φαινομένων συγχρονιστικών και συντονιστικών
με ομηρικό διαπασών

Πόσα σύμπαντα υπάρχουν 1,2,3,4,,,άπειρα;
Και τι σχήμα έχουν; Προφανώς δεν είναι επίπεδα, είναι σφαιρικά, τουλάχιστον τρεις διαστάσεις και πάνω.
Στο σύμπαν δεν υπάρχουν ευθείες γραμμές και επίπεδα, παρά μόνο τομές.
Ο Όμηρος στην Ιλιάδα μας μιλάει για δύο κόσμους, τον κόσμο των θεών των στοιχείων δηλαδή τις ενέργειες τους και τον κόσμο της ύλης των ανθρώπων καθώς και την αλληλεπίδραση μεταξύ τους, δεμένους με ομφάλιο λώρο δηλαδή τον Πόρο όπως υποστηρίζει και ο ποιητής πολεμιστής Αλκμάν. Γυαλιά καρφιά τα κάνανε στην Τροία οι υψίφωνοι θεοί. σπάζοντας όλα τα ποτήρια στου ουρανού τα πανηγύρια.
Το γεγονός ότι ο Τρωικός πόλεμος αρχίζει με ένα μήλο που δόθηκε για την καλλίστη και το πήρε η πιο όμορφη μορφή, η Αφροδίτη, σημαίνει ότι η Ιλιάδα ασχολείται με την μορφή των πραγμάτων και της ύλης και τα σχήματα τους καθώς και με τους όμορφους ανθρώπους και τους άσχημους δηλαδή αυτούς που δεν έχουν σχήμα μορφή. Πως δίνει κανείς σχήμα στον εαυτό του;. Με γνώση ενδελεχή και τον σκοπό τον ενεργή.
Ο πόλεμος των στοιχείων και των ιδιοτήτων τους είναι μία αλληλεπίδραση των υλικών μορφών και της ενέργειας. Έτσι δημιουργούνται τα συντονιστικά και συγχρονιστικά φαινόμενα τόσο στο πρώτο σύμπαν όσο και στα παράλληλα σύμπαντα.
Δεν είναι ότι οι πλανήτες κάνουν κάτι σε μας, χωρίς να κάνουμε κάτι εμείς σε αυτούς. Η σχέση είναι διαλεκτική.
Το αίτιο και το αιτιατό που αναμφίβολα ισχύει στον υλικό κόσμο και στο πρώτο σύμπαν, ισχύει ως προβολή συγχρονιστικών φαινομένων όταν έχουμε δύο παράλληλα σύμπαντα που δονεί το ένα το άλλο, ως διαπασών δηλαδή.
Πόσα σύμπαντα «μπάμπουσκα» ματριόσκα έχουμε τελικά παράλληλα σαν φλούδες στο κρεμμύδι;
Ο Κάρλος Καστανέντα λέει 48 δια μέσου του Τολτέκου πληροφοριοδότη του. Υποστηρίζει πως είναι 48 και μόνο τα οκτώ έχουν συνείδηση περιλαμβάνουν τη συνείδησή ως σημαντικό πρώτο μέγεθος.
Η εξερεύνηση των παράλληλων συμπάντων δεν μπορεί να γίνει μόνο με τους νόμους που ισχύουν στο τονάλ το Γνωστό, χρειάζεται και έξτρα μπόνους από το ναγουάλ, το Άγνωστο.
Προφανώς ο μεγάλος μας ποιητής Όμηρος χρησιμοποίησε και τα δύο, τα εξερεύνησε, τα ένωσε και δημιούργησε το αγέραστο αυτό έργο του, το θαυμαστό τα Ομηρικά Έπη, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια κτήμα εσαεί για την όρθια σκεπτόμενη ανθρωπότητα, την Αθηνά Σοφία και τον Homo sapiens.

Ας το απολαύσουμε για να παραμένουμε όρθιοι όμορφοι και σοφοί και νέοι πάντα…… ως ωραίοι Έλληνες

Αστραία

Η Αυτοκρατορία της Ελευθερίας στη Δημοκρατία του Πάλπατιν

Η ελευθέρια να αντιλαμβάνεται κανείς κόσμους πέρα από κάθε φαντασία.

