Σε ποια ποταμιά πάει ο Τρύφωνας το παπί

και ποιος έχει την ευθύνη αυτή
Πρωινός περίπατος στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης.
Χωρίς σκύλο, δεν έχω σκύλο και δεν πρόκειται να αποκτήσω γιατί δεν θέλω να έχω ένα ζώο φυλακισμένο σε ένα τσιμεντένιο κλουβί. Είχα κάποτε γατάκι και γάτα αλλά, είχα και μονοκατοικία κήπο και αυλή.
Βλέπω ένα ζευγάρι απεγνωσμένα να προσπαθεί να βρει χώρο ανάμεσα από τις σανίδες μιας ξύλινης αποβάθρας . Πλησιάζω και ρωτώ αν έχουν χάσει κάτι και είναι σημαντικό.
Με ενημερώνουν πως ένα παπί έχει εγκλωβιστεί εκεί και του φέρνουνε φαγητό νερό και τροφή κάθε μέρα για να μπορέσει να συντηρηθεί.
Ωραία λέω, αλλά δεν μπορεί το παπί να μείνει μόνιμα εκεί, πρέπει κάπου να μεταναστεύσει σε άλλα μέρη πιο ασφαλή.
Μου λένε για πολλές προσπάθειες, πήρανε τηλέφωνα στο δήμο σε φιλοζωικές εταιρείες αλλά, δεν υπήρξε κάποιο ενδιαφέρον και παρεμβολή. Ήταν λέει στο πλοίο Βέλος και έφυγε, το φρόντιζαν εκεί και έφυγε ξέφυγε και έχει εδώ εγκλωβιστεί.
Το αντιτορπιλικό Βέλος είναι ένα διάσημο μουσείο πλοίο (από τις ωραίες εκδηλώσεις της Θεσσαλονίκης που έχω επισκεφθεί ) και ήταν αγκυροβολημένο λίγο πιο εκεί.
Θα περάσω, λέω ,τώρα με την ευθύνη που μου αναλογεί, να ενημερώσω τον υπεύθυνο για το θέμα και το παπί.
Δεν φάνηκαν να ευελπιστούν πολύ.
Πλησιάζω τον χώρο και τον φύλακα του πλοίου και ζητώ τον υπεύθυνο. Παρουσιάζεται ο πλοίαρχος καπετάνιος ντυμένος στα λευκά και τον ενημερώνω διεξοδικά. Έτσι μαθαίνω και την ιστορία του Τρύφωνα και το όνομά του. Το είχανε βρει ήταν πληγωμένο, το είχαν φροντίσει, αλλά εδώ και ένα μήνα αγνοούσαν την τύχη του.
Τον ενημερώνω για το πού βρίσκεται, τη θέση για τις ακριβείς συντεταγμένες για να επιληφθούν του θέματος και του προβλήματος.
Μένω ήσυχη, αλλά όχι για πολύ γιατί ο Τρύφωνας εξακολουθεί να είναι κάτω από την αποβάθρα και τις επόμενες ημέρες.
Πηγαίνω ξανά το πλοίο και ερωτώ αν έγινε κάτι με το θέμα αυτό.
Δεν μπορούμε λέει να κάνουμε τίποτα άλλο, πήραμε μερικά τηλέφωνα, είναι γραφειοκρατικό το θέμα δεν μπορούμε εμείς να βγούμε από τα όρια, είμαστε στρατός και αν συμβεί κάτι ποιος θα έχει την ευθύνη. Λογικό ως ένα βαθμό.
Δεν είπαμε να μετακινηθεί ολόκληρο το αντιτορπιλικό, αλλά ούτε μία βαρκούλα να βγει στα 100 μέτρα πιο κει;
Ξέρετε λέω αυτό το πλοίο είναι ιστορικό έχει υπερασπιστεί τη δημοκρατία, μία δημοκρατία που στην Ελλάδα έχει γεννηθεί και ο Περικλής δεν συμπαθούσε τους πολίτες που ήταν αμέτοχοι και αδιάφοροι για τα κοινά.
Δυστυχώς μου απαντάει ο φρουρός, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Δεν έχουμε έγκριση και εντολή.
Πάω απέναντι στην αστυνομία που ήτανε λίγο πιο εκεί, οι ξέγνοιαστοι καβαλάρηδες, οι μοτοσυκλετιστές του ΔΙΑΣ τα παιδιά.
Είναι , λέω ένα παπί εδώ λίγο πιο κάτω εγκλωβισμένο, μπορείτε να κάνετε κάτι εσείς, να πάρετε κάποιον τηλέφωνο; Άλλη βαρύνουσα γνώμη θα έχει ένα τηλέφωνο της αστυνομίας από οποιοδήποτε.
Όχι μου λέει ο αστυνομικός ,δεν είναι η δουλειά μας, δεν είμαστε υπεύθυνοι για αυτό,
να απευθυνθείτε σε μία φιλοζωική εταιρεία και στο δήμο.
Παίρνω μία φιλοζωική εταιρεία ΜΚΟ, δεν απαντά, το τηλέφωνο έχει καταργηθεί προφανώς τελειώσανε και τα λεφτά με τα οποία θα είχε επιχορηγηθεί.
Παίρνω και τον δήμο και το ζωολογικό κήπο. Κανείς δεν απαντάει Σαββατοκύριακο…. γαρ.
Παίρνω μία άλλη φιλοζωική και μου λέει, αν είναι άγριο ζώο αγριόπαπια δεν μπορούμε να επέμβουμε τα άγρια ζώα ζουν στη φύση τους και τα οικόσιτα ανήκουν στον ιδιοκτήτη τους, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό .
Περπατώ στην παραλία σκεπτική και με πλησιάζει ένας ποδηλάτης ευγενικά και μου ομιλεί:
– Σας είδα λέει τις προάλλες που συζητούσατε στην ξύλινη αποβάθρα υπάρχει κάποιο πρόβλημα εκεί;
Του εξηγώ την ιστορία από την αρχή. Για τον Τρύφωνα το παπί.

