Πότε έχουμε δημοκρατία;

‘Οταν έχουμε πολίτες. Οι αυτοκρατορίες παράγουν υπηκόους και οι θεοκρατίες δούλους.

Οταν έχουμε βασιλεία και αυτοκράτορα έχουμε υπηκόους που χειροκροτούν τα ανύπαρκτα ρούχα του και όταν έχουμε θεοκρατία έχουμε δούλους που προσκυνούν τον δουλέμπορα θεό.
Δημοκρατία έχουμε όταν έχουμε πολ’ιτες Citizen (όχι human beings που δεν έχουν πόλεις, έχουνε σπηλιές ή τις καταντούν σαν και αυτές ) που συμμετέχουν στα κοινά και αναλαμβάνουν την ευθύνη με ό,τι τους αναλογεί σε αυτά.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε πολίτες που απέχουν από τα κοινά που δεν γνωρίζουν ποιος και πως τους κυβερνά .
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε κληρονομική πρωθυπουργία και προεδρία, όταν ο ανιψιός γίνεται πρόεδρος του θείου προέδρου και ο γιος του πρωθυπουργού πρωθυπουργός και πάει λέγοντας.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν το κάθε κόμμα που ανεβαίνει τακτοποιεί τους δικούς του. Διορίζει συζύγους συντρόφους κουμπάρους μπατζανάκηδες και κολλητούς σε θέσεις-κλειδιά με μεταπτυχιακά και ντοκτορά και ενδιαφέρεται μόνο για την καρέκλα της εξουσίας και όχι για τη χώρα που κυβερνά.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν ο κάθε υποψήφιος βουλευτής τρέχει και φιλά το χέρι μητροπολιτών προς άγραν ψηφοφόρων μωρών.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε πολλές φυλακές ( Βαστίλη) και πολλούς φυλακισμένους. Κάτι είναι σάπιο σε αυτό το βασίλειο της δημοκρατίας.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε αύξηση της εγκληματικότητας και της εγκληματολογίας. Πρώτη είδηση κάποιο ειδεχθές έγκλημα.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε αυτή την κατάντια και αυτό το χάλι των δημόσιων κτίριων πανεπιστήμιών σχολείων και νοσοκομείων.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε πολλές εκκλησιές και τζαμιά που οι δούλοι του Θεού συνεχώς προσκυνούν σε αυτά και βγάζουν τις θρησκευτικές εικόνες και τα μακάβρια κομένα χέρια και πόδια μαζί με τις παντόφλες αγίων….. βόλτα .
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε πολλή Θεολογία στο ορθολογικά πανεπιστήμια και κάνουν επίτιμα μέλη αρχιεπισκόπους και μητροπολίτες, εκπροσώπους του μεγάλου δικτάτορα θεού.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν κάποιες κλίκες κλείνουν με τον Άλφα ή Βήτα λόγο τους δρόμους με αιτήματα κάλπικης σικέ διαμαρτυρίας.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε περίσσευμα ζητιάνων αστέγων και επαιτείας στους δρόμους και η πορνεία ανθεί στα φαν κλαμπς.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε περίσσευμα και επιδείξεις υποκριτικής φιλανθρωπίας. Όταν μοιράζουν ψίχουλα και επιδόματα ανεργίας σε λαοθάλασσα αυλοκολάκων και χαφιέδων που τους χειροκροτούν όταν αλληλοβραβεύονται.
Έχουμε έλλειμα Δημοκρατία ς όταν έχουμε αδιαφανές πόθεν έσχες των δημοσίων αρχόντων αξιόπιστο βιογραφικό και αθέμιτη ασυλία.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν κανείς αυτούς τους ανθρώπους, δεν τους εκτιμά πραγματικά.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν στη Βουλή των Ελλήνων συμμετέχουν αποκλειστικά οι μεγαλοδικηγόροι «γύπες» ανούσιοι τραγουδιστές μαϊντανοί, άχρωμοι ηθοποιοί, ανεπάγγελτοι μηχανικοί και φανφαρόνοι οικονομολόγοι και δεν εκπροσωπούνται όλες οι παραγωγικές τάξεις της χώρας.
Έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν δεν έχουμε αδέκαστους δικαστες, έχουμε πολλούς νόμους μεγάλης παρανομίας και δεν υπάρχει σαφής διάκριση εξουσιών.
Κοντολογίς έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας όταν έχουμε πολλούς υπηκόους και πλήθος δούλων γιατί καμιά Δημοκρατία δεν μπορεί να αποτελείται δούλους και υπήκοους. Μόνο αυτοί είναι ανεύθυνοι και ευθυνόφοβοι. Για αυτό και η εξουσία τους καλλιεργεί σαν μανιτάρια με τη ψυχολογία του υπήκοου και του δούλου.Οι υπήκοοι  είναι πάντοτε γλείφτες και  υποτακτικοί, καλοπιάνουν τον γυμνό βασιλιά  για κανένα ρουσφέτι να περνάνε καλά και οι δούλοι είναι  πάντοτε δούλοι, έχουν την δουλική νοοτροπία,  γλύφουν τον  Θεό τον δωροδοκούν  για μία  θεσούλα στον  Παράδεισο με τα εγκεφαλικά κύτταρα μονίμως νεκρά. Οι πραγματικοί πολίτες όμως όχι, ποτέ δεν είναι δούλοι και υπήκοοι κανενός.
Η λύση είναι μια. Πολιτική Αγωγή που πρέπει να ξεκινάει από την ηλικία την προσχολική.
Ο καθένας να γνωρίζει τις ευθύνες του τα δικαιώματα του ως πολίτης και να συμμετέχει σε εύνομη και ωραία Πολιτεία και στα κοινά με Ουσία Φαιά.