-Μα τι νόημα έχει μια τέτοια αντίληψη;
-Είναι η δεύτερη φορά που μου κανείς αυτή την ερώτηση σήμερα.
Μιλάς σαν πραγματικός έμπορος.
Ποιο είναι το κέρδος το επί τοις εκατό κέρδος της επένδυσης μου;
Θα επωφεληθώ;
Δεν υπάρχει απάντηση σε όλα αυτά.
Το εμπορικό μυαλό κάνει εμπόριο.
Η ελευθερία όμως δεν μπορεί να είναι επένδυση.
Η ελευθερία είναι περιπέτεια δίχως τέλος, όπου διακινδυνεύουμε την ζωή μας, αλλά και πολύ περισσότερα για λίγες στιγμές μιας εμπειρίας, πέρα από τα λόγια, πέρα από σκέψεις και συναισθήματα.
-Δεν ήταν αυτό το πνεύμα των ερωτήσεων μου Δον Χουάν.
Αυτό που θέλω να πω είναι ποια μπορεί να είναι η κινητήρια δύναμη προς όλα αυτά, για ένα τελμπεχανά όπως εγώ;
-Η αναζήτηση της ελευθέριας είναι η μόνη κινητήρια δύναμη που ξέρω.
ελευθερία για να πετάξει κανείς σ’εκείνο το άπειρο που μας περιμένει .
ελευθερία να διαλυθεί, ν’απογειωθεί.
Να είναι σαν την φλόγα κεριού που, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται απέναντι στο φως δισεκατομμυρίων αστερίων, παραμένει άθικτη, γιατί δεν καμώθηκε, πως είναι ποτέ πολύ περισσότερο, από αυτό που είναι.
Μια απλή φλόγα κεριού!

Κάρλος Καστανέντα…για την Ελευθερία.

Οι έμποροι της Ελευθερίας πωλούν ελευθερία σε σκλάβους μιας ηλίθιας καταναλωτικής κοινωνίας με χιλιάδες καταναλωτικά «αγαθά» σκουπίδια
Οι έμποροι του Θεού πωλούν θεό σε δούλους με χιλιάδες σταυρούς τόνους τίμιο ξύλο προσκυνήματα ζώνες και αλυσίδες
Οι έμποροι της Αγάπης πωλούν ψίχουλα αγάπης σε ζητιάνους της αγάπης με κάλπικα συναισθήματα όπου όταν και όπως…. τους βολεύουν
Οι έμποροι της Δημοκρατίας πωλούν δημοκρατία σε υπήκοους υπάκουους με την δικτατορία του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού
Οι έμποροι της Ειρήνης πωλούν ειρήνη σε βολεμένους αποχαυνωμένους συμβιβασμένους μικροαστούς με την ειρήνη των αγορών και των πολυεθνικών αρπακτικών.

Όλοι κάτι πωλούν στα παζάρι της λαϊκής αγοράς, μικροέμποροι μεγαλέμποροι λιανέμποροι σε ελεφάντινα όνειρα με σκοπό το κέρδος (ποιο κέρδος άραγε ) κάτω από ένα αδυσώπητο Αετό που τους καταπίνει αδιάφορα γιατί τους περιφρονεί βαθιά.