– Θα δω τι μπορώ να κάνω, μου λέει πρόθυμος, με τον ναυτικό όμιλο και κάποια βάρκα του. Μη περιμένεις τίποτα από δημόσιους υπαλλήλους το μυαλό τους σαπίζει στα χαρτιά που συμπληρώνουν ατέλειωτα και στην καρέκλα.
Δεν συμπαθώ τις ψυχοπονιάρικες ιστορίες για τα ζώα, ούτε τις δακρύβρεχτες ιστορίες για τα προσφυγόπουλα που πνίγονται στο Αιγαίο, γιατί δεν επικροτώ τον αναξιόπιστο λαϊκισμό και το φθηνό συναίσθημα που αναδύεται οπότε και όταν μας βολεύει χειραγωγημένο από ένα κέντρο σκοτεινό.
Ήθελα να αποφύγω να γράψω το άρθρο αυτό.
Σαφώς δεν είναι και το μείζον θέμα ένα εγκλωβισμένο παπί σε μια ξύλινη αποβάθρα πλην όμως από τα μικρά και τα ασήμαντα καταλήγουμε στα μεγάλα και τα σημαντικά.
Γιατί το συμπέρασμα που βγαίνει από όλα αυτά και το ερώτημα που αναδύεται αγωνιώδες και σημαντικό είναι αυτό:
Ποιος έχει τελικά την ευθύνη στη Χώρα αυτή;
Κανείς ή το σκυλάκι το κανίς;
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που ταλανίζει αυτη την χώρα, είναι η αδυναμία αποφάσεων. Αναποφασιστικότητα που βουλιάζει μέσα σε μία απέραντη γραφειοκρατία. Η ευθύνη μεταδίδεται από τον έναν στον άλλον χωρίς τελικά κανείς να την αναλαμβάνει. Μόνο όταν είναι για βραβεία και φωτό τρέχουν όλοι να τα παραλάβουν μαζί με ένα ανασφαλές ανεύθυνο μικρό ΕΓΩ.
Αν δεν μπορεί η Πόλις η Πολιτεία να λύσει ένα τέτοιο πρόβλημα απλό στο λεπτό χωρίς ιδιαίτερες διαδικασίες τότε μπορεί να λύσει και να αντιμετωπίσει ένα μεγαλύτερο;
Αυτό είναι που με απασχολεί.
Αν χρειάζεται απόφαση και εντολή από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να βγει ο στρατός (δεν είναι δα και το πουλί ο Φοίνικας) για ένα απλό παπί , ας δοθεί για να μην κάνουν όλοι το παπί.
Και …..ο καθένας με την ευθύνη που του αναλογεί, όπως έχει πει και ένα κολιμπρί

Αστραία

από την αυτοκρατορική  φιλοζωική  Παλαιά Λεμουρία στην μικροαστική φιλοζωική  Νεο Ατλαντίδα

Ο άνθρωπος ήταν και παραμένει ζώο. Άλλοτε αρπακτικό θηρίο, άλλοτε κατοικίδιο, αλλά πάντα ένα ζώο. Γκέμπελς