Αστραία

θρησκευτικές ελευθερίες των δούλων του θεού

«Όλοι οι πολιτικάντηδες μιλούν για θρησκευτικές ελευθερίες σε στρατιές δούλων του θεού«
Αναμφίβολα όλες οι θρησκείες καλλιεργούν την δουλεία έμμεσα ή άμεσα ως ένδειξη υποταγής στον Θεό αφέντη για να μπορέσουν να επικρατήσουν να κυριαρχήσουν τάζοντας μια κάλπικη αθανασία, φύκια και μεταξωτές κορδέλες στα κατώτερα αμόρφωτα στρώματα που απευθύνονται και χειραγωγούν ασύστολα.
Είναι δηλαδή οι κατασκευαστές δούλων, διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να επικρατήσουν και δεν έχουν και λόγο και νόημα ύπαρξης. Για αυτό το λόγο καλλιεργούν την ενοχή την δουλεία και την ανταμοιβή τιμωρία στο δίπολο δούλου και αφέντη που παίζουν συνεχώς με επιτυχία καταπληκτική.
Ειδικά οι αβρααμικές θρησκείες έχουν βασικό στοιχείο της προπαγάνδας τους την δουλεία με τους ενόχους δούλους και τον εξουσιαστή αφέντη θεό. Πάνω αυτό, χτίζουν όλες τις δικτατορίες θεοκρατίες και τις αυτοκρατορίες που γνώρισε ο κόσμος εν την σκλαβιά και δουλεία του, από αυτές.
Χωρίς την έννοια του αμαρτωλού του δούλου του υποταγμένου δεν μπορεί να χτιστεί καμία θεοκρατία και δεν μπορεί να επικρατήσει καμιά θρησκευτική ιδεολογία.
Τυπικά η δουλειά καταργήθηκε μόλις τον 19ο αιώνα, ουσιαστικά ισχύει μέχρι σήμερα, γιατί οι άνθρωποι εκτός από δούλοι του Θεού παντρεύονται βαφτίζονται και πεθαίνουν δούλοι του Αφέντη Κυρίου, το άθλιο οικονομικό σύστημα που επικρατεί και συνεργάζεται με την επικρατούσα θεολογία, μετατρέπει τους ανθρώπους σε δούλους των συνηθειών των παθών των ναρκωτικών του τζόγου και πολλών άλλων βλαβερών συνηθειών.
Η Ελευθερία είναι μία πολύ δύσκολη υπόθεση, ποτέ δεν τη ζητάς από τους άλλους και ποτέ δεν παρακαλάς άνθρωπο ή θεό να σου την χαρίσει και να σου χαριστεί. Την κατακτάς σε προσωπική διαδρομή με σπαθί φωτόσπαθο ….κατά προτίμηση του Σαντόρι Χάνσο.

Η ιστορία της δουλείας
Εκτείνεται σε πολλούς πολιτισμούς , εθνικότητες και θρησκείες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ομοίως, τα θύματά του προέρχονται από πολλές διαφορετικές εθνότητες και θρησκευτικές ομάδες. Οι κοινωνικές, οικονομικές και νομικές θέσεις των σκλαβωμένων ανθρώπων διέφεραν πολύ σε διαφορετικά συστήματα δουλείας σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους.
Η δουλεία ήταν σχετικά σπάνια στους πληθυσμούς κυνηγών-τροφοσυλλεκτών πριν από τον πολιτισμό, καθώς αναπτύσσεται υπό συνθήκες κοινωνικής διαστρωμάτωσης . Η δουλεία λειτούργησε στους πρώτους πολιτισμούς (όπως στους Σούμεριους στη Μεσοποταμία , που χρονολογείται από το 3500 π.Χ.). Η δουλεία χαρακτηρίζεται στον Κώδικα της Μεσοποταμίας του Χαμουραμπί (περίπου 1860 π.Χ.), που την αναφέρει ως καθιερωμένο θεσμό. Η δουλεία ήταν ευρέως διαδεδομένη στον αρχαίο κόσμο. Βρέθηκε σχεδόν σε κάθε αρχαίο πολιτισμό, συμπεριλαμβανομένης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Έγινε λιγότερο κοινό σε όλη την Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Πρώιμου Μεσαίωνας , αν και συνέχισε να εφαρμόζεται σε ορισμένες περιοχές. Τόσο οι Χριστιανοί όσο και οι Μουσουλμάνοι αιχμαλωτίστηκαν και υποδούλωσαν ο ένας τον άλλο κατά τη διάρκεια αιώνες πολέμου στη Μεσόγειο. Η ισλαμική σκλαβιά περιλάμβανε κυρίως τη Δυτική και Κεντρική Ασία, τη Βόρεια και Ανατολική Αφρική, την Ινδία και την Ευρώπη από τον 7ο έως τον 20ο αιώνα. Ξεκινώντας τον 16ο αιώνα, οι Ευρωπαίοι έμποροι ξεκίνησαν το υπερατλαντικό δουλεμπόριο , αγοράζοντας σκλάβους Αφρικανούς από τα βασίλεια της Δυτικής Αφρικής και μεταφέροντάς τους στις αποικίες της Ευρώπης στην Αμερική.. Το διατλαντικό δουλεμπόριο περιορίστηκε τελικά λόγω της ψήφισης νομοθεσίας από τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές κυβερνήσεις που καταργούσαν τη συμμετοχή του έθνους τους σε αυτό.