Οι ΗΠΑ ως εξαιρετικό έθνος. Ο Γερμανός καθηγητής Sieglinde Lemke υποστήριξε ότι το Άγαλμα της Ελευθερίας «σημαίνει αυτή την προσηλυτιστική αποστολή ως τη φυσική επέκταση της αίσθησης των ΗΠΑ ως εξαιρετικό έθνος»
Η Αυτοκρατορία της Ελευθερίας είναι ένα θέμα που αναπτύχθηκε για πρώτη φορά από τον Thomas Jefferson για να προσδιορίσει την ευθύνη των Ηνωμένων Πολιτειών να διαδώσουν την ελευθερία σε όλο τον κόσμο. Ο Τζέφερσον είδε την αποστολή των ΗΠΑ από την άποψη του παραδείγματος, επέκτασης στη δυτική Βόρεια Αμερική και με παρέμβαση στο εξωτερικό. Οι κύριοι εκφραστές του θέματος ήταν ο Τζέιμς Μονρόε ( Δόγμα Μονρόε ), ο Άντριου Τζάκσον και ο Τζέιμς Κ. Πολκ ( προφανές πεπρωμένο ), ο Αβραάμ Λίνκολν ( Διεύθυνση στο Γκέτισμπουργκ ), ο Θίοντορ Ρούσβελτ ( Σύστημα του Ρούσβελτ ), ο Γούντροου Γουίλσον (Wilsonianism ), Franklin D. Roosevelt , Harry Truman ( Δόγμα Truman ), Ronald Reagan ( Reagan Doctrine ), Bill Clinton , [1] και George W. Bush .
Στην ιστορία της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ , η Αυτοκρατορία της Ελευθερίας παρείχε κίνητρα για την καταπολέμηση του Ισπανοαμερικανικού Πολέμου (1898), Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1917-18), το μεταγενέστερο μέρος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1941). –1945), ο Ψυχρός Πόλεμος (1947–1991) και ο Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας (2001–σήμερα).
Ο Τζέφερσον χρησιμοποίησε αυτή τη φράση «Αυτοκρατορία της Ελευθερίας» το 1780, ενώ η αμερικανική επανάσταση ακόμη πολεμούσε. Στόχος του ήταν η δημιουργία ενός ανεξάρτητου αμερικανικού κράτους που θα ήταν προορατικό στην εξωτερική του πολιτική, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι ο αμερικανικός παρεμβατισμός και ο επεκτατισμός θα ήταν πάντα καλοπροαίρετου χαρακτήρα:
Θα εκτρέψουμε μέσω της χώρας μας έναν κλάδο εμπορίου που τα ευρωπαϊκά κράτη θεώρησαν αντάξιο των πιο σημαντικών αγώνων και θυσιών, και σε περίπτωση ειρήνης [που τερματίσει την Αμερικανική Επανάσταση]…θα σχηματίσουμε στην αμερικανική ένωση ένα φράγμα ενάντια στην επικίνδυνη επέκταση της βρετανικής επαρχίας του Καναδά και να προσθέσει στην Αυτοκρατορία της Ελευθερίας μια εκτεταμένη και εύφορη χώρα μετατρέποντας έτσι τους επικίνδυνους εχθρούς σε πολύτιμους φίλους.

—  Jefferson προς George Rogers Clark, 25 Δεκεμβρίου 1780
Ο Τζέφερσον οραματίστηκε αυτή την «Αυτοκρατορία» να εκτείνεται προς τα δυτικά πάνω από την αμερικανική ήπειρο, επέκταση στην οποία θεωρούσε κρίσιμη για το αμερικανικό μέλλον. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, αυτό επιτεύχθηκε εν μέρει με την αγορά της επικράτειας της Λουιζιάνα το 1803 από τους Γάλλους , διπλασιάζοντας σχεδόν την περιοχή της Δημοκρατίας και αφαιρώντας το κύριο εμπόδιο στην επέκταση προς τα δυτικά, δηλώνοντας ότι «ομολογώ ότι προσβλέπω σε αυτήν την επικάλυψη της περιοχής για η επέκταση μιας κυβέρνησης τόσο ελεύθερης και οικονομικής όπως η δική μας, ως ένα μεγάλο επίτευγμα στη μάζα της ευτυχίας που πρόκειται να ακολουθήσει».

Ωστόσο, αυτή δεν ήταν απαραίτητα μια πολιτικά ενοποιημένη Αυτοκρατορία. «Είτε παραμείνουμε σε μία συνομοσπονδία είτε σχηματίζουμε συνομοσπονδίες του Ατλαντικού και του Μισισιπή, πιστεύω ότι δεν είναι πολύ σημαντικό για την ευτυχία και των δύο μερών». Παρόλα αυτά, ο Τζέφερσον σε άλλες περιπτώσεις φάνηκε να τονίζει το εδαφικό απαραβίαστο της Ένωσης.

Το 1809 ο Τζέφερσον έγραψε στον διάδοχό του Τζέιμς Μάντισον :

τότε θα πρέπει απλώς να συμπεριλάβουμε τον Βορρά [Καναδά] στη συνομοσπονδία μας…και θα έπρεπε να έχουμε μια τέτοια αυτοκρατορία για την ελευθερία που δεν έχει ερευνήσει ποτέ από τη δημιουργία: & είμαι πεπεισμένος ότι κανένα σύνταγμα δεν ήταν ποτέ τόσο καλά υπολογισμένο όσο το δικό μας για εκτεταμένη αυτοκρατορία και αυτοδιοίκηση.

—  Jefferson προς James Madison, 27 Απριλίου 1809
Ακόμη και στα τελευταία του χρόνια, ο Τζέφερσον δεν είδε κανένα όριο στην επέκταση αυτής της Αυτοκρατορίας, γράφοντας «πού θα σταματήσει αυτή η πρόοδος, κανείς δεν μπορεί να πει».