Το ζωικό βασίλειο είναι από τα σημαντικότερα Βασίλεια της γης συμπεριλαμβανομένου  ίσως και του ανθρώπου, μίας που ζωικό κύτταρο είναι κοινό και στα δύο Βασίλεια. Διαφέρει από το φυτικό που προφανώς εμφανίστηκε πρώτο και πριν,  ως προς  το  κυτταρικό τοίχωμα που το  περιβάλλει.
Η στενή σχέση του ανθρώπου με τα ζώα ανάγεται από τα παλαιά χρόνια της Λεμουρίας, τότε που όχι μόνο  συζούσε και  συγκατοικούσε μαζί τους, στα σπήλαια  ως  τροφοσυλλέκτης, όταν δεν τα κυνηγούσε  για να  επιβιώσει, αλλά και όταν αποτελούσε την τροφή  τους.  Τον τρώγανε δηλ. ειδικά  τα  μεγάλα λεμουριακά όντα και ίσως  τον παγιδεύανε   για να τον φάνε. Η ανάμνηση αυτή περιγράφεται αναλυτικά  στην ιστορία του Κύκλωπα και του Οδυσσέα από τις νεότερες Λεμουροατλαντικές ιστορίες συναντήσεις  των Ομηρικών Επών.
Στον απόηχο αυτών των ιστοριών, έχουμε το δέος που αισθανόταν ο άνθρωπος απέναντί τους, τόσο ψηλά μεγαλόσωμα και γιγάντια που ήταν και τα έβλεπε σαν θεούς, αλλά και το γεγονός ότι στις περισσότερες  ιερές   εντολές, ήταν  το απαγορευτικό της βρώσης των ζώων ως ιερά κυρίως με τη μορφή του  ταύρου και της αγελάδας. Ακόμη και σήμερα η αγελάδα στην Ινδία θεωρείται ιερό ζώο και στην Αίγυπτο όπως μας περιγράφει ο Ηρόδοτος απαγορευόταν  η βρώση της, με τους Αιγύπτιους να έχουν νόμους αυστηρούς για όλα τα ζώα  που ήταν οι θεοί τους μαζί με τους Φαραώ. Κροκόδειλοι τσακάλια ίβιδες  σκαραβαίοι, ζώα ιερά και τομέμ, ειδικά στις γάτες είχαν μεγάλη αδυναμία.