Αν και η δουλεία δεν είναι πλέον νόμιμη πουθενά στον κόσμο, η εμπορία ανθρώπων παραμένει διεθνές πρόβλημα. Υπολογίζεται ότι 25-40 εκατομμύρια άνθρωποι ήταν υποδουλωμένοι από το 2013 , η πλειονότητα από αυτούς στην Ασία . Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Σουδανικού Εμφυλίου Πολέμου 1983–2005 , οι άνθρωποι οδηγήθηκαν στη σκλαβιά. [8] Προέκυψαν στοιχεία στα τέλη της δεκαετίας του 1990 για συστηματική παιδική δουλεία και εμπορία σε φυτείες κακάο στη Δυτική Αφρική.

Η δουλεία στον 21ο αιώνα συνεχίζεται και αποφέρει ετήσια κέρδη 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων
Η Βίβλος περιέχει πολλές αναφορές στη δουλεία , η οποία ήταν κοινή πρακτική στην αρχαιότητα . Τα βιβλικά κείμενα σκιαγραφούν τις πηγές και το νομικό καθεστώς των σκλάβων, τους οικονομικούς ρόλους της δουλείας, τους τύπους δουλείας και τη δουλεία χρέους , τα οποία εξηγούν διεξοδικά τον θεσμό της δουλείας στο Ισραήλ στην αρχαιότητα. Η Βίβλος ορίζει τη μεταχείριση των δούλων, ειδικά στην Παλαιά Διαθήκη . Υπάρχουν επίσης αναφορές στη δουλεία στην Καινή Διαθήκη .

Πολλοί από τους πατριάρχες που απεικονίζονται στη Βίβλο προέρχονταν από τα ανώτερα κλιμάκια της κοινωνίας και ιδιοκτήτες σκλάβων και σκλάβωναν αυτούς που τους χρωστούσαν, αγόραζαν τις κόρες συμπολιτών τους ως παλλακίδες και σκλάβωναν διαρκώς ξένους άνδρες για να δουλέψουν στα χωράφια τους. Οι κύριοι ήταν άνδρες και δεν είναι προφανές ότι οι γυναίκες μπορούσαν να έχουν σκλάβους μέχρι τους παπύρους των Ελεφαντίων το 400 π.Χ.

Ήταν απαραίτητο όσοι είχαν σκλάβους, ειδικά σε μεγάλους αριθμούς, να είναι πλούσιοι επειδή οι αφέντες έπρεπε να πληρώνουν φόρους για Εβραίους και μη σκλάβους επειδή θεωρούνταν μέρος της οικογενειακής μονάδας. Οι δούλοι θεωρούνταν σημαντικό μέρος της φήμης της οικογένειας, ιδιαίτερα στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους, όταν οι σύντροφοι σκλάβων για μια γυναίκα θεωρούνταν εκδήλωση και προστασία της τιμής της γυναίκας.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες του 19ου αιώνα, οι υποστηρικτές της κατάργησης και οι υπερασπιστές της δουλείας συζήτησαν το μήνυμα της Βίβλου σχετικά με το θέμα. Χρησιμοποίησαν κείμενα τόσο από την Παλαιά όσο και από την Καινή Διαθήκη για να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της χειραγώγησης σκλάβων και κατά της απαγωγής ή της «κλοπής ανδρών» για να τους κατέχουν ή να τους πουλήσουν ως σκλάβους