«Και συ λοιπόν στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις από φωνή από τροφή από άλογο από σπίτι στέκεις απαίσια βουβός σα πεθαμένος: Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν». (Μιχάλης Κατσαρός, ‘Υστερόγραφο’).

Μαζί με την Δημοκρατία που πεθαίνει στα χειροκροτήματα…..

Αστραία

«Όπως των φύλλων η γενιά, τέτοια και των ανθρώπων η φυλή· τα φύλλα, άλλα τα ρίχνει ο άνεμος στη γη, άλλα φυτρώνουν όμως στο φουντωμένο δάσος, σαν φτάσει η εποχή της άνοιξης.
Έτσι και των ανθρώπων η φυλή, ανθίζει η μια γενιά, φυλλορροεί η άλλη και μαραίνεται» (Ζ 145-149).

Έχουν ειπωθεί πολλά για τις φυλές, τα έθνη, την ράτσα, υπέρ και κατά, με ερωτήματα και ερωτηματικά πολλά.
Υπάρχουν, δεν υπάρχουν, θα πρέπει να υπάρχουν, τι προσδιορίζει την φυλή, το έθνος και την ράτσα.
Ρατσιστές και αντιρατσιστές, εθνικιστές και αντιεθνικιστές όλοι θα συμφωνήσουν πως τα άλογα τα σκυλιά και τα γατιά ράτσας είναι τα πιο ωραία και πιο ακριβά.
Το πρόβλημα αρχίζει όταν το ένα γίνεται δύο. Μόλις το ένα γίνεται δύο, αρχίζει να γίνεται πολλά θέματα και προβλήματα.
Έτσι, όταν έχουμε ένα θέμα και αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα αμέσως δημιουργούνται πολλές φυλές και έθνη αναλόγως με τη στάση τους και την οπτική γωνία από απέναντι σε αυτό το πρόβλημα. Αμέσως, έχουμε «το έθνος» των ρατσιστών των αντιρατσιστών των κορωνοφάγων και των κορωνοϊόπληκτων, των αρχαιόπληκτων και των νεόπληκτων .
Η θέση, η στάση, η πίστη και η οπτική γωνία εξαρτάται πάντα από τι κερδίζει ή νομίζει ότι κερδίζει κάποιος, γιατί τα ανθρώπινα πλάσματα είναι στη βάση τους ιδιοτελή. Δεν κάνουν κάτι και δεν πιστεύουν σε κάτι, αν νομίζουν πως δεν έχουν κάτι να κερδίσουν από αυτό ή, αν δεν έχουν να φοβηθούν από αυτό, ακόμη και αν  αυτή η πίστη τους ή ο φόβος τους, τους δίνει την ασφάλεια….. της στρουθοκαμήλου.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα εδώ και ένα χρόνο είναι η πανδημία του κορωνοϊού και βρέθηκε  ανοχύρωτη μαζί με την οικονομία που καταρρέει  εξ αιτίας σπάταλων οικονομολόγων.
Οι λόγοι είναι πολλοί, οι κυριότεροι είναι τρεις:
1. Η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού που έχει εξαντλήσει ήδη τους φυσικούς πόρους και έχει αυξήσει την οικολογική καταστροφή σε συνωστισμό ατέλειωτων πλαστικών σκουπιδιών.
2. Η μεγάλη απληστία των κυβερνώντων και της παρασκιάς που την καθοδηγεί. Από την απληστία της Παλιάς Τάξης περάσαμε στην φαυλοκρατία της Νέας Τάξης και στην εικονική πραγματικότητα του χρηματιστηρίου και των πολυεθνικών αγορών. Το χρήμα που διακινεί δεν έχει κανένα αντίκρισμα και όλα κρέμονται από μία  του παραμυθιού, κλωστή.
3. Το χαμηλό επίπεδο συνείδησης στο μεγαλύτερο πληθυσμό, η νηπιοσύνη του, οι ορνιθοασχολίες του και ο υπερκαταναλωτισμός.
Ζούμε σε βάρος της μελλοντικής γενιάς έχει πει ο μεγάλος φιλόσοφος και αρχαιολάτρης καθηγητής Λιαντίνης προφητικά.
Ο κορωνοϊός ήρθε για να μείνει και δεν θα φύγει, αν δεν λυθούν τα παραπάνω προβλήματα που οδήγησαν την κατάσταση μέχρι εδώ. Ούτε το εμβόλιο μπορεί να βοηθήσει σε πολλά, γιατί η αιτία που τον δημιουργεί  και θα τον ξαναδημιουργήσει είναι πολύ βαθιά. Ακόμη και αν αντιμετωπίσει αυτό τον ιό, θα δημιουργηθεί αμέσως ένας καινούργιος και πολλές μεταλλάξεις.
Οι αντιδράσεις απέναντι σε αυτό το πρόβλημα ήταν και είναι ποικίλες σπασμωδικές και  αναποτελεσματικές σε όλο τον κόσμο, ανάλογα με το γνωστικό υπόβαθρο και το χαρακτήρα του καθενός. Έτσι δημιουργήθηκαν καινούργιες φυλές υπέρ και κατά, φτιάχνοντας και τα καινούργια έθνη του κορωνοϊού. Σωστή δράση δεν υπάρχει γιατί δεν υπάρχει  σοφή ηγεσία και δείχνει την γύμνια του αυτοκράτορα και τα ανύπαρκτα ρούχα που «φορεί».

