λένε οι Αιγύπτιοι· [1.182.2] (γιατί και κει κοιμάται στο ναό του Θηβαίου Δία μια γυναίκα· και για τις δύο αυτές γυναίκες λέγεται ότι δεν έρχονται σε επαφή με άλλον άνδρα). Το ίδιο ισχύει και στα Πάταρα της Λυκίας με την προφήτισσα του θεού, όσο καιρό είναι εκεί μέσα· γιατί δε λειτουργεί συνεχώς αυτό το μαντείο· όταν όμως η προφήτισσα είναι εκεί, τότε κλείνεται τις νύχτες μαζί με το θεό στο εσωτερικό του ναού.

[1.184.1] Και πολλοί άλλοι στάθηκαν βασιλιάδες της Βαβυλώνας, που κόσμησαν τα τείχη και τα ιερά της (θα μιλήσω γι᾽ αυτούς στο κεφάλαιο το αφιερωμένο στους Ασσυρίους), ανάμεσά τους όμως ξεχωρίζουν δύο γυναίκες. Η πρώτη βασίλισσα, που τη χωρίζουν από τη δεύτερη πέντε γενιές, λεγόταν Σεμίραμις· δικό της έργο είναι τα αναχώματα της πεδιάδας, πράγματι αξιοθέατα· γιατί προηγουμένως ο ποταμός συχνά μετέβαλλε την πεδιάδα όλη σε θάλασσα.

Η Τριάδα της Σεμιράτ

Σεμίραμις και θεία τριάδα
Πολύ παλιά, αμέσως μετά τον κατακλυσμό, ένας άνθρωπος που ονομάζεται Νεβρώδ εμφανίζεται στη σκηνή της ιστορίας. Όταν πέθανε, η γυναίκα του Σεμίραμις, κατάλαβε ότι χωρίς αυτόν θα έχανε την εξουσία, κι έτσι επινόησε ένα έξυπνο σχέδιο. Η Σεμίραμις ήταν έγκυος. Είπε λοιπόν σε όλους ότι το παιδί στην κοιλιά της ήταν ο Νεβρώβ που ξαναγεννήθηκε.
Η Σεμίραμις αποφάσισε ότι αφού ο σύζυγός της (Νεβρώδ) θεωρείτο σαν θεός όσο ζούσε, αυτή θα τον έκανε αιώνια θεό, μετά το θάνατό του. Και με τη θεοποίηση του, η Σεμίραμις προσθέτει μια νέα έννοια: την Τριάδα – ένα τριαδικό Θεό.
Η Σεμίραμις έμεινε έγκυος μετά το θάνατο του Nεβρώδ. Και για να καλύψει το λάθος της, ισχυρίστηκε ότι το μωρό ήταν ο Νεβρώδ που ξαναγεννήθηκε και έλεγε ότι αυτό το μωρό ήταν πατέρας και γιος συγχρόνως. Η θεία μητέρα που γέννησε αυτό το θείο γιο ήταν η Ίσις, το αιγυπτιακό όνομα της Σεμίραμις. Έτσι έχουμε τώρα τρεις θεούς οι οποίοι πρέπει να λατρεύονται δεόντως–ένα Θεό πατέρα, ένα Θεό γιο, και μία αγία μητέρα θεά. Αυτές οι τρεις θεότητες έπρεπε να θεωρούνται ισότιμες, σαν ίσα μέρη ενός τριαδικού θεού.
Η Σεμίραμις αντικατέστησε την αυτοκρατορική θέση του Νεβρώδ με αυτή τη νέα«Τριαδική» θρησκεία. Κατήχησε τον «θείο γιο» της σ’ αυτή τη θρησκεία, διδάσκοντάς τον το Βαβυλωνιακό μυστήριο των τριών θεών σε ένα, και τον όρισε σαν τον πρώτο αρχιερέας ή Pontifex Maximus της τριαδικότητας.
Αρχικά, έπρεπε ο λαός να πειστεί ότι αυτή η «τριάδα» ήταν πραγματικά αλήθεια. Για να το καταφέρει αυτό, η Σεμίραμις πρόσφερε μια χρυσή κούπα μεθυστικών ουσιών σε όσους ερχόταν για να αποτίσουν φόρο τιμής σ’ αυτήν και το θείο γιο της. Αυτές οι ουσίες αδρανοποιούσαν τις αισθήσεις τους, πείθοντάς τους να αποδεχτούν τη μύησή τους στα Βαβυλωνιακά μυστήρια των τριών ξεχωριστών θεών που τους έβλεπαν σαν ένα θεό, και κατηχούσε μερικούς απ’ αυτούς στην ιεροσύνη.

Τα ψηλά τείχη της Βαβυλώνας

Πως κτίζονται τα ΤΕΙΧΗ τα ψηλά, το πρώτο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ανατολίας

Με πορνεία θρησκεία ιεροσύνη και λεφτά στα διεθνή χρηματιστήρια τα ιερά και μπόλικες ελευθερίες freedom στα human beings να περνάνε καλά…… να περνάνε καλά, στον αιώνα του απόντος εαυτού, ξαπλωμένα με πετσέτες σε ξαπλώστρες, χαλαρά.

Αστραία