Στις επιστολές του Παύλου προς τους Εφεσίους, ο Παύλος παρακινεί τους πρώτους χριστιανούς σκλάβους να παραμείνουν πιστοί και υπάκουοι στους κυρίους τους όπως είναι στον Χριστό. Εφεσίους 6:5-8 Ο Παύλος δηλώνει, «Δούλοι, να είστε υπάκουοι στους ανθρώπινους κυρίους σας με φόβο και τρόμο, με ειλικρίνεια καρδιάς, όπως στον Χριστό», δηλαδή ο Παύλος δίνει οδηγίες στους δούλους να υπακούουν στον κύριό τους
Ο Avery Robert Dulles είπε ότι «ο Ιησούς, αν και επανειλημμένα κατήγγειλε την αμαρτία ως είδος ηθικής σκλαβιάς, δεν είπε ούτε λέξη ενάντια στη δουλεία ως κοινωνικό θεσμό», και πιστεύει ότι ούτε οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης αντιτάχθηκαν στη δουλεία. Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Evangelical Quarterly , ο Kevin Giles σημειώνει ότι, ενώ αντιμετώπιζε συχνά τον ισχυρισμό, «ούτε μια λέξη κριτικής δεν είπε ο Κύριος κατά της σκλαβιάς». Επιπλέον, ορισμένες από τις ιστορίες του διαδραματίζονται σε μια κατάσταση σκλάβου/κύριο και περιλαμβάνουν σκλάβους ως βασικούς χαρακτήρες. Ο Τζάιλς σημειώνει ότι αυτές οι περιστάσεις χρησιμοποιήθηκαν από απολογητές υπέρ της δουλείας τον 19ο αιώνα για να υποδείξουν ότι ο Ιησούς ενέκρινε τη δουλεία.
Είναι σαφές από όλο το υλικό της Καινής Διαθήκης ότι η δουλεία ήταν βασικό μέρος του κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος.
Το χειρότερο με αυτές τις θρησκείες είναι ότι όχι μόνο κατασκεύασαν στρατιές δούλων αλλά μετέτρεψαν και τους ανθρώπους σε εθελόδουλους, να τους αρέσει η δουλεία και να αισθάνονται ευχαριστημένοι με αυτή. Το οξύμωρο σχήμα είναι ότι μιλούν για θρησκευτικές ελευθερίες. Πόση θρησκευτική ελευθερία να δώσεις σε ένα δούλο του θεού και να την κάνει τι; Προσκυνήματα παρακάλια προσευχές να χτίσει και άλλα μοναστήρια και εκκλησιές να δοξολογεί τον κύριο και αφέντη του; Και πόση ελευθερία χρειάζεται ένας δούλος που εθελοτυφλεί; Και αυτή που έχει του είναι πολύ. Η ελευθερία είναι υψιπετές πουλί και δεν ζει ποτέ γονατιστή.

Αστραία

Παύλος ο έμπορος των δούλων

Η κατασκευή χριστιανικών δούλων και ρωμαίων υπηκόων

Η δουλεία ως σημαία πυλώνας του χριστιανισμού και ο εθισμός της από τους εμπόρους των εθνών