Ενδιαφέρουσα είναι η μελέτη που έγινε από μία ερευνήτρια της φυλής του Βορά, όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια περιστατικά.
Όσο περνάει ο καιρός και η πανδημία εξελίσσεται, γίνεται φανερό ότι οι άνθρωποι την αντιμετωπίζουν ψυχολογικά και πρακτικά με διαφορετικούς τρόπους. Μία Νορβηγίδα ερευνήτρια διαπίστωσε τουλάχιστον 16 διαφορετικούς «τύπους προσωπικότητας Covid-19», ο καθένας με το δικό του διακριτό «προφίλ» νοοτροπίας και συμπεριφοράς απέναντι στον κορωνοϊό και στους ανθρώπους γύρω του.
Ο τέταρτος δρόμος
Υπάρχουν τρία είδη κακών συνηθειών που χρησιμοποιούμε,
όταν βρισκόμαστε μπρος σε ασυνήθιστες καταστάσεις της ζωής.
Πρώτον,
παραβλέπουμε ότι έγινε η γίνεται και νιώθουμε σαν να μην έγινε τίποτα.
Αυτός είναι ο δρόμος του φανατικού.
Δεύτερον,
Δεχόμαστε το καθετί όπως μας παρουσιάζεται και νιώθουμε ότι ξέρουμε τι συμβαίνει.
Αυτός είναι ο δρόμος του πιστού.
Τρίτον,
βασιζόμαστε από το γεγονός είτε γιατί δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε είτε γιατί δεν μπορούμε να το δεχτούμε ολόψυχα.
Αυτός είναι ο δρόμος του τρελού.
Υπάρχει και ένας τέταρτος δρόμος:
Ο δρόμος του πολεμιστή!
Ο πολεμιστής ενεργεί σαν να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα, γιατί δεν πιστεύει σε τίποτα, κι’ ωστόσο δέχεται το κάθε τι όπως του παρουσιάζεται. Κ. Καστανέντα

Λιαντίνης: Ζούμε σε βάρος των μελλοντικών γενεών
Αυτό είναι πολύ οδυνηρό που θα σας πω. Θα ‘ρθει μια εποχή που κάποιες γενεές θα πληρώσουν ακριβά αυτά τα οφέλη που έχουμε και αντλούμε εμείς σήμερα με βάση πια όλη αυτήν την κοσμοθεωρία όπως διαμορφώθηκε μέσα από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Ναι, γιατί ζούμε λάθος με λάθος τρόπος και τελειώνουν οι αυταπάτες και οι ψευδαισθήσεις στην αυλή των μεγάλων γονιδιακών καταχρήσεων και των πρωτεϊνικών υπερβολών.
Η φύση είναι μεγάλος θεός, έχει τον τελευταίο λόγο και οι νόμοι της είναι αμείλικτοι. Η ζωή, τον δικό της δρόμο και ο Άδης Πλούτων, τα μαρμαρένια αλώνια του, όπου συναντιούνται όλοι και όλα. Φυλές έθνη δένδρα φύλλα και σπόροι από μήλα.
Αστραία

Κορωνοϊός, Λιαντίνης, Καστανέντα, Τέταρτος δρόμος, Όμηρος , Φυλές