Αργότερα στην Εποχή των Ιχθύων καθιερώθηκε νόμιμα η βρώση του θεού, το αίμα και το σώμα του με την θεία κοινωνία του χριστιανισμού.
Στη διατροφική αλυσίδα, οι μόνοι  οργανισμοί  που είναι  αυτότροφοι  είναι οι φυτικοί, γιατί δεν τρώνε κανένα, όμως τρέφονται από την ηλιακή ενέργεια, τρώνε και πίνουν ήλιο,  στη θυσία  της ενέργειας του ήλιου.
Μετά διακρίνουμε τα φυτοφάγα ζώα και τα σαρκοφάγα  και φυσικά στην ανώτερη κορυφή της πυραμίδας είναι ο άνθρωπος  παμφάγον  ζώον ίσως.
Υπάρχει μεγάλη αντιπαλότητα στις δύο  παρατάξεις, τους φυτοφάγους και στους σαρκοφάγους με διάφορα επιχειρήματα εκατέρωθεν.  Σίγουρα είναι  δύσκολο  να επιβιώσει  ένας άνθρωπος μόνο με φυτά και χόρτα, αλλά είναι και αμετρόπεια να τρώει  να καταναλώνει κρέας υπερβολικά. Το μέτρο θεωρώ πως θα ήταν  πιο καλά να λειτουργεί  σωστά.
Η εξημέρωση πολλών ζώων βοήθησε τον άνθρωπο στην εξέλιξη του και στην ανάπτυξη του πολιτισμού, το άλογο, η αγελάδα, ο σκύλος οι όρνιθες οι χήνες και οι γατούλες αποδείχθηκαν σύντροφοι του σημαντικοί στο ταξίδι αυτό της ύπαρξης το  μοναδικό.
Το άλογο το βοηθούσε να μετακινηθεί, τα βόδια να οργώσει το χωράφι, οι  κοτούλες του δίνανε  τα αυγά, ο σκύλος φύλαγε το κοπάδι με τα πρόβατα και το σπίτι και οι γατούλες τρώγανε τα ποντίκια.
Αυτά συνέβαιναν όμως την εποχή που ο άνθρωπος δεν ζούσε σε τσιμεντένια κλουβιά και ήταν πολύ πιο κοντά στην φύση. Είχε χωράφια που καλλιεργούσε, αγροκατοικίες, κήπους δένδρα μέσα στους οποίους συμβίωνε με τα ζώα αρμονικά. Διότι τα ζώα έχουν τη φύση τους τη ζωική και θέλουν να είναι κοντά στη φύση  και να είναι η ζωή τους καλή. Τον να παίρνεις σκυλάκια γατάκια και μεγαλόσωμα ζώα και να τα κρατάς σε ένα διαμέρισμα φυλακισμένα, να τα πλένεις με σαμπουάν, να τους φοράς πουλόβερ, να τα βγάζεις βόλτα, αν τα βγάζεις μία φορά την ημέρα  και πολλαπλές  φωτογραφίες, είναι ένας βασανισμός του ζώου και κακώς δεν επεμβαίνουν τα φιλοζωικά σωματεία  να απαγορεύσουν αυτή την κατάσταση και  μικροαστική θηριώδη νοοτροπία.
Αυτοί οι φιλόζωοι δεν αγαπούν  τα ζώα, τα χρησιμοποιούν για να εξυπηρετήσουν ένα εγωιστικό σκοπό τους χωρίς  κανένα άλλοθι φιλοζωίας.
Μεγάλη δημοσιότητα δίνεται στα ζώα των προέδρων,  γατούλες και σκυλάκια που έχουνε επίσημα πρόσωπα των κυβερνητικών  θεσμών σε μία ιστορία που έχει ξεκινήσει με την άνοδο  αυτής της μικροαστικής νοοτροπίας. Παλαιότερον ήταν πολύ της μόδας, τα  σκυλάκια του καναπέ. Σκυλάκια που είχανε πολύ πλούσιοι μεγαλοαστοί και   πλούσιες διάσημες γυναίκες. Ήταν πολύ in να κυκλοφορούν με  τέτοιο σκυλάκι ένδειξη της οικονομικής επιφάνειας και διασημότηος. Η Γκρέις Κελλυ, η Μπριζίτ Μπαρντώ έχουν παρελάσει και έχουν φωτογραφηθεί με πλάνο φιλοζωικό.
Σκυλάκια βλέπουμε και στο παλάτι του Μπάκιγχαμ με  την ιδιαίτερη αδυναμία που τους έχει η βασίλισσα Ελισάβετ και  ένα ολόκληρο διαμέρισμα του παλατιού είναι στη διάθεσή τους. Με μεγάλη περηφάνια και συγκίνηση τα έδειχνε στην Τζάκι Κένεντι όταν την επισκέφτηκε σύμφωνα με το crown.
Ποιμενικούς σκύλους  είχε  ο καγκελάριος  Χίτλερ με πολλές φωτογραφίες, ο οποίος είναι γνωστός για τη φιλοζωία του, παρόλο που προσπαθούν να του προσάψουν το αντίθετο, λόγω της θεοσοφικής του αντίληψης και  φυσικά  ήταν και φυτοφάγος, χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα για την ευαισθησία του. Αντιθέτως έχουμε δει πολύ φιλόζωους ανθρώπους να είναι πολύ μισάνθρωποι.
Σκυλάκι έχει  με τσαχπίνικο  όνομα Στραγγάλι Ρεβύθι και ο πρόεδρος της Τουρκίας ο Ερντογάν με δική του ιστοσελίδα το σκυλάκι,  γνωστός για τις δημοκρατικές του ανθρωπιστικές του, απόψεις.
Γατούλα απέκτησε το προεδρικό μέγαρο μέσω της νέας προέδρου με την ατυχή επιλογή του  ονόματος της Καλυψού.
Φυσικά και αγαπούμε τα ζώα και δεν μας αρέσει να τα βλέπουμε να τα σκοτώνουν ή να τα βασανίζουν, όμως δεν μας αρέσει να βλέπουμε  ζώα με λουράκια  με πουλοβεράκια, με ιστοσελίδες δικές τους, με δικά τους δωμάτια σε προεδρικά και ανακτορικά μέγαρα και το κυριότερο δεν μας αρέσει να βλέπουμε τα ζώα να φωτογραφίζονται δίπλα σε ανθρώπους που ο θεσμικός τους  ρόλος είναι ο ανθρώπινος πολιτισμός και η υπεράσπιση του.

Τα ζώα είναι τόσο καλόβουλοι φίλοι… δεν ρωτάνε καθόλου ερωτήσεις και δεν κάνουν καθόλου κριτική. George Eliot

Για αυτό όλοι προτιμούν τα ζώα από τους  φίλους  σε φιλοαυτική επιλογή.

Αστραία