Εγώ ο Παύλος ο δούλος του Ιησού Χριστού

Παῦλος, δοῦλος Ἰησοῦ Χριστοῦ, κλητὸς ἀπόστολος, ἀφωρισμένος εἰς εὐαγγέλιον Θεοῦ…….
Με αυτά τα λόγια αρχίζει την επιστολή του προς Ρωμαίους υπηκόους δούλους, ο δούλος του Χριστού, Παύλος. Ο Σαύλος φαύλος Σαούλ σκλάβος Παύλος ήταν ένας Εβραίος φαρισαίος από την Ταρσό, αμφιλεγόμενο πρόσωπο. Ακόμη και ιστορικά αμφισβητείται η ύπαρξη του και πήρε το όνομα Πωλ που υιοθέτησε από την Ρωμαϊκή γενιά των Αιμίλιων. Υπήρξε κολλητός φίλος του Σενέκα από την Ρωμαϊκή γενιά των Annaea.
Ο Σαύλος Παύλος έγραψε αρκετές επιστολές ,αυτές με τον Σενέκα θεωρούνται πλαστές και δεν μας εκπλήσσει ουδόλως το γεγονός, συνηθισμένο στις χριστιανικές απάτες. Ο Σουίδας στο περίφημο λεξικό του ουδόλως, αναφέρεται στον απόστολο έμπορο των εθνών και αγνοεί το σπουδαίο έργο του . Αυτοπροσδιορίστηκε Αποστόλος του Ιησού ,εξαιτίας ενός οράματος στο οποίο υπήρξε ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυς. Αν και συνομήλικος του Ιησού, ούτε είδε ούτε γνώρισε τίποτα για το σπουδαίο έργο του ( τόσο ανύπαρκτος ήταν ) αλλά, φωτίστηκε μετά στο δρόμο προς την Δαμασκό. Θεωρούσε τον εαυτό του Ιουδαίο και Ρωμαίο υπήκοο, πολίτη. Ο Βολταίρος το αμφισβητεί λογικά γιατί η Ταρσός δεν ήταν ακόμη ρωμαϊκή επαρχία ( έγινε μετά 100 χρόνια) και υπογράφει ο δούλος του Ιησού Χριστού. Τόσο καλά. Αγνοεί την διαφορά δούλου και ελεύθερου ανθρώπου και τους εξισώνει.
Από τα περίφημα ρητά του είναι «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ᾿ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι » στην προς Γαλάτες επιστολή, το «Ευαγγέλιο» της παγκοσμιοποίησης των πολιτικών ορθών και των ανοιχτών συνόρων. Ο Σόρος θα του είχε χορηγήσει ΜΚΟ αλλά, ίσως και να το έκανε η Ρωμαϊκή σύγκλητος. Γαλάτες ήτανε οι κάτοικοι της Γαλάτιας στην Μ. Ασία που ονομάστηκαν έτσι από την αποίκους Γαλάτες, αυτών που είχαν επιτεθεί και στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα επέδραμε και ο ίδιος μετά από ένα όραμα που είδε, που αλλού στην Τρωάδα, με ένα Μακεδόνα που του ζητούσε τα «φώτα» του και ήλθε στους Φιλίππους για να τον «φωτίσει» ο ιλλουμινάτι με μπόλικο σκοτάδι.
Ήλθε σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον κλειδοκράτορα μαθητή του Ιησού, τον Σίμωνα Πέτρο για λόγους τακτισμών. Ο Πέτρος ήταν συντηρητικός Εβραίος και δεν ήθελε ανοιχτά σύνορα. αλλά μία κλειστή Εβραϊκή Συναγωγή αλλά, ο Παύλος επέμενε ότι έπρεπε να ξεκινήσουν ένα διεθνές θρησκευτικό προπαγανδιστικό κίνημα ανοικτών συνόρων. Ήταν δηλαδή μία διαφορά Λένιν και Τρότσκι στην οποία ο Τρότσκι, εδώ ο Παύλος υπερισχύει του συντηρητικού Λένιν για την εξαγωγή της θρησκευτικής ιδεολογίας. Μακροπρόθεσμα όμως αποδείχθηκε πως ο Πέτρος είχε δίκιο, γιατί οι Εβραίοι κυνηγήθηκαν άγρια από τους χριστιανούς και υπέφεραν πολλά. Είναι δηλ σαν ο γιος που φεύγει να γυρίζει και να σκοτώνει τον πατέρα. Το έχουμε δει αυτό θα συμβαίνει και σε άλλες μυθολογίες. Και σίγουρα ο πατήρ Γιαχβέ δεν διστάζει να θυσιάσει κανένα εβραιόπουλο για τη δόξα και τη χάρη Του, το απαιτεί κιόλας από τους αρχιερείς όπως από τον Αβραάμ στην θυσία του Ισαάκ. Άλλωστε αυτός είναι ένας από τους λόγους που αναπτύχθηκε και ο κομμουνισμός από τους Εβραίους επαναστάτες που κατάλαβαν την απάτη και τη ληστεία από τον Θεό της Μεσοποταμίας, πως τους χρησιμοποιεί αδίστακτα ,πράγμα που πληρώνουν μέχρι σήμερα. Δεν περνούν καλά στο Ισραήλ οι δούλοι του και οι αρχιερείς. Είχαν τους χριστιανούς διώκτες, έχουν τώρα και τους μουσουλμάνους.
Γραμματείς ( του κόμματος )και Φαρισαίοι, αυτό αναφέρει και στην προς Εβραίους επιστολής ο Φαρισαίος Παύλος για τον Ιησού με πρότυπο τον απάτορα Μελχισεδέκ αρχιερέα της διαπλοκής, πατέρα της Ειρήνης και της Ιερουσαλήμ.
Θα μπορούσε άνετα ο χριστιανισμός να λέγεται και Παυλακιανισμός ή Σαυλακιανισμός γιατί στηρίχθηκε ακριβώς σε αυτές τις επιλογές του Σαούλ και τις ανοιχτές πύλες της Εβραιοσύνης.
Οι επιστολές είναι ένα παραλήρημα φλυαρίας, ανύπαρκτης νοημοσύνης και λογικής όπως και οι υπόλοιπες θεολογίες του χριστιανισμού. Επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια σε υπνωτιστική υποβολή και ανθυποβολή από ανθρώπους που είχαν κακή σχέση με τον ίδιο τους τον εαυτό και καμία σχέση με κανένα θεό.
Ο Σαούλ είχε ένα ασθενικό σώμα που το μισούσε, όπως περιγράφει ο ίδιος και έπασχε από μία ασθένεια ματιών, ( σκόλοψ), μισογύνης άγαμος άχαρος και ίσως ευνουχισμένος. Πέθανε από ένα φρικτό θάνατο στο πλαίσιο των θρησκευτικών αυτοκτονιών και κατασκευής μαρτύρων του χριστιανισμού, ενώ ο αφέντης και κύριος του, ουδόλως ενδιαφέρθηκε για να τον σώσει. Θεμελίωσε όμως το Βατικανό. Άλλωστε τι σημαίνει Βατικανό; Βαίνω κάπου, Κοέν είναι τίτλος Εβραίου αρχιερέα.
Το ερώτημα είναι πώς δύναται να μιλήσει ένας δούλος του Θεού και ένας Ρωμαίος υπήκοος και σκλάβος για την Ελευθερία;
Ούτε δύναται, ούτε μπορεί, δεν μπορεί να την διανοηθεί, ειδικά ένας εθελόδουλος. Μπορεί όμως να φτιάξει στρατιές δούλων και υπηκόων με λίγες υποσχέσεις και κάλπικα λόγια και ασυμμάζευτη θεολογία κακής ποιότητας. Αυτός που έκανε ο δούλος του θεού, Παύλος ως πραγματικός δούλος και τον βοήθησαν και οι μηδίσαντες, αυτοί που τον στηρίζουν και σήμερα. Στο εμπόριο των δούλων του θεού.

Αστραία

Οι δούλοι και οι υπήκοοι των Μήδων
Εκβάτανα η πρωτεύουσα των Μήδων. Το ανάκτορο αυτό είχε περίμετρο επτά σταδίων, περίπου 1300 μέτρα, και ήταν κατασκευασμένο από ξυλεία κέδρου και κυπαρίσσου, οι δε δοκοί, οι κίονες, τα κιονόκρανα και τα υπέρθυρα σανιδώματα ήταν επενδυμένα με φύλλα χρυσού και αργύρου. Εκτός του ανακτόρου υπήρχαν επίσης σπουδαίοι ναοί, όπως εκείνος του Μίθρα, ιερά και κάποια δημόσια κτίρια, ενώ έξω από τα τείχη κατοικούσε ο λαός.
Ο θησαυροί της πόλης και ο χρυσός των Μήδων.
Ο Μέγας Αλέξανδρος επισκέφθηκε δύο φορές τα Εκβάτανα, το 330 π.Χ. και το 324 π.Χ. όπου και βρήκε αμύθητο θησαυρό, όπως βεβαιώνει ο Αρριανός. Κατά τον Ιουστίνο ο θησαυρός εκείνος έφθανε τα 180.000 τάλαντα ενώ κατά τον Στράβωνα τα 190.000 τάλαντα. Ο Μ. Αλέξανδρος αφαίρεσε το μεγαλύτερο μέρος του χρυσού επικαλύμματος του ανακτόρου, ενώ το υπόλοιπο αφαίρεσαν ο Αντίγονος και ο Σέλευκος ο Νικάτωρ.
Το 330 π.Χ. στα Εκβάτανα σκοτώθηκε ο Παρμενίων και εκεί το 325 π.Χ. πέθανε ο Ηφαιστίων. Επί Αντιόχου του Μεγάλου μόνο ο ναός του Μίθρα διατηρούσε ακόμα επίχρυσους κίονες και μεγάλο αριθμό χρυσών κεράμων. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Την εποχή της Λεμουρίας υπήρχαν δύο τάξεις έμβιων όντων, οι ιερείς οι βοσκοί και οι δούλοι, το κοπάδι οι αμνοί, homo νεάτερνταλ και ερέκτους, υπήκοοι στο Μεγάλο μονόφθαλμο Ον, τον χρυσοποίκιλτο Δράκο. Ζούσαν “ ειρηνικά” σαν ένα κοπάδι αμνών. Δεν υπήρχαν πολεμιστές γιατί δεν υπήρχαν και όπλα, ήταν όλοι αφοπλισμένοι, μόνο ο βοσκός είχε την γκλίτσα, αυτή που κρατάνε και οι Φαράω, για αυτό και ο ωκεανός που βυθίστηκε ένα μεγάλο μέρος της Λεμουρίας, λέγεται Παφισικός Ειρηνικός τώρα.
Την εποχή της Ατλαντίδας υπήρχαν τρεις τάξεις έμβιων όντων, οι ιερείς, οι δούλοι και οι πολεμιστές, η νέα τάξη που δημιουργήθηκε και κρατούσε όπλα. Ίσως το πρώτο όπλο να το κράτησε ο Ηρακλής και το μυτερό ξύλο αγριελιάς που τύφλωσε τον Κύκλωπα, ο Οδυσσέας μαζί με το τόξο και το σπαθί. Τα ιερατεία υπήρχαν φυσικά αλλά τα ήθη ήταν λίγο πιο χαλαρά για αυτό και μπόρεσαν να αναπτύξουνε την νοημοσύνη και να εξελίξουν τον homo sapiens βγαίνοντας από τις σπηλιές και τις φάτνες της Λεμουρίας.
Η πώληση του Θεού με τα ιερατεία και η πώληση του αιδείου με τα ιερά πορνεία, ήταν από τα πρώτα προσοδοφόρα επαγγέλματα στον κόσμο, μαζί με την αγοραπωλησία των συνειδήσεων και την παραγωγή δούλων και υπηκόων.
Στον απόηχο της Λεμουρίας ο ζωροαστρισμός επωάζει τον μιθραϊσμό που αποτέλεσε τη βάση του πρώιμου χριστιανισμού και θα έκανε τη δουλεία “τέχνη” επί της Ρωμαϊκής κυριαρχίας. Η δουλεία υπήρχε παντού στον αρχαίο κόσμο, όπως και ο δράκος οι πυραμίδες τα δρακόσπιτα οι μισοί δράκοι οι μισοί άνθρωποι όπως ο Κέκροπας ο Εριχθόνιος και πάντα ο δράκος ζητούσε την θυσία του όπως ο δράκος του Κηφέα που ζήτησε την Ανδρομέδα, ο δράκος του Κάδμου, ο δράκος που φύλαγε το χρυσόμαλλο Δέρας.
Ο Ιάσων πήγε για χρυσό μαλλί και βγήκαμε όλοι κουρεμένοι, γιατί έφερε στην Ελλάδα τη Μήδεια και όλη τη νοοτροπία την μηδική. Άνθισαν τα ιερατεία με τη Θήβα μαζί γοητευμένη. Τα παιδιά είναι το πρόβλημα. Η Μήδεια τα σκοτώνει όλα, ο Λάϊος τα εξορίζει, ο Αγαμέμνων τα θυσιάζει και μένει πάντα μία Ελλάδα χωρίς παιδιά, αρσενικά και θηλυκά, αλλά με πολλούς δούλους προσκυνημένους υπηκόους και καλούς “ βοσκούς” ποιμένες.
Ο χριστιανισμός έκανε τη δουλεία “τέχνη” γιατί τους διόρισε όλους “δούλους του Θεού” σε προαγωγή τιμητική και ξεμπέρδεψε με αυτό το θέμα. Ποτέ η δουλεία δεν ήταν ευχάριστη και ο κάθε δούλος ήξερε τη θέση του και πολλοί δούλοι πάλεψαν για την ελευθερία τους και να μην είναι δούλοι. Στην Ρώμη όταν τους ελευθερώνανε τους φορούσαν το φρυγικό σκούφο, που μετακόμισε και στην Ατλαντίδα της ΗΠΑ, όμως το να βαφτίζεις να παντρεύεις και να θάβεις τους ανθρώπους δούλους και να είναι ευχαριστημένοι, αυτό είναι απίστευτη τέχνη μαύρης μαγείας και ο χριστιανισμός τα κατάφερε τελικά.
Μαζί με τους δούλους στην Ρώμη δίνανε στο πλαίσιο της ρωμαϊκής πολιτικής και την υπηκοότητα του Ρωμαίου πολίτη. Φυσικά δεν ήταν πολίτες αλλά ήταν υπήκοοι της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε εξευτελιστικό συνδυασμό και ,δούλοι του Θεού και υπήκοοι του αυτοκράτορα, δύο σε ένα, με τα τεχνάσματα της ρωμαϊκής συγκλήτου.
Μέχρι που φτάσαμε στο σύγχρονο καπιταλισμό και έχουμε 3 σε 1. Τρεις τάξεις:
1.Τους χρυσοποίκιλτους ιερείς πάπες πατριάρχες δερβίσηδες λάμα, γκουρού και λοιπά. Αγοράζουν και πωλούν πλούσιο θεό και πτωχό πνεύμα με την οκά.

2. Τους χρυσοφόρους τραπεζίτες και τις πολυεθνικές που συνδέονται στενά και έχουνε τα λεφτά. Τώρα χωρίς τον χρυσό, ( τα φάγανε) και πωλούν αέρα κοπανιστό.
3. Και τους σύγχρονους δούλους υπηκόους καταναλωτές οι οποίοι, όταν δεν δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για να αγοράζουν ηλίθια καταναλωτικά αγαθά, είναι άνεργοι και πεθαίνουν στα παγκάκια σε ελεύθερη επιλογή. Δοξολογώντας τον θεό μετακομίζουν στον παράδεισο σε ζωή αιώνιον. Κάτι είναι και αυτό μια παρηγοριά που την πουλάνε κάποιοι ακριβά.
   Η κατάκτηση της Δύσης από την Ανατολή υπήρξε βαθμιαία και διαβρωτική. Δεν στηρίχτηκε στα όπλα γιατί δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά στα όπλα αλλά στον χρυσό θαυμάσια. Και με το χρυσό εξαγόρασε και εξαγοράζει τους Δυτικούς Θηβαίους που μηδίζουν και καταστρέφουν τους πολίτες τους. Τι να κάνεις σε μια χώρα όταν η 5η φάλαγγα είναι μέσα και ανοίγει τις πύλες στον εχθρό; Για αυτό και ο Αλέξανδρος ισοπέδωσε την Θήβα πριν εκστρατεύσει στην Ανατολή. Είχε ένα λόγο πολύ σοβαρό.
   Θήβα είμαι σημαίνει Τούμπα, Κιβωτός Θιβέτ. Υπήρξαν τρεις Τούμπες Θήβες, η Θήβα της Μικράς Ασίας στην Κιλικία, της Αιγύπτου των 100 πυλών και στην Ελλάδα των 7 Πυλών. Και είναι πάντοτε οι πύλες αυτές από πού εισέρχονται όλες της Ανατολής, οι φυλές για να πουλήσουν την πραμάτεια τους.
   Οι δούλοι ποτέ δεν είναι ελεύθεροι και οι υπήκοοι δεν είναι ποτέ πολίτες. Οι ελεύθεροι άνθρωποι ποτέ δεν εξαγοράζονται για αυτό και ποτέ δεν μηδίζουν. Δεν είναι εξαγοράσιμοι.
   Δύσκολο αλλά αυτό ανήκει σε ένα μονοπάτι Ελευθερίας από Υ Επιλογή και είναι για πολεμιστές και μόνο.
   Αστραία

Ραγιαδισμός και θρησκοληψία

Ουκ είθισται τοις Έλλησι προσκυνέειν
Τα προσκυνήματα, οι γονυκλισίες οι οσφυκαμψίες και τα κοψομεσιάσματα είναι χαρακτηριστικό της ανατολής και της ανατολίτικης νοοτροπίας που περνάει μέσα από όλες τις θρησκευτικές της ιδεολογίες, αποτέλεσμα του φόβου και του τρόμου των πρώτων ανθρωπίδων της Λεμουρίας.
Οι πρώτοι ανθρωπίδες που προσπαθούσαν να σταθούν όρθιοι, τον καιρό της Λεμουρίας ζούσαν με τον φόβο, πολύ τρόμο και με πολύ λίγη κατανόηση. Ό,τι φοβόταν, το προσκυνούσαν και προσπαθούσαν να το εξευμενίσουν με διάφορους τρόπους προσκυνήματα θυσίες γλοιωδίες και κολακείες. Ό,τι έβλεπαν και δεν μπορούσαν να το καταλάβουν και να το εξηγήσουν, τον ήλιο τα αστέρια, τα φεγγάρια τα μεγάλα ζώα τους, ψηλούς Κύκλωπες τους άγριους δεινόσαυρους, τα τρομερά φίδια, τα θεοποιούσαν και τα προσκυνούσαν. Οι πρώτοι παμπόνηροι ανθρωπίδες ανάμεσα στους άλλους τους πιο αφελείς δημιούργησαν τα ιερατεία και τις θρησκείες με σκοπό να καλλιεργούν αυτό τον φόβο και τον τρόμο των ανθρώπων για να τους κυβερνούν να τους ελέγχουν και να τους απομυζούν. Αντί να εξηγήσουν στους ανθρώπους τι ακριβώς βλέπουν, τι συμβαίνει και τι σημαίνει τους κρατούσαν σε νηπιακή κατάσταση ( ακόμη και τώρα ) και τους παραπλανούσαν με τους καλούς και κακούς θεούς. Έτσι άρχισαν τις θεοποιήσεις και φυσικά το πρώτο πράγμα μετά «τον Θεό» που θεοποιήσαν ,ήταν ο εαυτός τους, αφού αυτοχρίστηκαν και αυτοευλογήθηκαν εκπρόσωποι του.
Έτσι συντηρήθηκαν και συντηρούν μια νοοτροπία προσκυνητών προσκυνημάτων ένα σύστημα δουλείας και εθελοδουλίας που προώθησαν μέχρι την Ελλάδα και την Δύση φτιάχνοντας ολόκληρες στρατιές από πιστούς του κάθε Θεού υπό τις διαταγές τους.
Το τι φρίκη τι λεηλασία και τι βασανιστήρια γνώρισε η ανθρωπότητα μέσα από αυτή τη νοοτροπία των ευσεβών δούλων του θεού, δεν περιγράφεται, γιατί αυτή η νοοτροπία συμβαδίζει πάντοτε με ένα δίπολο, αυτό του δούλου και του αφέντη. Πάντα κάποιος είναι δούλος σε κάποιον και είναι αφέντης για κάποιον άλλον, έτσι λειτουργεί αυτή η ιεραρχία και αυτή η παγίδα της αλληλεξάρτησης και της χαμένης αυτοπεποίθησης. Διότι αυτοπεποίθηση δεν μπορεί να έχει ένας αφέντης που εξαρτάται συνεχώς από το πόσους δούλους έχει και φυσικά δεν μπορεί να έχει ένας δούλος, γιατί δεν έχει καμιά αυτοεκτίμηση. Αυτή την εθελοδουλία την λένε «ευσέβεια και σεβασμό» στον θεό, μέγεθος αντιστρόφως ανάλογο με την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση. Να προσκυνάς στα 4 και να σέρνεσαι μπροστά σε ένα » Θεό». Ποιος θεός το θέλει και το χρειάζεται αυτό; Μόνο οι τύραννοι.
Η δουλεία συνεχίστηκε και συνεχίζεται μέχρι τις ημέρες μας σε μία σύγχρονη μορφή δουλείας και εξάρτησης σε κόμπους χαμένης αυτοπεποίθησης ραγιαδισμού και χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Ποιος και τι κρατάει τους Έλληνες την κατάσταση της ζητιανιάς, της βλακείας, της ανοησίας του ραγιαδισμού, του προσκυνημένου δούλου, της επαιτείας ,να ζει γονατιστός της Γερακίνας ο γιος;

Ποιος τους βαπτίζει δούλους, τους παντρεύει δούλους, και τους θάβει δούλους του αφέντη θεού;
Ποιος και τι μετέτρεψε τους Έλληνες σε άβουλα όντα και προσκυνημένους ραγιάδες; Είναι μία ερώτηση που με το ένα χέρι στην καρδιά πρέπει να απαντηθεί και το άλλο στο σπαθί.
Και λύνεται μόνο με το σπαθί του Αλέξανδρου και το σπαθί του Κολοκοτρώνη που λέει σε λόγια απλά Ελληνικά και απελευθερωτικά:
Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους! Φωτιά!
Αστραία